เคยมีค่ะ อายุ 15 ขวบได้ ก็ดูแลกันเหมือนของคุณเจ้าของกระทู้ล่ะค่ะ พอเค้าแก่แล้วก็ลุกเดินไม่ได้ นอนทั้งวัน ก็คอยพยุงพาเค้าออกมารับลม รับแดดบ้าง กลับตัวให้วันละหลายครั้งหลังเค้าขับถ่ายออกมา คอยเช็ดตัว เป่าขน จะได้ไม่หมักหมม แล้วเค้าก็ขี้โวยวาย คือเค้าคงสับสนนะคะว่า ทำไมเมื่อก่อนเค้าเดินได้ แล้วเดี๋ยวนี้ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ก็ต้องปลอบกันไปตามเรื่อง หลังๆ เค้าก็ชินกับสภาพนะ นอนเฉยๆ นานๆ โวยที ตอนจะกินอะไรก็ต้องยกหัว เค้าขึ้นมา แต่เค้าสามารถกินเองได้ไม่ต้องป้อนนะ จนวันสุดท้ายที่เค้าจะไป เค้าไม่กินอะไรเลยตั้งแต่เช้า นอนมองเราเดินไปเดินมาตลอดเวลาไม่โวยวายเลยสักแอะ จนเราเอะใจ เลยเดินมาแล้วนั่งอยู่ข้างๆ เค้านะ ลูบหัวแล้วบอกว่าเค้าเป็นหมาดี ไม่เคยทำให้เราลำบากใจ ถึงจะต้องมานั่งดูแลกันตลอดแบบนี้ก็ไม่เป็นไรนะ แม่ไม่โกรธไม่รำคาญ หนูหลับให้สบายไม่ต้องห่วง แม่อยู่ได้นะลูกนะ แล้วเค้าก็ไปอย่างสงบค่ะ
หมาแก่นะคะ ต้องดูแลกันหนักหน่อย เพราะเค้าจะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แล้วเค้าจะหงุดหงิด ลองนึกถึงว่าเป็นตัวเรา เคยเดินได้ วิ่งได้ แล้วต้องมานอนอยู่กับที่เฉยๆ ถ้าไม่มีคนคอยช่วยจะเป็นอย่างไร หมาก็เหมือนกันค่ะ เค้าต้องพึ่งพาเราอย่างมาก เมื่อยามถึงช่วงสุดท้ายของชีวิต ยังไงก็ดูแลเค้าให้ดีนะคะ คิดถึงตอนที่เค้ายังเด็กๆ เค้าสร้างความมีชีวิตชีวาให้เราไว้อย่างไรบ้าง เราเคยรักเค้าสมัยเด็กๆ มากเท่าไหร่ เรายิ่งต้องรักให้เยอะค่ะเมื่อเค้าแก่ตัวลง เอาใจช่วยเจ้าของกระทู้นะคะ เหนื่อยหน่อย แต่เดี๋ยวคุณก็จะชินค่ะ ของเราเอง ดูแลกันมาแบบนี้เกือบปีเต็มๆ
จากคุณ |
:
พ่อโบจัง
|
เขียนเมื่อ |
:
วันเถลิงศก 55 22:21:06
|
|
|
|