ความคิดเห็นที่ 1 มอมแมม เป็นพุดเดิ้ลพลัดหลงมาจากไหนก็ไม่รู้ ตามหาเจ้าของอยู่สามสี่วัน เมื่อไม่มีใครแสดงสิทธิ์ความเป็นเจ้าของ อิชั้นก็อิบซะเลย เพราะลูกสาววัยสี่ขวบตอนนั้น(ตอนนี้5ขวบบริบูรณ์เมื่อวันมหาสงกรานต์ที่ผ่านมา) ถูกชะตาหมาน้อยมาก อยู่ด้วยกัน เริ่มรักผูกพัน ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน แมม โดนหมาจรใจกล้า ท้าอำนาจมืด รุมกัด อาการสาหัส ต้องไปนอนเยียวยาที่รพส.อยู่ร่วมสัปดาห์ วินาทีความเป็นความตายในตอนนั้น ทำเอาอิชั้นจิตตก พกยาดมอมยาหม่อง ไปกันใหญ่ ทุกอย่างผ่านพ้นมาได้ด้วยดี เพราะแมมใจสู้เกินตัว อิชั้นและป๊าเด็กๆก็ใช้สติพอกัน ในการผ่านปัญหา แมมหายดี หายห่วง กลายเป็นเด็กหมาลิง ซนสะบัด กัดกระจายทั้งของเล่นและของที่ไม่ให้เล่น 555 ด้วยความที่แมมเป็นหมาพันธุ์เล็ก ยังเด็กอายุไม่เกิน 5 เดือน แมมเล่นกับพี่มะหมาอื่นไม่ใคร่ไหว แมมจึงสนิทสนม ชมชอบเล่นกับพี่แมวลาเต้ซึ่งใจดีที่สุดมากกว่าใครๆ เมื่อถึงเวลาพี่มะหมา พี่แมวเหมียว ต้องถูกกักบริเวณ มอมแมมผูกไว้ใกล้หม่ามี้ หลับบ้างเล่นบ้าง บางครั้งก็ปีนขึ้นตักมานั่งอ่านมู้ที่หม่ามี้กำลังต้มมาม่า ถ้ามาม่าจืด แมมก็ผละ เอร้ยยย ไม่ใช่ เบื่อก็ลงไปนอน หรือ นั่งมองชาวประชาเดินไป-มาขวักไขว่ มีสาวเดินผ่านหน้าคราใด มอมแมมจึงจะหว่านเสน่ห์ พันแข้งขาออดอ้อนให้สาวทักถ้าให้ดี “อุ้มหนูหน่อย” แมมจะบอกเช่นนี้ พิลึกหมาหรือไม่ก็เจ้าชู้ยักษ์จริงๆ เพราะหากเป็นชายหนุ่ม แมมนอนมองเฉย ต่อให้เขามาลูบหัว แมมก็แค่แสดงอาการรับรู้ “หนูชื่อมอมแมมฮับ เรียกแมมเฉยๆก็ได้ฮะ” แค่นี้เท่านั้น หุหุ ส่วนมากสาวๆ หากเห็นหมาน้อยพุดเดิ้ล ก็ต้องแวะมาทักทายเล่นด้วยบ้าง สนองนี้ดเจ้าแมมเขาหน่อย มีบางสาวไม่สนใจ ไม่ชอบน้องหมา ก็เดินเลี่ยงหลบไป ต่างคนต่างอยู่ เข้าใจๆ ไม่ว่ากัน มีเหมือนกัน ที่บางหล่อนวิตกมาก “พี่เอาหมาไปไกลๆหน่อย หนูกลัว” เอ่อ...จะให้เอาไปไหนฟร่ะ อิน้องแมมเนี่ยถูกผูกไว้กับโต๊ะหม่ามี้มาน เชือกยาวไม่ถึงสองเมตร หล่อนเดินห่าง แมมก็ตามไม่ได้อยู่แล้ว ดูหน้าตาเจ้าแมมนี่ มานน่ากลัวขนาดนั้นเลยเนอะ เฮ้ออออ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 18:28:29

ความคิดเห็นที่ 2 ร้านอาหารของอิชั้น เปิดประมาณ 4 โมงเย็น ปิดครัวห้าทุ่มครึ่ง เที่ยงคืนเปิดไฟสว่าง เริ่มเก็บโต๊ะเก็บเก้าอี้ ลูกค้าอาจมีตกค้างบ้าง ก็ให้นั่งกันไปจนกว่ากับแกล้มหรือมิกเซอร์จะหมด แต่...ถึงอย่างไร ไม่เกินตี 1 เราจะปล่อย 3 หมาทหารเสือ ออกมาทำธุระส่วนตัว โดย นางขาว และ โอลดี้ ปล่อยตามสบาย เว้นแต่พี่ใหญ่ใจถึง โบโบ้ ที่เราใส่ตะกร้อปาก เพื่อปลอดภัยไว้ก่อน นางขาว เป็นหมาที่มีคนทิ้งไว้ นางทำเป็นใจดีมาเล่นกับโบโบ้ ตอนโบโบ้เป็นเด็กหมาตัวน้อย เล่นไปเล่นมา เนียนเข้ามากินด้วยนอนด้วย นานวันเข้ามาอาศัยอยู่ซะเลย คงเห็นทั่นแมนพ่อโบโบ้ใจดี ไม่ไล่ไม่ตีกระมัง นางขาวนี้ ขี้อ้อนมาก มักจะเดินก้มหน้างุดๆ ไปหาลูกค้าที่อาจยังตกค้าง เม้าเมาเพลินอยู่ แล้วไปนั่งแทบเท้า ส่งสายตาเว้าวอนเรียกร้องความสนใจ หากทั่นแมนเห็นก็จะไล่ ไม่ให้รบกวนลูกค้า ลูกค้าน่ารักมักบอก “ไม่เป็นไรพี่” นางยิ่งได้ใจ ซุกตัวหมอบใต้โต๊ะ ขอความช่วยเหลือแกมอ้อนทันใด ลูกค้าชอบหมา มีหรือจะอดใจไหว หยิบยื่นอาหารในจานให้บ้างเป็นรางวัลความแสนรู้ ซึ่งถ้ารู้ถึงหูถึงตาทั่นแมน ทั่นแมนจะรีบมาเรียกนางขาวทันที เพราะไม่อยากฝึกนิสัยให้ขอของลูกค้ากิน นางขาวสกิลสูง รู้ว่าพ่อไม่ชอบ นางจะวิ่งหนีไปรอบๆ รอพ่อวางใจ แล้วค่อยเนียนไปซุกใต้โต๊ะลูกค้าใหม่ หากรู้ว่าพ่อเริ่มไม่พอใจหนัก นางจะยิ่งเกาะติดโต๊ะลูกค้าเหนียวแน่น นางคิดเอาลูกค้าเป็นเกราะป้องกัน เพราะรู้ว่ามันได้ผล ทั่นแมนจะไม่ดุด่าต่อหน้าลูกค้าเด็ดขาด...... รู้จักพ่อเอ็งน้อยไปแล้วขาวเอ้ย เพราะทั่นแมนพ่อเอ็งอ่ะเขามีวิธีจัดการนะจ้ะ “พี่อย่าให้อาหารมันเลยนะ เดี๋ยวมันติดนิสัยใครเอาอะไรให้ก็จะกิน แถวนี้ชอบมีคนมาวางยาเบื่อหมาด้วยอ่ะ” ได้เรื่อง ลูกค้าหยุดให้อาหาร อินางของเราทำหน้าเซ็งเดินออกมา ให้พ่อด่าซะโดยดี 555 สมน้ำหน้า จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 18:29:47

ความคิดเห็นที่ 3 โอลดี้ มาจากกรุงเทพฯ เพราะลูกชายเห็นมันเดินตุปัดตุเป๋ผ่านหน้าบ้าน ด้วยความสงสารหมาน้อย ประกอบกับเป็นเด็กชอบสัตว์เป็นทุน จึงไม่ลังเล หอบมาให้แม่เลี้ยง ซะงั้น เลี้ยงกันมาจนถึงวัยทำหมัน แม่ก็จับทำซะให้สิ้นเรื่องกวนใจในอนาคต และยกให้เป็นลูกสาวทั่นแมน ทั่นแมนก็รักและเอ็นดูตามนิสัยเขานั่นแหละ อะไรพลัดมาหลงมา ถ้าเลี้ยงได้พ่อเจ้าประคุณเลี้ยงหมด เง้อ โอลดี้ ขี้เล่นมาก ใจดีที่สุดไม่ต่างจากลาเต้ ดุด่าอย่างไร โอลดี้ไม่เคยเถียงไม่เคยหนี นอนหมอบให้อบรมกิริยา พัฒนาศักยภาพให้เป็นกุลสตรีแต่โดยดี หาได้ผลไม่ เลิกดุ เธอก็วิ่งซนเหมือนเดิม ก็ยังดีแค่วิ่งซนไม่ไปสร้างความเดือดร้อนรำคาญมากมาย(เท่าไหร่) ยิ่งตอนนี้มีน้องน้อยมอมแมมมาเล่นด้วย โอ้ยยยยยยยยย วิ่งเล่นกันสนานจิต อยู่ในสนามหญ้าอย่างเมามัน อิชั้นเห็นความใจดีของโอลดี้ชัดๆ ก็ตอนมีมอมแมมนี่แหละ เพราะก่อนหน้านั้นโอลดี้เป็นน้องน้อยมาทีหลัง ต้องยอมพี่โบโบ้ พี่ขาวเป็นเรื่องธรรมดา พอจะมีเค้าลางความใจดีอยู่บ้าง เมื่อเห็นวิ่งเล่นกับลาเต้ หรือเธอนั่งนิ่งๆปล่อยให้โคล่าตบตีตามอำเภอใจ แต่ก็คิดว่า เออ...โอลดี้นี่มันเจียมตัวเนอะ ยอมลูกชายลูกสาวแมวๆของเรา เพราะคงรู้ลำดับความสำคัญ มาชัดเมื่อมอมแมมเข้าสังกัดบ้านชมวิว ก็ตอนที่เธอให้แมมดูดนมสาวบริสุทธิ์โดยไม่มีอาการหงุดหงิด อาจรำคาญบ้าง เต็มที่ก็ลุกหนี โดยยังมีแมมวิ่งตามคาบนมห้อยต่องแต่งไปทั้งอย่างนั้น ต่อให้เบื่อหน่ายขนาดไหน ก็ไม่เคยดุน้อง เธอใช้วิธีชวนน้องวิ่งเล่นเพื่อให้ลืมเต้านมฟีบๆแทน บางทีก็สงสารโอลดี้เหมือนกัน เพราะแมมนี่เหลือเกิน รู้ว่าตัวเองเล็ก มีแต่คนสนใจใส่ใจ จึงเอาแต่ใจมาก ถ้าแมมจะเล่น แมมจะเรียก จะวิ่ง จะตาม จนโอลดี้ต้องมาหา ไม่งั้นไม่มีอันอยู่สุข กรรมของโอลดี้มันแท้น๊อ หมาโตก็แสดงอำนาจข่มเหง แมวก็วางตัวเป็นเจ้านาย หมาน้อยก็มาทำให้เป็นเพื่อนเล่นและแม่นมที่ไม่มีนมสักหยด น่าเวทนานักโอลดี้เอ๋ย โอลดี้ไม่ยุ่งกับลูกค้า เพราะคงเห็นว่าทั่นพ่อแมนไม่โปรด แต่โอลดี้เห่าเก่งมาก เมื่อปลดปล่อยจากโซ่ โอลดี้จะคึกคัก เห่าคนที่มายามวิกาลแบบไม่ไว้หน้า พึ่งพาได้จริงๆโอลดี้นี่หนอ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 18:30:53

ความคิดเห็นที่ 4 มาถึงพระเอกของเรื่อง โบโบ้ จ่าฝูง โบโบ้ เป็นลูกรักของทั่นแมน เพราะเป็นหมาที่คนเอามาให้ทั่นแมนเลี้ยงตั้งแต่แบเบาะ ทั่นแมนประคบประหงมป้อนข้าวป้อนนม ให้นอนด้วยบนเตียงมาแต่เล็กแต่น้อย ไม่แปลกที่โบโบ้จะหวงและรักทั่นแมนมากๆ ครั้งใดที่พ่อโบโบ้ลากลับบ้านต่างจังหวัด โบโบ้ ไม่เป็นอันกินอันนอน จะนั่งรออยู่หน้าร้าน ชะเง้อคอแทบตลอดเวลา รอว่า เมื่อไหร่พ่อจะกลับ นั่นเป็นสาเหตุให้ทั่นแมนไม่เคยไปไหนเกิน 2 วัน ไม่งั้นโบโบ้คงผอมโซ หมดอาลัยในชีวิตแน่ๆ โบโบ้เป็นหมาร่าเริง เหมือนหมาสุขภาพจิตดีทั่วๆไป แต่... โบโบ้ดุ กับคนที่ไม่คุ้นเคย แม้ว่าจะทำหมันโบโบ้ตั้งแต่รุ่นหนุ่มกระทง ก็ไม่อาจลดนิสัยดุ หวงเจ้าของ หวงทรัพย์เจ้านายได้เลย เคยกัดพม่าที่ทะเร่อทะร่าเข้ามาไม่ให้สุ่มให้เสียงมาแล้ว เคยกัดฝรั่งที่เดินดุ่ยๆ ทะลุทะลวงเข้าร้านตอนกลางวัน(ร้านยังไม่เปิด)มาเช่นกัน ดังนั้นเพื่อความปลอดภัย อิชั้นสั่งให้ทั่นแมนใส่ตะกร้อปากโบโบ้ตั้งแต่ตี 5 จนถึงเวลาล่ามโซ่ ปลดปล่อยคมเขี้ยวเป็นอิสระเฉพาะยามดึกหลังปิดร้านเท่านั้น แต่ถ้ายังมีลูกค้าอยู่ก็ต้องใส่ตลอด ตะกร้อปกป้องคมเขี้ยวได้ แต่ไม่สามารถกันการพุ่งชนได้ และโบโบ้จะใช้วิธีนี้ คืนหนึ่ง มีลูกค้าตกค้างนั่งเลยเถิดถึงตีหนึ่งครึ่ง อิชั้นปล่อยมะหมา เพราะถือว่าหมดเวลาให้บริการแล้ว ลูกค้าก็ช่างทำตัวเป็นพระเจ้าเสียจริง ร้านปิดมาชั่วโมงกว่าแทนที่จะกลับ พวกเรียกเพื่อนมานั่งกินเหล้าที่เหลือต่อ เพื่อนลูกค้าที่ตามมาจอดรถกึก เดินสง่าเข้ามาในร้าน เจอการต้อนรับด้วยเสียงเห่าของโอลดี้ ทั่นแมนเดินออกไปจะบอกว่าร้านปิดแล้ว และปรามโอลดี้ เพื่อนลูกค้า “มาหาเพื่อนแป๊บเดียว” สาวสวยตอบเสียงสะบัดห้วนๆ ทั่นแมนจึงถอย ทันใดนั้น โบโบ้ พุ่งชน แต่เข้าใจว่าชนเตือน เพราะไม่แรงมาก หล่อนไม่หยุดเดินแต่กรีดร้อง “หมา หมา ไอ้หมาบ้า ไอ้!@#%#%^#%” ตะโกนเสียงแปดหลอด ใส่เป็นชุดๆ ทั่นแมนยืนนิ่ง แล้วลากโบโบ้เข้าหาตัว “มันกัดไม่ได้ครับ ใส่ตะกร้อปากอยู่” ทั่นแมนบอกเพื่อความสบายใจของหล่อน หล่อนไม่หยุด ยังคงรัวกระสุนคำพิษไวดุจปีนกล ลูกค้าได้ยินเสียงเอะอะหน้าร้าน จึงเดินออกมาดู ถามไถ่เหตุการณ์ “ไอ้หมาบ้าเนี่ย มันพุ่งชนหนู ดูซิมันจะกัดหนู” หล่อนรีบฟ้อง ลูกค้ามองหมาสายตางุนงง คงคิด ไอ้หมาสามตัว (อ้อ สี่ซิ เพราะมอมแมมเห่าบ๊อกๆ อยู่ที่โต๊ะหม่ามี้) มาเมื่อไหร่ “หมากัดมั้ย” ลูกค้าถามขึ้นมา นางร้ายแสดงตัวทันใด “กัดค่ะ เคยกัดมาหลายรายแล้ว” อิชั้นเองค่ะคุณ นั่งทนฟังด้วยความรำคาญเสียงชะนีมานานแล้ว ได้เวลาออกโรงซะที 555 ทั่นแมนเห็นอิเจ๊ออกโรง ยิ้มกริ่ม จูงโบโบ้ และเรียกลูกๆที่เหลือมายืนข้างๆอิเจ๊มานทันใด “แล้วน้องมันปล่อยทำไม” ถามมาได้เนอะ นี่มันกี่โมงแล้วค่ะคุณลูกค้าขรา “ร้านปิดเราก็ปล่อยหมาค่ะ แต่เพื่อความปลอดภัยก็ใส่ตะกร้อไว้ก่อน” จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 18:31:53

ความคิดเห็นที่ 5 “แต่มันพุ่งชนหนูนะพี่”  ชะนีส่งเสียงแหลมฟ้องเพื่อนหรือไม่เพื่อนก็ไม่รู้ล่ะ “นั่นซิ มันพุ่งชน แสดงว่ามันจะกัด” คุณลูกค้าเออออต่อกัน “ก็มันกัดไงค่ะ ไม่ได้บอกว่าไม่กัด หมาเลี้ยงไว้เฝ้าร้าน มันก็ทำหน้าที่ของมันอ่ะค่ะ” “แล้วถ้ามันกัดลูกค้า น้องจะรับผิดชอบยังไง” “มันไม่เคยกัดลูกค้าค่ะ แต่ถ้ากัด ต้องดูก่อนว่าทำไมถึงกัด” ไม่ได้กวนบาทาใคร แต่มันคือความจริง “อ๋อไม่เคยกัดลูกค้าเหรอ อืม... เห็นมะหมามันใส่ตะกร้อปาก มันกัดไม่ได้ ไปๆ ไปกินเหล้าต่อเหอะ” ห๊า............อุตส่าห์คิดว่า เรื่องเป็นซะขนาดนี้ คุณๆเขาจะกลับ ไม่กลับกันเฉยเลยเว้ยเห้ย ชะนีสาวสวย  เชิดคอ ทำหน้าเริ่ดเดินตามคุณผู้ชายไปที่โต๊ะซะงั้น อกอิแป้นจะแหก แตกเป็นเสี่ยง ทำไปได้เนาะคุณลูกค้าขรา สรุปคืนนั้นลูกค้าออกจากร้านตีสามกว่า โดยมีทั่นแมน โบโบ้ โอลดี้ และขาวเดินไปส่งหน้าร้าน ทำไมอิชั้นปล่อยให้นั่งต่อได้น่ะเหรอ ลูกค้ากลุ่มนี้เป็นเพื่อนของลูกค้าที่สนิทกัน จึงเกรงใจพอประมาณ อีกอย่างคือ มันพูดไม่ออกอ่ะคุณ เขาด้านมา เราก็ด้านไปแล้วกัน มันก็แค่คืนอลเวงอีกคืนหนึ่งเท่านั้นแหละ แต่แอบคิดนะ น่าจะบอกไป “เคยกัดลูกค้าค่ะถ้านั่งเกินเวลา เพราะว่าหมามานจะพักผ่อนโว้ย” จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 18:46:31

ความคิดเห็นที่ 6 ระวังเกรงใจบ่อย ๆ เขาจะมาบ่อย ๆ คราวนี้ได้ถีบตกเรือนกันบ้างล่ะ จากคุณ : เฮียเลือด เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 18:51:15

ความคิดเห็นที่ 7 เล่าเรื่องได้สนุกจังเลยค่ะ กด like ให้เลย จากคุณ : โอ๊ะโอ๋จัง เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 20:51:11

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วขำ สงสารพี่โบ้จัง เหมือนหมา โรบ๊อทเลย 5555 จากคุณ : เขียนบน iPhone (แม่บ๊วยเค็ม) เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 20:59:59

ความคิดเห็นที่ 9 โบ้เอ๊ย เก่งจัง ทีหลัง ชนแบบให้หงายท้อง กระเด็นตกข้างทางไปเลยนะ หมั่นไส้ชะนีจริง ๆ จากคุณ : ging_gong_kaew เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 10:44:25