ความคิดเห็นที่ 1 ไม่มีประสบการณ์แบบนี้เลย  เพราะเราเลือกที่จะให้เค้ามีชีวิตอยู่ ตอนแมวแก่ของป่วยเป็นโรคไตโคม่า ไม่รู้สึกตัวแล้ว แต่เค้ายังหายใจอยู่ เราถือว่าเค้าพยายามที่จะมีชีวิตอยู่ต่อสู้กับอาการในตัว  เราก็รักษาเต็มที่ค่ะ  หวังเล็ก ๆ ว่าเค้าจะฟื้นตัวแล้วกลับมามองหน้าเราได้เหมือนเดิม แค่เค้าอยู่ต่อได้วันนึงเราก็ดีใจแล้ว  สุดท้ายเค้าก็ฟื้นตัวได้ อยู่ต่อไปได้อีกเป็นปี ให้โอกาสแมวอีกนิดนะคะ จากคุณ : เหมียวมะหวด เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 14:11:45

ความคิดเห็นที่ 2 ถามเค้าหรือยัง ว่าเค้าอยากตายมั้ย ที่เค้าต่อสู้ดิ้นรนไม่ยอมตายอยู่ทุกวันนี้เพราะอะไร ..... เค้าสู้อยู่ คุณควรสู้ไปพร้อมกับเค้านะคะ   สู้ๆ ๆ ๆ ทุกชีวิตรักชีวิตตัวเอง......อย่าตัดสินใจแทนคนอื่นเลยค่ะ จากคุณ : กาแฟบนดอย เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 15:06:53

ความคิดเห็นที่ 3 เราเข้าใจจขกท.นะคะว่ารู้สึกยังไง บอกตามความต้องการของเราถ้าเราต้องเจอแบบคุณละกันนะ เราอยากให้เวลาสุดท้ายของเค้า ไม่โดดเดี่ยว เราจะอยู่กับเค้า กอดเค้า ปลอบเค้า แล้วได้บอกลาเป็นครั้งสุดท้าย จากคุณ : PusZehCat เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 15:21:39

ความคิดเห็นที่ 4 เราว่าให้เค้าหมดอายุขัยของเค้าเองดีกว่าเพราะถ้าทำแบบนี้เหมือนเค้ายังใช้กรรมไม่หมดมันจะติดตัวเค้าไปอีกในชาติหน้าให้เค้ามีลมหายใจจนถึงวาระสุดท้ายเค้าเถอะค่ะ จากคุณ : ploycat เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 15:36:15

ความคิดเห็นที่ 5 อยู่เป็นเพื่อนเหมียว ดูแลเหมียวจนสุดสิ้นลมหายใจสุดท้ายด้วยกำลังของเหมียวเองเถอะนะคะ แม้ว่าเหมียวจะทรมาน แต่ยังดีกว่าที่คุณจะต้องมีชีวิตอยู่โดยที่ในใจคุณจะรู้สึกตลอดไปว่า ครั้งหนึ่งคุณเคยอุปการะเหมียว แล้วคุณเป็นผู้ตัดสินใจปลิดชีวิตเหมียวเสียเอง จากคุณ : สาวน้อยแตงไทย เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 15:45:35

ความคิดเห็นที่ 6 อย่าเลยนะคะ ขอร้องล่ะค่ะ  ในช่วงวัยรุ่น (ประมาณ 25 ปีที่แล้ว) เคยยินยอมให้หมอทำ Put to sleep ลูกหมาตัวนึงที่ไม่สบายด้วยไข้หัด เพราะหมอบอกว่า เค้าไม่ไหวแล้ว ให้ฉีดยาไปดีกว่า   เสียใจมาจนทุกวันนี้ค่ะ ว่าแทนที่จะปล่อยให้เค้าหมดอายุขัยซะเอง เรากลับไปตัดสินใจให้เค้าตาย TT_TT   จากคุณ : platoo_cd เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 16:03:06

ความคิดเห็นที่ 7 ดูแลเค้า...จนกว่าจะสิ้นลมจากเราไปเถอะค่ะ เราอุตส่าห์ เก็บเค้ามาเลี้ยง ดูแลเค้ามาจนถึงวันนี้ เป็นกำลังใจให้ น้ะคะ... จากคุณ : สีขี้ม้า เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 16:07:36

ความคิดเห็นที่ 8 เคยมีประสบการณ์น้องหมาพุดเดิ้ลเป็นไข้หัด นอนชักทุกวัน   ตอนนั้นเหนื่อยและเครียดมาก  เพราะทำงานกลางวัน   ตอนกลางคืนเอามานอนข้างเตียง คอยแตะตัวทั้งคืน  กลัวเขาตาย เช้าขึ้นมาทีไร  จับตัวเขาแล้วกระดุกกระดิก  จะรู้สึกดีใจมากที่ผ่านมาได้อีกวัน จนถึงหน้าฝน  อุ้มเขาขึ้นมาดูสายฝนด้วยกัน บอกเขาว่านี่ฝนนะ  เย็น ๆ เห็นไหม ยังไม่ทันพ้นฝน  เขาก็สิ้นใจในเช้าวันหนึ่ง ไม่คิดจะฉีดยาให้เขาหลับนะ  ปล่อยให้เขาไปเอง ผ่านมาสามสิบปีแล้วค่ะ  เห็นฝนทีไรคิดถึงเขาทุกที น้องหมาแมวรุ่นปัจจุบันปล่อยให้ไปเองค่ะ  ไม่ put จากคุณ : สุภาพสตรี เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 16:27:07

ความคิดเห็นที่ 9 เคยมีประสบการณ์ + ความคิดชั่ววูบแบบนี้เหมือนกัน เรื่องไม่อยากให้เค้าทรมานเพราะรู้ว่ายังไงก็ไม่มีทางรอด เค้าเป็นไต ค่าความเป็นพิษในเลือกสูงทะลุกราฟที่เครื่องจะสามารถแสดงผลได้ คุณหมอบอกใจเย็นๆ ให้กลับไปนั่งคิดทบทวนดูว่าจะทำจริงไหม เรากลับไปนั่งมองหน้าเค้า ต่างคนต่างมองกัน ถามเค้าว่าทรมานใช่ไหม แล้วก็ได้คำตอบว่าก่อนหน้านี้เค้าพยายามสู้กับความเจ็บปวดพวกนี้ มาถึงตอนนี้เราไม่มีสิทธิ์ที่จะตัดสินให้เค้าอยู่หรือไป ให้เค้าเลือกสู้จนวินาทีสุดท้าย เราเลือกที่จะปล่อยให้เค้าจากไปโดยให้เค้าได้สู้อย่างเต็มที่ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ เพราะรู้ว่าทำใจยากจริงๆ >"< จากคุณ : Buri's Mom (Kxiii) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 16:43:24

ความคิดเห็นที่ 10 ผมเองเคย put to sleep หมาจรแก่ๆที่โดนรถทับตัวนึง รายละเอียดไม่เล่าแล้วกัน แต่สรุปคือต้องดูว่าความทรมาณของสัตว์นี่ระดับไหน สำหรับผมเอง ถ้าระดับเจ็บปวดจนโหยหวน เราก็ช่วยเหลือไม่ได้ หรือไม่สามารถหาใครช่วยเหลือได้แล้ว ผมถึงจะทำ ถ้าซึม หมดเรี่ยวแรง ซูบ ซีด ผอม อย่างงี้ไม่ทำครับ ให้เขาไปเอง จากคุณ : แมวนุ่มนิ่ม เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 19:36:48

ความคิดเห็นที่ 11 เจ้านายเราเพิ่งจะคุยกันว่าจะเอาหมาเขา put to sleep หมาหูหนวกตาบอด แก่มาก ตอนนี้อึไม่รู้ตัวตลอด เราเองก็บอกไม่ได้ว่าเขาต้องทำอย่างไง คิดถึงแมวตัวเอง เราคิดว่าคงไม่ทำ จขทก็รักแมวตัวเองมาก ลองค่อยๆอยู่ไปค่ะ อย่าคหข้างบนบอก ค่อยๆคิดไม่ต้องรีบ จากคุณ : ztango เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 19:55:24

ความคิดเห็นที่ 12 ลองเปลี่ยนหมอดูมั้ยคะ จะได้รู้ว่าเป็นอะไรแน่เป็นโรคไตรักษาได้ เป็นเอดส์แมวอยู่ได้นาน ค่อยดูแลไม่ให้ภูมิตก ให้วิตามินคอยบำรุง ก้อดูแลกันไป ที่สำคัญต้องดูแลเอาใจใส่น้องเค้าคะ เคยมีเลี้ยงสุนัขโกเด้นรีทีฟเวอร์เป็นโรคลมชัก ก็ดูแลเค้าจนถึงวันสุดท้าย น้ำหนักลดไป4โลในเวลา2เดือน หมอให้putคะ เนื่องจากสมองมีปัญหารักษาไม่ได้ ดีใจที่ได้ดูแลเค้า อีกอย่างตัวเองคิดว่าถ้าทำไปแล้วจะทำให้น้องเค้าไม่หมดกรรมคะ จากคุณ : เขียนบน iPhone (Aktimut) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 19:57:26

ความคิดเห็นที่ 13 ตกลงไม่ได้ put จ้า จากคุณ : เขียนบน iPhone (Aktimut) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 19:59:11

ความคิดเห็นที่ 14 เราเคยต้องทำ ลูกหมาลาบราดอร์เกิดมาพิการ ครอกนี้ 4 ตัว ตายแต่แรก 1 , ปกติ 1, พิการ 2 หมอที่คลินิคบอกคงอายุไม่ยืนนะ แล้วแนะนำให้ไปหารพ.สัตว์จุฬา เนื่องจากเครื่องมือพร้อมกว่า พบว่า - เกิดจากมีน้ำในสมองจนไปเบียดเนื้อสมอง ทำให้พัฒนาการไม่ดี พิการมากเดินไม่ได้ 1 ตัว อีกตัวดีกว่านิดหน่อย พยายามเดินอวดเวลาเข้าไปหา เราก็เลี้ยง จ่ายเงินเพิ่มให้เด็กที่บ้านเพราะมีภาระต้องทำให้เยอะขึ้น เช็ดตัว ป้อนข้าว เช็ดอึ เย็นเรากลับจากทำงานก็เอามาเล่นกัน ทำกายภาพยกขาบริหารให้ เผื่อกล้ามเนื้อจะมีพัฒนาการขึ้น อายุยืนกว่าที่หมอคิด จนในที่สุด น้ำในสมองมันมากขึ้นเลยชัก หมอจุฬาให้ยามาคุมอาการ กินแล้วซึมๆ จากที่เคยงับมือเราเล่นเวลาเข้าไปหา ก็นอนเฉยๆ แล้ว ชักบ่อยขึ้น หน้าแตก ตาบวมไปข้างเพราะตอนชักไปฟาดกับอะไรไม่รู้ พอชักจะร้องโหยหวน เด็กหรือเราต้องเอากระสอบพันมือแล้วกอดไว้จนกว่าจะสงบ ไม่งั้นหัวจะฟาดอีก หายชักก็เหนื่อยหอบ ในที่สุดก็ต้องปรึกษาหมอที่คลินิคทำ"หลับ" ปกติหมอไม่ทำให้ใคร แต่นี่คงดูอาการแล้ว.. มันอันตรายกับตัวเค้า แล้วเราก็ไม่ได้ทำเพราะผลักภาระ อีกตัวที่เป็นเหมือนกันแต่อาการไม่มาก เราก็เลี้ยง-ดูแลอย่างดี ตอนหลังป่วยตายไปเอง ขนาดพิการยังสวยสะอาดสะอ้านทั้งคู่ ทาแป้งหอม ไม่มีการนอนจมกองอึกองฉี่ เราทำเพราะจำเป็น พิจารณาแล้วเป็นการยุติความทรมาน ไม่เคยคิดย้อนไปแล้วต้องละอายตัวเอง จากคุณ : กุ๊กไก่ใจร้าย (k487) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 20:21:55

ความคิดเห็นที่ 15 คห 11 เราเคยเลี้ยงหมาตัวแรกจนอายุ 21 ปี อาการเป็นอย่างหมาเจ้านายคุณ แต่เราไม่กล้าทำกับหมาเราค่ะ กลัวตอนเราแก่ไปลูกหลานทำกับเราแบบนี้ ให้เค้าหมดบุญของเขาไปเองดีกว่า เพราะยังไงเค้าก็ต้องตายอยู่ดีแล้วเราจะไปทำเค้าทำไม จากคุณ : โดดเด่นในทุกมุมมอง เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 22:01:06

ความคิดเห็นที่ 16 คงยังไม่ Putครับ แต่เมื่อถึงเวลาก็คงจะทำ ผมอยากให้แมวผมหลับสบายไปเลย ดีกว่าตื่นมาเจ็บปวด ขอบคุณทุกท่านครับ จากคุณ : คุณชายกล้า เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 22:08:31

ความคิดเห็นที่ 17 สำหรับเรา เค้าตอบเราไม่ได้ค่ะว่า เค้าอยากมีชีวิตอยู่ หรือ เค้าอยากจากไป อะไรคือความเจ็บปวดที่สุดของเค้า เค้าตอบเราไม่ได้ วันที่เราคิดว่า เค้าคงทรมานและเจ็บปวด และเลือกที่จะ put เค้า ในใจเค้า อาจอยากจะบอกกับคุณว่า เค้าทนได้ เค้ายอมรับความเจ็บปวดนั้นได้ ขอเพียงให้เค้ามีชีวิตอยู่ต่อ อย่าให้เค้าต้องตายเลย เพราะเรา ไม่สามารถที่จะเข้าใจความรู้สึกของเค้าได้ เราจึงเลือกที่จะตัดสินชีวิตของเค้า เพียงเพราะเราคิดว่า  เค้าเจ็บปวด และ ทรมาน เราเชื่อว่าทุกคน รักชีวิต และ อยากมีชีวิตอยู่ให้นานที่สุด ถึงแม้ว่าเราจะเจ็บปวด แต่เราก็ยังอยากมีลมหายใจ สำหรับเรา เราเองก็เคยผ่านประสบการณ์ นี้มา แต่เราเลือกที่จะให้เค้า หลับไปเองค่ะ และในวาระสุดท้ายของเค้า ก็ยังมีเรา ที่อยู่ข้างๆ เค้า และเป็นการจากกัน โดยธรรมชาติ ที่ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนต้องมีเกิด แก่ เจ็บ ตาย นึกถึงว่า ถ้าเป็นเรา เราอาจจะบอกว่า เราขอตายดีกว่า ถ้าต้องทรมาน แต่ คนใกล้ชิดเรา คนที่เค้ารักเรา เค้าต้องไม่ปล่อยให้เราตายแน่นอน เค้าจะต้องรักษาจนสุดความสามารถ วันใดวันหนึ่ง ทุกคนก็จะต้องตาย แต่ขอเพียง ความตายนั้น ไม่ได้ถูกกำหนด จากคนที่รักเค้า   และเค้าเองก็รักคุณ :" ) จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 22:26:24

ความคิดเห็นที่ 18 ภาวนาให้น้องแมวเค้าเจอทางรักษานะคะ อย่าไปทำเลยค่ะชีวิตใคร ๆ ก็รัก อย่าตัดสินการมีชีวิตให้ใครเลยนะคะ ปล่อยให้เค้าจากไปอย่างสงบดีกว่าค่ะ เค้าคงอยากเจอคุณ อยากเห็นคุณไปก่อนจะถึงวาระสุดท้ายของเค้า ถือว่าน้องแมวกับเรามีกรรมร่วมกันมาเถอะค่ะ เอาใจช่วยน้องแมวนะคะ จากคุณ : กระเทียมสับ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 00:04:06

ความคิดเห็นที่ 19 แมวเราก็เป็นโรคเหมือนแมวคุณ เมื่อถึงขั้นรักษาไม่ได้เราก็ประคองอาการกันไป  ฉีดน้ำเกลือให้มันเองทุกวัน อาหารไม่กินก็ต้องพยายามป้อนกันไป สุดท้ายเมื่อถึงเวลาเค้าก็ได้ไปอย่างสมศักดิ์ศรี  เพราะเราสู้กันทั้งคูแล้ว่ จากคุณ : susijang เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 01:01:01

ความคิดเห็นที่ 20 เราเคยมีประสบการณ์ครั้งหนึ่ง เมื่อปีที่แล้ว ช่วงเมษาเลือด ช่วงที่เกิดการกระชับพื้นที่กลุ่มคนเสื้อแดง ตอนนั้นเราทำงานอยู่แถวสีลม แต่ด้วยหน้าที่เราเลยต้องไปทำงาน ตอนนั้นรัฐบาลสั่งหยุดยาว แต่เราต้องไปทำงาน ตอนนั้นเราเดินไปทำงานจากสามย่านผ่านจามจุรีย์สแคว เจอทหารพร้อมปืนตลอดสองข้างทาง แม้แต่บนถนนรถข้าม ตรงหน้าจามจุรีสแค ยังมีทหารซุ่มอยู่เลย พอเดินไปถึงสถานเสาวภา เราเจอแมวตัวหนึ่ง ไม่แน่ใจว่าเกิดอุบัติเหตุอะไรกับเค้า มองไกลๆจะเหมือนเค้านอนอยู่ แต่พอเราเดินไปใกล้ๆ เหมือนเค้าพยายามเฮือกสุดท้ายเพื่อบอกว่าเค้ายังไม่ตายนะ เค้าผงกหัวขึ้นอย่างแรง เรางงมาก ก็เลยมองหาคนช่วย ตอนนั้นมองไปไหนไม่มีใครอยู่เลย ยกเว้นเต๊นทหาร เราก็เลยเดินไป ทหารคนหนึ่งคงอยากช่วยเรา แกก็เลยตามเรามา พอเจอแมวก็เลยบอกว่า ให้ผมช่วยทุบหัวหรือเปล่าคับ เพราะตอนนี้ทุกรพ.ปิดหมดเลย เราก็เลิกคุยกับแก แล้วพอดีมีรปภ.ที่สถานเสาวภา แกใจดีก็เลยให้นั่งมอไซต์ซ้อนท้ายเพื่อตะเวนดูว่ามีรพ.หรือคลินิกไหนเปิดอยุ่บ้าง แห่งแรกเราไปที่รพ.สัตว์จุฬา ปิดค่ะ เอ้าไปต่อ...ที่ไหนดี รปภ.บอกว่ามีหลังสนามกีฬา หลังมาบุญครอง รปภ.ก็ใจดีมาก เชื่อมั้ยเค้าหาถังขยะแถวนั้นมาใส่ตัวแมว แล้วก็นั่งมอไซต์ผ่านด่านทหาร กว่าจะผ่านด่านทหารมาได้ เราถูกตรวจบัตรสาระพัด ตอนนั้นเราโกรธทหารมาก จะตรวจอะไรนักหนา เราก็เลยมีปากเสียงกับทหารเล็กน้อย แล้วเราก็มาถึงคลินิก  ทางคลินิกเมือเห็นแมวแล้วเค้านึ่งเลย แล้วบอกว่าให้เราทำใจ ตอนนั้นเราร้องให้ตลอด เราก็เลยบอกว่า ทำยังไงก็ได้เพื่อให้แมวหาย เค้าก็นิ่งๆ แล้วบอกว่าแมวเป็นมากนะ และก็มองหน้าเรา เราก็เริ่มเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว  แล้วคลินิกก็หันไปฉีดยาแก้ปวดให้แมว แล้วก็ให้แมวนอนนิ่งๆ แล้วก็แนะนำให้เราไปหารพ.สัตว์บางเขนแทนดีกว่า เราก็จนปัญญา ก็เลยพานั่งแท๊กซี่ไปรพ.สัตว์บางเขน ตอนที่เราจากมา คลินิกแห่งนั้นไม่คิดค่ารักษาเราเลย และยังแถมตะกร้าใส่แมวให้เราด้วย พอมาถึงรพ.สัตว์บางเขน หมอก็ออกมาคุยกับเราเหมือนเดิม ว่าคงไม่ไหวแน่ และก็คุยกับเราสารพัด เราอยู่ที่นั่นประมาณ 2 ชั่วโมง เราร้องให้ตลอดเวลา จนเราไม่รู้ทำไงแล้ว แล้วหมอก็เดินออกมาอีกรอบ และก็คุยกับเราอีก ในที่สุดหมดก็ให้เราเซ็นใบยินยอมเพื่อฉีดยา ในที่สุดน้องแมวตัวนั้นก็จากไปด้วยความสงบ เราเสียใจมาก แต่หากคิดเบ็ดเสร็จแล้ว เราก็ต้องทำใจ เราทำดีที่สุดแล้ว หากเค้าอยู่เค้าก็จะทรมานมาก วันรุ่งขึ้นเราก็เลยทำสังฆทานให้เค้าค่ะ ขอให้ไปดีนะน้องแมว จากคุณ : แม่เหมียวขายาว เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 21:20:09

ความคิดเห็นที่ 21 ให้เค้าจากไปเองดีกว่าค่ะ ถ้ายังไงๆเค้าก็จะต้องไปอยู่แล้ว อย่าไปสร้างบาปโดยไม่จำเป็นเลยนะ อยู่เป็นกำลังใจให้เค้าถึงที่สุดดีกว่าค่ะ แล้วคุณจะไม่นึกเสียใจทีหลังแน่นอน จากคุณ : Orange Jasmin เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 19:50:01

ความคิดเห็นที่ 22 เราไม่มีประสบการณ์ Put to sleep  แต่เรามีประสบการณ์การช่วยลูกหมาจรตัวนึง เก็บเค้ามาจากข้างทาง เพราะเห็นว่านอนซมกลางถนน กลัวว่าจะโดนรถทับ พาไปหาหมอ หมอบอกเลือดแทบไม่มี ตรวจเลือด พบว่าเป็นพยาธิเม็ดเลือด หมัดเต็มตัว เป็นๆๆๆ โอ๊ยแยะ จำไม่ได้ อยู่บ้านเราได้วันเดียว อาการไข้หัดเริ่มออก  กินไม่ค่อยได้ เราก็พาไปหาหมอ ให้น้ำเกลือ หมอบอกว่าหมาจรเป็นไข้หัด ตาย 100% แต่เราก็ยังคงป้อนสารอาหาร พาไปหาหมอให้น้ำเกลือ ให้ยารักษาตามอาการ จนสองวันสุดท้าย เค้าร้องตลอดเวลา เป็นไข้หัดขึ้นสมอง ชัก น้ำลายฟูมปาก อึ๊แตกตลอด แต่เราก็คอยเช็ดทำความสะอาดให้ ป้อนสารอาหร และพาไปหาหมอให้น้ำเกลือจนวันสุดท้ายของชีวิตเค้าค่ะ ไม่เคยแม้แต่คิดจะให้เค้าตายด้วยยา เพราะเค้าคงอยากจะสู้จนถึวาระสุดท้ายของชีวิตเค้ามากกว่า เราเชื่อว่าไม่มีสัตว์เดรัจฉานตัวไหนที่อยากจะฆ่าตัวตายเพื่อหนีจากความทรมานอย่างแน่นอน (ยกเว้นคน) เราจึงเลือกที่จะสู้จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตเค้าเช่นกัน... ลองพิจารณาดูนะคะ แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 55 16:41:17 จากคุณ : jjmicro เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 55 16:32:08

ความคิดเห็นที่ 23 เราก็มีอยู่ครั้งนึง ช่วยหมาจรไว้ตัวนึง แล้วเขาเปนโรคหัด น้องหมาผอมลงมาก ไม่กิน ร้องโหยหวนบ่อยๆ จนท้ายสุด เราพาไปหาหมอซ้ำในวันที่อาการเขาแย่มากๆ คุณหมอตรวจน้องหมา แล้วก็แนะให้เรา put เราเงียบ ใจเราคือไม่อยากทำค่ะ เราเงียบอยู่นานมาก แล้วก็ตอบคุณหมอไปว่าไม่ทำ คุณหมอบอกเราว่า "หมอเสียใจนะที่ไม่อาจอธิบายให้คุณทราบได้ว่า คุณภาพชีวิตเขาแย่แค่ไหน" เราฟังที่คุณหมอพูดแล้วก็คิดว่า... คนจะมาเปนสัตวแพทย์นี่เขาต้องรักสัตว์นะ จึงจะมาทำอาชีพนี้ การที่เขาขอให้เรา put. แล้วเขาต้องลงมือ put เองด้วย เขาคงเจ็บปวดพอๆกับเรา แต่ที่หมอเลือกทำ เพราะมันน่าจะเปนหนทางที่ดีที่สุดสำหรับน้องหมาตัวนี้ และหลังความคิดนี้ เรายอมตกลงให้ put ค่ะ จากคุณ : yhumo เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 23:11:04