ความคิดเห็นที่ 1 มาดูภาพที่ถ่ายได้ก่อนนะคะ เดี๋ยวมีเรื่องคุยแลกเปลี่ยนความคิดกันค่ะ จากคุณ : แม่น้องเต็ม เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 21:53:49

ความคิดเห็นที่ 2 ไฟถนนเปิดกันทุกดวง ไฟหน้ารถก็เปิด เหมือนตอนกลางคืนเลย บรรยากาศกำลังน่ากลัวเลย ขับรถคนเดียว ในเส้นทางที่รถคันอื่นไม่ค่อยวิ่งกัน จากคุณ : แม่น้องเต็ม เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 21:55:12

ความคิดเห็นที่ 3 อิอิ ภาพสลับกันอะ แย่จัง มาแล้วน้ำจากสวรรค์ จากคุณ : แม่น้องเต็ม เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 21:56:28

ความคิดเห็นที่ 4 และแล้วสายฝนก็กระหน่ำตกอย่างบ้าคลั่ง ไม่ลืมหูลืมตา ลมพัดแรง จนรู้สึกได้ จากที่วิ่ง 80 ลดลงมาเหลือ 60 และ 40 เป็นลำดับ เพราะตกจนมองไม่เห็นคันหน้า สายฝนสีขาว ๆ เต็มหน้ารถ ในระยะที่พอเห็นไฟท้ายคันหน้า มองกระจกหลังมีแต่ความมืด นี้มันเวลา บ่ายสองนะเนี้ย ไม่ใช่ ตีสอง ทำไมถึงมืดอย่างนี้ รถคันอื่นทำไมไม่มีเลย ทำไมมีฉันวิ่งคันสุดท้าย แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 54 22:01:29 จากคุณ : แม่น้องเต็ม เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 22:00:53

ความคิดเห็นที่ 5 ขับไป ถ่ายไปเลยหรอครับ ? อันตรายนะครับ ห่วงครับ จากคุณ : Nunjack เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 22:04:34

ความคิดเห็นที่ 6 บ้านระฆังมีแต่แดดฮับ จากคุณ : ระฆังเหนือ เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 22:05:24

ความคิดเห็นที่ 7 ภาพประกอบตอนอยู่บนทางด่วนนะคะ แต่สิ่งที่กำลังจะแลกเปลี่ยนกัน อยู่ใต้ทางด่วนค่ะ ในสภาพที่ฝนตกหนัก ลมพัดแรง รถวิ่งมาถึงทางกลับรถใต้ทางด่วน มอเตอร์เวย์ มีหญิงสาว อุ้มลูกสาวตัวเล็ก ๆ  ยืนหลบฝนอยู่ ในสภาพที่เปียกทั้งแม่และลูก " ครั้งแรกที่คุณเห็น คุณรู้สึกอย่างไร และ คุณอยากจะทำอย่างไร และยิ่งเค้าเดินมาขอความช่วยเหลือกับคุณ ในระยะใกล้รถของคุณ โดยที่คุณยังไม่ได้ยินเสียงจากเค้าเลย " จากคุณ : แม่น้องเต็ม เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 22:06:13

ความคิดเห็นที่ 8 Nunjack  ขอบคุณค่ะ  เป็นคนที่จะมีกล้องติดกระเป๋าตลอด ชอบถ่ายถาพ ท้องฟ้า พระอาทิตย์ตก เวลาขับรถค่ะ ก็ระวังตัวเสมอ ระฆังเหนือ  ก็อยู่ที่ภูเก็ตนิค่ะ จากคุณ : แม่น้องเต็ม เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 22:07:51

ความคิดเห็นที่ 9 " ครั้งแรกที่คุณเห็น คุณรู้สึกอย่างไร และ คุณอยากจะทำอย่างไร และยิ่งเค้าเดินมาขอความช่วยเหลือกับคุณ ในระยะใกล้รถของคุณ โดยที่คุณยังไม่ได้ยินเสียงจากเค้าเลย" ตอบจากคำถาม ไม่ตีความมากไปกว่านี้ค่ะ ถูกสอนมาว่าไม่รับคนแปลกหน้าขึ้นรถ เพราะเราเป็นผู้หญิง เขาไม่ได้เจ็บป่วยหรือกำลังถูกทำร้าย  แต่ถึงเขาจะถูกทำร้าย เราก็ต้องโทรแจ้งตำรวจทันที เราจะไม่ไปถูกต้องตัวเขา จากคุณ : Susisiri เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 22:21:05

ความคิดเห็นที่ 10 คงสงสาร หากเค้าขอค่ารถกลับบ้าน หรือค่าอาหารสักมื้อ คงควักให้แบบไม่ต้องคิด หากจะกลับบ้านทางเดียวกันคงไปส่งให้ถึงบ้านครับ จากคุณ : เปรี้ยวปิ๊ด เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 22:21:13

ความคิดเห็นที่ 11 สองคำตอบแรก ต่างกัน คนละมุมเลย อาจเป็นเพราะคุณ Susisiri  เป็นผู้หญิง  และ คุณเปรี๋ยวปี๊ด เป็นผู้ชาย เลยมีความคิดที่ต่างกันด้วยส่วนหนึ่ง แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 54 23:08:55 จากคุณ : แม่น้องเต็ม เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 22:24:37

ความคิดเห็นที่ 12 ถ้าไปทางเดียวกัน ผมจะให้ติดรถไปครับ ถ้าหิวข้าว จะให้ขนมครับ ถ้าไม่มีหนมในรถตอนนั้น จะให้ตังครับ แล้วถ้าไม่ทั้งสองอย่าง ผมจะให้ร่มครับ อย่างน้อยก็ลดความเปียกลงไปบ้าง ร่มไม่กี่ตัง เด๋ยวเด็กจะไม่สบายครับ ที่ช่วยเพราะ มีเด็กเล็ก แถมตากฝนด้วยครับ ถ้าเค้ามาหลอก หรือ ทำร้าย เค้าคงไม่ต้องเอาเด็กมาทรมาณอย่างนั้นมั้งครับ อีกอย่าง ฝนแบบวันนี้ มันมาเร็วจริงๆครับ บ่ายโมงยังสว่างๆอยู่เลย จากคุณ : เด็กชายแก้มป่อง เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 22:27:01

ความคิดเห็นที่ 13 สำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้ มันเหมือนเสี้ยวของความรู้สึก ที่เกิดขึ้นโดยไม่คิดอะไรเลย นอกจากเต็มใจ เพราะว่าเมื่อรถวิ่งไปถึงบริเวณนั้น สายตามองเห็นเด็กตัวเล็ก ๆ ที่ตากฝน ใจคิดว่าทำไมพาลูกมาอยู่ตรงนี้นะ เพียงไม่กี่อึดใจ ผู้หญิงและเด็กมาถึงรถ มือกดปุ่มกระจกเปิดลงทันที โดยไม่ได้คิดอะไรมากมาย ทำพูดที่ได้ยิง " พี่ค่ะ หนูขอติดรถไปลงข้างหน้า ที่มีทีหลบฝนด้วยได้หรือเปล่าค่ะ " คำตอบที่ออกไป " ขึ้นรถเลยค่ะ " กดปุ่มเปิดล็อดประตู โดยไม่คิดอะไร นอกจากสงสารเด็กตัวน้อย ๆ ในอกแม่ บางครั้งถ้าเราตัดสินใจไม่สนใจแล้วขับผ่านไป ในใจก็จะตอบว่าทำไมถึงไม่ถามเขาว่า ต้องการอะไรให้เราช่วยเหลือ แล้วก็จะเสียใจว่า ทำไม ทำไม แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 54 22:35:35 จากคุณ : แม่น้องเต็ม เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 22:31:57

ความคิดเห็นที่ 14 ซ้ำ แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 54 22:35:51 แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 54 22:34:17 จากคุณ : แม่น้องเต็ม เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 22:32:36

ความคิดเห็นที่ 15 ฝนยังตกหนักอยู่อีกนาน หลายสิบนาที ในรถก็ไม่มีอะไรเลย ผ้าก็ไม่มี ขนมก็ไม่มี มีแต่น้ำ เราขับรถออกจากจุดนั้น มาอีกนิดหน่อย เพราะมันเป็นช่วงกลับรถ ซึ่งเมื่อเลยมาอีกนิดก็จะเลี้ยวเข้าหมู่บ้านพอดี ปกติจะมีร้านขายของ แต่วันนี้ร้านปิดม่านลงหมด เพราะฝนตกหนัก ไม่รู้จะพาไปไหน สุดท้ายเลยจอดรถอยู่ริมทางด่วน ห่างจากจุดที่รับมาเพียงไม่ถึง 200 เมตร ฝนก็ตกไม่ลดลงเลย ปิดแอร์ในรถ ลดกระจกเพื่อให้ เด็กน้อยไม่หนาวจนเกินไป ใจตอนนั้นมีแต่ความสงสารเด็ก อายุเพียง 2 ขวบเท่านั้นเอง ซึ่งไม่ต่างกับลูกชายตัวเอง แม่ของเด็กบอกว่า " หนูไม่ได้เอาโทรศัพท์มา " เลยถามว่า จำเบอร์ได้หรือเปล่า " เดี๋ยวพี่โทรให้ " เสียงปลายสาย เป็นคุณยาย ของเด็กน้อย เมือ่คุยกันเรียบร้อย เรายังจอดรถรอเวลาฝนเบาลง แต่ก็ยังไม่มีทีท่าเลย สุดท้ายตัดสินใจว่า " บ้านอยู่ไกลมั๊ย พี่ไปส่งให้ " " ไกลค่ะ จากนี้ไปอีก 5 กิโล "   จริง ๆ สองแม่ลูก ขี่มอเตอร์ไซค์มา แต่ต้องจอดแล้ว มาขึ้นรถเรา จากคุณ : แม่น้องเต็ม เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 22:44:42

ความคิดเห็นที่ 16 กิ๊ฟหมดแล้วครับ ผู้คนร่วมโลก มีมากมาย ช่วยเหลือกันได้ก็ช่วยเหลือกันไป แต่ต้องดูด้วยว่า "เขาต้องการความช่วยเหลือจากเราจริงๆ หรือไม่" จากประสบการณ์ของเรา  มีหลายครั้งที่เขาไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือจากเราจริงๆ เขาเป็นเพียง "เหลือบ" ในสังคมมี่มาดูดเงินของเรา  ถ้าเรารู้ว่าเขาเป็น "เหลือบ" ก็อย่าหวังว่าจะได้อะไรจากเรา  รู้เขา รู้เรา ไม่ต้องรบ ไม่ต้องเสียตังค์ ไม่ต้องเสียความรู้สึกดีๆ จากคุณ : เปรี้ยวปิ๊ด เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 22:45:41

ความคิดเห็นที่ 17 เคยถูกสอนมาไม่ให้รับคนแปลกหน้าขึ้นรถ  แต่ถ้าแบบนี้ คิดอะไรไม่ทันแล้ว มีอะไรที่ช่วยได้ยินดีช่วยทุกอย่าง จากคุณ : เจ๊บัว เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 22:47:20

ความคิดเห็นที่ 18 " พี่พาเราไปส่งที่บ้าน แล้วค่อยกลับมาเอารถที่จอด เดี๋ยวน้องจะไม่สบาย " ขับรถย้อนกลับมาจุดที่เจอกัน ตรงไปอีก ไม่ถึง 1 กิโล  รถกระบะก็มาจอดข้าง ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดัง แม่ลูก ทั้งสองลงจากรถ ส่งเด็กน้อยขึ้นรถกระบะ ขับออกไป หญิงสาวขึ้นรถกลับมา เพื่อไปเอารถมอเตอร์ไซค์ ที่จอดไว้ใต้ทางด่วน  ขนาดนั้นฝนเริ่มเบาลงแล้ว ใต้ทางด่วนมีรถมอเตอร์ไซค์จอดอยู่สองคัน อีกคันเป็นของผู้ชาย เราถามว่า " อยู่ได้มั๊ย " ให้พี่จอดเป็นเพื่อนหรือเปล่า " ไม่เป็นไรค่ะ "  "เดี๋ยว หนูก็จะรีบขับไปเลยค่ะ " ระวังทางที่เราขับรถกลับมา น้องเค้าพูดว่า " หนูเคยรับคนแก่ ขึ้นรถไปส่งที่บ้าน เมื่ออาทิตย์ก่อน ใจหนู ๆ ก็กลัวนะคะ แต่หนูคิดว่าเขาคงไม่ทำอะไรหนู " " หนูคิดเสมอว่า ถ้าหนูช่วยเหลือคนอื่น สักวันคงมีคนช่วยเหลือหนูบ้าง " ฟังแล้วเป็นไงค่ะ เราได้แต่ยิ้มให้  เมื่อลงจากรถ สาวน้อย ยกมือไหว้อย่างงาม พร้อมพูดว่า " ขอบคุณ คุณพี่มาก ๆ นะคะ " พร้อมกับพยายามจะเอามือเช็ดเบาะที่นั่ง "ไม่เป็นไรค่ะ" พร้อมรอยยิ้ม   เราจากกันด้วยดี หลังจากนั้นอีก 15 นาที มีเสียงโทรเข้ามือถือ เป็นเสียงหญิงกลางคน พูดว่า " ขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยเหลือ หลานและ ลูกสาว ขอบคุณอีกครั้ง " ขอให้คืนนี้ทุกคน นอนหลับฝันดีนะคะ   จากคุณ : แม่น้องเต็ม เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 22:56:01

ความคิดเห็นที่ 19 เปรี้ยวปิ๊ด  สังคมสมัยนี้ ทำให้เราไม่กล้าช่วยเหลือซึ่งกันและกัน จริง ๆ นะคะ              เราไม่สามารถแยกแยะอะไรได้ ในเวลาไม่กี่วินาที อ่านอะไรมาเยอะ              แต่เวลานั้นลืมไปหมด ถ้าวันนี้เจออะไรที่มันไม่ใช่อย่างนี้ คงแย่เหมือนกัน                            มีความสุขค่ะ สำหรับวันนี้ ^_^ เจ๊บัว      ใช่ค่ะ แต่ไม่รู้อะไรมันดลใจ ให้ทำ  ทำไปแล้วด้วย ถือว่าโชคดีไป จากคุณ : แม่น้องเต็ม เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 23:02:12

ความคิดเห็นที่ 20 ติดตามด้วยคนค่ะ ส่วนตัวถ้าขับรถไปคนเดียว เราไม่รับแน่ๆค่ะ ขอบคุณที่แชร์เรื่องนี้นะีคะ ทำให้เรารู้สึกดีว่าโลกนี้น่าอยู่มากขึ้นจริงๆ ^^ จากคุณ : Orange Jasmin เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 23:10:39

ความคิดเห็นที่ 21   แวะเข้ามานั่งอ่าน[ใจคน]ก่อนนอนดีกว่าครับ?           ไม่ขอออกความคิดเห็นล่ะกัน...งัวเงียล่ะ!! เดี๋ยวอาการโก๊ะจะกำเริบ           ยิ่งวิ่งไป-มาระหว่างเฉลิมไทย กับ จตุจักรซะด้วย อิอิ           คืนนี้ก็ขออวยพรให้พี่ๆทุกๆคนหลับฝันดี ฝันถึงโฮย่ากันบ้างนะครับ           ส่งเข้านอนด้วยไมตรีจิตครับ จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 23:15:44

ความคิดเห็นที่ 22 เคยเจอ เหตุการณ์ แบบนี้เหมือนกันนะครับ กำลังขับรถ จากจ.ระยอง ไปกรุงเทพฯ ไปคนเดียวเวลาสามทุ่ม ก็พบ วัยรุ่นชาย 2 คน มายืนโบกรถ ก็เห็นหน้าตาไม่ค่อยน่า กลัว เขาขออาศัยไปลงกลางทาง ที่ห่างไปไม่กี่ กิโล เพื่อจะต่อ โบกรถคันอื่นๆ กลับ บ้าน ที่อำเภอ หนองใหญ่ ซึ่งห่าง ไปอีก 100 กว่ากิโล ก็บอกให้นั่งกระบะท้าย แต่ไม่ กล้าให้เข้ามานั่งในห้องโดยสาร ระหว่างขับรถ ชำเลืองดู กระจกตลอด กล้าๆ กลัวๆ แต่ก่อนหน้า น้องเขาบอกไม่มีเงินติดตัวเลย เพิ่งโดนไล่ออกจากงาน พอขับรถ ไปถึงจุด ที่เขา ขอลง ก็คิดว่า เขาคงต้องโบกรถไปอีกหลายทอดแน่ๆ กว่าจะถึงบ้าน  ดึกมากแล้ว ก็บอกเขาว่า จะขับรถ ไปส่งให้ถึงบ้านเลยนะ กรุงเทพฯ ไม่ได้รีบไป เท่าไหร่ ก็เลยขับ อ้อม ไปส่ง ทางเปลี่ยวมาก ดึกๆ ไม่มีไฟถนน ไม่มีรถสวนเลย ขับรถมาได้ ชั่วโมงเศษๆ มาถึงใกล้ๆ บ้านน้องเขา ก็เคาะกระจก ขอลง ก็มอบเงิน ให้ไปอีก คนละ 300 บาท เพื่อ หาซื้ออาหาร ทานไม่ให้หิว วันรุ่งขึ้น มีข่าว มีเด็กที่ถูกคุมขังในสถานพินิจ ห้วยโป่ง ระยอง หลบหนีออกมา หลายคน เพื่อหนีกลับบ้าน คิดในใจ ไอ้สองคน เมื่อคืน ด้วยแน่ๆเลย โชคดีไม่โดนมันปล้น กลาง ทาง จากคุณ : Roses are Forever เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 23:36:40

ความคิดเห็นที่ 23 เข้ามาแสดงความยินดีกับคุณแม่น้องเต็ม เป็นการทำความดีอย่างหนึ่ง คือ เมตตา กรุณา จิตใจเป็นสุข เบิกบานใจ สาธุ ครับ จากคุณ : Low_Energy เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 23:37:51

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่คำพูดอธิบายค่ะ ฟังแล้วประทับใจน้ำใจจริงๆค่ะ   จากคุณ : คนส่วนน้อย เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 01:13:31

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านแล้วซึ้งจัง  ปลื้มแทนค่ะ   สุดยอดไปเลยค่ะ แม่น้องเต็ม จากคุณ : cn_mk เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 04:50:17

ความคิดเห็นที่ 26 ปลื้มใจแทนเลยค่ะคุณแม่น้องเต็ม   จากคุณ : That's the way I am เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 06:59:28

ความคิดเห็นที่ 27 สมัยนี้ มิจฉาชีพมีเล่ห์กลมากกว่า 500 เล่มเกวียน ถ้าเป็นผู้หญิงผมแนะนำว่าคิดดีๆก่อนดีกว่า ถ้าอยาก ช่วย ให้เงินเค้าหาแท็กซี่ไปเองเลย หรือมีร่มก็ให้ไป บรรเทาความลำบาก แต่อุ้มลูกแล้วกางร่มจะทำได้งัยก็ไม่รู้ ไว้รอให้ผมมีลูกก่อน แต่สำหรับผม ถ้าผมเจอสภาพนี้ ก็คงเจอเค้าในสภาพเดียวกัน ผมไม่มีรถ แต่งตัวไร้เฟอร์แพงๆ พกเงินแค่พอใช้รายวัน ถ้า เค้ายังพอใจรับความช่วยเหลือจากผมก็โอเชเลยครับ ผมคง ช่วยเค้าอุ้มเด็ก พาไปเรียกแท็กซี่หรือแก้ไขสถานการณ์ ตามควร บางครั้งผมเชื่อในจิตสำนึกและความตั้งใจดีครับ ยินดีด้วยที่คุณแม่น้องเต็ม ได้ทำสิ่งดีๆ และปลอดภัยได้บุญ ขออนุโมทนาครับ จากคุณ : nulaw.m เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 09:11:42

ความคิดเห็นที่ 28 อึ้ง !!!!!!!!  คิดอะไรไม่ออก  เพราะไม่เคยเจอแบบนี้  ผมขับรถไป กลับ ก็ไม่เกิน สี่สิบโล แต่ก็ยินดีด้วย ครับ ทำให้รู้ว่า ในสังคมเราก็ยังมี แม่น้องเต็ม ที่จิตใจงาม ครับ จากคุณ : หนอนตะไคร้ เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 11:51:45

ความคิดเห็นที่ 29 ชื่นชมแม่น้องเต็มมากค่ะ  โชคดีค่ะ ที่เจอคนที่เดือดร้อนจริงๆ ไม่ใช่พวกมิจฉาชีพ ได้ช่วยเขาแล้วจิตใจเราก็สบายและเป็นสุข ถ้าเป็นตัวเอง นาทีนั้นคงสองจิตสองใจ  ช่วยหรือไม่ช่วยดี แต่สุดท้าย ก็คงต้องช่วยค่ะ ไม่อย่างนั้นความรู้สึกผิดคงติดตามเราไปไม่ลดละแน่ แต่การช่วยเหลือคนไม่รู้จัก  ก็เป็นความเสี่ยงที่ไม่ควรมองข้าม โดยเฉพาะเมื่อเราเป็นผู้หญิงที่ขับรถตามลำพังค่ะ กิ๊ฟหมดเสียแล้วค่ะ แม่น้องเต็ม ให้   แทนนะคะ จากคุณ : ช่อม่วงพวงคราม เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 12:42:18

ความคิดเห็นที่ 30 การทำความดีแล้วทุกอย่างจบด้วยดี ทั้งผู้ช่วยเหลือและผู้ขอควาช่วยเหลือ...ขอชื่นชมค่ะ  แต่ต่อไปก็ต้องระวังเช่นกัน... นานมาแล้ว  ที่บ้านพี่ อยู่ไม่ไกลจากโรงพักตำรวจเท่าไร... มีผู้หญิงคนหนึ่งอายุประมาณ 30 กว่า แต่งกายก็ดูดี  ลักษณะถูกตีมา ซ้อมมาทำนองนี้  เดินโซเซ ผ่านมาขอความช่วยเหลือ มาล้มอยู่หน้าบ้าน  เขาบอกว่าถูกทำร้ายมา  พี่ไม่รู้จะทำยังไง  เลยโทรไปแจ้งตำรวจขอความช่วยเหลือให้มารับตัวไปค่ะ... ที่รู้สึกเสียใจคือ ผู้หญิงคนนี้เพิ่งหนีมาจากโรงพักนั่นเอง... จากคุณ : Ricola ร่าเริง เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 12:59:58

ความคิดเห็นที่ 31 ยินดีที่ได้อ่านเรื่องดี ๆ ขอเล่าประสบการณ์ให้ฟังนิด ตอนนั้นเรายังเด็ก ครอบครัวเดินทางบ่อย มีครั้งนึง พ่อขับรถพาครอบครัว (เรา+น้อง 2 คน + แม่) ไปขอนแก่น ถึง อ.เมืองพล มีคนแก่+หลาน (มั๊ง) ยืนโบกรถอยู่ ประมาณ 2 ทุ่มแล้วแหล่ะ พ่อกะแม่เห็นเป็นคนแก่กับเด็กเลยรับขึ้นนั่งหลังรถกะแม่และเรา บอกว่าจะไป อ.บ้านไผ่ ทางผ่านพอดี ขับออกมาได้ไม่ถึง 10 นาที ลุงแก่ ๆ กลายเป็นมิจฉาชีพ หลานน้อย อายุประมาณ 10 ปี ยืนดูเฉย ๆ ลุงชักปืนออกมาจี้พ่อ (รถปิคอัพรุ่นเก่า ไม่มีแอร์เปิดกระจกค่ะ) ไล่แม่กะพวกเราลง ข้างทางไม่มีบ้านคน หรือไฟทางเลย มืดมาก ๆ รถก็ไม่มีผ่าน แม่กลัวไม่รู้จะทำงัย พ่อบอกให้ไปรออยู่ในทุ่งนาข้างทาง (มีต้นไม้อยู่ด้วย) เดี๋ยวมารับ (พ่อสติดีมาก ๆ) แล้วมันก็ให้พ่อขับรถไปไหนก็ไม่รู้ เอากระเป๋าตังค์กะพระในรถไป แต่ไม่เอารถ (แบบว่าเก่ามาก ๆ น่ะ) พ่อก็ให้ไป แล้วขับกลับมารับแม่กะลูก ๆ ที่รออยู่ใต้ต้นไม้ หมอบกันอยู่เลยนะ เพราะกลัวใครจะมาเห็นแล้วคิดไม่ดีอีกจะแย่ แต่เชื่อมั๊ยคะ หลังจากนั้นหากมีคนโบกรถ พ่อกับแม่ก็ยังแวะรับอยู่ดี พ่อบอกว่าคนไหนดีหรือไม่ดี เราไม่รู้ แต่ถ้าไม่ช่วย มันทนไม่ได้ พ่อว่ารับมาไม่รู้กี่คน เจอไม่ดีคนเดียว จะให้ไม่รับเลยเหรองัย (แต่เราแอบคิดนะ ก็ยังโชคดีอ่ะดิพ่อ 55) จากคุณ : ถั่วฝักยาวผัดไข่ เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 15:36:06

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณทุก ๆ คำชม และ ความหว่งใย นะคะ กิ๊ฟหมดไม่มีเหลือ เหมือนกันค่ะ  แลกเปลี่ยนประสบการณ์ ความรู้สึกดี ๆ ให้แก่กัน ^_^ จากคุณ : แม่น้องเต็ม เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 16:22:54

ความคิดเห็นที่ 33 คงยกร่มคันใหญ่ให้เขา 1 คัน ถ้าเขาเดือดร้อนแบบต้องการความช่วยเหลืออื่นคงพยายามประสานให้เท่าที่ทำได้ แต่คงไม่กล้าพอจะให้ขึ้นรถมาด้วยค่ะ เนื่องจากขับรถคนเดี่ยวและด้วยประสบการณ์ที่พบมาสอนว่า "อย่าไว้ใจคน ในบางสถานการณ์ที่ไม่ปกติ ...บางครั้งภาพที่เราเห็น.....อาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิดเสมอไป" แม้จะสงสารมาก แต่ขอช่วยในแบบปลอดภัยกับตัวไว้ก่อนดีกว่าค่ะ จากคุณ : ดอกไม้หน้าฝน เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 18:08:26

ความคิดเห็นที่ 34 ณ สถานการณ์ขณะนั้น บางครั้งความรู้สึกในสมองมันแบ่งกันตรงเส้นความคิด คือ...ตกลงกับไม่ตกลง มันก็ไม่ง่ายนัก   ผมเองเคยเจอครั้งหนึ่ง ขณะกลับจากทำงาน เวลาประมาณสัก 2 ทุ่ม ขณะกำลังจะก้าวขึ้นบันไดสะพานลอย มีเสียงจากข้างหลัง ..พี่คะ พี่คะ พี่คะ ผมหันไปตามเสียงเมื่อเรียกซ้ำครั้งที่ 3 เพราะคิดว่าไม่ได้เรียกเราแต่แรก ก็เห็นว่า...เออเรียกเราจริงๆ พร้อมเสียงจากสาวน้อย ที่อายุไม่น่าจะเกิน 18 แน่นอน แต่ในอ้อมกอดเธอมีเด็กน้อย คาดว่าไม่ถึงขวบแน่นอน เธอพูดอย่างร้อนรน พี่คะมีสักยี่สิบมั๊ยคะ หนูจะขอเอาไปเติมน้ำมันมอไซค์ ผมเงยหน้า มองเลยไปอีกหน่อย มีมอเตอร์ไซค์จอดติดเครื่องอยู่ มีวัยรุ่น 2 คนนั่งอยู่บนรถชาย 1 หญิงอีก 1 ไวในความรู้สึกว่าเราไม่ควรอยู่ตรงนี้ เพราะเปลี่ยว แล้วมืดจึงรีบตอบสวนไปว่า "ไม่มี" พร้อมเดินหนีขึ้นสะพานลอยทันที พอเดินขึ้นมาอยู่บนสะพานลอย ก็มองกลับลงไปเห็นว่ามอเตอร์ไซค์คันนั้น นั่งซ้อน 3+1 ขับออกไปแล้ว ในความรู้สึกอีกฝากหนึ่ง มันแว่ปเข้ามาในสมองทันที ...ทำไมเราพูดไปอย่างนั้นวะ น่าจะให้ไปนะ จะ 50 บาทก็น่าจะให้ได้ พวกเค้าอาจจำเป็นจริงๆ ทารกน้อยอาจไม่สบาย ต้องไปหาหมอโดยด่วน แต่น้ำมันมีไม่พอ และเผอิญเงินไม่มีติดตัวสักคน ทำไมเราถึงไม่ถามพวกเค้าสักนิด ทั้งที่ปกติก็เป็นคนที่ช่างสงสัย ช่างถาม วันนั้นกลับถึงบ้าน กินข้าวไม่คล่องคอ มันคิดไปต่างๆนาๆ ...ผมถึงบอกว่าบางครั้งชั่วเสี้ยวนาที ที่ต้องตัดสินใจ มันก็ยากไม่น้อยครับ จากคุณ : dansivilai เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 18:19:18

ความคิดเห็นที่ 35 ใจดีจริงๆ ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ จากคุณ : Five Precepts เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 21:16:22

ความคิดเห็นที่ 36 เพิ่งว่างได้เข้าเนต อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยอะ ทำไมเรามันช่างอ่อนไหวปานนี้ T_T จากคุณ : หมวยเล็กกับหมวยใหญ่ เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 23:23:34

ความคิดเห็นที่ 37 สวัสดีเจ้า  ขอนำประสบการณ์ของตัวเองมาแจมบ้างนะเจ้า เมื่อปลายเดือนที่แล้วลง กทม.  กำลังจะเรียกแท็กซี่ไปศูนย์วัฒนธรรม ระหว่างที่รอ ก็มองเห็นหญิงกลางคน ท่าทางลุกลี้ลุกลน มองมาที่เรากับเพื่อน สักครู่เขาก็เดินมาหาแล้วบอกว่า คุณจะไปทางไหน ขอติดรถไปด้วย  เพราะมีเงินอยู่แค่ 50.- เกรงว่าจะไปไม่ถึงบ้าน แล้วก็อ้างว่า..มารับเพื่อนออกจาก "บ่อน" ฯลฯ ซึ่งเราสองคนก็ไม่ถามรายละเอียด สถานที่นั้นเรียกกันว่าย่านเตาปูน  เพื่อนกับเราก็อึดอัดใจ ยังไม่ทันตัดสินใจ แท็กซี่ก็มาจอดรอ ระหว่างที่เรากำลังบอกคนขับถึงจุดหมายปลายทาง เธอก็เปิดประตูหน้าขึ้นไปนั่งเรียบร้อยแล้ว เราอุ่นใจหน่อย ที่ยังมีคนขับแท็กซี่... เพื่อนเลยตัดสินใจเล่าให้แท็กซี่รู้ถึงสถานการณ์ตอนนั้นเล็กน้อย และบอกให้ไปส่งเธอคนนั้นที่สถานีรถไฟฟ้าบางซื่อ ดูเหมือนเธอไม่ค่อยเต็มใจนัก  แต่ก็จำใจลง ... ซึ่งเพื่อนกับเราและแท็กซี่ก็คุยกันหลังจากนั้นว่าเราทำได้ดีที่สุดเท่านั้น อย่างน้อยถ้าเป็นเรื่องจริง เราก็ช่วยเขาได้ครึ่งทางแล้ว หากไม่ใช่เรื่องจริง..เราก็ผ่านเหตุการณ์ร้ายๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นมาได้ เราก็คงไม่ต่างกับคุณๆ ทั้งหลายเมื่อเจอเหตุการณ์เช่นนี้ อะไรอาจจะเกิดขึ้น ซึ่งคงจะทำให้เรา เสียใจ หรือดีใจ กับตัวเอง หลังจากเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นแล้วก็ได้ จากคุณ : ชาวเหนือ เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 07:43:15

ความคิดเห็นที่ 38 หวังเสมอว่าถ้าเราทำดี สักวันคงมีสิ่งดี ๆ ตอบกลับมาบ้าง แต่ถ้าเราได้แต่พูดว่าจะทำ ๆ และยังไม่เคยทำเลยสิ่งดีๆคงจะมาถึงแต่อาจจะช้าหน่อย ถ้าเราทำท่าเหมือนจะช่วยไม่ช่วยดี คิดสองจิตสองใจ สุดท้ายก็ได้แค่ผ่านไป กลับมานั่งคิด นอนคิดให้ปวดหัวเล่น อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด จริงปะคะ จากคุณ : แม่น้องเต็ม เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 09:05:24