ความคิดเห็นที่ 1 มหาวิกฤติน้ำท่วมปี 2554 ที่ผ่านมาสร้างความเจ็บปวด ทุกข์ทรมานให้กับชาวประชาหลายแสนเรือนล้าน หายนะอุทกภัยที่เกิดขึ้นจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ชาติไทยอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง ภัยใหญ่หลวงที่อุบัติไม่เว้นชีวิตใดๆ แมวน้อยเพศผู้วัยทารก กำลังรอความช่วยเหลืออยู่ ณ มุมหนึ่งของเมืองกรุง ท่ามกลางกระแสธาราที่หลากหลั่ง ท่ามกลางสายฝนโปรยในคืนเหน็บหนาว ท่ามกลางวิกฤติที่ทางออกดูจะไกลตาเหลือเกิน ปลายเดือนตุลาคมปีนั้น ภาพลูกแมวน้อยถูกนำขึ้นกระทู้ ณ เมืองหลวงโลกไซเบอร์ของไทย เพื่อร้องขอความเมตตาเร่งด่วน พลันนั้น หญิงงาม(น้อย)หัวใจสลายเพราะสูญเสียลูกสาวสุดที่รัก ได้ตุหลัดตุเหร่ เร่มาประสบพบพาน เด็กแมววัยเยาว์ นางผู้นั้นติดต่อหญิงงาม(น้ำใจ)เจ้าของกระทู้ทันใด เพื่อสอบถาม และแสดงเจตนาในการรับอุปการะลูกแมวหนีน้ำ นางจึงได้ทราบว่า เจ้าตัวน้อย เป็นลูกชายสุดท้องของแม่แมวสายพันธ์ดีที่บังเอิญพลาดพลั้งเสียทีกับชายหนุ่มไม่ทราบที่มา เจ้าตัวน้อยๆ ป่วยด้วยโรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบ ขณะนี้ทางบ้านไม่อาจเยียวยาได้เพราะกำลังติดพันสงครามกับนทีกราดเกรี้ยว นางผู้หัวใจหล่นหาย ทราบความจึงติดต่อขอความช่วยเหลือจากเครือข่ายที่มีอยู่ ณ เมืองกรุง ให้ทำภาระกิจช่วยเหลือลูกแมวเร่งด่วน เมื่อทีมช่วยเหลือเข้าถึงตัวเจ้าแมวน้อย จึงได้รู้ว่า ลูกแมวเจ็บป่วยเกินกว่าที่ประเมินไว้ กลางดึกคืนนั้นเจ้าตัวน้อยจึงต้องอยู่ในอุ้งมือหมออย่างใกล้ชิด นางแปลกหน้ากังวลใจกับข่าวเจ็บไข้ของลูกแมวยิ่งนัก พยายามติดต่อขอความช่วยเหลือจากมิตรสหายเพื่อนำส่งเด็กแมวให้ถึงมือนางเร็วไว อนิจจา ภาวะวิกฤติทำให้ความช่วยเหลือไม่อาจเป็นไปได้อย่างใจหวัง แต่....ปลายทางมืดมิด มีแสงสว่างเสมอ สาวสวยใจดี ที่ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยพูดคุย เรียกว่าเป็นคนแปลกหน้าก็ว่าได้ เธอเสนอตัวเป็นสารถีขนส่งลูกแมวจากเมืองกรุงมุ่งสู่เมืองกาญจน์  ราวปาฏิหาริย์ รุ่งขึ้น”ลูกแมว” เดินทางออกจากคลีนิคย่านทาวน์อินทาวน์ ปลายทางคือเมืองหน้าด่านกาญจนบุรี ชะตากรรมของ “ลูกแมว” (ชื่อ ณ ขณะนั้น) จะเป็นอย่างไรหนอ ............................. จากคุณ : forgive not forget (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 02:08:58

ความคิดเห็นที่ 2 หากเป็นเวลาปกติ การเดินทางจากเมืองกรุงสู่เมืองกาญจน์ไม่ได้ยากลำบากแต่อย่างใด ทั้งใช้เวลาไม่มากนัก แต่...ปลายเดือนตุลาคมต้นพฤศจิกายนปีนั้น มันคือช่วงเวลาของความโกลาหลในวิกฤติอันสั่นสะเทือนหัวใจคนไทย การเดินทาง การใช้ชีวิตของผู้คนที่อยู่ในภาวะขวัญหาย ห่างไกลคำว่าปกติอย่างไม่อาจคาดเดา อุปสรรคไม่ได้มีไว้เพื่อคร่ำครวญ ขวากหนามไม่ได้มีไว้พุ่งใส่ กำแพงก็ไม่ควรพุ่งชน (ถ้าไม่กลัวเจ็บตัว ก็เชิญเถอะจ้ะ) ทุกสิ่งอย่างที่ไม่เป็นไปอย่างใจคิดหวัง มีไว้ให้เรียนรู้แก้ไข ก้าวข้ามและผ่านมันไปให้ได้ หรือไม่จริง ปั๊ดดิโธ่ จะกลัวอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว สิ่งที่ไม่เกิดยิ่งไม่น่าวิตกกังวลล่วงหน้า จริงป่ะ??? กับอีแค่ ขับรถอ้อมเมือง เปลืองเวลาเพิ่ม 2-3 เท่าตัว จิ๊บๆย่ะ เอ่อว่าแต่... สาวสวยใจดีที่อาสา เธอจะแอบคิดมั้ยนะ “ตูไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเล้ยยย นอนตีพุงดูทีวีเรื่องสงครามธารา ณ มหานครกรุงเตพก็ดีอยู่แล้ว เฮ้อออ” ขับรถอ้อมเมืองเอาลูกแมวป่วย ปวกเปียกมาส่ง ถึงจะครึ่งทาง แต่จะไว้ใจได้ไงว่า อินางคนนั้นมันจะมารับ และหรือ มันจะหาเราเจอ และหรือมันจะมาถึงกี่โมงกี่ยามกัน(วะ)  นี่ก็รอจะสี่ชั่วโมงแล้วนะเว้ยเห้ย !!! สุดท้ายก็พบเจอกันจนได้ สาวใจดีโล่งใจ ในที่สุดมานก็โผล่หัวมากันจนได้ เหอะ เหอะ อินางแปลกหน้าโล่งอก (ตูมาถูกจนได้ อัจฉริยะจริงๆ โฮะๆๆ ที่จริงควรถึงตั้งแต่ 4 ชั่วโมงแล้ว ถ้าไม่โง่ซะก่อน) จากคุณ : forgive not forget (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 02:11:13

ความคิดเห็นที่ 3 สภาพลูกแมว โทรมสุดๆ ตัวผอมแห้ง หน้าตาเกรอะกรัง มันน่าทิ้งไว้ในปั๊มน้ำมันแห่งนั้นยิ่งนัก เอาวะ อ้อมเมือง เลี่ยงน้ำมาซะขนาดนี้ เอาขึ้นรถก่อนก็ได้ ลับตาคนค่อยปล่อยลงข้างทาง เป็นอาหารงูก็ได้ ชิส์ !!! “ลูกแมวอะไรขี้เหร่จัง ร้องแหกปากไม่หยุด อุตส่าห์ถ่อสังขารมากันซะขนาดนี้ เพื่อมาเอาไอ้นี่อ่ะนะ อี๋” ผู้ชายคนนั้นพูด “ป๊าใจร้ายว่ะ รู้มั้ยค่ารักษาพยาบาลก่อนมาถึงมือเราเนี่ย 2พัน แล้วนะ ไหนจะค่าน้ำมันรถอีก  น่าเกลียดอย่างนี้ทิ้งเถอะ” “ดูซิตามันเว้าวอนทำหน้าตาน่าสงสารด้วย ขืนเลี้ยงไปหมดตัวแน่ๆ ป๊าว่าอย่าเอากลับบ้านเลย” “อือ นั่นสิ แต่ถ้าเราทิ้งแล้วคนเห็นเขาจะประนามเราได้นะ เอาไปทิ้งไว้ที่คลีนิคหมอเหอะ ไหนๆจะเอาไปทิ้งคลีนิคตั้งชื่อให้มันด้วย กลัวหมอจะสับสน” “ชื่อลาเต้แล้วกันสีมันได้  เห้ออออ กว่าจะถึงบ้านหูแตกแน่ถ้ามันร้องไม่หยุดอย่างนี้   งั้นป๊าร้องเพลงหลอกให้มันสงบก่อนนะ หม่ามี้จะได้มีสมาธิขับรถ” “เมื่อเช้าก่อนออกมาแวะบอกแล้วว่าจะเอาลูกแมวมาทิ้ง ป่านนี้หมอคงรออยู่ รีบไปกันดีกว่า เดี๋ยวหมอไหวตัวทันปิดคลีนิคหนี ซวยเลย” จากคุณ : forgive not forget (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 02:15:51

ความคิดเห็นที่ 4 ณ คลีนิคคุณหมอ “ลาเต้ มีประวัติการรักษาพยาบาลยาวเป็นหางว่าวเลย คุณหมอช่วยดูให้หน่อยนะคะ รพ.ที่กรุงเทพฯให้มาค่อนข้างละเอียด” “ได้ค่ะพี่ ตกลงคืนนี้แอดมิท ดูอาการก่อนนะ  โรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบในแมวเด็กเนี่ย หายได้ พี่ไม่ต้องกังวลนะคะ” ใครว่าชั้นกังวล ชั้นเอาลูกแมวมาทิ้งให้หล่อนย่ะ ชิส์ “พี่ไม่ต้องวางมัดจำหรอกค่ะ แหมบ้านใกล้กันแค่นี้เอง” อ้าวพลาดแล้วตู หมอรู้จักบ้านเราด้วยนี่นา “งั้นพรุ่งนี้เที่ยงพี่ค่อยมารับกลับนะคะ ฝากคุณหมอดูแลลาเต้ให้พี่ด้วยค่ะ ขอบคุณ คุณหมอมากนะคะ แผนทิ้งแมวเด็กป่วยไว้ที่คลีนิคพังไม่เป็นท่า เฮ้ออออออออ เวงเจงๆ (ล้อเล่นจ้า ไม่เคยคิดทิ้งหรอก เม้าท์เอาฮาเจ๋ยๆ) จากคุณ : forgive not forget (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 02:17:48

ความคิดเห็นที่ 5 ถึงเวลาไปรับเข้าบ้าน  สภาพของลาเต้ดีขึ้นกว่าวันเดินทางมาก อาจจะดูตื่นๆสถานที่อยู่บ้าง จึงสำรวจและร้องโวยวาย ร้องโวยวายนี่คือ ร้องทั้งวันทั้งคืน คือ 1 วันเต็มกับอีก 1 คืนเต็มนะจ้ะ ร้องจนหากคนไม่รู้คิดว่าบ้านนี้กำลังทรมานแมวอยู่แน่ๆ เพราะไม่ว่าจะกอดปลอบอุ้มจะเล่นหรือจะกิน heร้องมันได้ตลอดเวลาจริงๆ นอนป๊อบแป๊บ ตื่นมาแหกปากก่อนเลย ต้องกอดปลอบโอ๋กันน่าดู แต่พอคุ้นที่ทางแล้วก็หยุดร้อง จากนั้น ก็ไม่มีปัญหาเล็กน้อยอื่นใด จะมีก็แค่ปัญหาใหญ่ๆ คือโรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบ ที่ยังคุกคามลาเต้ไม่เลิกราง่ายๆ เวลาเขาเข้าห้องน้ำ จะร้องโหยหวนคำรามเบ่งฉี่ด้วยความยากลำบาก และจะฉี่กระปริบกระปรอย อีกทั้งเมื่อฉี่ไม่ค่อยออก จะร้องและคลอเคลียแข้งขาเหมือนขอความช่วยเหลือ หนำซ้ำยังดันฉลาดอีกว่าจะขอให้ใครช่วย อินังแม่จอมโก๊ะน่ะสิ จะใครซะอีก หม่ามี้ต่อสู้กับวันคืนเจ็บปวดที่ต้องทนเห็นลูกแมวป่วยไข้กายใจอยู่ประมาณ 3 วัน ลาเต้ร้องทุกครั้งที่เข้าห้องน้ำ ต้องคอยนั่งดูอยู่ใกล้ๆ หากลาเต้ร้องขอความช่วยเหลือหม่ามี้ห้ามใจเสาะหนีหายเป็นอันขาด ต้องคอยปลอบประโลมทั้งลูบคลำ พูดคุย ร้องเพลงกล่อม แม้ลูกแมวอาจไม่เข้าใจในคำพูด แต่มั่นใจว่าเขารับรู้ถึงความห่วงใย ความรักความปรารถนาดีที่หม่ามี้มีให้แน่นอน จึงจำเป็นมากที่หม่ามี้ต้องคอยอยู่ใกล้ๆ ดังนั้น ความเจ็บไข้ไม่สบาย มีข้อดีแง่งาม ตรงที่ทำให้หม่ามี้และลาเต้สนิทกันเร็วมาก หม่ามี้รู้ใจ รู้ปฏิกิริยาลาเต้ตั้งแต่อยู่ด้วยกันก่อนครบ 24 ชั่วโมงเสียอีก รูปนี้คือมาถึงบ้านวันแรกเลยนะเนี่ย น่ารักเนอะ ลูกชายเค้า (ไม่ค่อยหลงกันเล้ยยย) จากคุณ : forgive not forget (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 02:21:21

ความคิดเห็นที่ 6 แม้ว่าลาเต้จะหายจากอาการป่วยแล้ว แต่...โรคบ้าๆนี่ก็กลับมาทำร้ายลาเต้อีกครั้งเมื่อผ่านไป 2 สัปดาห์ ครั้งนี้อาการไม่หนักเท่าครั้งแรก จึงไม่ต้องสวนท่อฉี่(ครั้งแรกโดนสวนฯ บอบช้ำมาก เพราะลาเต้ยังเล็กเหลือเกิน) มีบางครั้งบางทีที่ลาเต้เจ็บมาก ลาเต้จะไม่สนใจใครเลยแม้แต่ปาป๊า ลาเต้จะร้องเดินวน เดินตามหม่ามี้ตลอด เขาจะกินทั้งอาหารและน้ำเยอะมาก เหมือนอยากกินๆๆๆๆๆเข้าไป คงหวังจะให้มันช่วยดันให้ฉี่ออกมาให้ได้ เมื่อเจ็บมาก และยังฉี่ไม่ออก ลาเต้จะร้องคำรามปีนขึ้นตัวหม่ามี้ ทั้งกัดทั้งข่วนเหมือนจะให้หม่ามี้รับรู้ให้ได้ว่าลาเต้เจ็บมาก หม่ามี้กอดลาเต้ ร้องไห้เพราะสงสารลูกรักสุดประมาณ แต่เราทั้งคู่ก็สู้กับมันด้วยความอดทน จนปัจจุบันนี้ ผ่านไปสองเดือนเต็ม ลาเต้ไม่กลับมามีอาการฉี่ติดขัดอีกแล้ว (แต่มีเรื่องอื่นมาทำหม่ามี้ปวดหัวแทน) กระนั้น หม่ามี้ไม่เคยวางใจ ยังคงสังเกตสังกาฉี่ อึ ของลาเต้เป็นประจำทุกวัน อาหารการกิน น้ำดื่มของลาเต้ ต้องพิถีพิถันมาก หม่ามี้ให้ลาเต้กินน้ำจากขวดแก้วเท่านั้น และจับป้อนหากวันไหนกินน้ำได้น้อยกว่าที่ควรจะเป็น เรียกได้ว่า หม่ามี้เลี้ยงลาเต้ประคบประหงมสุดๆ เพราะหากมันป้องกันลาเต้ให้ห่างจากโรคภัยได้ มากแค่ไหน หม่ามี้และปาป๊าก็ยินดีทำให้ลาเต้ ตอนที่ 1 นี้เล่าสู่กัน เผื่อใครกำลังมีปัญหาในการดูแลลูกแมวเจ็บป่วย และหรือเพิ่งรับเด็กแมวเข้าบ้าน ประสบการณ์ของเราอาจช่วยให้ทำความเข้าใจพฤติกรรมของลูกแมวได้ง่ายขึ้น จากคุณ : forgive not forget (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 02:24:02

ความคิดเห็นที่ 7 คุณๆค๊าาาาาาาาา เจ้าข้าเอ้ยยยยยยยยยย อิชั้นมีเรื่องจะเม้าท์ด่วนจี๋ ตีสองเศษๆที่ผ่านมา เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อ่ะ...ทั่นแมนลูกน้องที่เคารพนี่หว่า ให้ไปซื้อของที่ตลาดขาดอะไรฤๅ??? "เจ๊ ผมมีอะไรจะให้เจ๊" หืมมมมมมม อะไรหว่า??? "ผมเจอลูกแมว อายุน่าจะสองเดือนนะเจ๊ ลายเสือด้วย" น้ำเสียงลั้ลล้าสุดๆ "แมวมีเจ้าของหลุดมาป่าว? " ต้องดักก่อน อ้ายเจ้านี่มานชอบลักแมว ม่ายช่ายหรอกจ้า "ไม่รู้ซิเจ๊ เนี่ยมันเดินอยู่ที่ถนน ผมอุ้มมัน มันก็ไม่ร้อง" "อือ แล้วไงฟร่ะ?" ในใจน่ะ ซวยแว้วววววววว "เจ๊เอาเปล่า แต่...ไม่หรอกเนอะ เจ๊ก็มีโคล่า-ลาเต้แล้วนี่ ไหนจะมีเด็กแมวใหม่มาอีก" อ่ะเมิงรู้นี่ เจ๊: เงียบบบบบบบ (กรูพูดไม่ออกค่ะคุณแมน) "ปล่อยมันไปเหอะเนอะ แต่มันผ๊อม ผอมนะเจ๊ น่าสงสารอ่ะ" นั่นมีทำเสียงดราม่าเศร้าๆประกอบด้วย เจ๊: เงียบบบ........(พูดไม่ออก ฮือออออออ) "สงสารนะนี่ รถจะเหยียบมันหรือเปล่าน๊าาาาา ผอมขนาดนี้คงหิวน่าดู เฮ้อออออ" เมิงจะดราม่าไปไหน "เมิงเอามาที่ร้านเลยแมน หยุดพูดแล้วกลับม๊าาาาาาไอ้.........(เซ็นเซอร์) ตอนนี้อิชั้นได้ของขวัญปีใหม่โดยไม่ตั้งใจจากไอ้คุณแมน ลูกน้องที่เคารพรัก เป็นแมวน้อยเพศหญิง สีขาวออกเทาๆ หน้าตาน่าเอ็นดูอีก 1 ค่ะคุณ ก่อนหน้ามานเพิ่งจะให้..... ปล. ถ่ายรูปให้ดูไม่ได้ กล้องโดนขโมยเมื่อตอนปลายปี มือถือถ่ายกลางคืนเน่ามากโขโบก กล้องของคุณสามี ไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ เพราะสามีไม่ไว้ใจเรื่องความฉลาดด้านเทคโนโลยีอย่างแรง จากคุณ : forgive not forget (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 03:49:02

ความคิดเห็นที่ 8 "เจ๊.........มาดูนี่ซิ" เกือบเที่ยงคืนวันที่ 1 ทั่นแมนส่งเสียงตื่นเต้นเรียกหาจากสนามหญ้า "อะไรของเมิง กรูเหนื่อยโว้ยยยยยย บ่นพึมพำๆ" แต่ก็เดินตามเสียงเรียกของมานไป ภาพที่เห็นตรงหน้า คือหมาตัวเตี้ยๆอ้วนๆ ขนยาวสีทองมอมๆ ยืนกระดิกหางใต้มืออวบหนาของอ้ายอ้วนแมน "น่ารักเนอะเจ๊ หลงมาจากไหนก็ไม่รู้" มืออ้วนๆดำๆ ลูบปัดเศษดิน เศษหญ้าออกจากเจ้าตัวขน "อืมมมมมมม ..........(พูดไม่ออก) ฮืออออออออ" ทั่นแมนเงยหน้ามองอิเจ๊ของมาน "ไล่ไปเหอะเนอะ หมาเราก็มีตั้ง 3 ตัวแล้ว เดี๋ยวลูกค้าคิดว่าร้านเราเป็นสวนสัตว์" มานพูดไม่มองหน้าเรา อืมมมมมมมมมม กรูจะร้องไห้แล้วววววววววว ทำไมเมิงทำแบบนี้ ถ้าเมิงคิดจะไล่มาน เมิงไม่ต้องบอกกรูหรอก เมิงพูด เมิงเรียกกรูมาซะขนาดนี้ เมิงคิดว่าคนอย่างกรูจะทำยังไง๊ "หลง หลงเอ้ยยยยย ไปที่อื่นเหอะ ที่นี่เลี้ยงเมิงไม่ไหวหรอก" ไอ้คุณแมนมานดราม่าใส่อิชั้นแล้วค่ะคู๊ณณณณ "เอาข้าวให้มันกินก่อน น้ำด้วย วันนี้ให้มันนอนอยู่นี่แหละ ระวังหมาเมิงด้วย เดี๋ยวไล่ฟัดหลง หลง สงสารมัน" "ครับเจ๊ เดี๋ยวผมจัดการเอง" กระตือรือร้นสุดๆ (เหมือนทุกเรื่องในชีวิตมานแหละ) อิเจ๊เดินหน้าเซ็งระรื่นมาหาปาป๊า "ป๊า ไปดูอะไรเร้วววววว" กระตือรือร้นเลียนแบบแมน "รู้แล้ว ชื่อหลง หลงใช่ป่ะ ได้ยินไอ้คุณแมนแล้ว" ป๊าถอนหายใจ แต่ก็ลุกไปดูหลง หลง หลงๆ เป็นหมาเพศเมีย อายุน่าจะเกิน 4 ปี ขาหลังเป๋ แต่อ้วนตุ๊บ เชื่องมาก รู้ความสุดๆ สภาพหัวโนเท่าลูกมะนาวแป้น คาดว่าโดนตีมา และยิ่งกว่านั้นคิดว่ามีคนเอามาปล่อย เห้ออออออ แล้วเราก็รับเลี้ยงมันไว้ เพราะถ้าปล่อยไป ดูจากทักษะการเอาตัวรอดและสภาพร่างกายแล้ว ไม่แคล้วโดนหมาหมู่เจ้าถิ่นรุมแน่ ออกตัวก่อนนะคะ อิชั้นไม่ใช่มูลนิธิ ไม่ได้ทำงานการกุศล ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี สามัญมากๆ แต่ที่จำใจจำเป็นต้องรับอุปการะไว้นี้ เหตุผลง่ายๆ(เหมือนหลายคนเป็น) ปล่อยไปมานก็ตาย แล้วจะให้ทำไงได้ ตอนนี้แมว 4 หมา 4 นะคะคุณ (เกือบจะหมา 6 อยู่แล้ว ดีที่ว่าเพื่อนหาคนรับลูกหมาหนีน้ำได้ก่อนไม่งั้น.......) ขอเรียนให้ทราบว่า แมวมีเพียง 2 ตัวเท่านั้นที่กิน นอน ตื่นด้วยกัน แน่นอนคือ โคล่า-ลาเต้ เพราะห้องนอนอิชั้นรับได้เท่านี้ (กันที่ไว้ให้น้องใหม่ที่คุยกันไว้แล้วด้วย) อีกสอง ให้อยู่บ้านคุณย่าของเด็กๆ (โชคดีท่านรักแมวอยู่แล้ว) เราก็แค่พาทำวัคซีน พบแพทย์ จ่ายตังค์ ฯลฯ หึ หึ ชีวิต... แมนเอ้ยยย กรูให้เมิงไปปิดไฟรั้ว เมิงก็เอาหมามาให้เลี้ยง ให้ไปตลาดก็เก็บแมวกลับมา ปากแมนก็บ่น ขี้เกียจเลี้ยงหมาเลี้ยงแมวแล้ว เจ๊ไม่ยุติธรรมทำไมไม่ให้คนอื่นดูแลหมาบ้าง แมนเอ้ยยยยยยย แล้วเมิงไปสรรหาเขามาทำม้ายยยยยย ถามก็เหมือนไม่ได้ถามเรา ขอก็เหมือนไม่ขอ หมาแทบทุกตัว มีแต่ไปเก็บกันมาท้างน้านนนน เฮ้ออออ มันเป็นด้วยประกาลละฉะนี้แล แง แง แง จากคุณ : forgive not forget (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 04:19:22

ความคิดเห็นที่ 9 ปาด!!! เหมือนเดิมครับ ยังไม่่อ่าน รอเย็นๆ ค่ำๆ กระทู้หยุดวิ่งแล้วจะแวะมาใหม่ ฮ่าๆๆๆ XD แบบว่าสงสารปุ๋ม F5 ครับ เอ่อ อยากจะขออะไรสักอย่าง ผมเองก็เกรงใจเพราะยังไงก็บัตรผ่าน แต่อยากเห็นน้องลาเ้ต้บินได้แบบพี่ม้วนของคุณแม่รถถังหน้าบี้อ่ะครับ >< ไม่ได้ไม่เป็นไร ยังไงก็ติดตามซีรีย์ลาเต้-โคล่าอยู่แล้ว ^ ^ จากคุณ : แจ็กกี้ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 07:19:23 A:49.49.155.214 X: TicketID:325825

ความคิดเห็นที่ 10 สนุกใหญ่เชียว คุณแม่ลาเต้  (อิอิ 5555+ ก๊ากๆ)  น่าจะเอามาเลี้ยงรวมกัน 4 ตัวนะคะ  มันส์มากๆ ขอบอก  ^ ^ จากคุณ : อัตสึฮิเมะ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 07:38:33

ความคิดเห็นที่ 11 ก่อนอื่นขอขอบคุณทั่นแมน นายหล่อมากกกกก จะบอกแม่ลาเต้ว่าเมื่อก่อนเราก็เป็นแบบนี้นะคะ ไปไหนเจอหมาแมวจรซึ่งในความเป็นจริง น่าสงสารหมดนั่นแหละเนอะ ก็เก็บมาสะสมเป็น collection จนเต็มบ้าน หมากับแมว 20 กว่าตัว พระบิดาท่านเลยประกาศิตว่าห้ามนำเข้าหมาแมวอีก จริงๆ ท่านพูดครอบคลุมไม่หมด เพราะเรายังเก็บลูกกระรอก ลูกนกมาเลี้ยงอีก ตั้งแต่นั้นมาก็เลยหยุดเก็บ เลี้ยงจนแก่ตายจากกันไปเกือบหมดล่ะที่บ้านกรุงเทพเหลือหมา 1+ แมว 3 พอแยกครอบครัวมาเราเลยเริ่มงอกใหม่ ตอนนี้ก็หมา1+แมว 7 แล้วก็ต้องหยุด พอลูกป่วยทีมันทรมานใจมากที่สุด เลยหยุดงอกแล้วจ้าเข้าใจแม่ลาเต้มั่กๆ แต่ขอกระซิบว่า งอกแล้วบ้านจะมีแต่เสียงหัวเราะ(เสียงร้องไห้ของแม่มันยามลูกป่วย) กระทู้ลูกเค้าน๊า http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J11519372/J11519372.html จากคุณ : ชื่นใจจัง เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 09:29:04

ความคิดเห็นที่ 12 ทั่นแมนนี่ก็ช่างรู้ใจ เจ๊เขาจริงๆเลยนะ 555+ จากคุณ : กัสจัง ปอน ปอน เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 10:24:13

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีปีใหม่ 2555   จากคุณ : จันทร์กระจ่างใส เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 10:30:09

ความคิดเห็นที่ 14 อ๊าก  คห8นั่น ทำพี่น้อยหัวเราะน้ำตาเล็ดเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ โอ๊ย หัวเราะรับปีใหม่ดังที่สุดเลย ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยวจะลิ่งค์ไปให้เพื่อนอ่านด้วย จากคุณ : น้ำค้างรุ่งอรุณ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 10:50:50

ความคิดเห็นที่ 15 หึ หึ ชีวิต... แมนเอ้ยยย กรูให้เมิงไปปิดไฟรั้ว เมิงก็เอาหมามาให้เลี้ยง ให้ไปตลาดก็เก็บแมวกลับมา """"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""" ต่อไปเจ๊จะให้ท่านแมนไปส่งของให้ลูกค้าเมื่อไหร่ดีน้อ ลูกค้าที่อยู่ใกล้ๆฟาร์มงูน่ะจ้า จากคุณ : น้ำค้างรุ่งอรุณ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 10:53:14

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านแล้วยิ้ม มีความสุข จากคุณ : หลงหลง น้องกิม ติงลี่ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 10:54:32

ความคิดเห็นที่ 17 ได้ฮาก่อนขึ้นเครื่อง ขอบพระคุณอย่างสูงครับ สวัสดีปีใหม่นะครับคุณแม่น้องเบ้ จากคุณ : ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 10:55:04

ความคิดเห็นที่ 18 มาตามอ่านจ๊า จากคุณ : PusZehCat เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 11:41:36

ความคิดเห็นที่ 19 ระวังจะกลายเป็นสวนแมว เหมือนที่บ้านนะค่ะ จากคุณ : จุนแม่ถ้วยฟู เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 12:21:52

ความคิดเห็นที่ 20 รออ่านมาตั้งแต่ปีที่แล้ว วันนี้ได้อ่านสมใจ จากคุณ : งี้ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 12:50:11 A:99.159.44.181 X: TicketID:000720

ความคิดเห็นที่ 21 คุณ แจ็คกี้ค่ะ ที่ขอน่ะจัดให้ได้จ้า แต่ว่าขอเวลาหาตังค์ไปถอยกล้องก่อนนะ (โดนลักไปก่อนปีใหม่ไม่กี่วันเอง เซรงงงงม๊วก) คุณ อัตสึฮิเมะ คือแบบ ไปๆมาๆ ป๊าเด็กบอกให้เลี้ยงรวมกันไปเลย เอาให้สะใจ กลายเป็นในห้องมี 3 และยังรอน้องใหม่อยู่จ้า คุณ ชื่นใจจัง ตะเองแบ่บว่า ทั่นแมนเนี่ยมานก็เก็บทุกอย่างนะตัว นก กระรอก กระแต รอดมั่งไม่รอดมั่ง คุณ กัสจัง ปอน ปอน เอิ่มมมม แบบนี้ครือ รู้ใจม๊วกกกกก ฮืออออ คุณ จันทร์กระจ่างใส สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ คุณ น้ำค้างรุ่งอรุณ นู๋ไม่กล้าใช้มานไปไหนแล้วอ่ะพี่น้อย กัวมานจะเก็บสัตว์ประหลาดมาให้เลี้ยง คุณ หลง หลง กิมลี่ เห็นคนอ่านมีความสุข เราก็ยิ้มค๊า คุณ ปรารถนาดีฯ ป่านนี้คงถึงที่หมายแล้วเนาะ สุขสันต์ในปีใหม่ตลอดปีค๊า คุณ PusZehCat ตามอ่านเก๊าไปเรื่อยๆนะ ท่าทางซีรี่ย์นี้จะยาวววกว่าที่คิด งอกเพียบเยยง่า คุณ จุนแม่ถ้วยฟู  กลัวจะเป็นสวนแมว&หมาจริงๆจ้ะ แต่...ขัดขืนไม่ได้เล้ยยยย เฮ้ออออ คุณ งี้  เหมือนรอเป็นปีเลยเนอะ แค่ไม่กี่วันเอ๊งงงงง แหะ แหะ มีให้อ่านอีกเยอะค่ะ สมาชิกงอกซะขนาดนี้ อิอิ จากคุณ : forgive not forget (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 14:16:20

ความคิดเห็นที่ 22 ทั่นแมนลูกน้องที่เคารพ น้าแมนของเด็กๆ ตัวอ้วนๆ ดำๆ ดูห่ามๆ แต่ใจดีม๊วกกกกกก ทำงานด้วยกันตั้งแต่อยู่กทม. ตามมารังควาญต่อแม้เราจะตัดสินใจหนีมานมาก็ตาม หาไม่ได้อีกแล้ว คนจิตใจดี มีน้ำใจมาก แม้จะเถียงคำไม่ตกฟาก และอยากเตะมานวันละหลายหน แต่...นะ ใครไม่อยากได้มิตรมากความดีอย่างนี้ล่ะ??? มานบอก ผมน่ะ รูปไม่หล่อพ่อไม่รวย แต่ผมก็จนนะเจ๊ สาวๆอ่ะไม่แลหรอกเรื่องมาก เลี้ยงหมา-แมวดีกว่าน่าร้ากกกก ธ่อ...พ่อองุ่นเปรี้ยว กรูรู้ทันเมิงหรอกว้าทั่นแมน จากคุณ : forgive not forget (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 14:23:45

ความคิดเห็นที่ 23 อันเน้ น้องน้ำชา เด็กใหม่ ที่ทั่นแมนหอบหิ้วมาจากริมถนน โทรม ซีด ผอมโกรก แผลเกรอะกรัง น่าเวทนาจริง จริ๊ง น้ำชาเอ้ยยยยย ซวยอี๊ก เจ้าแมนดันเป็นคนอุ้ม ฝูงหมา 4 ตัวกระดี้กระด้า นึกว่าพ่อมานเอาของเล่นมาให้ ตะกายพ่อมานกานใหญ่ น้ำชา พองขนตัวฟู เหมือนจะสู้ แต่ยืนนิ่งเป็นหินหลักกิโลฯ แมวเด็กน้อยตื่นตกใจสุดๆ เฮ้ยยยยย บ้านนี้เอาแมวมาเป็นอาหารหมาหรือเปล่าหว่า ด้วยความหิวจัด เด็กแมวน้อยๆ กินๆ Royal Canin kitten 36 ตะกละตะกราม (กินเหมือนไม่ได้กินมานาน ซึ่งคงจริง) กินเสร็จหม่ามี้จับใส่กรงนกของน้าแมน (นกน่ะมานก็ไปเก็บมา พอแข็งแรงมานก็ปล่อยเขาไป เยี่ยมมากลูกน้องชั้น) ไม่คุ้นเคย ก็เลยร้องโวยวายพอเป็นพิธี สุดท้ายก็หลับปุ๋ยหลุย หม่ามี้อยากบอกน้ำชาว่า ลูกเอ๋ยยย หนูยังไม่เจอศึกใหญ่ อ้ายเจ้าแสบลาเต้ กับนางพญาโคล่ายังไม่ตื่น จากคุณ : forgive not forget (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 14:32:54

ความคิดเห็นที่ 24 และแล้ว นางพญาโคล่า & ท่านชายลาเต้ก็ตื่น เดินตามแม่เป็นพรวนออกมาจากห้อง น้ำชาก็คงตื่น เพราะโคล่า-ลาเต้หยุดกึ๊ก นั่งนิ่งเหมือนถูกสาป เอาละหวา เอาละเว้ยยยย เป็นโคล่า ย่างสามขุมเข้าหากรง ทันใดนั้นหล่อนขู่แฟร่!!! น้องน้อยตื่นตกใจขู่กลับ ฉากหลังมีลาเต้เมียงมอง หยั่งท่าที ผ่านไป 5 นาที โคล่า ถอยหนีไปวิ่งเล่นลั้ลล้า เชอะ เด็กแมวโทรมๆ อย่ามายุ่งกับชั้น ชิ้วๆ ลาเต้เฝ้ากรงไม่หนี ตะเกียกตะกายจะปีนดู "ตัวอะไรหว่า หม่ามี้เอาตัวอารายมาให้เล่นน๊อ???" น้ำชา ขู่ลาเต้ ลาเต้วิ่งมุดหลบหลังหม่ามี้ (แมนมากลูกชายแม่) แอบมอง แล้วก็เข้าไปอีก สุดท้ายน้ำชาเวทนาหยุดขู่ จากคุณ : forgive not forget (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 14:39:45

ความคิดเห็นที่ 25 ลาเต้ เดินตามน้องต้อยๆ สนใจใส่ใจมาก ไม่ว่าน้องน้อยจะเยื้องย่างไปไหน เต้ขอตามไปไม่ลดละ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก และแล้ว น้ำชาก็หันมาจุ๊บลาเต้ เป็นอันว่าวางใจในกันและกันเป็นที่เรียบร้อย "เหอะ เหอะ คอยดู๊ อีกสามวันนะ มานพากันวิ่งป่วนให้ปวดหัวแน่ เชื่อแม่ เจ้าลาเต้มานรอเพื่อนเล่นมานานแล้ว" คุณย่าพูด "แม่ ทุกวันนี้ลาเต้กับโคล่า รื้อห้องหนูกระจุยจนไม่รู้จะเก็บอะไรแล้ว หนูทำใจแล้วอ่ะ ฮืออออ" "อือ นั่นแหละ แต่โคล่าเขาไม่ค่อยซนไง น้ำชาเนี่ยท่าทางไม่เบาเลย คอยดูเถอะ แล้วอย่ามาบ่นของพังนะ 555" คุณแม่ให้กำลังข้าพเจ้ามาก จากคุณ : forgive not forget (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 14:45:34

ความคิดเห็นที่ 26 แถมรูป หลง หลง หมาท่านแมนเค้า แต่ภาระชีวิตเรา เง้อออ ทุกทีซิน่า ให้ดิ้นตาย จากคุณ : forgive not forget (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 14:46:52

ความคิดเห็นที่ 27 ดูจากลวดลายและหน้าตา น้องน้ำชาโตขึ้นสวยพริ้งแน่นอน หลง หลง  หน้าตาน่าเอ็นดูมากค่ะ  ที่บ้านเคยมีหมาหน้าตาแบบนี้ (เก็บมาจากข้างถนนเหมือนกัน)  ^ ^ จากคุณ : อัตสึฮิเมะ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 15:51:42

ความคิดเห็นที่ 28 กลับมาอ่านต่อ ก็ยังขำต่อได้อีก  ฮ่าๆๆ น้องน้ำชานั่น เดี๋ยวอีกหน่อยนะ จะสวยให้ดู๊ ขำอันนี้ด้วย "ผมน่ะ รูปไม่หล่อพ่อไม่รวย แต่ผมก็จนนะเจ๊ " โฮ้ว เกทับกันเห็นๆ ฮ่าๆๆ จากคุณ : น้ำค้างรุ่งอรุณ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 16:11:02

ความคิดเห็นที่ 29 น้องน้ำชาน่ารักอ่ะ... น้องหลงหลงด้วย...เห็นสายตาแล้วทั่นแมนคงทนไม่ได้... จากคุณ : หญิงอร เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 17:45:21

ความคิดเห็นที่ 30 แหม...มีภาคต่อก็ไม่บอกด้วย เข้ามา ทั่นแมนโดยเฉพาะ นอกจากเรื่องเด็กๆแล้ว เรื่องทั่นแมนก็ฮาไม่แพ้กัน จะรออ่านนะคะ ว่าต่อไปทั่นแมนจะไปเก็บตัวอะไรมาอี๊ก จากคุณ : ชื่นใจจัง เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 17:57:00

ความคิดเห็นที่ 31 เข้ามายิ้มรับปีใหม่เลยทีเดียวเมื่อเจอกระทู้คุณแม่นางพญาโคล่า-ทั่นชายลาเต้ เชื่อเหอะค่าอีกไม่นานบ้านชมวิวก็จะมีมะเหมียว มะหมางอกขึ้นมาอี๊ก เหมือนบ้านเราและเพื่อนๆหลายๆคนในนี้แหละค่า น้ำชา...ชื่อน่ารักมากมาย สีสวยอีกต่างหาก ต่อไปท่าทางจะแสบได้ใจทั่นชายลาเต้แน่ๆ หึหึ...งานนี้ได้ดูคนจับแมวใส่กระด้งกันละ ^^ หลง หลง หน้าตาดีไม่น้อยแต่แววตาน่าสงสารจัง เชื่อว่าอีกไม่นานคงจะได้เห็นแววตาสดใสเต็มไปด้วยความสุขของหลง หลง ขอให้มีความสุขกับมะหมา-มะเหมียวทั้งหลายนะคะคุณแม่ลูกดก ขอให้ค้าขายร่ำรวยๆ เฮงๆ ค่ะ^^ แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 55 19:44:16 จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 19:41:00

ความคิดเห็นที่ 32 ไอ๊ย๊ะ!!! รอภาค 2 อยู่นะคะ งานนี้คงไม่ใช่มินิซีรีย์เสียแล้ว จากคุณ : น้องมู๋ตาล เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:11:17

ความคิดเห็นที่ 33 แหมๆ คุณพี่ เจ้าหลงนี่พองลมมาเชียว กลมซ๊า.... น้ำชาเดี๋ยวโมใหม่ก็สวยแว้วเนอะ ขำพี่แมนจังเลย ^^ พี่แมนเค้ารักสัตว์คร่า จากคุณ : ย่างกล้วย เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:13:48

ความคิดเห็นที่ 34 ว๊าวววว ลาเต้ โคล่า กระทู้ที่รอคอยมาอีกแล้ว ขออ่านก่อนนะจ๊ะๆๆๆจุ๊บๆๆ จากคุณ : ghat เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:27:45

ความคิดเห็นที่ 35 น่ารัก น่าฮา..ทุกตอนเลยค่ะ แต่ละองค์ แต่ละนาง   ว่า... โรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบ ของเหมียว ๆ ที่นู๋ลาเต้เป็น มีสาเหตุจากอะไรบ้างคะ ทำไมแมวเด็ก ๆ ถึงเป็นได้คะ ...   จากคุณ : jeedjaad เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 10:36:22

ความคิดเห็นที่ 36 ตอนต่อไปเมื่อไหร่จะมา รอนานแล้วนะจ๊ะจุนแม่น้องลาเต้ จากคุณ : ghat เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 21:29:04

ความคิดเห็นที่ 37 น่าร๊ากอ่ะ อ่านไปอมยิ้มไป แต่รู้สึกได้ว่าบ้านนี้อบอวลไปด้วยความรัก ความอบอุ่น ความเมตตา และความฮาอย่างเต็มพิกัด หนูน้อยทั้งหลายโชคดีเหลือหลายที่ได้มาอยู่บ้านนี้เน้อ อยู่กาญจน์เหมือนกันค่ะเคยเลี้ยงหมาแต่ตอนนี้ไม่แล้ว บ้านติดถนน รถก็เยอะขึ้นทุกวันๆ จากคุณ : มามี๊หนูกริ๊ง เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 22:59:34

ความคิดเห็นที่ 38 ตามตอนต่อกันได้ที่นี่จ้า http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J11542890/J11542890.html จากคุณ : forgive not forget (forgive not forger) เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 55 13:02:37