 |
เอาเข้าจริงๆมันก็อยู่ที่ตัวเราเองเหมือนที่คุณหญิงบอกไว้แหละค่ะ เจ้าพวกสี่ขาตาหวานพวกเนี้ย มันรู้มากจะตาย สาระพัดวิธีจะเอาตัวรอด >,<
ตอนนี้กุ้งก็มีป้อนยาแก้แพ้เจ้าตัวแสบในรูปอยู่ทุกวันมา 2-3 สัปดาห์แล้วค่ะ ถือว่าป้อนยาง่ายพอสมควร ไม่ค่อยอิ๊อ๊ะมาก หลักๆอยู่ที่เราต้องตั้งใจจริงในการป้อนยา (คืออย่าไปเสียรู้สาระพัดกลยุทธน้องม๋าค่ะ) ไม่ว่าจะยังงัยก็คือชั้นจะต้องป้อนให้ได้
อีกอย่างคือการให้ความรู้สึกผ่อนคลายกับน้องม๋าที่ถูกป้อนยาค่ะ ถ้าเมื่อไหร่เขารู้สึกเครียด ไม่สบายใจกับการถูกป้อนยา (ว่าง่ายๆคือไม่ชอบ) ก็จะดิ้นรนขัดขืน ไปจนถึงวิ่งหนีกันดื้อๆเมื่อเห็นเราถือเม็ดยามาแต่ไกล -__-!
มีบ้างบางช่วงที่คุณลูกชายตัวแสบไม่อยากถูกป้อนยา สิ่งที่กุ้งทำคือ นั่งเล่นกับเขาไปเรื่อยๆซักพัก ลูบหัวลูบคอคลึงๆพอให้รู้สึกสบายๆ (ออกแนวสปาหน่อยๆ) เอามือแงะๆปากพอให้เขารู้สึก สังเกตุว่าพอเขาไม่รู้สึกขัดขืนก็เอามือซ้ายล๊อกปากอ้าไว้ มือขวายัดยาลงโคนลิ้นแล้วงับปากให้สนิท (ไม่ต้องแน่นมากค่ะ เดี๋ยวมีดิ้น)
หรือถ้ายังงัยก็ไม่ยอมร่วมมือ กุ้งมักจะเรียกเขามาใกล้ๆ แล้วยืนคร่อมหลังไว้ เอาขาหนีบตัวไม่ให้เดินหนี แล้วเอามือซ้ายง้างปากมือขวาป้อนยาเข้าคอไป (อาจต้องออกแรงกันเล็กน้อย) แล้วงับปากไว้เอามือลูบๆคอเพื่อกระตุ้นให้เขากลืนยาค่ะ แค่นี้เอง
| จากคุณ |
:
น้อง(ของ)หมา 
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 มี.ค. 55 13:20:00
|
|
|
|
|
น้องน้ำชาแผลงฤทธิ์อีกแล้วค่ะ รบกวนผู้รีที
