|
เข้ามาร่วมคิดถึงบุญหล่นด้วยอีกคน ติดตามกระทู้ของบุญหล่นเสมอ อ่านแล้วมีความสุข save ทุกกระทู้ของหล่นไว้ใน folder บุญหล่น มีที่ติดตู้เย็นรูปหล่นเก็บไว้ด้วย
ปี 53 ปีนี้ทำตัวเองให้ว่างแล้ว ตั้งใจว่าจะติดตามหล่นไปทุกงานที่หล่นไป อยากไปอุ้มไปกอดไปหอม ฟัดตัวเป็น ๆ ของหล่น อยากเห็นตัวจริงของหล่น แอบรักหล่นมานานตั้งแต่อ่านกระทู้แรก ๆ บอกแรมแรมเสมอว่า ปีนี้แม่จะพาแรมแรมไปหาลุงหล่นนะ
27 เมษา ก็ได้รับรู้ข่าวร้าย หล่นจากไปแล้ว ไม่มีโอกาสได้เห็นหล่นได้กอดตัวเป็น ๆ ของหล่นแล้ว อ่านกระทู้ที่คุณแดงมาบอกลาหล่นแล้วก็ร่วมเสียใจไปกับคุณแดงด้วย
หล่นและคุณแดง ทำให้รักกระต่ายมากพอที่จะรับดูแลและเลี้ยงดูแรมแรมได้อย่างเต็มใจและมั่นใจ ได้ความรู้จากคุณแดงมาใช้กับแรมแรมมากมาย เมื่อหล่นจากไป ทำให้ใจเสียเหมือนกัน ถามผึ้งบ่อย ๆ ว่ากระต่ายสามารถมีอายุยืนได้กี่ปี แรมแรมจะ 4 ขวบแล้ว เขาจะอยู่กับเราอีกนานไหม กระซิบบอกแรมแรมทุกวันว่า แรมแรมอยู่กับแม่นาน ๆ นะลูก หนูอย่าทิ้งแม่ไปเร็วนักนะลูก
29 มิถุนา เป็นเรื่องร้ายซ้ำสองในชีวิต เมื่อแรมแรมจากไป รู้สึกเหมือนหัวใจสลาย
มันเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน เหมือนสติแตก ดีที่วันนั้นได้คุยกับคุณแดงทางโทรศัพท์ คุณแดงปลอบใจ และพูดให้ได้คิดมากมาย ทำให้ตั้งสติได้บ้าง ฟูมฟายน้อยลง เข้าใจเลยว่าวันที่เสียหล่นไป คุณแดงรู้สึกอย่างไร เหมือนหัวอกเดียวกันย่อมเข้าใจกัน
ทุกวันนี้ยังคิดถึงหล่นอยู่เสมอ เวลาคิดถึงก็เปิดดูกระทู้เก่าของหล่น ใส่บาตรทุกเช้าก็ให้หล่นและบุญทิ้งด้วย ทำบุญที่ไหนก็จะอุทิศให้หล่น ให้บุญทิ้งและแรมแรม ของให้เขาทั้งหมดไปเกิดในภพภูมิที่ดี
ป่านนี้หล่น คงมีความสุขสบายอยู่ในที่ที่ดี คงกำลังมองคุณแดงอยู่ อาจจะกำลังนึกในใจว่า เฮ้อ ! ยัยแก่ยังคุยเก่งเหมือนเดิมเลย และคงอยากบอกคุณแดงว่า แม่อย่าเสียใจ อย่าเป็นห่วงหล่นน้า หล่นมีความสุขดี และขอให้ยัยแก่ของหล่นมีความสุขมาก ๆ น้า รักเจ้าไหให้มาก ๆ แต่น้อยกว่าหล่นนิดนึงนะ สมบัติของหล่น หล่นยินดียกให้เป็นมรึดกเจ้าไหด้วยความเต็มใจ หล่นคิดถึงยัยแก่เสมอนะรู้ป่าว
คิดถึงหล่นและคุณแดงเสมอ
| จากคุณ |
:
แม่แรมแรมกะพี่ผึ้ง (พูห์แบร์ กะ บีแบร์) 
|
| เขียนเมื่อ |
:
21 เม.ย. 54 23:17:53
|
|
|
|
***คิดถึง...ลุงหล่น....***
หนึ่งปีที่ "ลุงหล่น"ไม่ได้มาให้พวกเราเห็นหน้า
เอามาเรียกน้ำย่อยก่อน (เอ๊ะ จะกินหล่นหรืออย่างไร)
คิดถึงจ้าคิดถึง 
ขอบคุณคุณแม่ น้องผึ้ง มากๆเลยนะคะ ที่ปรารถนาดีกับไอ่อ้วนกับแดงมาตลอด ซึ้งใจมากๆเลยค่ะ คิดถึงคุณแม่ (ที่จิงต้องเรียกคุณพี่) กับผึ้งนะคะ
