ความคิดเห็นที่ 1 เด็กสมัยนี้ก็เรียนหนังสือโดยค้นข้อมูลจากกูเกิลกันทั้งนั้น จากคุณ : แม่พลอยแหวน เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 14:22:56

ความคิดเห็นที่ 2 แม่พลอยแหวน....................จริงด้วยค่ะ  อากู๋แกรู้ทุกเรื่อง หนังสือ   :  เกิดวังปารุสก์     พระนิพนธ์ของพระเจ้าวรวงศ์เธอ   พระองค์เจ้าจุลจักรพงษ์ นายแบบ :  หงส์หยก  หรือไอ้ส้ม เป็นเรื่องราวที่พระองค์จุลฯทรงเล่าไว้ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์   เล่มนี้ตอนแรกที่อ่านยืมมาจากห้องสมุด   โห  แบบว่าชอบมากมาย  อ่านรวดเดียวแบบไม่วางเลย  นอกจากกินข้าว  กับเข้าห้องน้ำ   อาบน้ำละป่าวจำไม่ได้ด้วย นานแล้ว จนโตแล้วทำงานมีรายได้  ก็ไปขวนขวายหามาเป็นสมบัติของตัวเอง เป็นหนังสือที่อ่านง่ายไม่หนักหนาไม่ใช่วิชาการ  แต่เป็นประวัติเรื่องราวชีวิตของบุคคลหลายๆคน     หลายๆพระองค์เราได้รูัจักผ่านพระองค์จุลฯในบทบาทของลุง ป้า น้า  อา   ได้รู้เห็นเหตุการณ์หลายๆอย่างที่ผ่านมาในอดีต ได้อ่านเรื่องที่พระองค์จุลฯเล่าถึงสมเด็จพระมหิตลาธิเบศร อดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก( พระบิดาของในหลวง )  ในมุมของหลานที่มีต่ออา ( ทูลหม่อมอาแดง )  หลายๆเหตุการณ์ที่อ่านแล้วรู้สึกดี    ทำให้คิดว่าที่ประเทศไทยเรามีในหลวงที่คนทั้งประเทศยกย่องเทิดทูนบูชา ก็เพราะพระองค์ท่านมีพระบิดาที่จิตใจงดงามและประเสริฐมากๆนี่เอง   พวกเรารักในหลวงไม่ใช่เพราะการปลูกฝังแต่เล็กแต่น้อย แต่เป็นเพราะคุณงามความดี อย่างมหาศาลที่พระองค์ท่านมีต่อพสกนิกรชาวไทยทั้งประเทศ หนังสือเล่มนี้ให้เป็นที 1 ในใจเท่ากับเจ้าชีวิต    ( จริงๆแล้วชอบมากกว่าเจ้าชีวิตนิดนึง  ) จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 14:56:50

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อก่อนก็ชอบอ่านหนังสือ แต่ตั้งแต่เลี้ยงแมวมาได้ 8 ปีกว่า อ่านหนังสือไม่ได้เลยค่ะ มานป่วนตลอด เสียสมาธิมากก็เลยเลิกอ่านซะเลย จากคุณ : ติรติรา เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 15:02:39

ความคิดเห็นที่ 4 ชอบอ่านหนังสือนิยายแบบผีๆของ ตรี อภิรุม และ จินตวีร์ วิวัธน์ เคยอ่านจนลืมกินข้าวลุกขึ้น ยืนหน้ามืดเลย เพชรพระอุมาก็ชอบครับ จากคุณ : ป.ปลา (palara) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 15:07:07

ความคิดเห็นที่ 5 เดินไปดู หาอ่านบ้างดีกว่า จากคุณ : แก๊งค์แสบ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 15:19:19

ความคิดเห็นที่ 6 ติรติรา............55555  เหมือนกันเลยอ่ะแม่พี่บอมเบย์   แทบไม่ได้อ่านเลย  เผลอเอาหนังสืออะไรติดมือมาหน่อย  วางทิ้งไว้แป๊บ  กระจุย palara..........ตรี อภิรุมชอบเรื่องนาคีค่ะ  นางเอกเป็นงู    จินตวีร์ ชอบเกือบทุกเรื่อง  แต่ชอบที่สุดคือกึ่งหล้าบาดาล   ส่วนเพชรพระอุมานี่ก็ซู๊ดยอด  อ่านยาวววววววเลย ชอบตอนที่เข้าป่าดึกดำบรรพ์มากๆ    แล้วก็ชอบตอนที่ระพินทร์อยู่กับคุณสองคนด้วย  อ่านวนไปวนมา  อิอิ แก๊งค์แสบ.......หนับหนุนๆแม่นุ๊งขอด หนังสือ    :   100  ปี  จุลจักรพงษ์   จัดทำขึ้นเนื่องในวาระครบรอบ 100 ปี การประสูติของพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจุลจักรพงษ์ นางแบบ   :   กำไร หนังสือเล่มนี้เป็นการรวบรวมเรื่องราว  และภาพถ่ายต่างๆของพระองค์จุลฯไว้โดยพระธิดาคือ ม.ร.ว นริศรา จักรพงษ์ ที่พิเศษของหนังสือเล่มนี้คือ มี ดีวีดี  ภาพชีวิต พระองค์จุลฯแถมมาด้วย ในดีวีดีก็จะเป็นวิดีโอของพระองค์จุลฯในสมัยหนุ่มๆ   และตอนมีพระชนม์เยอะแล้ว   มีวิดีโองานพระราชพิธิพระศพของพระพันวัสสาอัยยยิกาเจ้า      การแข่งรถรอมิวลุสของพระองค์เจ้าพีระฯ    ฯลฯ  ความยาว 36  นาที  คุ้มค่ามากๆสำหรับคนที่ชอบประวัติศาสตร์ ที่สำคัญคือได้ฟังเสียงนุ่มๆของฮิวโก้  ในการบรรยายด้วย   ชอบมากๆเลย จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 15:31:34

ความคิดเห็นที่ 7 ที่ห้องสมุดเดินไปดูมี สองเล่มหลัง เล่มแรกไม่มีอ่ะ แต่ขอบอกว่า  เกิดวังปารุสก์ หนามาก แต่ถ้าให้ดี ต้องอ่าน พระนางเรือร่มก่อน เพื่อเป็นการคารวะ กับพระนางฯ คะ จากคุณ : แก๊งค์แสบ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 15:36:26

ความคิดเห็นที่ 8 ชอบอ่านหนังสือมากคะ แล้วก็ชอบแมวพอๆกัน เพราะ2อย่างนี้ ทำให้คลายเหงาได้ หนังสือที่จกท.มาแนะนำ น่าอ่านทั้งนั้นเลยคะ และแฟนหนังสือของทมยันตี ลักษณาวดี กนกเรขา  โรสราเลน มายาวดี 5นามปากกานี้เป็นคนคนเดียวกันคะ ชอบมากๆ จากคุณ : purple cat เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 15:42:25

ความคิดเห็นที่ 9 ชอบอ่านแต่การ์ตูนอ่ะจิ โฮะๆๆๆ จากคุณ : หลงหลง น้องกิม ติงลี่ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 15:55:09

ความคิดเห็นที่ 10 แก๊งค์แสบ..........ใช่เลยแม่นุ๊งขอด  เกิดวังปารุวส์หนามาก  เพราะรวมไว้ 2 ภาค    ประวัติพระนางเรือล่มเคยอ่านจากเล่มอื่นที่กล่าวถึง  แต่ไม่ได้อ่านเล่มที่เป็นเฉพาะเจาะจงอ่ะ purple cat......อ่ะ  ลืมอีกนามปากกาของคุณหญิงไปเลยค่ะ   โรสลาเลน  เจ้ารอยกับเจ้าจ้อยยังติดอยู่ในใจไม่ลืมเลือน   เคยมีแมวชื่อจ้อยด้วยค่ะ  ก็เอามาจากเจ้าจ้อยในโสมส่องแสงนี่แหล่ะค่ะ  แต่ไปสรรค์นานมากๆแล้ว หลงหลง น้องกิม ติงลี่.............ชอบอ่านการ์ตูนจนหน้าเหมือนการ์ตูนเลย   อิอิ หนังสือ  :   Precious Prince of Hearts   จัดพิมพ์โดยมหาวิทยาลัยรังสิต นายแบบ :  หัวขีด เป็นหนังสือที่มหาวิทยาลัยรังสิต จัดพิมพ์ขึ้นเพื่อในวาระที่สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี เคซาร์ นัมเกล วังชุก  ( สมัยยังทรงเป็นเจ้าชายจิกมี ) ทรงพระราชทานปริญญาบัตรและกล่าวสุนทรพจน์ในพิธีรับปริญญาของมหาวิทยาลัยรังสิต  เมื่อปี 2549 เป็นหนังสือที่ต้องใช้ระยะทางและเวลามากๆในการเดินทางเพื่อไปซื้อหา ฝ่ารถติดมหาศาลไปมหาวิทยาลัยรังสิต  ซึ่งไม่รู้จักเลยว่าอยู่ตรงไหน  กว่าจะหาเจอเหงื่อตก   เพื่อนที่ไปด้วยด่าแล้วด่าอีก แต่สุดท้ายก็ได้มา    ปลื้มใจสุดๆ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 54 16:09:04 จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 16:06:52

ความคิดเห็นที่ 11 หนังสือ   :    วิมานลอย   บทประพันธ์ของ  มาร์กาเร็ต มิตเชลล์  แปลโดย  รอย โรจนานนท์ นายแบบ :  ปูเป้ เป็นนวนิยายซึ่งหลายคนคงรู้จักดีแล้ว เพราะเป็นภาพยนตร์ด้วย   สนุกมากๆ  บางช่วงก็น่าสะเทือนใจเช่นตอนสงครามกลางเมือง   โชคดีจริงๆที่เกิดเป็นคนไทย จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 16:16:20

ความคิดเห็นที่ 12 หนังสือ   :  สี่แผ่นดิน  บทประพันธ์ของ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์  ปราโมทย์ นางแบบ  :  หอยลาย เล่มนี้ทุกคนคงรู้จักปรุโปร่งแล้ว     สร้างเป็นละครก็หลายรอบ      ชอบที่สุดก็คือเวอร์ชั่นคุณแหม่ม  จินหตราเป็นแม่พลอย    ฉัตรชัยเป็นคุณเปรม  ลงตัวมากๆ จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 16:20:53

ความคิดเห็นที่ 13 หนังสือ  :  สิ่งที่ข้าพเจ้าพบเห็น 2 ภาค    พระนิพนธ์ในหม่อมเจ้าหญิง   พูนพิศมัย  ดิศกุล พระธิดาในสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ นางแบบ : แมงมุม เป็นหนังสือที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์การเปลี่ยนแปลงการปกครองในปี 2475 ( ทั้งก่อนและหลัง )  ซึ่งเล่าผ่านผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ ( หม่อมเจ้าหญิงพูนพิศมัย )และรับรู้เหตุการณ์ผ่านบุคคลอื่นที่ใกล้ชิด   ( ซึ่งแน่นอนว่าส่วนใหญ่คือพระราชวงศ์ทั้งนั้น ) อ่านเพลินไม่มีเบื่อเลย  (ถึงนางแบบจะหาวก็เถอะ )   ชนิดที่ว่าวางไม่ลงเลยอ่ะ   แต่หนังสือเล่มนี้  จุดไข่ปลาเยอะมากกกก        ต้องพยายามทำความเข้าใจเอาเองว่าหมายถึงใครบ้าง สำหรับจขกท.เล่มนี้ซู๊ดดดดดดดดดยอดดดดด แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 54 17:10:01 จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 16:37:03

ความคิดเห็นที่ 14 สนามหลวงเลิกตอนอยู่มัธยมต้น อย่างนี้ต้องยกให้เป็นรุ่นพี่แล้วค่ะ บัวเรียนจบมัธยมปลายตรงอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยปี 17 ยังมีสนามหลวงอยู่ค่ะ ไปต่อรถเมล์สาย 64 กลับบ้านทุกวัน อิอิ รำลึกความหลังสมัยเด็ก ร้านหนังสือริมคลองหลอด หนูก็ไปประจำ ไปเช่านิยายมาอ่านค่ะ นักเขียนที่ชอบก็มีทมยันตี โรสลาเรน โสภาค ประมาณนี้อ่ะค่ะ จากคุณ : บัวนลิน เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 16:39:31

ความคิดเห็นที่ 15 เลอค่าที่สุดค่ะ ส่วนนายแบบนางแบบ ยัยแมงมุม ทำเสียเรื่องโม้ดดดดดดดดดด กุ้งก็อ่านหนังสือแล้วง๊วง ง่วง (หนังสือเรียน อ่ะ ที่สุดของความง่วงเลย อิ..อิ.. เยาวชนอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง นะจ๊ะ) จากคุณ : ปล.คิดถึงเสมอ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 16:55:33

ความคิดเห็นที่ 16 บัวนลิน.........คุณบัวอ่ะ   ปี  17  เค้าพึ่งอยู่ ป.1 เองน๊า     โรงเรียนแถวอนุสาวรีย์ต้องเป็นโรงเรียนสตรีล้วนแน่เลย  จขกท.อยู่โรงเรียนตรงเชิงสะพานพุทธฝั่งธนล่ะ หนังสือ   :  เลาะวัง    ของ จุลลดา  ภักดีภูมินทร์   ( นามปากกานึงของศรีฟ้า  ลดาวัลย์ ) นางแบบ  : ลูกตาล หนังสือชุดนี้มี  5  เล่ม  ใครที่ชอบอ่านเรื่องราวในรั้วในวัง  เรื่องราวของเจ้าจอมต่างๆ ประวัติชีวิตของพระราชวงศ์หลายๆพระองค์ในราชวงศ์จักรีในทุกรัชกาล   รับรองชุดนี้จุใจ แต่ไม่ใช่เรื่องเล่าจากบุคคลในเหตุการณ์นั้น   เป็นลักษณะของการรวบรวมข้อมูลมาเขียนเพื่อให้อ่านกัน จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 17:02:53

ความคิดเห็นที่ 17 เอ่อ น้องภู่ กำลังดื่มด่ำอยู่ดี ๆ ความเห็น 13 แก้ไขชื่อเสด็จในกรมซะ สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ไม่ใช่เดชานุภาพย่ะ ชิ จากคุณ : น้องแจ๊ว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 17:05:23

ความคิดเห็นที่ 18 55555  ขอบคุณค๊าพี่ต๋อย  เด๋วขึ้นไปแก้   เอาหัวโขกคอมพ์สามที  กึกๆๆ   อิอิ จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 17:07:55

ความคิดเห็นที่ 19 ชอบสี่แผ่นดินก่ะ จากคุณ : pp-botun เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 17:36:15

ความคิดเห็นที่ 20 ไหน ๆ ก็ไหน ๆ เล่ามั่ง แม่ชายตันก็ชอบอ่านหนังสือ ตอนเด็ก ๆ หนังสือแบบน้องภู่ยังไม่มี เพราะหนังสือเหล่านี้เพิ่งมาจัดพิมพ์ใหม่ในชั้นหลัง แม้ว่าเกิดวังปารุสก์ (ย่อมาจาก วังปารุสกวัน) จะได้เคยตีพิมพ์มาก่อนหน้า แต่ก็มิได้มีในครอบครองของพระบิดาของข้าพเจ้า... ตอนนั้น อ่านหนังสือของท่านพ่อ...(ฮู้ย...คันหัววุ้ย)...หนังสือที่คุณพ่อมีเก็บไว้ แล้วส่งต่อให้ลูกสาวอ่าน ได้แก่ นวนิยายของ ว ณ.ประมวลมารค คือชุดปริศนา รัตนาวดี และเจ้าสาวของอานนท์ ต่อด้วย ก.สุรางคนางค์ ได้แก่ บ้านทรายทอง และพจมาน สว่างวงศ์ (ตอนนั้นจำได้ อ่านอยู่ดี ๆ ช่อง 9 ก็ทำเป็นละคร บ้านทรายทองยุคแรก ใครทันมั่ง สมภพ เบญจาธิกุล เป็น ม.ร.ว.ภารดาพัฒน์ระพี สว่างวงศ์ ศันสนีย์ สมานวรวงศ์ เป็นพจมาน พินิตนันท์ ทีวีขาวดำดั้วะ...กั่กกั่ก...ไม่ได้แก่นะเว้ย แค่อยู่มานาน...อิอิ...ตื่นเต้นแทบแย่ เมื่อนิยายที่เราอ่าน มาโลดแล่นบนจอทีวี ถึงจะขาวดำก็เหอะ...)รักประกาศิต ภูชิชย์-นริศรา แล้วก็หลายชีวิต ไผ่แดง ถกเขมร ของม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ต่อด้วย อ.ไชยวรศิลป์ เรื่องริมฝั่งแม่ระมิงค์ ตอนนั้นช่อง 9 ก็ทำละครอีก ให้สะอาด เปี่ยมพงศานต์ เล่นคู่กับศันสนีย์ สมานวรวงศ์ มีโรงแรมผีด้วยนะ ใครแต่งหว่า จำไม่ได้ เรื่องนี้เป็นหนังจอเงิน ทัต เอกทัต เล่นเป็นผีคุณหลวง น่ากลัวคอด ยังมีสามก๊ก ฉบับพระยาพระคลัง (หน) อ่านไม่เคยจบ ตัวละครเยอะเกิน จำไม่ได้ ตามด้วย อิงอร นิยายรักหวานเศร้าอย่าง นิทรา-สายัณห์ ธนูทอง ช้องนาง ดรรชนีนาง ฯลฯ ปัจจุบัน เก็บรักษาไว้ได้แค่ ไผ่แดง ริมฝั่งแม่ระมิงค์ โรงแรมผี และรวมนิยายของอิงอร ที่เหลือ ปลวกโซ้ยเรียบ แต่ลูกสาวคุณพ่อก็ตามซื้อเก็บไว้ได้อย่าง หลายชีวิต สามก๊ก ถกเขมร แค่เนี้ย ปัจจุบัน (อีกที) ลูกสาวคุณพ่อมีหนังสือในครอบครองเป็นพันเล่ม แต่...ตั้งแต่มีไอ้พวกห้าแมวนุดไฟฟ้า หนังสือเก๊าถึงแก่กาลบรรลัย ไม่มีร้อก มานั่งถ่ายรูปเป็นพร็อบแบบครอบครัวยุงลาย มีแต่ทำตัวเป็นพร็อบเบล็ม ทั้งกัด แทะ ฉี่ใส่...ฮ่วย จากคุณ : น้องแจ๊ว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 17:38:30

ความคิดเห็นที่ 21 ปล.คิดถึงเสมอ..............ช่ายเลยกุ้ง  หนังสือเรียนเป็นที่สุดแล้วของความง่วงอ่ะ หนังสือ  :  สงครามนี้ไม่มีชื่อ   NOVEL WITHOUT A NAME    เขียนโดย  DUONG THU HUONG   แปลโดย  วรวดี  วงศ์สง่า นางแบบ : แมงป่อง หนังสือเล่มนี้ให้อารมณ์ในการอ่านที่แปลกๆ  อาจเป็นเพราะเป็นงานเขียนของชาวเวียดนาม  พอแปลมาแล้ว  สำนวนหรืออะไรมันแปลกๆไปจากหนังสือที่เคยอ่าน   แต่แปลกแบบดึงดูดให้อ่านๆ ๆๆจนจบ  แล้วก็ประทับใจจนต้องเก็บไว้เป็นหนังสือในความทรงจำอีกหนึ่งเล่ม ผู้เขียนเป็นผู้นำคอมมิวนิสต์ในสงครามต่อต้านอเมริกา  เป็นนักปฎิวัติชาวเวียดนามที่แลกชีวิตในวัยเยาว์เพื่อใช้ชีวิตสู้รบใต้ดินอยู่ในป่าเป็นเวลานาน  ซึ่งสุดท้ายแล้วก็เพื่อใครก็ไม่รู้ ตอนอ่านหนังสือเล่มนี้  ความรู้สึกเหมือนจมลึกๆๆๆลงไป  เหมือนตัวเองกำลังใช้ชีวิตอยู่ในบ้านดินหลังใดหลังนึงที่เขาค้อ บรรยากาศเย็น  เงียบ  วังเวง   แบบว่าอินจัด พ่อแม่ต้องสูญเสียลูก    ภรรยาต้องสูญเสียสามี     มีแต่ความสูญเสีย   ที่ไม่ได้อะไรกลับคืนมาเลย   เพียงเพราะมีความคิดความเชื่อว่าต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งสังคมที่ดีกว่า  แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่มีอะไรแตกต่างจากเดิม  นอกจากผู้มีอำนาจที่เปลี่ยนไปเท่านั้น จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 17:51:28

ความคิดเห็นที่ 22 ที่บ้านไม่มี แต่ที่ทำงานมีเพียบ แต่ไปอ่านบ่อยๆเดียวเขาหาว่างานการไม่ทำ อิอิ จากคุณ : แก๊งค์แสบ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 17:58:33

ความคิดเห็นที่ 23 ชอบนางแบบ แมงมุม  น่ารักจังเลย.......ขอจุ๊บๆๆๆทีนะ หุๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : frist16 เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 17:59:23

ความคิดเห็นที่ 24 pp-botun.............แม่นุ้๊งตั๋นก็สวยเหมือนแม่พลอยเลยก่ะ   จริงๆน๊า  ไม่ได้พูดเล่น   น้องแจ๊ว...............โห   พี่ต๋อย  น่าเสียดายมากๆหนังสือดีๆทั้งน๊านเอาไปเลี้ยงปลวกซะงั๊น  แถมเอาเป็นของเล่นให้ลูกอีกน๊อ    นิยายของว.ณ.ประมวลมารคก็ชอบมากๆ  แต่อย่างว่าละนะแต่ละเรื่องก็ขึ้นหิ้งแล้วทั้งนั้น   แต่ภู่ไม่ทันชายกลางรุ่นสมภพนะ  อิอิ  แสดงว่ายังอยู่มาไม่นานมาก  55555 จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 18:09:56

ความคิดเห็นที่ 25 ไม่ได้ตั้งใจจะเลี้ยงฟร่ะ มันหน้าด้านมากินเอง...นึกแล้วก็สุดแสนเสียดาย หนังสือรุ่นนั้นเค้าพิมพ์เล่มเล็ก แต่หนามาก ปกแข็ง หน้าปกไม่มีรูปนอกจากชื่อเรื่องและชื่อผู้แต่ง ส่วนเรื่องเป็นของเล่น พวกมันก็หน้าด้านมาเล่นเอง...แม่มันล่ะกลุ้ม... เหรอ...ไม่ทันรุ่นนั้นเหรอ...กั่กกั่ก....แต่ตอนนั้นพี่ก็ยังเด็กมาก ๆ อยู่นาเว้ย...เด่อ...จำได้แค่นั้นแหละ อยู่นานกว่าน้องภู่ไม่กี่ปีหรอกน่า...อิอิ จากคุณ : น้องแจ๊ว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 18:13:43

ความคิดเห็นที่ 26 แก๊งค์แสบ.............ก็บอกเค้าไปว่าอ่านแล้วเอามาปรับใช้ในการทำงานซิ  อิอิ frist16.................มันชื่อเต็มๆว่า  นังแมงมุมมโรคจิตอ่ะน้องฝน จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 18:14:13

ความคิดเห็นที่ 27 อ้าว...ปี ๑๗ จบ ม.๘ ค่ะ คุณอุ้งมือแมวเพิ่งเรียน ป.๑ เองเหรอคะ ฮ่าๆๆๆๆ งั้นเปลี่ยนสรรพนามทันที...พี่เรียนจบโรงเรียนสตรีล้วนนั่นแลค่า จากคุณ : บัวนลิน เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 19:37:46

ความคิดเห็นที่ 28 น้องแจ๊ว...........พี่ต๋อยคะ   ถ้าน้องปลวกแวะมาเยี่ยมอีก   รับรองแขกด้วยหนังสือพิมพ์ก็พอนะ   อิอิ      หนังสือที่คุณพ่อพี่ต๋อยเก็บไว้มีคุณค่าสุดๆค่ะ  เพราะว่าเป็นบทประพันธ์ของนักเขียนชั้นครูทั้งนั้นเลย   ยิ่งพิมพ์ครั้งแรกๆเท่าไหร่นิ่งเจ๋ง   ประเภทเล่มเล็กๆแต่หนาปึ๊กน่ะใช่เลย   นักสะสมหนังสือชอบนัก   เคยเจอหนังสือเก่าๆที่ร้านหนังสือมือสองราคาแพงมากมายก่ายกองหูดับตับไหม้       ไม่ทันสมภพเป็นคุณเปรมหรือจำไม่ได้ก็ไม่รู้แฮะ   เพราะว่าทันศันสนีย์ในคฤหาสดำอ่ะ  เฮ๊อออออออออออ   แสดงว่าสว.ร่วมสมัยเดียวกัน   จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 19:46:41

ความคิดเห็นที่ 29 เฮ่ย ภู่ คุณสมภพเคยเล่นสี่แผ่นดินด้วยรึงงั้นพี่ก็ไม่ทันแระ ต้องถามพี่บัว(นลิน) แล้วล่ะ พี่เค้าอยู่นานกว่าเรา 2 คนมาก อิอิ จากคุณ : น้องแจ๊ว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 19:55:20

ความคิดเห็นที่ 30 เฮ่ย ภู่ คุณสมภพเคยเล่นสี่แผ่นดินด้วยรึงงั้นพี่ก็ไม่ทันแระ ต้องถามพี่บัว(นลิน) แล้วล่ะ พี่เค้าอยู่นานกว่าเรา 2 คนมาก อิอิ จากคุณ : น้องแจ๊ว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 19:56:21

ความคิดเห็นที่ 31 บัวนลิน.................... พี่บัวงามๆ   อิอิ  เคยรู้มาว่าสมัยก่อนการสอบผ่านม.8 เป็นเรื่องยากเย็นมากๆ ไม่ได้บังคับผ่านเหมือนสมัย ม.ศ 5  หรือ  ม.6   / พี่บัวต้องทันศรแดงชัวร์เลย  ร้านอาหารวิจิตราด้วย จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 19:58:28

ความคิดเห็นที่ 32 5555  พิมพ์ผิดอ่ะพี่ต๋อย  หมายถึงชายกลางตามที่พี่ต๋อยบอกอ่ะจ๊ะ    ว๊า   สงสัยจะแก่จิงๆเรา     หลอกตัวเองไม่ได้แล่ะ  อิอิ จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 20:00:37

ความคิดเห็นที่ 33 เป็นหนังสือในฝันเลยค่ะ  ชอบการสรรหามาเก็บมาก เมื่อก่อนเป็นหนอนหนังสือตัวยง เพราะไม่มีตังค์ไปเที่ยวไหน สนามหลวงย้ายโดย พลตรีจำลอง ศรีเมืองท่านบอกว่าจะใช้ที่ตรงนั้นจัดงานพระราชพิธี กรุงเทพฯ 200 ปี เมื่อเสร็จงานแล้วก็ไม่มีการย้ายกลับมาค่ะ หนังสือเก่าที่สนามหลวง ยังจำได้เสมอ ข้าวแกงกระหรี่ และกลิ่นห้องน้ำ ยังไม่แก่หรอก แต่แก่แล้วจริง ๆ จากคุณ : iluvtravel เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 20:27:23

ความคิดเห็นที่ 34 iluvtravel...................ขอบคุณป้าอุษามากๆค่ะ  นั่งคิดๆอยู่ว่าตลาดนัดสนามหลวงย้ายไปปีไหน แต่คิดไม่ออก  พอป้าอุษาบอกว่าย้ายไปเพราะจะมีการจัดงานสมโภชน์กรุงเทพ 200 ปีเลยนึกออกเลยว่าคงจะเป็นปี 2525  แน่ๆเลย อิอิ  กลิ่นห้องน้ำแรงจริงๆด้วยค่ะ แถวนั้น   เดี๋ยวมารีวิวหนังสือต่อนะคะ   ไปทำธุระแป๊บนึง จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 20:56:26

ความคิดเห็นที่ 35 หนังสือ    :  บันทึกของแอนน์ แฟรงค์   แปลโดย  จำเนียร  สิทธิดำรงค์ นายแบบ  :  ออมสิน หนังสือเล่มนี้ได้มาจากแผงหนังสือแถวๆมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ตรงฝั่งประตูท่าพระจันทร์   จริงๆก็ไม่เชิงแผงเป็นแค่เอาผ้าพลาสติกมาปู  แล้วก็เอาหนังสือมากองๆ เป็นหนังสือเก่า   ไปเจอโดยบังเอิญ   อ่านคำนำแล้วก็หยิบเลย  ไม่น่าเชื่อว่าหนังสือดีๆแบบนี้จะถูกเอามากองๆขาย ใครที่รู้เรื่องราวของฮิตเลอร์และชาวยิวก็คงจะทราบดีว่าชาวยิวหลายล้านคนต้องสังเวยชีวิตให้กับความโหดเหี้ยมบ้าคลั่งของพวกนาซีและฮิตเลอร์จากการกวาดล้างฆ่าเผ่าพันธ์ที่อำมหิตที่สุด ใครเคยน้ำตาซึมกับภาพยนตร์เรื่องชิลเลอร์ลิสต์    อ่านบันทึกของแอนแฟรงค์แล้วก็คงจะต้องเสียน้ำตาให้แอนน์เช่นกัน บันทึกของแอนน์ แฟรงค์เป็นบันทึกจริงๆที่แอนน์   เด็กผู้หญิงอายุสิบสามปีเป็นผู้เขียนไว้และมีผู้พบเห็นจนมีการนำมาตีพิมพ์เป็นหนังสือและสร้างเป็นภาพยนตร์มาแล้ว แต่จขกท.ยังไไม่เคยดูเลย แอนน์   แฟรงค์และครอบครัวเป็นชาวยิวที่อพยพครอบครัวหนีการกวาดล้างชาวยิวมาอยู่ที่ฮอลแลนด์  โดยพ่อของแอนน์เป็นกรรมการผู้จัดการอยู่ที่บริษัทแห่งนึง แต่หลังจากที่ฮอลแลนด์ยอมจำนนต่อฮิตเลอร์   ชาวยิวในฮอลแลนด์ก็ต้องรับชะตากรรมจากการกระทำของนาซีที่มีต่อชาวยิวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ จนการกวาดล้างรุนแรงขึ้นๆ   แอนน์และครอบครัวได้หลบซ่อนตัวอยู่ในที่ซ่อนซึ่งก็คือภายในตึกของสำนักงานแห่งหนึ่ง   ทุกคนต้องใช้ชีวิตภายในพื้นที่จำกัดน้อยนิด โดยไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันเลยเป็นเวลาถึงสองปีโดยมีเพื่อนของพ่อที่ไม่ใช่ชาวยิวคอยช่วยเหลือส่งข่าวสารต่างๆรวมทั้งอาหารการกินให้โดยตลอด  ซึ่งไม่ได้กระทำได้อย่างง่ายดายเลย บันทึกของแอนน์   เป็นการเขียนเล่าเรื่องราวต่างๆในชีวิตประจำวัน  มีทั้งสุข  ทุกข์  หัวเราะ  ร้องไห้  เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นรวมทั้งทั้งสภาพจิตใจของคนที่ชีวิตต้องตกอยู่ในความเสี่ยงว่าเมื่อไหร่จะถึงจุดจบ   เวลาทุกนาทีมีค่าเพราะไม่รู้ว่ามันจะหมดลงเมื่อไหร่ กว่าจะอ่านบันทึกจบ   คนอ่านก็เกิดความผูกพันธ์กับแอนน์และคนในครอบครัวไปเรียบร้อยแล้ว    ซึ่งพออ่านมาถึงตอนสุดท้ายของหนังสือ    ได้รับรู้ว่าคนทั้งหมดถูกไอ้ทหารนาซีค้นพบและจับแยกย้ายส่งตัวไปยังค่ายกักกันนรกต่างๆในโปแลนด์   และได้เสียชีวิตในที่สุด   สะเทือนใจจริงๆ บันทึกเล่มนี้ถูกค้นพบโดยคนทำความสะอาดที่เข้าไปทำความสะอาดสำนักงานที่แอนน์และครอบครัวซ่อนตัวอยู่ หลังจากการค้นพบของนาซี สมุดบันทึกเล่มนี้แอนน์ตั้งชื่อว่าคิตตี้และแอนน์รักมันมากๆด้วย เศร้าใจสุด จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 23:31:48

ความคิดเห็นที่ 36 โอ่ววว มีคุณค่ามาก แม่จ้อยก็ชอบอ่านหนังสือค่ะ ตั้งแต่เด็กๆ คุณตาจะมีตู้หนังสือ แล้วชอบไปหยิบอ่าน ตั้งแต่สามก๊ก หนังสือนิยายต่างๆ หนังสือพระ นิตยสารของคุณยาย ไปจนหนังสือการ์ตูนของแม่จ้อยเองค่ะ ตอนนี้น้องปลวกกินไปส่วนนึงแล้ว เสียดายมากT_T ตอนนี้ไม่ค่อยได้อ่านเลย วุ่นวายแต่กะแมวกะเรื่องเยอะแยะ ปล.ขอคารวะในการถ่ายรูปแมวๆกะหนังสือมากกกก ทำได้ยังไง สามารถมากๆ จากคุณ : ambrochia เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 23:35:04

ความคิดเห็นที่ 37 ambrochia.................แม่พี่จ้อยเก่งอ่ะ  อ่านสามก๊ก  พี่ยังไม่เคยลองอ่านเลย  กลัวต้องใช้คามคิดเยอะ  เด๋วปวดหัว  อิอิ    ถ่ายรูปยากง่า  ตั้งใจจะถ่ายหลายๆเล่ม  แต่ไม่ได้ตามความตั้งใจ    พอเราเห็นมันนิ่งๆก็เอาหนังสือไปวางข้างๆ  ไม่ทันได้ยกกล้องเลย  เขี่ยหนังสือล้มบ้าง  ลุกหนีบ้าง  ไม่หวาย  เหน็ดเหนื่อยๆ หนังสือ   :   เล่ห์เสน่หา     แต่งโดย  รพินทรนาถ  ฐากูร      พงษ์เทพ  ผู้แปล  (  ไม่ใช่น้าหมูน๊า ) นางแบบ  :  จุ๊บแจง เป็นวรรณกรรมอินเดีย   กล่าวถึงหญิงม่ายชาวอินเดียกับวิถีชีวิตและธรรมเนียมประเพนี ศาสนาของคนอินเดียในยุคนั้น จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 00:23:36

ความคิดเห็นที่ 38 หนังสือ   :  คนขี่เสือ     แต่งโดย  ภวานี  ภัฎฎาจารย์      แปลโดย  จิตร ภูมิศักดิ์ นางแบบ : ยุงดำ   เริ่มรู้จักจิตร  ภูมิศักดิ์  จากเพลงแสงดาวแห่งศรัทธา  และทราบว่ามีผลงานการประพันธ์และบทกวีมากมาย      แต่ไม่เคยทราบว่ามีงานแปลด้วย   พอเห็นหนังสือเล่มนี้เลยสนใจ  และก็พบว่าดีเกินคาดจริงๆ   ทั้งสนุกและได้แง่คิดดีๆมากมาย เป็นวรรณกรรมอินเดีย    เรื่องราวของช่างตีเหล็กคนนึงซึ่งเป็นคนในวรรณะต่ำ   ที่ชีวิตต้องพบกับความทุกข์  การกดขี่  หยามเหยียด  เอารัดเอาเปรียบจากคนในวรรณะที่สูงกว่า  จนตัวเองค้นพบวิธีการบางอย่างที่สร้างความเชื่อและศรัทธาให้คนในรรณะสูงส่งได้   และหลอกลวงผู้อื่นตั้งตนเป็นพราหมณ์ ได้อยู่ในวรรณะที่ทุกคนยอมรับ มีชีวิตที่สุขสบาย  โดยตอนแรกคิดว่าจะทำเพื่อแก้แค้นสังคม  แต่ในที่สุดตัวเองก็ต้องกลืนไปกับสังคมนั้น   เหมือนกับว่าเขากำลังขี่เสืออยู่   ซึ่งเขาจะไม่สามารถลงจากหลังเสือได้เลย  เพราะเสือจะต้องฆ่าเขาตายแน่นอน แต่ท้ายที่สุด  เพราะเขาก็ค้นพบว่า  ชัยชนะของเขา  มิได้อยู่ตรงที่เขาสามารถขับขี่เสือและเอาประโยชน์จากมัน  แต่อยู่ที่ว่าเขารู้วิธีฆ่ามัน เสือในรูปเป็นเสือดำ  น่ากลัวมาก  อิอิ จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 01:01:52

ความคิดเห็นที่ 39 อิอิ  แก้ไขเนื่องจากลงรูปผิด แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 54 01:20:54 จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 01:19:56

ความคิดเห็นที่ 40 หนังสือ   :  ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน    แต่งโดย   วินทร์   เลียววาริณ นายแบบ :  น้ำขิง เป็นนวนิยายที่เขียนขึ้นโดยมีตัวละครที่สมมุติขึ้น 2 คนโดยใช้เหตุการณ์จริงและบุคคลจริงในประวัติศาสตร์การเมืองของไทยหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองจนถึงเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ คงจะไม่สามารถสร้างเป็นภาพยนตร์หรือละครได้   แต่อยากเห็นป๋อในบทเสือดำ เป็นนวนิยายที่อ่านสนุกและน่าติดตาม  แต่สำหรับคนที่เคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์การเมืองมาหลายๆเล่ม  อาจจะรู้สึกไม่ค่อยสะใจเท่าไหร่ จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 01:23:58

ความคิดเห็นที่ 41 แฟนคลับน้องนกยูงมารอชมค่ะ ว่าน้องนกยูงจะอ่านหนังสืออะไร ^^ จากคุณ : JubiLation เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 01:25:38

ความคิดเห็นที่ 42 หนังสือ  :   ระห่ำ    แต่งโดย  เดวิด  มอร์เรลล์   แปลโดย  ก.อัศวเวศน์ นายแบบ : ส้มเนียน ได้มาจากแผงหนังสือเก่าแถวๆวัดมหาธาตุ    เหมือนจะจำได้ว่าเล่มละยี่สิบบาท   แต่สนุกเป็นแสน  จนต้องจัดเป็นหนังสือในดวงใจอีกหนึ่งเล่ม เป็นนวนิยายเกี่ยวกับการล้างแค้นของชาวยิวที่รอดตายจากการกวาดล้างของนาซี  หลังจากเวลาผ่านไปหลายสิบปี   พวกเขาต้องเก็บความแค้นที่ต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างรวมทั้งบุคคลอันเป็นที่รัก ผู้เขียนแต่งได้สนุกมากๆทั้งในเรื่องของชั้นเชิง  วิธีการสืบเสาะ  และกลลวงต่างๆ ได้รู้จักคำว่ามอสสาด  หรือหน่วยสืบราชการลับของอิสราเอลก็จากนิยายเรื่องนี้ ตอนจบก็จบได้ดีมากๆเช่นกัน     " คุณรอดตายอย่างปาฎิหารย์ แต่แทนที่คุณจะขอบคุณพระผู้เป็นเจ้า  ชื่นชมกับช่วงชีวิตที่เหลืออยู่   คุณกลับหลงไหลในความตายแทน  พระเจ้าประทานของขวัญล้ำค่าให้  แต่คุณกลับขว้างมันทิ้งอย่างไม่ใยดี  "   "  ถึงจะฆ่าคนพวกนี้  ก็ไม่อาจนำคนที่เรารักกลับคืนมาได้  มันไม่อาจหยุดยั้งความเกลียดชัีงได้หรอก  แต่ถ้าคุณฆ่าพวกเขา  คุณจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของความเกลียดชัีงทันที  " แบบว่าโดนสุดๆ จบการรีวิวที่แสนจะมาราธอน^^ จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 02:02:21

ความคิดเห็นที่ 43 JubiLation.........................นกยูงลิงเกินไปเลยจับอ่านหนังสือไม่ได้อ่ะน้องจิ๊บ   มันจะกินหนังสือท่าเดียวเลยล่ะ จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 02:06:00

ความคิดเห็นที่ 44 จกท.เอามาโชว์อีกคะ จะไปตามเก็บมาไว้ในครอบครองน่าอ่านทั้งนั้นเลย ม.8คือระดับไหนค่ะ เคยได้ยินแต่ไม่รู้จักคะ น้องเหมียวของจกท.น่ากอดทุกตัวเลยคะ จากคุณ : purple cat เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 07:39:30

ความคิดเห็นที่ 45 ^ ^ ^ ม.8   คือรุ่น มศ. 8 ค่ะ  ต้องรุ่นอายุประมาณ 60 ปี  ถึงจะทันได้เรียนนะ เออ   ว่ากันว่าสอบยากมาก แม่เราเล่าให้ฟังบ่อยๆ  ว่าสมัยก่อนแม่หัวดี เรียนเก่งมาก (อิๆๆๆ) ทั้งโรงเรียน มีแม่กับเพื่อนอีกไม่กี่คนสอบผ่าน พี่อุ้งมือแมวคะ  น่าอ่านทุกเล่มเลย   ปล. เข้ามาอ่านทุกคห. เหมือนกระทู้เช็คอายุยังไงยังงั้นเลย     จากคุณ : เหมียวเหมียว แหง๋วแหง๋ว เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 08:55:25

ความคิดเห็นที่ 46 เอ่อ..หนังสือแต่ละเล่มที่เอามาโชว์หน่ะ....ประมาณว่าแมวหมูบินอายุประมาณ 2-3 ขวบเองค่ะ....ชอบนายแบบและนางแบบมากๆๆค่ะ จากคุณ : แมวหมูบิน เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 10:23:54

ความคิดเห็นที่ 47 เข้ามาดูอีกที อิอิ มีหลายเล่มที่แม่จ้อยเคยได้อ่านนะคะ คงเพราะว่าแม่จ้อยอยู่กะคุณตาคุณยาย ถือว่าโชคดีมาก ได้รับมรดกทางปัญญา ^_^ เรื่องคนขี่เสือ จำได้ว่า อ่านครั้งแรกตอนอยู่มหาวิทยาลัยปีสองได้มั้งคะ ตอนนี้ผ่านมาเป็นสิบปีแล้วค่า ฮี่ๆๆ จากคุณ : ambrochia เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 12:34:47

ความคิดเห็นที่ 48 มีอีกชุดนึง พล นิกร กิมหงวน คุณพ่อพี่มีครบนะ 40 กว่าเล่ม แต่...ถูกพระมารดาเก็บทิ้งเรียบ...ทั้งนี้เนื่องจาก แม่ลูกสาว อ่านแล้วติดเป็นตังเม ทั้ง ๆ ที่คุณแม่ห้ามแล้ว เพราะกลัวว่าอ่านพวกนี้แล้วจะไม่อ่านหนังสือเรียน ซึ่งมันก็เป็นจริงดังนั้น ก็แหมนะ...มันสนุกกว่าหนังสือเรียนเป็นไหน ๆ เรียกว่า อ่านทีไรเป็นวางไม่ลง ข้าวปลาไม่กิน ว่างั้น ดังนั้น หากพระมารดาเห็นว่าหยิบชุดนี้มาอ่าน ท่านจะเกียมธรรมาสน์ ตาลปัตร และไม้เรียว เตรียมเทศนาสั่งสอนสารพัดกัณฑ์ ว่างั้นเหอะ นังลูกสาวเลยต้องหาเล่ห์เพทุบาย เอาพล นิกร กิมหงวน ยัดไส้หนังสือเรียน กั่กกั่ก ทำดังนี้มาได้นมนาน คุณแม่ก็ปลื้ม ฮู้ย ลูกสาวชั้น ขยัน ดูซิ อ่านหนังสือเรียนทั้งวัน...  แต่แล้ววันหนึ่ง พระพุทธเจ้ามิเข้าข้าง เหตุเกิดตอนบ่ายวันหนึ่ง แม่ลูกสาวก็นอนอ่านหนังสือยัดไส้อย่างเพลิดเพลิน เพลินจนเผลอหลับ หนังสือก็คว่ำปิดหน้า คุณแม่เกิดกลัวว่า ลูกสาวจะหายใจไม่ออก ก็เลยมาหยิบหนังสือออกให้...บัดนั้น...ปี่พาทย์บรรเลงเพลงเชิด แล้วโอดดดด... ฮ่ะ นับจากวันนั้น หนังสือชุดพล นิกร กิมหงวน ก็ระเห็จออกจากบ้านไป แต่ก็ยังได้ดูละครนะคะ ช่อง 9 อีกเช่นกัน ตอนนั้นมันมีทีวีช่องเดียวใช่มั้ยเนี่ย เอามาทำละคร พล จำชื่อนักแสดงไม่ได้ นิกร รอง เค้ามูลคดี กิมหงวน พูลสวัสดิ์ ธีมากร พ่อของหนุ่ม ชื่อจริงอะไรหว่า ที่นามสกุลธีมากรอ่ะ ดร.ดิเรก สุประวัติ ปัทมสูต แต่ก็ไม่ค่อยได้ดู เหมือนคุณแม่จะยังฝังใจ...กั่กกั่ก จากคุณ : น้องแจ๊ว เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 13:41:43

ความคิดเห็นที่ 49 ^ ^ อู่ยย  เราทันได้ดูละครแว้บๆค่ะ   ไม่ค่อยขำนะ ในหนังสือขำมากกกกกกก   อ่านแล้วหัวเราะไม่หยุด จากคุณ : เหมียวเหมียว แหง๋วแหง๋ว เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 15:45:44

ความคิดเห็นที่ 50 คุณเหมียวเหมียวฯ รุ่นใกล้กันล่ะซีเนี่ย กั่กกั่ก จากคุณ : น้องแจ๊ว เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 16:03:19

ความคิดเห็นที่ 51 purple cat....................เมื่อก่อนจะเป็น  ป.1-ป.4  แล้วก็ต่อด้วย  ม.1-ม.8 น่ะค่ะ 12 ปีเท่ากับปัจจุบันเลยค่ะ   เหมียวเหมียว แหง๋วแหง๋ว..........อิอิ   น้องจุ๋มหลงเข้ามา  เด๋วเหมารวมให้เป็น สว.ด้วยซะเลยอ่ะ แมวหมูบิน..............นายแบบ นางแบบ ไม่ค่อยจะเต็มใจให้ความร่วมมือเลยค่ะ   กว่าจะถ่ายครบ  เหนื่อยเลย   ambrochia............แม่พี่จ้อยอ่านเรื่องคนขี่เสือในช่วงอายุเดียวกับพี่เลยค่ะ    แต่ต่างช่วงเวลากันหลายปีเลยอยู่   น้องแจ๊ว................วิธีการตบตาเยี่ยมมากค่ะ    แต่แพ้ภัยตัวเอง   หลับซะงั๊น   จากหัวเราะจนน้ำตาไหลเพราะพล นิกร กิมหงวน   ต้องกลายมาเป็นน้ำตาไหลเพราะซาบซึ้งกับวงปี่พาทย์แทน   สงสัยจะเป็นปี่พาทย์วงใหญ่ซะด้วย  55555555 จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 23:37:50

ความคิดเห็นที่ 52 พรี่ภรู่ฮะ คห.40 หนังสือ หูโผล่ฮะ โหย หนูก้อมารอดูหนังสือนิยายไทย ..ทะไม มีน้อยจังฮะ แต่มีหนังสือแปลเยอะจัง จากคุณ : แมวเฉยๆ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 02:11:02

ความคิดเห็นที่ 53 ปุ๊กอ่ะ  ตาดีจิงๆเล๊ย  อิอิ ไอ้แมวฟ้าเจ้าของหูตัวนี้   ปูเป้มันชอบมาก   เขี่ยล้มวันละหลายรอยเลยอ่ะ  คงนึกว่าเพื่อนเล่น จากคุณ : อุ้งมือแมว เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 00:51:17

ความคิดเห็นที่ 54 นกยูงเหมือนน้ำสิงห์เลยค่ะ มีหนังสือ ลัง  ตุ๊กตาเอาไว้ระบายอารมณ์ 555 ปล. เห็นหนังสือแล้วอยากอ่านค่ะ เดี๋ยวนี้ google จนไม่ได้อ่านเลย ><" จากคุณ : JubiLation เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 03:26:31