ความคิดเห็นที่ 1 ดอกมีสีขาว โคนดอกเป็นหลอด ปลายแยกเป็น 5 กลีบ ออกเป็นช่อตามซอกใบและปลายกิ่ง และออกดอกพร้อมกันเกือบทั้งต้น เริ่มแรกบานจะมีสีขาว และค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีเหลืองอ่อนๆ มีกลิ่นหอมแรงมาก โดยเฉพาะเวลากลางคืน ฤดูกาลออกดอกจะอยู่ในช่วงเดือนตุลาคม-ธันวาคม และดอกจะบานเต็มต้นในราวเดือนกุมภาพันธ์ หลังกลีบดอกร่วงก็จะออกผลระหว่างเดือนเมษายน-พฤษภาคม ผลมีลักษณะกลมรี ผลอ่อนสีเขียว เมื่อสุกหรือแก่จะเป็นสีดำ ภายในผลมีเมล็ดขนาดเล็กจำนวนมาก ประโยชน์ทางด้านพืชสมุนไพรของคัดเค้ามีมากมาย เรียกว่าเป็นยาทั้งต้น ได้แก่ เปลือก ซึ่งมีรสฝาด ใช้ปิดธาตุแก้เสมหะ แก้โลหิตซ่าน แก้เลือดออกในทวารทั้ง 9, เถาหรือลำต้น ใช้แก้ไข้ บำรุงโลหิต ขับเสมหะ, ใบแก้อาการโลหิตซ่าน โลหิตจาง, ดอกแก้เลือดกำเดา รักษาฝี, ผลใช้ฟอกโลหิตระดูของสตรี แก้ท้องเสีย บำรุงโลหิต และบำรุงผิวให้ผ่องใส ราก แก้ไข้ แก้ท้องเสีย แก้เลือดออกตามไรฟัน รักษาฝี รักษาแผลทั่วไปโดยเฉพาะแผลสุนัขกัด, ส่วนหนามใช้แก้ฝีประคำร้อย แก้พิษฝีต่างๆ แก้ไข้ ลดความร้อน แก้พิษไข้กาฬ เป็นต้น ในพระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน ภาค 1 ยูถิกปุปผิยเถราปทานที่ 10 ว่าด้วยผลแห่งการบูชาด้วยดอกคัดเค้า ซึ่งพระยูถิกปุปผิยเถระได้กล่าวคาถาไว้ดังนี้ พระชินเจ้าพระนามว่า ปทุมุตระ ผู้สมควรรับเครื่องบูชา มีพระจักษุ ทรงออกจากป่าใหญ่ เสด็จดำเนินไปสู่พระวิหาร เราเอามือทั้งสองประคองดอกคัดเค้าอันสวยงาม ไปบูชาแด่พระพุทธเจ้า ผู้มีพระหฤทัยเมตตา ผู้คงที่ด้วยจิตอันเลื่อมใสนั้น เราเสวยสมบัติแล้ว ไม่ได้เข้าถึงทุคติเลยตลอดแสนกัลป ในกัลปที่ 50 แต่กัลปนี้ ได้มีพระเจ้าจักรพรรดิพระองค์หนึ่ง เป็นจอมแห่งชน พระนามว่า สมิตนันทนะ มีพลมาก คุณวิเศษเหล่านี้คือ ปฏิสัมภิทา 4 วิโมกข์ 8 และอภิญญา 6 เราทำให้แจ้งชัดแล้ว พระพุทธศาสนาเราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้ จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:29:16

ความคิดเห็นที่ 2 อาจารย์เรืองอุไร กุศลาศัย ได้เขียนถึงดอกคัดเค้าไว้ใน ‘หนังสือดอกไม้หอมเมืองไทย’ ว่า ดอกเอ๋ยดอกคัดเค้า ครึ่งลำเถาครึ่งต้นทนทานเหลือ หนามแหลมโค้งโง้งงอกออกคู่เครือ หวังแผ่เผื่อป้องกันภยันตราย เพราะดอกเจ้าขาวลออบริสุทธิ์ หอมแรงดุจเด็ดดมสมมาดหมาย แต่เย็นย่ำคุงค่ำ ณ คืนปลาย กลิ่นกระจายซาบซึ้งติดตรึงเอยฯ (หมายเหตุ คำว่า ‘คุง’ เป็นภาษาโบราณ แปลว่า นาน ตลอดไป ตราบเท่า) จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:29:41

ความคิดเห็นที่ 3 ปาริชาต ต้นไม้สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ปาริชาต หรือปาริฉัตร เป็นต้นไม้ที่เป็นสัญลักษณ์ของสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ในพระไตรปิฎกบอกไว้ว่า เมื่อต้นปาริชาติในดาวดึงส์บานเต็มที่แล้ว เทวดาชั้นดาวดึงส์ต่างพากันดีใจ เอิบอิ่มพรั่งพร้อมด้วยกามคุณ ๕ บำรุงบำเรออยู่ตลอดระยะ ๕ เดือนทิพย์ ณ ใต้ต้นปาริชาต ซึ่งเมื่อบานเต็มที่แล้ว แผ่รัศมีไปได้ ๕๐ โยชน์ ในบริเวณรอบๆ และจะส่งกลิ่นไปได้ ๑๐๐ โยชน์ตามลม พระพุทธองค์ได้ตรัสสอนว่า “...สมัยใด อริยสาวกคิดจะออกบวชเป็นบรรพชิต สมัยนั้น อริยสาวกเปรียบเหมือนปาริฉัตตกพฤกษ์ของเทวดาชั้นดาวดึงส์มีใบเหลือง สมัยใด อริยสาวกปลงผมและหนวด นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ ออกบวชเป็นบรรพชิต สมัยนั้น อริยสาวกเปรียบเหมือนปาริฉัตตกพฤกษ์ของเทวดาชั้นดาวดึงส์ผลัดใบใหม่ จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:30:17

ความคิดเห็นที่ 4 สมัยใด อริยสาวกสงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม บรรลุปฐมฌานมีวิตกวิจาร มีปีติและสุขเกิดแต่วิเวกอยู่ สมัยนั้น อริยสาวกเปรียบเหมือนปาริฉัตตกพฤกษ์ของเทวดาชั้นดาวดึงส์ผลิดอกออกใบ สมัยใด อริยสาวกบรรลุ ทุติยฌานมีความผ่องใสแห่งจิตในภายใน เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร เพราะวิตกวิจารสงบไป มีปีติและสุขเกิดแต่สมาธิอยู่ สมัยนั้น อริยสาวกเปรียบเหมือนปาริฉัตตกพฤกษ์ของเทวดาชั้นดาวดึงส์เป็นดอกเป็นใบ สมัยใดอริยสาวกมีอุเบกขา มีสติสัมปชัญญะ เสวยสุขด้วยนามกาย เพราะปีติสิ้นไป บรรลุตติยฌานที่พระอริยเจ้าทั้งหลายสรรเสริญว่า ผู้ได้ฌานนี้เป็นผู้มีอุเบกขามีสติอยู่เป็นสุข สมัยนั้น อริยสาวกเปรียบเหมือนปาริฉัตตกพฤกษ์ของเทวดาชั้นดาวดึงส์เป็นดอกตูม สมัยใด อริยสาวกบรรลุจตุตถฌาน ไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข เพราะละสุขละทุกข์ และดับโสมนัสโทมนัสก่อนๆ ได้ มีอุเบกขา เป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่ สมัยนั้น อริยสาวกเปรียบเหมือนปาริฉัตตกพฤกษ์ของเทวดาชั้นดาวดึงส์เริ่มแย้ม สมัยใด อริยสาวกทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ อันหาอาสวะมิได้ เพราะอาสวะทั้งหลายสิ้นไป ด้วยปัญญาอันยิ่งเองในปัจจุบันเข้าถึงอยู่ สมัยนั้น อริยสาวกเปรียบเหมือนปาริฉัตตกพฤกษ์ของเทวดาชั้นดาวดึงส์บานเต็มที่ สมัยนั้น ภุมมเทวดาย่อมประกาศให้ได้ยินว่า ท่านรูปนี้มีชื่ออย่างนี้ เป็นสัทธิวิหาริกของท่านชื่อนี้ ออกจากบ้านหรือนิคมชื่อโน้น บวชเป็นบรรพชิต กระทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ อันหาอาสวะมิได้ เพราะอาสวะทั้งหลายสิ้นไป ด้วยปัญญาอันยิ่งเอง...” จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:30:59

ความคิดเห็นที่ 5 และในพระไตรปิฎกอีกเช่นกัน ที่ได้บอกไว้ว่าพระพุทธองค์ได้ตรัสว่า พระปัจเจกสัมพุทธเจ้านั้น ทรงบาตรและจีวรครบ เหมือนต้นปาริฉัตตกะ คือ ต้นทองหลาง มีใบหนา มีร่มเงาชิด ดังนั้น ต้นปาริชาตหรือปาริฉัตร ก็คือต้น ‘ทองหลาง’ นั่นเอง ทองหลางเป็นพืชในสกุล Erythrina อยู่ในวงศ์ Leguminosae เป็นไม้ยืนต้น สูงประมาณ 10-20 เมตร เรือนยอดเป็นพุ่มกลม ตามกิ่งหรือลำต้นอ่อนมีหนามแหลมคม แต่จะค่อยๆ หลุดไป เมื่อต้นมีอายุมากขึ้น ใบเป็นใบประกอบแบบขนนก มีใบย่อย 3 ใบ เรียงสลับ ใบหนา ดอกคล้ายดอกแคแต่มีสีแดงเข้มออกรวมกัน เป็นช่อยาวประมาณ 30-40 ซม. จะออกดอกในเดือนมกราคม-กุมภาพันธ์ เวลาออกดอกจะทิ้งใบหมดต้น ส่วนผลเป็นฝักยาวโค้งเล็กน้อย เมื่อผลแก่ฝักจะแตกที่ปลายอ้าออก ภายในมีเมล็ดสีแสด จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:31:57

ความคิดเห็นที่ 6 สรรพคุณด้านพืชสมุนไพรของทองหลางนั้น ใบและเปลือก แก้เสมหะ ลมพิษ แก้ตาแดง ตาแฉะ ดับพิษร้อน แก้ข้อบวม, ราก ใช้แก้พยาธิในท้อง ตาฟาง ไข้หวัด พอกบาดแผล แก้ปวดแสบปวดร้อน นอกจากนี้คนไทยยังนิยมนำใบอ่อนของทองหลางมารับประทานร่วมกับเมี่ยงคำ หรือเป็นผักจิ้มน้ำพริก เพราะใบทองหลางเป็นผักที่มีธาตุอาหารคือโปรตีน แคลเซียม ฟอสฟอรัส วิตามินเอ และวิตามินซีสูงมาก จึงเป็นอาหารที่ช่วยบำรุงสุขภาพ บำรุงตา และบำรุงกระดูก ในวรรณกรรมอิงพุทธประวัติและหลักธรรมเรื่อง ‘กามนิต-วาสิฏฐี’ ได้บอกไว้ว่า กามนิตซึ่งได้ไปเกิดในสวรรค์ เมื่อได้กลิ่นหอมจากต้นปาริชาต ก็สามารถระลึกชาติของตนครั้งที่อยู่ในโลกมนุษย์ได้ เดือนมกราคมนี้ปาริชาตเริ่มออกดอกแล้ว แต่อย่าไปรอดมกลิ่นเพื่อหวังจะระลึกชาติเหมือนกามนิตเลย เพราะดอกชนิดนี้จะมีกลิ่นหอมก็แต่ในเทวโลกเท่านั้น จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:32:30

ความคิดเห็นที่ 7 ต้นจิก ไม้พญานาค ต้นจิก เป็นต้นไม้ที่ปัจจุบันอาจไม่ค่อยคุ้นชื่อนัก แต่มีความหมายยิ่งในพุทธศาสนา และเกี่ยวพันกับเรื่องของพญานาค ดังในพระไตรปิฎก เล่มที่ 25 มุจจลินทสูตร ที่กล่าวไว้ว่า จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:33:03

ความคิดเห็นที่ 8 แฟนคลับตามมาแล้วค่า คุณมิเชล จากคุณ : Sasemi เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:33:24

ความคิดเห็นที่ 9 “...สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคตรัสรู้ใหม่ๆ ประทับอยู่ที่ควงไม้มุจลินท์ ใกล้ฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา ตำบลอุรุเวลา ก็สมัยนั้นแล พระผู้มีพระภาคประทับนั่งเสวยวิมุติสุขด้วยบัลลังก์อันเดียวตลอด 7 วัน สมัยนั้น อกาลเมฆใหญ่บังเกิดขึ้นแล้ว ฝนตกพรำตลอด 7 วัน มีลมหนาวประทุษร้าย ครั้งนั้นแล พระยามุจลินทนาคราชออกจากที่อยู่ของตน มาวงรอบพระกายของพระผู้มีพระภาคด้วยขนดหาง 7 รอบ แผ่พังพานใหญ่เบื้องบนพระเศียร ด้วยตั้งใจว่าความหนาวอย่าได้เบียดเบียนพระผู้มีพระภาค ความร้อนอย่าได้เบียดเบียนพระผู้มีพระภาค สัมผัสแห่งเหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลานอย่าได้เบียดเบียนพระผู้มีพระภาค ครั้นพอล่วงสัปดาห์นั้นไป พระผู้มีพระภาคเสด็จออกจากสมาธินั้น ครั้งนั้น พระยามุจลินทนาคราชทราบว่าอากาศโปร่ง ปราศจากเมฆแล้ว จึงคลายขนดหางจากพระกายพระผู้มีพระภาค นิมิตเพศของตนยืนอยู่เฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาค ประนมอัญชลีนมัสการพระผู้มีพระภาคอยู่ฯ...” จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:33:34

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ : Sasemi  / ชื่นใจจังค่ะ...แบบนี้ค่อยมีกำลังใจหน่อย ขอบคุณค่ะ จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:36:08

ความคิดเห็นที่ 11 ลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนี้แล้ว ทรงเปล่งอุทานนี้ในเวลานั้นว่า “วิเวกเป็นสุขของผู้ยินดี มีธรรมอันสดับแล้ว พิจารณาเห็นอยู่ ความไม่เบียดเบียน คือ ความสำรวมในสัตว์ทั้งหลาย เป็นสุขในโลก ความเป็นผู้มีราคะไปปราศแล้ว คือ ความก้าวล่วงซึ่งกามทั้งหลายเสียได้ เป็นสุขในโลก ความนำออกซึ่งอัสมิมานะเสียได้ นี้แลเป็นสุขอย่างยิ่ง” ด้วยเหตุนี้ ต่อมาเมื่อมีผู้คิดประดิษฐ์พระพุทธรูปขึ้นภายหลัง จึงได้ประดิษฐ์พระพุทธรูปปางนี้ขึ้น เรียกว่า “ปางนาคปรก” และได้เรียก ต้นจิก ตามชื่อของพญานาคว่า ‘มุจลินท์’ ต้นจิก หรือมุจลินท์ เป็นไม้ยืนต้น ผลัดใบ แต่จะผลิใบใหม่ได้รวดเร็ว สูงราว 5-15 เมตร อยู่ในสกุล Barringtonia วงศ์ Barringtoniaceae มีทั่วไปทางภาคตะวันออกและภาคกลางของอินเดีย ตลอดลังกาจนถึงย่านเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:37:26

ความคิดเห็นที่ 12 สำหรับในประเทศไทยก็มีขึ้นอยู่ทั่วประเทศ ในที่ราบลุ่มตามห้วย หนอง แม่น้ำ มีหลายชนิด เช่น จิกน้ำ จิกบก จิกนา จิกบ้านหรือจิกสวน และจิกเล เป็นต้น ลำต้นของจิกเป็นปุ่มปม และเป็นพู ใบเป็นใบเดี่ยวรูปหอก ผิวใบมัน ขอบใบจักถี่ มีใบดกหนา ดอกออกเป็นช่อยาวห้อยเป็นระย้า ยาวประมาณเกือบครึ่งเมตร กลีบดอกสีขาว มีเกสรตัวผู้สีชมพูถึงแดงจำนวนมาก ผลยาวรี มีสันตามความยาวของผล 4 สัน และที่ผลมีกลีบเลี้ยงติดอยู่ด้วย จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:38:36

ความคิดเห็นที่ 13 ในส่วนของสรรพคุณด้านพืชสมุนไพรนั้น ใบอ่อนหรือยอดอ่อนของจิก รับประทานได้ มีรสฝาดเล็กน้อย ใบแก่ แก้โรคท้องร่วง ราก ใช้เป็นสมุนไพรแก้โรคลมต่างๆ เช่น ลมอืดแน่นในท้อง ส่วนเมล็ด ใช้เป็นยาแก้ไอ แก้อาการจุกเสียด เป็นต้น ไม้พญานาคนี้ส่วนใหญ่นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ เพราะดอกมีความสวยงาม และเป็นต้นไม้ที่ให้ร่มเงาได้ดี จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:39:16

ความคิดเห็นที่ 14 อโศก ตำนานรักของกามนิต กล่าวกันว่าต้นอโศกเป็นต้นไม้ที่มีรูปทรงสวยงามราวกับสถูป ในอินเดียถือว่า ‘อโศก’ เป็นสัญลักษณ์ของความรัก และมักใช้ดอกอโศกถวายพระกามเทพ และในวรรณกรรมอิงพุทธประวัติเรื่อง “กามนิต” โดย เสฐียรโกเศศ-นาคะประทีป นั้น ต้นอโศกได้เข้ามาเกี่ยวพันกับความรักของกามนิต เพราะบริเวณที่กามนิตได้พบกับวาสิฏฐีทุกค่ำคืน ก็คือลานอโศกนั่นเอง ดังที่กามนิตได้พรรณนาถึงเรื่องราวบนลานอโศกไว้ว่า จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:40:50

ความคิดเห็นที่ 15 “ข้าพเจ้ากับโสมทัตต์ได้ไปหาคู่รักทุกคืน ยิ่งคืนข้าพเจ้ากับวาสิฏฐีผู้ประสบขุมทรัพย์ใหม่ๆ อันเกิดต่อความร่วมรักของเรา ยิ่งทวีความที่อยากพบกันมากขึ้นทุกที ดวงจันทร์ฉายแสงดูยิ่งสว่าง หินอ่อนรู้สึกว่ายิ่งเย็นชื่นใจ กลิ่นดอกมะลิซ้อนหอมเย็นยิ่งขึ้น เสียงนกโกกิลายิ่งโหยหวน เสียงลมพัดถูกกิ่งปาล์ม ทำให้วังเวงมากขึ้น ตลอดจนกิ่งอโศกที่แกว่งไกวก็มีเสียงดูดั่งจะกระซิบกระซาบกัน สิ่งเหล่านี้เห็นจะไม่มีเหมือนแล้วตลอดโลก ! เฮอ ! ถึงเดี๋ยวนี้ ข้าพเจ้ายังระลึกและจำต้นอโศกเหล่านั้นได้แม่นยำ ว่ามีอยู่เรียงกันเป็นแถวตลอดไปตามยาวของลานนั้น และใต้ต้นอโศกเหล่านี้ เราทั้งสองเคยประคองพากันเดินเล่น จนเราให้สมญาลานนั้นว่า “ลานอโศก” เพราะต้นไม้ชนิดนั้นกวีให้ชื่อว่า “อโศก” หรือบางทีเรียกว่า “สุขหฤทัย” ข้าพเจ้ายังไม่เคยเห็นต้นอโศกที่ไหน ใหญ่โตงามเหมือนกับที่มีอยู่บนลานนั้น ใบซึ่งคอยสั่นไหวอยู่เสมอ เห็นเป็นเลื่อมพรายเงินเมื่อต้องแสงจันทร์ เมื่อลมโชยมาก็มีเสียงปานว่า หนุ่มสาวกระซิบกัน เวลานั้นแม้จะย่างเข้าสู่วสันตฤดู คงยังแตกดอกออกช่อเป็นสีแดงบ้างเหลืองบ้าง แก่อ่อนสลับกันไป” จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:41:59

ความคิดเห็นที่ 16 อโศก เป็นชื่อต้นไม้หลายชนิดในสกุล Saraca วงศ์ Leguminosae เช่น อโศกน้ำ อโศกเหลือง เป็นต้น มีชื่อเรียกสามัญว่า Asoka Tree มีถิ่นกำเนิดในอินเดีย เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง สูงราว 10-20 เมตร ไม่ผลัดใบ เรือนยอดกลม ใบเป็นมันดกทึบ ใบรูปหอก ยาวประมาณ 10-15 ซม. ปลายใบแหลม ก้านใบสั้นติดกิ่ง ดอกจะออกเป็นช่อบริเวณปลายกิ่ง เริ่มแรกดอกจะมีสีเหลือง และจะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแสดหรือสีส้ม จนกระทั่งเป็นสีแดง ตามอายุของดอก ดังนั้นบางครั้งในแต่ละช่วงจะเห็นสีทั้งสามแซมสลับกันอย่างสวยงาม มีกลีบรองดอกยาวเหมือนดอกเข็ม ดอกมีกลิ่นหอมอ่อนๆ และจะออกดอกในราวเดือนมกราคม-เมษายน ส่วนฝักมีลักษณะแบนยาว มีช่อละ 1-2 ฝัก เมื่อแก่จะมีสีน้ำตาลและแตกออก แต่ละฝักมีเมล็ด 2-3 เมล็ด จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:42:27

ความคิดเห็นที่ 17 ประโยชน์ของอโศกทางด้านพืชสมุนไพรนั้น อาทิเช่น ที่อินเดียได้นำเปลือกมาสกัดเป็นยา ใช้รักษาอาการเลือดลมผิดปกติในผู้หญิง เช่น ประจำเดือนมาผิดปกติ โรคระดูขาว โรคเลือดออกในมดลูก และโรคริดสีดวงทวาร เป็นต้น ‘อโศก’ ไม่ใช่เป็นเพียงแต่ชื่อของต้นไม้เท่านั้น แต่ยังเป็นชื่อของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งอินเดียนั่นก็คือ ‘พระเจ้าอโศกมหาราช’ กษัตริย์นักรบนักรักผู้ยุติการทำสงคราม และหันมาใฝ่พระทัยในพุทธศาสนา ทรงใช้ธรรมะปกครองบ้านเมือง และทรงอุปถัมภ์บำรุงและเผยแผ่พระพุทธศาสนาเป็นอย่างมาก จนเรียกได้ว่าเป็นยุคที่พระพุทธศาสนารุ่งเรืองทั่วชมพูทวีป และแผ่กว้างไกลออกไปในต่างแดน จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:43:03

ความคิดเห็นที่ 18 กล้วยรุ่งอรุณ สีสันสดใส...แค่เรื่องกล้วยๆ ขอนำเสนอเรื่องกล้วยชนิดหนึ่งที่แปลก และมีความสวยงาม แต่หาไม่ยาก เพราะบ้านเราก็มีให้ เห็นกัน กล้วยชนิดนี้เรียกกันว่า “กล้วยรุ่งอรุณ” หรือ “กล้วยประดับ” หรือ “กล้วยขนแดง” มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า “Musa velutina Wendi. &Drude” อยู่ในวงศ์ Musaceae มีถิ่นกำเนิดอยู่ทางแคว้นอัสสัมของประเทศอินเดีย ต้นกล้วยรุ่งอรุณ เป็นต้นกล้วยขนาดเล็ก แตกเป็นกอ สูงประมาณ 1.5-2 เมตร ลำต้นมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 6 ซม. กาบลำต้นมีสีเขียวอ่อน ใบเป็นใบเดี่ยว รูปขอบขนานเรียวยาว กาบใบมีความยาว 1-1.5 เมตร ด้านใต้ใบจะมีสีเขียวเข้มกว่าด้านบน เส้นกลางใบจะมีสีเขียวอมชมพู จะออกดอกเป็นช่อที่ปลายยอด ซึ่งก็คือ “ปลี” นั่นเอง ปลีกล้วยมีสีชมพูอมม่วง ตั้งตรง ส่วนก้านช่อดอกและช่อดอก มีสีชมพูสด หรือชมพูอมแดง จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:44:35

ความคิดเห็นที่ 19 ส่วนผลของกล้วยรุ่งอรุณนั้นมีสีชมพูสด มีความยาวประมาณ 7 ซม. เส้นผ่านศูนย์กลาง 3-4 ซม. รูปร่างอวบป้อม ออกเป็นเหลี่ยมเล็กน้อย ปลายมน และมีขนอ่อนสั้นๆ สี ชมพูปกคลุม ดูเหมือนกำมะหยี่ เปลือกค่อนข้างหนา เมื่อผลแก่จัดเปลือกจะแตกออกเองโดยอัตโนมัติเผยให้เห็นเนื้อสีขาว ผลของกล้วยรุ่งอรุณนี้รับประทานได้ แต่ไม่ค่อยมีคนนิยมรับประทาน เนื่องจากมีเมล็ดเป็นจำนวนมาก เมล็ดมีสีดำและมีปุ่มอยู่ตรงกลาง การขยายพันธุ์นั้นทำได้ทั้งการเพาะเมล็ดและปลูกด้วยหน่อ ด้วยสีสันอันสดใสของกล้วยรุ่งอรุณ และขนาดที่ไม่ใหญ่โตนัก ประกอบกับเป็นพืชที่เจริญเติบโตได้ดีทั้งในร่มและกลางแจ้ง จึงทำให้ผู้คนนิยมนำมาปลูกเป็นไม้ประดับ โดยปลูกในกระถาง ตั้งไว้ภายในบ้าน หรือหากตัดแต่ดอกมาปักแจกันก็จะสามารถอยู่ได้นาน 10-15 วันทีเดียว จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:45:09

ความคิดเห็นที่ 20 ชื่นชมกับความแปลกและความงามของ “กล้วยรุ่งอรุณ” กันแล้ว ก็ขอฝากธรรมะเกี่ยวกับกล้วยไว้ให้คิดกันต่อ ในการสอนธรรมหรือปรารภธรรมแก่ภิกษุนั้น พระพุทธองค์จะทรงยกเรื่องราวต่างๆ มาอุปมาอุปไมยให้เห็นภาพและเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง ดังเช่นครั้งหนึ่งพระผู้มีพระภาคทรงปรารภกับภิกษุถึงเรื่องของพระเทวทัต โดยทรงกล่าวว่า “ดูกรภิกษุทั้งหลาย ลาภสักการะและชื่อเสียงเกิดแก่เทวทัต เพื่อฆ่าตนเอง เพื่อความเสื่อมฯ ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนต้นกล้วยเผล็ดผล เพื่อฆ่าตนเอง เพื่อความเสื่อม ฉันใด ลาภสักการะและชื่อเสียงเกิดแก่เทวทัต เพื่อฆ่าตนเอง เพื่อความเสื่อม ฉันนั้นเหมือนกันฯ” จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:45:46

ความคิดเห็นที่ 21 สำหรับการสอนเรื่องขันธ์ ๕ ได้ทรงอุปมาว่า “ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุรุษผู้มีความต้องการด้วยไม้แก่น เสาะหาไม้แก่น เที่ยวแสวงหาไม้แก่นอยู่ ถือเอาจอบอันคม พึงเข้าไปสู่ป่า บุรุษนั้นพึงเห็นต้นกล้วยใหญ่ ตรง ใหม่ ยังไม่เกิดแก่นในป่านั้น พึงตัดโคนต้นกล้วยนั้นแล้วจึงตัดปลาย แล้วจึงปอกกาบใบออก บุรุษนั้นปอกกาบใบออก ไม่พึงได้แม้กระพี้ในต้นกล้วยใหญ่นั้น จะพึงได้แก่นแต่ที่ไหน บุรุษผู้มีจักษุพึงเห็น เพ่งพิจารณาอยู่โดยแยบคาย ซึ่งต้นกล้วยใหญ่นั้น เมื่อบุรุษนั้นเห็น เพ่งพิจารณาอยู่โดยแยบคาย ต้นกล้วยใหญ่นั้น พึงปรากฏเป็นของว่างเปล่า หาแก่นมิได้ แก่นในต้นกล้วยพึงมีได้อย่างไร แม้ฉันใด สังขารเหล่าใดเหล่าหนึ่ง ทั้งที่เป็นอดีต อนาคต และปัจจุบัน ฯลฯ อยู่ในที่ไกลหรือในที่ใกล้ ภิกษุย่อมเห็น เพ่งพิจารณาสังขารนั้นโดยแยบคาย เมื่อภิกษุนั้นเห็น เพ่งพิจารณาอยู่โดยแยบคาย สังขารนั้น ย่อมปรากฏเป็นของว่างเปล่า หาสาระมิได้ สาระในสังขารทั้งหลายพึงมีได้อย่างไร ฉันนั้นเหมือนกันแล” จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:46:22

ความคิดเห็นที่ 22 กล้วยดอกบัวทอง ดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งยูนนาน พูดถึงเรื่องกล้วย ก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องกล้วยๆ สำหรับบ้านเรา เพราะพบได้ทุกหนทุกแห่ง เป็นพืชที่ปลูกง่ายขึ้นง่าย แตกหน่อแตกกออย่างรวดเร็ว และนำมาใช้ประโยชน์ได้สารพัดอย่างดังเป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้ว จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:47:19

ความคิดเห็นที่ 23 แต่สำหรับกล้วยที่นำมาให้ชมกันในครั้งนี้ เป็นกล้วยที่แปลกและหายากมาก เรียกได้ว่าเป็นพันธุ์ที่หายากที่สุดในโลก เพราะแหล่งกำเนิดของมันอยู่บนภูเขาที่มีอากาศหนาวเย็น และกล้วยที่ว่านี้ก็รู้จักกันในฐานะของ ‘ดอกไม้’ ที่เป็นไม้ประดับ ไม่ใช่ ‘ผลไม้’ ที่เรานำผลมารับประทานกัน กล้วยชนิดนี้มีชื่อเป็นภาษาอังกฤษว่า “Golden Lotus” แปลว่า ดอกบัวทอง หรืออีกชื่อหนึ่งว่า “Dwarf Banana” แปลว่า กล้วยแคระ แต่เท่าที่ค้นดูยังไม่พบชื่อที่ได้บัญญัติไว้ในเมืองไทย ดังนั้นจึงขอเรียกกล้วยชนิดนี้ว่า “กล้วยดอกบัวทอง” จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:47:43

ความคิดเห็นที่ 24 กล้วยดอกบัวทองเป็นหนึ่งในวงศ์กล้วย มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า “Musella lasiocarpa” เหตุที่ได้ชื่อว่า “กล้วยแคระจีน” นั้น ก็เนื่องมาจากถิ่นกำเนิดและลักษณะของมันนั่นเอง “กล้วยแคระจีน” หรือ “กล้วยดอกบัวทอง” มีถิ่นกำเนิดทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของมณฑลยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน พบขึ้นอยู่บนยอดเขาในระดับความสูง 2,500 เมตร ซึ่งมีอากาศหนาวเย็น ขนาดใหญ่ที่สุดของกล้วยชนิดนี้คือมีความสูงประมาณ 1.5 เมตร ครึ่งหนึ่งของลำต้นมีลักษณะอ้วนสั้น ส่วนยอดคล้ายรูปกรวย ใบกว้าง มีสีเขียวอมเทามีนวลเล็กน้อย รูปใบหอก ขอบขนาน เช่นเดียวกับใบกล้วยทั่วไป จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:48:13

ความคิดเห็นที่ 25 เมื่อช่อดอกเติบโตได้ขนาด ดอกขนาดเล็กก็เริ่มปรากฏ และเติบโตขึ้นจนกลายเป็นดอกขนาดใหญ่มีสีเหลือง หรือเหลืองอมส้ม รูปร่างคล้ายดอกบัว ตั้งตรงมีความสูงประมาณ 6 ฟุต ซึ่งสามารถตั้งอยู่ได้หลายเดือน โดยแต่ละชั้นของกลีบดอกค่อยๆ เหี่ยวแห้งไป และโดยทั่วไปจะออกดอกหลังจากปลูกไปแล้วราว 2 ปี จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:49:24

ความคิดเห็นที่ 26 กล้วยดอกบัวทองมีรากที่แข็งแรงมาก และเหง้าของมันสามารถดูดน้ำเก็บไว้ได้มาก เพื่อหล่อเลี้ยงลำต้น การขยายพันธุ์สามารถทำได้ทั้งการเพาะเมล็ดหรือใช้หน่อปักชำ แต่การเพาะเมล็ดค่อนข้างยาก เนื่องจากต้องเพาะชำเมล็ดไว้ในอุณหภูมิที่เย็นจัดราว 5 องศาเซลเซียส ประมาณ 1 เดือนจึงจะช่วยให้การปลูกเป็นไปได้เร็วขึ้น และจะงอกงามดีในช่วงฤดูฝน กล้วยพันธุ์นี้ไม่ได้เติบโตในวงกว้างนอกไปจากถิ่นกำเนิดของมัน แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 55 10:50:39 จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:50:15

ความคิดเห็นที่ 27 ชาวจีนในมณฑลยูนนานซึ่งนับถือพระพุทธศาสนา ได้ถือว่ากล้วยดอกบัวทองเป็นหนึ่งในดอกไม้ที่ศักดิ์สิทธิ์ อาจเป็นเพราะความน่าพิศวงที่ดูเหมือนดอกบัวและมีสีเหลืองทองนั่นเอง จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:51:29

ความคิดเห็นที่ 28 ส้มมือ หรืออีกชื่อ ‘ส้มนิ้วพระหัตถ์’ ‘ส้มมือ’ เป็นพันธุ์ไม้เก่าแก่ในตระกูลส้ม ซึ่งนับวันก็ยิ่งจะหาชมได้ยากยิ่ง และที่สำคัญเป็นส้มพันธุ์แปลกที่ไม่เหมือนส้มทั่วไป ‘ส้มมือ’ หรือที่มักจะเรียกกันติดปากว่า ‘ส้มโอมือ’ เป็นชื่อส้มชนิดหนึ่ง ในวงศ์ Rutaceae มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Citrus medica Linn.var.sarcodactylis Swing. เป็นพืชประเภทส้มที่เก่าแก่ที่สุด มีถิ่นกำเนิดในแถบเอเชีย จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:51:54

ความคิดเห็นที่ 29 ในประเทศอินเดียเรียกว่า ‘บารานิมบู’ (Bara nimbu) แต่พวกฝรั่งมักเรียกกันว่า ‘ส้มพระหัตถ์พุทธองค์’ (Buddha’s Hand) หรือ ‘ส้มนิ้วพระหัตถ์’ (Buddha’s Fingers) หรือชาวจีนเรียกว่า ‘ฝอโส่ว’ ซึ่งแปลว่านิ้วพระหัตถ์เช่นเดียวกัน เหตุที่เรียกเช่นนี้ก็เพราะรูปร่างของผลเจ้าส้มมือนี้ คล้ายดังพระหัตถ์หรือนิ้วพระหัตถ์ของพระพุทธเจ้า คือมีลักษณะเป็นนิ้วมือเรียวยาวห้อยลงมา ซึ่งแปลกกว่าส้มอื่นๆ ที่มีลักษณะกลม ต้นส้มมือหรือต้นส้มนิ้วพระหัตถ์ เป็นไม้พุ่มขนาดกลาง สูงราว 3-6 เมตร ลำต้นและกิ่งมีหนามแข็ง ใบเป็นใบเดี่ยว รูปทรงรี หนา โคนใบมนกลม ปลายแหลมมน ใบค่อนข้างหนา ขอบใบหยัก ดอกสีขาว มีกลิ่นหอมมาก ออกเป็นช่อตามซอกใบ แต่ละดอกมีกลีบเลี้ยง 5 กลีบ ตรงกลางดอกมีเกสรตัวผู้จำนวนมาก ผลมีผิวขรุขระ มีร่องแฉกคล้าย นิ้วมือกว่า 10 นิ้ว เมื่อสุกจะมีสีเหลืองสด ภายในผลสีขาว ไม่มีเมล็ด จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:52:42

ความคิดเห็นที่ 30 เปลือกหนาคล้ายเปลือกส้มโอ ผิวเปลือกมีน้ำมันหอมระเหย กลิ่นหอมคล้ายกลิ่นมะนาว ส่วนเนื้อแห้ง ไม่ฉ่ำน้ำ มักไม่นิยมนำผลมารับประทานสดเหมือนส้มทั่วไป แต่จะนำเปลือกไปใช้ประกอบในการปรุงอาหาร และทำยา เพราะมีสรรพคุณในการกระตุ้นหัวใจ บำรุงหัวใจ บำรุงตับ ทำให้เลือดลมดี ชาวตะวันตกรู้จักสรรพคุณของส้มมือมานานแล้ว จึงตั้งชื่อเป็นภาษาละตินว่า ‘medica’ หมายถึง สิ่งที่มีสรรพคุณทางยา จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:53:25

ความคิดเห็นที่ 31 ส่วนชาวจีนและญี่ปุ่นมักใช้ส้มมือเป็นผลไม้มงคลในพิธีกรรมต่างๆ ทางศาสนา รวมทั้งใช้เป็นเครื่องหอมดับกลิ่นด้วย ส่วนคนไทยสมัยก่อนก็คุ้นเคยกับส้มมือที่นำมาใช้ทำเป็นยาดม เรียกกันว่า ‘ยาดมส้มโอมือ’ ที่มีกลิ่นหอมเย็นชื่นใจ ใช้สูดดมบรรเทาอาการเป็นลม หน้ามืดตาลาย แต่สมัยนี้ยาดมส้มโอมือไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก เพราะส้มมือที่นำมาใช้ทำยาดมนั้นหายาก มีปลูกกันไม่กี่แห่งเท่านั้น ประกอบกับกลิ่นของยาดมส้มมือไม่เป็นที่นิยมกันในปัจจุบัน จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:53:55

ความคิดเห็นที่ 32 วันนี้เพื่อนๆคงถูกใจกับต้นไม้แปลกที่เราอาจจะเคยเห็นหรือไม่เคยเห็นกันมากขึ้นนะคะ วันนี้ขอภาคที่ 4 เท่านี้ก่อนนะคะ โปรดคอยติดตามอ่านกันภาคจบ ได้ในภาคที่ 5 ซึ่งเป็นภาคสุดท้ายแล้วค่ะ และนี่คือดอกไม้ตัวอย่างในภาคที่ 5 ค่ะ จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:57:56

ความคิดเห็นที่ 33 เพื่อนๆลองทายกันเล่นๆสิคะ ว่านี่คือดอกอะไร จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:58:54

ความคิดเห็นที่ 34 ขอขอบคุณที่ติดตามนะคะ แถมอีกภาพค่ะ จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 10:59:40

ความคิดเห็นที่ 35 ทั้งสวย ทั้งมีประโยชน์ ขอบคุณสำหรับความรู้นะค่ะ จากคุณ : โอ๊ะโอ๋จัง เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 11:03:15

ความคิดเห็นที่ 36 มาปรมมือให้จ้า จากคุณ : บ้านน้อย ณ ลาดพร้าว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 12:19:28

ความคิดเห็นที่ 37 รู้จักแล้ว 1 ดอกในภาคห้า ...พุทธรักษา....ค๊า ดอกไม้ในภาค 4 นี่ง้ามมงามมค่ะ ส้มโอมือเห็นผลสีเขียว พึ่งเห็นที่ร้านขายต้นไม้ จากคุณ : ร้อยไม้ดอก เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 13:51:08

ความคิดเห็นที่ 38 จากคุณ : พ่อ@LLถุง เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 14:00:18

ความคิดเห็นที่ 39 ภาพดีมีสาระ  ชอบค่ะ จากคุณ : กำไล-ไพลิน เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 14:37:59

ความคิดเห็นที่ 40 ขอบคุณสาระดีๆ มีมาแบ่งปันครับ ได้ความรู้เพียบเลย จากคุณ : oznana (Oznana) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 18:38:47

ความคิดเห็นที่ 41 ถึง จขกท. กระทู้สาระแบบนี้ ควรกดเก็บกระทู้ เข้าคลังกระทู้ไว้ด้วย คนเดียวก็เก็บได้ ควรทำลิงก์ตั้งแต่กระทู้แรก จนถึงกระทู้สุดท้าย มาแก้ไขข้อความที่เนื้อความหัวกระทู้ทุกกระทู้ แล้วเอาลิงก์ทุกกระทู้วางไว้ตอนล่างของเนื้อความ เพื่อให้คนที่มาเจอภายหลัง สามารถตามกระทู้ทุกกระทู้ได้ง่ายๆ (ที่จริงควรใช้วิิธีแตกประเด็นฯ แต่นี่มีมาสี่กระทู้แล้ว ลากลิงก์มาวางไว้แทนก็ได้) ด้วยความปรารถนาดี จากคุณ : ต้นโพธิ์ต้นไทร เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 18:48:54

ความคิดเห็นที่ 42 ได้ความรู้เยอะเลยค่ะ ^^ แต่ขอทักนิดนึงนะคะ ต้นโสกที่มีดอกเหลือง/แดง/ส้ม สวยๆนั้น เป็นคนละ อโศก ที่ต้นเป็นพุ่มตรงสูงโย่งเย่งเน้อ ต้นโย่งๆ คืออโศกอินเดีย ค่ะ มีดอก ติดลูกด้วย แต่ดอกสวยสู้โสกน้ำไม่ได้ เดี๋ยวจะเข้าใจผิดว่ามันคือต้นเดียวกันค่ะ จากคุณ : Orange Jasmin เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 20:15:52

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณก๊าบพี่ จากคุณ : ระฆังเหนือ เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 21:15:28

ความคิดเห็นที่ 44 คุณ : ต้นโพธิ์ต้นไทร  / ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ จัดให้เดี๋ยวนี้ค่ะ คุณ : Orange Jasmin  /ได้มาจากแหล่งข้อมูลอีกที จึงไม่กล้าเปลี่ยนแปลงค่ะ ขอบคุณมากค่ะที่ช่วยแก้ไขให้ และขอบคุณทุกๆความเห็นเลยนะคะ จากคุณ : micheal lee เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 21:31:52