 |
คอลัมน์น่าเศร้าวันนี้ล ลองอ่านดูคะ
ธุรกิจหมาๆ
ขนมน้ำตาล : ข่าวการจับกุมรถบรรทุกหมาและนำพาไปสู่การวิจารณ์กันยกใหญ่
สองสัปดาห์ที่ผ่านมาผมเร่ร่อนอยู่ต่างประเทศหลายรอบ พอกลับมาถึงประเทศไทยและรื้อเอาหนังสือพิมพ์เก่าๆ ขึ้นมาดู จึงได้รู้ว่ามีการจับกุมรถบรรทุกหมาและนำพาไปสู่การวิจารณ์กันยกใหญ่ ผู้ทำตนเป็นคนรักหมาจำนวนมากออกอาการทนไม่ไหว บ้างถึงกับบอกว่าอายที่รู้ว่ามีคนในชาตินี้เอาหมามาทำเป็นอาหาร หลายคนน้ำตาเล็ดน้ำตาไหลสงสารหมาที่ถูกจับส่งไปขายต่างประเทศ
ผมติดตามจากข่าวคราวแล้วก็เกิดอาการสงสารหมา ค่าที่มันต้องมาถูกคนแบ่งชั้นวรรณะ และปฏิบัติต่อมันราวกับหมาไม่มีชีวิตจิตใจ คนในโลกนี้และคนไทยบางกลุ่มกินเนื้อหมาเป็นอาหารมานานแล้ว และยกชั้นให้เป็นอาหารระดับเหนือกว่าเนื้อสัตว์อื่นๆ ดังนั้น การกินเนื้อหมาจึงไม่ใช่เรื่องน่าอับอายไปกว่าการกินเนื้อวัวเนื้อหมู หรือสำหรับเด็กบ้านนอกอย่างผมยังสะเทือนใจน้อยกว่า กินเนื้อควายที่ช่วยคนไทยไถนามานานช้าด้วยซ้ำไป
ผมเติบโตที่บ้านนอกเห็นพ่อค้าเร่เอาถังน้ำ, กระป๋อง, ของเล่นเด็ก มาแลกกับหมาที่บางบ้านมีมากเกินกว่าจะเลี้ยงดูไหว บางกลุ่มก็เร่จับหมาจรจัดไม่มีเจ้าของ ไม่ต่างไปจากการจับหมาเร่ร่อนของหน่วยงานรัฐ เช่นเดียวกับที่เห็นพ่อค้าวัวควายเดินเข้าบ้านนู้นออกบ้านนี้ เจรจาต่อรองซื้อวัวซื้อควายส่งไปขายโรงงานทำลูกชิ้น
ในความรู้สึกของคนไทยที่นับถือศาสนาพุทธและผูกพันกับวัวควายมานานช้า แน่นอนว่าย่อมต้องตะขิดตะขวงใจกับการจากไปของวัวควายที่คุ้นเคยบ้างเป็นธรรมดา บางครั้งควายของเพื่อนๆ และญาติที่เคยเลี้ยงเคยขี่เล่นมาถูกขายออกไป ผมและเพื่อนยังเคยถึงกับนั่งน้ำตาไหลคิดถึงมันอยู่หลายวัน แต่กลไกของธุรกิจและชีวิตมันย่อมดำเนินของมันไปตามทางแห่งตน
หมาที่ถูกจับส่งไปฆ่าเพื่อทำอาหารย่อมน่าสงสารสำหรับคนรักหมา ในขณะเดียวกันคนรักหมาที่เลี้ยงหมาฟูมฟักไม่ต่างไปจากลูก แต่พอเช้ามากลับปล่อยหมาให้ออกไปขี้ไปเยี่ยวตามหน้าบ้านคนอื่น ย่อมไม่มีสิทธิเรียกร้องความเป็นธรรมให้เหล่าหมาๆ เพราะตัวเองยังไม่มีความเป็นธรรมยื่นให้แก่เพื่อนบ้านที่เป็นคนด้วยกันแม้แต่น้อย
ในทำนองเดียวกันหมาที่ถูกจับส่งไปฆ่าเพื่อเป็นอาหาร ย่อมน่าสงสารในระดับที่ไม่ต่างไปจากหมาที่ถูกจับใส่เสื้อสวมรองเท้าตัดขนจนไร้ซึ่งธรรมชาติแห่งหมา เพราะหมาเกิดมาในโลกนี้ไม่เคยสวมรองเท้าหรือใส่เสื้อมาก่อน และหากจะย้อนว่าคนเราก็ไม่เคยมีเสื้อใส่มาก่อน ทำไมปัจจุบันจึงใส่เสื้อได้ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องไปพัฒนาหมาให้รู้จักทอผ้าตัดเสื้อใส่เองบ้าง
หมาที่ถูกจับมาตัดขนแต่งผมจะรู้สึกว่าตัวมันผิดธรรมชาติหรือไม่ เคยมีใครไปถามหมาบ้างไหม ระหว่างหมาที่กินอาหารเม็ดกับหมาที่คุ้ยเศษขยะหรือกินขี้ มีคนไหนหรือใครรู้บ้างว่าหมาตัวไหนรู้สึกอร่อยมากกว่ากัน หมาที่ถูกจับอาบน้ำฟอกขนด้วยแชมพูรู้สึกสบายตัวมากกว่าหมาที่นอนกลิ้งเกลือกคลุกขี้ฝุ่นจริงหรือ
ก็ในเมื่อธุรกิจที่หากินกับหมาสวยงาม รับเงินจากคนเลี้ยงหมาคนรักหมายังดำรงอยู่ได้ แล้วทำไมธุรกิจการนำหมาไปทำเป็นอาหารมันน่าอายต่างกันตรงไหน ผมไม่ได้ส่งเสริมให้คนกินเนื้อหมา, ไม่ส่งเสริมให้คนฆ่าหมา และตัวผมเองไม่กินเนื้อหมาเป็นอาหาร แต่ผมอยากให้สังคมนี้มองโลกด้วยความเป็นธรรมกับทุกฝ่าย
เมื่อมีคนประกอบธุรกิจเกี่ยวกับหมามีรายได้นับหมื่นนับแสนบาทต่อเดือน ไปไหนมาไหนมีคนยกย่องนับหน้าถือตาว่าเป็นมือเสริมสวยหมาที่ฉกาจฉกรรจ์นัก แล้วทำไมคนที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับหมาเหมือนกัน แถมยังมีรายได้ต่ำกว่าคนกลุ่มแรกมาก แต่อาจจะเป็นมือปรุงเนื้อหมาที่ให้รสชาติเยี่ยมระดับไม่ต้องรอให้ใครมาชิม กลับถูกสังคมประณามหยามเหยียดจนไม่มีที่จะให้ยืน
คนบ้านท่าแร่ เป็นที่รู้จักกันมานานว่าประกอบอาชีพเกี่ยวกับหมา แต่เป็นไปในเชิงการนำไปปรุงเป็นอาหาร เขาก็ควรได้รับการยกย่องว่าทำมาหากินด้วยความสุจริตนำเงินรายได้เข้าประเทศด้วยซ้ำ หากเขาไปลักขโมยหมาของคนอื่นมาฆ่ามาขาย หรือเขาไปเอาเนื้อหมูหรือเนื้อวัวมาโกหกบอกว่าเป็นเนื้อหมา นั่นจึงค่อยไปประณามก่นด่าเขาได้เต็มปาก คนแบ่งชั้นแบ่งพรรคแบ่งพวกแบ่งเหล่าแบ่งสีกันไปแล้ว อย่าให้ธุรกิจของคนที่หากินกับหมา มาแบ่งหมาออกเป็นพวกๆ อีกเลยครับ
| จากคุณ |
:
เจ้าของเดซี่
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 ส.ค. 54 12:51:50
A:101.108.57.207 X: TicketID:328560
|
|
|
|
|
โฉมหน้า สุนัขโชคร้ายที่ด่านกักกันฯ นครพนม !! ช่วยโหวต ช่วยแชร์ ช่วยกันส่งเค้ากลับบ้าน และ ได้คนดูแลที่รักจริง
จริงๆ ค่ะ นับถือๆๆ สู้ๆ น่ะค่ะ เพื่อเด็กๆ ทุกตัวได้รับการช่วยเหลือ ค่ะ
