ใครเคยเห็นหรือเป็นเจ้าของ "เพชรตาแมว" บ้างคะ (กระทู้ชวนคุย)

พอดีอ่านเรื่องแมว ๆ เลยทำให้นึกถึงเรื่องนึงมาได้ เหงา ๆ เลยมาตั้งกระทู้ชวนคุยเล่น ๆ ค่ะ หากข้อความไม่ถูกใจประการใดโปรดให้อภัยด้วยนะคะ

คุณแม่ที่ ตจว. ชอบเลี้ยงแมว เลี้ยงหมามาก ๆ ค่ะ เลี้ยงไว้หลายตัวเต็มบ้าน ชาวบ้านแถวนั้นใครอยากปล่อยหมาแมวมักมาปล่อยแถวบ้าน เพราะรู้ว่าแม่ใจดี ต้องเก็บเอามาเลี้ยงแน่ ๆ  แมวสวย ๆ อย่างวิเชียรมาศก็เคยเลี้ยง มีหลายตัวด้วย คนมาขอซื้อแม่ก็ไม่เคยขาย....คนมักมาขอยืมเอาไปทำพิธีเวลาทำบุญขึ้นบ้านใหม่ ยืมไปยืมมา มาบอกว่าหายไปไหนไม่รู้ จับตัวไม่ได้... เป็นซะงั้น...

เวลากลับบ้านที่ ตจว. แม่มักเล่าอวดความสามารถว่าตัวนี้นวดเป็นด้วย ตัวนั้นฉลาดรู้จักเปิดกลอนหน้าต่างได้ด้วย (และเห็นตามนั้นจริง ๆ ค่ะ ฮ่า ๆ)

เลี้ยงแมวและตายไปจำนวนมากกกกก... ไม่เคยสังเกตุเวลามันตายแล้วตามันเป็นยังไง (เพิ่งนึกออกตอนที่ก่อนจะพิมพ์นี้แหละค่ะ คงต้องให้แม่สังเกตุดูบ้างแล้ว เผื่อเป็นเพชรตาแมวค่ะ อิ ๆ)

.................................

ดิฉันเกือบได้เป็นเจ้าของเพชรตาแมวค่ะ (แต่บุญไม่ถึง)

แรก ๆ ไม่เคยคิดอะไรเล้ยยยยยยยยยยย แต่ไม่นานมานี้ (หลังจากผ่านไปหลายปีเพิ่งมาฉุกคิด...) ไม่รู้ว่าเพราะเรื่องอะไร ทำให้ดิฉันเพิ่งมาหาข้อมูลเรื่องนี้ เลยเพิ่งรู้ราคาค่างวดของมัน... โอ๊ยยย อยากจะเป็นลม ความโลภบังเกิด...  เสียดายยยยย

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า.....

ทางคุณพ่อของสามี (เสียชีวิตไปนานหลายปีแล้ว ถ้านับปีกันจริง ๆ ตอนนั้นดิฉันเพิ่งเรียนมหาวิทยาลัยเองค่ะ อิ ๆ อีกนานมาก ๆ กว่าจะเจอกับสามีค่ะ) คือคุณพ่อของสามีมีแหวนประจำตระกูลเป็นแหวนเพชรตาแมวค่ะ ซึ่งตกทอดกันมาหลายรุ่นแล้ว....  ประวัติของเพชรตาแมววงนี้มีอยู่ว่า แมวที่บ้าน (ที่ จ. อุตรดิตถ์) หายไป.. พบอีกก็แห้งตายอยู่ในโรงนาแล้ว พอจะเอาศพมันไปฝังเอาไว้ ก็พบว่าที่ดวงตาของมันส่องประกายแวววับ เค้าจึงนำเอาไปทำเป็นหัวแหวน... และส่งมอบกันรุ่นต่อรุ่นให้กับลูกชายคนที่สองของตระกูล... จนมาถึงสามีของดิฉันค่ะ.. ตอนนั้นคุณพ่อสามีใกล้เสียชีวิตด้วยโรคเบาหวาน ได้สั่งเสียไว้หลายเรื่อง รวมถึงแหวนประจำตระกูลนี้ให้มอบให้กับสามีของดิฉัน (ซึ่งเป็นลูกชายคนที่สอง และอาจจะเป็นลูกชายที่คุณพ่อรักเป็นพิเศษก็อาจจะเป็นได้ด้วยเหมือนกัน) แต่ปรากฏว่า.. ช่วงคุณพ่อใกล้จะเสีย มันก็วุ่น ๆ วาย ๆ ... จนแหวนจากนิ้วของคุณพ่อถูกเปลี่ยนด้วยแหวนที่ทำมาเลียนแบบแต่ไม่เหมือน คุณแม่จำได้เพราะช่วยล้างแหวนให้เป็นประจำ (โดนเปลี่ยนโดยใครบางคนที่ขออนุญาตไม่เอ่ยถึงนะคะ มันผ่านไปแล้ว ช่างมันเถิด เราบุญไม่ถึงเอง เล่าสู่กันฟังสนุก ๆ นะคะ)

สามีโยนแหวนที่โดนสับเปลี่ยนทิ้ง (ของปลอม) .. คุณแม่จึงไปทำแหวนมาให้ใหม่ออกแนวโบราณเหมือนเดิม คล้ายเดิมแต่ไม่เหมือน... ซี่งสามีก็รับมา ถือว่าคุณแม่ให้ และถือว่าวงนี้เป็นแหวนประจำตระกูลไป

ตอนใกล้แต่งงาน สามีมีแหวนมาให้เลือกสามวง... ดิฉันเลือกวงนี้โดยที่ไม่เคยรู้ประวัติอะไรมาก่อน สาเหตุที่เลือกเพราะดิฉันชอบสไตล์ที่ดูโบราณ ดูขลัง ๆ ดี... โดยส่วนตัวแล้วชอบของเก่า ของโบราณค่ะ (วงอื่นดูทันสมัย ไม่ชอบค่ะ มันธรรมดา ซื้อเมื่อไหร่ก็ได้)

ดิฉันมาคิดเล่น ๆ ว่า... หากแหวนวงนั้นไม่โดนสับเปลี่ยน.. ปัจจุบันนี้ดิฉันคงจะเป็นเจ้าของเพชรตาแมววงนั้นเป็นแน่แท้... อิ ๆ

เคยพูดเล่น ๆ กับสามีว่า... ไปขอแหวนวงนั้นคืนมาจาก ...... ได้มั๊ยล่ะ....เพราะเค้าเองก็ไม่มีลูก (มีแต่เด็กที่นำมาเลี้ยงเป็นลูก)... แหวนมันควรจะอยู่กับผู้สืบทอดตระกูลของคุณพ่อมากกว่านะ...

สามีบอกว่าช่างมันเถอะ ถือซะว่า ไม่ใช่ของ ๆ เรา...
อะไรที่เป็นของ ๆ เรา เราก็จะได้เป็นเจ้าของมันอยู่วันยังค่ำนั้นแหละ
คุณแม่สามีก็เช่นกันค่ะ... ท่านก็วางเฉย... ไม่ตีโพยตีพายอะไร คุณแม่สามีเป็นประมาณผู้ดีเก่าค่ะ เป็นคนดีจริง ๆ ไม่โลภ เรื่องสมบัติใครจะเอาอะไรก็เอา... ให้เท่าไหนก็เท่านั้น ไม่เรียกร้องอะไร... ดิฉันรักและเคารพท่านเหมือนแม่แท้ ๆ เลย

มีแต่ดิฉันที่แอบเสียดายยยยยยยยย อยู่เนี่ยะ....

ได้แต่แอบนึกอธิษฐานจิตเอาว่า หากเรามีบุญพอ ก็ขอให้สมบัติที่ควรจะเป็นของ ๆ เรากลับคืนสู่ลูกหลานที่แท้จริงด้วยเถิ้ดดดดดด... สาธุ ๆ ๆ ๆ

จากคุณ	: Little Putt24
เขียนเมื่อ	: 18 ก.ย. 54 02:03:15