ความคิดเห็นที่ 1 ***กระทู้ที่  1  :  ปีโป้ผจญภัย..ครั้งแรกของการได้ลิ้มลองหญ้าขน*** http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2007/03/J5228706/J5228706.html และแล้ววันนี้ก้อได้ฤกษ์พาปีโป้ไปหาหมออีกซักครั้งซักที หลังจากที่กะว่าๆๆๆๆๆๆๆ....จะพาไปๆๆๆๆๆๆๆ หลายวันแล้ว แหะๆ เพราะเรามันดันเดี้ยงไม่สบายไปด้วยซะนี่       ก่อนจะไปก้อกลัวโน่นกลัวนี่ไปหมดเลย เพราะต้องนั่งรถตู้นานเป็นชั่วโมงๆ ทั้งขาไปขากลับ อากาศก้อร้อน...ก้อเลยกลัวปีโป้จะช็อค อุตส่าห์เลือกขึ้นรถตู้ท่าที่คิดว่ามีแต่รถใหม่ คันใหญ่ ไม่อึดอัด แอร์เย็น ก้อดันโชคร้ายไปเจอเอารถตู้ที่แอร์มันเสีย คันเล็ก อึดอัด ช่างตรงข้ามกับที่คิดไว้ทุกข้อเลยอ่ะค่ะ เราก้อเลยคิดว่าถ้าร้อนแบบนี้ไม่ไหวแน่ ไอ้เราน่ะทนได้ แต่ปีโป้จะทนไม่ได้ก่อนถึงมือหมอ แล้วตอนนั้นก้อยังอีกตั้ง 5 คน up กว่าจะเต็มแล้วรถถึงจะออก เราเก๊าะเลยรีบลงจากรถเลย ทำเนียนทำฟอร์มว่า เดี๋ยวมานะคะ  ลืมของค่ะ 555 แล้วก้อเดินเลยไปขึ้นรถตู้อีกท่านึงซึ่งเป็นท่าประจำของเราตอนไปทำงาน ซึ่งปกติจะมีแต่รถเก่า คันเล็ก แอร์ไม่ค่อยดี แต่ก้อเดินไปเผื่อจะโชคดี แล้วก้อเป็นโชคดีของปีโป้จริงๆ ด้วยค่ะ เจอคุณลุงคนขับที่คุ้นเคยกัน แถมยังใจดีบอกให้เราวางตะกร้าปีโป้ได้ตามสบายสองที่เลย อิอิ พอมีคนขึ้นมาใหม่คุณลุงก้อจะกันให้เค้าไปนั่งที่อื่นไม่มาเลือกนั่งตรงนี้ แต่เราเกรงใจอ่ะค่ะ ก้อเลยเอาตระกร้าปีโป้มาวางบนตัก เพราะแบบนี้ถนัดกว่า เราสามารถเปิดตะกร้าลูบหัวลูบหูเกาคางเค้าไปตลอดทางไม่ให้เค้าเครียดได้ แถมรถยังคันใหญ่ แอร์เย็น ไม่อึดอัดได้อย่างใจเลยอ่ะค่ะ โชคดีจริงนะปีโป้เอ๊ยย...            แต่กว่าจะไปถึงร้านคุณหมอก้อทำเอาปีโป้ค่อนข้างเครียดเหมือนกันค่ะ ให้กินก้อไม่กิน นิ่งตลอด แถมยังตะกรุยผ้ารองฉี่อีก เราก้อกลัวใจ...กลัวเค้าจะเครียดแล้วจะช็อค ลุ้นใจหายใจคว่ำไปหมด             ในที่สุดก้อถึงร้านคุณหมอจนได้ คุณหมอก้อจับตรวจอาการ ส่องจมูก ดูปากดูฟัน ฟังปอด คุณหมอบอกว่าอาการหวัดของปีโป้ค่อนข้างจะเรื้อรังเหมือนที่เราเคยพาไปตรวจที่โรงพยาบาลในอยุธยา  ก้อเรียกว่าประมาณติดเชื้อทางเดินหายใจ แต่คุณหมอบอกว่าปอดยังโอเค เราก้อลุ้นๆ อยู่กลัวเรื่องปอดมากๆ กลัวเค้าจะเป็นปอดบวม ตอนนั่งรถมาก้อมองหน้าเค้าตลอดลูบหัวเค้าตลอด เค้าก้อมองหน้าเราตลอดดวยสายตาบ้องแบ๊วไม่เข้าใจว่าพาเค้าออกมานั่งรถให้ปวดหัว เครียด ทำไมเนี่ย  เห็นสายตาเค้ามองมาแล้วจะร้องไห้....        คุณหมอก้อให้ยามาทานค่ะ แล้วให้รอดูอาการอีกสัปดาห์นึง ถ้ายังไม่หายหรือยังไม่ดีขึ้นก้อคงต้องพาไปฉีดยาทุกวัน อันนี้สิคะยิ่งเครียดกว่า...ถ้าเค้าต้องนั่งรถแบบนี้ทุกวัน ลำพังเราน่ะไม่เป็นไรแน่นอนค่ะ เพราะก่อนหน้านี้ทำงานไปกลับอยุธยา - สีลมอยู่ทุกวันมาเป็นปีๆ จนชินแล้ว แต่ปีโป้นี่ดิคะน่าเป็นห่วงมากๆ เฮ้อ...กลุ้มใจจัง          คุณหมอก้อจับหงายดูตูด ก้อเห็นเป็นร่องรอยว่าปีโป้ถ่ายเหลว เราก้อรู้มาก่อนหน้าแล้วน่ะค่ะว่าปีโป้อึเป็นพวงองุ่นตั้งแต่เมื่อวาน ก้อมาเป็นอีกทีตอนในรถตู้นั่นแหละค่ะ สงสัยจะเครียดจัด เราได้กลิ่นอันหอมหวลแล้วเลยต้องรีบเอาผ้ารองฉี่ปกปิดกลิ่นไว้ ก้อพอโอเคกลิ่นหายจางๆไปน่ะคะ ไม่งั้นอาจมีสิทธิ์โดนอัปเปหิลงจากรถตู้ทั้งแม่ทั้งลูกเก๊าะได้ 555            คุณหมอก้อถามว่าเคยให้กินไรบ้าง เคยกินหญ้าขนมั๊ย เราก้อบอกว่า ไม่เคยค่ะ กำลังจะอ้าปากพูด คุณหมอก้อบอกว่า หาไม่ได้ อิอิ ไม่ต้องตอบเลยแฮะ คุณหมอรู้คำตอบเลยอ่ะ แต่คุณหมอใจดีน่ารักมากๆ ค่ะ ก่อนกลับเก๊าะให้หญ้าขนมาหนึ่งกำมือให้ปีโป้ได้ลิ้มลองรสชาติของหญ้าขนเป็นครั้งแรก ดีใจสุดๆ...ดีใจแทนปีโป้ว่า "ในที่สุดก้อได้กินหญ้าขนแล้ว"  แต่ที่ดีใจอีกต่อก้อคือ อานิสงค์นี้พลอยเป็นลาภปากไปถึงโปเต้ด้วยเลยค่ะ ขอบคุณคุณหมอมากๆ นะคะ ^_^ และแล้วการผจญภัยของปีโป้กับการนั่งรถนานๆ ต้องเผชิญกับอากาศร้อน รถกระแทกกระเทือน ทำให้เครียด อึก้อเหม็น ก้อผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ แล้วก้อกลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพด้วยอ่ะจ้า โชคดีที่ปีโป้ไม่มีอาการซึมมากนักน่ะค่ะ  พอกลับมาถึงบ้านเปิดตะกร้าปุ๊บก้อวิ่งออกจากตะกร้าไปนอนมุมของเค้า โปเต้วิ่งมาเห็นปุ๊บก้อมานอนซบ มาดันๆหัวปีโป้ขึ้นเพื่อจะมุดหัวไปใต้คางปีโป้ แล้วปีโป้ก้อเลียโปเต้ใหญ่เลย  เห็นแล้วอดยิ้มอดหัวเราะไม่ได้จริงๆเลยค่ะ ความเครียดหายไปทันทีทันใด อิอิ :D    แหะๆ พล่ามมาซะยาวเลยค่ะ อย่าเพิ่งตาลาย ปวดหัว รำคาญกันซะก่อนนะคร๊าบบพ่อแม่พี่น้อง  เก๊าะมาเล่าสู่กันฟังอ่ะจ้า :D ปีโป้ :  พี่ๆ เพื่อนๆ ลุง ป้า น้า อา ปู่ ย่า ตา ยาย บ้านโพรงกระต่ายทุกท่านคับ มาเป็นกำลังใจให้ป๋มหายเร็วๆ ด้วยนะคับ ป๋มไม่อยากนั่งรถบ้าๆ นี่ไปฉีดยาทุกวันแล้วอ่ะคับ มันเครียดคับ ป๋มเหม็นอึตัวเองคับท่าน :D โปเต้ : อารายๆๆๆๆ มีโปเต้เป็นกำลังใจคนเดียวไม่พอเหรอยะปีโป้ ยังเรียกร้องกำลังใจเพิ่มเติมอีกเหรอ เชอะๆๆๆๆงอนๆๆๆๆ  :P ปีโป้  :  แหม..เก๊าะป๋มอยากอยู่กับเพื่อนๆพี่ๆ และทุกคนที่บ้านโพรงกระต่ายแห่งนี้ไปนานๆนี่คับ ป๋มก้อเลยอยากหายจากอาการป่วยไวๆแล้วอ่ะคับ รักป๋มน้อยๆ แต่ร๊ากนานๆ นะคร๊าบบบบบพี่น้อง... *_* จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 14:07:51

ความคิดเห็นที่ 2 ***กระทู้ที่  2   :   ปีโป้+ปาร์ตี้ สมาชิกสมาคมกระเต่ยชายไร้ไข่รายล่าสุดมารายงานตัวแล้วครับผม!!! ---> ขอเชิญนายกสมาคมฯ มาต้อนรับด้วยนะคร๊าบ*** http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2007/11/J6038229/J6038229.html และแล้วสองหนุ่มแห่งครอบครัวตระกูล ป. แก๊งค์ตัวป่วนก๊วนอลเวงก็ได้ฤกษ์ขึ้นเขียงซักที  หลังจากรอเวลาผลัดวันประกันพรุ่งมาแสนนาน.... ตอนแรกคิดว่าจะเอาปีโป้ไปทำหมันก่อนหลังจากโปเต้คลอดลูกแล้ว  แต่ก็ไม่ได้เอาไปซักที  เลยมาคิดอีกทีว่า...งั้นรอลูกๆ โปเต้โตซักหน่อยดีกว่า  จะได้ดูว่ามีตัวไหนเป็นตัวผู้บ้าง  จะได้เอาไปทำพร้อมกันทีเดียวเลย  โชคดีน๊า...ที่มีน้องปาร์ตี้เป็นตัวผู้เพียงแค่ตัวเดียว  ไม่งั้นแม่มันกระเป๋าแฟ่บกินแกลบแทนข้าวแน่ๆ เลย อิอิ ตอนแรกกะว่าจะพาไปทำหมันเมื่อวันเสาร์ที่แล้ว  ( 10 พ.ย.)  แต่พอดีคุณหมออ้อยติดเคสอื่น  ก็เลยต้องเลื่อนมาเป็นเสาร์ที่ผ่านมาแทน  รอดตัวไปอีกสัปดาห์นึงเนอะปีโป้ and ปาร์ตี้ และแล้วก็ถึงวันขึ้นเขียง....  17  พ.ย. 2550 ตอนที่เอาปีโป้กับปาร์ตี้ใส่ในตระกร้าเรียบร้อยแล้ว ก็กำลังจะออกจากบ้าน  แต่วางตระกร้าไว้แป๊บนึง...เจ้าปีโป้ก็ออกฤทธิ์ทันที  ขึ้นขี่ปาร์ตี้อย่างสนุกสนาน  เฮ้อ...ขนาดไม่มีพื้นที่นะเนี่ย  เพราะใส่สองตัวรวมกันก็คับตระกร้าแล้ว  แต่ปีโป้ก็ยังสามารถทำได้   ก็คิดในใจ...ปีโป้ !!!  อย่าทำลูก นั่นลูกแกนะโว๊ยปีโป้   แต่ก็คงได้ทำเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว...เพราะเจ้าจะต้องกลายเป็นขันทีแล้ว ตอนที่อยู่ในรถปีโป้ก็นอนหมอบซุกปาร์ตี้ตลอดเลยน่ะค่ะ  แถมยังเลียหัวให้ปาร์ตี้ด้วย  เห็นแล้วตื้นตันที่พ่อลูกรักกัน 555 ตอนอยู่ในรถก็ต้องคอยเปิดตระกร้าแล้วลูบหัวพวกเค้าไปเป็นระยะๆ เพราะกลัวเค้าจะเครียด  เตรียมผ้าขนหนูพร้อมน้ำไว้คอยจะเช็ดหูไปพร้อม แต่ก็ไม่ได้ใช้... ไปถึงคลีนิคตอนประมาณบ่ายโมงครึ่งได้  ไปถึงคุณหมออ้อยก็จัดการชั่งน้ำหนัก  ไม่คิดเลยว่าปีโป้จะหนักตั้ง  3  กิโล  โอ้!!พระเจ้า  เราแบกหมูมาหาหมอหรืองัยเนี่ย 555  ส่วนน้องปาร์ตี้ตัวยังเล็กอยู่  หนัก  1.75  กิโลกรัม  ไม่คิดว่าหิ้วตระกร้ามารวมกันเกือบ  5  กิโลแน่ะ  ยังดีนะที่เอาน้องชายไปด้วย  ไม่งั้นตายแน่เลยเรา ^_^ กว่าจะทำเสร็จสองตัวก็ประมาณห้าโมงครึ่งน่ะค่ะ  เนื่องจากต้องรอปีโป้ฟื้น  เพราะกว่าปีโป้จะฟื้นใช้เวลาค่อนข้างนาน  หมออ้อยบอกว่า...ปีโป้แข็งแรงมาก  ใช้แก๊สสลบอย่างเดียวเอาไม่อยู่  ทั้งถีบทั้งดิ้นกระจาย  ต้องฉีดยาสลบเพิ่ม  แล้วน้ำหนักตัวเค้าค่อนข้างมาก  เวลาที่ฟื้นจากสลบก็ยังไม่สามารถทรงตัวได้ น้องปาร์ตี้ทำเสร็จก่อน...พอหมออ้อยเอาน้องปาร์ตี้ออกมาให้ก่อน  เห็นเค้าเพิ่งฟื้นจากสลบ  แล้วที่ตาเค้าเปียกๆ  แล้วเราเองก็แทบน้ำตาร่วงเลยน่ะค่ะ  เพราะเห็นแล้วสงสารเค้ามากๆ  เค้าคงเจ็บมากๆ นั่งขดตัวนิ่งตลอดเลย  แต่น้องปาร์ตี้ฟื้นตัวได้เร็วมาก  ตอนอยู่ในรถเค้าค่อนข้างรู้สึกตัวดีแล้ว  สังเกตุจากดวงตาดูสดใสขึ้น  ส่วนปีโป้ยังสะลึมสะลือไม่รู้เรื่อง  น่าสงสารมากๆ  นอนหมอบ...นอนซุกตัวเข้าหาน้องปาร์ตี้ตลอดเวลา กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็ประมาณทุ่มนึงได้  พอเปิดตระกร้าออกก็เห็นน้องปาร์ตี้เลียหัวให้พ่อเค้าใหญ่เลย  เป็นภาพที่เห็นแล้วปลื้มจริงๆ เลยค่ะ ^_^ จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 14:10:12

ความคิดเห็นที่ 3 ***กระทู้ที่  3   :   ปีโป้ไปหาหมออ้อยอีกแล้วคร๊าบบ...คราวนี้เป็นฝีครับ...เจ็บจังเลย...ป๋มมาขอกำลังใจจากทุกคนในบ้านโพรงคร๊าบบบ*** http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2008/04/J6534581/J6534581.html ช่วงหลังๆ มานี่ไม่ค่อยได้เข้าบ้านโพรงฯ มานานเป็นเดือนแล้ว  คิดถึงเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ และเด็กๆ จังเลยค่ะ เข้ามาอีกทีก็มาตั้งกระทู้ปีโป้เจ็บตัวซะแล้ว...แย่จังเลย แหะๆ...คราวที่แล้วก็โปเต้...มาคราวนี้ก็ปีโป้อีกแล้ว...ก็ได้แต่หวังว่าคงไม่มีใครเจ็บป่วยกันอีกแล้วน๊า   หลังจากโปเต้เป็นแผลที่เท้า...ก็ทำแผล + ป้อนยาให้โปเต้ทุกวันจนตอนนี้หายดีเป็นปกติแล้วจ้า  ขนที่เท้าของโปเต้ขึ้นเต็มเป็นปกติเหมือนเดิมแล้ว  ดีใจจังเลย... ดีใจได้ไม่นาน...ก็มาพบกับความผิดปกติของปีโป้อีก  ปกติทุกๆ วันก็จะอุ้มปีโป้มากอดมานอนที่ตักอยู่บ่อยๆ  ก็เลยมีโอกาสได้ตรวจดูร่างกายของเค้าอย่างละเอียดมากกว่าตัวอื่นๆ  หลังจากที่โปเต้เป็นแผลที่เท้าก็พลอยวิตกกังวลว่าปีโป้จะเป็นเหมือนโปเต้มั๊ย  ก็จะคอยตรวจๆ คลำๆ ที่เท้าเค้าบ่อยๆ   จนมาวันหนึ่งที่ฝ่าเท้าข้างซ้ายของปีโป้มีอาการผิดปกติ  คือ  มีอาการบวมนูนขึ้นมา  ซึ่งก็ลองคลำเท้าข้างขวาของเค้าดูให้แน่ใจอีกทีว่าเป็นเหมือนกันมั๊ย  ซึ่งก็ไม่ได้เป็นเหมือนกัน  เลยแน่ใจแล้วว่าน่าจะมีอาการผิดปกติ  ซึ่งตอนแรกที่มันนูนๆ ขึ้นมาเหมือนเป็นอาการบวมมากกว่า  วินาทีแรกนั้นก็แว๊บขึ้นมาทันทีเลยว่าเป็นฝีหรือเปล่าเนี่ย... พยายามจะคิดว่า...คงไม่ใช่นะ...อย่าใช่เลย...ขอให้เป็นแค่บวมเพราะเค้าวิ่งชนโน่นชนนี่เถอะ  ซึ่งก็คลำๆ ดูทุกวัน  แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้พาไปหาหมอ  จนเริ่มแน่ใจแล้วว่าไม่ใช่อาการบวมแน่นอน  น่าจะเป็นฝีแน่ๆ แล้ว  เพราะมันเริ่มโตขึ้นมาเรื่อยๆ และเป็นก้อนๆ  จับๆ คลำๆ กดๆ ดูปีโป้ก็ไม่ได้แสดงอาการว่าเจ็บเลยน่ะค่ะ  ก็เลยคิดว่าต้องเป็นฝีแน่ๆ เลย  ซึ่งก็ได้เวลาต้องพาไปหาหมอด่วนแล้วหล่ะ...ก่อนที่ฝีจะโตมากไปกว่านี้... ตอนแรกจะพาไปหาหมออ้อยตั้งแต่ก่อนสงกรานต์แล้ว...แต่มาคิดๆ ดูอีกที...รอให้ผ่านช่วงสงกรานต์ไปก่อนดีกว่า  เผื่อหมอนัดดูอาการอีกจะได้ไม่ติดช่วงสงกรานต์  และส่วนใหญ่หมออ้อยก็เข้าเวรตั้งแต่ช่วงเย็นจนถึงช่วงดึก  ซึ่งไม่สามารถจะพาปีโป้ไปหาหมอได้เลย  ต้องรอวันที่หมออ้อยเข้าเวรช่วงบ่ายเท่านั้นถึงจะสามารถพาไปได้  จนได้ฤกษ์พาปีโป้ไปหาหมออ้อยเมื่อวานนี้  (21  เมษายน  2551)  ซึ่งหมออ้อยเข้าเวรช่วงบ่ายพอดีเลย  ไม่งั้นคงต้องรอไปอีกหลายวันแน่ๆ เลยกว่าจะได้พาปีโป้ไปหาหมออ้อย... จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 14:14:05

ความคิดเห็นที่ 4 ***กระทู้ที่  4   :   ปีโป้ไปหาหมออ้อยอีกแล้วคร๊าบบ......คราวนี้เจอตัวไรที่ขอบหู...ไอ้อ้วนนี่หาหมอบ่อยจริงแฮะ*** http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2009/06/J7954702/J7954702.html สืบเนื่องจากเมื่อตอนกลางคืนวันจันทร์ที่แล้ว  (1 มิ.ย.)  ตอนนอนก็ลูบหัวลูบหูปีโป้เหมือนทุกคืน  ปกติก็ลูบผ่านๆ ไม่ได้ลูบละเอียดหรือตรวดูอะไรเลย  ลูบไปลูบมาก็รู้สึกสะดุดๆ เหมือนๆ ตรงขอบหูจะสากๆ เป็นสะเก็ด  เลยรีบเปิดไฟแล้วแหวกขนตรงขอบหูตรงส่วนที่ลูบแล้วสะดุดๆ ดูว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า มองดูแล้วเหมือนเป็นสะเก็ดๆ  เราเลยเอาเล็บสะกิดๆ ออก  ก็ออกมาเป็นขุยๆ นิดๆ   เลยนึกไปถึงกระทู้นึงก่อนหน้านี้ที่มีคนตั้งกระทู้แล้วเอารูปมาถามว่ากระต่ายเค้าเป็นอะไร  ซึ่งดูตรงขอบหูของปีโป้แล้วคล้ายๆ รูปที่เค้าเอามาถามเลยน่ะค่ะ   ในใจตอนนั้นก็คิดอย่างเดียวว่า  "ไม่นะ...ไม่ใช่นะ  ขออย่าได้เป็นขี้เรื้อนแห้งเลย"  ก็เลยเอาเล็บขูดๆ สะเก็ดนั่นจนมีเลือดซึมออกมานิดนึง  ก็คิดในใจเลยว่าสงสัยจะใช่แน่ๆ  เพราะนึกๆ ดูแล้วช่วงหลังๆ มานี่ปีโป้เกาหูบ่อยมากๆ  และเกาแรงๆ แบบสะบัดๆ  ด้วย  เลยรีบสำรวจดูตามส่วนอื่นๆ ของร่างกายเค้าเลยน่ะค่ะว่าเป็นแบบนี้ด้วยหรือเปล่า  ดูทุกซอกทุกมุมของนิ้วและขาเลยก็ยังไม่เจออะไรผิดปกติ  ก็เลยคิดในใจว่าสงสัยเพิ่งเป็นแน่ๆ เพราะที่หูเองก็ยังเป็นไม่มาก  แทบจะมองไม่เห็นเลยด้วยซ้ำน่ะค่ะ  ถ้าไม่แหวกขนออกดูให้ดีๆ   ตอนนั้นกลัวว่าตัวอื่นๆ จะติดไปด้วยมากๆ เลยน่ะค่ะ  ถึงแม้จะไม่ได้เลี้ยงปีโป้รวมกับตัวอื่นๆ ก็ตาม  แต่มือเราอีกทั้งเสื้อผ้าเราที่อุ้มเค้าอยู่บ่อยๆ ก็ทำให้อดคิดไม่ได้ว่ามันคงเสี่ยงกับการติดตัวอื่นๆ แน่ๆ เลย  ก็เลยต้องล้างมือให้สะอาดทุกครั้งหลังอุ้มปีโป้เสร็จแล้ว  ก่อนไปจับตัวอื่นก็ล้างมือเปลี่ยนเสื้อกางเกงใหม่ด้วยซ้ำน่ะค่ะ  เพราะต้องทำแผลที่เท้าให้โปเต้  กลัวจะติดไปด้วย  ช่วงนี้ล้างมือจะนิ้วแตกไปแล้วน่ะค่ะ  อิอิ ช่วงที่รอจะพาปีโป้ไปหาหมอก็เลยต้องเอาเบตาดีนแต้มตรงส่วนที่เป็นไปก่อน  เพราะเรากลัวว่าถ้าปล่อยเฉยๆ โดยไม่ทำอะไรเลย  มันต้องลุกลามไปส่วนอื่นๆ แน่ๆ  ก็เลยหลังไมค์ถามพี่วิคกี้ว่าใช้ยาม่วงหรือเบตาดีนป้ายไปก่อนได้หรือเปล่า  พี่วิคกี้ก็เลยแนะนำให้ใช้เบตาดีนป้ายไปก่อน  ขอบคุณพี่วิคกี้มากๆ นะคะ   ตอนแรกแอบใช้ยาม่วงป้ายไปนิดนึงเพราะหาเบตาดีนไม่เจอ  แต่มีความรู้สึกไม่มั่นใจเท่าไหร่เลยล้างออกแล้วตอนเช้าก็รีบไปซื้อเบตาดีนมาทาเลยน่ะค่ะ   จนเมื่อวันอาทิตย์  (6  มิ.ย.)  ที่ผ่านมาเราพาปีโป้ไปหาคุณหมออ้อย  ก่อนเข้าห้องตรวจก็ไปชั่งน้ำหนัก  โอ้ว!!!  แม่เจ้า  ปีโป้หนัก  3.74  กิโลกรัม  ตอนแรกยังคิดว่าน่าจะหนักประมาณสามโลนิดๆ  ไม่คิดว่าหนักขนาดนี้  สงสัยต้องส่งไปเข้าคอร์สกับครอบครัวตัวอ้วนเหมือนพี่หล่นแล้วมั๊งเนี่ย  555 พอเข้าห้องตรวจหมออ้อยก็ขูดตรงขอบหูปีโป้ไปตรวจเชื้อดู  สรุปว่าไม่ใช่เรื้อน  แต่เจอตัวไร  ก็เลยสอบถามดูว่าเกิดจากอะไร  หมออ้อยบอกว่า  ในภาวะที่เครียดมากๆ ตัวไรจะเจริญเติบโตขึ้นมาในร่างกายเค้าเอง   ปีโป้เลยโดนฉีดยาไปหนึ่งเข็ม  แล้วก็ได้แชมพูมาฟอกหูอีก  1  ขวด  ตอนแรกคุณหมออ้อยนัดดูอาการอีกทีสองสัปดาห์หน้า  แต่พอดีว่าช่วงนั้นหมออ้อยจะไม่อยู่  ก็เลยให้ยา  revolution  มาหยดที่หลังไปก่อนในช่วงสองสัปดาห์ถัดจากนี้  คุณหมออ้อยก็เลยนัดดูอาการปีโป้อีกทีในเดือนหน้า  ตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนาว่าขอให้ปีโป้หายไวไว  อย่าได้เป็นอะไรมากไปกว่านี้เลย  เห็นแล้วสงสารเค้ามากๆ   ยิ่งเห็นเค้าเกาหูบ่อยๆ  สะบัดอีกต่างหากก็ยิ่งสงสาร บางทีเรามองผ่านๆ อาจจะเห็นว่าร่างกายเค้าปกติ  ไม่มีอะไรหรือไม่ได้เป็นอะไร  ซึ่งความจริงแล้วอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเลยก็ได้น่ะค่ะ  เพราะกว่าจะเห็นเชื้อบางอย่างก็ลุกลามออกมาให้เห็นชัดแล้ว  เพราะฉะนั้นต้องหมั่นสำรวจร่างกาย ลูกๆ หลานๆ กระต่ายของเรากันให้ดีๆ เลยนะคะ  เห็นอะไรผิดปกตินิดนึงก็อย่าได้นิ่งนอนใจเป็นอันขาดเลยนะคะ  ต้องรีบพาไปหาหมอด่วนเลยอ่ะจ้า  ยิ่งโรคเกี่ยวกับผิวหนังด้วยแล้วยิ่งปล่อยไว้นานก็ยิ่งลุกลามมากขึ้นเลยอ่ะจ้า จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 14:16:07

ความคิดเห็นที่ 5 ขอจบรวมกระทู้ของ  "ปีโป้"  ตอนที่ 1  ไว้เพียงแค่นี้ก่อนนะคะ  แล้วคอยพบกับรวมกระทู้ของ  "ปีโป้"  ตอนต่อไปในโอกาสหน้านี้นะคะ  COMING  SOON!!!  จ้า  อิอิ ปล.  เราหวังว่ารวมกระทู้ไม่สบายของปีโป้คงจะมีประโยชน์แก่เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ  ในบ้านโพรงกระต่ายแห่งนี้   รวมทั้งผู้ที่เลี้ยงกระต่ายทุกท่านบ้างไม่มากก็น้อยนะคะ  อย่างน้อยก็ลองสังเกตุอาการของลูกๆ ดูกันบ่อยๆ นะคะว่าตามร่างกายมีอะไรผิดปกติบ้างหรือเปล่า  เพราะความผิดปกติบางอย่างเราอาจจะมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น  ต้องใช้วิธีสัมผัสและตรวจตราร่างกายเค้าบ่อยๆ อ่ะจ้า  จะได้รีบรักษาตั้งแต่เนิ่นๆ ตอนที่ยังเป็นไม่มากนัก  ขอขอบพระคุณพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทุกๆ คนมากๆ นะคะที่เข้ามาช่วยรื้อลิ้นชักความทรงจำของ  "ปีโป้"  และเข้ามานั่งอ่านเรื่องราวของ  "ปีโป้"  เป็นเพื่อนเรา  ^^ จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 14:26:36

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้วใจโหว่งๆคิดถึงเจ้าปีโป้ วันนี้เลิกงานแล้วรีบกลับไปดมหัวเจ้าหลังอาน ถุงเิงินลูกสาว จอมซน ทั้งคืน จากคุณ : dere เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 14:46:19

ความคิดเห็นที่ 7 เข้ามาร่วมรำลึกด้วยครับ ^^ เลี้ยงน้องอยู่อยุธยาเหรอครับ แถวนี้เวลากระต่ายไม่สบายหอหมอที่ไหนอะครับ พอดีพึ่งได้น้องมาเลี้ยง กำลังศึกษาอยู่เลย จากคุณ : Reigen เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 15:01:28

ความคิดเห็นที่ 8 @dere  ขอบคุณมากๆ เลยนะคะที่เข้ามาอ่านเป็นเพื่อนเรา  ตอนนี้เราคิดถึงปีโป้สุดๆ เหมือนกันค่ะ  อยากจะกอด อยากจะลูบหัว  อยากจะจุ๊บเหม่งเค้า  อยากให้เค้าเอาจมูกมาจึ๊กๆ ที่หน้าผากเรา  อยากให้เค้าเลียมือเรา และอยากนู่นนี่อีกมากมาย แต่ไม่มีโอกาสอีกแล้ว ทำได้แค่ตามเก็บความทรงจำที่เคยมีมาในนี้น่ะค่ะ  ตอนนี้เค้ายังอยู่...ใช้เวลาที่มีอยู่กับเค้าให้คุ้มค่าที่สุดเลยนะคะ  ^^ แก้ไขเมื่อ 22 เม.ย. 55 15:20:36 จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 15:04:33

ความคิดเห็นที่ 9 @Reigen   ขอบคุณมากๆ นะคะที่เข้าร่วมรำลึกความทรงจำกับเรา  ครั้งแรกสุดเมื่อ  5  ปีที่แล้วเราพาเค้าไปหาหมอที่คลีนิคตรงสาย 1 อ่ะจ้า มันเป็นเครือเดียวกับโรงพยาบาลสัตว์กรุงศรีตรงคลองมะขามเรียง  พอดีตอนนั้นปีโป้เป็นหวัด  พาไปครั้งแรกไม่หาย ยังจามมาราธอนอยู่ ก็เลยพาไปโรงพยาบาลสัตว์กรุงศรีตรงคลองมะขามเรียง ก็ยังไม่หาย แถมอาการดูจะหนักขึ้นกว่าเดิม เราเลยตัดสินใจพาเค้าไปหาหมออ้อยที่  VET4  ตรงประชานิเวศน์ 1 ที่เลยตรงวัดเสมียนนารีเข้าไปน่ะค่ะ  ก็พาไปครั้งนึงอาการดีขึ้นจนหายเลยน่ะค่ะ  นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา  พอตัวไหนไม่สบายก็พาเข้า กทม. ไปหาหมออ้อยสถานเดียวเลยน่ะค่ะ  ลองเข้ามาอ่านกระทู้ในนี้เยอะๆ นะคะ  ในกล่องสีชมพูด้านบนกระทู้น่ะค่ะ  มีสาระประโยชน์เยอะแยะมากมายเลย ค่อยๆ ศึกษาและทำความเข้าใจในธรรมชาติของเค้า  แล้วเค้าจะอยู่กับเราได้นาน  เอาใจช่วยนะคะ สู้ๆ ค่ะ ^^ แก้ไขเมื่อ 22 เม.ย. 55 15:10:37 จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 15:08:03

ความคิดเห็นที่ 10 มาคิดถึงปีโป้ด้วยคนค่ะ คิดถึงต่ายยักษ์ ขอให้กำลังใจน้องตุ๊กตา พร้อมทั้งโปเต้ด้วย สู้ ๆ นะคะ จากคุณ : PIK-DIK-DEE เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 15:55:51

ความคิดเห็นที่ 11 ตั้งแต่แรกที่เข้ามาบ้านโพรง ก็ติดตามครอบครัวตระกูล ป. มาตลอด ตั้งแต่มีปีโป้กับโปเต้ แล้วจากนั้นก็มีตัวน้อยๆออกมา ยังมีกระทู้มาช่วยให้ตั้งชื่อเลย มีภาพพัฒนาการของเด็กๆ ค่อยๆเติบโตขึ้นมา ตอนปีโป้ป่วย ตอนกัดกับลูกชาย ล่าสุดตอนประกวดกระต่ายหนุ่มก็ยังโหวตให้ เห็นมานาน เห็นมาตลอดหลายปี ใจหายมาก แต่ตอนนี้คุณพ่อปีโป้แฟมิลี่แมนหลับอย่างสงบแล้ว ได้ไปอยู่กับลูกๆทั้งสองของเค้าแล้วเนอะ ว่าแต่โปเต้เป็นไงบ้างคะ อยู่กันมาแต่เล็กแต่น้อย มองหาปีโป้บ้างมั้ย จากคุณ : Cowgirl (cowgirl_milk) เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 16:08:35

ความคิดเห็นที่ 12 คิดถึงนะ ถึงไม่ได้โพสในกระทู้ แต่ก็ติดตามตลอด ด้วยความอาลัย รบกวนคุณแม่ปีโป้นิดนึง ที่ต้องป้อนน้ำให้ปีโป้นะ เพราะเขากินน้ำน้อยใช่ป่ะ แล้วควรป้อนครั้งละกี่ซีซี ? และ วันละกี่ครั้ง ? ตั้งแต่เสียปีโปนะ เราหลอนๆ ยังไงไม่รู้ ... ลูกเราไม่ค่อยกินน้ำ จากคุณ : กระรอกขาว เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 16:56:27

ความคิดเห็นที่ 13 พาแฝดน้องมาจุฟๆพี่ปีโป้คับ จะรักและคิดถึงตลอดไป...สัญญาคับ^^ จากคุณ : เขียนบน iPhone (plavix) เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 17:25:58

ความคิดเห็นที่ 14 ^ ^ ^ นารุโตะเอ๊ย ทำน้ำหนักได้เท่าไรแล้วลูก จะใกล้เคียงพี่ปีโป้เชียวหรือ  แน่ใจนา (อิ อิ) จากคุณ : PIK-DIK-DEE เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 21:34:26

ความคิดเห็นที่ 15 แม่แฮปปี้มาให้กำลังใจ...คิดเหมือนกันค่ะว่าวันนึงลูกต้องไปดาวกระต่าย แต่ไม่อยากให้วันนั้นมาถึง...กลัวที่สุด...กลัวจับจิตเลยค่ะ ทุกวันนี้เวลามีอะไรนิดหน่อยเดชะบุญว่าหมออยู่ใกล้ๆทั้งนั้น ก็พุ่งไปหาหมอก่อน..จนกลายเป็นแม่กระต่ายจิตตกไปแล้ว จากคุณ : patj เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 21:50:17

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณมากครับ... ผมเองก่อนจะเลี้ยงตามอ่าความรู้ในเวป ทั้งเวปนี้เวปอื่นแบบบุปเฟต์ เรียบร้อยแล้วครับ แต่อยากจะเตรียมตัวไว้ก่อนเพื่อมีฉุกเฉิน ว่าแถวอยุธยามีหมอกระต่ายไหม.... 555+ แอบไปวนรถดูๆๆ มารค์จุดไว้แล้ว... แต่ชักไม่แน่ใจแล้ว... สงสัยถ้าไม่ด่วนจริง เข้ากรุงเทพดีกว่า สักวันหนูจะตัวโต๊โตให้ได้เท่าพี่ปีโป้ครับ..จากคุมะ แก้ไขเมื่อ 22 เม.ย. 55 22:13:21 จากคุณ : Reigen เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 21:59:43

ความคิดเห็นที่ 17 คุมะน่ารักจังลูกกกกกก จากคุณ : เขียนบน iPhone (plavix) เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 22:19:26

ความคิดเห็นที่ 18 เข้ามาอ่านเป็นเพื่อนครับ  สำหรับคนที่มอบความรักให้กับอะไรไม่รู้ ที่กระชากใจเราให้ คิดถึง เป็นห่วง ยอมทุกอย่างสำหรับเขา ตราบที่เรามีกำลังหาให้พวกเขาได้ จากคุณ : พ่อตัวนุ่ม2553 เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 09:59:09

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามาอ่านเป็นเพื่อนค่ะ    เช้าใจว่ารู้สึกอย่างไร   เพราะผ่านตรงนี้มาเช่นกัน   ถึงจะผ่านไป  เกือบ  2  ปีแล้ว  ( 29 มิ.ย. 53 )  แรมแรมก็ยังอยู่ในใจของคนในบ้านเสมอ   วันที่เสียแรมแรมไป  หมอเอากล่องมาให้ใส่แรมแรมกลับบ้าน  แต่แม่เราบอกจะอุ้มเขากลับบ้านเอง   แม่อุ้มแรมแรมกลับบ้านทั้งน้ำตา   ทุกครั้งที่เห็นอะไรเกี่ยวกับแรมแรมแม่ก็ร้องไห้   จนทุกวันนี้  เปิดคอมพ์ก็เห็นรูปแรมแรมขึ้นเป็นวอล์ลเปเปอร์  แม่พูดเสมอว่า  แม่พาเขาไปตายแท้ ๆ  หมอให้แอดมิด  แรมแรมไม่ชอบอยู่กรง  ก่อนกลับบ้านขึ้นไปหาเขา   กำลังให้น้ำเกลืออยู่ ( เป็นไตวาย )   พอแม่เรียกเขาก็โผมาหา  แต่ติดเข็มน้ำเกลือกระตุกกลับ  เขาโผมา  2 ครั้งแล้วก็ช๊อค    เขาตายต่อหน้าต่อตา   ได้กอดได้อุ้มตอนที่พามาจากบ้านเท่านั้นเอง แรมแรมอายุเกือบ  4  ขวบแล้วตอนที่เขาจากไป   เขาเกิด 6 ธันวาคม 50  แม่วาดฝันมากมาย  ว่าแม่จะเออรื่นะ  แล้วเราพาแรมแรมไปเที่ยว  ไป  meeting กัน  แรมแรมจากไปกระทันหันมาก   ไม่มีเค้าเจ็บป่วยมาก่อนเลย   คืนเดียวเอง  เขาก็จากไป ป่านนี้เขาคงสนุกเพลิดเพลินอยู่บนดาวกระต่ายกับเพื่อน ๆ  ทั้งหลายแน่เลย กระต่ายน้อยของพวกเรา   เขาไม่ใช่แค่สัตว์เลี้ยงตัวหนึ่งเท่านั้น   แต่เขาคือลูกรัก  คือน้องรัก  คือสมาชิกในบ้าน   คือดวงใจของพ่อ - แม่กระต่าย เป็นกำลังใจให้นะคะ  ดูแลลูกรักที่เหลือให้แข็งแรงต่อไป  มีอายุยืนอยู่กับคุณไปนานๆ จากคุณ : พูห์แบร์ กะ บีแบร์ เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 16:55:10

ความคิดเห็นที่ 20 ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ จากผู้เคยสูญเสีย..เฮ้อออ~ น้องปลวกของเราจากไปสามปีเต็มๆแล้วค่ะ ถ้ายังอยู่ก็เก้าขวบ... คงต้องตะบันน้ำกินกันเลยทีเดียว ทั้งๆที่รู้ว่าท้ายที่สุด สิ่งมีชีวิตทุกอย่างก็ต้องล้มหายตายจาก กลับคืนสู่พระเจ้ากันทั้งนั้น แต่พอถึงเวลาจริงๆมันเจ็บปวดจนบอกไม่ถูกเลยค่ะ แต่ก็ยังดีใจที่ได้กอดไว้จนลมหายใจสุดท้ายของเค้า เชื่อมั้ยคะ สามคนแม่ลูก(แม่ เรา น้องปลวก)ร้องไห้กันหมด แม่กะเราร้องไห้แล้วพูดคุยกับเค้า บอกให้เค้าไม่ต้องห่วง ขอพรจากพระเจ้าให้เค้า ปลวกน้อยก็รู้ค่ะ เค้าเองก็น้ำตาไหล เหลือบตามองแม่กะเลียแขนเรา..ครั้งสุดท้ายจริงๆ ขอให้ลูกๆที่เหลืออยู่เป็นเด็กแข็งแรงจ้ำม่ำ อยู่กับจขกท.ไปนานๆเลยนะคะ ใช้เวลาอยู่ร่วมกันให้คุ้มค่าที่สุด ตอนที่เค้าจากเราไปก็จะมีแต่ความทรงจำที่สวยงามค่ะ^^ จากคุณ : GummyBear เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 00:23:22

ความคิดเห็นที่ 21 @PIK-DIK-DEE  :  ขอบคุณพี่ติ๋มมากๆ เลยนะคะ  มีทติ้งคราวหน้าเลยไม่มีปีโป้อีกแล้วเลยค่ะ  แต่ความจริงอายุเค้าก็เริ่มจะเยอะแล้ว ถึงปีโป้ยังอยู่  แต่ถ้าจัดมีทติ้งหนูก็อาจจะไม่ได้พาเค้าไปแล้วก็ได้จ้า  เพราะนั่งรถไปกลับแต่ละครั้งก็เหนื่อยก็เครียด  สงสารเค้าน่ะค่ะ  ขอบคุณพี่ติ๋มมากๆ อีกครั้งนะคะสำหรับกำลังใจและความเมตตาเอ็นดูที่มีให้ปีโป้มาดดยตลอด  ถ้าปีโป้เค้ารู้...เค้าคงจะดีใจอยู่บนโน้นแน่ๆ เลยจ้า ^^ จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 12:56:54

ความคิดเห็นที่ 22 @cowgirl_milk  ขอบคุณน้องมิลค์มากๆ เลยนะคะที่คอยเฝ้าติดตามปีโป้และโปเต้มาโดยตลอด  รวมทั้งเด็กๆ ครอบครัวตระกูล ป. ด้วย  อ่านแล้วพี่ซาบซึ้งมากๆ  ขอบคุณมากๆ จริงๆ นะคะ  ส่วนตอนกัดกับลูกชายไม่มีนะจ๊ะ  อิอิ  ปีโป้เค้าไม่เคยกัดใครเลยอ่ะจ้า  น่าจะเป็นตอนก่อนพาไปทำหมันแล้วเค้าขี้น้องปาร์ตี้ที่หัวแล้วจึ๊กๆ มากกว่านะ 5555  อีกครั้งก็น่าจะเป็นตอนที่น้องปาร์ตี้ลูกชายเค้าเดินไม่ได้ แล้วปีโป้ก็คอยมาป้วนเปี้ยนกระโดดขึ้นมานอนซุกอยู่ข้างๆ และคอยเลียหัวให้ลูกเค้าตลอดเลยอ่ะจ้า ส่วนโปเต้พี่ก็ห่วงๆ เค้าเหมือนกันนะ  กลัวเค้าจะตรอมใจมากๆ เลย เพราะวันๆ นึงแทบจะทั้งวันเค้าจะต้องนอนคู่กับปีโป้ตลอด แทบจะไม่ห่างกันเลย  ตอนนี้ก็เอาแต่เข้าไปนอนใต้ตู้ตรงที่ปีโป้นอนตาย  พี่เห็นแล้วน้ำตาร่วงทุกครั้งเลย แต่ใต้ตู้นั่นก็มุมประจำของโปเต้เวลาปลีกวิเวกอยู่แล้วหล่ะจ้า ขอบคุณน้องมิลค์มากๆ อีกครั้งนะคะที่เป็นห่วงครอบครัวของปีโป้ ปีโป้เค้าไปสบายแล้ว...เค้าคงไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้ว จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 13:03:44

ความคิดเห็นที่ 23 @กระรอกขาว   ขอบคุณมากๆ เลยนะคะสำหรับความเมตตาเอ็นดูที่มีให้ปีโป้  ส่วนเรื่องน้ำ...ปีโป้เค้ากินน้ำค่อนข้างน้อยมากๆ เลยน่ะค่ะ  อีกทั้งน้ำหนักตัวก็ค่อนข้างเยอะ  เค้าหนักประมาณ  4.2  กก. ได้น่ะค่ะ  แต่จะมีก่อนหน้านี้ตอนที่เค้าท้องอืดแล้วเราพาไปหาหมออ้อยเมื่อประมาณเดือนสิงหาคม + กันยายน  ปีโป้เค้าน้ำหนักลดลงเหลือ  3.8  กก. น่ะค่ะ  ตอนนั้นเราถามหมออ้อยว่าอย่างปีโป้ควรจะให้กินน้ำวันละเท่าไหร่ดี  คุณหมออ้อยก็บอกว่า  ถ้าน้ำหนักตัวขนาดเค้าวันนึงไม่ควรต่ำกว่า  200  cc.  ถ้ากินได้ถึง  300  cc.  จะดีมากๆ เลย  ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเราก็พยายามป้อนน้ำเค้ามาโดยตลอดเลยน่ะค่ะ  เพราะเราเห็นเค้ากินเองแล้วกินได้น้อยมากๆ  เราก็กลัวเรื่องท้องอืดมากๆ เลยต้องป้อนเสริมมาตลอด  แต่ละวันเราจะป้อนน้ำเค้าครั้งละประมาณ  60-70  cc.  วันละประมาณ  3-4  รอบได้น่ะค่ะ  จะมีก็ช่วง 2 เดือนที่ผ่านมาที่เราจะต้องไปเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาล  แล้วเราจะฝากน้องที่บ้านดูแลเรื่องอาหารกับป้อนน้ำปีโป้  เราเองก็ไม่ค่อยจะไว้ใจว่าเค้าทำตามที่เรากำชับไว้หรือเปล่าว่าปีโป้ขาดน้ำไม่ได้เด็ดขาด  เลยไม่รู้ว่าเค้าได้กินน้ำพอมั๊ย  อีกทั้งอากาศวันที่ที่เค้าจากไปก็คงจะร้อนมากๆ ด้วย อาจจะเกิด Heatstroke ก็ได้  ถ้ายังไงช่วงนี้คงต้องดูแลอย่างใกล้ชิดหน่อยนะคะ  เอาใจช่วยนะคะ ^^ จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 13:24:25

ความคิดเห็นที่ 24 @plavix   :   ขอบคุณน้องอุ๋มและน้องนารุโตะแฝดน้องของพี่ปีโป้มากๆ เลยจ้า  พี่ปีโป้ก็จะคอยมองดูนารุจังจากบนดาวกระต่ายผ่านฟากฟ้าลงมานะคับ และจะคอยคุ้มครองน้องนารุโตะให้แข็งแรงปลอดภัยด้วยนะฮับ   รักนารุโตะเหมือนกันนะจ๊า จุ๊บๆ ^^ ปล. เหมือนพี่ปีโป้ยังกะซิลิโคนกันมาเลย  แต่นารุจังหน้าตาแบ๊วกว่าพี่ปีโป้เยอะเลยจ้า จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 13:33:46

ความคิดเห็นที่ 25 @PIK-DIK-DEE   ตอนนี้นารุโตะอาจจะยังห่างไกลพี่ปีโป้  เพราะพี่ปีโป้ทำสถิติสูงสุดไว้ที่ 4.2 กก.หล่ะค่ะพี่ติ๋ม อิอิ แต่หนูไม่แน่ใจว่าก่อนเค้าจากไปน้ำหนักมันมากกว่านั้นหรือเปล่านะคะ  อย่าให้นารุจังน้ำหนักแบบพี่ปีโป้เลยน้า  เพราะเป็นแบบพี่ปีโป้แล้วขี้โรคมากๆ เลยอ่ะจ้า หาหมอบ่อยม๊ากกกกกกกกกกกก จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 13:38:56

ความคิดเห็นที่ 26 @Reigen แอร๊ยยยยส์!!!  คุมะน่ารักสุดๆ เลยค่ะ  อายุเท่าไหร่แล้วคะเนี่ย  ช่วงนี้อากาศร้อนสุดๆ ด้วยหล่ะค่ะ  คงต้องเอาใจใส่กันอย่างใกล้ชิดหน่อยละจ้า  โดยเฉพาะเรื่อง  Heatstroke  ต้องระวังให้ดีดีเลยนะคะ มันเป็นภัยเงียบที่ร้ายสุดๆ เลยน่ะค่ะ  ขอให้คุมะแข็งแรงมีความสุขโตไวๆ นะลูก ^^ ปล. แน่ใจหรอคะว่าจะให้คุมะตัวโต๊โตเท่าพี่ปีโป้ 5555  ใหญ่คับบ้านเลยนะคะ พี่ปีโป้เค้าทำสถิติน้ำหนักไว้ที่ 4.2  เลยนะคะ  เหมือนจระเข้น้อยกินลูกวัวเข้าไปเลยหล่ะค่ะ อิอิ จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 13:42:54

ความคิดเห็นที่ 27 @patj  ขอบคุณคุณแม่ของน้องแฮปปี้มากๆ เลยนะคะ  ตอนนี้เราเองก็ติตตกไปหมดแล้วเหมือนกันน่ะค่ะ วันๆ คิดถึงแต่ปีโป้ แล้วยังห่วงโปเต้กับเด็กๆ เรื่องอากาศร้อนนี่อีก ถ้าเห็นอะไรผิดปกติก็รีบพาไปหาหมอด่วนๆ เลยนะคะ  เอาใจช่วยและเป็นกำลังใจให้เช่นกันนะคะ สู้ๆ ค่ะ ^^ จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 13:45:33

ความคิดเห็นที่ 28 @พ่อตัวนุ่ม2553   ขอบคุณมากๆ เลยนะคะที่เข้ามาอ่านเป็นเพื่อนเรา  มีเพื่อนอ่านด้วยแล้วหายเหงาขึ้นเยอะเลยหล่ะค่ะ  ไม่คิดเหมือนกันนะคะว่าชีวิตน้อยๆ ของพวกเค้าจะมีอิทธิพลทำให้เรายอมตกเป็นทาสของเค้าได้อย่างง่ายดายขนาดนี้ จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 13:48:30

ความคิดเห็นที่ 29 @พูห์แบร์ กะ บีแบร์  ขอบคุณน้องผึ้งมากๆ เลยนะจ๊ะที่เข้ามาอ่านเป็นเพื่อนพี่และร่วมแชร์เรื่องของแรมน้อย  อ่านเรื่องของแรมน้อยแล้วน้ำตาร่วงเลย  ของน้องผึ้งยังได้อยู่กับแรมน้อยในวินาทีสุดท้าย ถึงมันจะทรมานใจมากที่เห็นเค้าตายต่อหน้าต่อตา  แต่ก็ยังโชคดีที่ได้อยู่ข้างๆ เค้าในวินาทีสุดท้ายของชีวิตเค้า แต่พี่ไม่ได้อยู่ข้างๆ ปีโป้ตอนที่เค้าสิ้นลมเลย  พี่รู้สึกทรมานมากกว่าการได้เห็นเค้าตายต่อหน้าต่อตาอีก เพราะถ้าพี่ได้อยู่ข้างๆ เค้าก่อนที่เค้าจะหมดลมหายใจ  เค้าอาจจะเจ็บปวดทรมานน้อยกว่าก็ได้  เค้าคงไม่ต้องโดนมดแดงมารุมไต่ที่ปากเค้าตอนเป็นศพแล้ว  วันนั้นพี่กลับไปถึงแล้วเห็นเค้าสภาพนั้นพี่แทบขาดใจเลย มีความรู้สึกว่าทำไมเค้าต้องเจ็บปวดทรมานขนาดนี้ตอนทีพี่ไม่อยู่ด้วย ตอนที่พี่พิมพ์อยู่นี่พี่ก็ร้องไห้ไม่ต่างจากวันนั้นเลย พี่ดูแลทะนุถนอมเค้ามาตลอดตั้งแต่วันแรก แม้กระทั่งยุงก็คอยปัดให้เค้า  คอยกำจัดมดหรือแลงต่างๆ ไม่ให้มาเข้าใกล้เค้าได้  แต่สุดท้ายพี่ก็ปกป้องเค้าไม่ได้ เค้าเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตพี่เป็นหะวใจของพี่มาตลอดระยะเวลา 5 ปี 4 เดือนเลย วันนี้เค้าคคงได้เจอแรมน้อย ลุงหล่น ป้าทิ้งและเพื่อนๆ บนโน้นแล้ว พี่คงไม่ต้องเป็นห่วงเป็นกังวลเรื่องเค้าอีกแล้วหล่ะ  ขอบคุณน้องผึ้งมากๆ อีกครั้งนะคะ จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 13:59:57

ความคิดเห็นที่ 30 @GummyBear  ขอบคุณมากๆ เลยนะคะสำหรับกำลังใจ  เราเองก็เคยสูญเสียปาร์ตี้กับปิคโก้มาแล้ว  ตอนนั้นช่วงแรกๆ ก็ยากที่จะทำใจเช่นกัน  พอมาถึงปีโป้...มันเหมือนมีใครมากระชากดวงใจเราไปเลยน่ะค่ะ เรายังคิดเสมอว่าอยากให้เค้าจากเราไปเป็นตัวสุดท้าย  เวลานั่งมองเด็กๆ เราก็อดคิดไม่ได้ว่าใครจะเป็นรายต่อไป  พยายามทำใจไว้ล่วงหน้า  เพราะคิดอยู่แล้วว่าซักวันก็ต้องถึงเวลาที่เราต้องจากกัน  แต่ทำใจไว้ล่วงหน้าก็ไม่ได้ทำให้ความเสีบใจมันเบาบางลงเลย แต่เวลาคงจะช่วยให้เราดีขึ้นเองน่ะค่ะ  ขอบคุณมากๆ อีกครั้งนะคะ ^^ จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 14:05:24

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณค่ะ ขอให้คุณแม่แข็งแรง เป็นปกติเร็วๆ นะคะ เข้มแข็งไว้นะคะ คุณ JDT คุณยังต้องดูแล ทั้งคุณแม่ และทั้ง โปเต้ จากคุณ : กระรอกขาว เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 19:32:16

ความคิดเห็นที่ 32 พี่ฝากกำลังใจมาให้นะจ๊ะน้องตุ๊กตา  เข้าใจความรู้สึกเลย (ปุ๊กปิ๊กก็ไปแล้วเหมือนกัน  ตามหลังลุงหล่นไปแป๊บเดียว) พี่ยังบอกกะพ่อปุ๊กปิ๊กเลยว่า ปีโป้ไปแล้วนะ ยังคุยกันเรื่องนี้อยู่เลย เพราะเค้าก็ชอบปีโป้เหมือนกัน (ตัวใหญ่มากมาย แต่ใจดีสุด ๆ) จากคุณ : PIK-DIK-DEE เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 21:51:03

ความคิดเห็นที่ 33 @กระรอกขาว  ขอบคุณคุณกระรอกขาวมากๆ อีกครั้งนะคะ  เราเอาใจช่วยให้เด็กๆ ที่บ้านผ่านพ้นวิกฤตหน้าร้อนนี้ไปให้ได้อย่างปลอดภัยนะคะ  สู้ๆ จ้า จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 14:15:19

ความคิดเห็นที่ 34 @PIK-DIK-DEE  อ่านข้อความของพี่ติ๋มแล้วจะน้ำตาร่วงเลยค่ะ แหะๆ หนูดีใจมากๆ เลยนะคะที่มีคนรักและเอ็นดูปีโป้ขนาดนี้  ป่านนี้เค้าคงนอนอ้วนยิ้มหน้าบานอยู่บนดาวกระต่ายแน่ๆ เลยค่ะที่รู้ว่ามีพี่ติ๋มและพ่อของน้องปุ๊กปิ๊กเอ็นดูเค้าขนาดนี้  มีตติ้งหน้าเลยไม่มีโอกาสได้เจอปีโป้อีกแล้วเลยเนอะ   ปล.  เสียใจเรื่องน้องปุ๊กปิ๊กด้วยนะคะ  เวลาเค้าไปนี่เหมือนมีใครมากระชากใจเราไปด้วยเลยนะคะ จากคุณ : JDT เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 14:18:52