แชร์ประสบการ เรื่องของทอม แมวจอมซ่า..

เกือบสองปีก่อนเราไปรับแมวน่าตาน่รักมาเลี้ยงจากเวปนี้แหละ  เป้นแมวตัวผู้ชื่อตอนนั้นชื่อว่า "โซดา"  น่าตากวนๆซนๆภรรยาผมเธอไปรับที่แฟลตแห่งหนึ่งที่เจ้าของเลี้ยงแมวอีกหลายตัวมาก...วันนั้นที่บ้านมีสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้นอีกตัวและได้มีการประกวดตั้งชื่อให้ใหม่ว่า "ทอม"  แมวจอมซนตัวผู้ที่บ้านเราไม่เคยเลี้ยง  เลี้ยงแต่ตัวเมียมาตลอด...และอีกไม่นานก้ไปเอาแมววัดมาเลี้ยงอีกตัวและมันก็ถูกตั้งชื่อให้ใหม่ว่า  "มินนี่" วึ่งมินนี่เป็นแมวตัวเมียที่มาจากวัดด้วยสภาพน่าอนาจมาก...ตาเกือบบอดทั้งสองข้าง....ครอบครัวเราเลี้ยงอย่างตั้งอกตั้งใจพาทั้งสองตัวไปหาหมอโดยเฉพาะมินนี่....ต้องหยอดตาตลอดเวลา...จนวันหนึ่งมันหายดี.....เวลาผ่านไปปีกว่าๆ....ทั้งสองตัวดตเป้นหนุ่มเป็นสาว...และด้วยความที่ทั้งสองตัวเลี้ยงมาด้วยกันตั้งแต่เล็ก...ดูมันจะสนิทกันเหมือนพี่เหมือนน้อง...จนกระทั่ง  ทอมเป็นหนุ่ม..โฮโมนพุ่งพลานตามประสาสัตว์ตัวผู้.....เกิดอาการอยากจะพีดเจอริ่งมินนี่เข้าให้...แต่เจ้าหลอนไม่ยอม....จนบางครั้งมีปากเสียงกัน...

และในที่สุดครอบครัวเราก็ต้องตัดสินใจพามินนี่ไปทำหมัน...สรุปทอมก็ยังอดอยู่ดี...มินนี่ก็เลยกลายเป็นสาวโสดไปตลอดชีวิต...ของเธอ..  แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแค่มินนี่และทอม....แต่จะเป็นเรื่องราวของทอมที่ที่บ้านเรามักจะปวดหัวกับมันเสมอ  ด้วยความที่เป็นแมวตัวผู้และซนระดับเทพ  ขโมยทุกอย่างที่เราซ่อนไว้   ปีนตู้กับข้าว  แอบกินปลาทอด  สารพัดที่แมวตัวนี้จะสร้างเรื่องได้มันทำหมด..

และแล้ววันนึงเราก็เห็นอาการเปลี่ยนแปลงของมัน   มันเงียบสงบและทุกครั้งที่ไปฉี่มันจะร้องเหมี๊ยวเสียงทุ้มๆลากยาวๆ   ครอบครัวเราไม่ได้คิดอะไรคิดว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น  หนึ่งวันผ่านไป  วันที่สองอาการแบบนี้เริ่มมีบ่อยขึ้นและที่แปลกมากคือ  ทอมหยุดกระบวนการซนทุกอย่าง  เดินช้าๆแล้วนอน  จนคุณแม่ยายและผมสังเกตเห็นว่ามันแปลกไปมาก....หรือมันไม่สบายเป็นไข้หวัด..

และแล้วทุกคนก็ลงความเห็นว่าวันรุ่งพรุ่งนี้จะพาไปหาหมอ....แต่ทว่าอาการมันกลับทรุดลงอย่างรวดเร็ว...จนไม่ไหวจะเครียร์  วันนั้นตัดสินใจพาไปหาหมอก็ยังคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรที่หนักหนาสาหัส...วันนั้นเราให้แม่ยายแกพาไป  แม่กลับมาแล้วบอกว่าทอมมันอาการหนักมาก....อ้าวกรรมแล้วสิ!!

หมอบอกแม่ว่าทอมมี่ของเรา "เป็นโรคไตวาย"  ทุกคนตกใจเพราะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับมันบ้าง หมอสวนฉี่มันมีแต่เลือดออกมาแล้วมันก็ร้องอย่างเจ็บปวด  ทมไม่กินอะไรเลยเป็นอาทิตย์  ตั้งแต่อยู่กับหมอ  ร่างกายที่สมบูรณ์ครั้งนี้เห็นเลยว่า  มันผอมมากกก  เหลือแต่กระดูก...

ทอมนอนโรงบาลไปแปดวัน....หมอบอกว่า"ทุกคนทำใจนะครับ  เพราะโรคนี้  รักษายากแล้วสภาพแบบนี้คงต้องขอให้ทำใจกันไว้บ้างนะครับ"   นั่นแหละที่หมอพูดแต่ทุกคนที่บ้านทำใจยาก....โดยเฉพาะภรรยาและแม่ยายผม...

ทุกคนลงความเห็นกันว่างั้นไปรับมันมาดีกว่ายังไงมันก็น่าจะจบชีวิตของมันที่บ้าน    ไปที่คลินิกหมอบอกว่า  ให้มันมารับน้ำเกลือทุกสองถึงสามวัน  วึ่งครอบครัวเรานั้นก็ไม่ได้มีเงินอะไรมากมายนอกจากจะเสียค่ายาค่ารักษาไปหกพันกว่าแล้ว  ก้ยังต้องเสียเงินค่าน้ำเกลืออีกสองร้อยกว่าเกือบทุกวันนี้สำหรับเรามันหนักพอสมควร....

จนแล้วจนรอดเราก็เอาทอมกลับมาบ้าน  อาการไม่ดีขึ้นเลยไม่กินอะไรเลยผอมมาก  มันพายามเดินตลอดแต่ก็ล้ม  ภาพที่เห็นมันทำให้คนที่บ้านนั่นเศร้าใจ  และยิ่งกว่านั้นเรารู้ว่ามันไม่น่ารอด..........................

สองสามครั้งที่เอามันไปให้น้ำเกลือ   ดูมันจะไม่อยากไปอาการร้องโวยวายและขัดขืนที่จะเข้าตะกร้า   และสุดท้ายทุกคนลงความเห้นว่าเราจะไม่ไปแล้วตั้งแต่วันนี้....หมอไม่ต้องไปหา...หากทอมจะตายก็คงต้องปล่อยให้มันมีความสุขที่สุดก่อนตาย....อยากทำไรทำเลย

แต่มีอยู่หนึ่งคนที่ยังพยายามที่จะแหกชะตาฟ้าลิขิต  นั่นคือคุณแม่ยายของผม...เธอสวดมนต์ภาวนาทุกวันให้มีปฏิหาร.......แต่ในเวลานั้นปฏิหารคงไม่พอจริงๆ.....

สองเดือนผ่านมาทอมไม่ยังอยู่....และสภาพเดิมที่ผอมแห้งนั้นกลับมาค่อยๆมีเนื้อมีหนัง...กินข้าวได้....และซนระเบิดกว่าเดิม...ฉี่ประกาศอณาเขตทุกวันสร้างความปวดหัวเช่นเดิม..เริ่มออกเที่ยวกลางคืน....และเริ่ใจะกลับมาพยายามฟรีเจอริ่งกับมินนี่อีกแล้ว...แต่ครั้งนี้คงอดแน่เพราะแม่มินนี่เธอคือนังเรยาผู้ร้ายการกาจ....ขี้อิจฉา...แต่มีเสน่ห์...สวยแต่โหด...อะไรประมาณนี้  

และที่บ้านเราก็ได้ทอมกลับคืนมาแบบที่เรียกว่าปฏิหารคงไม่พอ   แต่จะเรียกได้ว่าฟ้าประทานก็แล้วกัน......

ปล.  มีแมวดำขาวลูกชายมาเฟียแถวบ้านมาอยู่ด้วย....แบบเนียนๆ  ตอนนี้โตไร่ๆกับทอมและมินนี่    เราตั้งชื่อมันว่า "เจอรรี่"   หรือเรียกอีกอย่างว่า  "เด็กแว้น"   ชือทั้งหมดลูกสาวผมเป็นคนตั้งให้.....

จากคุณ	: daxter
เขียนเมื่อ	: 27 ก.ค. 54 15:28:18