^^....................เราจะอยู่ด้วยกันอีกนานแค่ไหน............................^^
|
 |
เคยคิดมั๊ยว่าเราจะไปก่อนแมวหรือแมวจะไปก่อนเรา
ถ้าเราอายุยืนยาว สุขภาพร่างกายแข็งแรง ปลอดภัยจากอุบัติภัยต่างๆ แมวคงจะต้องไปก่อนเรา เพราะแมวอายุขัยน้อยกว่าคน
นั่นคือเราจะต้องเห็นแมวที่เคยแข็งแรง ร่าเริง ค่อยๆแก่ลงๆและจากไปในที่สุด ถ้ามีแมวหลายๆตัวก็ต้องเสียใจหลายๆครั้ง
หรือถ้าโชคร้ายแมวจากไปด้วยโรคภัย ก็คงต้องเสียใจมากขึ้นไปอีก เพราะต้องทนเห็นเค้าเป็นทุกข์จากร่างกายที่เจ็บป่วย
เมื่อก่อนจขกท.ไม่เคยคิดเรื่องนี้ เพราะเคยมั่นใจว่าป้องกันเค้าดีแล้ว เลี้ยงระบบปิด ทำวัคซีนให้ครบทุกประเภท แมวแทบไม่เคยเจ็บป่วยกันเลย เค้าคงจะอยู่กับเราไปนานแสนนาน
แต่เมื่อเวลาผ่านไป แมวแต่ละตัวมีอายุมากๆขึ้นๆ ปัจจุบันมีแมวที่อายุ 10 ปีขึ้นไปอยู่ 10 ตัว ซึ่งก็เกินครึ่งชีวิตของพวกมันไปแล้ว เวลาที่เหลือก็จะน้อยลงๆ
รวมทั้งโรคภัยที่คิดว่าป้องกันได้ ก็ไม่เป็นไปอย่างที่คิด
อีกทั้งความเจ็บป่วยอื่นๆที่ไม่ได้เกิดจากโรคใดๆก็อาจเกิดขึ้นได้เช่นกัน
ซึ่งจขกท.ได้ผ่านมันมาแล้ว จนพอจะมีสติที่จะตั้งรับเหตุกาณ์ต่างๆได้บ้าง
แต่ก็อยู่ด้วยความหวาดระแวงไม่สบายใจนัก
ตั้งแต่ต้นปี 54 แมวที่บ้านผลัดกันเจ็บป่วยมาโดยตลอด เข้าออกคลีนิคเป็นประจำทุกเดือน
ตัวนี้หาย อีกตัวนึงเป็น บางครั้งก็เป็นพร้อมกัน 7-8 ตัวเลยทีเดียว
หาหมอจนหนื่อย ตาเจ็บบ้าง เป็นหวัดบ้าง เหงือกอักเสบ ผิวหนังอักเสบก็มี ผ่าตัดนิ่วตัวนึงด้วย
แต่ที่หนักหนาสาหัสจนถึงแก่ชีวิตก็คือ FIP โรคที่แสนจะกลัวและเกลียดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โรคที่น่าจะชื่อโรคเวรโรคกรรมซะมากกว่า โรคที่วัคซีนก็ไม่สามารถหยุดยั้งมันได้สำหรับแมวบางตัว
โรคที่สร้างความหวาดระแวงให้จขกท.มาโดยตลอดว่าจะมีตัวไหนได้รับเชื้อจากตัวที่เป็นหรือไม่
ผ่านจากเหตุการณ์นั้นมาได้ประมาณ 3 เดือน ก็ต้องมาสูญเสียแมวไปพร้อมๆกันอีกถึงสองตัวเมื่อสองวันที่ผ่านมา
ตัวนึงเป็นมะเร็งที่อยู่เหนือการควบคุมป้องกันไม่ว่าคนหรือสัตว์ แต่อีกหนึ่งตัวอาจจะเป็น DEY FIP ซึ่งถ้าเป็นโรคนี้จริงๆไม่อยากจะคิดเลยว่าตัวอื่นๆจะเป็นยังไงต่อไป
มองดูแต่ละตัวๆ อุ้มๆกอดๆก็ใจหายๆ
แต่จากเหตุการณ์ที่ผ่านมา ทำให้ได้คิดว่า ทุกชีวิตมีกรรมเป็นตัวกำหนด
ตอนที่แมวเป็น FIP ตัวแรก สงสัยและสับสนมากๆว่าแมวที่ทำวัคซีนแล้วยังเป็นได้อีกหรือ
แต่ตอนนี้ช่างแล้ว ไม่อยากหาเหตุผลอะไรแล้ว ถ้าเราคิดว่าปกป้องเค้าดีที่สุด ก็ทำต่อไป แต่อย่าคาดหวัง อย่ายึดมั่นถือมั่น อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เมื่อเกิดแล้วก็ดูแลรักษาเค้าให้ดีที่สุดเท่าที่กำลังจะทำได้
ตั้งสติให้มั่นพร้อมรับสถานการณ์เลวร้ายที่อาจเกิดขึ้น หรืออาจจะไม่เกิดขึ้นเลยก็เป็นได้
ต้องทำใจให้ได้ พยายามบอกตัวเองไว้ แม้จะยากอยู่ก็ตาม
สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้คือการให้เวลากับพวกมันมากที่สุด ชอบกินอะไรจัดให้ ตอนที่ยังกินได้อยู่ก็กินซะ เกิดเจ็บป่วยขึ้นมาอาจจะสายเกินไป
ถ่ายรูปถ่ายคลิปคลิปเก็บไว้เยอะๆ เขียนบันทึกเรื่องราวรายละเอียดของแต่ละตัวเก็บไว้
หลายเดือนที่ผ่านมา แทบไม่ได้ใช้จ่ายอะไรส่วนตัวเลย ตัดออกเกือบหมด อยากกินอะไรก็คิดก่อน ไม่กินดีกว่า อยากซื้ออะไรก็ต้องชะงัก ไม่ซื้อดีกว่า เพราะต้องใช้ไปกับค่ารักษาที่มีมาตลอด และต้องเก็บไว้สำหรับค่ารักษาที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคตด้วย รวมทั้งต้องซื้ออาหารและวิตามินที่บำรุงร่างกายเพื่อให้พวกเค้าแข็งแรงที่สุด จะได้ต่อสู้กับโรคบ้าๆได้ถ้ามันเข้ามาคุกคาม
ตอนนี้ที่บ้านก็มีแมวป่วยอยู่อีกหนึ่งตัว เป็นเนื้องอกในปาก เพิ่งอายุ 5 ปีเอง ต้องฉีดยาทุกวันเป็นเวลาสองอาทิตย์ เนื่องจากมันกินยายากมาก ไม่สามารถจริงๆ
หมอบอกว่าถ้าครบกำหนดแล้ว ก็ต้องมาดูกันอีกทีนึงว่าถ้าอาการอักเสบลดลง ก้อนเนื้อจะเป็นยังไง ถ้าไม่ดีขึ้นก็คงต้องผ่าตัด
สงสารมันมากๆไม่อยากให้เป็นอะไรร้ายแรงเลย มันยังกินอาหารเก่ง ยังร่าเริง ถ้าไม่บังเอิญคลำไปเจอต่อมที่ใต้คางก็คงไม่รู้ว่าเป็นเนื้องอกในปาก หมอบอกว่าต่อมใต้คางเกิดจากการอักเสบของก้อนเนื้องอก
เหตุกาณ์มันอาจจะแย่ แต่ถ้าคิดบวกก็ถือว่าเป็นการดี เพราะทำให้เรามองเห็นอะไรที่มองข้ามไป
ทำให้คิดได้ว่าชีวิตไม่แน่นอน ไม่ยั่งยืน และเวลานั้นก็อาจจะมาถึงได้ทุกขณะ
เพราะฉะนั้นใช้เวลาที่เหลือกับคนที่เรารักหรือสิ่งที่เรารักให้มากที่สุด ดูแลให้ดีที่สุด ปฏิบัติต่อกันดีๆไว้ เมื่อต้องจากกันก็จะไม่รู้สึกเสียใจและเสียดาย นอกจากความรักความอาลัยที่มีให้
อาจจะมีบางคนที่กำลังเจอกับสถานกาณ์แย่ๆเหมือนกัน บางคนอาจจะดูแลแมวป่วยอยู่ หรือบางคนอาจจะเพิ่งรู้ว่าแมวตัวเองป่วย อย่าเพิงเสียขวัญหรือหวาดกลัวในอนาคต
มันอาจไม่ได้แย่หรือน่ากลัวแบบที่คิดก็ได้ หรือถ้ามันจะเป็นแบบนั้นจริงๆ ถ้าเราทำสุดกำลังของเราแล้ว ผลไม่เป็นแบบที่เราต้องการ ก็คิดซะว่าทุกชีวิตมีกรรมเป็นตัวกำหนด คงไม่มีใครฝืนได้ เราได้ทำเต็มที่แล้ว เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นอะไรที่สิ่งมีชีวิตบนโลกต้องเจอะเจอไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เลย
สู้ๆนะทุกคน รวมทั้งตัวเราเองด้วย
| จากคุณ |
:
อุ้งมือแมว  
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 ก.ย. 54 09:02:02
|
|
|
| 
เข้าใจในความรู้สึกมากเลยค่ะ
พี่ภู่เต็มที่สุดๆกับลูกๆทุกคน 
