ความคิดเห็นที่ 1 หลาย ๆ คนในห้องนี้อาจจะเคยแอบคุณพ่อคุณแม่เลี้ยงสัตว์จรจัด ประสบการณ์ขนหัวลุก(ประทับใจ) ของเรา เป็นเหตุมาจากน้องหมา กับเด็กหญิงวัย 9 ขวบ ที่ถูกปลูกฝังมาให้รักสัตว์ เติบโตมาในบ้าน ที่มีแมววิเชียรมาศแม่ลูก ชื่อดอกอ้อ และ สีเทา รวมถึงหมาพันธุ์ไทย ชื่อเจ้าด๊อก จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 21:27:31

ความคิดเห็นที่ 2 เหตุการณ์มันเริ่มต้นเมื่อวัย 3 ขวบ เด็กหญิงผู้นี้ ทำเรื่องน่าอับอายที่สุด ด้วยการแย่งกินอาหารของหมา เจ้าด๊อกก็ดีแสนดี ไม่เคยหวง แบ่งน้ำข้าวให้กินทุกวัน (นึกภาพประกอบด้วย เด็กหญิง 3 ขวบ ผิวขาว ผมหยักศก หน้าตามอมแมม เคียงคู่หมาหนุ่มขนสีน้ำตาล ต่างคนต่างหมาก้มหน้าก้มตาเลียน้ำจากอ่างเดียวกัน อย่างเมามัน ไม่มีใครยอมแพ้ใคร) จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 21:28:22

ความคิดเห็นที่ 3 จนวันหนึ่งคุณยายเห็นเข้า หลานสาวแย่งอาหารหมา!!!!ตายแล้วไม่รู้ว่า แย่งอาหารหมามานานเท่าใดแล้ว มิน่าหลานถึงตัวอวบอ้วนทั้งที่กินข้าวน้อย คุณยายเลยต้องรีบแก้ปัญหา เพราะหลานจะกินข้าวในอ่างเดียวกับหมาท่าเดียว และจะต้องกินข้าวเวลาเดียวกับเจ้าด๊อกทุกวัน  ไม่งั้นเด็กน้อยจะอาละวาดหนัก จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 21:32:06

ความคิดเห็นที่ 4 ปล. คุณยายได้เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง ก่อนคุณยายไปสวรรค์ และบอกว่าปวดหัวกับหลานดื้อคนนี้มาก ตอนนั้นคุณยายเลยต้องแบ่งน้ำข้าวไว้ 1 ชามให้หลาน ส่วนที่เหลือให้เจ้าด๊อก (สมัยก่อนยังไม่มีหม้อหุงข้าวไฟฟ้าต้องหุงข้าวด้วยเตาฟืน จึงมีน้ำข้าวที่ต้องเททิ้ง แต่ส่วนใหญ่ถ้ามีหมา ก็จะเอาน้ำข้าวเลี้ยงหมา) หารู้ไม่ สิ่งที่คนทิ้งให้หมารับประทานนั้น มีคุณค่าทางอาหารมากมาย เด็กหญิง โตวัน โตคืน แข็งแรงมาก มีโรคเดียวคือ ติดขี้เรื้อนจากเจ้าด๊อก แต่ก็ไม่เคยเจ็บป่วย รุนแรงใด ๆ นอกจากมีสะเก็ดขี้เรื้อนจุดเล็ก ๆ บนแขน จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 21:33:52

ความคิดเห็นที่ 5 ญาติ ๆ ต่างเห็นว่า อิเด็กนี่แข็งแรงผิดเด็กคนอื่น จึงตัดสินใจให้ลูก ๆ มาแย่งน้ำข้าวเจ้าด๊อกกันอีกหลายคน ช่วงหลังเจ้าด๊อกเลยได้กินข้าวสวย ส่วนลูกหลานได้กินน้ำข้าวแทน 5555 ไม่ต้องบอก เด็กหญิงน้ำข้าว คนนั้นก็คือ จขกท นั่นเอง รอยขี้เรื้อนยังทิ้งรอยแผลเป็นกลม ๆ เส้นผ่าศูนย์กลาง 1 เซน รอยเด่นชัด จนถึงทุกวันนี้ เป็นที่ระลึกจากเจ้าด๊อก ไว้ดูต่างหน้า เห็นแผลนี้ทีไร ก็คิดถึงเจ้าด๊อก จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 21:35:46

ความคิดเห็นที่ 6 และ อยากเล่าความดีงามของสัตว์เลี้ยงที่จงรักภักดีผู้นี้ เจ้าด๊อกอยู่มาจนเราอายุได้ 7 ขวบ เจ้าด๊อกก็ต้องจบชีวิต อย่างอนาถ ถูกยิงตาย เป็นครั้งแรกที่เด็กหญิงวัย 7 ขวบ ได้รู้จักกับความพลัดพรากจากเพื่อนที่แสนดี เหตุการณ์ตอนที่ เจ้าด๊อกยังอยู่ พรั่งพรู โธ่ เจ้าด๊อก ใครทำเจ้ากัน โหดร้ายเหลือเกิน แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 55 12:56:36 จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 21:40:22

ความคิดเห็นที่ 7 เจ้าด๊อก เปรียบเสมือนหมาพี่เลี้ยง เป็นเพื่อนเล่นกับเด็ก มันยอมให้ ขี่หลัง ดึงหัว ดึงหู ดึงหาง โดยไม่เคยมีเสียงขู่สักครั้ง และเคยช่วยชีวิตเด็กหญิงไว้หลายครั้ง ด้วยการเห่าไล่สัตว์มีพิษ ตะขาบ งู เจ้าด๊อก เอ็นดูเด็ก ๆ ช่วยคุณยายเลี้ยงหลาน อย่างไม่เคยบ่นสักคำ จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 21:42:47

ความคิดเห็นที่ 8 เรื่องราวดีๆ น่าจดจำค่ะ และประทับใจแทนด้วยค่ะ มีภาพสวยๆ ประกอบด้วย ดูแล้วสบายตาดี ^^ ขอบคุณสำหรับนิทานก่อนนอนของห้องแมวในคืนนี้ จากคุณ : สวยย้อนยุค เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 21:43:36

ความคิดเห็นที่ 9 การจากไปของเจ้าด๊อก ยังความเสียใจมาให้ทุกคนในบ้าน จึงยังไม่มีใครกล้าพาหมาตัวใหม่มาเลี้ยง เพราะเกรงว่ามันจะถูกยิงตายอีก หนำซ้ำ แมวสีเทาตัวผู้ ลูกของดอกอ้อ ก็หายไปจากบ้าน ตามหาเท่าใดก็ไม่พบ ส่วนแม่แมววิเชียรมาศนามดอกอ้อก็อยู่อีกไม่นาน จากไปด้วยโรคชรา จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 21:44:29

ความคิดเห็นที่ 10 เด็กหญิงถูกย้ายมาเรียนในอำเภอเมือง ที่ไม่มีสัตว์เลี้ยง เหงามาก ต้องไปจับหนูบ้านมาเล่นด้วย โดยแอบเอาไปเลี้ยง ไว้ในห้องนอน แปลกแต่จริง ถูกแม่จับได้ตลอด และถูกตีทุกครั้ง หือ หือ เค้าไม่เล่นหนูบ้านก็ได้ ในที่สุด วันหนึ่ง เด็กหญิงก็มีเพื่อนเล่นใหม่ แก้ไขเมื่อ 09 ก.พ. 55 21:52:22 จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 21:49:53

ความคิดเห็นที่ 11 คุณแม่ได้ยินเสียงเด็กหญิงคุยเจื้อยแจ้ว ทั้งที่ไม่น่าจะมีใครเข้ามาได้ คุณพ่อก็ไปทำงาน และคุณแม่ปิดประตูบ้านไว้อย่างแน่นหนา (ประตูยืด อาคารพาณิชย์ แบบโปร่ง) คุณแม่จึงรีบลงบันไดมาดูว่าเด็กหญิง คุยกับใคร บทสนทนาระหว่างเด็กหญิงกับเพื่อนใหม่ที่คุณแม่ได้ยินตลอดทางที่ลงบันได เด็กหญิง : “ขึ้นไปทำไมบนนั้น มันสูงนะ เดี๋ยวก็ตกลงมาหรอก” “พูดไม่ฟังกันบ้างเลย ขึ้นไปทำไม เดี๋ยวผู้ใหญ่มาเห็นเธอจะต้องโดนตี” “แม่เราดุมากนะ ลงมาเถอะ มาเล่นข้างล่างนี่” “เธอนี่มันดื้อจริง ๆ เราเหนื่อยแล้วนะ ไม่ลงมาก็ตามใจ” ทุกประโยคไม่มีเสียงตอบจากเพื่อนใหม่ของเด็กหญิงแม้แต่คำเดียว จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 21:51:56

ความคิดเห็นที่ 12 คุณแม่ลงมาถึงก็ไม่เห็นใคร จึงถามว่าลูกคุยกับใคร? เด็กหญิงชี้ไปบนตู้โชว์เครื่องลายคราม เพียงคุณแม่เห็นเพื่อนใหม่ของเด็กหญิง คุณแม่ลมจับเลยค่ะ เพื่อน ๆ ว่า เพื่อนใหม่ของเด็กหญิงคือ...? (ใครตอบถูกมีรางวัลด้วยนะเออ) เฉลยวันพรุ่งนี้ 10.00 น. ค่ะ วันนี้กล่อมแค่นี้ก่อน เมื่อยนิ้วแล้ว จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 21:58:53

ความคิดเห็นที่ 13 ขอตอบว่าตุ๊กแก เป็นเพื่อนใหม่ค่ะ แหมกำลังหนุก รอตอนต่อไปค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ก.พ. 55 22:04:41 จากคุณ : rachomon เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 22:04:14

ความคิดเห็นที่ 14 เดาว่าหนูละกันคะ สนุกจริงๆ จากคุณ : พี่สาวริชชี่ เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 22:07:52

ความคิดเห็นที่ 15 แง้วววว จากคุณ : Datfah เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 22:11:20

ความคิดเห็นที่ 16 ตุ๊กแกค่ะเดาอีกที เพราะตุ๊กแกชอบแอบหลังตู้ จากคุณ : หนาวแอร์แต่อุ่นใจ เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 22:50:03

ความคิดเห็นที่ 17 อ้ายจก... จากคุณ : แม่ม่อน (somjaisa) เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 23:06:36

ความคิดเห็นที่ 18 ขอตอบว่า...งู...ค่ะ จากคุณ : Angel Cake เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 23:24:42

ความคิดเห็นที่ 19 จิ้งจกละกัน จากคุณ : taoratty เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 23:51:15

ความคิดเห็นที่ 20 ยุงละกัน จากคุณ : No.009 เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 00:47:54

ความคิดเห็นที่ 21 สนุกมากเลยค่ะ ขอทายว่าน้องเหมียวแล้วกัน จากคุณ : ipod_nenaz เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 01:24:43

ความคิดเห็นที่ 22 ขอทายว่างูค่ะ จากคุณ : iluvtravel เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 04:51:09

ความคิดเห็นที่ 23 งู เป็นคำตอบสุดท้าย จากคุณ : ณ แก้ว เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 06:21:41

ความคิดเห็นที่ 24 งูเขียวมั๊ง จากคุณ : rose&cats เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 08:09:46

ความคิดเห็นที่ 25 อยากรู้คำตอบแล้วอะ จากคุณ : น้องจี๊ดจ๊าด (จี๊ดจ๊าด-jamp) เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 09:27:38

ความคิดเห็นที่ 26 ^^จากคำพูดของเด็กน้อย เพื่อนใหม่น่าจะเป็นจิ้งจกค่ะ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 09:34:29

ความคิดเห็นที่ 27 มีคนทายถูกตั้งหลายคนแน่ะค่ะ ปรบมือให้ สิบทีดัง ๆ แสดงว่าเคยมีพฤติกรรมเดียวกับ จขกท ชัวร์ มาดูเฉลยกันเลยดีกว่า เด็กหญิงเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ต้น เพื่อนใหม่ ลอดช่องระหว่างประตูเข้ามา...อย่างเงียบเชียบ เด็กหญิงเป็นคนมีมารยาท (พ่อแม่สั่งสอนมาบ้าง) เมื่อมีแขกไปใครมาก็ต้อง ต้อนรับ ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ แต่เพื่อนใหม่นี่สิไร้มารยาท ถามอะไรก็ทำหูทวนลม ไม่เป็นมิตรเอาซะเลย ดิ้นรนปีนขึ้นบนตู้โชว์ท่าเดียว จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 10:11:14

ความคิดเห็นที่ 28 ลืมคุณแม่ไปเลย 555 คุณแม่ลุกขึ้นมาค่ะ เริ่มได้สติ เสียงสั่น จับใจความได้ว่า  ให้ออกมายืนห่าง ๆ ห้ามเข้าใกล้ แล้วคอยดูไว้ว่า มัน ขยับตัวจากที่เดิมไปไหนหรือเปล่า แม่จะรีบไปตามคนมาจับมันไป พร้อมลากเด็กหญิงออกมาห่าง จากบริเวณที่เพื่อนใหม่นอนนิ่งอยู่ เด็กหญิงได้ยินชัดว่าแม่จะพาคนมาจับมันไป คิดในใจว่า “ทำไมแม่ใจร้าย” แค่ให้เพื่อนนอนบนตู้นิดเดียว จะไล่เพื่อนใหม่อีกแล้ว เล่นกับหนูบ้าน แม่ก็หาว่า สกปรก แล้วนี่จะเอายังไงอีก สงสารเพื่อนใหม่จับใจ เด็กหญิงคิดว่า แม่คงเอาเพื่อนใหม่ไปทิ้งถังขยะ เหมือนเจ้าหนูบ้านตัวน้อยของเธอเป็นแน่ “ลงมาเร็ว รีบหนีไปซะ แม่จะเอาเธอไปทิ้งถังขยะ ตัวเธอใหญ่ เราอุ้มเธอไม่ไหวหรอก” เพื่อนใหม่เหมือนจะฟังรู้เรื่อง ขยับตัวเริ่มปีนลงมา แต่เพื่อนใหม่ก็อ้วนอุ้ยอ้าย ลงมายังไม่ทันถึงพื้น จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 10:14:09

ความคิดเห็นที่ 29 คุณแม่ ก็พาผู้ชายตัวใหญ่กำยำ สามคน พร้อมไม้ไผ่ท่อนใหญ่ และเชือกเส้นโต พ่วงด้วยบรรดาไทยมุง อีกนับสิบ ซึ่งก็เป็นคุณนายขาเม้าท์ในย่านนั้นทั้งสิ้น เพื่อนใหม่ถูกมัดปากด้วยเชือกแน่นมาก เพื่อนคงเจ็บ เพื่อนใหม่เกร็งตัวหงิกงอ ดิ้นไม่หยุด เด็กหญิงเริ่มร้องไห้ คนพวกนั้นจับเพื่อนยัดใส่กระสอบอย่างทุลักทุเล รู้สึกได้ว่าเพื่อนใหม่ ไม่ได้อยากไปจากที่นี่ ด้วยวิธีนี้ ผู้ชายคนหนึ่งรีบจัดแจงผูกปากกระสอบ และเอาคานไม้ไผ่ขึ้นหาม ท่าทางเพื่อนใหม่จะตัวหนักเอาการ ต้องใช้คนแบกหลายคน จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 10:16:03

ความคิดเห็นที่ 30 เด็กหญิงวิ่งไล่ตาม กล่าวอำลาเพื่อนทั้งน้ำตา ได้ยินชายพวกนั้น คุยกันถึง กับแกล้มเหล้า รู้ได้ทันที แง แง พวกนั้นมันจับเพื่อนใหม่ไปฆ่า หลังเหตุการณ์ไม่สงบผ่านไป เด็กหญิงก็ถูกแม่ลงโทษอย่างหนัก ทั้งตี ทั้งด่า “ไอ้ลูกบ้า เห็นตัวอะไรก็เล่นก็คุยด้วยไปหมด” เมื่อคุณแม่หายหวาดกลัว และเริ่มมีเหตุผลมากกว่าอารมณ์ จึงเริ่มปลอบเด็กหญิง “อย่าทำอย่างนี้อีก แม่หัวใจจะวายเลยรู้ไหม” พอตกเย็น คุณพ่อกลับมาบ้าน คุณแม่ขี้ฟ้องก็รีบรายงาน “วันนี้งูหลามตัวใหญ่มาก ยาวเกือบสามเมตร เข้ามาในบ้าน ลูกเรายืนคุยกับงู คราวต่อไปอาจจะไม่โชคดีอย่างนี้อีก หากงูมันกัดลูกเรา แม่ว่าเราให้ลูกอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว แม่กลัว” เพื่อนใหม่ตัวอ้วน ลายข้าวหลาม (เพราะไอ้หลามแท้ ๆ) ทำให้ชีวิตเด็กหญิงพลิกผัน ย้ายบ้านอีกแล้ว จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 10:20:20

ความคิดเห็นที่ 31 เด็กหญิงถูกหอบหิ้วย้ายภายในสัปดาห์นั้น ไปอยู่บ้านหลวงหลังโรงพัก แบบงง ๆ แม่เลิกทำงานร้านเย็บผ้า มาขายอาหารข้าง ๆ โรงพัก เพื่อจะได้มีเวลาดูแลลูก จะว่าไปที่โรงพักก็สนุกดี มีสัตว์เยอะ ใต้โรงพักมีที่พักชั้นเลิศ สำหรับสัตว์ มันเป็นช่องขนาดใหญ่ มีทั้งตะขาบ งูเขียว งูเห่า รวมถึงแม่หมาที่คนมักเอามาปล่อย นอกจากวัดแล้ว คนยังชอบพาหมา พาแมว มาปล่อยที่โรงพักด้วย แต่ก็นับว่า สัตว์เหล่านี้ยังโชคดี ตำรวจที่โรงพัก เอ็นดูพวกมัน ทั้งหมาทั้งแมว มาออกลูกก็มีคนมาหยิบ มาเก็บไปเลี้ยงจนหมด เด็กหญิงก็เพลิน ๆ เก็บนมไวตามิลล์ก้นขวด กับเศษอาหารจากร้านอาหาร ส่งส่วยให้แม่หมาได้กิน บำรุงให้อ้วนท้วน จะได้สวยน่าสนใจ จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 10:22:36

ความคิดเห็นที่ 32 ลูกหมาใต้ถุนโรงพัก สวย สมบูรณ์ ปราศจาก เห็บหมัด (กลับจากโรงเรียน ช่วงแม่ไปตลาด เราก็ไปเอาหมามาหาเห็บ หาหมัด โดยเฉพาะตัวแม่ซึ่งมันยอมให้เด็กหญิงจับอย่างไม่ถือตัว 555 ลูกหมาทุกตัวต้องผ่านมือเด็กหญิง ถูกปู้ยีปู้ยำ) ไอ้ตัวเล็กขนฟู ตัวอ้วน และขี้อ้อน (ตลอด 1 ปีที่อยู่ตรงนั้น มีแม่หมามาออกลูก ไม่ได้เว้นว่าง คอกเก่าหมดไป คอกใหม่ก็มา มีมาให้เลี้ยงไม่ได้ขาด) ถ้าสมัยก่อนมีพันทิป คงจะได้ใช้บริการตั้งกระทู้หาบ้านให้น้องหมา น้องแมวตลอดทั้งปี คนที่ชอบเอาหมา เอาแมวมาปล่อยตามสถานที่ราชการนี่ก็ไม่รู้ว่าคิดอะไร รู้ได้ยังไงว่าที่นี่มีคนเลี้ยงดู มีนายตำรวจ และตำรวจชั้นประทวน ที่เอ็นดูสัตว์ และพร้อมจะพาไปเลี้ยงอย่างดี รวมถึงประชาชนที่มาแจ้งความ บางรายมาโรงพักด้วยเหตุทะเลาะวิวาท ต้องมาไกล่เกลี่ยกันที่ร้านค้าของแม่เด็กหญิง ระหว่างคู่กรณีเถียงกันไปมา หญิงสาวทั้งสองเหลือบเห็นกลุ่มลูกหมาตัวเล็ก ๆ ขนฟู ๆ วิ่งส่ายหางไปมา ต่อมรักสัตว์ของทั้งคู่ทำงานทันที เลิกทะเลาะกัน เมียหลวง เมียน้อย วิ่งไล่จับลูกหมาขึ้นมาอุ้มคนละตัว ในที่สุดทั้งสองก็ตัดสินใจได้ ว่าชั้นไม่เอาแล้วสามีเธอ มันเจ้าชู้ ชั้นเลี้ยงหมาดีกว่า สรุปว่า ทั้งสองแยกกันอย่างสงบ พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า มีเพื่อนหน้าขนไว้ดูเล่น จขกท เดาว่า หญิงสาวทั้งสองอาจจะตั้งชื่อ หมาน้อยเป็นชื่อเดียวกัน คือชื่อสามีของพวกหล่อนน่ะแหละ ชายใดเจ้าชู้มาก ๆ คุณอาจจะได้ยินแฟนเก่าของพวกคุณเรียกชื่อคุณบ่อย ๆ แต่เค้าไม่ได้เรียกคุณหรอก เค้าเรียกน้องหมาหน้าขนตะหากล่ะ อิ อิ จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 10:26:01

ความคิดเห็นที่ 33 จนมาถึงน้องหมาคอกหนึ่ง แม่หมาตัวเล็กมาก แต่ออกลูกมา 7 ตัว หลังจากออกลูกได้ไม่นาน แม่หมาก็หายไป ไม่ทราบว่าคนจับไป หรือเสียชีวิต บริเวณที่หมาออกลูกเป็นกองไม้แบบก่อสร้าง และมีสังกะสี เก่า ๆ กันฝน ซึ่งปกติหมาตัวอื่นจะออกลูกใต้ถุนโรงพัก เมื่อลูกหมาเริ่มวิ่งได้ ก็จะออกมาวิ่งเล่น ส่ายหางดุกดิก น่ารัก สุดท้ายก็มีคนรับไปเลี้ยง แม้กระทั่งแม่หมา ยังมีคนเอาไปเลี้ยงจนหมดเช่นกัน แต่กับหมาคอกนี้ ดันไปออกผิดที่ผิดทาง เลยยังไม่มีใครพบเจอพวกมัน จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 10:28:12

ความคิดเห็นที่ 34 ครั้นฝนตกลูกหมาก็เปียกปอน และไม่มีแม่หมาดูแล เด็กหญิงปั่นจักรยานผ่านบริเวณนั้นทุกวัน ได้ยินเสียง หงิง ๆ อดใจไม่ไหว ต้องแวะดู โอ้วว ลูกหมาน่ารักน่าชัง ลูกครึ่งซะด้วย เจ้าตัวผู้ ตัวบิ๊กเบิ้ม หน้าตาเหมือนจะดุ แต่มันคงหิวมาก ส่ายหางดุกดิก วิ่งกรูกันเข้ามาปีนป่ายเด็กหญิงกันใหญ่ ทำไงดี นึกขึ้นได้ คุณแม่มักจะซื้อนมมาทิ้งไว้ในตู้เย็น เพื่อให้มันเสียและจับก้อนคล้าย ๆ โยเกิร์ต ไว้ใช้พอกหน้า บำรุงความงามตามความเข้าใจของคุณแม่ อะฮ้า นมสดขวดใหม่เพิ่งมาส่งเมื่อเช้า เด็กหญิงเลยจัดการเอามา เทให้สุนัขรับประทานซะ พร้อมเสื้อยืดและกล่องกระดาษ 5555 แม่สะกดรอยตาม ถูกจับได้อีกแล้ว และถูกตีอีกหน ไม่ใช่อะไร เสื้อยืดที่เอามารองให้หมานอนอะ เป็นเสื้อตัวใหม่ ใหม่แบบว่า ซักแล้วยังไม่ได้ใส่เลย ของเด็กหญิงเอง ทำไมจะให้หมาไม่ได้ แม่เลยบอกว่า พรุ่งนี้จะหาคนที่สนใจรับหมาพวกนี้ไปเลี้ยง ทิ้งไว้แบบนี้คงป่วยตาย หรือ ถูกรถชนแน่ ๆ เพราะตรงนั้นใกล้ถนนใหญ่มาก ลูกหมาเริ่มมีคนใจดีมารับไปเลี้ยง จนเหลือสองตัวสุดท้าย จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 10:30:36

ความคิดเห็นที่ 35 ตัวผู้หนึ่ง ตัวเมียหนึ่ง สองตัวนี้ นับว่าขี้เหร่ รูปร่างจ้อน ๆ ขนแข็ง ไม่นุ่มเหมือนตัวอื่น ๆ เด็กหญิงจึงทำใจกล้าเอ่ยปากขอเลี้ยง เจ้าสองตัวไว้เอง เพราะมันเริ่มโต ตอนนั้นหมาอายุ 3 เดือน แม่ของเด็กหญิงไม่อนุญาต บอกว่าเราอยู่บ้านหลวง ไม่มีรั้ว หากหมาดุ อาจจะสร้างความเดือดร้อนได้ กิจวัตรทุก ๆ วันของเด็กหญิง คือรวบรวม อาหารจากที่ร้าน นมก้น ๆ ขวด ใส่ถุงไปเลี้ยงเจ้าสองตัวเป็นประจำ โดยที่แม่ไม่รู้ เพราะคิดว่าหมาคงไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว พวกมันโตเร็วมาก อยู่ ๆ ไป เจ้าหมาตัวผู้ก็หายไป เดินตามหาดูไม่มีซากศพ แสดงว่ามีคนจับไปเลี้ยงแล้ว เพราะเจ้าตัวผู้มันอ้วนท้วน กินเก่ง รูปร่างสวยพอควร เหลือ เจ้าตัวเมีย มันขี้กลัว และไม่ค่อยส่งเสียงร้อง จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 10:33:48

ความคิดเห็นที่ 36 ในทุก ๆ วัน เจ้าหมาตัวสุดท้าย จะอยู่เงียบ ๆ ใต้แผ่นสังกะสี คอยจับตาดู และรู้เวลาที่เด็กหญิงจะมาหา วันไหนที่ฝนตก มันก็ยังนอนอยู่ที่นั่น รอเด็กหญิง แม้มันจะตัวหนาวสั่น มันก็รอ โดยไม่มีเสียงร้องหงุงหงิง แม้แต่นิด เด็กหญิงตัดสินใจตั้งชื่อให้มัน ว่าดุ๊กดิ๊ก มันชอบชื่อนั้น ทุกครั้งเวลาไปหา เรียกดุ๊กดิ๊ก ดุ๊กดิ๊กก็มา เหมือนเวลาผ่านไปไม่นาน แต่ดุ๊กดิ๊ก เริ่มเป็นหมาโต ขาแข้งยาว รูปร่างและสีเป็น อาเซเชียล ชัดเจน แต่ดุ๊กดิ๊กไม่เอาใคร ไม่เล่นกับใคร ชีวิตของดุ๊กดิ๊กมี เพียงเด็กหญิงคนเดียวเท่านั้น ถึงวันนี้เด็กหญิงได้ แอบให้อาหารดุ๊กดิ๊กมา 6 เดือนแล้ว ความผูกพันทำให้ ดุ๊กดิ๊กติดเด็กหญิงมาก ทุกวันจะต้องได้วิ่งเล่นกัน (อาจจะแปลกหน่อย วิ่งเล่นกันตอนประมาณ 2-3 ทุ่ม เพราะต้องช่วยแม่เก็บร้านเสียก่อน) ไม่ว่าฝนจะตกหนักแค่ไหน เด็กหญิงก็ต้องมาหาเพราะรู้ว่า ดุ๊กดิ๊กมันจะไม่หลบไปไหน มันนอนที่เดิมตั้งหน้าตั้งตาคอย และเด็กหญิงก็ห่วงมัน กลัวจะอดตาย เพราะดุ๊กดิ๊กไม่อ้อน ไม่แสดงตัว ไม่กินอาหารจากใคร นอกจากอาหารที่ได้จากเด็กหญิง แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 55 11:33:03 จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 10:36:05

ความคิดเห็นที่ 37 จนวันหนึ่ง งานก่อสร้างบ้านพักข้าราชการตำรวจเริ่มขึ้น หลังจากหยุดไปเพราะติดฤดูฝน เด็กหญิงต้องไปโรงเรียนในช่วงเช้า ไม่สามารถรู้ได้ว่าคนงาน มารื้อกองไม้เพิงสังกะสี ซึ่งเป็นที่อยู่ของดุ๊กดิ๊ก เวลาเดิม เด็กหญิงขี่จักรยานมาพร้อมถุงอาหาร วันนี้โชคดีมาก ดุ๊กดิ๊กจะได้กินหมูทอดที่อร่อยสุดสุด เมื่อถึงจุดหมายเด็กหญิงกลับต้องใจหาย ความรู้สึกเหมือนฝันร้าย หายไปแล้ว....ไม่มีแล้ว กองไม้ เพิงสังกะสี ออกเดินหารอบ ๆ เท่าที่เด็กหญิงจะทำได้ จนถึง 4 ทุ่ม จึงจำใจต้องเข้าบ้าน วันนี้ ไม่มีดุ๊กดิ๊ก เป็นห่วงมันจับใจ แต่บอกใครไม่ได้ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เด็กหญิงวัยเกือบ 9 ขวบ นอนไม่หลับ หลังจากนั้น ทุก ๆ วัน เด็กหญิงยังคงปั่นจักรยานตามหาดุ๊กดิ๊กไปทั่ว ไม่พบดุ๊กดิ๊ก หวังในใจว่า มันคงยังไม่ตาย...มันอาจจะกลัวคน และหนีเตลิดไปเท่านั้น อีกไม่นานคงกลับมา ตามหาดุ๊กดิ๊กอยู่เกือบเดือน เด็กหญิงจำต้องตัดใจ ทำอย่างไรก็ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของดุ๊กดิ๊ก ดุ๊กดิ๊ก ไม่ได้กลับมา.... จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 10:41:47

ความคิดเห็นที่ 38 ไปพักร้องไห้ก่อน มันเศร้าจริง ๆ นะ ดุ๊กดิ๊ก T T จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 10:44:23

ความคิดเห็นที่ 39 คห 18,22,23,24 คุณทายถูกค่ะ เราให้กิฟท์ 3 ดวงเลย ***คห 24 ตัด 1 กิฟท์ ผิดตรงคำว่า "เขียว" ถ้าตอบว่างู เฉย ๆ ถึงจะอนุโลม 5555 เรื่องของดุ๊กดิ๊ก ยังมีอีกยาวมากค่ะ ตั้งใจว่าจะเล่าให้จบ เพื่อมอบ ให้เป็นของขวัญเดือนแห่งความรัก "ถ้าเพื่อน ๆ อ่านจบ จะได้พบ ความรักระหว่างคนกับสัตว์ ที่น่ารักมากค่ะ" หากสมาชิกท่านใดรำคาญการอารัมพบทของเรา ต้องขออภัย เราต้องการสื่อความรู้สึกที่มีต่อ สัตว์ จริง ๆ ขอยึดพื้นที่กระทู้นี้ ไว้สนอง needssss ของเรานะคะ... จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 11:05:03

ความคิดเห็นที่ 40 ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่ค่ะ ชอบของขวัญที่คุณมอบให้นี้มาก จะรออ่านต่อนะคะ จากคุณ : temple cat เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 11:30:57

ความคิดเห็นที่ 41 เร็วๆเลยครับรออ่านอยู่ งานเอาไว้ก่อนค่อยทำตอนบ่าย55555555 จากคุณ : W_Wor เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 11:32:14

ความคิดเห็นที่ 42 มาช้าไปเยอะเลยเรา แต่มาอ่านด้วยความตั้งใจ เรียบเรียงได้น่าติดตามมากๆเลยนะนั่น และรูปทั้งหมดนี่ ถ่ายใจเชียงใหม่นี่เอง ทั้งานราชพฤกษ์ และร้านอาหารกาแล สงสัยว่าจะเป็นคนเจียงใหม่ (หรือว่ามาแอ่วเชียงใหม่น้อ) จากคุณ : น้ำค้างรุ่งอรุณ เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 11:32:51

ความคิดเห็นที่ 43 ค่ะ ๆ จะรีบ ๆ ปั่นด่วนเลยค่ะ ตั๊บ เสียงโยนกองงานลงตระกร้า... >>คุณน้ำค้างรุ่งอรุณ เราไปเที่ยวมาค่ะ ชอบเชียงใหม่ ไปได้ทุกปี อิจฉาคนเชียงใหม่จ๊าดนัก ดอกไม้งามเหลือหลาย เห็นแล้วสบายใจ สบายตา จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 11:39:29

ความคิดเห็นที่ 44 เหมือนละครทีวี ผ่านไปไวเหมือนโกหก ในขณะนั้นเด็กหญิงอายุ 12 แล้ว เริ่มเป็นสาว ทั้งเสียง ทั้งรูปร่างเกิดการเปลี่ยนแปลง ที่ว่างที่เคยเป็นที่อยู่ของดุ๊กดิ๊ก ถูกแทนที่ ด้วยบ้านปูนแบบบ้านข้าราชการหลังใหญ่ ทาสีขาว มีรั้วรอบ ซึ่งเป็นบ้านสำหรับท่านรองผู้กำกับ ส่วนตำรวจชั้นประทวนจะได้อยู่บ้านสองชั้นเหมือนทาวน์เฮ้าส์ ไม่มีรั้ว ผนังติดกัน นินทาข้างบ้านไม่ได้ เพราะบ้านไม่เก็บเสียง แต่ขยายเสียงให้ก้องชัดขึ้นอีกตะหาก 555 แตกต่างกับบ้านข้าราชการตำรวจชั้นสัญญาบัตรระดับนายพัน ที่จะเป็นบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ มีรั้ว สามารถเลี้ยงสัตว์ได้สบาย บอกตรง ๆ ตอนนั้นเด็กหญิงอิจฉาตาร้อน ลูกเจ้านายพ่อมีหมา น่ารัก สารพัดสายพันธุ์ เด็กหญิงบอกตัวเองว่า สักวันชั้นจะมีบ้าน มีรั้ว และแน่นอน ชั้นต้องมีน้องหมา เต็มบ้าน (ทุกวันนี้ฝันเป็นจริงแล้วค่ะ บ้านที่ต่างจังหวัดของ จขกท มีน้องหมาบางแก้วสีขาว จุดน้ำตาล หูตั้ง หางเป็นพุ่ม ที่สำคัญมันดุมากค่ะ ดุสะใจ ไล่โจรเก่งมาก) จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 11:52:21

ความคิดเห็นที่ 45 เล่าได้สนุก น่าอ่านค่ะ ถ้าเป็นเรา เรื่องอย่างนี้ เขียน ๑๐ บรรทัดจบ จากคุณ : AUNTY A เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 11:56:56

ความคิดเห็นที่ 46 สนุกจังค่ะ ลุ้นตามเด็กหญิงตัวน้อยเลย    เมื่อไหร่นู๋จะได้สมหวังน๊า... จากคุณ : เหมียวเหมียว แหง๋วแหง๋ว เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 11:59:01

ความคิดเห็นที่ 47 กลับมา เหตุการณ์ตอนอายุ 12 อีกครั้งค่ะ ในตอนสายของฤดูหนาวปี พ.ศ.2533 (สามปีหลังจากดุ๊กดิ๊กหายไป) หญิงสาวแปลกหน้า เธอสวยมาก ผิวขาว ผมยาวดำขลับ แต่อากัปกริยาบางอย่าง บอกว่าเธอไม่ใช่ พลเมืองไทย เพราะเธอนุ่งผ้าถุงกับเสื้อคอกระเช้า และยังมีเข็มขัดเงินรัดทับ ผู้หญิงสาวสวยวัยไม่เกิน 20 ปี แต่งตัวแก่กว่ายายของเด็กหญิงซะอีก ข้างแก้มขาวนวลทั้งสองข้าง ประแป้งรูปดอกจัน(เป็นแฉก ๆ) เธอแนะนำตัวว่าชื่อ “มัคกี้แวร์” เป็นคนรับใช้บ้านรองผู้กำกับ เดิมทีท่านรองประจำการอยู่ในโรงเรียนนายร้อย ตอนนี้ย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังที่สร้างใหม่ พี่มัคกี้แวร์ บอกว่า บ้านนั้นดี เพราะมีรั้ว นายของเธอ พาสุนัขมาด้วย สองตัวเป็นแม่ลูกกัน ซึ่งตัวแม่นั้นดุมาก ปล่อยออกมาไม่ได้เลย เมื่อมาถึง ตัวแม่ได้หลุดออกจากบ้านและ ไปกัดเด็กวัยรุ่นแถวนั้น แผลหนักเอาการอยู่ จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 12:09:16

ความคิดเห็นที่ 48 จึงฝากให้ช่วยเตือน ภรรยา และบุตร ข้าราชการตำรวจ ให้ระมัดระวังเวลาเดินผ่านบ้านนั้น เนื่องจาก หมาตัวนี้ดุมาก บางครั้งเธอเองยังเอาไม่อยู่ ทุกวันนี้ที่มันไม่กัดเธอก็นับว่าบุญโขแล้ว หมาตัวนี้จะยอมให้กับ ท่านรองผู้กำกับ และลูกชายเท่านั้น กับคนอื่นจะมีฤทธิ์เดช จนต้องล่ามไว้ตลอด และที่หนักไปกว่านั้น หมาตัวแม่จะยอมอด หากไม่ได้รับอาหารจากมือคนในบ้าน เมื่อเจ้าของไม่อยู่ ฝากคนอื่นเอาอาหารมาให้ มันก็ไม่กิน มันไม่เคยไว้ใจใคร ผิดกับตัวลูกที่ตะกละตะกาม ใครให้อะไรมันกินไม่ยั้ง จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 12:12:31

ความคิดเห็นที่ 49 พี่มัคกี้แวร์บอกว่า เธอยังไม่ชินพื้นที่ อยากรบกวน ให้แม่ของเด็กหญิงช่วยหาซื้อ เนื้อไก่ เพื่อต้มให้สุนัข ทั้งสองตัวหน่อย ฝากเงินและช่วยเอาไปให้ที่บ้าน หากไม่เจอพี่มัคกี้แวร์ให้แขวนไว้ด้านนอก อย่าเข้าไปในบ้าน เกรงว่าหมาจะกัด เพราะมันดุและหวงของมาก หลังจากได้เนื้อไก่มาตามจำนวนที่แม่บ้านพม่าฝากซื้อ เด็กหญิงก็ยังคงปั่นจักรยานคันเดิม ไปจอดที่หน้าบ้านท่านรอง รั้วบ้านค่อนข้างโปร่ง เด็กหญิงจึงเห็นท่านรองและลูกชายวัย 7 ขวบอยู่ในบ้าน ส่วนพี่มัคกี้แวร์กำลังสาละวนกับการทำความสะอาดบ้าน สิ่งมีชีวิตที่เสนอหน้าก่อนใคร คือเจ้าหมาตัวสีดำ พันธ์ลาบราดอร์ อ้วนท้วน ทราบภายหลังว่า มันคือตัวลูก ชื่อ มั่กกั่ก ชื่อแปลกดีจริง พี่มัคกี้แวร์เป็นคนตั้งให้มัน แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 55 12:16:52 จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 12:15:54

ความคิดเห็นที่ 50 แต่ที่แปลกมากคือ เจ้าตัวดุ พยายามกระชากโซ่อย่างแรง ท่านรองต้องรีบออกมาดุ เพราะคิดว่า หมากรรโชกเพื่อจะกัดเด็กหญิง แต่ท่านก็เริ่มสังเกตอากัปกริยาของหมา ที่ผิดปกติ มันไม่ใช่อาการขู่กรรโชก แต่มันเป็นอาการดีใจ หางส่ายดุ๊กดิ๊ก จะวิ่งกระโจน ออกมาข้างนอกให้ได้ ท่านเลยมาสอบถามเด็กหญิงว่าเคยมาเล่นกับหมาของท่าน หรือเปล่า เพราะอาการที่มันแสดงออก เหมือนเวลาที่เห็นเจ้าของมาก แต่.... ความดีใจของมัน มากกว่าที่แสดงออกกับท่านเองหลายเท่านัก ท่านจึงลองปล่อยมันออกจากที่ล่าม แต่ให้อยู่ในประตูรั้ว ส่วนเด็กหญิงยืนอยู่ข้างนอก เด็กหญิงไม่เคยรู้จักกับหมาตัวนี้ ทำไมมันทำท่าเหมือนรู้จักเรา จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 12:21:18

ความคิดเห็นที่ 51 เด็กหญิงจึงถามท่านรองว่า หมาชื่ออะไร ท่านบอกว่าชื่อ “ดิ๊กกี้” ดิ๊กกี้ จะเป็นไปได้ไหมว่า เจ้าจะคือ นังดุ๊กดิ๊ก หมาขี้เหร่ตัวนั้น ตัดสินใจเรียกชื่อมันออกไป ดุ๊กดิ๊ก ถึงตรงนี้คุณเคยเห็น หมาร้องไห้หรือไม่ ดิ๊กกี้น้ำตาไหลอาบแก้ม ทำเอาเด็กหญิงร้องไห้โฮ เจ้าดุ๊กดิ๊ก เจ้ายังไม่ตาย ดีใจที่สุดเลย ที่แท้เจ้าก็ได้มาอยู่ในบ้านที่อบอุ่น มีลูกกับลาบราดอร์ที่น่ารัก ท่านรองเปิดให้เด็กหญิงเข้าไปในบ้าน คนกับหมากอดกัน ปล่อยโฮ ดิ๊กกี้ดีใจวิ่งกระโจนไม่หยุด เลียหน้าเลียมือจนเปียกชุ่ม กว่าดิ๊กกี้จะคลายอาการดีใจ ก็หลายชั่วโมง ใครจะเชื่อว่าหมาตัวหนึ่งที่ไม่ได้เจอ กันถึงสามปีเต็ม จะยังจำเด็กหญิงที่โตขึ้นเยอะมากได้ มันยังจำได้ ช่างเหลือเชื่อ และที่แปลกกว่านั้น ดิ๊กกี้ได้มาอยู่ที่เดิม ตรงนั้นที่เคยเป็นที่ก่อสร้างบ้านหลังนี้ จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 12:23:35

ความคิดเห็นที่ 52 ด้วยความสงสัย เด็กหญิงจึงย้อนถามท่านรองว่า พบเจ้าดิ๊กกี้ได้อย่างไร ท่านเล่าว่า ท่านมาพบเพื่อนที่โรงพักนี้ ขากลับ ท่านเห็น ดิ๊กกี้ มันเดินอยู่ริมถนน ด้วยความถูกชะตา จึงสอบถามคนละแวกนั้นว่า มันมีเจ้าของไหม ช่างก่อสร้างบอกว่า คงไม่มี เพราะตอนมารื้อกองไม้ ก็พบมันนอนอยู่ตัวเดียว ไม่มีปลอกคอใด ๆ ท่านรองจึงบอกกับดิ๊กกี้ว่า ไปอยู่กับเรานะ ลูกเราอยากมีเพื่อนเล่น ดิ๊กกี้ทำท่าไม่ยอม ท่านจึงบอกคนงานก่อสร้างให้นำกระสอบมาใส่หมา ดิ๊กกี้ไปอยู่กับท่านรอง วันแรก ๆ ก็ไม่ยอมกิน ไม่ร่าเริง ท่านคิดว่าดิ๊กกี้คงไม่สบาย จึงพาไป หาหมอ หมอบอกว่าดิ๊กกี้แข็งแรงดี อาจจะ คิดถึงที่อยู่เดิม เพราะหมาค่อนข้างโต อายุ 8 เดือน หมอบอกว่าไม่ต้องกังวล ดูแลและให้อาหาร เดี๋ยวดิ๊กกี้ก็จะดีขึ้น ท่านรองบอกว่า ดีขึ้นจริง ๆ ดิ๊กกี้กลายเป็น หมาเก็บกด ดุมาก จะไม่กัดสมาชิกในบ้านเท่านั้น นอกนั้นกัดกระจาย ท่านจึงคิดว่าสงสัยดิ๊กกี้ติดสัด พาดิ๊กกี้ไปแต่งงาน เผื่อจะคลายความดุดัน ดิ๊กกี้ได้เสียกับลาบราดอร์สีดำ ได้ลูกตัวเดียว คือเจ้ามั่กกั่ก จอมตะกละ มันเหมือนตัวพ่อเปี๊ยบ ไม่ดุสักนิดเดียว แต่เจ้าดิ๊กกี้ ตัวแม่ก็ยังดุเสมอต้นเสมอปลาย ยิ่งพาไปทำหมัน มันดุมากกว่าเดิมซะอีก จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 12:26:40

ความคิดเห็นที่ 53 หลังจากนั้น ดิ๊กกี้ยังคงย้ายตามท่านรองไปเรื่อย ๆ อีกหลายจังหวัด จนดิ๊กกี้จากไปในวัย 13 ขวบ ท่านรองเดินทางมาบอกเราด้วยตัวเอง พร้อมลูกชายที่เติบโตเป็นหนุ่มหล่อที่โอบอ้อมอารี การเลี้ยงสัตว์ทำให้เด็ก มีเมตตา ความกรุณาฉายออกมาทางสีหน้าและแววตาของทั้งสองพ่อลูก ชีวิตของดุ๊กดิ๊ก พลิกผัน จากหมาขี้เหร่ที่ไม่มีใครต้องการ กลับได้ดิบได้ดี อยู่บ้านท่านรอง เป็นเจ้าดิ๊กกี้ หมาไฮโซไปได้ ความประทับใจ ที่เด็กหญิงไม่รู้ลืม แม้เหตุการณ์ จะผ่านมา 20 ปีแล้ว ดุ๊กดิ๊ก หรือ ดิ๊กกี้ เจ้าทำให้เราเชื่อเรื่องวาสนาและชะตากรรมของสัตว์ อยากให้ผู้เลี้ยงสัตว์ทุกชนิด รักและเลี้ยงพวกเขาให้ได้จนวันสุดท้ายของชีวิต หากเขาต้องเปลี่ยนเจ้าของตอนโต เขาอาจจะทุกข์ระทม คิดถึงเจ้าของเดิมอย่างมาก นับเป็นบุญของเรากับดุ๊กดิ๊กที่ได้กลับมาพบกันอีก...สำหรับคนที่สัตว์เลี้ยงหายไป อาจเป็นไปได้ว่า เขามีวาสนาสูงกว่าที่จะอยู่กับเรา และคุณอาจจะได้พบกับเขา ด้วยความประหลาดใจ และซาบซึ้ง...เฉกเช่นเดียวกับเราและดุ๊กดิ๊ก จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 12:29:17

ความคิดเห็นที่ 54 โห ซึ้งคะ จากคุณ : พี่สาวริชชี่ เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 12:32:27

ความคิดเห็นที่ 55 ก่อนจะมาห้องแมว จขกท เป็นสมาชิกพันทิป แต่สมัครไว้เพื่ออ่านซุบซิบดารา นินทาการเมือง แอบเคืองเพื่อนร่วมงาน อะไรทำนองนี้ จนวันหนึ่ง พี่ที่สนิทกัน มีปัญหาเกี่ยวกับลูกแมวตกจากหลังคาบ้าน มาปรึกษาเรา เพราะเห็นว่าชอบเลี้ยงสัตว์ แต่เราก็ไม่ถนัดเลี้ยงลูกแมว รู้เพียงแต่ว่า ลูกแมวกินนมวัวไม่ได้ กินแล้วท้องจะเสีย นั่นคือจุดเริ่มต้น ในการเข้ามาพูดคุย หาความรู้ต่าง ๆ จากผู้เชี่ยวชาญ ในห้องนี้ และเริ่มเห็นความน่ารักของสมาชิกห้องแมว ทุกคนช่วยกัน โอบอ้อมอารี หาบ้านให้แมว เป็นสังคมที่ดีจริง ๆ จากที่เคยตระเวนไปเที่ยวเล่นห้องอื่น ๆ ทุกวันนี้จุมปุ๊ก คอยนั่งโลมเลียลูกชาวบ้าน ชาวช่อง 5555 แหมก็ลูก ๆ ของสมาชิกห้องแมว น่ารัก น่าขยำขยี้ทุกหน่อเลย ติดแล้วจริง ๆ เราเบื่อเฟสบุ๊คไปเลย แอบดูเรื่องราวของ เพื่อน ๆ สมาชิกห้องแมว สนุกกว่าเยอะ....ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ หม่ามี้ของผมเองก๊าบ...ฝากตัวด้วยฮะ ผมชื่อโบนัส ผมจะมาเที่ยวห้องแมวทุกวัน...แต่รอหน่อย หม่ามี้ถ่ายรูปไม่ได้เรื่อง... ตัวเป็น ๆ ของผมหล่อก่านี้เยอะฮะ เมี้ยวววว จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 12:35:15

ความคิดเห็นที่ 56 พออ่านถึงตอนที่เจอกับ "ดิ๊กกี้" แล้วกลับกลายเป็นว่าคือเจ้าดุ๊กดิ๊ก ต่อมน้ำตาแตกเลยค่ะ ซึ้งสุดๆ ประทับใจมาก จากคุณ : ธาราแนบภูผา เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 12:48:42

ความคิดเห็นที่ 57 เล่าเรื่อง เด็กน้อยกับงู  เหมือนเรื่องจริงเรื่องหนึ่งที่ฟังมา ว่าเด็กหญิงมาขอนมไปให้เพื่อนทุกวัน  จนแม่สงสัย ตามไปดูพบว่าเพื่อนของลูกคืองู  แม่ตกใจ  ตอนเย็นไปบอกพ่อ  พ่อบอกว่าไม่ต้องตกใจ ทำตัวปกติพ่อจะจัดการเอง  พอวันรุ่งขึ้้นพอเด็กเอานามไปให้งู  ก็ได้ยินเสียงปืนดัวมาก เพื่อนตายต่อหน้าเธอ ตั้งแต่วันนั้นเธอไม่กินอะไรเลย  ไม่ว่าจะพาไปหาหมอที่ไหน และเธอก็ตายไป  ... เรื่องนี้พ่อของเธอมาเล่าให้ อาจารย์พรหม วังโส ฟัง... ( พระชาวอังกฤษ ) จากคุณ : ณ แก้ว เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 13:08:53

ความคิดเห็นที่ 58 จขกท เขียนไปน้ำตาคลอไปเหมือนกัน เรื่องจริงของตัวเอง เลยอยากแบ่งปันค่ะ ซู้ดดดด น้ำมูกย้อยค่ะ ทุกครั้งที่คุยกับเพื่อนที่เขาเกลียดสัตว์ จขกท. ก็จะเล่าเรื่อง ดุ๊กดิ๊ก ให้เขาฟัง เขาก็ร้อง โอ้โห จริงเหรอ เขาไม่เคยเลี้ยงสัตว์ ไม่ชอบเพราะสกปรก เราเลยบอกไปว่า มันสกปรกแค่ตัวอาบน้ำก็หาย แต่ใจพวกมันน่ะ สะอาดบริสุทธิ์มาก ไม่เชื่อลองคบสักตัว แล้วจะติดใจ อิ อิ จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 13:22:30

ความคิดเห็นที่ 59 >>คุณ ณ แก้ว ตอนเด็ก ๆ เราไม่รู้จักงูหลาม ไม่เคยเห็นมาก่อนค่ะ ถ้างูเขียว พอจะรู้จักอยู่บ้าง งูหลาม ในความรู้สึกคิดว่าตัวอะไรนะ น่ารักจัง ลายก็สวย และสะเทือนใจมากที่รู้ว่า เค้าต้องตายเพราะเข้ามาบ้านเรา เป็นเพราะสมัยก่อน ยังไม่มีสวนสัตว์ ไม่มีหน่วยจับงู สัตว์พวกนี้ถูกจับได้ ก็ต้องตายทั้งหมด ที่แม่พาเราย้ายบ้าน ก็อาจจะเพราะเห็นเราร้องไห้ไม่ยอมหยุด ถ้ายังอยู่ที่เดิม เราก็อาจจะจำภาพเก่า ๆ ไม่ลืมสักที จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 13:31:07

ความคิดเห็นที่ 60 เรื่องราวดีๆแบบนี้อยากให้ทุกๆคนได้อ่านด้วย จากคุณ : W_Wor เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 13:43:49

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณค่ะคุณ W_Wor อ่านกันแล้วขอให้รัก ขอให้หลง ขอให้จมปักกับสัตว์ทุกผู้ทุกตน โอมเพี้ยง เรามันคนรุ่น pre-digital เมื่อก่อนงมมากค่ะ หลังไมค์ คือไรเหรอ ไม่รู้จัก เล่นไม่เป็น ให้กิฟท์ คืออะไร?? ทำไมชั้นไม่รู้ พอว่างจากทำงาน ลองมานั่งอ่านกติกาดู บางอ้อ ที่แท้ ตบเข่าฉาด เขาเล่นกันแบบนี้ตะหาก กว่าจะเล่นเป็น ทำเอาคนอื่นเสียความรู้สึกไปแยะ ทักหลังไมด์มา ก็ไม่ตอบ...คงคิดว่าชั้นหยิ่ง....จริง ๆ แล้ว ชั้นโง่เล่นไม่เป็นตะหาก จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 14:12:19

ความคิดเห็นที่ 62 ไม่เป็นไรครับ อ่านเรื่องดุ๊ดดิ๊กแล้วแอบน้ำตาซึม ประทับใจมากกกกกกกกก555 จากคุณ : W_Wor เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 14:29:47

ความคิดเห็นที่ 63 เราเซนซิทีฟ กับเรื่องของสัตว์มากง่ะ (เรื่องเกี่ยวกับคน แบบดูละครที่เค้าว่าเศร้า เรายังไม่ร้องเล้ย... แต่ร้องไห้กับเรื่องง่าย ๆ เช่น ดูการ์ตูนเรื่อง จี้ ตอนจี้หลงทางกับแม่ เราก็เศร้าแล้ว ^^) อ่านตอนงู ก็เศร้าแล้ว แต่มาอ่านตอนดุ๊กดิ๊ก แง๊ น้ำตาหยดเลยค่ะ ซึ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงง ที่สุด ห้องแมวน่ารักจริง ๆ น๊า... จากคุณ : ปล.คิดถึงเสมอ เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 15:19:21

ความคิดเห็นที่ 64 ความรู้สึกเหมือนกับตอนได้อ่านเรื่อง miracle of love  ของห้องแมวเมื่อปีก่อนด้วยค่ะ ไม่ทราบ จขกท. ได้อ่านหรือยัง กระทู้ที่โดนใจที่สุด คือ เรื่อง "กอร์ดอน" ค่ะ  ประทับมาก คล้ายๆ เรื่องของดุ๊กดิ๊ก เลยนะคะ http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2010/02/J8867476/J8867476.html และอื่นๆ อีกหลายเรื่องที่นี่ค่ะ ล้วนประทับใจทั้งนั้น http://www.rakmaw.com/Miracle-Of-Love น้องดุ๊กดิ๊ก ก็เป็นหนึ่งใน miracle of love ในใจเราอีกเรื่องซะแล้ว จากคุณ : ปล.คิดถึงเสมอ เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 15:25:03

ความคิดเห็นที่ 65 >>คุณปล.คิดถึงเสมอ ขอบคุณค่ะ อ่านเรื่องกอร์ดอน แง ร้องไห้ เข้าใจความรู้สึกเลย นี่มันวันซาบซึ้งแห่งชาติ แหง๋ม ๆ จากคุณ : ธรรมดาไม่เป็น เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 15:46:53

ความคิดเห็นที่ 66 สมชื่อ "ธรรมดาไม่เป็น " เลยอ่ะ เรื่องของดุ๊กดิ๊กนี่ น้ำตาซึมเลย แบบนึกภาพตามเป็นฉากๆ ได้ยินเสียงฝนหล่นบนสังกะสี เลย เรื่องกอร์ดอน นี่ ร้องไห้ตั้งแต่อ่าน ไปอีกหลายวัน อินจัด จากคุณ : หัวใจเสรี เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 16:28:13

ความคิดเห็นที่ 67 น้ำตาซึม ๆ ตั้งแต่อ่านตอนดุ๊กดิ๊กแอบอยู่ใต้สังกะสี ไม่กิน ไม่เป็นมิตรกับใคร นอกจากเด็กหญิงคนนั้น .... จนกระทั่งถึงวันที่ทั้งสองจากกัน และแล้ว เมื่อวาสนายังมี หนึ่งคน หนึ่งหมา ก็ได้เจอกันอีก อย่างที่คุณธรรมดาไม่เป็นบอก ... คนที่สัตว์เลี้ยงหายไป อาจเป็นไปได้ว่า เขามีวาสนาสูงกว่าที่จะอยู่กับเรา และคุณอาจจะได้พบกับเขาด้วยความประหลาดใจ และซาบซึ้ง... อ่านแล้วอยากเป็นกำลังใจให้คนที่แมวหาย เขาอาจได้อยู่ในที่ทีดีกว่าที่อยู่กับเราก็ได้ค่ะ อาจทำให้รู้สึกสบายใจขึ้นมาได้นะคะ จากคุณ : temple cat เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 19:46:50

ความคิดเห็นที่ 68 เจ้าของกระทู้เขียนเรื่องได้ดีมากเลยค่ะ น่ารัก น่าติดตาม ฮาแต่ซาบซึ้ง เราอ่านแล้วคิดถึงหมาอัลเซเชียนของเราที่โดนวางยาตายตอนเราอยู่ป.3 เลยอ่ะ ซึ้ง เราก็เป็นอย่างคุณ ปล.คิดถึงเสมอค่ะ กะคนไม่ค่อยสงสารเท่าไหร่ กะสัตว์ละไม่ได้ มีฟูมฟายน้ำหูน้ำตาตลอด 55+ จากคุณ : jeansbubble เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 19:59:34

ความคิดเห็นที่ 69 อ่านมาถึง คห.37 น้ำตาไหล พอมาถึง คห.51 น้ำตาแตกเลยคะ อ่านเรื่องของคุณธรรมดาไม่เป็นแล้ว มันรู้สึกซาบซึ้งมาก เราก็คนนึงหละ ตั้งแต่เด็ก เห็นหมาเห็นแมวเดินอยู่ข้างทาง ต้องแอบร้องไห้ ( ที่ต้องแอบร้องไห้เพราะเดี๋ยวผู้ใหญ่จะถามว่าร้องไห้ทำไม ) เพราะสงสารพวกเค้าที่ต้องเป็นสัตว์จรจัด ไม่มีข้าวกิน ไม่มีบ้านอยู่ ช่วยเหลือเค้าก็ไม่ได้ แต่เห็นแมวที่ไหนไม่ได้เป็นต้องเอามาอุ้มเล่นทุกครั้ง เคยแจ๊คพอตอยู่ครั้งนึง อุ้มลูกแมวขึ้นมาปรากฎว่ามือเปื้อนหนองเต็มเลย โดนผู้ใหญ่ไล่ให้ไปล้างมือ แถมดุซ้ำอีก แต่เรากลับไม่รู้สึกรังเกียจเลยสักนิด จากคุณ : ไม่มีวันไหนที่ปลาคราฟไม่ดื้อ เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 21:05:30

ความคิดเห็นที่ 70 เจ้าดุ้กดิ้ก ทำเอาเราเสียน้ำตาเลยยยยย อ่านแล้วประทับใจมากค่ะ จากคุณ : ดาต้าชิลล์ เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 11:13:56

ความคิดเห็นที่ 71 เศร้าปนสุข สุดท้ายก็ happy ending จากคุณ : <fah> เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 15:09:33

ความคิดเห็นที่ 72 อ่านสนุกซึ้งด้วยค่ะ ขอบคุณที่แบ่งปัน จากคุณ : iSsAbElLaคนเดิมแหละ เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 07:52:41

ความคิดเห็นที่ 73 ตามอ่านมาหลายวัน ซึ้งค่ะ ชอบตรงที่บอกว่าคนที่ไม่รักสัตว์ลองคบกับมันดูแล้วจะรู้ ปล. จขกท. น่าไปเขียนนิยาม อ่านแล้วมีอารมณ์ร่วม สุข เศร้า มองเห็นภาพเลย จากคุณ : มะเหมียวสีดำ เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 10:27:49 A:203.155.122.1 X: TicketID:107424

ความคิดเห็นที่ 74 ไม่รู้ว่าจขกท.เข้ามาห้องแมวตั้งแต่เมื่อไรนะคะ แรกๆเราก็แวบไปแวบมาหลายห้องแต่ด้วยความที่รักสัตว์ รักแมวเป็นพิเศษ ก็มาดูรูปลูกชาวบ้านนี่แหละ จนกระทั่งทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว...จึงงอกมา 2 หน่อ แล้วก็ติดหนึบอยู่ห้องแมวมา 3ปีได้ละมั้ง พักหลังๆนี่ดีขึ้นเยอะเลย ดราม่าน้อยลงแต่ก่อนนี้มีได้บ๊อยย บ่อย ก็ขอให้มันผ่านไป อยากอ่านเรื่องราวดีๆและมีเรื่องราวแบบนี้เก็บไว้ในคลังกระทู้ ได้ขึ้นไปอยู่ในกลุ่มกระทู้แนะนำมั่ง เพราะห้องแมวไม่ค่อยขึ้นมีกระทู้แนะนำเท่าไร และแล้วก็กดโหวตไป 1 จึก อิอิ  ขอบคุณนะคะกับเรื่องราวน่ารักๆ อบอุ่นๆแบบนี้ แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 14:10:42 จากคุณ : PusZehCat เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 14:09:48