ความคิดเห็นที่ 1 หากเพื่อนๆบางท่าน ได้ผ่านตาเรื่องของบ้านชมวิว มาบ้าง อาจพอลำดับได้ว่า ที่บ้านนี้เลี้ยงแมวเป็นลูก อยู่ สามแสบ แสบแรก คือลาเต้ ปัจจุบันอายุ 5 เดือนเศษๆ แสบสอง คือนางพญาโคล่า อายุ 6 เดือนเศษๆ (คาดว่า) สุดท้าย น้องนุช สุดท้อง นู๋ชิชา หากนับถึงวันนี้ น่าจะมีอายุไม่เกิน 3 เดือน ลาเต้ มีปัญหาเรื่องโรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบตั้งแต่อายุประมาณ 1 เดือน เป็นเรื้อรังจนกระทั่งอายุ 2 เดือนเศษ แต่ปัจจุบันนี้แข็งแรงมาก ไม่มีอาการเจ็บป่วยใดๆทั้งสิ้น นางพญาโคล่า แข็งแรงที่สุด เพราะไม่เคยเจ็บป่วยด้วยโรคภัย มีแต่อุบัติเหตุก้างติดคอ เพราะแอบกินหัวปลากะพง นู๋ชิชา สาวน้อยของหม่ามี้ เป็นเรื่องยากเหลือเกิน ที่จะระลึกว่า มีวันไหนที่ชิชามีความสุขในการมีชีวิตอยู่ที่สุด.......... วันนี้จะมาเล่าเรื่องที่ชิชา ต้องเผชิญด้วยความอดทน และสู้สุดพลังชีวิตของเขานะคะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 22:33:42

ความคิดเห็นที่ 2 ชิชา เริ่มเป็นสมาชิกของบ้านชมวิว เมื่อกลางดึกคืนวันที่ 4 ม.ค. ที่ผ่านมา เพราะเดินตุปัดตุเป๋อยู่กลางถนน โดยทั่นแมน เป็นผู้พบเหตุ และเห็นว่าแมวน้อยผอมโซ พยายามเดินเข้าหา ผู้คนแถวนั้น แต่ไม่มีใครสนใจ ทั่นแมนโทร.หาอิชั้น และได้รับการอนุมัติให้รีบเอาชิชากลับบ้านชมวิวทันที ไม่ต้องรีรอ มาถึงบ้านตั้งแต่วินาทีแรก ชิชา แม้จะหวาดกลัวมะหมาทั้งสาม จนตัวสั่น แต่ด้วยความหิว นู๋น้อยกินอาหารเม็ดของลาเต้แทบไม่เคี้ยว และไม่สนใจใครทั้งสิ้น เมื่อกินอิ่ม ชิชาเริ่มสำรวจสถานที่ หม่ากอดปลอบต้อนรับ หาที่หลับที่นอนให้ชิชา (สองแสบโคล่า ลาเต้หลับปุ๋ยอยู่ในห้องนอนไม่รู้เรื่อง) รุ่งเช้าหม่ามี้ ส่งชิชาตรวจเช็คสุขภาพ พบว่านู๋น้อยยับเยินจากการถูกรังแกมากพอควร ร่องรอยเขี้ยวคมที่เคยฝังคอมีหลายจุด ส่วนจมูกมีทั้งแผลสดแผลแห้งตกสะเก็ดให้รู้ว่า ชีวิตผ่านความลำเค็ญขนาดไหน แผลถลอก ทั่วตัว และปลายหางหักงอ น่าจะบอกได้ว่านู๋น้อย ต้องต่อสู้เพื่อชีวิตอยู่เพียงใด ขนาดว่า ชีวิตที่ผ่านมาเต็มไปด้วยความโหดร้าย ชิชากลับเป็นแมวน้อยที่คุ้นเคยกับคนมากๆ ขี้อ้อน ยอมให้จับให้อุ้ม เช็ดขี้หู ขี้ตา ง่ายดาย และติดหม่ามี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็นธรรมดา สมาชิกใหม่ย่อมถูกเดียจฉันจากเจ้าถิ่นเดิม โดยเฉพาะนางพญาโคล่า แต่ลาเต้นั้น ขอให้มีเพื่อนเล่น ท่านชายยอมทุกอย่าง ชิชาจึงไม่เหว่ว้ามากนัก เวลาผ่านไปประมาณ 1 สัปดาห์ โคล่าวางใจในชิชา เรื่องที่คิดว่าจะเป็นปัญหาก็ไม่มีปัญหาแล้ว เด็กแมวสามชีวิต กินด้วยกัน นอนด้วย วิ่งเล่นด้วยกัน มีหม่ามี้ ปาป๊าคอยดูแลตลอดเวลา ชีวิตดูจะมีความสุขกันทั่วหน้า จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 22:46:11

ความคิดเห็นที่ 3 มีความเชื่อเป็นอย่างมากว่า...ยัยหนูชิชาเธอเต็มอิ่มกับความรักที่ห้อมล้อมตัวเธอ และยังติดตามเธอไปถึงสถานที่ๆเธอได้ไปพำนัก ณ บัดนี้ด้วย เก๊าเห็นแมวเด็กกรุบกรอบน่ากินมาหาบ้านตั้งเยอะแน่ะ แฮ่ๆๆๆๆ....ตะเองจะสอยมาครอบครองสักโต๋ 2 โต๋มั๊ยอ่า ^^ ปอลิง...กลับมาเพิ่มเติม เดี๋ยวเก๊าให้ยืมเจ้าลูกมะพร้าวสัก2-3วันก็ได้เอ้า แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 23:16:12 จากคุณ : jazzzero (jazzzero) เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 23:05:42

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อถึงกำหนด หม่ามี้ปาป๊า พาเด็กๆไปทำวัคซีน หยดยาฆ่าเห็บหมัด ถ่ายพยาธิ ตามที่หมอนัด ทุกอย่างราบรื่นด้วยดี กระทั่ง ประมาณปลายเดือน ม.ค. ชิชา มีไข้เล็กน้อย หม่ามี้พาไปหาหมอ หมอแจ้งว่าน่าจะติดเชื้อไวรัสบางอย่าง แต่ไม่สามารถตรวจเลือดได้ เพราะน้ำหนักตัวยังน้อยเกินไป จึงฉีดยาฆ่าเชื้อและลดไข้ให้ พร้อมสั่งยามากินที่บ้าน เวลาผ่านไป 3 วัน ชิชาหายไข้ กินได้ นอนหลับ และเริ่มวิ่งเล่นกับพี่ๆ หม่ามี้เบาใจ ก็แค่ลูกแมวเป็นไข้ รักษาแล้ว หายแล้ว คงไม่มีอะรไรแล้ว แต่............ ต้นเดือนกุมภาฯ ชิชามีอาการท้องผูก อุจาระแข็งมาก ท้องป่องๆ หม่ามี้ไปคลีนิคหมอเล่าให้หมอฟัง หมอจัดยาระบายให้ คาดว่าท้องผูกพุงจึงป่อง ชิชากินยาระบาย 2 วันอุจาระกลับมาปกติ แต่คราวนี้ ชิชาเล่นน้อยลง และติดหม่ามี้กว่าเดิมมาก ต้องกับหม่ามี้เท่านั้น ไม่ว่าหม่ามี้จะไปไหนชิชาเดินตามต้อยๆไม่ให้คลาดสายตา หากออกไปข้างนอก ชิชาจะนั่งเฝ้าตรงทางเดินไม่ยอมเล่นกับใครทั้งคนหรือแมว จนกว่าหม่ามี้จะกลับมา หม่ามี้รู้สึกประหลาดใจเหมือนกัน ทำไมชิชาติดหม่ามี้ขนาดนี้ ช่างเหมือนกับตอนลาเต้ไม่สบาย ลาเต้นั้นหากไม่สบาย จะไม่เอาใครเช่นกัน ต้องนอนบนตัก ต้องเห็นหน้าตลอดเวลา และมีท่าทีซึมเศร้าเห็นได้ชัด แต่ ชิชาหนักกว่ามาก เพราะไม่ยอมกระทั่งจะเล่น นั่งเฝ้า เดินตาม นอนซบ หากหม่ามี้ไม่ตื่น ชิชาไม่ตื่น ฯลฯ หม่ามี้รู้แล้ว ชิชาต้องป่วยอีกแน่ๆ แม้จะไม่มีไข้ แต่ลางสังหรณ์บอกว่า ครั้งนี้ไม่ใช่การเจ็บป่วยธรรมดา จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 23:17:51

ความคิดเห็นที่ 5 หม่ามี้พาชิชาไปหาหมอ เล่าอาการให้ฟัง ชิชาชอบเลียกินอะไรแปลกๆตามพื้น(ซึ่งไม่ใช่อาหาร) แต่กินอาหารปกติ หมอวัดไข้ ปรากฏว่าไม่มีไข้ หมอคลำท้อง และบอกว่า น่าจะบวมน้ำ จึงเจาะเพื่อดูดออกมาดู และเจาะเลือด จากการเจาะท้อง พบว่าเป็นน้ำตามที่หมอสันนิษฐานจริงๆ คุณหมอให้กำลังใจ น้องอาจติดเชื้ออะไรสักอย่าง ผลเลือดออกมา ปรากฏว่า เกร็ดเลือดต่ำมาก แต่ค่าตับ ไต โปรตีนปกติ และมีเชื้อไวรัสในกระแสเลือด ด้วยความที่ชิชากินยาค่อนข้างยาก หม่ามี้จึงให้คุณหมอฉีดยาฆ่าเชื้อ และขับน้ำ โดยอุ้มไปหาหมอทุกวันติดกันได้สามวัน หม่ามี้สงสารชิชามาก เพราะขาบวมเขียวช้ำจากการฉีดยา จึงขอเอายาฆ่าเชื้อและยาบำรุงเลือดมาป้อนเอง ชิชา ดูเหมือนว่าจะอาการดีขึ้นเมื่อกินยาตามที่หมอสั่ง กินอาหารเม็ดได้เหมือนปกติ (ตั้งแต่สันนิษฐานว่าป่วย ชิชากินปกติ ดังนั้นสังเกตจากการกินยากมาก) แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 23:42:59 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 23:30:37

ความคิดเห็นที่ 6 ชิชา ยังติดหม่ามี้ แต่ดีขึ้น เพราะเริ่มเดินตามสองแสบโคล่า-ลาเต้ นั่งเฝ้ามองพี่ๆเล่นกัน หม่ามี้มองอยู่ห่างๆ ในใจคิดเข้าข้างตัวเองว่า ชิชาคงไม่อยากเล่นกับเจ้าสองแสบหรอก เพราะเล่นกันแรงอย่างกับจะฆ่ากัน ชิชาตัวแค่นี้จะไปสู้ได้ไง ทั้งๆที่ ลึกๆแล้ว กังวลใจมาก ชิชาจ้องมองพี่เล่น แววตาเป็นประกายอยากเล่นด้วย แต่ไม่ยอมขยับตัว ชิชาเรียบร้อยผิดเด็กแมววัยไม่เกิน 3 เดือน เพราะจับวางไว้ตรงไหน ก็จะอยู่ตรงนั้น นั่งนิ่งอยู่ได้เป็นชั่วโมงๆ เว้นแต่เมื่อได้ยินเสียงหม่ามี้ จึงจะเดินกระย่องกระแย่งมาหา การตามตัวชิชาเป็นเรื่องง่ายมาก จริงๆแล้วไม่ต้องตามเลยก็ว่าได้ เพราะชิชาจะต้องตามเสียงมาหาหม่ามี้เองตลอดเวลา คืนวันที่ 13 กุมภาฯ หม่ามี้พบกองอาเจียนบนที่นอนใหญ่มาก เป็นอาหารที่ดูเรียบร้อยยังไม่ย่อย หม่ามี้คิดว่าน่าจะเป็นของโคล่า เพราะชิชาไม่น่าจะกินได้เยอะขนาดนั้น และโคล่ามักกินเร็ว กินเยอะ จนอ๊อกออกมาบ่อยๆ หม่ามี้กังวลใจ เพราะหากเป็นอาเจียนของโคล่าจริง ก็คงต้องพาไปหาหมอ และหากเป็นของชิชา หมายความว่า ตอนนี้ชิชาไม่มีอาหารอยู่ในท้องเลย วันนี้ทั้งวัน (13 กุมภาฯ) หม่ามี้ไม่เห็นชิชากินอะไรจริงจัง แค่และเล็มนิดๆหน่อยๆ แล้วเดินหนี วันนี้ ชิชา ซึมมากกว่าเดิม ไม่เดินตามหม่ามี้แล้ว หรือว่า ชิชาจะหมดแรง??? จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 23:54:21

ความคิดเห็นที่ 7 วันที่ 14 ก.พ. วันแห่งความรักของใครๆ หม่ามี้และปาป๊า หอบลูกแมวทั้งสามพบหมอ โคล่า-ลาเต้ รับวัคซีนลิวคิเมียเข็มสุดท้าย ส่วนชิชาจริงๆแล้วต้องฉีดวัคซีนพื้นฐานเข็มที่สอง แต่ด้วยสภาพร่างกายที่ไม่พร้อม ย่อมฉีดไม่ได้ คุณหมอตรวจดูท้อง ที่ไม่ลดอาการบวมลงเลยของชิชา และทำสีหน้าหนักใจ "พี่คะ พี่คงต้องพาชิชาไปตรวจละเอียดที่ รพส.กำแพงแสนแล้วค่ะ พี่ว่างมั้ยคะ?" "ช่วงเทศกาลไม่ค่อยว่างค่ะคุณหมอ แล้วทำไมต้องไปถึงกำแพงแสนละคะ?" "คือแล็ปที่นี่ตรวจละเอียดกว่านี้ไม่ได้แล้ว หมอเกรงว่าชิชาจะเป็น FIP." ณ ตอนนั้น หม่ามี้ตัวชา หูอื้อ และสับสันจนอธิบายความรู้สึกไม่ถูก คุณหมอคงสังเกตเห็น "อาจจะเป็นเชื้ออื่นก็ได้นะคะพี่ มีเคสหนึ่งเป็นเหมือนชิชา ติดเชื้อในกระแสเลือดเหมือนกัน เป็นตั้งสองเดือนนะคะ" หม่ามี้ถามหมอ และกลั้นใจฟังคำตอบ "แล้วตอนนี้ เคสที่ว่าเป็นยังไงค่ะ" หมอตอบ "น้องเสียแล้วค่ะ แต่นั่นคงเป็นเพราะเจ้าของเขาไม่สะดวกไปกำแพงแสนเลยช่วยไม่ทัน" คำตอบที่ได้รับ สำหรับหม่ามี้โลกเหมือนเหวี่ยงไปมา มากกว่าหมุนรอบดวงอาทิตย์เสียแล้ว "งั้น พี่ขอซื้อ a/d นะคะ เผื่อจะช่วยให้ชิชาแข็งแรงกว่านี้ เพื่อไปรับการรักษาที่กำแพงแสน" หม่ามี้เดินออกจากห้องตรวจ ปาป๊ารออยู่กับโคล่าและลาเต้ เห็นหน้าหม่ามี้ ป๊ารู้แล้วว่าเรื่องใหญ่ หม่ามี้หัวใจสลาย "หม่ามี้ เป็นอะไร ทำไม ชิชาจะตายเหรอ" เป็นครั้งแรกที่หม่ามี้ตวาดปาป๊าในที่สาธารณะ "ชิชา ไม่ตายหรอกป๊า อีกสองวันเราจะไปกำแพงแสน ได้ยินมั้ยเราจะไปกำแพงแสน ป๊าพูดบ้าอะไรวะ" เราสองคนนั่งเงียบกันตลอดทางกลับบ้าน ระยะทางแสนสั้นที่คุ้นเคย วันนี้มันช่างดูมืดมนและไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อถึงบ้าน หม่ามี้แอบไปกอดชิชาร้องไห้อยู่ในห้องนอนตามลำพังสองคน ประหลาดที่ชิชาอ่อนแรงลงมาก ขนาดจะมองหน้าสบตาแม่ ยังทำแทบไม่ได้เลย ทั้งๆที่ก่อนไปหาหมอยังเดินไป-มาได้อยู่เลย ชิชาลูกแม่ มันเป็นไปได้ยังไง ทำไมมันต้องเกิดกับลูกแม่............... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 00:10:56

ความคิดเห็นที่ 8 เมื่อร้องไห้จนหนำใจ หม่ามี้เปิด a/d ให้ชิชา ชิชากินอย่างหิวโหย ในปริมาณที่น่าพอใจ หม่ามี้ใจชื้น แสดงว่า ชิชาแค่หมดแรง เพราะเมื่อวานอาจกินอะไรไม่ได้อย่างที่คิด คืนวันที่ 14 กุมภาฯ ที่ร้านวุ่นวายมาก ทุกคนแทบไม่มีใครมีเวลาจิบน้ำสักอึก หม่ามี้เวียนไปดูชิชา ก็เห็นว่า นอนซบพุงลาเล้ เมื่อได้ยินเสียงหม่ามี้ ทั้งคู่ผงกหัวดู แล้วนอนต่อหลับไปด้วยกัน ตีสอง หม่ามี้เข้าไปดูลูกๆอีกรอบ พบชิชาย้ายมานอนบนหมอนหม่ามี้แล้ว ยังคิดในใจว่า โถ...ตัวแม่ไม่อยู่ ขอได้นอนสูดกลิ่นก็เอา ชิชา หนอ ชิชา หม่ามี้อุ้มชิชา "ไปกินอะไรหน่อยนะลูก จะได้แข็งแรง แล้วแม่จะพานู๋ไปหาหมอที่กำแพงแสน นั่งรถเล่นกันเนอะ" "ชิชาต้องสู้นะคะลูก เดี๋ยวก็หาย นะจ้ะสาวน้อยแสนสวยของแม่" แต่เมื่อวางชิชาลงบนโต๊ะที่มีจานอาหารตรงหน้า ชิชาล้มลงทั้งสี่ขา ตาเหม่อลอย หม่ามี้กรีดร้องออกมาสุดเสียง ป๊าถลันเข้ามาดู ในใจแม่รู้แล้ว รู้แล้ว................ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 00:19:15

ความคิดเห็นที่ 9 หม่ามี้ลูบหัวลูบตาชิชา สะอื้นไห้ "ชิชา กินหน่อยนะลูก กินเถอะลูก เดี๋ยวเรานั่งรถเล่นไปกำแพงแสนกันนะลูก" ชิชา มองหน้าหม่ามี้ แววตาว่างเปล่า ชิชามองจานอาหารนิ่งงัน ป๊ากอดหม่ามี้ และลูบตัวชิชาไปด้วย เราเฝ้าชิชาอยู่อย่างนั้น ชิชาหายใจแผ่วลง บางครั้ง ดูเหมือนจะพยายามเบียดเข้าหาหม่ามี้ ตีสี่เราอุ้มลูกเข้านอน หม่ามี้วางชิชาไว้ข้างหมอน และนอนโอบชิชาไว้ ชิชาเบียดตัวเข้าหาแขนหม่ามี้ อย่างที่เคยทำ แต่หม่ามี้รู้ว่าชิชาหมดแรงแล้วจริงๆ ลูกแม่คงเจ็บคงทรมานมากจริงๆ "ชิชา ถ้าไม่ไหวก็ไปเถอะลูก หม่ามี้ยอมแล้วชิชา ยอมให้นู๋ไปได้แล้ว" หม่ามี้พูดกับชิชา ปาป๊าบอกชิชาว่า "ป๊ารักนู๋มากนะลูก ไปเถอะ ไม่ต้องทนทรมานอีกแล้ว" เรานอนมองลูกหายใจแผ่วๆจนผลอยหลับไปทั้งคู่ แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 55 00:29:52 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 00:29:09

ความคิดเห็นที่ 10 โอยย น้ำตาไหลตามเลยค่ะ เป็นกำลังใจเล็กๆให้คุณแม่นะคะ ปอลอ นู๋น้อยชิชาได้รับความรัก มีความสุขในช่วงเวลาหนึ่ง ถึงแม้จะน้อยแต่ก็มีคุณค่ามาก ป่านนี้นู๋คงได้ไปวิ่งเล่นเต็มที่ ไม่เจ็บ ไม่ป่วยแล้วนะลูก จากคุณ : by iPad (jaboxbito) เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 00:34:44

ความคิดเห็นที่ 11 หม่ามี้รู้สึกตัวตื่นตอน 10.30 น. คลำชีพจรของชิชา เอามืออังจมูก รู้สึกว่าลมหายใจเบามากจนไม่แน่ใจ "ชิชา ไปเถอะลูก แม่รักนู๋นะ รักมาก พอแล้วไม่ต้องสู้แล้ว หลับให้สบายนะคะลูกแม่" หม่ามี้เขย่าปลุกปาป๊า "ป๊า ชิชาไปแล้ว" ป๊าตื่นทันที และพูดทันที "ไม่มั้งตอน 10 โมงป๊าตื่นมาดูลูกยังหายใจอยู่นะ" "ป๊าจับดูซิ ลูกมือเย็น เท้าเย็นแล้ว ลูกไม่หายใจแล้วป๊า" ป๊ากอดชิชา หอมชิชา "หลับให้สบายนะลูกสาวป๊า" 11 โมง หม่ามี้อุ้มชิชาที่มีผ้าห่อเรียบร้อยออกจากห้องนอน บอกน้าแมน "ชิชาไปแล้ว" น้าแมน เดินมาหอมชิชา ลูบตัวชิชาเนิ่นนาน ในที่สุดน้าแมนก็บอกลา "ไปดีนะชิชา" ปาป๊าเช็ดตัว ทำความสะอาดครั้งสุดท้ายให้ชิชา หม่ามี้อุ้มพี่โคล่าพี่ลาเต้ มาลาชิชา ภาพน่าเวทนาคือสองแสบ วนเวียนสลับกันเลียน้องไม่รู้จักเบื่อหน่ายเหน็ดเหนื่อย นี่เขาหวังให้น้องตื่นใช่มั้ย??? โคล่านั่งเฝ้าร่างไร้ลมหายใจของน้องจนถึงวินาทีสุดท้ายที่หม่ามี้อุ้มน้องชิชาเดินไปหลังบ้าน น้าแมน ยืนป้ายน้ำตาอยู่หน้าหลุมเล็กๆใต้ต้นสะเดา หม่ามี้หอมชิชาครั้งสุดท้าย แล้วส่งชิชาให้ป๊า ป๊าหอมชิชาส่งต่อให้น้าแมน น้าแมนกอดชิชา จุ๊บเบาที่ปากอย่างที่เคยทำ แล้ววางชิชาลงในหลุม............ ชิชาไม่มาวิ่งเล่น ไม่เดินตามหม่ามี้อีกแล้ว แต่ชิชายังอยู่ อยู่ในหัวใจของทุกชีวิตที่นี่ ที่บ้านชมวิว ต่อไปนี้ชิชา จะไม่เจ็บปวดทรมานอีกแล้ว ชิชาจากไปอยู่ในที่สงบ ที่ที่ไม่ต้องดิ้นรน ไม่หิว ไม่โหยหาอะไรอีกแล้ว 1 เดือนกับ 10 วัน ที่ชิชามาอยู่กับเรา แม้เป็นเวลาที่ไม่นานนัก แต่หม่ามี้เชื่อว่านู๋ไม่รู้สึกโดดเดี่ยวเลยแม้สักวินาทีใช่มั้ยลูก ชิชาจ๋า ลูกสาวตัวน้อยของแม่ อย่าลืมนะลูก แม่รักนู๋มาก แม่จะรักและคิดถึงนู๋ตลอดไป ไม่ว่าลูกแม่จะอยู่ที่ตรงไหน ลูกไม่ต้องเหงา ไม่ต้องเศร้าอีกแล้ว เอาความรัก ความอาลัยของแม่ไปอยู่ด้วยนะลูก ปล. หม่ามี้โทร.บอกคุณหมอว่าชิชาไปแล้ว คุณหมอแจ้งว่า คงจากไปด้วย FIP. เพราะเร็วมาก ป่วยในลักษณะท้องบวมน้ำ และติดเชื่อในกระแสเลือดไม่ถึงสองสัปดาห์ หม่ามี้จึงสั่งวัคซีน FIP. ให้สองแสบ เพื่อป้องกันไว้ก่อน แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 55 01:05:40 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 00:54:50

ความคิดเห็นที่ 12 นางฟ้าตัวน้อย ๆ ขอให้มีความสุขอยู่บนสวรรค์ นะลูก รู้ว่ามีพบย่อมมีจาก แต่ก็กลัวค่ะ ไม่อยากให้เวลานั้นมาถึง ไม่อยากคิด เป็นกำลังใจให้ครอบครัวชมวิวทุก ๆ คนเลยนะคะ อาลัยรัก .... แด่ชิชา ตัวน้อย แต่หัวใจเธอยิ่งกว่าผาสูงใหญ่ จากคุณ : ปล.คิดถึงเสมอ เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 01:18:39

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านแล้วอดร้องไห้ไม่ได้ สงสารชิชา ไปดีนะลูก หม๊ามี้ต้องเข้มแข็งเพื่อลูกๆ จากคุณ : งี้ เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 03:06:28 A:99.186.244.44 X: TicketID:000720

ความคิดเห็นที่ 14 ร้องไห้แต่เช้าเลยอ่า.. นี่ล่ะชีวิตของลูกแมวจร ชีวิตที่ต้องดิ้นรนเอาตัวรอด และเป็นชีวิตที่อยากได้ความรักมากๆ สุดท้าย..ชิชา..ก็ได้พบ..ความรัก แล้ว จากคุณ : Loma-jo เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 08:13:00

ความคิดเห็นที่ 15 เสียน้ำตาให้หนูน้อยชิชาแต่เช้า ปวดหัวใจ เพราะชิชาอุตส่าห์ได้รับความรัก อย่างที่อยากจะได้ ...อย่างน้อย หนูก็อบอุ่นจนถึงนาทีสุดท้าย ขอส่งนางฟ้าน้อยๆกลับไปวิ่งเล่นบนสวรรค์นะคะ ที่นั่น ชิชาจะแข็งแรง วิ่งเล่นได้เต็มที่ ไม่เจ็บ ไม่ปวด ... อีกต่อไปแล้ว เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : หญิงเจี๊ยบ เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 09:05:51

ความคิดเห็นที่ 16 น้องชิชาไปอย่าสงบ เพราะรู้สึกถึงความรักและความอบอุ่นที่ทุกคนในบ้านชมวิวมีให้ น้องชิชาจะอยู่ในใจของทุกคนในบ้านชมวิวและห้องแมวตลอดไป ปอลิง อ่านกระทู้ไหนไม่เคยน้ำตาเล็ด นิไหลออกมาเลยค่าT^T จากคุณ : น้องมู๋ตาล เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 10:07:44

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านแล้วทำให้เรามีความปราถนาแรงกล้าขึ้นว่าขอให้ลูกๆของเราจากเราไปก่อนทุกตัว อย่าให้เราจากพวกเค้าไปก่อนเพราะไม่อย่างนั้นเมื่อถึงเวลาของเค้า ใครจะส่งเค้าด้วยความรัก ใครจะกอดเค้าในช่วงเวลาสุดท้ายที่เค้าต้องการกำลังใจ   ลาก่อน..หนูชิชา จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 10:10:18

ความคิดเห็นที่ 18 หม่ามี้นักเล่าเรื่องที่สุดยอด....ทำให้บ่อน้ำตาไหลทะลักเลยอ่ะ สงสารทั้งคน ทั้งน้องแมว จากกันด้วยความรักที่มีให้กันมากมาย ชีวิตคนกับแมวไม่ต่างกันเลย ... คือการแสดงออกถึงความรักที่มีให้กันนั้นเอง น้องแมวแสดงออกทางกาย.... คนแสดงออกได้หมด เพราะว่าคำว่ารัก ซาบซึ้งแทนน้องซิชาจริงค่ะ ขอให้ครอบครัวชมวิว .... คลายความทุกข์ได้ และมีความสุขกับเด็กๆที่บ้านต่อไปนะค่ะ จากคุณ : 3 สาวจริง เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 10:31:15

ความคิดเห็นที่ 19 ....................................................... พูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ เสียใจด้วยนะค่ะ ขอให้ชิชามีความสุข ที่ไม่ต้องเจ็บปวดอีก ขอให้จุนแม่ จุนพ่อเข้มแข็ง ชิชาไปสบายแล้วค่ะ FIP. เข็มเท่าไรค่ะ ไม่อยากให้เกิดกับลูกสาวเลย จากคุณ : คุณนาย ผกก. เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 10:40:21

ความคิดเห็นที่ 20 ทำงานไป น้ำตาล่วงไป ต้องเปลี่ยนโมทไปมา .... จากคุณ : frist16 เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 10:51:35

ความคิดเห็นที่ 21 FIPเป็นวัคซีนแบบหยอดจมูกค่ะ ราคาไม่แน่ใจค่ะ จะพาไอ้กิ๊งไปหยอดเดือนหน้า แต่กิ๊งมันชอบจาม(คาดว่าแพ้ฝุ่น) หมอเลยอยากตรวจเลือดดูก่อน เพราะเป็นวัคซีนที่ต้องให้โดยการหยอดจมูก หม่ามี้ชิชาเล่าเรื่องได้สะเทือนใจมากค่ะ ร้องไห้ไปสามตลบ ชิชาหลับให้สบายนะจ้ะ ใช้กรรมหมดแล้วชาติหน้าเกิดเป็นคนนะหนู จากคุณ : ChiBi_CupCake เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 10:58:25

ความคิดเห็นที่ 22 สบายแล้วนะลูก เด็กน้อยวัยแค่นี้ต้องผ่านอะไรมามากมาย แต่สุดท้ายหนูชิชา ก่อนจากไปหนูไม่ขาดอะไรเลยนะลูกนะ หลับให้สบายแล้วไปวิ่งเล่นบนสวรรค์ให้สนุก ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน อีกต่อไปแล้วลูกเอ๊ย T___T จากคุณ : ลูกปลาทาโร่ เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 13:48:47

ความคิดเห็นที่ 23 เสียใจด้วยค่ะ หลับให้สบายน๊ะชิชา จากคุณ : tukta_mania เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 14:18:39

ความคิดเห็นที่ 24  T T   ไม่ต้องห่วงนะคะ น้องชิชาจะรอ จขกท อยู่บนสวรรค์แน่นอน คุณตาของเราท่านหนึ่ง ก่อนเสีย ท่านเห็นคุณยาย และสัตว์เลี้ยงทุกตัวมารอรับท่าน...ส่วนตัวเราเชื่อเรื่องชีวิตหลังความตาย เพราะเราก็เคยมีประสบการณ์ตรงจ้า จากคุณ : The protector191 เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 14:20:26

ความคิดเห็นที่ 25 เสียใจด้วยครับ  แต่ผมว่า ชิชา เขาคงมีความสุขมาก ๆ แล้วละครับ ที่ได้มาอยู่กับ มามี้ จากคุณ : ระพีร์ เด็กแสบ เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 14:53:25

ความคิดเห็นที่ 26 แอบปาดน้ำตา..ติดตามอ่านเรื่องราวของเด็กๆที่บ้านชมวิวมาตลอดเลยค่ะ  อย่างน้อยน้องชิชาเค้าก็ได้รับความรักอย่างเต็มเปี่ยมที่ทุกคนในครอบครัวได้มอบให้กับน้องเค้า  น้องชิชาตัวน้อยเค้าไปเป็นนางฟ้าตัวน้อยๆวิ่งเล่นอยู่ข้างบนโน้นอย่างสนุกสนานแล้วล่ะค่ะ มามี้ อย่าเสียใจไปเลยนะคะ... จากคุณ : damiana เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 16:08:35

ความคิดเห็นที่ 27 นี่พี่น้อยไม่ได้ร้องไห้นะ พี่น้อยใจแข็งอยู่แล้ว แค่น้ำใสๆไหลออกตามาเอง แค่น้ำใสๆทำตะหมูกฟืดฟาด เท่านั้นเอง แง. ช่วงที่ยังอยู่ น้องเค้าอาจเจ็บปวด  แต่ตอนเค้าจากไปเค้าหลุดพ้นความเจ็บปวดทั้งปวงแล้ว เค้าเก็บความรักติดตามตัวไปด้วย น้องต้องได้ไปเกิดในที่สวยงามแน่ๆเลยจ้า จากคุณ : น้ำค้างรุ่งอรุณ เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 18:21:51

ความคิดเห็นที่ 28 แสบตาจนต้องจอดรถเลย.... ขอให้ชิชาไปสู่สรวงสวรรค์อย่างมีความสุขที่สุดนะลูก จากคุณ : โออาอิชิ เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 18:39:26

ความคิดเห็นที่ 29 โถ....นู๋ชิชา... ไปดีหลับสบายนะลูก ตั้งตารอ ซีรีย์ ชุดชิชา กลับมาต้องอ่านบทสุดท้ายของชิชา   จากคุณ : jeedjaad เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 19:45:30

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านไปซับนำ้ตาไป ขอให้ชิชาไปดี ไปเกิดในภพชาติที่ดีและมีความสุข  แต่ชิชาจากไปในอ้อมกอดแห่งความรักของหม่ามี๊ ปะป๊า น้าแมน รวมทั้งพี่ชายพี่สาว เค้าคงมีความสุขมากๆเลยค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งครอบครัวนะคะ จากคุณ : มามี๊หนูกริ๊ง เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 21:07:49

ความคิดเห็นที่ 31 เสียใจด้วยนะคะ แมวเราก็มีอาการแบบชิชาเลย ... หมอนัดฟังผลตรวจน้ำในท้องอีก 3 วันข้างหน้า ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง แต่คาดว่าจะเป็น FIP เพราะ้ท้องใหญ่มีแต่น้ำ ตอนนี้ก็กำลังทำใจคะ เตรียมรับกับสิ่งที่มันจะเกิดขึ้นในอีก 3 วันข้างหน้า...แต่ชิชาไปไวมากเลยนะคะ แค่ไม่กี่วันเท่านั้น ชิชาเค้าจากไปพร้อมกับความสุขที่เค้าได้รับอย่างเต็มหัวใจแล้วคะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ คะ จากคุณ : หมูไวท์ เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 22:45:03

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านไม่ทันจบน้ำตาอาบแก้ม  T T ไม่ได้ขึ้นอยู่กับที่เวลาที่อยู่ด้วยกันไม่นานหรอกค่ะ ต่อให้อยู่ด้วยกันแค่ 1 เดือน 10 วัน เค้าก็ได้รับความรักที่ดีที่สุดติดตัวไปกับเค้าแล้ว ทำใจให้สบายนะคะ เราเชื่อว่าเค้าจากไปอย่างมีความสุขที่ได้อยู่กับหม่ามี้และป๊า ในวินาทีสุดท้ายของชีวิตค่ะ สู้ๆๆนะคะ จากคุณ : VHS เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 23:12:54

ความคิดเห็นที่ 33 ปาดน้ำตาทิ้งแบบเงียบๆ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ชิชาไปดีแล้วค่ะ และช่วงสุดท้ายของชีวิตชิชาก็เป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่สุดแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : ป้าตุ้ยกล้วยกวน เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 05:34:46

ความคิดเห็นที่ 34 FIP เป็นโรคเวรโรคกรรม ถึงมีวัคซีนก็ไม่สามารถคุ้มครองลูกได้ร้อยเปอร์เซนต์ เมื่อเป็นแล้วก็ไม่สามารถรักษาให้หายได้ เกือบยี่สิบปีแล้วที่สัตว์แพทย์ฝรั่งเค้าทำงานวิจัยรักษาโรคนี้ แต่ก็ยังไม่เจอหนทาง ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งนะคะ เมื่อได้มีพบก็ต้องมีจาก ไม่ช้าไม่นาน อาจจะได้พบกันอีกก็ได้นะคะ จากคุณ : NSY เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 07:05:03

ความคิดเห็นที่ 35 เสียใจด้วยนะคะ น้องไปดีแล้ว จากคุณ : supreya เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 13:02:29

ความคิดเห็นที่ 36 หลับให้สบายนะเด็กน้อยรักนู๋นะ จากคุณ : ghat เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 14:34:34

ความคิดเห็นที่ 37 พูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ สงสารน้องมาก แต่น้องยังโชคดีที่มีม่ามี๊และปาป๊า ที่รัก ตอนนี้น้องไปสบายแล้วค่ะ เราเป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : น้องจี๊ดจ๊าด (จี๊ดจ๊าด-jamp) เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 09:48:10

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านแล้วน้ำตาไหล ชิชาไปสบายนะลูก จากคุณ : แม่มะลิกับพ่อพุดซ้อน (แม่มะลิกับพ่อพุดซ้อน) เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 14:51:37

ความคิดเห็นที่ 39 ..........  T T จากคุณ : อัตสึฮิเมะ เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 20:27:22