เล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับ "สมุดทำมือ"
|
 |
“มีสมุดสวยๆ แล้วยังไง? มันทำให้คนเป็นนักเขียนได้เหรอ?”
ฉันไม่แน่ใจในน้ำเสียงที่เอ่ยถาม เกินจะคาดเดาความคิดภายในนั้นได้ มันมีความสงสัยและดูแคลนในประโยคเดียวกัน เป็นอีกครั้งที่ครุ่นคิดถึงประโยคคำถามที่ยังไม่เคยเอ่ยตอบ
มันเริ่มต้นเมื่อราวๆ ๑๐ ปีที่ผ่านมา ในช่วงนั้นฉันยังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหง และมุ่งมั่นกับการทำหนังสือทำมือ จนทำให้ได้รู้จักพี่นักเขียนและนักกิจกรรมหลายท่าน และช่วงนั้นเองที่ได้ฝึกทำสมุดทำมือกับครูนุ้ย (พรจรรย์ ไกรวัตนุสสรณ์) เพื่อนำมาเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมค่ายนักเขียนน้อยฯ ในการเรียนครั้งแรกนั้นทำให้ท้อใจมากเกินกว่าจะคิดนำไปสอนใครได้ เพราะในชั้นเรียนวันนั้นครูนุ้ยให้เพ้นท์ปกสมุดทำมือของตนเอง ส่วนฉันผู้ไม่มีความสามารถด้านศิลปะเอาเสียเลย จึงได้แต่แอบเก็บสมุดหย่อนใส่เป้และกลับบ้านอย่างเงียบๆ โดยไม่มีการระบายสีใดๆ บนปกสมุดทำมือเล่มแรกของตนเอง
ทว่าเวลาผ่านมาครึ่งปี กับการเฝ้ามองอุปกรณ์ทำสมุดทำมือที่ได้มาตั้งแรกเรียน กับความคิดที่อยากจะทำสมุดให้เพื่อนเป็นการตอบแทนมิตรภาพ นั่นทำให้สองมือหยิบกระดาษและอุปกรณ์ต่างๆ มาเริ่มลงมือเย็บเป็นรูปเล่ม
ในช่วงขณะที่ลงมือทำสมุดบันทึกทำมือ ฉันรู้สึกได้ถึงจิตใจที่เริ่มนิ่งและสงบ และครุ่นคิดถึงปัญหา,คำตอบและเหตุการณ์ต่างๆ ในชีวิต และก็ค้นพบหนทางการแก้ไขปัญหาของตนเองได้ในที่สุด นั่นทำให้สมุดทำมือปกผ้าลายน่ารักๆ เกิดขึ้น แทนการเพ้นท์ภาพที่ไร้ความสามารถของฉันเอง
ใช่..และฉันก็ค้นพบหนทางของตนเอง ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา “สมุดทำมือ” ถูกใช้เป็นสื่อในการทำกิจกรรมเพื่อให้เกิดการกระตุ้น “ความอยากเขียน” ของเด็กๆ การเขียนคือกระบวนการหนึ่งที่ช่วยพัฒนาสมอง ก่อนจะลงมือเขียนสมองจะเกิดการคิด ตรึกตรอง และเมื่อความคิดเหล่านั้นถูกถ่ายทอดลงบนกระดาษด้วยการเขียนก็จะเกิดทักษะในการเลือกใช้คำให้เหมาะสม
“มีสมุดสวยๆ แล้วยังไง? มันทำให้คนเป็นนักเขียนได้เหรอ?”
รถทัวร์ปอ.๒ จากมหาสารคามมุ่งหน้าสู่หล่มสัก รถแล่นผ่านอุทยานแห่งชาติน้ำหนาว เป็นอีกครั้งที่ได้ยินประโยคคำถามที่เกินจะคาดเดาความคิดภายในนั้นได้
ทว่าเมื่อมองมาที่กับกระเป๋าใบใหญ่ ใส่อุปกรณ์ทำสมุดทำมือสำหรับเด็กๆ ๑๒๐คน สมองพลางคิดถึงแต่ละโรงเรียนที่เคยไปทำกิจกรรม “สมุดทำมือ” ที่ที่เคยไป ในค่ำคืนที่เคยผ่าน รอยยิ้มที่เคยเห็นรวมถึงน้ำตาที่เคล้าเสียงหัวเราะไร้เดียงสาของเด็กๆ
ใช่...ฉันเชื่อในหนทางที่ตนเองพบ และนั่นเป็นคำตอบที่ฉันไม่เคยออกไป ... เพราะสิ่งที่ทำจะเป็นคำตอบที่ดีที่สุด ฉันเชื่อเช่นนั้น .............
** ความเรียงที่เขียนให้สำนักพิมพ์แ่ห่งหนึ่งค่ะ***
จากคุณ |
:
สายลมอิสระ
|
เขียนเมื่อ |
:
8 ก.ย. 54 10:19:41
|
|
|
|