ความคิดเห็นที่ 1 ส่งลิงค์มาให้สองเว็บนะคะ เพื่อที่จะเข้าไปดูภาพ และรายละเอียด ซึ่งจะมีภาพประกอบตามขนาดของหมา เล็ก กลาง ใหญ่ และมีน้องแมวด้วยค่ะ หรือถ้าต้องการหารายละเอียดเพิ่มเติม ใช้คีย์เวิร์ดเดียวกันค่ะ Express your dog Express your pet Express your cat แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องใช้วิจารณญาณในการปฎิบัติตามด้วยค่ะ เพราะพ่อสามี ซึ่งเป็นคนให้ข้อมูล และต้องเลี้ยงดูน้องหมาพิการ บอกว่า เข้าไปเช็คมาหลายเว็บมาก เนื่องจากหมอที่โรงพยาบาลไม่ได้สอนวิธีดูแล ก็เลยต้องหาข้อมูลเอง  ( ขับรถจากแคนาดา พาน้องหมาไปผ่าตัดที่อเมริกา เนื่องจากหมอที่แคนาดาแนะนำให้ฉีดยานอนหลับ เพราะยังไงก็กลับมาเดินเองไม่ได้ และช่วงครึ่งหลัง จะไม่มีความรู้สึก แต่ ความรุ้สึกของพ่อแม่ที่ลูกตัวเองไม่สบาย หนทางไหนที่พอจะทำได้ ก็ต้องพยายามอย่างเต็มที่ ก็เลยหมดค่าผ่าตัดไปหมื่นดอลล์ แต่ผ่าเสร็จแล้วก็จบ หมอให้รีบพาลูกกลับบ้านทันที คงเป็นเพราะเค้าไม่อยากรับภาระเรื่องยุ่งยากอื่นๆที่จะตามมา และก็ไม่มีการสอนให้ช่วยอึหรือฉี่  ก็เลยต้องค้นหาวิธีจากอินเตอร์เนตค่ะ ) และจากข้อมูลที่หลากหลาย เราก็ต้องเลือกใช้ตามความเหมาะสม น้องหมาที่พ่อแม่สามีเลี้ยง เป็น บีโชน ฟรีเซ ตัวเล็กๆ อายุสามปี  ช่วงปฎิบัติการก็ไม่ยุ่งยาก เพราะตัวเล็ก อุ้มด้วยแขนข้างเดียวก็ยังได้   บั๊ฟฟี่ จากคุณ : คุณนายดอกไม้ เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 20:34:41

ความคิดเห็นที่ 2 วิธีกระตุ้นฉี่ น้องหมาควรได้รับการปลดปล่อย อย่างน้อยวันละสามครั้ง หรือ ทุกๆ 8 ชั่วโมง เพื่อป้องกันกระเพาะปัสสาวะอักเสบ หรือกระเพาะปัสสาวะขยายขนาดเนื่องจากต้องอั้นฉี่ไว้นาน น้องหมาพิการบางตัว ยังฉี่เองได้ แต่ปล่อยออกมาแล้วตัวเองเดินหนี หรือคลานหนีฉี่ตัวเองไม่ได้ ต้องนอนจมกองฉี่เป็นเวลานาน ไม่นาน ปัญหาเรื่องผิวหนังจะตามมา และเกิดแผลกดทับ และมีแผลเรื้อรัง ทำให้ยุ่งยากต่อการรักษาค่ะ ตอนที่พ่อสามีทำให้ดู จะปฎิบัติการในห้องน้ำ เพราะช่วงนี้ที่นี่เป็นหน้าหนาวค่ะ   คืออุ้มน้องหมาแนบข้างลำตัว ใช้แขนข้างหนึ่งรองรับน้ำหนัก และหันบั้นท้ายของน้องหมาไปทาง โถส้วม หรือซิงค์น้ำ ( ตามแต่คนอุ้มจะสะดวก ) มือข้างที่ยังว่าง เอาไว้ที่ช่วงท้อง แรกๆ ก็คลำหาตำแหน่งก่อนค่ะ คลึงหาตั้งแต่ช่วงชายโครงลงไปเรื่อยๆ ถ้าเจอลูกบอลกลมๆ นุ่มๆ ก็ถือว่าเจอแล้ว .......ตำแหน่งของกระเพาะปัสสาวะอาจจะไม่อยู่ที่เดิมทุกครั้ง ขึ้นอยู่กับฉี่เต็มหรือไม่เต็มด้วยค่ะ แต่เมื่อชำนาญแล้ว รู้ว่าตัวเองคลำหาอะไร ลักษณะไหน ก็จะหาได้ง่ายขึ้น เมื่อพบตำแหน่งของกระเพาะปัสสาวะแล้ว บางเว็บไซค์ จะแนะนำให้คลึงเบาๆ กดเบาๆ หรือนวดเบาๆ ....แต่พ่อน้องบั๊ฟฟี่ จะใช้วิธีเขี่ยๆ หรือ เกาๆ อย่างเบามือ  เอาแค่เจอเส้นประสาท ก็ถือว่าเป็นการกระตุ้นแล้ว เดี๋ยวฉี่ก็พุ่งลงโถส้วมเองค่ะ และ ก็จะใช้กระดาษชำระซับให้น้องเบาๆ เพื่อไม่ให้มีหยดฉี่เกาะผิวหนัง แถวบริเวณนั้น พ่อบอกว่า น้องเป็นผู้หญิง ต้องนุ่มนวลกะเค้าหน่อย การบีบ นวด คลึง เค้น ถ้าทำหนักมือไป ก็ให้โทษได้เช่นกันค่ะ.... เบาๆ ช้าๆ จะได้หยดฉี่ที่งดงามค่ะ  แต่จะเอาองศาไหน กะเอาเองนะคะ ....น้องหมาบางตัว เมื่อเรากระตุ้นถูกที่ อาจจะยกหางตัวเอง ลองสังเกตดูค่ะ แต่หนูบั๊ฟ จะยังไม่มีความรู้สึก  นานน๊านนนน เค้าถึงจะกระตุกหางเวลาบีบที่ฝ่าเท้า หรือหยิกที่ปลายหาง จากคุณ : คุณนายดอกไม้ เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 20:55:34

ความคิดเห็นที่ 3 วิธีกระตุ้นให้อึ การถ่ายหนัก ควรถ่ายอย่างน้อย วันละครั้งค่ะ ตั้งเวลาที่ตัวเองสะดวก หรือถ้าก่อนหน้า น้องหมาเคยถ่ายเวลาไหน หลังจากทานอาหารมื้อไหนเสร็จ เราก็ใช้เวลาเดิมที่ร่างกายเค้าเคยชิน การอุ้ม ก็ยังอุ้มเหมือนเดิม และจัดท่าเพื่อส่งตรงเข้าโถส้วมเหมือนเดิม แต่ถ้าช่วงที่ไม่มีหิมะ พ่อหนูบั๊ฟจะพาไปนอกบ้าน ช่วยประคองให้เค้ายืน ได้ดมกลิ่นดินกลิ่นหญ้า การช่วยให้ฉี่ ถ้าสองมือไม่ถนัด อาจจะต้องขอแรงมือคู่ที่สองมาช่วยนะคะ อันนี้ขึ้นอยู่กับขนาดของน้องหมาและสภาพของการเจ็บป่วยของเค้า แต่หนูบั๊ฟตัวเล็ก พ่อจัดการคนเดียวได้สบายๆ วิธีปฎิบัติการ ก็คือ จับหางน้องหมายกขึ้น แล้วใช้นิ้วโป้ กับนิ้วชี้ นวดๆ คลึงๆตรงหูรูด หรือ ปากทวาร ของน้องหมา ช่วงใต้หางนั่นละค่ะ ...เดี๋ยวรถไฟก็ค่อยๆเคลื่อนขบวนออกมาเอง ...และนายสถานีก็ควรจัดตำแหน่งมือของตัวเองด้วยค่ะ  เดี๋ยวเปื้อนมือ  แต่พ่อหนูบั๊ฟทำมาหลายเดือนแล้ว ก็จะชำนาญ พ่อบอกว่า ทำแบบไม่ต้องล้างมือเลยยังได้ จากคุณ : คุณนายดอกไม้ เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 21:08:51

ความคิดเห็นที่ 4 ภาพนี้ ตอนยังไม่พิการค่ะ เป็นการพาลงว่ายน้ำครั้งแรกตอนพาไปเที่ยว  ไม่ถึงปีหลังจากนั้น ก็ป่วยค่ะ ปัจจุบัน หนูบั๊ฟกลายสภาพเป็นหมาติดล้อ ต้องไปทำกายภาพบำบัดทุกระยะ และหนึ่งในรายการที่ต้องทำ ก็คือว่ายน้ำ เพราะเค้าจะสามารถทรงตัวในน้ำได้ด้วยตัวเอง และก็ว่ายน้ำไปมา เพื่อกระตุ้นกล้ามเนื้อในส่วนที่ไม่ได้ใช้บนบกด้วยค่ะ การใส่ล้อให้น้องหมา ไม่ควรใส่ให้เค้าตลอดเวลา เพราะจะทำให้น้องหมาขี้เกียจ และไม่พยายามกระตุ้นกล้ามเนื้อตัวเองให้ทำงาน  เค้าจะใช้แค่สองขาหน้าเท่านั้นก็ไปไหนมาไหนได้ ก็เลยลืมเรื่องสองขาหลังไปเลย พ่อแม่หมาก็อาจจะคิดว่า ลูกเดินไปไหนมาไหนเองได้แล้ว สบายแล้ว ก็อาจจะลืมคิดเรื่องกระตุ้นกล้ามเนื้อในส่วนที่ไม่ได้ใช้งานตามปกติไปเลย ถ้ามีเวลา ก็อย่าลืมนวด หรือดึงเข้าดึงออกให้เค้านะคะ หลังจากผ่าตัด หมอบอกว่า หนูบั๊ฟรับความรู้สึกไม่ได้เลย คือหมอช่วยได้แค่รักษาชีวิตเอาไว้เท่านั้น แต่พ่อแม่หนูบั๊ฟก็ทุ่มทั้งทุน และทุ่มทั้งเวลา ดูแลเต็มที่ ทั้งพาไปทำกายภาพบำบัดที่คลีนิค และทำให้เองที่บ้านตามวิธีที่เรียนรู้มา   จนเดี๋ยวนี้ เราพบว่า หนูบั๊ฟยังรับความรุ้สึกได้บ้างเมื่อถูกกระตุ้น แต่ก็ยังเป็นไปอย่างช้าๆค่ะ ช่วงที่ไม่สวมล้อให้ หนูบั๊ฟจะสวมถุงผ้า เพื่อป้องกันผิวหนังที่ท้องถลอก เมื่อเค้าต้องถูไถไปตามพื้นบ้าน ซึ่งเธอก็เคลื่อนที่ได้เร็วพอสมควรค่ะ ถ้าปล่อยไว้กับพื้น ก็ต้องวิ่งตามบ่อยๆ ขอให้คุณพ่อคุณแม่ที่ต้องดูแลน้องหมา หรือน้องแมวที่พิการ มีกำลังใจที่จะดูแลเด็กในปกครอง ให้เค้ามีชีวิตต่อไปอย่างมีความสุขนะคะ และต้องไม่ลืมว่า สัตว์เลี้ยง จะไม่มีการนั่งน้อยใจหรือสงสารตัวเอง ที่เค้าต้องอยู่ในสภาพที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป แรกๆ อาจจะงงๆ ที่ตัวเองเปลี่ยนไป แต่สักระยะ เค้าจะมองหาทางออก และพยายามปรับตัวให้อยู่กับสภาพที่เป็นอยู่ และมีชีวิตต่อไปให้ได้ค่ะ ในฐานะที่เป็นผู้ปกครอง หรือผุ้ดูแล เราต้องให้กำลังใจในการปรับตัว ช่วยสอนวิธีการใช้ชิวิตในรูปแบบใหม่ให้เค้า มองหาวิธีที่จะอำนวยความสะดวกให้  และขอให้มองเค้าว่า ยังเป็นสิ่งมีชีวิตเหมือนเดิม ไม่ได้ด้อย ไม่ได้หมดค่า ไม่ได้หมดรัก และที่สำคัญ เราต้องไม่ท้อ ไม่หมดกำลังใจที่จะดูแลเค้า  ถ้าเจ้าของมีความสุข น้องหมาก็จะรับรุ้อารมณ์และความรุ้สึกนึกคิด  และก็อยู่กับเราอย่างมีความสุขค่ะ ขอขอบคุณผู้ปกครองทุกท่าน ที่ใส่ใจดูแลสัตว์เลี้ยงของท่านอย่างเต็มที่ ไม่ทอดทิ้ง ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่สมบูรณ์ และมีร่างกายที่ไม่ปกติเหมือนเดิม จากคุณ : คุณนายดอกไม้ เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 21:38:03