ความคิดเห็นที่ 1 เพิ่มอีกนิดนะครับ ภรรยาผมเป็นคนสนใจธรรมะหลักธรรมในการปล่อยวาง ความเป็นจริงของชีวิตเธอก็รู้ เธอบอกว่าทุกวันนี้ฝึกฝนตนเองในการเจริญสติ ผมก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมยามนี้ เธอถึงไม่ใช้ความรู้ที่มีอยู่ประคับประคองจิตใจ กลับปล่อยสติไปตามอารมณ์ เหมือนเธอตั้งใจจะเสพอารมณ์โศกเศร้านั้น ผมเคยเย้าๆ ว่าเอาตัวไม่รอดหรือเปล่านี่ เธอก็ยิ้มๆ ไม่เห็นโกรธเคืองอะไร กลุ้มใจจังครับ อยากได้ภรรยาคนเดิมกลับคืนมา จากคุณ : เป็นห่วงครับ เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 21:50:58 A:58.11.136.197 X: TicketID:361594

ความคิดเห็นที่ 2 เบี่ยงเบนความสนใจของเธอสิคะ หากิจกรรมอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ ให้ทำจะได้ไม่ว่าง หรือจัดมุมในบ้านใหม่เปลี่ยนแปลงห้องที่เคยใช้ชัวิตกับเหมียวแสนรัก หรือไม่ก็หาลูกมิ้วๆ ใหม่อีกสักตัวเธอจะได้ทุ่มเทเวลาดูแลจนเพลิน เฮ้อออเห็นใจจัง ขอให้กลับคืนสู่ชีวิตปกติไวๆ นะคะ จากคุณ : เศร้าได้แต่อย่านาน เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 21:53:15 A:90.224.229.189 X: TicketID:159141

ความคิดเห็นที่ 3 ศึกษาธรรมะจริงรึเปล่าเอ่ย ( แซวเล่นจ้า ) รู้ไม๊ว่าการเอ่ยถึงคน หรือ สัตว์เลี้ยง ที่เรารู้จัก หรือ รัก เวลาที่เขาตายจากไปแล้วเนี่ย คือ การทำร้ายเขาเหมือนกับการล่ามโซ่เขาไว้ด้วย ห่วง เพราะการที่เขาตายคือ เขาต้องไปสู่ภพภูมิอื่นแต่เรากลับไปรั้งเขาไว้ด้วยน้ำตา เรียกหา อาลัยอาวรณ์ เขาก็ไปไม่ได้ต้องวนเวียนกับการเรียกหาของเจ้าของอันเป็นที่รัก ถ้าเรารักเขาเมื่อถึงเวลาที่เขาต้องจากเราไปเราต้องให้เขาไป อย่าอาลัยอาวรณ์ อย่าเอาห่วงไปมัดเขา ลองอธิบายแบบนี้ให้ฟังเขาจะคิดได้ อีกเรื่องคือ เวลา ให้เวลาเป็นตัวรักษา จะดีที่สุด จากคุณ : ไผ่มงคล (เต่าธนชัย) เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 22:13:13

ความคิดเห็นที่ 4 แมวเราตาย เราร้องไห้อยู่เกือบ 6 เดือนแน่ะ ปิดเว็บ ปิดเมลล์ ปิดการติดต่อทุกอย่าง อาจจะใช้เวลาไม่เท่ากันในแต่ละระหว่างความผูกพัน แต่สุดท้ายเธอจะดีขึ้นและเข้มแข็งขึ้นในการพลัดพรากครั้งต่อๆ ไป จากคุณ : lunapee เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 22:14:01

ความคิดเห็นที่ 5 เราก็เป็นค่ะ แต่เราแก้โดยการรับอุปการะน้องเพิ่มค่ะ เราไม่ลืมตัวเก่าแต่การต้องดูแลตัวน้อยๆ รายใหม่ก็ทำให้เรามีกิจกรรมทำอะไรเพิ่มขึ้น เวลาเท่านั้นค่ะที่ช่วยได้ จากคุณ : aisukun เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 22:34:37

ความคิดเห็นที่ 6 น้องเขาจะอยู่ในใจเราตลอดไปค่ะ เราก็เสียน้องแมวที่เลี้ยงตัวแรกไป เสียใจมากแต่ก็รับ ตัวใหม่มาเลี้ยงหลังจากนั้นไม่นาน เพราะคิดว่าทุกวันมีน้องแมวต้องการบ้านที่อบอุ่นอีกมาก มาย ในเมื่อเราเคยเก็บน้องเขาจากลานจอดรถมาดูแลและให้ความรักให้น้องได้ ก็น่าให้ โอกาสเป็นบ้านที่อบอุ่นให้น้องแมวตัวอื่น ๆ ได้เหมือนกัน ลองคุย ๆ โน้มน้าวเรื่องน้องตัวใหม่ดูนะคะ จากคุณ : UrnoK เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 22:49:59

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าบอกให้เลิกคิดถึงเลิกเศร้าคงจะเป็นไปไม่ได้ ทางที่ดีคือ คุณควรจะอยู่ๆข้างภรรยา รับฟังทุกอย่าง ถึงเธอจะไม่พูดเเต่การที่มีใครสักคนได้ระบายความเศร้าออกไป จะช่วยได้มากเลยค่ะ ของหนูใช้วิธีเขียนจม.ถึงสุนัขที่ได้เป็นของขวัญตอนม.1 กินด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน นอนด้วยกัน อะไรๆก็มีมันเป็นเพื่อน พอมันป่วยตายตอนหนูอยู่ปีสาม ตอนนั้นเเทบบ้าเลยเเต่พอได้เขียนระบายความรู้สึกทั้งน้ำตา ตอนเช้าก็ไปทำบุญหยอดเงินที่รพส.ม.เกษตร ตัวเบาเลยค่ะ รู้เลยว่าเขาไปสบายเเล้ว เเล้วคิดถึงเขาอีกก็จะมีเเต่รอยยิ้มว่าเคยมีชีวิตร่วมกับมันมายังไง เทียบกับสุนัขตัวใหม่เเล้วไม่มีตัวไหนสู้มันได้สักตัว ทุกคนในบ้านก็จะยิ้มเพราะนึกออก ลองพาภรรยาไปทำบุญให้น้องเเมวนะคะ จะได้สบายใจ ปลอบใจด้วยว่าน้องเขาพ้นทุกข์พ้นโศกเเล้ว ถ้ามันรู้ว่าเจ้านายที่รักยังทุกข์เพราะมัน มันจะไม่สบายใจนะคะ อีกไม่นานความเจ็บปวดก็จะกลายเป็นความทรงจำที่สวยงามค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : natthakarn64 เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 22:52:13

ความคิดเห็นที่ 8 พาไปเที่ยวววต่างจังหวัดค่ะ จากคุณ : matoonkan เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 22:53:47

ความคิดเห็นที่ 9 ภรรยาคุณอาการก็คล้ายๆกับเราตอนนี้(แมวเราพึ่งเสียไปเมื่อเดิอนที่แล้ว) เข้าใจหัวอกค่ะ เพราะเรารักเค้า(เหมียว)เหมือนรักลูกคนหนึ่งเลยทีเดียว ก็เลี้ยงดูมานาน เมื่อเค้าจากไปก็ย่อมต้องเสียใจ อาการมันจะเป็นบางเวลา เช่น เวลาได้เห็นรูป สิ่งของที่เค้าเคยใช้ หรือ นึกถึงภาพเค้าขึ้นมาในมุมเดิมๆของบ้านที่เคยอยู่ด้วยกันบางทีมองเห็นภาพในหัวเป็นฉากเลย ว่าถ้าเหมียวยังอยู่มันต้องทำท่าแบบนี้  จะเป็นบ่อยๆเลยหล่ะ ยิ่งเวลาที่อยู่คนเดียว ยอมรับว่าถึงตอนนี้เราเองก็ยังปล่อยวางไม่ได้ยังร้องไห้บ่อยๆ บางครั้งก็นึกไปนึกมาก็โทษตัวเองว่าเราทำไม่ดี รักษาเค้าไม่ดีในช่วงเค้าป่วยรึป่าว เราทำผิดอะไรรึป่าวมากมายเลยค่ะ สิ่งที่ช่วยลดทุกข์ได้คือ ทำบุญ แล้วคิดว่าเราอุทิศให้เค้าค่ะ ยิ่งที่เกี่ยวกับแมวยิ่งดี นอกจากนั้น สิ่งที่เราทำแล้วรู้สึกว่าดีขึ้นคือ เปลี่ยนไปอยู่ที่อื่นสักพักค่ะ หากิจกรรมทำ ที่เหลือเวลาน่าจะช่วยได้ค่ะ ส่วนตัวเรายังไม่แนะนำให้รับแมวตัวอื่นมาเลี้ยงทันทีนะ เพราะเป็นเราถ้ามีคนเอาแมวมาให้ตอนนี้ ก็คงไม่มีกระจิตกระใจ รอให้พร้อมแล้วเปิดใจก่อนดีกว่า อ่อ แต่ถ้าไปพวกคาเฟ่แมวก็ช่วยได้นะ ได้ลูบคลำๆแมวคนอื่นไปก่อน หายคิดถึงได้แยะ  ไม่รู้ช่วย จขกท ได้บ้างรึป่าวนะ เพราะ ตัวเราก็ยังไม่คลายเศร้าเลยย จากคุณ : ปุยนุ่นขาว เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 23:18:05

ความคิดเห็นที่ 10 ของนี้ต้องใช้เวลาค่ะ  เราเป็นแบบนี้อยู่ 3 ปีเต็มๆ จนแม่บอกว่า ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ แทนที่น้องแมวจะได้ไปเกิด หรือไปในภพภูมิที่สูงกว่านี้ เค้าก็จะไม่ได้ไป เพราะเค้าจะเป็นห่วงเรา เราก็พยายามปรับตัวปรับใจ ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึง แต่ไม่ร้องไห้แล้ว (เพราะกลัวเค้าเป็นห่วงแลไม่ได้ไปเกิด) คิดถึงช่วงเวลาของความสุขที่เคยมีด้วยกันในตอนที่ได้ดูแลเค้า อ่ะค่ะ ก็ทำบุญ ใส่บาตรให้เรื่อยๆ จากคุณ : เหมียวซ่าส์.357 (gun_j) เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 23:19:53

ความคิดเห็นที่ 11 ชวนไปทำบุญให้น้องแมวค่ะ อะไรก็ได้  แล้วแต่พึงใจเลยนะคะ ทำบุญกับพระ กับหมาแมวจรจัด  กับเด็ก  กับคนชรา ... บอกภรรยาว่า "คิดถึงเค้าเมื่อไร  เราก็ไปทำความดี อุทิศบุญให้เค้ากัน" จากคุณ : เหมียวเหมียว แหง๋วแหง๋ว เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 23:57:32

ความคิดเห็นที่ 12 อืมมมมมมมมมมมม  จะให้พูดตรงๆไหม   คุณบอกคุยไม่เป็น ปลอบใจคนไม่เป็น  ก็คงต้องถึงเวลาแล้วหล่ะที่จะต้องทำ เพราะคุณรักเธอใช่ไหม ก็คุณนั่นแหละที่จะต้องคุยกับเธอ ให้เธอระบายความเศร้า ความอัดอั้นนั้นออกมา คนเรามักจะหาคนที่คุยด้วยยาก (ยิ่งในโลกตะวันตก จึงต้องพึ่งจิตแพทย์กันเสมอ) คุณอาจจะต้องทนกับอาการฟูมฟาย ต่อมน้ำตาแตกของคนที่คุณรัก  แต่นั่นไม่น่าจะเป็นเรื่องยาก คือเรารู้สึกว่าเมืองไทย ยังไม่ค่อยมีกลุ่มบำบัด (group therapy) กันสักเท่าไหร่ และคนไทย ไม่ค่อยนิยมไปหาจิตแพทย์ เพราะเกรงสายตาของคนอื่น จะหาว่าตัวเองสติแตก หรือบ้าไปจริงๆ ส่วนจะพูดอย่างไรนั้น  ก็คงต้องคุณนั่นแหละที่จะสรรหาคำพูดไปถาม ไปล้วงเอาความในใจ หรือความอัดอั้น ความเศร้าซึมของเธอออกมา   เพราะคุณน่าจะเป็นคนที่รู้จักเธอมากที่สุดในขณะนี้   รักมาก ก็ทุกข์มาก เป็นเรื่องธรรมดา   ส่วนจะให้ปล่อยวาง  ก็พูดง่าย แต่ทำยาก (หากไม่ได้ฝึก) จริงๆ หาน้องแมวตัวใหม่ มาให้ดูแล เธอก็น่าจะอาการดีขึ้น จากคุณ : ปากจัดชะมัดยาด (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง) เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 00:13:21

ความคิดเห็นที่ 13 ให้ลืมคงยากค่ะ เปลี่ยนจากคิดถึงแล้วเศร้าเป็นคิดถึงแล้วมีความสุขดีกว่า เวลาเห็นเค้านั่งดูรูปแมว ลองคุยถึงเรื่องดีๆที่เกิดขึ้นในรูป ให้เค้านึกถึงช่วงเวลาที่มีความสุขตอนนั้น เวลาเห็นเค้านั่งคิดถึงแมวตามมุมนั้นมุมนี้ของบ้าน ชวนเค้าคุยเรื่องตลกๆน้องเหมียวเคยทำที่บริเวณนั้น เค้าก็จะยิ้มได้ ทุกครั้งที่เค้านึกถึงตอนจากกัน พยายามดึงความคิดเค้ากลับไปถึงวันที่น้องเหมียวยังอยู่ให้ได้ค่ะ จนวันนึง เวลาที่เค้านึกถึงแมว ก็จะนึกถึงแต่เรื่องดีๆ ไม่ค่อยนึกถึงตอนที่จากกันแล้ว ทุกวันนี้เวลาเรานึกถึงแมวก็จะประมาณนี้ค่ะ คิดถึงนะ แต่ไม่เศร้าแล้ว จะรู้สึกดีที่เคยได้อยู่ด้วยกันมากกว่า จากคุณ : เร่ร่อน เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 04:49:12

ความคิดเห็นที่ 14 หาน้องแมว มาเพิ่มอีกตัวค่ะ เลือกให้สีและลักษณะ รวมทั้งตั้งชื่อ ให้เหมือนกับ น้องแมว ตัวที่เสียไปแล้ว รับรอง หายเศร้าแน่ ๆ ค่ะ เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ตรง ของเราเลยทีเดียว จากคุณ : FunkyFox เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 07:47:54

ความคิดเห็นที่ 15 ลองพาไปทำบุญที่วัดแล้วพาไปดูสภาพหมาแมวที่วัด ที่เค้าลำบากกว่าดูสิคะ มีหมาแมวอีกตั้งเยอะที่เค้าลำบากและต้องการการอุ้มชู ความรัก การดูแล เอาใจใส่ สภาพความน่าสงสารเหล่านั้น อาจจะทำให้เธอคลายความเศร้าจากตัวเดิมที่จากไป กลายเป็นการแสงแห่งชีวิตใหม่ให้กับตัวอื่นๆได้ ขอให้ภรรยาคุณ เข้มแข็งและผ่านมันไปได้นะคะ จากคุณ : PusZehCat เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 08:43:48

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณทุกคนเลยครับที่เข้ามาแนะนำ ตั้งแต่แมวตาย ภรรยาผมซื้อปลาในตลาดมาปล่อยเกือบทุกวัน ตักบาตรเกือบทุกวันเพื่ออุทิศบุญให้แมวของเรา ซึ่งนั่นผมก็เห็นว่าเป็นเรื่องดี แต่มีหลายเรื่องที่ผมเห็นว่ามันรังแต่จะสร้างความทุกข์ เช่นเธอพูดคนเดียวเวลาที่อยู่ในสวนตามลำพัง กระดานดำในครัวเธอจะเขียนข้อความรักคิดถึงเจ้าเหมียวทุกวัน เรื่องรับแมวตัวใหม่นั้น ที่บ้านผมมีแมวเยอะมากแล้วครับ แบ่งเป็น 2 ชุด ชุดแรก เป็นลูกแมวจร ที่เลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก ตอนนี้โตมากแล้วครับ ชุดสอง เป็นแมวบาดเจ็บหรือเจ็บป่วยที่เราช่วยเหลือมา ตัวผมเองยิ่งเห็นว่าแมวตายแล้วเธอเสียใจมาก ก็ไม่อยากรับแมวเพิ่ม บางทีผมจะพูดถึงเรื่องน่ารักๆ หรือขำๆ ของแมวที่ตายไป เพื่อทำให้เธอชินและระลึกถึงแมวของเราที่แง่ที่ดีๆ แต่เธอกลับเงียบบบบ บรรยากาศกร่อยทันที จากคุณ : เป็นห่วง เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 09:00:04 A:202.44.4.251 X: TicketID:361594

ความคิดเห็นที่ 17 ผมกะจะให้เวลาอีกสักพักนึง ถ้ายังไม่ดีขึ้น จะชวนไปพบจิตแพทย์ เพื่อให้เธอได้พูดได้ระบาย ได้ปรึกษากับผู้ที่มีความรู้ เพื่อนๆ ว่าจะดูรุนแรงเกินไปมั้ยครับ แต่เท่าที่ผมคาดการณ์ เธอคงไม่โกรธหรอก คงขำๆ แต่ก็ไม่ไป และก็เศร้าโศกต่อไปเรื่อย จากคุณ : เป็่นห่วงครับ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 09:04:02 A:202.44.4.251 X: TicketID:361594

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนเห็นภรรยาคุณร้องไห้ เราว่าคุณน่าจะเข้าไปปลอบนะ ไม่ต้องพูดอะไรก็ได้ เดินเข้าไปกอด หรือถ้าไม่กล้ากอดก็ไปนั่งข้างๆ เอามือตบไหล่ ถ้าเค้าจะร้องก็ปล่อยให้ร้องออกมา ดีกว่าให้เค้าเก็บไปเศร้าคนเดียวนะคะ จากคุณ : ~เด็กหญิงฟันหน้าสามซี่~ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 09:17:55

ความคิดเห็นที่ 19 จขกท. น่ารักจังค่ะ พยามยามต่อไปนะค่ะ สู้ๆ^^ จากคุณ : mamyounim เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 10:01:21

ความคิดเห็นที่ 20 เธอคงรักน้องตัวนั้นมากเมื่อจากไปและยิ่งมีแมวมากกว่า 1 ตัวเวลาเห็นตัวที่เหลือเราจะคิดถึงตัวที่จากไปเสมอเพราะเคยเห็นพวกเค้าอยู่ด้วยกัน เวลาเท่านั้นค่ะที่จะช่วยได้ อีกอย่างที่ช่วยได้ดีมากเลยคือหากิจกรรมอย่างอื่นทำค่ะ เราเสียลูกชายที่แสนอาภัพไปไม่นานเรายังลืมเค้าไม่ได้ ยังคิดถึง ยิ่งคิดถึงความอาภัพของเค้าเรายิ่งคิดถึงเค้า เราไม่มีใครอยู่ข้างกายเราช่วยตัวเองด้วยการหากิจกรรมอย่างอื่นทำเพิ่ม ก็ช่วยเราได้เยอะเลยค่ะ ทุกวันนี้เวลาคิดถึงเค้ามันก็ไม่เสียใจมากเท่าช่วงแรกๆแล้ว จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 10:18:43

ความคิดเห็นที่ 21 กลับมาอีกที ตอนแรกไม่รู้ว่าคุณมีแมวอยู่หลายตัวแล้วเลยแนะนำให้หาตัวใหม่ ทีนี้คงต้องหาวิธีอื่นกันละค่ะ ไม่รู้ว่าน้องแมวตายเพราะอะไร ถ้าตายเพราะอุบัติเหตุหรือเจ็บป่วยกะทันหัน นอกจากความเสียใจที่สูญเสียสิ่งที่ผูกพันแล้ว บางที เขาอาจจะมีความรู้สึกผิด โทษตัวเองที่ดูแลแมวได้ไม่ดี ฯลฯ ซึ่งความรู้สึกแบบนี้บางครั้งสลัดออกยากยิ่งกว่าความเศร้าอีกค่ะ ต้องทำให้เขาคิดได้ ถ้าคุณมีญาติหรือคนรู้จักที่เคยเลี้ยงสัตว์ ผ่านประสบการณ์การสูญเสียทำนองนี้มาก่อน ลองเล่าเรื่องให้เขาฟังแล้วขอให้เขาช่วย คุยดูนะคะ คนที่เคยผ่านประสบการณ์เดียวกันอาจจะช่วยแชร์ความรู้สึกกันคงทำให้ภรรยาคุณรู้สึกดีขึ้นและสามารถรับมือกับ ความเศร้าได้ค่ะ คุณก็น่าจะอยู่คุยด้วยเพื่อจะได้รู้ความรู้สึกของภรรยาและคอยอยู่เป็นเพื่อนหลังจากนั้น อันนี้เล่าให้ฟังว่า การได้แชร์ประสบการณ์เดียวกันช่วยได้ยังไง ตอนเราเสียน้องแมวกะทันหันเป็นอะไรที่ช็อคมาก คืนนั้นนอน ไม่หลับ หลับตาก็สะดุ้งเห็นภาพเขา โชคดีที่คุณอามาพักอยู่ด้วยเลยมาคุยกัน คุณอาท่านนี้เสียสามีกระทันหันจากอุบัติเหตุต่อหน้า ต่อตา แต่คุณอาก็เข้มแข็งมากไม่เสียใจฟูมฟาย เราถามคุณอาว่า ช็อคมั้ย เป็นอย่างเรามั้ยตอนที่คุณอาเขยเสีย คุณอาบอกว่า ก็ตกใจ เสียใจ และใจหายเหมือนกัน แต่ก็ทำใจได้เพราะคิดว่า นี่แหละชีวิต ไม่มีอะไรจีรัง มีพบก็มีจาก เพียงพริบตาก็จากไป หายไปจากโลก เหลือไว้เพียงความทรงจำที่สวยงาม คุณอาพูดว่า น้องเขาไปสบายแล้ว ให้เขาไปที่ชอบ ๆ ที่ ๆ สวยงาม มีแต่ ความสุข แล้วเราจะไปฉุดรั้งเขาให้อยู่กับเราด้วยโศกเศร้าทำไม ตลอดช่วงที่เขาอยู่กับเราก็ไม่เคยดีใจที่เราเศร้าเลย มีแต่รู้สึกร่วม กับเราว่า เราสุขเขาก็สุข เราทุกข์เขาก็ทุกข์ ถ้าเราจมในความทุกข์จมความเศร้าไปก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น น้องกลับมาไหมก็ไม่ มีแต่เราต้องทำใจคิดว่าเขาไปดีแล้วเก็บเขาไว่ในความทรงจำที่สวยงามก็พอ ทั้งนี้เพื่อตัวเราจะได้ยืนหยัดต่อไปและผู้ที่จากไปจะได้ ไปดีไม่ต้องมีห่วง นอกจากนี้การแชร์ความรู้สึกบนเฟซบุ๊คก็ช่วยได้ เพื่อน ๆ ที่ทราบข่าวก็มาโพสต์ปลอบ ทำให้รู้ว่าคนอื่นก็เคยมีประสบการณ์ เดียวกันและสามารถผ่านมันมาได้ ขอให้ภรรยาคุณผ่านพ้นช่วงนี้และเข้มแข็งขึ้นนะคะ จากคุณ : UrnoK เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 11:09:49

ความคิดเห็นที่ 22 ถึงจะมีแมวหลายตัวแล้ว แต่ผมก็ยังแนะนำ ให้หาแมวมาเพิ่มครับ เอาให้เหมือนกับตัวที่ตายไป อะไรๆมันจะดีขึ้นแน่นอนครับ ผมรับรองจากประสบการณ์ตรงเลย จากคุณ : ขโมย login แฟนมา (ซาซิมิปูอัด) เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 12:33:12

ความคิดเห็นที่ 23 ขอแชร์นะคะ ของเราเป็นสุนัขค่ะ โดนยาเบื่อ แล้วคลานมาหาเราที่หน้าบ้าน สะเทือนใจมาก พ่อรู้ว่าไปหาหมอคงไม่ทันแล้ว เพราะน่าจะโดนยาแรง แต่ก็เอารถออกให้เพื่อเรา เรากอดเค้าไว้ตลอดทาง เค้าสิ้นใจตายตอนรถจอดถึงหน้าคลีนิค ทุกวันนี้ก็ทำบุญให้เค้า แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้เลี้ยงสุนัขอีกเลย ความจริงเราก็อยากเลี้ยง แต่แม่เห็นอาการเราตอนสุนัขตายแล้วเป็นห่วง เลยไม่ให้เลี้ยงอีก (กลัวสุนัขตายแล้วเราจะเป็นอย่างนั้นอีก ... แต่บางคนก็ไม่ชอบตรรกะนี้ แต่ก็เข้าใจว่าแม่เป็นห่วงเรา) ตอนนั้นเศร้าอยู่นานมากค่ะ รู้สึกคิดถึง แล้วก็รู้สึกผิด แต่พอซักพักก็พอทำใจได้ ของเราคิดว่าคงต้องอาศัยเวลาค่ะ ถ้าซักวันที่เราพอจะพูดถึงเค้าและเหตุการณ์ที่เค้าจากไปได้ ก็น่าจะหายห่วง (เพราะตอนแรก ใครพูดถึงไม่ได้เลย เราจะปล่อยโฮออกมาทันที) ตอนนี้ทุกครั้งที่นึกถึงเค้าก็พอจะยิ้มได้แล้ว แต่ถ้าพูดถึงเหตุการณ์ที่เค้าตาย เหมือนอย่างตอนนี้ก็น้ำตาคลอๆ เหมือนกัน ส่วนเรื่องไปพบจิตแพทย์ ต้องระวังทัศนคติของบางคนที่ต่อต้านและไม่เข้าใจ อาจจะทำให้สถานการณ์แย่ลงได้ (กรณีตอนจะพาไป) แต่โดยส่วนตัวเราคิดว่า หากรู้สึกว่าอาการเศร้าเสียใจนั้นหนัก และนานมากกว่าคนปกติ ก็น่าจะลองไปพบดูซักครั้งนะคะ ยังไงก็แล้วแต่ ขอให้ภรรยาของคุณหายเศร้าได้เร็วๆนะคะ ^ ^ จากคุณ : เจ้าแห่งศาสตร์ม่วง เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 12:46:30

ความคิดเห็นที่ 24 แนะนำให้หาน้องแมวมาให้เลี้ยงใหม่ค่ะ  ถึงแม้จะทนแทนกันไม่ได้  แต่ความน่ารักซุกซนของน้องแมว จะช่วยเติมเต็มหัวใจและคลายความเศร้าให้ภรรยาคุณ จขกท.ได้ค่ะ จากคุณ : AnnNacha เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 13:25:58

ความคิดเห็นที่ 25 ภรรยาคุณคงรักแมวมาก จิตใจดีอ่อนโยนมากเลย ส่วนตัวคิดว่าการที่เธอร้องไห้ถือเป็นการระบายนะคะ ให้เธอร้องไปเถอะ ให้ฟังเพลงหรือทำอะไรก็ได้ที่จะเปป็นการระบายความอาลัยอาวรณ์ แต่สิ่งหนึ่งที่คุณควรทำคือฟัง เข้าใจ และแสดงความสำคัญว่าแมวตัวนั้นสำคัญจริงๆ อย่าพูดให้เธอเลิกเสียใจ ถ้าเป็นไปได้ก็ร้องไห้ไปด้วยกันกับเธอ เราว่าเธอปกตินะถึงยังไปทำงานได้ เพียงแต่เศร้า คุยกับใครว่าแมวตายคงไม่มีใครให้ความสนใจเท่าไร เลยต้องมานั่งร้องไห้คนเดียว กระบวนการของการอาลัยอาวรณ์นั้นจะมีอยู่นาน อาจเป็นเดือน ปี กว่าที่จะผ่านมันมาได้ บางคนหลายปี แต่พอผ่านได้แล้วก็จะเป็นความทรงจำที่ดี เอาใจช่วยนะคะ รวมทั้งคุณปุยนุ่นขาวด้วย เราว่าคุณดูแลเหมียวดีที่สุดแล้วล่ะ จากคุณ : พลอยเล็ก เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 17:18:30

ความคิดเห็นที่ 26 โอ้ เข้าใจ และเห็นใจคุณ กขกท และภรรยของคุณมากๆค่ะ ภรรยาทุกข์เพราะแมวตายจาก สามีทุกข์เพราะภรรยาเศร้า แต่มาสงสัยอยู่อย่าง ที่บ้านมีเลี้ยงแมวหลายตัวใช่มั้ยคะ มีอาการแบบนี้ทุกแมวที่ตายมั้ยคะ หรือเป็นเฉพาะตัวนี้ หรือ ตั้งแต่มีการเลี้ยงแมว ยังไม่เคยเจอแมวตัวเองตาย  ? ภรรยาคุณ ทำให้เรานึกถึงเรื่องนี้เลยค่ะ ลองเอาไปปรับใช้นะคะ เรื่องราวอันเกิดขึ้นจริงจากพระไตรปิฏก เป็นเรื่องของ เมล็ดพันธ์จากบ้านที่ไม่มีคนตาย เรื่องมีอยู่ว่า นางกีสาโคตรมี อุ้มลูกน้อยที่เพิ่งจะเสียชีวิต ร้องไห้ปริ่มใจจะขาด เหมือนคนเสียสติ วิ่งไปทั่วพระนคร หาคนที่จะมารักษาลูกตนให้ฟื้นคืน เมื่อได้เข้าเฝ้าพระพุทธองค์ ทรงรับสั่งให้นาง ไปหาเมล็ดพันธุผักกาดหยิบมือหนึ่ง มาเป็นเครื่องปรุงยา แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องเป็นเมล็ดพันธุ์ผักกาด ที่ได้จากบ้านที่ไม่เคยมีคนตายมก่อนเท่านั้นจึงสามารถใช้เป็นเครื่องปรุงยาได้ นางเที่ยวหาเมล็ดพันธุ์ผักกาดจากบ้านที่ไม่เคยมีคนตาย ปรากฏว่า หาเท่าไรก็ ไม่มี เพราะความจริงก็คือ ไม่เคยมีบ้านไหน ครอยบครัวไหน ที่ไม่มีคนตาย สุดท้ายนางจึงได้บรรลุธรรมว่า “สัตว์ทั้งหลายย่อมเกิดขึ้นและดับไป เหมือนเปลวดวงประทีป”และสุดท้ายได้บรรลุอรหัตผล จากคุณ : - (สมหนิง) เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 18:07:33

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแล้วเราจะร้องไห้ตามเลย ก่อนหน้านี้แมวเราป่วยหนัก คือจากที่สุขภาพแข็งแรงดี น่ารักมากกกกกก จู่ ๆ ฉี่ไม่ออก พอไปแอดมิทกลายเป็นว่าสารพัดโรคเลยทีนี้ พอย้ายไปรพส.จุฬา หมอตรวจทุกอย่างแล้วบอกว่า ปอดก็แย่ หอบตลอดเวลา ขาบวมทั้ง 4 ข้าง ฉี่ก็ไม่ออก ต้องเข้า Oxygen Cage ในห้อง ICU เราร้องไห้แทบจะตลอดเวลาที่ตื่นเลย เวลาอยู่ที่ทำงานก็พยายามฝืนไม่ร้องไห้ แต่พอไม่ไหวก็ร้องอีก ตอนนี้เค้าหายแล้ว เราดีใจมากแต่ยังสยองกับความรู้สึกตอนจะเสียเค้าไป นึกถึงทีไรเราก็กลัวมาก เราเข้าใจจขกท.และภรรยามากค่ะ อยากให้ผ่านช่วงเวลาเลวร้ายนี้ไปได้ พยายามปลอบใจเธอนะคะ พากันไปเที่ยว เปิดหูเปิดตา แมวตัวที่จากไปมีอะไรผูกพันเป็นพิเศษกับภรรยาคุณรึเปล่าคะ ถ้าปลอบไม่เก่ง เดินเข้าไปแล้วจับมือ โอบกอด ลูบหัวก็ได้นะคะ อ่านแล้วเศร้าจังเลยค่ะ จากคุณ : IrisGiRL เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 20:23:25

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านแล้วเศร้าจัง จากคุณ : ztango เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 20:45:22

ความคิดเห็นที่ 29 คุณสมหนิง คห. 26 ครับ ผมรู้สึกหนาวมากกับการที่จะต้องบอกคุณว่า แมวของเราที่เพิ่งตายไปนั้น เป็นแมวตัวแรกที่ตายครับ และเขาเป็นแมวบาดเจ็บที่เราช่วยเหลือมา ประคบประหงมกันอยู่นาน เธอรักและผูกพันมาก ผมยังนึกไม่ออกว่าถ้าแมวตัวอื่นๆ ที่เธอรักดังดวงใจตายไป เธอจะเป็นยังไง ผมเคยถาม เธอตอบขำๆ ว่าจะลางานเดือนนึงเพื่อบวชชีให้ --' จากคุณ : เป็นห่วงนะ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 21:20:13 A:124.120.2.36 X: TicketID:361594

ความคิดเห็นที่ 30 อันความรักมักก่อสุขทุกข์ผสม        จากหรรษากลายเป็นขมถมเท่าหนอ จะเทใจให้กับใครต้องรู้พอ           ความรักก็จะไม่ร้ายทำลายเรา รักคือบ่วงห่วงติดให้จิตยึด           รักมากไปเป็นมืดหน้าตามัวเข้า รักเผื่อแผ่แน่หนุนใจบรรเทา         เมื่อวันจากจะสร่างเศร้าแม้เขาไป จากคุณ : ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง) เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 22:43:12

ความคิดเห็นที่ 31 แนะนำอะไรไม่ถูกเลย  เพราะเราก็มีอาการเหมือนภรรยาคุณ ตอนแมวสุดที่รักตัวแรกตายไปใหม่ ๆ  เรายังอยู่บ้านทาวเฮาส์ ไม่มีบริเวณ เราเอาซากแมวไปฝังไว้ในกระถางมะลิซ้อนใบใหญ่ วางไว้ใกล้ ๆ ห้องนอน ทุกคืนก่อนนอนเราจะไปนั่งคุยรำพึงรำพันทั้งน้ำตากับกระถางมะลิที่ฝังร่างแมวใบนั้น  วันไหนฝนตกเรารีบเอาร่มไปกางกระถางมะลิไว้เพราะกลัวเหมียวเปียกฝน  ทุกเช้า ค่ำถ้าไม่รู้จะไปไหนก็ไปนั่งเฝ้ากระถางมะลิ พูดคุยกับเหมียวไปเรื่อยเปี่อย คุยไปก็ยิ้มทั้งน้ำตา จนวันย้ายบ้านใหม่เราก็ไม่ลืมที่จะย้ายกระถางมะลิใบนั้นมาด้วย  พร้อมกับบอกเหมียวว่าเราย้ายไปอยู่บ้านใหม่กันแล้วน๊า  เราจะไปอยู่ด้วยกันทุกที่ ทุกหนแห่ง  คิดย้อนไปแล้วเรารู้สึกสงสารตัวเองในช่วงเวลานั้นมาก ๆ ค่ะ  แต่มันก็ผ่านไปแล้วร่วมสิบปี ทุกวันนี้เรามีแมวตัวใหม่มาเลี้ยงมากมาย  เราก็ไม่เคยลืมแมวตัวเก่า แต่เค้าจะเป็นตำนาน จะเป็นความทรงจำที่ดี  ทุกวันนี้เราขับรถไปไหนคนเดียวเราก็ยังพูดคุยอะไรเรื่อยเปื่อยกับแมวเราเสมอ  เราเชื่อว่าเค้ายังอยู่ใกล้ ๆ ตัวเรา ไปไหนมาไหนกับเราอยู่ตลอดเวลา มีความสุขที่ได้พูด ได้คิดถึง  เวลาคิดถึงก็ไปทำบุญให้เค้า รักและเมตตาแมวตัวอื่น ๆ เป็นการตอบแทน ภรรยาคุณไม่ผิดปกติหรอกค่ะ  เพราะเราก็เคยเป็น อาจจะมากกว่าภรรยาคุณด้วยซ้ำ เราเชื่อว่ากาลเวลา จะช่วยให้ดีขึ้น  เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : สาวน้อยแตงไทย เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 23:03:08

ความคิดเห็นที่ 32 แล้วมันจะผ่านไปได้เองค่ะ ให้เวลาเป็นตัวช่วยนะคะ เราผ่านจุดนั้นมาแล้ว เข้าใจภรรยาคุณดี ตอนนี้ก็ได้แต่คิดถึง.......แต่เค้าจะยังอยู่เราเราตลอดไปค่ะ จากคุณ : ติรติรา เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 07:42:45

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านแต่ละความคิดเห็น เราเศร้ามาก ร้องไห้เลย เลี้ยงและรักเหมือนลูก บางทีคุยกับเค้า แล้วมองหน้าเค้ายังนึกในใจว่า ถ้าเค้าจากไป เราจะเป็นยังไง คงงาการหนักพอดู -__-" จากคุณ : via iPhone (Sugar Cube) เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 03:15:10