ความคิดเห็นที่ 1 สิ่งแรกที่เราทำคือ เรียกเพื่อนและอาจารย์ค่ะ ทุกคนตื่นเต้นกับเจ้าตัวนี้มาก   เรารีบหยิบนกน้อยตัวนี้ออกมาจากใต้ขอนไม้  เค้าเดินถอยหลังหนีเราเล็กน้อย  แต่เราก็อุ้มออกมาได้ง่ายได้ หลังจากปัดมดออกจากตัวแล้ว  เรามองหน้าอาจารย์แล้วถามว่า  นี่ลูกนกอะไรคะ! อาจารย์บอกว่าดูจากปากแล้ว นกกินเนื้อชัวร์ (อ.ท่านนี้เก่งเรื่องต้นไม้ค่ะ ด้านสัตว์ป่าท่านจะไม่ถนัด) ขณะนั้นก็มีเหยี่ยวรุ้งบินวนเวียนอยู่บนท้องฟ้า เราเลยคิดว่าเป็นลูกของเหยี่ยวรุ้งค่ะ  ที่พ่อแม่อาจวนเวียนตามหาลูก (ซึ่งความจริงมันไม่ใช่ =''=)   เราและเพื่อนเลยมองหาต้นไม้ที่คาดว่าลูกนกจะตกลงมา ก็พบต้นไม้ตัวปัญหาค่ะ   คือเป็นไม้ยางพลวงขนาดใหญ่ ที่มีร่องรอยการหักของกิ่งไม้ และมีสีดำ ที่อาจเกิดจากฟ้าผ่า   แล้วขอนไม้ผุที่เราเจอลูกนกก็คือขอนไม้ที่หักลงมานี่เอง  เป็นไปได้ว่ารังหรือโพรงของลูกนกตัวนี้อาจอยู่บนขอนไม้นี้ด้วย ตอนนั้นมีเพื่อนหลายคนจะขอไปเลี้ยงค่ะ แต่เราหวง เพราะเราเจอคนแรก ฮ่าๆๆ  แต่อาจารย์กลับบอกว่าให้ทิ้งไว้อย่างนั้นแหละ  เดี๋ยวแม่มันก็มา  ถ้าพรุ่งนี้แม่มันยังไม่มาค่อยเอากลับไป  เราคิดในใจ  ถ้าแม่มันมาแล้วจะเอาลูกไปได้ยังไง  ดูจากสภาพแล้วเค้าคงหิวมาก เพราะเราให้เพื่อนจับหนอนแถวนั้นให้กิน เค้ารีบจิกกินอย่างหิวโหย  (เรากลัวหนอนมากจ้า) และเราก็พบขาลูกนกตกอยู่แถวนั้น คิดว่าน่าจะมีอีกตัวแต่อาจถูกตัวอะไรกิน  ส่วนเจ้าตัวนี้คงหลบได้เลยรอดไป เราคิดว่ายังไงก็ต้องเอาเค้ากลับไปดูแลให้ได้ค่ะ  ถึงแม้จะขัดคำสั่งอาจารย์เราก็ยอม  ในเมื่อเราเจอเค้าแล้วจะให้เราดูดายได้ยังไง เราเอาเค้าใส่ในหมวกปีก  เค้าตัวไม่ใหญ่มากนะคะ ลองเทียบกับใบไม้ดู (ใบอะไรไม่รู้ จำไม่ได้) จากคุณ : DarkRose เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 15:59:57

ความคิดเห็นที่ 2 เราต้องอยู่ที่สถานีฝึกอีกสองสัปดาห์ ระหว่างนั้นเราก็หาเนื้อไก่บด ปลาหมึกเอย จับจิ้งจกเอย ให้ลูกนกกินบ้าง แบบพอประทังชีวิต ไม่ให้อดตาย  เราเลี้ยงเค้าในกล่องค่ะ และตั้งชื่อเค้าว่า พะยอม   (เพราะเจอบนสันพะยอม สะแกราช เลยตั้งชื่อให้แบบนี้) ผ่านไปสัปดาห์นึง  ขนเริ่มผลัดแล้วค่ะ   มาถึงตอนนี้ถึงได้รู้ว่ามันเป็นลูกนกเค้าโมงค่ะ ระหว่างนี้ มีแต่คนแช่งให้มันตาย   คือไม่เชิงว่าแช่ง แต่เพื่อนๆชอบถามว่าตายรึยัง  เราเซ็งมาก เราจะไม่ยอมให้มันตายค่ะ  เราจะทำทุกอย่างให้เค้ารอด  พวกเจ้าหน้าที่ก็บอกให้ปล่อยมันไปเหอะ เดี๋ยวกลับกรุงเทพแล้วเลี้ยงมันไม่รอด บลาๆๆๆ เราไม่ยอมค่ะ ถ้าเค้ายังบินไม่ได้และยังเอาตัวรอดไม่ได้ เราจะไม่ยอมปล่อยเค้าเด็ดขาด จากคุณ : DarkRose เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:05:03

ความคิดเห็นที่ 3 เงียบเหงามากเยยห้องนี้ >__< พะยอมนิสัยดีมากค่ะ ไม่ดื้อ ไม่งอแง  กินง่าย เค้าสงบเสงี่ยมและร้องเวลาหิวเท่านั้น  บางทีก็มีบ้างที่ร้องเสียงเบาๆตอนกลางคืน เราคิดว่าพะยอมคงคิดถึงแม่มาก เรากลับมาที่กรุงเทพ ก็เลี้ยงเค้าในหอ  ขนเริ่มผลัดจนหมดแล้วค่ะ  ตัวเค้าสูงแค่ครึ่งฟุตเอง  น่ารักมากๆ จนถึงตอนนี้เราซื้อลูกกบเป็นๆ (ที่จตุจักรขายตัวละ 2 บาท)  หนอนนก และจิ้งหรีดมาเป็นอาหารให้เค้าค่ะ เพราะเราไม่กล้าพอจะซื้อหนูแดงมาให้เค้ากิน  เค้าติดเรามาก จะพยายามเดินเตาะแตะๆมาหาเรา เวลาเรากลับมาจากเรียน ไขประตูปุ๊ป เราจะได้ยินเสียงเค้าร้องเรียกเรา จิ๊บๆๆๆ เรารักและผูกพันกับพะยอมมากค่ะ  แต่เวลาที่เราอยู่ด้วยกันมันกำลังจะหมดไป และเราก็ทำใจไว้แล้ว แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 55 16:13:41 จากคุณ : DarkRose เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:12:50

ความคิดเห็นที่ 4 ลายน่ารักจังเลย จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:18:13

ความคิดเห็นที่ 5 ให้กำลังใจ รออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : ก้องเกียงไกรกัมปนาท เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:19:01

ความคิดเห็นที่ 6 ผ่านไปสองเดือน พะยอมเริ่มบินได้  แต่ยังให้เราป้อนอาหารเหมือนเดิม  เราหนักใจมาก เพราะเค้ากินเองไม่เป็น เราพยายามฝึกให้เค้ากินเอง   โดยการเอากบไปให้เค้าจับ(ใช้เท้า)  เค้าก็จับนะคะ แต่ไม่กิน ซักพักก็ปล่อยกับกระโดดหนีไป เรางี้ไล่จับให้วุ่น มีบางวันเรานอนอยู่เค้าก็บินมาหา มาเฝ้ามองเรา  เค้าจะเกาะบนหัวเตียงและก้มมองเราค่ะ (เราไม่ได้ขังกรง) ระหว่างนี้ก้มีบ้างที่เราพาไปตรวจสุขภาพ   และช่วงเวลาที่สำคัญก็มาถึง เมื่อเค้าเริ่มเปลี่ยนเสียงร้องจาก จิ๊บๆ กลายเป็น ฮูกๆๆ  (แต่เค้าไม่ร้องตลอดเวลานะคะ จะมาทีเผลอ  ส่วนใหญ่ยังร้องจิ๊บๆเหมือนเดิม) เราคิดว่ามันถึงเวลาที่เค้าจะต้องกลับบ้าน  นั่นก็คือป่าที่เค้าจากมา  แต่ปัญหาคือเค้ายังไม่สามารถหากินเองได้ เราตัดสินใจพาเค้าไปฝากที่ รพ.สัตว์ ม.เกษตร  เพื่อให้เค้าพาพะยอมไปยังศูนย์ฝึกนกที่ ศรีราชาค่ะ ตอนที่หมอเอาเค้าไป เค้ายังร้องเรียกเรา แต่เรากลับไม่สามารถมองหน้าเค้าได้  เราร้องไห้เลยค่ะ  ทุกสายตาหันมามองเรา แต่เราร้องไห้โดยไม่อายใครเลย จากคุณ : DarkRose เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:19:48

ความคิดเห็นที่ 7 วันนี้พะยอมไม่ได้อยู่กับเราแล้วค่ะ  เรายังคงคิดถึงเค้าอยู่ทุกวัน เราอยากเอาเค้าไว้ แต่เราไม่อยากเห็นแก่ตัว  เพราะที่นี่ไม่ใช่บ้านของเค้า  เราถามเจ้าหน้าที่ทุกวันว่าพะยอมเป็นไงมั่ง  เค้าก็บอกแค่ว่า มันสบายดีและอีกไม่นานก็ใช้ชีวิตได้เองแล้ว และเราคิดว่าป่านนี้พะยอมคงมีครอบครัวแล้วแน่(ผ่านมาสองปีแล้วค่ะ)   และมาถึงตอนนี้เรายังคาใจอยู่เลย ว่าสรุป พะยอมเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย หุหุหุ จากคุณ : DarkRose เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:23:24

ความคิดเห็นที่ 8 น่ารักค่ะ จากคุณ : รักคุณแฟน เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:25:59

ความคิดเห็นที่ 9 รูปใหญ่ไปแฮะ =''= จากรูปด้านบน สงสัยกันมั้ยคะ  ว่าใต้เท้าของพะยอมมันคือกรงอะไร ที่จริงพะยอมมีรุ่นพี่ค่ะ  แต่เป็นคนละตระกูลกันเลย เจ้าตัวนี้อยู่มาก่อนพะยอม 8 เดือน  และเชื่องกับเรามากๆ เราได้มาตั้งแต่เค้าเพิ่งลืมตา  พอดีรุ่นพี่ ป.โทเก็บได้ ตอนไปภาคสนาม แต่เค้ามีสัตว์เลี้ยงที่อันตราย(งู)  เลยให้เรามาค่ะ ได้มา 2 ตัว แต่เราเลี้ยงรอดตัวเดียว  อีกตัวนึงตายตั้งแต่ยังเล็ก  คือเราพยายามช่วยเค้าสุดชีวิตแล้ว พาไปหาหมอ แต่หมอบอกเค้ายังเล็กมาก  และอ่อนแอเกินกว่าจะรักษา   ตัวเล็กตัวนั้นอยู่กับเราได้แค่ สองสัปดาห์ก็จากเราไปค่ะ   เราร้องไห้หน้า รพ.สัตว์เลย มีแต่คนมอง =''= (อีกแล้ว) ส่วนเจ้าตัวที่รอดมาได้ ตอนนี้โตเป็นหนุ่มแล้วจ้าาาา แฮ่ๆๆ โผล่มาครึ่งหน้า ดูลาดเลา จากคุณ : DarkRose เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:28:03

ความคิดเห็นที่ 10 เจ้าตัวนี้ติด พรบ.สัตว์ป่าคุ้มครองด้วยค่ะ (นี่แหละที่เราบอกว่าไม่ธรรมดา) เราเคยคิดจะปล่อยเหมือนกัน  แต่เค้าหากินเองไม่ได้  และจะต้องตายชัวร์ กระรอกสายพันธุ์นี้จะตัวเล็กค่ะ  อาจจะเจอกระรอกธรรมดาที่ตัวใหญ่กว่าฟัดตายได้  เราเลยเลี้ยงเค้ามาจนถึงทุกวันนี้  ทั้งๆที่รู้ว่ามันผิดกฎหมาย   แต่ทำใจปล่อยเค้าไม่ได้จริงๆ กระป๋มชื่อ จุ๊บุ คร๊าบบบบ จากคุณ : DarkRose เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:31:47

ความคิดเห็นที่ 11 ตัวข้างบนคล้ายๆชูก้าร์ไรเดอร์เลยคะ จากคุณ : ก้องเกียงไกรกัมปนาท เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:34:37

ความคิดเห็นที่ 12 จุ๊บุ ปัจจุบันอายุ 3 ขวบแล้วจ้า ชอบเล่นผาดโผน กระโจนเข้าหา และฉี่ใส่ (เง่อ -__-) กินผลไม้ และเรื่องมาก  กินยากกินเย็น ถ้าเค้าไม่ชอบก็จะไม่แตะเลยค่ะ ถ้าไม่ใช่เรา เค้าไม่เชื่องนะคะ  เชื่องแต่กับเราและแฟนเราเท่านั้น   เคยเอาไปฝากเลี้ยงกับญาติตอนเราออกภาคสนาม  ปรากฎว่ามันกลัวค่ะ พอญาติเราเอามือไปให้อาหาร มันกัดเลือดออกเลย  ซึ่งปกติมันไม่เคยกัดเราถึงเลือดค่ะ   มีแต่งับๆพอมันเขี้ยว ไข่ย้อยเชียววว  ที่อยู่ในมือน้อยๆนั่นมะพร้่าวนะคะ จากคุณ : DarkRose เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:36:16

ความคิดเห็นที่ 13 ขี้เหงา...เอาแต่ใจ >> ช่ายค่ะ ลายพะยอมสวยมาก หน้าตาก้น่ารัก เรานี่ทั้งรักทั้งหลง ขนาดไม่ชอบหนอน ยังต้องหาหนอนมาให้มันกิน ก้องเกียงไกรกัมปนาท >> ขอบคุณมากค่ะที่ตามอ่าน เรายังมีลูกอีกค่ะ ซึ่งแต่ละตัวคนละพันธุ์กันหมดเลย ส่วนเจ้าตัวบนนี่ คือ กระรอกบินเล็กแก้มขาวค่ะ  มีหนังคล้ายปีกเหมือนชูการ์เลย แค่ไม่มีกระเป๋าหน้าท้อง  ตัวนี้ชาวบ้านเรียก บ่างค่ะ (ทั้งที่จริงมันคนละตัวกับบ่าง) รักคุณแฟน >> ขอบคุณมากค่ะ  นิสัยเค้าก็น่ารักมากก ถ้าเรามีที่ดินรอบๆเป็นป่า เราจะเลี้ยงเองเลยค่ะ แต่มันเป็นไปไม่ได้  T__T จากคุณ : DarkRose เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:40:43

ความคิดเห็นที่ 14 ลูกตัวสุดท้ายจ้าาา ตัวนี้เป็นตัวที่เราตั้งใจจะซื้อมาเลี้ยงนานแล้ว  แต่ดันมีลูกๆที่ได้มาโดยบังเอิญก่อนหน้านี้ เลยทำให้เจ้าตัวนี้มาท้ายสุดเลย ตัวนี้เป็นสัตว์เลี้ยงธรรมดาๆ ค่ะ  ซึ่งเราโดนหลอกว่าเป็น สายพันธุ์แท้  แต่มันเป็นสายพันธุ์ผสม  ซึ่งเราก็ไม่เคืองใจอะไร แต่มันตัวใหญ่กว่าที่ตั้งใจแค่นั้นเอง หนูชื่อ คุณหญิงติ๋มค่ะ จากคุณ : DarkRose เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:44:13

ความคิดเห็นที่ 15 เค้าบอกว่าหนู เป็น ND แท้ ถึงหนูจะหน้าเหมือน ND แต่ขนาดตัวหนูนี่ ไม่ใช่เลยยยย จากคุณ : DarkRose เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:45:29

ความคิดเห็นที่ 16 หมดแล้วจ้าาา ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะคะ จริงๆเรามีโปรแกรมงอกแมวอีก  แต่โดนเบรกแล้วจ้า เพื่อนและแฟนแซวว่าห้องเราจะสร้างระบบนิเวศขึ้นมาใหม่แล้วเนี่ยย  (ปีที่แล้วเก็บลูกนกกระจอกได้ แต่ไม่รอดค่ะ) เราเป็นภูมิแพ้ด้วยนะคะ  แต่เราชอบสัตว์และชอบมากๆๆ  คิดจะเลี้ยงนู่นนี่นั่น ตลอดเวลา   ที่จริงตอนนี้มีสมาชิกใหม่มาเพิ่มนะคะ แต่ถ่ายรูปไม่ได้ เพราะเค้ายังไม่เชื่องและยังไม่ยอมให้จับตัว ซึ่งตัวนี้เราไปช่วยมากจากคนใจร้าย ที่คิดแต่จะหารายได้จากสัตว์ โดยไม่สนใจคุณภาพชีวิตของพวกเค้าค่ะ   ไว้เราเยียวยาเค้าหายดีเมื่อไหร่  จะพามาแนะนำตัวอีกนะคะ สวัสดีค่ะ จากคุณ : DarkRose เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:50:56

ความคิดเห็นที่ 17 มีจิตใจดีมากเลยคะ ชื่นชมมากเลยคะ จากคุณ : ใบเฟิร์นเฝ๋อ เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 17:10:31

ความคิดเห็นที่ 18 ทีบ้านมีไอ้ตัวแบบนี้ค่ะ จากคุณ : รักคุณแฟน เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 17:20:41

ความคิดเห็นที่ 19 ว้าย ชอบกระทู้นี้มากค่ะ หลงรักน้องพะยอม (นิทานเรื่องโปรดของเราเรื่องหนึ่งก็เกี่ยวกับนกเค้าโมง) น่ารักมากๆ ดวงตากลมๆ ของเขาไร้เดียงสามากเลย คุณน้อง จขกท.จิตใจดีมากค่ะ สมแล้วที่เรียนป่าไม้ อยากให้มีคนที่เรียนด้านนี้และรักธรรมชาติอย่างแท้จริงเยอะๆ เคยมีโอกาสช่วยสัตว์แปลกๆ (หมายถึงแปลกจากหมาแมวที่เลี้ยงอยู่ประจำ) บ้าง รอดบ้างไม่รอดบ้าง เช่น เต่า ค้างคาว ด้วงกว่าง ลูกนกกินปลี ได้เรียนรู้ว่าสัตว์ทุกชนิดมีแง่มุมที่น่ารักมากๆ ซ่อนอยู่ ดีใจที่ได้อยู่ร่วมโลกกับสัตว์ค่ะ จากคุณ : ให้ป้าก่อน ป้าแก่แล้ว เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 17:55:26

ความคิดเห็นที่ 20 น่ารักจังเลย กระทู้นี้กุ๊กกิ๊กสมวัยเรามาก  หุหุ ชอบชอบชอบบบบบ ชอบชีวิตของพะยอมอนกำลังโตจังเลย เราชอบดูสัตว์ แต่เราขี้แงเหมือนเ้จ้าของกระทู้แหละ เห็นไรนิดหน่อยก็ร้องไห้  เพือนเราต้องคอยประกบเพื่อเตือนสติ ให้ปลงให้ปลง แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 55 18:18:56 จากคุณ : เสี่ยวหยง เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 18:18:21

ความคิดเห็นที่ 21 ภาพ คห.3 น่ารักมากกกกกก จากคุณ : DeMoN^-^AnGeL เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 21:10:21

ความคิดเห็นที่ 22 โดยธรรมชาติ คนรักสัตว์มักมีจิตใจอ่อนโยน จขกท ใจดีค่ะ พี่ชอบ พะยอม น่ารักมาก ตากลมบ้องแบ๊วน่าเอ็นดูจัง จุ๊บุ ก็น่ารัก เข้าใจจขกท เลย บางทีปล่อยเค้าไปตามธรรมชาติเค้าหากินไม่เป็นตั้งแต่แรก ทำให้เค้าไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ได้ ชอบกระทู้แบบนี้จัง แล้วอย่าลืมเอาน้องตัวอื่นมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ จากคุณ : โดดเด่นในทุกมุมมอง เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 21:21:35

ความคิดเห็นที่ 23 อร๊าย พะยอมน่ารักจังเลยคะ จขกท คงคิดถึงน่าดูเลย จากคุณ : ย่างกล้วย เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 22:43:38

ความคิดเห็นที่ 24 ู^ ^ อ่าาา มาโนช กับ เพนกวิน ได้เป็นแรงบันดาลใจเล็ก ๆ ให้เพื่อน ๆ มา แชร์เรื่องราวดี ๆ ให้ชาวจตุจักรได้อ่านกัน ผมเองก็รู้สึกดีค้าบบ    ส่วน จขกท จิตใจดีมีเมตตามากคับ การได้ช่วยชีวิตสัตว์ ชีวิตเล็ก ๆ สักชีวิตนึง ให้รอดจากความตาย และได้มีชีวิตเติบโตขึ้น มันเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่ในใจของคนที่ช่วยนะคับ จะให้ความรู้สึกแตกต่างจากสัตว์เลี้ยงที่ซื้อมา อย่างเพนกวินนั้น ทุกวันนี้ผมนั่งมองมัน ก็มักจะคิดย้อนไปถึงเมื่อวันเเรกที่เก็บได้ข้างถนน ว่าวันนั้นมันเด็กแค่้ไหน หน้าตาน่าเกลียดแค่ไหน กำลังจะตายแล้วใช่มั้ย ถ้าเราไม่ได้ไปเจอมันล่ะจะเป็นอย่างไร แล้วดูตอนนี้สิ มันเป็นนกเขาใหญ่ สง่า สวย น่าเอ็นดูเชียว  ^ ^   เป็นกำลังใจให้ จขกท ต่อไปนะคับ มีเรื่องราวอะไร ๆ มาแชร์อีกนะคับ รออ่านคับ  ^ ^ จากคุณ : Pojie Minogue เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 03:22:28

ความคิดเห็นที่ 25 อวบอ้วน แข็งแรงทุกตัวเลย โดยเฉพาะ คุณหญิงติ๋ม ND แต้ๆ ตัวอวบจริงๆ พะยอมคงคิดถึง จขกท. มากเช่นกัน แต่การที่ได้บินออกสู่โลกกว้างใช้ชีวิตในธรรมชาติ คงเป็นทางที่ดีที่สุดสำหรับพยอม จากคุณ : สลิ่มหวาน เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 07:47:34

ความคิดเห็นที่ 26 ใบเฟิร์นเฝ๋อ >>> ขอบคุณมากค่ะ แต่ไม่ขนาดนั้นหรอกค่าา เราคิดว่าถ้าใครเจอก็ต้องทำแบบเราอ่าค่ะ ^__^ รักคุณแฟน >> น้องแกสบี้น่ารักมากเลยค่ะ นิ่งจัง ถ้าจับหญิงติ๋มให้มาอยู่แบบนี้ สงสัยดิ้นไม่หยุดอ่าค่ะ อิอิ ให้ป้าก่อน ป้าแก่แล้ว >> คุณใจดีมากกเลยค่ะ เราเชื่อว่าคนที่รักสัตว์ทุกคนจะต้องทำแบบที่เราทำค่ะ ถ้าทุกคนสามารถอยู่รว่มสัตว์โลกได้อย่างไม่เบีดเบียนกันก็น่าจะดีนะคะ ^__^ เสี่ยวหยง >> เหมือนกันเลยค่ะ อยากช่วยมันทุกตัว แต่พ่อบอกว่าบางทีเราก็ต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ (แต่เราทำใจไม่ได้ง่าาา) DeMoN^-^AnGeL >> น่ารักมากๆค่ะ ถ้าเห็นเค้าเคลื่อนไหวจะน่ารักกว่านี้สิบเท่าค่าาา โดดเด่นในทุกมุมมอง >> ขอบคุณมากค่ะ  เรามีสมาชิกอีก 1 ตัวแต่ตอนนี้เราจับไม่ได้เลยค่ะ โดนกัดเลือดสาดกระจาย T__T  เราจะพยายามทำให้เค้าเชื่องแล้วเอามาแนะนำตัวอีกทีนะคะ ย่างกล้วย >> ใช่ค่ะ เราคิดถึงเค้ามากเลย ทุกวันนี้ยังต้องนั่งดูรุปดูคลิปให้หายคิดถึง อิอิ Pojie Minogue >> ใช่ค่ะ เราก็คิดแบบนั้นเลย แต่เราก็รักทุกตัวนะคะ จะซื้อมาหรือเก็บมาก็รักเท่ากัน แต่มันมีความรู้สึกพิเศษอย่างที่คุณบอกแหละค่ะ  ถ้าย้อนกลับไปแล้วเราไม่ช่วยเค้ามา ป่านนี้เค้าจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ และเราอาจจะรู้สึกผิดตลอดชีวิตก็ได้เนอะ^__^  ได้ช่วยแล้วเค้าไม่รอดนั่นก็อีกเรื่องนึง สลิ่มหวาน >>  เราหวังว่าพะยอมจะไม่ลืมเราเหมือนกันค่ะ แฮะๆ  เราอยากเลี้ยงเค้าไว้มากๆๆเลยค่ะ  แต่เราคิดว่าเราอาจเลี้ยงเค้าได้ไม่ดี ให้เค้ามีความสุขไม่ได้เท่ากับการที่เค้าได้โบยบินโดยอิสระ ในบ้านของเขาเอง   อ้อ เห้นลูกๆอวบอ้วนอย่างนี้ คนเป็นแม่อย่างเรานี่แห้งเชียว อิอิ  กระเป๋าเงินแห้งนะคะ อิอิ กินกันเก่งมากกก >__< ปล.เราอยากให้กิฟทุกท่านเลยค่ะ แต่กิฟหมดแล้ว ขอติดไว้เดือนหน้านะคะ   ขอขอบคุณที่ติดตามและขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ ^__^ จากคุณ : DarkRose เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 17:09:52