ข้อที่ 5 ดิฉันเป็นเด็ก มทส. อยู่ มทส.มาแปดปี ปิดเทอมก้ออยู่ ไม่เคยเห็นภาพสุนัขตายเกลื่อนนะคะ
^
^
แถวฟาร์มคงไม่มีการเบื่อค่ะ ทราบๆ มาว่ามีเจ้าหน้าที่ช่วยกันดูแลเป็นอย่างดี ถือว่าพวกเค้าโชคดีค่ะ
แต่แถวหอพักนักศึกษา เบื่อเป็นว่าเล่น โดยเฉพาะช่วงปิดเทอมใหญ่ของทุกๆ ปี ยิ่งช่วงรับปริญญา ปีไหนที่พระเทพฯ ต้องเสด็จผ่านแถวหอพัก น้องหมาซวยไปเต็มๆ ค่ะ หายเกลี้ยงภายในวันเดียว เมื่อเบื่อแล้วจะมีทีมงาน....เก็บอย่างรวดเร็ว ไม่มีให้เห็นเกลื่อนค่ะ
ช่วงเป็นเจ้าภาพสถานที่พักให้นักกีฬา.... มีนักกีฬาต่างชาติมาพักที่หอพักทุกหอ นั่นเลย มหกรรมครั้งยิ่งใหญ่ เราต้องหอบหมาไปไว้ในกรง แต่หมาเค้าเคยอยู่หอพัก พังกรงออกมาเดินหลายกิโลกลับมานอนที่หอพักเฉยเลย ที่พูดคือเรื่องจริง ดิฉันทำงานอยู่มา 15 ปี เห็นมามากมาย แต่เราก็ช่วยอะไรพวกเค้าไม่ได้มากมาย ตอนนี้ไม่ได้อยู่ ณ ที่นั้นแล้ว ได้แต่ทำใจ.....
สุนัขในภาพนี้ ดิฉันเป็นคนดูแล ต้องหนีหัวซุกหัวซุน รอดตายมาหลายครั้ง เพราะเวลาวางยา ต้องนำพวกเค้าไปเก็บไว้ในที่ปลอดภัยค่ะ แต่ ณ ปัจจุบัน แก่ตายบ้าง ป่วยตายไปตามกาลเวลา จนตอนนี้เหลือเพียงตัวเดียว แต่ก็ยังดูแลอยู่
ตราบใดที่ไม่ควบคุมปริมาณ โดยการทำหมันน้องหมาจรในมหาลัยฯ ทุกๆ ปี ตราบนั้นก็จะมีหมาจรอยู่เรื่อยๆ วิธีแสนง่ายสำหรับ มทส. เบื่อน้องหมา ง่ายที่สุด ใครสั่ง ใครทำ กรรมนั้นมีจริงค่ะ เราเชื่อเช่นนั้น.....