ความคิดเห็นที่ 1 เดินถามเขาไปทั่ววัด ว่ามีใครเจอก๋องแก๋งไหม ใครจะคิดว่าก๋องแก๋ง จะไปแย่งที่นอน พี่หมาโต ของแม่ชีองค์หนึ่ง เขาบอกว่า ...พอเย็น ก๋องแก๋ง จะเดินไปนอนในก๋องพี่หมาโตของเขาหน้าตาเฉย ทั้งแม่ชีและพี่หมาโต ไม่รู้จะทำยังไง เราตามไปเจอก๋องแก๋งนอนอาบแดด อยู่ที่ข้างโบสถ์ เห็นตัวเล็ก ๆ ขาสั้น ๆ แบบนั้น แต่วิ่งหนีไวมาก จับไม่ได้ซักที แล้วก๋องแก๋ง ก็ได้พบกับแม่บุญธรรม ...เสือ...เป็นหมาวัยรุ่น ที่ถูกทิ้งที่หน้าวัด เห็นเสือที่ไหน จะเห็นก๋องแก๋งที่นั่น เหมือนแม่กับลูก อากาศในเดือนมกรา ยังหนาว โดยเฉพาะที่วัดนี้ ด้านหนึ่งตติดกับคลอง อีกด้านอยู่ติดกับนา ลมหนาวเย็นมาก เราจะวิ่งไล่จับก๋องแก๋งกันทุกเย็น  ไปนอนในโรงเรือน ตากน้ำค้าง กลัวจะไม่สบาย เป็นอย่างนี้ทุกวัน ถ้าวันไหน เราไปเดินหา หลวงพี่จะชี้ให้ว่าก๋องแก๋งอยู่ตรงไหน ส่วนมากจะเป็นตามหลุมทราย มีบางครั้ง ที่แปลกใจ  จำได้ว่า เราไม่ได้อุ้มก๋องแก๋งเข้ามา เพราะหาไม่เจอ ทำไมตอนเช้า มาเปิดประตูโรงเรือน ไอ้ก๋องแก๋งขดตัวในกาละมังได้ล่ะ แล้วปรฺสนาก็เฉลยในคืนวันหนึ่ง วันนั้นเกือบ 2 ทุ่ม ก๋องแก๋งเดินผ่านใต้ถุนศาลาวัดมาที่โรงเรือน แล้วก็แทรกผ่านถังน้ำเข้าไปนอนในกาละมัง โดยที่ไม่สนใจเรา ที่ยืนอยู่ตรงนั้นเลย ไอ้นิสัยเนียน ๆ ไม่สนใจใครของก๋องแก๋งเคยทำให้เราขำก๊ากมาแล้ว วันหนึ่งก๋องแก๋งเดินไปนอนเบียดกับเจได ในกาละมัง พอเห็นเรา เจไดลุกออกจากกาละมังเดินมาหา ก๋องแก๋งถือโอกาสนอนเต็มกาละมังเลย เจไดมองไปที่ก๋องแก๋ง แล้วก็มองหน้าเรา สลับไปมาหลายครั้ง เหมือนจะฟ้องด้วยสายตา เราขำมากเลย ต้องเดินไปหยิบกาละมังอีกใบมาให้ ตอนนั้นในใจเจได คงนึกด่าก๋องแก๋งแน่ ๆ เลย   จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 07:51:31

ความคิดเห็นที่ 2 ถึงแม้จะอยู่ที่วัด แต่ก๋องแก๋งก็มีความสุขตามอัตภาพ ถึงพวกเขาจะขาดแคลนในบางอย่าง แต่พวกเขาไม่เคยขาดความรักจากเรา ...ดูจากรอยยิ้มซิคะ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 07:56:05

ความคิดเห็นที่ 3 นิสัยขี้กลัว ยังมีอยู่ ก๋องแก๋งจะไม่กล้าไปทีอื่น อย่างมาก ก็คือ  ในเมรุ และรอบ ๆ โรงเรือน ไกลสุดก็เป็นชายโบสถ์ จากลูกหมาขี้เรื อน มาเป็นหมาน้อย หน้าตาน่ารักตอนไหน ไม่รู้เหมือนกัน ความรักมีให้เหมือนกันทุกตัว ต่างกันตรงความสงสาร ก๋องแก๋งก็จัดอยู่ในกลุ่มนี้ ไม่กล้าแย่งใคร ขนาดของกินอยู่ในปาก ยังถูกเขาแย่งได้ พอ ๆ กับเจไดเลย จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 08:08:44

ความคิดเห็นที่ 4 จะมีใครคาดคิดว่า ในระยะเวลาที่น้ำท่วม 3 เดือน จะพลิกชะตาชีวิตของลูกหมาถูกทิ้งตัวหนึ่ง ได้มากขนาดนี้ น้ำที่ไหลข้ามถนนเข้าท่วมผืนนา อย่างรวดเร็ว บริเวณที่หมาน้อยและแมวอยู่หลังวัด เต็มไปด้วยน้ำ โรงเรือนที่ยกสูงกว่าพื้นดิน ก็ไม่พ้น เกือบ 10 ชีวิตที่อาศัยนอนในนั้น กระจัดกระจายกันไป บางตัวไปอาศัยอยู่ที่หลังโบสถ์ ก๋องแก๋ง และเพื่อนอีก  4 ตัว ไปอยู่บนเมรุ รวมทั้งหมาพิการสีขาว เพราะความที่คิดว่าก๋องแก๋งยังเด็กอยู่ ก็เลยยังไม่ได้ทำหมัน ลืมคิดไปว่า ไอ้หมาดำขนฟู ที่ติดบนเมรุด้วยกัน เราก็ยังไม่ได้จับทำหมัน เพราะอากาศที่มืดเร็ว กว่าจะลุยน้ำเข้าไปที่วัดได้ ก็มืดทุกวัน วันนั้นเราหาก๋องแก๋งไม่เจอ ปกติทั้ง 4 ตัวจะต้องวิ่งมารอรับที่บันไดเมรุ เรื่องที่ก๋องแก๋งจะลุยน้ำลงมา เป็นเรื่องยาก เพราะตอนนั้นน้ำในเมรุสูงเกินเข่า เขาไม่กล้าแน่ ๆ หาจนทั่วก็ไม่เจอ มาเจอนอนกับลูกหมา 4 ตัวที่ใต้ม้าหินบนเมรุ ...โชคดีที่ในรถ มีผ้าปูให้ลูกหมาได้นอนอุ่น ๆ บ้าง ตอนเช้า เราพบว่า ลูกหมาตัวแรก จากไปแล้ว ตอนเย็นวันนั้น เราคิดที่จะย้ายลูกหมาไปนอนข้างในเมรุ เพื่อว่า ก๋องแก๋งจะได้นอนสบายขึ้น ไม่ต้องนอนทับลูก แต่เราคิดช้าไป ...ลูกหมาตัวที่ 2 จากไปอีกตัว เราวางศพลูกหมาตัวที่2 ไว้บนม้าหิน ในขณะที่ย้ายผ้าและลูกหมาที่เหลือ เข้าไปเมรุด้านใน กำลังให้อาหารแมวที่ติดอยู่ในเมรุตัวหนึ่ง ภาพที่เห็น ทำเราจุก สงสารก๋องแก๋งจับใจ...ลูกหายหมด หาไม่เจอ เห็นตัวหนึ่งอยู่บนม้าหิน ก๋องแก๋งคาบศพลูก หนีไปซุกแอบตามใต้ม้าหิน ตาก็มอง เหมือนกลัวจะมีใครมาแย่งลูกไป เดี๋ยวก็คาบศพลูกออกมา หาลูกที่เหลือ ภาพนั้นมันติดตา และสะเทือนใจเรามาก ได้แต่ขอโทษ ถ้าน้ำไม่ท่วมในโรงเรือน ก็คงไม่เป็นแบบนี้ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 08:34:07

ความคิดเห็นที่ 5 แต่สุดท้าย ก๋องแก๋งก็เห็นลูกที่ด้านในเมรุ ไม่รู้ว่าลูกตายแล้ว ก๋องแก๋งยังเลียตัวทำความสะอาดให้ลูกอยู่ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 08:36:58

ความคิดเห็นที่ 6 .. จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 08:38:26

ความคิดเห็นที่ 7 สายตาที่กลัวว่าใครจะมาแย่งลูกไปอีก สงสารถ้าจะอุ้มลูกหมาออกมา  คิดไว้ว่า พรุ่งนี้เข้า ก่อนไปทำงาน พอก๋องแก๋งเผลอ ค่อยเอาศพลูกหมาออกมาฝัง จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 08:42:28

ความคิดเห็นที่ 8 บำรุงกันหน่อย จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 08:44:12

ความคิดเห็นที่ 9 แล้วที่วัดก็มีงานศพ ในตอนนั้นยังคิด เขาจะเผายังไง น้ำในเมรุยังสูงเท่าเข่า เขาใช้กระสอบทรายกั้น แล้วสูบน้ำออก  หลังเลิกงาน ก่อนวันเผาวันหนึ่ง เราคิดจะย้ายก๋องแก๋งกับลูกหมาอีก 2 ตัวไปไว้ที่หลังโบสถ์ ขอพระท่านไว้แล้ว แต่ก๋องแก๋งหายไป เหลือแต่ผ้าที่ปูนอน แม่ชีบอกว่าย้ายก๋องแก๋งมาไว้ในเรือ ไม่ต้องห่วง...แต่เราห่วง ต้องเห็นกับตาว่า เขาอยู่สบายดี เราไม่อยากเสียใจทีหลัง ...รองเท้าบู๊ทที่สูงถึงโคนขา ลุยได้ทุกที่ในวัดอยู่แล้ว ...ก๋องแก๋งมีอาการดีใจที่เห็นเรา เรือลอยลำอยู่ใต้ศาลา ถ้างูเหลือมมา ก๋องแก๋งจะหนียังไง ในเมื่อมันมากินลูกแมวกุฏิใกล้ๆ ในฝูงหมาที่อยู่กันเยอะ งูคงไม่กล้าเข้าไป แต่กับก๋องแก๋ง ที่อยู่ในเรือใต้ศาลาตัวเดียว แก้ไขเมื่อ 02 ม.ค. 55 23:50:24 จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 08:55:06

ความคิดเห็นที่ 10 ใกล้มืดแล้ว เราตัดสินใจ ลากเรือลุยน้ำตัดมาที่โบสถ์ แม่ชีนั่งมาด้วย จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 08:57:19

ความคิดเห็นที่ 11 .. จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 08:58:09

ความคิดเห็นที่ 12 อย่างน้อย ที่หลังโบสถ์ ก็ยังปลอดภัยกว่าในเรือ ใต้ศาลาละนะ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 09:00:24

ความคิดเห็นที่ 13 หนึ่งคืน กับหนึ่งวัน ที่หลังโบสถ์ ลูกหมาตัวที่ 3 ก็จากไปอีกตัว ก๋องแก๋งตะกายตัวเราขอลูกหมาในมือเราคืน จนเราต้องวางศพลูกหมาไว้ก่อน เขาไม่รู้หรอกว่าลูกตายแล้ว ก๋องแก๋งก็ยังเลียตัวลูก ความรู้สึกตอนนั้นมันบอกไม่ถูกจริง ๆ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 09:05:14

ความคิดเห็นที่ 14 . จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 09:07:19

ความคิดเห็นที่ 15 .. จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 09:08:40

ความคิดเห็นที่ 16 ... จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 09:10:03

ความคิดเห็นที่ 17 ทำไมลูกเขาถึงตาย ดูน่าจะแข็งแรงดี จากคุณ : white&simple เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 09:15:36

ความคิดเห็นที่ 18 แก้ไขเมื่อ 02 ม.ค. 55 09:38:05 จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 09:19:42

ความคิดเห็นที่ 19 เช้าวันต่อมา เราหาก๋องแก๋งกับลูกหมาไม่เจอ แม่ชีย้ายพวกเขามาไว้บนเมรุเหมือนเดิม เราอุ้มศพลูกหมายามที่ก๋องแก๋งเผลอ ไม่คิดว่าเขาจะตามมาเห็นศพลูกหมาที่ตะกร้าหน้ามอไซด์ ก๋องแก๋งตะกายตัวเราเหมือนจะขอลูกคืน ภาพที่ก๋องแก๋งวิ่งตามรถและสุดท้ายเขายืนมองรถเราที่วิ่งจากมา ภาพนั้น ทำเราน้ำตาไหลเลย ได้แต่บอกเขาว่า... ขอโทษนะลูก จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 09:26:38

ความคิดเห็นที่ 20 คุณ white&simple ที่วัดนี้ มีโรคระบาด หัด พยาธิเม็ดเลือดและลำไส้อักเสบ ปีนี้ที่เสียไปแล้ว เป็นหมาโต 2 ตัว ช่วยไว้ได้ 1 ตัว ทั้งหมดเป็นหัดค่ะ เราถึงไม่เคยเห็นด้วยกับการรับฝากหมาแมวที่วัดนี้ เพราะเท่ากับพวกเขา ตายไปแล้วครึ่งชีวิต เราเขียนเรื่องของก๋องแก๋ง ในเฟสบุ๊ก ด้วยความรู้ที่อัดอยู่ในใจ ไม่คิดว่า มันจะเปลี่ยนชีวิตของก๋องแก๋ง ...พี่เจนอ่านเจอเรื่องของก๋องแก๋ง และขอรับเลี้ยง แต่ตอนนั้นพี่เจนอยังยู่อเมริกา ...ถึงแม้จะเศร้า แต่เราก็ดีใจกับชีวิตใหม่ของดก๋องแก๋ง เพียงขอให้เขา อดทนถึงวันนั้น 6 วันต่อมา ลูกหมาตัวอ้วน ก็จากไปแบบหลับไปเลย ในรูปน่ะ ลูกเขาตายแล้วค่ะ ส่วนก๋องแก๋ง นอนแทะขนมอยู่ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 09:36:36

ความคิดเห็นที่ 21 พี่เจนขอให้เราพาก๋องแก๋งไปตรวจสุขภาพ และฉีดวัคซีน ถ้าเป็นไปได้ อยากให้พาไปฝากไว้ที่คลินิค พี่เจนจะออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด แต่เรารู้นิสัยก๋องแก๋ง ถ้าเขาต้องไปอยู่ในกรง กับคนแปลกหน้า ให้เขาอยู่ที่นี เขาจะมใความสุขกว่า ห้องหมาบ้านเรา น้ำก็สูงถึงเอว มันขึ้นกับบุญวาสนาของเขา ได้แต่ภาวนาขอให้ก๋องแก๋ง อดทนจนถึงวันที่พี่เจนมารับ เราพาก๋องแก๋งไปทำหมันที่สุพรรณ พร้อมกับพาโรเบิร์ตไปฉีดเคมีบำบัด ขาไปนี่ก็มีฮา แต่ไปถึงเกือบทำน้ตาไหลซะแล้ว เราแวะอุ้มก๋องแก๋งจากเมรุก่อน แล้วเลยมารับโรเบิร์ต ประตูรถ งับไว้เฉย ๆ พออุ้มโรเบิร์ตมาได้ อ๊าว ประตูรถเปิด ก๋องแก๋งยืนอยู่ที่ประตูเมรุ มองมาที่เรา แล้วสะบัดหน้าวิ่งหน้าเริ่ดเข้าไปในเมรุ ท่ามันทำเราฮามาก ต้องวิ่งไปไล่จับมาอีกรอบ ..ตลอดทางก๋องแก๋งซุกตัวกับเบาะ จนถึงสุพรรณ   ขอไปทำธุระก่อนค่ะ คืนนี้จะกลับมาเขียนต่อ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 09:56:16

ความคิดเห็นที่ 22 รอติดตามนะคะ.....ซึ้งและประทับใจจัง จากคุณ : mamaarchi เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 10:14:01

ความคิดเห็นที่ 23 น้ำตาร่วงเลยคะ รอชมอยู่นะคะ ก๋องแก๋ง จะเป็นยังไง จากคุณ : พี่สาวริชชี่ เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 10:21:30

ความคิดเห็นที่ 24 ขอให้พระเจ้าคุ้มครองนะคะ จากคุณ : Candy Shop เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 11:30:53

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านแล้วเศร้าจังค่ะ อยากให้ก๋องแก๋งมีบ้าน  หาบ้านให้เขาดีไหมคะ น้องน่ารักขนยาว  คงหาบ้านได้ไม่ยาก จากคุณ : beauty aoy เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 12:01:50

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านแล้วนำ้ตาซึมเลย จากคุณ : เขียนบน iPhone (visa2499) เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 12:58:06

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแล้วซึ้งในมิตรภาพระหว่าง จขกท และก๋องแก๋ง แต่เศร้ามากค่ะตอนที่ลูก ๆ ของก๋องแก๋งตาย แล้วเขาไม่รุ้ว่าลูกตายไปแล้ว น่าสงสารมาก ยังไงขอให้น้องมีควมสุขในบ้านใหม่ที่จะไปอยู่นะคะ จากคุณ : นิวลี่ เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 15:16:36

ความคิดเห็นที่ 28 This is such a heartfelt story. Thanks so much for your generosity. I wish you and your family all best things in return. Gonggang is the greatest mother. I also wish her a happy home. จากคุณ : ItchyScratchy เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 15:19:36

ความคิดเห็นที่ 29 ถึงคลินิคที่สุพรรณ เราอุ้มโรเบิร์ตลงไปก่อน ตอนนั้นที่คลินิคกำลังยุ่งอยู่ โรเบิร์ตเดินไปนอนหมอบใต้เก้าอี้ เราเดินกลับมาอุ้มก๋องแก๋งที่รถ ไม่รู้ว่าโรเบิร์ตอารมณ์ไหนของมัน เดิน ลุกขึ้นเดินออกมาจากคลินิค ตอนนั้นตกใจมาก เพราะมือข้างที่อุ้มก๋องแก๋ง เพิ่งถอดเฝือก ยังใช้การได้ไม่เต็มที่นัก มือข้างหนึ่งอุ้มก๋องแก๋ง มืออีกข้างจับโรเบิร์ต สายตาส่งขอความช่วยเหลือไปในคลินิค ผู้ช่วยคนแรกเดินมา แต่ไม่กล้าจับ พอผู้ช่วยคนที่สอง เดินออกมา ก๋องแก๋งเห็นคนแปลกหน้า ก็ดิ้นสะบัดตัวหลุดจากมือเรา วิ่งข้ามถนน เราน่ะยืนกลั้นใจเลย โชคดีที่รถเขาขับมาไม่เร็ว เลยเบรคทัน ก๋องแก๋ง หันกลับมาวิ่งบนฟุตบาทแบบไม่คิดชีวิต ส่วนเราวิ่งคู่ไปตามถนน เขาหันมามองเมื่อเราตะโกนเรียก แต่ไม่ยอมหยุด ...นั่นแหละนิสัยก๋องแก๋ง ที่ไม่เหมือนกับตัวอื่น แต่เราขายาวกว่า วิ่งไวกว่า วิ่งไปดักหน้า ก๋องแก๋งเข้าไปหลบใต้โต๊ะในร้านขายอาหารที่เปิดไว้ครึ่งหนึ่ง เจ้าของร้านคงตกใจเหมือนกัน กระโดดมาจับหมาตัวเองไว้ ก็อยู่ดีดี มีหมาน้อยวิ่งพรวดเข้ามาในร้าน ตอนวิ่งน่ะไม่ได้คิดอะไร คิดแต่ว่าต้องจับให้ได้ก่อนถึงทางสามแยก ก๋องแก๋งคงไม่โชคดีเป็นครั้งที่ 2 ตอนอุ้มกลับมาที่คลินิคเนี่ยะ เหนื่อยมากกกกก หมอขอตรวจเลือดก๋องแก๋งก่อน ถ้าปกติก็จะทำหมันให้เลย ส่วนโรเบิร์ต ฉีดยาเคมีบำบัดเสร็จ ก็กลับมาที่วัดพร้อมกับเรา จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 17:12:31

ความคิดเห็นที่ 30 บ่าย 3 โมง คุณหมอโทรศัพท์มาบอกว่า เกล็ดเลือดของก๋องแก๋งต่ำมาก ปกติต้องไม่ต่ำกว่า 150,000 แต่เกล้ดเลือดก๋องแก๋งเหลือเพียง 28,000 ถ้าผ่าตัดจะมีปัญหาเรื่องเลือดไหลไม่หยุด หมอสงสัยว่า ก๋องแก๋ง เป็นพยาธิเม็ดเลือด เรากลับไปรับก๋องแก๋งกลับมาที่วัด เพื่อกินยา อีก 1 สัปดาห์ ค่อยกลับไปตรวจเลือดซ้ำอีกครั้ง ช่วงรอคุณหมอเจาะเลือด ทุกคนมัวสนใจโรเบิร์ตที่อาการค่อนข้างหนักขึ้น หันมาเห็นก๋องแก๋งนั่งตัวสั่นเหมือนใครจับเขย่า สายตาจ้องมาที่เรา เขากลัวมาก ต้องไปกอดไว้ว่า ไม่เป็นไร ตอนเจาะเลือดนี่ร้องสนั่นคลินิคเลย    ก๋องแก๋งมีอาการทางจิต ซุกตัวกับเบาะ คงคิดว่าเราพาเขามาทิ้ง เราต้องจอดรถหลายครั้ง สุดท้ายเขานอนบนตักเราตลอดทางจนถึงวัด ในเมรุ ก๋องแก๋งมองไปรอบ ๆ สิ่งแวดล้อมเดิม เพื่อน ๆ หน้าเดิม มีการเดินไปดมตัวนั้น ตัวนี้ แล้วก็วิ่งจู๊ดขึ้นไปตั้งหลักบนเมรุ เหมือนทุกครั้ง วันรุ่งขึ้น ก๋องแก๋ง ก็ลัลล๊า ร่าเริงเหมือนเดิม ด้วยความที่เป็นห่วง พี่เจนจะส่งคนมารับก๋องแก๋งเลย เพื่อเข้ารับการรักษาที่ รพส.บางกร่าง เป็นความโชคดีอย่างมากของก๋องแก๋งที่พี่เจนเมตตาเขาขนาดนี้ แต่เราขอให้พี่เจนมารับด้วยตัวเอง ถ้าก๋องแก๋งต้องจากที่ ที่เขาคุ้นเคย ก็ขอให้เขาไปอยู่กับคนที่รักเขาจริง ๆ ไม่ใช่คลินิคกับคนแปลกหน้า ผลการตรวจเลือดครั้งที่ 2 เกล็ดเลือดดีขึ้น จาก 28,000 เป็น 120,000 แต่ยังต่ำเกินกว่าที่จะผ่าตัดได้ ครั้งนี้เราไม่ประมาท ใส่ล็อคอกกันพลาด ขากลับ เราแวะดูเจจุงที่กุฏิหลวงตา ทิ้งก๋องแก๋งไว้ในรถ พอนึกได้ วิ่งอย่างเร็วมาที่รถ ก๋องแก๋งนอนหมอบอยู่ไม่ได้ไปไหน แถมทำหน้าเหมือนจะบอกว่า อยู่นี่ก๊าบ ไม่ได้ไปไหนก๊าบ   กำลังแย่งอาหารแมวที่ติดบนเมรุด้วยกัน แมวทำหน้าเหมือนจะเซ็งมาก*-* จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 17:30:13

ความคิดเห็นที่ 31 ในวันที่น้ำเริ่มลง บรรดาเพื่อนหมาถูกไล่ลงมาจากศาลา ที่แห้งที่พอจะอยู่ได้ ก็ในเมรุกับโบสถ์แหละ เมรุที่เคยเงียบสงบ กลับมาวุ่นวายอีกครั้ง บางตัววิ่งมาตะกายเรา  3 เดือนที่น้ำท่วมวัด ลูกหมาโตขึ้นมาก  เวลาอาจจะทำให้เราลืมพวกเขา  แต่พวกเขา ไม่เคยลืมเรา   จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 17:50:57

ความคิดเห็นที่ 32 หรั่ง หมาไทยหลังอานสีแดง ขาโจ๋ประจำหน้าวัด พวกเขาคงกำลังทักทายกัน เพียงแต่เราฟังไม่รู้เรื่องเท่านั้นเอง   จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 17:56:09

ความคิดเห็นที่ 33 บ่ายวันนั้น พระท่านมาทำ Big cleaning day ในเมรุ ก๋องแก๋งหายเลย หาจนทั่วก็ไม่เจอ เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมออกมา ทำให้เรารู้นิสัยของก๋องแก๋งอีกอย่างหนึ่งว่า เขาไม่ชอบอะไรที่วุ่นวาย ไม่ชอกลัวบคนแปลกหน้า กลัวเสียงดัง พอตอนเย็นเรากลับเข้าไปที่วัดอีกครั้ง ทุกอย่างเข้าสู่ความสงบ ก๋องแก๋งลัลล๊า อยู่กลางเมรุ จนบัดนี้ เราก็ยังไม่รู้ว่า วันนั้น ก๋องแก๋งไปหลบอยู่ที่ไหน ทั้งที่รอบเมรุ ยังเต็มไปด้วยน้ำ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 18:01:57

ความคิดเห็นที่ 34 17 ธันวา วันที่รอคอย พี่เจนพร้อมกับพี่เดวิดมารับก๋องแก๋งด้วยตัวเอง วันนั้นหมาน้อย 2 วัดได้กินข้าวคลุกกับตับต้ม กำลังวุ่นวายกัน เสียงพี่เดวิดเรียกพี่เจนให้มาดูก๋องแก๋ง บอกว่า... น่ารักอ่ะ ตาสวยเชียว ...ได้ฟังแบบนี้เราก็ดีใจ แม้ในใจจะรู้สึกใจหายก็ตาม ก๋องแก๋งนั่งมองอยู่ที่ประตูเมรุ ไม่กล้าออกมาไกลกว่านั้น เหมือนตอนที่น้ำยังท่วมอยู่ คุมองหมาน้อยขี้โรคจากโรงเรือนอีกตัวป่วยหนัก อยู่ที่ชายโบสถ์ เราต้องไปให้ยากับคุมองก่อน ก๋องแก๋งจะวิ่งลงมาตะกายเราแล้วรีบวิ่งกลับไปยืนชะเง้อดูบนเมรุ เหมือนกลัวว่าเราจะลืมเขา นึกถึงทีไรก็อดที่ยิ้มไม่ได้ทุกที รูปนี้พี่เจนถ่ายไว้เป็นที่ระลึกวันที่มารับก๋องแก๋งที่วัด ไม่คิดว่า ในเวลาต่อมาจะเป็นรูปที่ใช้ประกาศหาสุนัขหาย       จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 18:13:44

ความคิดเห็นที่ 35 ช่วงนั้น เรายุ่งมากถึงมากที่สุด ทั้งเรื่องมะม๋า และงานประจำที่ที่สะสมไว้สมัยใส่เฝือกไว้หนึ่งเดือน ไหนจะเรื่องเจจุง เรื่องมะม๋าที่วัดริมน้ำจะถูกส่งไปสระแก้ว และที่สำคัญที่สุดในตอนนั้นในบรรดาเรื่องมะม๋าทั้งหมด ก็เป็นเรื่องการย้ายวัดของหลวงตา เนื่องจากคนใจบาปทำใบปลิวโจมตีหลวงตาว่าท่านรับจ้างเลี้ยงหมา ...13 ชีวิต ต้องกระจัดกระจายกันไป หลวตาท่านพาไปอยู่ด้วยที่วัดใหม่ได้เพียง 4 ชีวิต ที่เหลือ เราต้องหาที่อยู่ใหม่ให้พวกเขา ที่เป็นห่วงที่สุดในตอนนั้นคือ...เจจุง คืนวันเสาร์ที่ 17 ธันวา พี่เจนพาก๋องแก๋งเข้าไปที่คลินิคแห่งหนึ่ง ที่ซอยกรุงเทพ-นนท์ 35 ส่วนเรา เช้าวันรุ่งขึ้น เราพาอีก 8 ชีวิต เดินทางไปที่อยู่ใหม่ ที่ที่เรามั่นใจว่า พวกเขาจะได้รับความรักไม่น้อยไปกว่าเรา คืนวันจันทร์ที่ 19 กำลังคุยกับพี่ตาล พี่เจนโทรศัพท์เข้ามา ตอนแรกก็แปลกใจ เพราะเที่ยงคืนครึ่งแล้ว เสียงพี่เจนร้องไห้ที่ปลายสาย ทำเราใจเสีย นึกถึงก๋องแก๋งทำหมันแล้วไม่ฟื้น เพราะพี่เจนบอกเราว่า หมอให้ก๋องแก๋งอยู่คลินิคเพื่อรอทำหมัน หมอให้ก๋องแก๋งอยู่ที่คลินิคเพื่อรอดูอาการ 10 วัน มาถึงทุกวันนี้ เราก็ยัง งง อยู่นะว่า หมอรอดูอาการอะไร ในเมื่อในตอนนั้น เราฝากผลการตรวจเลือดครั้งล่าสุดที่ปกติแล้วไปให้ ก๋องแก๋งเข้าไปที่คลินิควันเสาร์ หมอบอกว่าจะเริ่มตรวจร่างกายให้วันจันทร์ ก๋องแก๋งเคยใช้ชีวิตอย่างสงบที่วัด  ต้องมาอยู่ในกรง ข้าง ๆมีหมาตัวใหญ่ หมอบอกพี่เจนว่า ก๋องแก๋งเปิดประตูกรงเองได้ เพราะหมอลงมาเจอตอนกลางคืน แต่หมอก็ไม่ผูกประตูกรง ปกติเขาก็กลัวคนแปลกหน้าอยู่แล้ว กลับมาถูกใครไม่รู้โกนทั้งตัวเลย ไม่ต้องเห็นก็รู้ว่า เขาจะกลัวแค่ไหน วันที่เดินตามหาที่ตลาดบางซ่อน คนที่นั่นบอกว่า ...ก๋องแก๋งกลัวหมอมาก   จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 20:21:08

ความคิดเห็นที่ 36 F5 รอเลยค่ะ อ่านเรื่องของก๋องแก๋งแล้วเศร้าและใจหายมาก ตกลงเจอน้องหรือยังคะ กลับไปอ่านกระทู้เก่าบอกว่าเจอน้องแล้ว แก้ไขเมื่อ 02 ม.ค. 55 20:31:32 จากคุณ : Girl From Jupiter เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 20:26:16

ความคิดเห็นที่ 37 พี่เจนเล่าให้เราฟังว่า เห็นก๋องแก๋งเขาปกติดี ก็บอกหมอว่า วันรุ่งขึ้น จะรับกลับบ้าน ไม่คิดว่า 2 ทุ่มครึ่งวันนั้น หมอโทรมาบอกพี่เจนว่า ...ผมมีข่าวร้ายจะบอก ก๋องแก๋งหลุดหายจากคลินิค ...เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่เรากับอีกหลายคนสงสัย ทำไมหมอไม่โทรมาบอกทันที ต้องรอคลินิคปิดก่อน ในตอนนั้นก๋องแก๋งมีปลอกคอสีแดง ที่พี่เจนซื้อมาฝากจากอเมริกา โชคดีที่ลุงยามเห็นเดินไปทางตลาดบางซ่อน พี่เจนให้รางวัล 5,000 บาท สำหรับคนที่หาก๋องแก๋งเจอ ก๋องแก๋งหลบอยู่ใต้แผงร้านค้า ก๋องแก๋งหยุดดิ้น เมื่อพี่เจนรับก๋องแก๋งมาจากมอไซด์รับจ้าง คุณหมอบอกให้พี่เจนส่งก๋องแก๋งให้หมอ หมอมีโซ่จูงมา พี่เจนรอจนหมอคล้องโซ่เสร็จ ถึงปล่อยก๋องแก๋งให้หมอ  ไม่คิดว่าหมอจะปล่อยปลายโซ่ยาวเหมือนจะใช้จูงเดิน พี่เจนหันมาเห็นหมอกำลังยื้อโซ่กับก๋องแก๋ง ก็รีบวิ่งมาจะมาอุ้ม แต่หมอกลับปล่อยโซ่ก่อนที่พี่เจนจะไปถึง ...หมอให้เหตุผลว่า ปลอกคอกำลังจะหลุดจากคอก๋องแก๋ง หมอเลยปล่อยโซ่ พี่วินมอไซด์ วิ่งเข้ามาจับ แต่ก๋องแก๋งดิ้นมาก จนปลอกคอหลุดออกมาหมดเลย ก๋องแก๋งวิ่งหายไป หมอบอกว่าผมเสียใจ แต่พี่เจนร้องไห้โฮ คืนนั้นพี่เจนออกตามหาจนถึงเที่ยงคืนครึ่ง ถึงโทรมาหาเรา พี่เขาขอโทษ เราไม่ได้โกรธ พี่เจนเลย แต่เราโกรธหมอ หมอให้ก๋องแก๋งอยู่ที่คลินิค โดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย ผลเลือดก็มีแล้ว หมอรู้ว่าก๋องแก๋งเปิดกรงได้ แต่ไม่คิดจะผูกกรง หมอรู้ว่าก๋องแก๋งหายไป แต่กว่าหมอจะโทรบอกก็หลังจากปิดคลินิค และที่สำคัญ หลังจากวันนั้น หมอไม่เคยแสดงน้ำใจโทรมาถามพี่เจนเลยว่าเจอก๋องแก๋งหรือยัง จนผ่านไปวันที่ 3 ถึงโทรมาถามว่าเจอก๋องแก๋งหรือยัง พี่เจนขอให้หมอช่วยออกตามหาก๋องแก๋งหลังคลินิคปิด หมอรับปาก แต่ตั้งแต่บัดนั้นจนบัดนี้ ไม่เคยมีแม้แต่โทรศัพท์ถามข่าวก๋องแก๋งจากหมออีกเลย แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 55 01:10:47 จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 20:45:36

ความคิดเห็นที่ 38 วันรุ่งขึ้นเราเข้าไปที่ตลาดบางซ่อนแต่เช้า พอลงจากรถ เรายืนอึ้งเลย ก๋องแก๋งเคยอยู่แต่ในวัดที่เงียบสงบ แค่หมากัดกัน ยังหันหลังวิ่งหนีขึ้นไปตั้งหลักบนเมรุ แล้วที่ตลาดบางซ่อน คนพลุกพล่านมาก กำลังมีการก่อสร้าง แถมมีรถไฟวิ่งตลอด ความรู้สึกเดียวกับคุณหมวยตอนที่เห็นสถาณที่เลย ตอนนั้นรูปที่พี่เจนทำแจก เป็นรูปที่พี่เดวิดอุ้มก๋องแก๋ง เป็นขาวดำ โชคดีที่เรามีรูปก๋องแก๋งในกล้องถ่ายรูป ที่พอจะเป็นสัญญลักษณ์ได้ มีคนเห็นหมาตัวเล็กถูกหมาเจ้าถิ่นวิ่งไล่จากท้ายตลาดบางซ่อน แต่พี่เขาไม่แน่ใจว่าใช่ก๋องแก๋งหรือเปล่า พอเราให้ดูรูปจากกล้องถ่ายรูป พี่เขายืนยันว่าใช่ก๋องแก๋งจริง ๆ แต่ปัญหาคือ เขาไปหลบอยู่ที่ไหน หลายคนบอกว่า ถ้าก๋องแก๋งได้ยินเสียงเราเรียก เขาจะออกมา แต่เรารู้ว่า..ไม่  เพราะขนาดตอนที่ไปตรวจเลือดที่สุพรรณ เขาหันมาตามเสียงเรียกของเรา เขายังวิ่งต่อเลย ...ทุกคนคิดว่าก๋องแก๋ง ไม่กล้าข้ามถนน แต่เรารู้ว่า ถ้าเขาถูกเจ้าถิ่นวิ่งไล่ เขาจะวิ่งหนีแบบสุดชีวิต ทุกคืนพี่เจนจะออกตามหา ไม่มีใครเจอก๋องแก๋งอีกเลย ยิ่งใกล้วันปีใหม่ ทุกคนยิ่งห่วง กลัวเขาเตลิดไปไกลกว่านี้ แผ่นประกาศไม่ต่ำกว่า 700 ใบ กระจายออกไปในรัศมี 5 กิโล ทุกวิธีที่คิดว่าจะทำให้พบก๋องแก๋ง ทั้งวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ ความน่าจะเป็น และไสยศาสตร์ ป้ายอิงค์เจ็ท ขนาด 80 x 1 เมตร 37 แผ่น ที่เราแบกไปจากอ่างทอง ไปแขวนตามตรอกซอกซอย ตลาด ที่คาดว่าจะมีคนเห็น ก๋องแก๋งเกือบจะต้องเป็นหมาจรถาวรซะแล้ว เพราะมีน้องนักเรียนพาหมาน้อยตัวหนึ่งมาให้พี่เจนดูตัว ทุกอย่างเหมือนหมดเลย เพียงแต่ไม่มีสีขาวที่อกกับที่เท้าหน้าซ้าย อีกรายมีคนแจ้งมาว่า เจอที่ตลาดเขมา เราก็ไป พี่แมค้ายืนยันว่าใช่ก๋องแก๋ง แต่ที่เรามั่นใจว่าไม่ใช่แน่ ๆ ก็ตรงทที่พี่แม่ค้าบอกว่า เรียกเข้ามากินข้าวก็เดินเข้ามาหา ...โอ้โห  เราเลี้ยงมันมาตั้งเกือบปี เรียกยังไม่เคยเข้ามาหาเลย ต้องนั่งเฉย ๆ เดี๋ยวเข้ามาอยู่ข้าง ๆเอง   มีพี่ที่เคารพท่านหนึ่งบอกเราว่า บางทีอาจจะเป็นวิบากกรรมของก๋องแก๋งก็ได้นะ ...ถ้ามันเป็นวิบากกรรมของก๋องแก๋ง ผลบุญที่เรา พี่เจนและพี่ ๆ อีกหลายท่านทำ คงจะช่วยให้วิบากกรรมนั้นบางลง หลังจากนั้นก๋องแก๋งก็จะมีความสุขซะที 7 วันกับการออกตามหาก๋องแก๋ง ได้พบเจอเรื่องมากมาย พี่เจนได้ช่วยน้องหมาตัวหนึ่งที่เป็นมะเร็ง ชื่อชมพู่ ถึงแม้จะช่วยชีวิตเขาไม่ได้ ส่วนเรา อุ้มลูกหมาน้อยใส่กล่องแอบขึ้นรถตู้กลับมารักษาที่อ่างทอง ถึงแม้เรากับพี่เจนจะช่วยชีวิตทั้งคู่ไม่ได้ แต่พวกเขา ก็ไม่ต้องนอนตายที่ข้างถนน มันเป็นความหวังลึก ๆในใจของเรา เมื่อครั้งที่เราช่วยก๋องแก๋งไว้ เป็นวันที่หมอบอกเราว่า ให้ทำใจเรื่องเจจุง หนึ่งชีวิต ต่อหนึ่งชีวิต ครั้งนี้เราก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น เจจุงทำเราร้องไห้จากสุพรรณถึงอ่างทอง แต่ก๋องแก๋งยิ่งกว่า ทำเราร้องไห้จากบางใหญ่ถึงอ่างทอง รูปนี้ถ่ายเมื่อวาน เราไปเยี่ยมก๋องแก๋ง พร้อมกับสวัสดีปีใหม่พี่เจนค่ะ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 21:42:27

ความคิดเห็นที่ 39 วันที่เจอก๋องแก๋ง เป็นวันจันทร์ที่แล้ว เรากลับมาทำงานแล้ว คุณหมวยโทรมาส่งข่าว บอกเราว่าทุกอย่างตรงหมด เราบอกให้คุณหมวยลองถามบยามซิว่า เวลาที่ให้ข้าว เขาเดินเข้ามากินหรือเปล่า ...รปภ.บอกว่า ต้องวางไว้ในพงหญ้า แล้วเดินถอยออกมา... ใจมาเลยเรา ...ตอนนี้หลบอยู่ใต้ท้องรถ มีมอไซด์นั้งขัดสมาธิล้อมรอบรถ กันก๋องแก๋งวิ่งหนี นึกภาพตามแล้วก็ขำค่ะ จากFB พี่เจนในวันที่เจอก๋องแก๋ง..... วันนี้นัดกันกับน้องหมวย - คัทลียาสีชมพู เจอกันที่บ้านป้าเจนประมาณเที่ยงเพื่อตามหาน้องก๋องแก๋ง .. ระหว่างที่ป้าเจนอยู่บ้านทำธุระกับน้องเซลล์ขายบ้านและคุยโทรศัพท์กับคุณพี่ท่านนึงอยู่ เดวิด (ลูกน้องป้าเจน) ได้รับโทรศัพท์แจ้งว่ามีพี่รภป.ที่โรงนํ้าแข็งกำลังให้ข้าวน้องหมาจรตัวนึงที่หลุดมาที่โรงนํ้าแข็งตั้งแต่เมื่อวันเสาร์ น้องวิ่งเข้าไปในโรงนํ้าแข็งด้านใน แต่โดนเจ้าถิ่นไล่ออกมา เลยมาหลบอยู่ด้านหน้าในรั้วโรงนํ้าแข็ง หลบอยู่แต่ตรงนั้น ไม่ไปไหน นอกจากวิ่งมากินนํ้าในอ่างแล้วก็วิ่งกลับไปหลบที่เดิม .. จนเมื่อตอนสายวันนี้พี่รปภ.เลยลองแบ่งข้าวของตัวเองเอาไปวางให้กิน น้องก็กินจนหมด .. พอกินเสร็จ ก็มีแรงและออกมาด้านนอกโรงนํ้าแข็ง เหมือนจะออกเดินต่อไป แต่พี่รภป.สงสารเลยต้อนให้กลับเข้ามาข้างใน น้องก็ยอมเข้ามาแล้ววิ่งไปหลบอยู่ใต้ท้องรถ พอดีมีพนักงานในโรงนํ้าแข็งอีกท่านนึงก็เห็นน้องหลบในโรงนํ้าแข็ง แต่ด้วยความมืดของคืนก่อนเลยไม่ได้เอะใจว่าจะเป็นก๋องแก๋ง จนรุ่งเช้าวันนี้ พอเห็นหน้า กอรปกับเห็นแผ่นที่พวกเราไปแขวนไว้ (ขนาด 100 x 80) เจ้าหน้าที่ท่านนี้เลยดึงแผ่นลงมาและนำไปให้พี่รปภ.ให้ช่วยกันดู พอเห็นว่าน่าจะใช่ก็พยายามโทรหาป้าเจน แต่เผอิญป้าเจนติดสายอยู่ เค๊าเลยโทรไปหาเดวิด เดวิดก็พยายามโทรหาป้าเจนด้วยความตื่นเต้น และในขณะเดียวกันเวิดก็จัดการส่งน้องวินให้ตรงดิ่งมารับป้าเจนทั้งๆที่ยังติดต่อป้าไม่ได้ .. พอป้าเจนวางสายและได้คุยกับเดวิด .. ม้าด่วนก็เกือบถึงบ้านแล้ว (อะไรจะด่วนรู้ใจ ทันใจอย่างนี้) .. พอมาถึง ป้าก็รีบกระโดดหนีบม้าด่วนซิ่งไปที่โรงนํ้าแข็งทันที ฝากแม่บ้านให้ช่วยดูแลน้องเซลล์ขายบ้านต่อ .. น้องเซลล์คงจะงงๆอยู่ .. ป้าเจนก็รีบโทรหาน้องหมวย พอดีน้องหมวยกำลังอยู่ช่วงวงศ์สว่าง ก็รีบลงรถเดินไปที่โรงนํ้าแข็งทันที พอป้าเจนไปถึงโรงนํ้าแข็ง ซึ่งอยู่เยื้องๆกับห้างบิ๊กซี วงศ์สว่าง เห็นน้องหมวย พี่รปภ. และพนักงานโรงนํ้าแข็ง ก็ถามว่าน้องอยู่ไหน เค๊าก็ชี้และบอกว่าอยู้ใต้ท้องรถพร้อมชี้ให้ดู .. ป้าเจนมองจากระยะไกล ตอนแรกว่าไม่ใช่ก๋องแก๋งเพราะดูตัวใหญ่ แต่ก็เข้าไปดูให้ใกล้ .. ก้มลงไปใต้ท้องรถ .. เรียกชื่อลูก ก๋องแก๋ง .. ลูกก็หันมา .. ใจป้าเจนเริ่มมา .. แต่ก็ยังไม่เต็มร้อย .. ไม่แน่ใจ .. หันไปบอกน้องหมวยว่า 70% ใช่ แล้วก็ก้มลงไปเพื่อดูก๋องแก๋งให้ใกล้ๆ เริ่มดูจุดสังเกต แต่ด้วยความที่น้องดูค่อนข้างมอมแมม ดอกหญ้าติดเต็มหน้า ลักษณะที่กึ่งนั่งกึ่งนอนเลยมองไม่ค่อยเห็นสีขาวที่หน้าอกและที่ขาหน้าด้านซ๊าย .. แต่พอได้สบตาลูกอย่างจังๆ เท่านั้นแหล่ะ ป้าเจนก็รู้ว่าใช่ก๋องแก๋งแน่นอน แล้วพอดูใกล้ๆอีกที ก็เห็นสีขาวที่หน้าอกและที่ขาซ๊าย .. และเห็นสีของลำตัวด้านบนที่ไล่จากนํ้าตาลอ่อนจนแก่เท่านั้นแหล่ะ .. ร้องไห้โฮเลย .. มาถึงตอนนี้ รีบบอกให้ทุกคนระดมพล ดักใต้ท้องรถไม่ให้น้องวิ่งหนีได้ .. และไม่ให้ใครจับหรือส่งเสียงดังเรียกน้องเด็ดขาด เพราะน้องตัวสั่นและกำลังกล้วมากๆ .. ป้าเจนก็นอนอยู่ใต้ท้องรถ พยายามเข้าใกล้ให้มากที่สุด .. ให้น้องหมวยช่วยหาคนยิงยา แต่ไม่มีใครว่างมาได้ ป้าเจนเลยโทรหาคุณลุงเล็ก ท่านเลี้ยงน้องหมาที่วัดเชิงหวายอยู่สามร้อยกว่าตัวมาเป็นเวลานาน ท่านบอกเดี๋ยวผมไปจับเอง ..แป๊บเดียวท่านก็มา .. ท่านถอดเสื้อทันทีที่มาถึงแล้วพันเสื้อที่แขนก้มลงจับก๋องแก๋งอย่างผู้ชำนาญ .. แล้วพาน้องเข้ากรงอย่างราบรื่น เรียบร้อย ... ทุกคนเลยเฮกันด้วยความดีใจ .. ..ในขณะนี้ก๋องแก๋งอยู่ที่รพส.ประชาชื่น 35 (คนละแห่งกับที่หลุดออกมา) เพื่อรอดูอาการและฟังผลเลือดอย่างละเอียด ผลเลือดบางส่วนออกมาแล้ว ไม่เป็นลำไส้อักเสบ แต่มีพยาธิในเลือดอย่างเห็นได้ชัด เลือดบาง อาการโดยรวมไม่น่าวิตก พรุ่งนี้จะมีการเอ๊กซเรย์ปอด และตรวจอย่างละเอียด ถ้าไม่มีอะไร ก็จะได้อาบนํ้า ฯลฯ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 21:51:03

ความคิดเห็นที่ 40 ขออนุญาตคุณชิโร่ kung เพิ่มเติมข้อมูลและรูปภาพต่อนะคะ เครดิตรูปภาพจาก คุณป้าเจน ค่ะ จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 22:28:48

ความคิดเห็นที่ 41 มาถึงวันนี้ ถ้าถามเราว่า เรายังโกรธหมอไหม ...ไม่ได้โกรธค่ะ  เพียงแต่ไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้กับใครอีก  เพียงครั้งเดียวที่หมอโทรมาถาม แล้วก็ไม่เคยติดต่อกลับมาอีกเลย ...ขอให้ก๋องแก๋งเป็นเคสสุดท้าย ที่เกิดจากความไม่รับผิดชอบของหมอ เพราะใช่ว่าทุกตัวจะโชคดีเหมือนก๋องแก๋ง พี่ตาลบอกว่า...เพียงแค่เอื้อมมือถึง ชีวิตของก๋องแก๋งเกือบเปลี่ยนไปตลอดชีวิต หนึ่งสัปดาห์ที่ก๋องแก๋งหายไป เขาไม่ได้กินยารักษาพยาธิเม็ดเลือดอย่างต่อเนื่อง ผลก็คือ วันนี้ก๋องแก๋งเป็นโรคโลหิตจาง พบพยาธิเม็ดเลือด 2 ชนิด ท้องเสียอย่างแรง เราได้แต่ภาวนาขออย่าให้เกิดเรื่องอะไรกับก๋องแก๋งอีกเลย วันที่ 10 เดือนนี้พี่เจนจะกลับอเมริกา ส่วนก๋องแก๋งจะไปอยู่กับพี่เดวิด อีกประมาณ 3 เดือนลูกสาวพี่เจนกลับอเมริกาก็จะพาก๋องแก๋งไปด้วย  ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงก็คงเป็นตามนั้นค่ะ ในเรื่องร้าย ๆ ก็มีเรื่องดี ๆเกิดขึ้น มิตรภาพและน้ำใจที่ได้รับ เราจะไม่ลืมเลย ถ้าก๋องแก๋งเขาบอกได้ เขาก็คงอยากจะบอกเหมือนเรา หลายคนเป็นห่วงและให้กำลังใจ ขออย่าถอดใจในการค้นหา ถ้ามันเป็นบททดสอบ เขาก็คงเห็นถึงความพยายาม เขาถึงทำให้เราได้พบก๋องแก๋ง ได้ทำให้เราได้พบกับคนที่สูญสียหมาที่เลี้ยงจากการเชื่อคำโฆษณาของปศุสัตว์   ยอมส่งหมาน้อยไปสระแก้ว สุดท้าย 80 กว่าตัวหายสาบสูญ คุณหมวย คัทลียาสีชมพู จะเป็นคนที่เสาะแสวงหาหมอดูที่ไหนว่าแม่นก็จะพยายามติดต่อไป พยายามเรียบเรียงเรื่องส่งให้รายการเรื่องจริงผ่านจอ วันหนึ่งคุณหมวยโทรมาบอกเราว่า มีหมอดูที่ชลบุรี แม่นมาก ต้องการวันเดือนนปีเกิดของก๋องแก๋ง ...เราก็เลยตอบกลับไปว่า วันเดือนปีเกิดก๋องแก๋งน่ะเราไม่รู้ รู้แต่วันเดือนปีปล่อยน่ะได้เปล่า   ล่าสุดที่ทำเราเครียดไปพักหนึ่ง คุณหมวยอุตส่าห์ไปยืนดักรอ หมอดูญาณทิพย์ท่านหนึ่ง เขาก็ปิดไฟไล่ คุณหมวยยังไม่ละความพยายาม ส่งเมล์เรื่องของก๋องแก๋งไปให้หมอดูญาณทิพย์ท่านนี้ดู โชคดีที่เมล์ตอบกลับมาหลังจากที่เจอก๋องแก๋งแล้ว ไม่อย่างนั้น งานนี้มีเสียน้ำตาแน่ ๆ ....เมล์เขาตอบกลับมาว่า ขอแสดงความเสียใจและขออโหสิกรรมด้วย ที่ต้องบอกตรง ๆ ว่าก๋องแก๋งถูกรถชนตายแล้ว ให้ทำพิธีกรรมส่งผลบุญให้ก๋องแก๋ง ดังต่อไปนี้ ...ทั้งที่ตอนนั้นก๋องแก๋งนอนลัลล๊าอยู่ที่คลินิคอ่ะ เป็นเรื่องฮาจริง ๆ ขอบคุณพี่เจน พี่สาวใจดี ที่ทุ่มเททั้งแรงกาย แรงใจ และยอมเสียเงินตั้งมากมาย เพื่อตามหาก๋องแก๋ง ขอบคุณที่พี่บอกกับพี่เดวิดว่า ถึงแม้พี่เจนจะกลับอเมริกาไปแล้ว การค้นหาก๋องแก๋ง ก็ต้องมีต่อไป จนกว่าจะเจอ ขอบคุณที่พี่ไม่ทิ้งก๋องแก๋งค่ะ ขอบคุณคุณหมวย น้องแพนเค๊กของพี่กล้วยไม้ ขอบคุณที่ช่วยตั้งกระทู้ตามหาก๋องแก๋ง นะคะ อย่าลืมมาเล่าวีรกรรมให้ฟังบ้างนะคะ ขอบคุณพี่กล้วยไม้สีเงิน ที่ช่วยรับเคสน้องลูกหมาน้อยที่คุณหมวยช่วยไว้ระหว่างที่ออกตามหาก๋ฮงแก๋ง และยังโทรมาถามข่าวจากเราบ่อย ๆ ขอบคุณพี่ตาล คุณหงษ์ คุณเจี๊ยบ และเพื่อน ๆอีกหลายท่าน ที่คอยให้กำลังใจและปลอบใจยามที่เราร้องไห้ กลุ่มต่าง ๆและเพื่อน ๆ FB ที่ช่วยกระจายข่าวช่วยออกตามหาก๋องแก๋ง ... unidog...  กองทุนร่วมด้วยช่วยแมว(หมา)  ...fight for dog ...A call...TPRC...และที่ไม่ได้เอ่ยถึงนะคะ เพื่อน ๆ พี่ ๆในพันทิพ ที่ช่วยดันกระทู้จนเป็นกระทู้แนะนำ ทำให้มีคนเห็นเรื่องของก๋องแก๋งมากขึ้น   สวัสดีปีใหม่ 2555 ค่ะ         แก้ไขเมื่อ 02 ม.ค. 55 23:51:26 จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 23:14:13

ความคิดเห็นที่ 42 รูปบริเวณลานซีเมนต์กว้างด้านหน้าของโรงน้ำแข็ง ใต้ท้องรถปิคอัพสีน้ำเงินคันขวาสุด คือ จุดที่น้องก๋องแก๋งนั่งหมอบนิ่ง ตัวเกร็งจนสั่นด้วยความหวาดกลัวอยู่ กรุณานึกภาพผู้ชายเกือบสิบคนนั่งขัดสมาธิล้อมรอบรถคันนี้อยู่นะคะ เหมือนกำลังเล่นมอญซ่อนผ้ากันมากค่ะ เพราะคุณป้าเจนสั่งให้นั่งล้อมรถเฉยๆ ห้ามพยายามเข้าไปจับตัวน้องอย่างเด็ดขาด จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 23:38:15

ความคิดเห็นที่ 43 ด้านหน้าเป็นประตูทางเข้าโรงน้ำแข็ง พื้นที่ลานซีเมนต์ตรงนี้กว้างมากจริงๆค่ะ โชคดีจริงๆที่น้องก๋องแก๋งไม่วิ่งเตลิดออกมา จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 23:54:10

ความคิดเห็นที่ 44 พงหญ้าด้านข้างที่น้องก๋องแก๋งวิ่งไปซุกตัวหลบอยู่จนมีดอกของหญ้าเจ้าชู้ติดอยู่เต็มหน้าตอนที่เจอน้อง น่าสงสารก๋องแก๋งมากจริงๆค่ะ น้องคงกลัวและหวาดระแวงอย่างที่สุดจริงๆ จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 23:57:22

ความคิดเห็นที่ 45 หลังได้ตัวน้องมาแล้ว ก็รีบพาน้องขึ้นรถตุ๊กๆไปที่คลินิก ประชาชื่น ซอย 35 เพื่อตรวจร่างกายโดยด่วน และในเย็นวันนั้น คุณป้าเจนก็เริ่มส่งเสบียงอาหารบำรุงน้องก๋องแก๋งทันที แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 55 02:22:29 จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 00:01:28

ความคิดเห็นที่ 46 ต่อด้วย snack เกรดพรีเมี่ยมจากเมืองนอกที่คุณป้าเจนหอบหิ้วกลับมาให้เด็กๆ เด็กบ้านนอกอย่างน้องก๋องแก๋งก็ได้ลิ้มลองรสชาติอย่างเอร็ดอร่อย จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 00:04:20

ความคิดเห็นที่ 47 พออิ่มหนำสำราญแล้ว ก็ทำหน้าสวยใส่กล้องให้แม่เจนเก็บภาพดังนี้ค่ะ จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 00:06:15

ความคิดเห็นที่ 48 เมื่อคุณหมออนุญาตให้น้องก๋องแก๋งออกจากคลินิกไ้ด้ คุณป้าเจนก็พาน้องก๋องแก๋งกลับบ้าน...บ้านหลังแรกในชีวิตของน้องก๋องแก๋ง ที่ไม่ใช่เมรุในวัดอีกต่อไป จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 00:08:22

ความคิดเห็นที่ 49 น้องก๋องแก๋งเข้าไปนอนเล่นในกรงของน้องแพนด้า ยังจำน้องหมาข้างถนนที่น่าสงสาร ถูกรถชนบาดเจ็บสาหัส ต้องทนทรมานอยู่ถึง 1 อาทิตย์เต็มๆ จึงได้ถูกนำตัวไปรักษา และต้องถูกตัดขาหลัง 1 ข้างและถูกตัดหางในที่สุด เดี๋ยวมีรูปมาให้ดูค่ะ จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 00:12:29

ความคิดเห็นที่ 50 ทำหน้าสวยใส่กล้องตลอดๆ จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 00:13:27

ความคิดเห็นที่ 51 กรงจริงๆ(แต่เพียงชั่วคราว)ของน้องก๋องแก๋ง ตั้งอยู่ในบ้าน ให้น้องก๋องแก๋งได้เข้าไปอยู่ให้อุ่นใจ รอจนน้องก๋องแก๋งปรับตัวและยอมรับว่า ที่นี่คือบ้านที่ปลอดภัยและมีความสุข น้องก๋องแก๋งไม่ต้องหนีเตลิดไปไหนอีกแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องใช้กรงนี้อีกต่อไปค่ะ จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 00:18:38

ความคิดเห็นที่ 52 ประสบการณ์จากการตามหาตัวน้องก๋องแก๋งในครั้งนี้ได้เรียนรู้และรับรู้สิ่งต่างๆมากมาย ขออนุญาตแก้ต่างข้อความของคุณชิโร่ kung นิดนึงนะคะ เกรงว่าทุกท่านจะเข้าใจว่า คัทลียาสีชมพูฝักใฝ่แนวไสยศาสตร์ จริงๆแนววิทยาศาสตร์ก็เอาด้วยค่ะ ตอนนั้น ขอสารภาพว่า ในใจแทบไม่กล้าหวังว่าจะได้เจอน้องก๋องแก๋งอีก เพราะสภาพแวดล้อมที่น้องก๋องแก๋งพลัดหายไป ทั้งเสียงจอแจของตลาดใหญ่ เสียงรถไฟที่มีรางอยู่ติดกับตลาด เสียงเครื่องจักรที่กำลังก่อสร้างรถไฟฟ้า คอนโด คนและน้องหมาจรเจ้าถิ่นมากมายที่อยู่บริเวณนั้น ถึงเป็นน้องหมากรุงเทพฯ หากไม่คุ้นชินกับสถานที่บริเวณนั้นก็คงยังรับไม่ไหว นับประสาอะไรกับน้องหมาต่างจังหวัดที่มาจากวัดที่เงียบสงบอย่า่งน้องหมาขี้กลัวก๋องแก๋ง ดังนั้น ทุกอย่าง ทุกหนทางที่มีผู้หวังดีที่เห็นป้ายประกาศตามหาน้องก๋องแก๋งแจ้งเข้ามา จึงรับฟังหมด ซึ่งส่วนมากจะมาแนวไสยศาสตร์ทั้งนั้น มีแนววิทยาศาสตร์รายเดียว คือ ให้ไปติดต่อตำรวจที่กองปราบ ข้างแดนเนรมิตเก่า สรุปคือ ไปคุยกับตำรวจเสร็จแล้ว ก็ไปหาอาจารย์ชื่อดังต่อค่ะ แต่สุดท้าย สิ่งที่เป็นรูปธรรมที่ทำให้สามารถหาตัวน้องก๋องแก๋งจนพบ ก็คือ ป้ายไวนิลขนาดใหญ่ ทุ่มทุนสร้างโดย คุณป้าเจน นั่นเอง จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 00:41:05

ความคิดเห็นที่ 53 วันที่ไปคุยกับตำรวจ คุณตำรวจอธิบายโดยคำนึงถึงหลักความจริงว่า จากรายละเอียดที่เล่ามา น้องก๋องแก๋งคงรอดยาก อาจจะถูกรถชนตายไปแล้ว TT แต่ถ้าจะหาต่อ แนะนำให้หาแบบก้นหอย คือ วงพื้นที่การหาน้องเป็นวงกลมม้วนออกไป อย่ามุ่งไปทิศทางใดทิศทางหนึ่ง มีอีกท่านที่มาต่างแนว บอกคุณป้าเจนว่า จะเจอน้องก๋องแก๋งภายใน 2 อาทิตย์ โดยให้ไปหาน้องในที่ๆมีน้ำ ซึ่งตอนนั้น ฟังแล้วรู้สึกงงค่ะ เพราะแถววงศ์สว่างหาที่ๆมีน้ำไม่เจอจริงๆ เลยนึกกันไปถึงริมคลองประปาประชาชื่นและริมแม่น้ำเจ้าพระยา บริเวณสะพานพระราม 7 พยายามไปหาก็ไม่เจอ แต่สุดท้าย...เราได้เจอน้องก๋องแก๋งที่... โรงงานน้ำแข็ง...อืมมม ก็มีน้ำเหมือนกันนะนี่ จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 00:54:26

ความคิดเห็นที่ 54 สำหรับตัวเอง สิ่งที่ทำให้ไ่ม่หมดความพยายามในการตามหาน้องก๋องแก๋ง ทั้งที่แทบมองไม่เห็นความหวังเลย มาจาก ประการแรก สงสารน้องก๋องแก๋งอย่างที่สุด นึกถึงสภาพจิตใจของน้องออกเลยว่า น้องจะต้องทุกข์ทรมาน หวาดกลัว ต้องหิวและหนาวเหน็บขนาดไหน เพราะช่วงที่น้องหายไป อากาศกำลังหนาวมากอยู่ด้วย ประการที่สอง คือ ความทุกข์ใจของคุณป้าเจน เนื่องจากทราบดีว่าคุณป้าเจนจะมีความทุกข์มากมายขนาดไหนที่น้องก๋องแก๋งหลุดหายไปต่อหน้า คุณป้าเจนเป็นผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่น่านับถือมากค่ะ เพราะคุณป้าเจนมีความรักและความเมตตาให้น้องหมาจรอย่างมากมายไม่มีสิ้นสุดอย่างแท้จริง คุณป้าเจนเดินทางมาเมืองไทยด้วยความสุข อยากมาเห็นเด็กๆที่คุณป้าเจนช่วยเหลือและรับอุปการะตั้งแต่คุณป้าเจนยังอยู่ที่อเมริกา เมื่อน้องก๋องแก๋งหายไป คุณป้าเจนประกาศงดกิจกรรมทั้งหมดที่วางแผนไว้ เพื่อออกตามหาน้องก๋องแก๋งอย่างเดียว 7 วันเต็มๆที่น้องก๋องแก๋งหายไป คุณป้าเจนซึ่งไม่เคยนั่งมอเตอร์ไซด์รับจ้างมาก่อน ซ้อนมอเตอร์ไซด์รับจ้างและออกเดินหาน้องก๋องแก๋งทุกวัน ท่ามกลางความร้อนตอนกลางวันและความหนาวเย็นในตอนกลางคืน จนหัวเข่าที่มีปัญหาอยู่เกิดอาการบาดเจ็บขึ้นมา จึงต้องหยุดพักเพื่อประคบเข่าและออกหาน้องต่อในวันรุ่งขึ้น ในใจตอนนั้น จึงอยากให้พบตัวน้องก๋องแก๋งก่อนถึงกำหนดวันที่คุณป้าเจนจะต้องเดินทางกลับอเมริกา เพราะไม่อยากให้คุณป้าเจนที่เดินทางมาเมืองไทยด้วยความสุข ต้องเดินทางกลับอเมริกาอย่างทุกข์ใจแบบนี้ ตอนนั้น ยังไม่เคยรู้จักคุณชิโร่ kung มาก่อน หลังจากน้องก๋องแก๋งหายไป จึงมีโอกาสได้โทรหาคุณชิโร่ kung โดยขอเบอร์จากคุณป้าเจน เพื่อขอให้นำผ้าหรือของใช้ของน้องก๋องแก๋งสมัยอยู่ที่วัด ติดมาให้ด้วยเผื่อจะสามารถใช้ประโยชน์อะไรได้ในการตามหาน้อง ครั้งหนึ่งที่คุยกัน คุณชิโร่ kung ร้องไห้และบอกว่า อย่าทิ้งนะ...ทำให้เข้าใจเลยว่า คุณชิโร่ kung เอง ก็เป็นทุกข์มากขนาดไหน ดีเหลือเกิน...ที่ตามหาน้องก๋องแก๋งจนเจอ จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 01:33:54

ความคิดเห็นที่ 55 ขอปิดท้ายด้วยรูปของเด็กๆในเคส ที่ได้รับความเมตตาจากคุณป้าเจนรับอุปการะ คือ น้องรอดและน้องแพนด้า นะคะ น้องรอด น้องหมาพันธุ์ผสมสีขาว ที่ได้พบน้องในสภาพที่น่าเวทนาอย่างที่สุด จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 01:53:18

ความคิดเห็นที่ 56 น้องรอดในวันนี้... ในภาพเป็นวันที่น้องรอดไปร่วมเดินขบวนต่อต้านการค้าสุนัขค่ะ กำลังนั่งพักผ่อนสบายอารมณ์อย่างที่สุด จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 01:56:21

ความคิดเห็นที่ 57 คุณพี่เลี้ยงที่น้องรอดยึดเป็นคุณพ่อไปแล้ว กำลังอุ้มน้องรอดเดินเพราะกลัวน้องเมื่อย แถมใส่หมวกกันร้อนให้ด้วยนะคะ จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 01:59:41

ความคิดเห็นที่ 58 น้องรอดในบ้านแสนสุข ที่มีน้องน้อยคอยกอดด้วยความรัก จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 02:03:30

ความคิดเห็นที่ 59 ต่อมา น้องแพนด้า (ที่ตอนนี้ถูกน้องก๋องแก๋งยึดพื้นที่กรงในบางเวลา) น้องหมาจรที่ถูกรถชนจนบาดเจ็บสาหัส ได้รับความอนุเคราะห์จาก กองทุนร่วมด้วยช่วยแมวหมา จนน้องแพนด้าได้รับการรักษาจนถึงที่สุด และน้องแพนด้าก็ทำให้คัทลียาสีชมพูได้มีโอกาสได้รู้จักคุณป้าเจน ซึ่งโทรทางไกลมาจากอเมริกาในตอนนั้น และแจ้งว่า ยินดีจะรับเป็นเจ้าของเคสสำหรับค่าใช้จ่ายในการรักษาของน้องแพนด้า (ซึ่งคุณป้าเจนได้ชำระค่าใช้จ่ายส่วนที่เหลือของน้องแพนด้าในส่วนที่เกินจากยอดที่ระดมผ่านกองทุนได้ค่ะ) และจะรับอุปการะให้น้องแพนด้า ซึ่งต้องพิการเหลือสามขาและถูกตัดหาง ให้น้องได้มีบ้านถาวร ไม่ต้องเสี่ยงชีวิตอยู่ข้างถนนอีกต่อไป จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 02:15:25

ความคิดเห็นที่ 60 น้องแพนด้าในวันนี้ ถึงแม้ร่างกายจะพิการ แต่ก็ได้รับการดูแลอย่างดีที่สุดด้วยความเมตตาของคุณป้าเจนอีก 1 ชีวิตค่ะ จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 02:17:40

ความคิดเห็นที่ 61 และสมาชิกใหม่ล่าสุดในบ้านแสนสุขของคุณป้าเจน ที่เป็นตัวต้นเรื่องของกระทู้นี้...น้องก๋องแก๋ง ลูกแม่เจน จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 02:33:00

ความคิดเห็นที่ 62 ดีใจด้วยจริงๆ คะ ที่หาเจอ อยากให้มีคนอย่างพวกคุณเยอะๆ ประเภท รักจริง  หวังดีจริง ทำจริง แต่เท่าๆ ที่อยู่ในห้องจตุจักร บางทีก็ท้อใจเหมือนกันคะ ว่า ไหนจริง ไหนหลอก ทั้งๆ ที่รู้สึกว่า เขาคือ ของแท้ ไปๆ มาๆ กลายเป็น ของเทียม หาประโยชน์จากน้องหมาที่เดือดร้อน แถมลามไป เฟคบุ๊ก เรื่องหลอกลวง จนต้องออกหมายจับกัน พอไปข้างนอก ก็เต็มไปด้วย พวกหากินกับหมา อ่านเรื่องนี้แล้ว ทำให้รู้สึกว่า โลกนี้มันก็ไม่ได้โหดร้าย หลอกลวง มากเกินไป สู้ๆ นะคะ จากคุณ : tempopo เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 05:34:39

ความคิดเห็นที่ 63 น้ำตาไหล หมาเราหายไป 3 ชม.ใจแทบสลาย จากคุณ : nong1960 เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 05:47:38

ความคิดเห็นที่ 64 คุณ tempopo ในระหว่างที่ก๋องแก๋งหายไป มีเรื่องประทับใจหลายอย่าง เราได้พบเพื่อนที่มีความคิดคล้าย ๆกัน เพื่อนที่บอกกับเราว่า ...เวลาที่ช่วยหมา เขามองตาหมา ไม่ได้มองหน้าคน... หมายความว่า ให้นึกถึงมะม๋าเหล่านั้น มากกว่าที่จะนึกว่าเป็นเคสของใคร เพราะบางครั้ง อคติและทิฐิของคนก็ทำให้สัตว์ลำบากได้ค่ะ ถ้าทุกคนเบื่อหน่ายกับการกระทำของบางคน จนท้อใจและเลิกช่วย ที่เดือดร้อนก็เป็นมะม๋า มะแมวทั้งหลายแหละค่ะ ...เวรกรรมมีจริง คนเราไม่สามารถหนีเวรกรรมได้พ้นหรอกค่ะ ใครทำอย่างไร ก็ได้อย่างนั้นค่ะ  สำหรับเรา มีความสุขในสิ่งที่ทำก็พอแล้วค่ะ *-* จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 07:59:11

ความคิดเห็นที่ 65 ลืมประเด็นสำคัญไปค่ะ ขออนุญาตเพิ่มเติมอีกครั้งนะคะ บทเรียนจากการตามหาน้องก๋องแก๋งในครั้งนี้ คือ อะไรก็เป็นไปได้... นอกจากเราจะต้องไปตามหา...ในที่ๆคิดว่าน้องหมาจะหลงไปแล้ว... ...ในที่ๆเราไม่คาดคิดว่า น้องหมาจะไปถึง...ก็ต้องไปตามหาเหมือนกัน เพราะจุดที่พบน้องก๋องแก๋ง อยู่ห่างจากจุดที่น้องก๋องแก๋งพลัดหลงไปมากค่ะ อยู่คนละด้าน คนละฝั่งถนนกันเลย และที่สำคัญ น้องก๋องแก๋งต้องข้ามถนนใหญ่ 4 เลน ใกล้สี่แยกวงศ์สว่าง ซึ่งคิดไม่ถึงจริงๆว่า น้องจะกล้าและสามารถข้ามถนนมาได้อย่างปลอดภัย "Don't underestimate the power of dog" จริงๆค่ะ จากคุณ : คัทลียาสีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 08:07:38

ความคิดเห็นที่ 66 ความพยายามอยู่ที่ไหน  ความสำเร็จอยู่ที่นั่น จริงๆ ค่ะ ขอให้ทุกท่านที่ช่วยเหลือน้องหมาให้มีความสุข จงพบเจอแต่เรื่องดีๆ ในชีวิตค่ะ จากคุณ : mamaarchi เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 09:58:21

ความคิดเห็นที่ 67 ในที่สุดก็หากันจนเจอ  ขอบคุณทุกๆท่านที่ทุ่มเท พละกำลังทั้งมวลเพื่อช่วยน้องหมาที่ใครบางคนทิ้งเขา ขอให้ทุกๆท่านมีความสุขตลอดปี และตลอดไปค่ะ ขอให้เจริญๆ จากคุณ : white&simple เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 11:37:31

ความคิดเห็นที่ 68 ดีใจที่ได้เจอ มีความสุขที่ได้ร้อง...... ขอให้ก๋องแก๋งมีความสุขนะ จากคุณ : happyแมว (happyแมว) เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 13:06:35

ความคิดเห็นที่ 69 ดีใจมากๆๆๆ ค่ะ ที่พบน้องก๋องแก๋ง   ขอบคุณทุกๆๆ ท่านที่ช่วยเหลือน้องก๋องแก๋ง ดีใจจังค่ะ จากคุณ : ต้นไม้และทะเล เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 13:08:13

ความคิดเห็นที่ 70 หมดเคราะห์ หมดโศกซะทีนะก๋องแก๋ง ขอชื่นชมกับทุกๆท่านที่ได้ร่วมกัน ลงแรงกาย แรงใจในการติดตามหาก๋องแก๋งจนเจอค่ะ ทั้งคุณเจน ชิโร่คุง คุณหมวย และอีกหลายๆท่านที่ไม่ได้เอ่ยถึง แต่ขอพูดถึงหมอซักนิดนึงเถอะ หมาไม่ได้เป็นอะไร ทำไมต้องฝากไว้ด้วย แถมฝากไว้แล้ว ยังปล่อยให้หลุดอีก และก็ไม่ได้ออกมาช่วยตามเลยนะ ดีนะที่เป็นคุณเจน ม่ายง้านคลินิกนี้แตกแน่ๆ น่าโมโหจริงๆ จากคุณ : เม็ดทรายในทะเล เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 13:17:44

ความคิดเห็นที่ 71 อ่านแล้วน้ำตาซึมไปด้วย ตอนนี้ก๋องแก๋งโชคดีแล้วค่ะ จากคุณ : นู๋ที เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 14:22:39

ความคิดเห็นที่ 72 ดีใจมากมายค่ะที่มีคนที่รักน้องหมาอย่างสุดหัวใจแบบนี้ ถึงแม้จะไม่ได้เป็นหมาสวยมากมาย แม้จะเป็นเพียงหมาวัดตัวหนึ่ง ยังมีคนห่วงใยรักใคร่ขนาดนี้ ขอชื่นชมในน้ำใจจริงๆค่ะ ขอให้บุญกุศลที่ทำไว้สนองคืนกลับให้มีความสุขในชีวิตทุกๆวัน ทำสิ่งใดก็ให้มีแต่ความเจริญก้าวหน้าไร้อุปสรรค์นะคะ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 15:48:44

ความคิดเห็นที่ 73 ไม่กล้าเข้าห้องจตุจักรหลายเดือนตั้งแต่เห็นเคสน้องหมานั่งสัปหงก ท่ามกลางน้ำท่วมไร้คนเหลียวแล (คนที่เห็นและช่วยได้ก็รอจะมา Post ขอความช่วยเหลือ กว่าคนที่อยากช่วยจะไปถึงก็หาน้องไม่เจอแล้ว) และอีกหลายข่าวเกี่ยวกับน้องหมาหนีน้ำ(ท่วม)ทำให้เราสะเทือนใจจนนอนไม่หลับไปหลายคืน ขอบคุณเรื่องราวของก๋องแก๋งและทุกชีวิตที่ช่วยเหลือ เพราะมันช่วยเยียวยาจิตใจเราให้ดีขึ้นอีกครั้ง "เจ้าก๋องแก๋งตัวแสบ  ขอให้มีชีวิตที่อบอุ่น ในบ้านที่อบอุ่นเสียทีนะ" จากคุณ : collection team เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 17:25:55

ความคิดเห็นที่ 74 ตามอ่านในเฟซบุคเห็นว่าเจอน้องแล้วก็ดีใจ ยิ่งได้เห็นความช่วยเหลือจากทุกๆคนก็ปลื้มใจค่ะ ขอบคุณทุกคนที่มีเมตตาต่อน้องๆค่ะ จากคุณ : dashinobi เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 19:10:24

ความคิดเห็นที่ 75  โอ้วว์!ดีใจ.. ที่เจอน้องก๋องแก๋งนะคะ จะได้หมดทุกข์เสียที.. ต่อนี้ไปมีแต่ความสุขนะคะ ขอบคุณ.. ผู้ช่วยเหลือทุกท่านด้วยค่ะ   จากคุณ : ปอนด์ กะ เป้ เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 19:39:00

ความคิดเห็นที่ 76 เฮ้อ..อ่านไป ลุ้นมากค่ะ นั่งไม่ติดเลย   ชื่นชมทุกคนที่จิตใจดีกันเหลือเกิน  ดีใจที่สุดเลยค่ะ ที่เห็นคนรักหมาจริง ไม่ทอดทิ้งเค้า จากคุณ : ปุ้ม หญิง เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 21:07:56

ความคิดเห็นที่ 77 อ่านไปลุ้นไป น้ำใจของทุก ๆ คนที่ช่วยเหลือ และตามหาก๋องแก๋งจนเจอ มันสุดยอดมนุษย์มากเลยนะ ทำให้เรานึกถึงตอนเราตามหาหมาจรตัวนึงที่ถูกเอาไปปล่อยที่อื่น ก็ตามจนเจอค่ะ ดีใจมาก ๆ กับก๋องแก๋งที่ได้บ้านอันอบอุ่นและจริงใจรักก๋องแก๋งจริง ๆ โชคดีมาก ๆ เลยลูก จากคุณ : เบญจลักษณ์ เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 22:34:54

ความคิดเห็นที่ 78 ดีใจจริง ๆ ค่ะที่ตามน้องเจอ เพราะความพยายามของทุกคนและก็ความไม่ถอดใจที่ทำให้มีวันนี้ ขอบคุณทุกคนจากใจจริงค่ะ ดีใจแทนน้องที่มีคนรักแล้วก็ห่วงใยน้องมากขนาดนี้ เราว่าตอนนี้น้องคงมีความสุขมากที่สุดเลยล่ะค่ะ จากคุณ : นิวลี่ เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 23:48:58

ความคิดเห็นที่ 79 ดีใจกับก๋องแก๋งมากๆ ค่ะ ที่ได้กลับบ้าน จากคุณ : tappa เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 10:53:07

ความคิดเห็นที่ 80 ตามลุ้นเจ้าก๋องแก๋งตัวแสบ ทำให้เสียน้ำตาไปตั้งเยอะ กลับมาคราวนี้ขอให้สร้างความสุขมีแต่รอยยิ้มแก่แม่เจนทุกวินาทีเลยนะจ๊ะ จากคุณ : พายุหิมะ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 14:03:54

ความคิดเห็นที่ 81 ยินดีด้วยค่ะ ดีใจกับก๋องแก๋งด้วย อ่านแล้วซาบซึ้งในความรักที่คุณป้าเจน คุณชิโร่ kung คุณแคทลียาสีชมพู มีต่อเจ้าหมาตัวเล็กๆ ชีวิตเล็กๆ ที่ดูเหมือนไม่มีคนสนใจ เล่าให้เพื่อนฟังถึงตอนพี่วินนั่งล้อมรถ เธอขำก๊ากเลยค่ะ เจ้าหมาที่เลี้ยงไว้ แม่เป็นหมาจร เราพาไปหาหมอหลายครั้งเพราะรถทับขาหัก ไม่สามารถใช้สายจูงได้ค่ะ ต้องอุ้มตลอด เดี๋ยวนี้โตมาก ยังคิดอยู่ว่าใครจะอุ้มไหว จากคุณ : AUNTY A เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 15:40:29

ความคิดเห็นที่ 82 ..   อ่านจนตาลาย ก๋องแก๋งเอ้ย จากเด็กวัดนอกเมือง จะกลายเป็นเด็กเมืองนอกไปแล้ว จริงๆเหรอลูก  โชคดีแล้วที่เจอแต่คนดีๆ  .. จากคุณ : ลุงบราวน์ เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 10:39:57

ความคิดเห็นที่ 83 น้ำตาไหล TT จากคุณ : tai shi 66 เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 55 16:30:13

ความคิดเห็นที่ 84 T T ตื้นตันใจ จากคุณ : ปริศนาไขกระจ่างแล้ว เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 55 22:32:17

ความคิดเห็นที่ 85 น้ำตาไหล  ไปกับความมีน้ำใจที่มีอยู่จริง  บนโลกใบนี้ จากคุณ : paningZa เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 55 14:49:22

ความคิดเห็นที่ 86 ดีใจที่สุดเลยละก๋องแก๋ง  เอาใจช่วยมาตลอด วิบากกรรมของหนูคงหมดแล้วนะ หนูโชคดีมากเลยที่ได้เจอกับแม่เจน แม่ที่ไม่ละทิ้งและพยายามติดตามหาหนูจนเจอและมอบชีวิตใหม่ให้กับหนู ไปเป็นเด็กนอกแล้วอย่าลืมพี่ป้าน้าอาห้องหมานะจ๊ะ ขอบคุณ คุณชิโร่ kung และคุณคัทลียามีชมพู ที่มีความรักความเมตตาและอุทิศตนเพื่อน้องหมาด้วยความศรัทธาและจริงใจค่ะ จากคุณ : KaNom Thai (KanomKo) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 55 11:32:12

ความคิดเห็นที่ 87 อ่านแล้วลุ้น แต่สุดท้ายผลออกมาดี ก็ดีใจกับน้องก๋องแก๋งด้วยครับ ที่เรื่องราวจบลงอย่างมีความสุข ก๋องแก๋งโชคดีมากครับ ต่อไปขอให้มีความสุขตลอดไปครับ จากคุณ : vedasadev (vedasadev) เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 55 08:12:01