ส่งป้าหนุนขึ้นสวรรค์ (เก้าวันแล้วนะ ที่ไม่มีป้าหนุนอยู่ข้างๆๆ)
|
 |
สวัสดีค่ะ หายไปนานมากก สำหรับห้องจตุจักร ด้วยความไม่สะดวกหลายๆ อย่าง ทุกคนคงสบายดีกันนะคะ
วันนี้มาแจ้งข่าว ป้าหนุนสุนัขบางแก้วที่เคยพาวิ่งเล่นในนี้บ่อยๆ พาเธอมาขึ้นกระทู้ก็หลายครั้ง ได้จากไปแล้วเมื่อวันที่ 22 กรกรฎาคม ที่ผ่านมา ด้วยภาวะไตวายเฉียบพัน
ป้าหนุนเป็นสุนัขไทยบางแก้ว จากพิษณุโลก เราผ่านร้อน ผ่านหนาว ทุกข์ และสุขมาด้วยกัน หลายๆ เรื่อง จนเรากลายเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันไปแล้ว เก้าวันที่่ผ่านไปของการจากไปของป้าหนุน บุ๋มเองยังร้องให้อยู่ทุกวัน ทำใจได้บ้างแล้ว แต่คิดถึงมากกกก อยากกอด ขนนุ่มๆฟูๆ คิดถึงรอยยิ้มที่น่ารัก(แม้ว่าฟันจะเริ่มร่วงหมดปากแล้ว เพราะป้าหนุนเริ่มแก่)
ป้าหนุนอยูกับบุ๋มมา 9 ปี เธอทำหน้าที่ทุกอย่าง อย่างเต็มภาคภูมิ น่ารักฉลาด มีลักษณะพิเศษที่หาสุนัขตัวไหนจะเทียบได้(เท่าที่เคยเจอสุนัขมา)
ป้าหนุนป่วยเป็นพยาธิเม็ดเลือด เรารักษาจนอาการดีขึ้น แต่เธอมาทรุดลงเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมาอีก มีอาการท้องโต ไม่กินข้าว พาไปเจาะน้ำออกจากท้องแล้วหมอให้ยามา แต่เหมือนยังไม่ดีขึ้น
บุ๋มเลยโทรหาพี่รี gatsy1 ขอคำปรึกษา พี่รีแนะนำให้พามาที่เกษตร ขอบคุณพี่รีมากนะคะ ขอบคุณสำหรับโปรตีนไข่ที่่ส่งมาให้ป้าหนุนทาน แต่เสียดายที่ป้าไม่ทันได้ทาน ขอบคุณพี่รีมากค่ะ พี่สาวที่น่ารักเสมอของบุ๋ม
แต่ไม่ได้พาไป เพราะอยู่ต่างจังหวัด และป้าหนุนดูแย่เกินกว่าจะพาเดินทางไกลไปไหนได้อีกแล้ว
ที่บ้านเลยพาไปโรงพยาบาลในจังหวัดหนึ่ง ซึ่งมีหมอเก่ง มีการตรวจที่ทันสมัยที่สุด หมอเจาะเลือดตรวจพบว่าป้าหนุนค่าไตผิดปกติ ซึ่งหมอบอกว่า ป้าหนุนมาถึงเค้าในสภาพที่บอบช้ำเกินไป พ่อหน้าขรึมลงทันที ส่วนแม่ร้องไห้ ออนวอนขอร้องหมอให้ช่วย หมอบอกพวกเราว่า หมอจะทำให้ดีที่สุด เปอร์เซ็นต์ที่จะมีชีวิตอยู่นั้น แค่ 30% เท่านั้น ป้าหนุนพร้อมตายได้ทุกเมื่อ เพราะเริ่มหายใจลำบากแล้ว
เราอึ้งไปสักพัก แต่คิดว่าเหลือตั้ง 30 % แนะ แสดงว่ายังมีหวัง ป้าหนุนนะเก่งจะตายไปเข้มแข็ง กัดงูตายมาหลายตัวแล้ว ล่าสุดโดนงูแมวเซากัดป้ายังรอดมาได้เลย (คิดบวก เข้าข้างตัวเอง)
เนื่องจากโรงพยาบาลทีเราพาไปกับที่บ้านอยุ่คนละจังหวัดกัน หมอเลยให้ป้าหนุนพักอยู่ที่โรงพยาบาล เราพาป้าเข้าไปส่งที่กรง ป้ามองพวกเราเหมือนอยากจะบอกว่า อย่างทิ้งป้าหนุนไป พาป้าหนุนกลับบ้านนะ ไม่อยากอยู่ในกรงแคบๆนี่
เราตัดใจไม่มอง เพราะคิดว่าอยู่กับหมอคงปลอดภัยที่สุด เราเดินออกมารอ้งให้ข้างนอก และไม่นานพ่อและแม่ก็เดินตามออกมา
พ่อยืนสูบบุหรี่อยู่ที่รถเงียบๆๆ ไม่ยอมขับรถกลับบ้าน พอสูบบุหรี่หมดมวน พ่อพูดกับพวกเราว่า "ไม่ให้หนุนอยู่ที่นี่ จะพากลับบ้าน พรุ่งนี้จะขับรถพามาหาหมอเอง ไกลแค่ไหนก็จะพามา หนุนต้องการเพือน ต้องการกำลังใจ ไม่อยากทิ้งไว้ที่นี่ และถ้าจะตาย ก็อยากให้ไปตายที่บ้าน อยากดูใจกัน อยากปิดตาให้ก่อนจากโลกนี้ไป" พ่อคนที่ไม่เคยละเอียดอ่อนกับเรื่องแบบนี้ เดินเข้าไปอุ้มป้าหนุนออกมาจากโรงพยาบาล ภาพที่เราเห็นคือบางแก้วแก่ๆ สภาพแย่ๆๆในอ้อมกอดพ่อ ป้าหนุนส่งเสียงร้องดีใจ และเลียหน้าพ่อตลอด
ตอนขากลับป้านอนหนุนตักแม่อยู่ข้างหลัง เราเห็นป้าน้ำตาไหลเปือนกางเกงแม่ เราเอื้อมมือไปจับมือป้า ให้กำลังใจ และบอกว่าป้าจะต้องหาย เราอยากพาป้าไปเที่ยวทะเล ป้าส่งเสียงร้องในลำคอ (เรายังจำเสียงนั้นได้ดี)
พ่อส่งเราที่บ้าน ก่อนจะนำป้าหนุนเดินทางต่อไปที่บ้านพ่อ(เราอยู่คนละบ้านกันกับพ่อและแม่ ป้าหนุนอยู่กับพ่อ) เรากอดป้าหนุน หอมหน้าผากหนึ่งทีมองตาเค้า แล้วบอกว่า พรุ่งนี้เจอกันนะ ไปหาหมออีกนะ แล้วเราก็มองรถพ่อจนสุดตา ป้าหนุนโผล่หัวมาจากหน้าต่างรถมองเราจนสุดตาเช่นเดียวกัน
และวันนั้นประมาณสี่ทุ่ม มีโทรศัพท์จากที่บ้านโทรมา เชื่อไหมว่าเราไม่อยากรับเลย เรารู้ว่า แม่ต้องโทรมาบอกเรืองป้าหนุน ซึ่งต้องเป็นเรื่องที่ไม่ดี และเมือเรารับสาย ก็เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆๆ แม่บอกเราด้วยน้ำเสียงที่เรารู้ว่า แม่ร้องให้อย่างหนักว่า บุ๋มป้าหนุนเค้าไปสบายแล้วนะลูก เค้าไม่อยุ่กับเราแล้ว" น้ำตาเราไหล เราไม่ได้ฟูมฟาย แต่มันไหลไม่หยุดจริงๆๆ เราหยิกตัวเองหลายครั้ง ไม่ได้ฝันใช่ไหม นี่เรืองจริง
แม่บอกว่า หนุนนั่งเฝ้าพ่อ(เหมือนทุกวันที่เคยทำ ซึ่งทำมานานเกือบเท่าอายุเค้าเลย เค้ารักพ่อบุ๋มมาก เฝ้าแบบไม่เคยคลาดสายตาเลยก็ว่าได้ และที่สำคัญเค้าปกป้องพ่อจากงูเห่ามาแล้ว) ตอนเย็นพ่อจะชอบดื่มซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของทหารเกษียณอายุ และร้องคาราโอเกะไปด้วย หนุนทำหน้าที่ตามปกติ คือนั่งเฝ้าอยู่ที่เท้าพ่อ แม่บอกว่า พ่อบอกกับหนุนว่า ดีใจไหมล่ะได้กลับมาอยู่บ้านนะ พ่อจะร้องเพลงให้ฟังนะ พ่อรู้ว่าหนุนต้องฟังทุกวัน เพลง บ้านเรานะ (ของสุเทพ วงศ์กำแหง) พ่อก้เปิดแล้วก็ร้องอีกมือก็ถือไมค์ อีกมือก็ลูบหัวหนุนไปด้วย พอเพลงจบ ตรงท่อนที่ว่า ด้วยฉันคืนมาบ้านเก่า ขอยึดเอาไว้เป็นเรือนตาย แม่บอกว่าไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า ป้าหนุนหมดลมไปตอนนั้น ข้างๆขาพ่อ เค้าไปเฉยๆ ไม่มีอาการทุรนทุรายใดๆๆ
แม่บอกว่าพ่อเอาหนุนมากอด แล้วเอาผ้าห่มที่พ่อห่มนอนทุกคืนห่อร่างหนุนไว้ แล้วอุ้มไปนอนบนเตียงที่หนุนเคยนอนกับพ่อทุกคืน คืนนั้นพ่อยังไม่ฝังหนุน พ่อนอนลูบหัวหนุน และคุยกับร่างที่ไร้วิญญาณจนถึงเช้า
สายๆ พ่อฝังหนุนลงบริเวณที่หนุนชอบนอนเล่น ใต้ต้นเชอรี่สีแดง ต้นใหญ่ พ่อบอกกับหนุนว่า " พ่อขอบใจหนุนมาก ที่ดูแลครอบครัวเรามาเป็นอย่างดี ขอบคุณทีทำหน้าที่นั้นอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนือย พ่อจะไม่ลืมหนุน หนุนอยู่ในใจพ่อเสมอ พ่อจะเลิกบุหรี่นะหนุน พ่อจะทำให้หนุน พ่อสัญญา หลับให้สบายนะลูก ไม่ต้องห่วงพ่อ ห่วงบ้าน เหนือยมามากแล้ว พักให้สบายนะลูก" พ่อกอดขนุนอยูนาน ก่อนจะเอาลงที่หลุม ก้นหลุมมีดอกไม้ และของใช้ของหนุน พ่อเอาเงินใส่ปากหนุนไปด้วย (บอกว่าให้เอาไปซื้อที่อยู่) ตามความเชื่อนะคะ
วันนี้พ่อไม่เคยแตะบุหรี่เลย ที่บ้านเคยขอพ่อแล้ว แต่พ่อไม่เคยให้ สามสิบกว่าปี ที่พ่อสูบบุหรี่มาตลอด แต่วันนี้วันที่ป้าหนุนจากพวกเรา ป้าหนุนทิ้งเรืองราวดีๆๆไว้ให้ครอบครัวเรา ก็คือ การที่ทำให้คนที่พวกเรารักที่สุด เลิกสูบบุหรี่ ขอบคุณมากนะป้าหนุน ขอบคุณมากจริงๆๆ
วันนี้เป็นอีกวันที่ไม่มีป้าหนุน เราเอง ไม่เคยหยุดร้องให้ ทั้งๆ ที่บอกกับตัวเองว่า ไม่อยากร้อง แต่ก็ยังทำไม่ได้ นีถ้าป้ารู้ว่าเรายังร้องให้ป้าก็คงจะห่วง วันนี้เราจะพยามไม่ร้อง
แต่ทุกครั้งที่ไปบ้านแม่ อดใจหายไม่ได้สักครั้ง เพราะไม่มีป้าหนุนมารับที่หน้ารั้ว ไม่มีบางแก้วแก่ๆๆ คอยเอาปากที่ฟันไม่ค่อยจะมีแล้ว จูงมือเราเข้าบ้าน ไม่มี และจะไม่มีอีกต่อไป
แต่ป้าก็ยังอยู่ในหัวใจเราเสมอ ความตาย พรากป้าไปจากหัวใจครอบครัวเราไม่ได้ รักป้ามากนะ
ขอให้ป้ามีความสุข มากๆๆ
รู้ไหมทุกครั้งที่หลับตา เราจะได้พบกันเสมอ ทุกครั้งๆๆๆ
จะไม่มีคำว่า ลาก่อน สำหรับ ป้าหนุนและครอบครัวของเรา เพราะป้าหนุนไม่ได้จากไปไหน แค่เรามองไม่เห็นกันเวลาที่ลืมตาแค่นั้นเอง
รักป้ามากนะคะ
ภาพป้าหนุนกับพ่อ คนป้ารักมากที่สุดในโลก
แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 54 07:03:25
แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 54 07:01:37
แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 54 06:59:49
| จากคุณ |
:
mamaarm  
|
| เขียนเมื่อ |
:
31 ก.ค. 54 06:39:18
|
|
|
| 
RIP หลับให้สบายนะหนุน
อ่านแล้ว.. น้ำตาไหลเลยค่ะ
