|
................................คราวก่อน เล่าเรื่องมะระปีนรั้ว เป็นผลงานของมือเทวดา ยังไปไม่ถึงไหนก็หมดพื้นที่เสียก่อน
คราวนี้เราจะมาคุยกันเรื่อง “ขมเป็นยา” ของมะระล้วนๆ กันเลย
เขาว่ากันว่า คนแก่ชอบกินของขม...ชมเด็กสาว ก็คงจะจริงอย่างว่าแหละนะ
เพราะเมื่อเริ่มสูงวัย อะไรที่ขมๆ ฝาดเฝื่อนกลืนไม่ค่อยลงสมัยที่ยังเป็นหนุ่มสาวนั้น ดูเหมือนจะกระเดือกง่ายขึ้นกว่าเดิมเยอะ
โดยเฉพาะบรรดายารักษาโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ อะไรที่ใครว่าดี ไม่ว่าจะขมหรือเหม็น หรือสิ่งไหนที่หมอสั่งให้กิน ไม่มีการบิดพลิ้วเกี่ยงงอนเด็ดขาด
ไม่รู้เป็นเพราะปุ่มรับรสที่ลิ้นไม่ทำงาน หรือเพราะว่าสันดานเปลี่ยนตามอายุกันแน่ ฮา ฮา
................................มะระขี้นก เป็นผักพื้นบ้านของไทย ปู่ ย่า ตา ยาย ของพวกเรากินกันเป็นผักเป็นยามาตั้งแต่สมัยโบราณแล้ว น่าจะรู้จักกันมาก่อน มะระจีน ด้วยซ้ำไป
แต่เด็กเมืองสมัยใหม่ที่ไม่มีโอกาสเห็นผักพื้นบ้านขึ้นตามริมรั้วหรือเลื้อยอยู่ในป่า ส่วนใหญ่คงจะคุ้นเคยกับ มะระจีน ที่มีขายกันตามตลาดสดและซูเปอร์มาร์เก็ตมากมายกว่า มะระขี้นก ซึ่งหากจะว่าไปแล้ว เป็น “มะระ” เหมือนกันแท้ๆ เชียว แต่เจ้ามะระขี้นกก็ช่างเล็กจิ๋วเสียเหลือเกิน ขณะที่ มะระจีน เวลาวางเทียบกัน ก็เป็นมะระยักษ์นั่นเลยทีเดียว
ส่วนเรื่อง “ขม” นั่น ขมเหมือนกัน แต่ มะระขี้นก มีรสขมจัดกว่า มะระจีน มากมาย ฉะนั้น อย่าไปหวังว่าเด็กเล็กหรือแม้แต่คนหนุ่มสาวจะยอมกินกันง่ายๆ แม้แต่ฉันเองจนบัดนี้ก็ยังเป็นไม้เบื่อไม้เมากับมะระขี้นกอยู่ ทั้งที่มอบใจให้กับมะระจีนแบบไม่มีบิดพลิ้ว
ด้วยความที่เป็นผักพื้นบ้าน ขึ้นตามธรรมชาติ ไม่มีราคาค่างวดอะไร หาเก็บกินได้ง่ายทั่วไป แถมรสชาติก็สุดแสนจะไม่ดึงดูดชวนเชิญ ฉะนั้น มะระขี้นก ก็เลยนิยมกินกันเฉพาะในหมู่ผู้ใหญ่และผู้สูงวัยเป็นส่วนมาก...
เป็นการกินแบบกินเป็นยา ในฐานะสมุนไพรและยาอายุวัฒนะมากกว่าจะกินในความรู้สึกว่าเป็นผักเหมือนผักชนิดอื่นทั่วไป
เท่าที่ฉันเคยเห็นพ่อ แม่ ญาติผู้ใหญ่ทำกัน เขาจะเลือกเอาเฉพาะผลอ่อนของมะระขี้นกเท่านั้น เอาเฉพาะที่ลูกยังเขียวอยู่ หรือไม่ก็ยังมีสีขาวติดอยู่ด้วยซ้ำไป ไม่เอาลูกที่เริ่มมีสีเหลืองแซมเด็ดขาด เพราะมันเริ่มแก่ไม่น่ากินเสียแล้ว
บรรดาผู้เฒ่าเหล่านั้นจะเอา มะระขี้นก อ่อนๆ ทั้งลูกไปต้มในน้ำเดือดจัด ใส่เกลือสักหยิบมือ พอสุกก็รีบตักขึ้นเลย สีมะระจะยังเขียวจัดอยู่ จากนั้นเอาลงมาสะเด็ดน้ำ จิ้มน้ำพริกรสจัดๆ
เข้าใจว่าความเผ็ดร้อนของน้ำพริกน่าจะช่วยดับความขมลงได้บ้าง
มะระอ่อนที่ว่านั้นผลจะเล็กมาก เท่าที่ฉันเห็นมันตามต้นที่เลื้อยอยู่ริมรั้ว ลูกใหญ่สุดไม่เกินหัวแม่มือ แต่ส่วนใหญ่ ประมาณปลายนิ้วชี้เท่านั้นเอง กินไม่ค่อยเต็มปากเต็มคำสักเท่าไหร่ ใครที่ชอบ มะระขี้นก ลูกใหญ่ก็ต้องรอผลแก่สักหน่อย ลูกจะโตขึ้นประมาณลูกมะปรางขนาดย่อมๆ แต่มะระแก่จะขมจัดกว่าเดิมมาก ก็เลยต้องผ่าครึ่งควักไส้คว้านเมล็ดออกเสียก่อน วิธีนี้จะช่วยลดความขมลงได้
บางคนก็ชอบที่จะราดหัวกะทิลงบนมะระลวก ให้มีรสหวานมันปะแล่มผสมเข้าไปเจือในรสขมบ้าง แบบนี้ก็จะได้รสสัมผัสที่ซับซ้อนขึ้น
เมื่อหลายวันก่อน แม่บ้านของบ้านนายทหารใหญ่สุดซอย มุดเข้าไปในรั้วลวดหนามข้างบ้านฉัน เธอลุยดงมะระขี้นกอยู่พักใหญ่ก็หอบยอดมะระออกมากำใหญ่ แทนที่จะเป็นผลอ่อนของมัน เลยได้รู้ในวันนั้นว่า ที่จริงแล้วส่วนที่อร่อยอีกอย่างของมะระขี้นก ก็คือ ยอดอ่อนของมันนั่นเอง แต่ไม่ค่อยนิยมกินสดเหมือนผักชนิดอื่น เพราะฤทธิ์ขมของมันลามไปถึงใบด้วย
ช่วงไหนที่มะระไม่ค่อยให้ผล ชาวบ้านก็จะเก็บยอดอ่อนมาลวกกินแทน ส่วนใหญ่ก็จิ้มกับน้ำพริกนั่นแหละเหมาะที่สุด หรือบางคนอาจจะเอาไปใส่แกงคั่ว แกงเลียง และแกงป่า เพิ่มความเข้มข้นให้น้ำแกงมีรสขมนิดๆ ก็ได้
แม่บ้านคนนั้นเล่าว่า แถวภาคอีสาน ชอบกินยอดมะระลวกกับปลาป่น หรือไม่ก็กินกับลาบ บางทีก็เอาไปใส่แกงอ่อมหน่อไม้ แกงเห็ดแบบพื้นบ้านเพิ่มรสขมกลมกล่อมเข้มเข้าไป
| จากคุณ |
:
ญี่ปุ่น35   
|
| เขียนเมื่อ |
:
2 พ.ค. 55 01:10:54
|
|
|
| 
"ขมเป็นยา"
