น้องหมา คลอง 12 ก็มีหัวใจ แถมบางครั้งน้องหมามีความรักและความจริงใจยิ่งกว่าคนบางคนเสียอีก
|
 |
ต้องขออภัยเหลือเกินที่มาเขียน เรื่องราวของเจ้ายักกี้ช้ามาก หลังจากที่เขาเสียชีวิตไปแล้วเป็นอาทิตย์ แต่เพราะความตั้งใจว่าจะเขียนเรื่องราวของเขา ว่าเขาก็มีหัวใจเหมือนเรานี่แหละ ดิฉันขอเล่าเรื่องราวของตัวเองอีกครั้งน่ะค่ะ ที่ดิฉันเข้ามาเวปนี้ได้เพราะ ไปเจอเจ้าไซบีเรียนตัวหนึ่งและมาประกาศหาเจ้าของในเวปนี้ เขาอยู่กับดิฉัน 10 กว่าวัน จนกระทั่งคนข้างบ้านของสุนัขตัวนั้นมาประกาศหาเขา ดิฉันจึงได้ไปส่งคืนเจ้าของถึงบ้าน เพราะการที่ไม่เคยเลี้ยงไซบีเรียนเลย จึงไม่รู้ว่า เขาเป็นหมาที่มีพลังมาก ทำประตูห้องนอนพังเป็นรู ตัวเท่าเขาเลย ทำมุ้งลวดพังไป2อัน วันที่ไปส่งคืนเจ้าของ เขาก็บอกว่า เขากลับจากต่างประเทศแล้วจะโทรกลับ เพื่อส่งช่างมาซ่อมประตูให้ เหตุการณ์ก็ผ่านไปจนกระทั่งวันนี้ ก็ไม่เคยได้รับการติดต่อกลับ ดิฉันก็ได้ไปแอบดูเจ้าไซบีเรียนตัวนั้นบ้าง ว่าเขายังออกมาซุกซนอีกหรือปล่าว อยากไปเล่นด้วย แต่ก็ไม่อยากให้เขาคิดว่า เราไปทวงสัญญา
ที่บ้านเอง ตอนนี้ก็เลี้ยงอยู่ 19 ตัว แถมกระต่ายอีก 3 ตัว ทุกตัวไม่ได้ซื้อมาน่ะค่ะ หลงทางบ้าง แก่แล้วคนก็ทอดทิ้งเขาบ้าง แถมดิฉันก็ยังต้องทำงานคนเดียว เพื่อเลี้ยงลูก 2 คน แถมเลี้ยงน้องหมาอีก เมื่อสักประมาณ 6-7 เดือนที่ผ่านมา ดิฉันตกบันได 10 กว่าขั้น ทำให้ถึงกับเดินไม่สะดวก ปวดเมื่อยทั้งตัว และไม่เคยรู้สึกเจ็บขนาดนี้มาก่อน ถึงกับต้องบอกกับเทวดา ว่ามาเอาชีวิตดิฉันไปเถอะ มันทรมานมาก ดิฉันเจอเหตุการณ์หนักๆในชีวิตมาหลายครั้ง แต่ไม่หนักเท่าครั้งนี้ แถมระยะหลังๆ เจอที่ผู้คนที่ไม่มีความจริงใจต่อกัน บางคนเราต้องยืนอยู่นิ่งๆ และมองดูคนๆนั้นว่า นี่หรือคือสิ่งที่คุณทำจริง คนบางคนพูดเพราะ ทำวิธีการต่างๆนานา ว่า ฉันเป็นคนดี แต่สิ่งที่อยู่ในใจซิ กลับแตกต่างกันเหลือเกิน ดิฉันพยายามบอกตัวเองว่า เดี๋ยวนี้คนเรายิ่งดูยากขึ้นทุกวัน หลายๆครั้ง ดิฉันก็ไม่อยากมีลมหายใจอยู่เหมือนกันค่ะ แค่คิดว่า เราเกิดมาผิดยุคผิดสมัย เบื่อหน่ายกับใจคน เหลือเกิน แต่ด้วยความที่ดิฉันเป็นหมอดู ก็เลยรู้ว่า ดิฉันต้องอยู่อีกนาน จริงๆแล้วชีวิตก็ผ่านความตายมาหลายครั้งแล้ว จนคิดว่า ความตายคือเรื่องธรรมดามาก ตายเมื่อไหร่ก็คือหมดกรรมเมื่อนั้น แต่สิ่งที่ทำให้รู้สึกเสียใจมากกว่า คือใจของมนุษย์นี่แหละ เพื่อนที่เราคบมานาน เมื่อถึงวันที่เราลำบาก ก็กลับไม่อยากจะคุญกับเรา แต่วันที่เธอเจอปัญหาชีวิต เธอกลับคิดถึงเราเป็นคนแรก
หลังจากที่ลงเรื่องเจ้าไซบีเรียนตัวนั้นจึงได้เข้ามาอ่านกระทู้เรื่อย จนมาเจอเรื่องน้องที่ไปดูแลน้องหมาคลอง 12 ด้วยใจที่รักน้องหมาอยู่แล้ว จึงได้อาสาไปช่วยน้องๆคลอง 12 ไปวันแรก ก็โดนน้องหมากัดซะแล้ว เขาไม่ได้ตั้งใจหรอก แค่เอาตับไปให้เขา แล้วเขาแย่งกัน จนงับมือ ดิฉัน เพื่อความมั่นใจ จึงต้องไปฉีดยากันพิษสุนัขบ้า 5 เข็ม ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยก็เป็นภูมิคุ้มกันให้ตัวเอง และอีกอย่าง ดิฉันก็เป็นคนในพื้นที่ คืออยู่ในย่านรังสิตพอดี ค่ะ แต่นองๆที่มาช่วย ต่างก็มาจากที่ไกลๆกัน อยู่เจริญกรุงบ้าง สำโรงบ้าง บางรัก บางกะปิบ้าง ทุกคนต่างมาด้วยใจจริงๆ อ้อ ! มีน้องแขก อีกคนที่อยู่ย่านรังสิต แต่หลังจากเดือนนี้ เธอก็คงไม่ได้มาอีกแล้ว เพราะน้องเขาจะไปทำกิ็ฟ ก็เลยต้องระวังดูแลตัวเอง เป็นพิเศษ ทำให้สมาชิกหายไปอีกหนึ่งคน
ดิฉันไปเจอเจ้ายักกี้ เขาเริ่มอาการไม่ดีแล้ว แถมเขาเป็นสุนัขที่ถูกทอดทิ้ง ด้วยภาวะที่เขาถูกทอดทิ้ง อาจจะทำให้เขาดุมากขึ้น จริงๆแล้ว มีอยู่อาทิตย์หนึ่งที่ดิฉันเห็นเขาดูแย่ๆ ดิฉันอยากพาเขาไปหาหมอเหลือเกิน เพียงแต่ดิฉันไม่มีเงิน ก็ได้แต่มองเขาตาปริบๆ ได้แต่ภาวนาให้เขาอย่าทรมาน น้องๆเขาก็ได้แต่ให้อาหารบำรุง แถมให้ยาบ้างตามความคาดเดา เท่าที่รู้มาก็คือ อาหารหลายๆ คุณมาลินี เป็นผู้สนับสนุน ทุกอาทิตย์ และมีคนอื่น บริจาคมาบ้าง หลังจากนั้นอีก 1 อาทิตย์ อาการเจ้ายักกี้ เริ่มหนักขึ้น จนน้อง ไดแอน บอกว่า ส่งเขาไปโรงพยาบาลเถอะ เขาออกค่าใช้จ่ายอีก เราต่างคนก็รู้ว่า เขาคงไม่รอด และคงได้ไม่กีวัน แต่ก็ยังดีกว่าที่เขาต้องมาตายด้วยสภาพอเน็จอนาจ มีตุ็กแก อยู่ในกรง คงรอว่าเขาตายเมื่อไหร่ ก็คงจะลงมากินเขาเมื่อนั้น ดิฉันเห็นเขาแล้ว รู้สึกว่ามีอะไรจุกอยู่ที่อก ใครว่าเขาดุ แต่วันนั้นดิฉันลูบหัวเขาตลอด และ ภาวนาโอนบุญที่ดิฉันได้ทำมาให้แก่เขา ถึงแม้จะเพิ่งเจอกัน แต่ด้วยสายตาของเขา ทำให้รู้สึกสงสารเขามาก สุนัขที่เคยมีเจ้าของมาก่อน และถูกทิ้ง ก็มักจะตรอมใจ อย่าว่าแต่สุนัข เราซึงเป็นมนุษย์ เมื่อไหร่ที่เราถูกทอดทิ้งบ้าง เราเองก็ทุกข์ใจไม่ต่างกัน
| จากคุณ |
:
ปมณฑ์ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
3 ส.ค. 54 09:01:55
|
|
|
| 
...
มาส่งเจ้ายักกี้ค่ะ
