ความคิดเห็นที่ 1 เนื่องจาก หวัง ซูฉวิน อายุมากแล้ว บุตรหลานจึงมักกังวลเรื่องสุขภาพของหญิงชราและซื้อนมสดมาไว้ให้รับประทานอยู่เสมอ โดยกำหนดเวลาดื่มนมประมาณ 4 โมงเย็นของทุกวัน แต่วันไหนที่ผู้เฒ่าหลงลืม ก็ได้เจ้าหมาปักกิ่งคู่ใจนี่แหละคอยเตือน เมื่อได้เวลาดื่มนม ไฉสี่เอ๋อร์จะเห่าไม่หยุด จากนั้นเดินไปเดินมา หรือบางทีก็คาบแก้วนมเปล่า จนกระทั่งผู้เฒ่านึกขึ้นมาได้ว่าลืมดื่มนม มันจึงจะหยุด          ยามที่ หวัง ซูฉวิน นอนหลับ จะให้หมาน้อยนอนในลังเบียร์หน้าประตูห้อง และหากวันไหนผู้เฒ่านอนเกินเวลาที่เคยไปมาก ไฉสี่เอ๋อร์ ก็จะเห่าเพื่อปลุกเจ้านายให้ตื่นได้แล้ว          20 มี.ค. หวัง ซูฉวิน มีอาการโรคหัวใจกำเริบจึงถูกส่งไปนอนรักษาตัวยังโรงพยาบาลประจำเมืองจื้อก้ง ช่วงเวลาที่เจ้านายไม่อยู่บ้าน ไฉสี่เอ๋อร์ อยู่ไม่ติดที่ ทุกๆ วันเอาแต่ตะกายประตูหน้าที่พัก จนกระทั่ง หวัง ฟัง บุตรสาวสงสารจึงพามันไปเยี่ยมมารดาที่โรงพยาบาลด้วย และเมื่อพบหน้ากันอีกครั้ง ไฉสี่เอ๋อร์ ดีใจมาก พยายามวิ่งเข้าไปเลียหน้าตาของเจ้าของที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความคิดถึง ซึ่งครั้งนั้นนับเป็นครั้งสุดท้ายที่สุนัขและเจ้าของได้พบหน้ากัน 31 มี.ค. 2555 เวลา 03:18 น. เป็นเวลาที่ผู้เฒ่าล่วงลับจากโลกนี้ไป บุตรสาวของผู้ตายเล่าทั้งน้ำตาว่า ในคืนนั้น ณ หน้าที่ตั้งศพของผู้เป็นนาย ไฉสี่เอ๋อร์ มีอาการคลุ้มคลั่งพยายามที่จะกัดเชือกคล้องคอให้ขาด อีกทั้งยังวิ่งไปมาและส่งเสียงเห่าไม่หยุด หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา สุนัขน้อยไม่ยอมกินอะไร ไม่ส่งเสียง เอาแต่นอนน้ำตาไหล แม้ว่าบุตรสาวของหวัง ซูฉวินจะพามันไปรักษาที่โรงพยาบาลสัตว์เลี้ยงแต่อาการก็ไม่ดีขึ้น จนกระทั่งกลางดึกวันที่ 16 เม.ย. หลังจากที่ทนทุกข์ทรมานมากว่า 16 วัน ไฉสี่เอ๋อร์ ก็สิ้นใจไปตามเจ้านายแสนรักของมันไป          เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น หวัง ฟัง นำร่างไร้วิญญาณของ ไฉสี่เอ๋อร์ ไปฝังไว้ ณ สุสานลี่หยวน ข้างๆ หลุมฝังศพมารดาผู้ล่วงลับของตน เพราะเชื่อว่า ณ ที่นั้น จะเป็นที่ที่สุนัขน้อยนอนตายตาหลับ... **"รูปไฉสี่เอ๋อร์(财喜儿)" น้องหมาพันธุ์ปักกิ่งอายุ 2 ขวบ ตรอมใจเพราะคิดถึงเจ้านายผู้ล่วงลับ จากคุณ : "ตื่นมาก็คิดถึง" เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 18:04:20

ความคิดเห็นที่ 2 อ่านข่าวนี้แล้วน้ำตาซึมครับ เพื่อนที่ซื่อสัตย์และแสนดีของมนุษย์จริงๆ ปล.นึกไปถึงหนังเรื่องนี้เลย ร้องให้สุดๆ Y_Y จากคุณ : "ตื่นมาก็คิดถึง" เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 18:05:23

ความคิดเห็นที่ 3 น้ำตาไหลก่อนกลับบ้าน จากคุณ : นกขมิ้นเพ็นนี เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 18:39:53

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านตรงที่บอกว่าป้อนอาหารด้วยการเคี้ยวให้ก่อนวางใส่ฝ่ามือ เราสะดุ้งเลย นี่ถ้าเราจากไปก่อนไม่รู้ลูกปั๊กจะยอมกินอาหารที่คนอื่นให้ไหม คิดแล้วเศร้า. สงสัยต้องพยายามดัดนิสัยตัวเองเลิกให้อาหารจากมือซะแล้ว จากคุณ : สายหนึ่งอยุธยา เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 19:36:27

ความคิดเห็นที่ 5  ไปสบายนะ จากคุณ : ชิชะเด็กน้อย เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 21:01:40