แสดงว่าทุกชาติ มันก็มีคนไม่รับผิดชอบต่อสัตว์เลี้ยง มันอยู่ที่จิตสำนึกของคนเลี้ยง เวลาอยากได้ก็เอามาเลี้ยง เบื่อ/มีปัญหา ก็ทิ้งขว้าง ให้เป็นภาระสังคม--ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
เมืองไทย ก็เอาไปปล่อยวัด ปล่อยสวนสาธารณะ ปล่อยหน้าบ้านคนใจดี กลายเป็นวัตถุดิบราคาถูกของขบวนการค้าหมา ซึ่งทารุณจิตใจคนรักสุนัขมาก ไอ้คนปล่อย ก็รู้สึกว่า กุไม่ผิด กุไม่ได้ฆ่าก็แล้วกัน
เมืองนอก ถ้าปล่อยซี้ซั้ว จับได้คนปล่อยมีความผิด แต่จับคนปล่อยไม่ได้ก็คงเยอะ สุนัขที่จับได้รัฐเขาก็ต้องจัดการขั้นเด็ดขาดนั่นแหละ มันก็ทารุณจิตใจคนรักสุนัขอยู่ดี
น่าจะจัดการกับคนปล่อยหมาจริงๆ เท่าที่คนแก่ๆ อย่างเราจะคิดออกคือ ต้องรณรงค์ว่า ใครทิ้งหมาระวังแก่แล้วลูกจะทิ้ง (เหมือนรณรงค์ กินเหล้า=แช่ง) ใครทำให้วัดแปดเปื้อน คนนั้นบาปหนัก จะได้กลัวมั่ง พูดต่อๆ กันไป พูดไปเรื่อย เผื่อจะได้ผล
จากคุณ |
:
หมั่นเก็บหอมรอมริบ
|
เขียนเมื่อ |
:
8 ก.ย. 54 15:07:47
|
|
|
|