แม่สัญญาว่า แม่จะกลับมา......ใช่ไหมคะ?
|
|
.
หนูเป็นเด็กหญิงอายุประมาณ1-2เดือน หนูเกิดมาจากแม่หมาจรจัดที่ชื่อนํ้าตาลค่ะ หนูและพี่ๆของหนูเกิดที่ไซต์งานก่อสร้าง หนูมีพี่อีก6 ตัวและหนูเป็นตัวสุดท้อง
ครอบครัวของหนูได้มีข้าวกินวันละหนึ่งมื้อ เพราะคุณป้าที่เป็นคนงานก่อสร้างเขาห่อข้าวมาจากที่พักของเขา ป้าเขาจะคอยเอาข้าวมาเลี้ยงหนูและแม่อยู่เสมอ บางครั้งข้าวก็อร่อยมากๆ เพราะมีไก่และหมู แต่บางครั้งก็เป็นข้าวเปล่าๆ ไม่อร่อยเลยค่ะ หนูกับพี่ไม่ชอบเลย แต่แม่นํ้าตาลกินใหญ่เลยค่ะ หนูไม่รู้ว่าทําไมแม่กินข้าวเปล่าเยอะจัง แต่พอวันไหนเป็นข้าวที่มีเนื้อไก่ แม่กลับไม่ค่อยกินแต่ปล่อยให้พวกลูกๆได้กินกันใหญ่ สงสัยแม่นํ้าตาลคงไม่ชอบกินไก่แน่ๆเลย ดีๆๆ งั้นพวกเราหมํ่าไก่ให้หมดเลย เพราะแม่ชอบกินแต่ข้าวเปล่าๆนี่นา
อ่าาา อิ่มแล้วค่ะ แต่หิวนํ้าจังเลย เดินไปกินนํ้าดีกว่า นํ้าสีขุ่นๆที่อยู่ในกระป๋องนี่คงช่วยหนูดับกระหายได้ ปรกติแล้วหนูกับพี่ๆและแม่จะได้กินนํ้าก็ต่อเมื่อมีคนทํานํ้านองบนลานจอดรถ วันนี้หนูและแม่โชคดีที่ได้กินนํ้าขุ่นๆจากกระป๋องที่เขาใช้ผสมปูน แผล่บๆๆ ชื่นใจจังเลย
อิ่มแล้วก็เริ่มง่วง เดี๋ยวหนูขอตัวไปนอนใต้กองถุงปูนก่อนนะคะ แม่สอนเสมอว่าเวลาที่ใครจะเข้ามาทําร้ายพวกหนู ให้พี่ๆและหนูรีบเข้ามาอยู่ในนี้ เพราะที่นี่คือบ้านของพวกเราค่ะ ดูสิคะ มีนํ้านองอยู่เต็มบริเวณไปหมด หนูชอบมากเลยค่ะ เพราะว่ามันเย็นดี แต่เอ๊ะทําไมตัวหนูและพี่ๆมีก้อนสีขาวหนาๆขุ่นๆติดตามขนตามท้องและเท้าเต็มไปหมดเลยล่ะคะ มันคืออะไรคะแม่... แม่นํ้าตาลตอบว่ามันคือผงปูนที่ผสมนํ้าแล้ว ที่มันนองอยู่ในบ้านของเราไงล่ะ เด็กโง่ แม่เขกหัวหนูอย่างรักใคร่ นอกจากนี้แม่นํ้าตาลก็ยังพรํ่าสอนพวกเราเสมอว่าให้อยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว เพราะพวกเราเป็นหมาจรจัด หนูถามแม่ว่าหมาจรจัดคืออะไรคะ พี่ตัวสีขาวขนปุกปุยอ้วนจํ้ามํ่าหน้าตาน่ารักที่อยู่บ้านสวยหลังโตข้างๆที่ไซต์ก่อสร้างก็เป็นหมาจรจัดเหมือนกับพวกเราใช่ไหมคะแม่ หนูเห็นมีคนมาอุ้ม มากอดมาจุ๊บแล้วพี่ขาวก็ดีใจยิ้มอย่างมีความสุข แต่ทําไมไม่มีใครมาอุ้มมากอดพวกเราเลยล่ะคะ พี่เขาคงไม่เหมือนพวกเราใช่ไหมคะ หนูอยากเป็นอย่างพี่ขาวจังเลยค่ะแม่ หนูฟังแม่พูดไปเรื่อยๆจนหลับ คร่อกฟี้ๆๆๆๆ
หนูนอนหลับไปซักพัก ก็ได้ยินเสียงตุ้บเบาๆที่ข้างหู เสียงอะไรอ่ะคะแม่ แม่นํ้าตาลวิ่งไปดูด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก หนูและพี่ๆรีบลุกตามไปยืนข้างๆคุณแม่ แม่นํ้าตาลเงยหน้ามองไปที่ระเบียงของตึกที่ยังไม่ได้ก่อกําแพง แม่ขาร้องไห้ทําไมค่ะ แม่นํ้าตาลไม่ตอบ หนูได้แต่มองตามสายตาของแม่นํ้าตาลไปยังก้อนสีดําที่อยู่ข้างหน้า..... หนูร้องไห้โฮ ตะโกนถามแม่ว่านั่นคือพี่ชายของหนูใช่ไหมคะ แม่นํ้าตาลเดินเข้าไปดมๆที่ตัวพี่ชาย นั่งลงข้างๆร่างที่ไร้วิญญาณของพี่ชายหนู หนูร้องบอกแม่ให้ช่วยปลุกพี่ชายให้ตื่นจะได้ไหมคะ แม่ปลุกพี่ที แม่ปลุกพี่สิ พี่ขาตื่นขึ้นมาวิ่งเล่นกับหนูนะ หนูสัญญาว่าต่อไปนี้หนูจะไม่แย่งพี่กินไก่อีกแล้ว หนูจะให้พี่กินไก่ให้หมดเลย ขอแค่พี่ลืมตามองหน้าหนู พี่ขาๆ ตื่นนะคะ แม่นํ้าตาลยังคงนั่งนิ่ง
ซักพักป้าคนงานก่อสร้างผู้ใจดีก็มาเอาตัวพี่ชายหนูไป หนูเงยหน้าในใจถามป้าว่า จะเอาพี่หนูไปไหน อย่าเอาพี่ไปนะ เดี๋ยวพี่คงจะตื่น ถ้าพี่ตื่นขึ้นมาไม่เห็นแม่ ไม่เห็นพวกหนู พี่เขาจะคิดว่าพวกเราทิ้งเขาไป ป้าจ๋า อย่าเอาพี่ไปเลยนะ หนูขอร้อง หนูหันไปมองหน้าแม่นํ้าตาล ทําไมแม่ไม่ห้ามป้าล่ะคะ แม่ดูสิ ป้าเขาเอาพี่ชายไปวางไว้บนดิน ป้าเขาขุดดินทําไมคะ แม่ขาๆๆๆ หยุดป้าเร็วเข้า ป้าเขาเอาพี่ชายไปวางไว้ในหลุมดินที่เขาขุดแล้วค่ะ ไม่ได้นะ เดี๋ยวพี่ชายจะหายใจได้อย่างไร เศษดินเต็มหน้าเต็มตัวพี่ชายไปหมดแล้ว.......
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หนูเห็นป้าเอาพี่ๆของหนูไปไว้ในดินอย่างนั้น เมื่อประมาณเดือนที่แล้วป้าก็ทําแบบนี้กับพี่ของหนู แต่คราวที่แล้วเป็นพี่สาวของหนู หนูจําได้ว่าพวกเราพี่ๆน้องๆกําลังวิ่งเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน ซักพักก็มีอะไรก็ไม่รู้ใหญ่โตมากวิ่งตรงมาที่ที่พวกเราวิ่งเล่นกันอยู่ พี่ๆคนอื่นและหนูตกใจเสียงอันดังลั่นของมันก็เลยรีบหลบเข้าไปอยู่ใต้กองถุงปูน แต่พี่สาววิ่งกลับมาที่ใต้ถุงปูนที่เป็นเสมือนบ้านของพวกเราไม่ทัน พี่สาววิ่งเล่นอยู่ในที่โล่งและไกลจากกองถุงปูนออกไป พี่สาวได้พยายามวิ่งอย่างสุดชีวิตเพื่อที่จะเข้ามาหลบภัยจากไอ้ตัวประหลาดรูปร่างใหญ่โตนั่น พวกเราตะโกนเรียกพี่สาวให้วิ่งมาเร็วๆ อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้ว อีกนิดเดียวค่ะพี่
.......แต่มันเป็นอีกนิดเดียวที่ไม่มีวันที่จะถึง พี่สาวถูกบางสิ่งบางอย่างที่หนักเป็นตันทับลงที่กลางตัว ทําไมพี่สาวไม่ลุกขึ้นแล้ววิ่งต่อ อีกนิดเดียวก็จะถึงบ้านของพวกเราแล้ว ทําไมพี่สาวนอนราบอยู่กับพื้น ทําไมมีนํ้าสีแดงๆไหลออกมาจากปากและจมูกของพี่สาว
หนูไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย นอกจากเสียงของป้าที่ตะโกนว่า "ช่วยด้วย ลูกหมาถูกรถทับ" แม่นํ้าตาลรอพี่สาวอยู่ใต้ถุงปูนพร้อมกับพวกหนู แม่รอพี่อยู่แต่พี่คงไม่กลับมาอีกแล้ว พี่สาวพยายามวิ่งแล้ว แต่ระยะทางแค่ 2-3ก้าวของมนุษย์ มันกลายเป็นหลายสิบก้าวของลูกหมาตัวเล็กๆ พี่สาวนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น นํ้าสีแดงเริ่มไหลออกมานองพื้น แม่นํ้าตาลเดินอย่างหมดแรงเข้าไปหาพี่สาว หนูเห็นแม่ยืนมองพี่สาวอยู่นาน เห็นแม่พยายามเอาจมูกไปสัมผัสพี่สาว หนูไปยืนใกล้ๆแม่ หนูไม่ชอบกลิ่นนี้เลยค่ะแม่ กลิ่นนี้มันออกมาจากตัวพี่สาวที่ยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติง หนูไม่ชอบกลิ่นของนํ้าสีแดงนี่เลยจริงๆค่ะแม่ แม่เรียกพี่สาวให้ลุกขึ้นมาสิคะ นํ้าสีแดงนองไปหมดแล้วเดี๋ยวตัวพี่สาวติดกลิ่นนํ้าสีแดงนี่นะคะ แม่นํ้าตาลนิ่ง...... เอ๊ะนั่นป้ามาอุ้มพี่สาวไปไปทําไมคะแม่ อ๋อ รู้แล้วป้าใจดีจะเอาตัวพี่สาวไปอาบนํ้า กลิ่นนํ้าสีแดงจะได้หมดไปจากตัวพี่สาว หนูจะรอป้าเอาพี่สาวของหนูมาคืนนะคะ
แต่.....ป้าเดินผ่านก๊อกนํ้าไป ทําไมป้าไม่เอาพี่สาวไปอาบนํ้าล่ะคะแม่ ทําไมป้าเอาพี่สาวไปวางไว้บนดินล่ะคะ ป้าขารีบพาพี่สาวไปอาบนํ้าสิคะ นํ้าสีแดงเลอะเปรอะหน้าพี่สาวไปหมดแล้วป้ายังเอาดินไปกลบหน้าพี่สาวหนูอีกทําไมคะ หนูเกลียดป้า ป้าใจร้าย ป้าใจร้าย......
หนูหลับไปด้วยความโมโห พอหนูตื่นขึ้นมาอีกที หนูก็ยังคงมองหาพี่สาวของหนูอยู่ .....แต่หนูไม่เห็นพี่สาวของหนูอีกต่อไปแล้ว พี่สาวไปไหน?? ทําไมไม่กลับมาวิ่งเล่นกับหนูอีก??
หลายวันถัดไป หนูเห็นแม่นํ้าตาลมีท่าทีวิตกกังวล หนูได้ยินผู้ชายตัวใหญ่มาพูดกับป้าว่า จะเอาแม่และพวกหนูไปปล่อยวัด หนูถามแม่ วัดคืออะไรคะ?? วัดน่าอยู่ไหมคะ?? วัดคือบ้านใหม่ของพวกเราใช่ไหมคะ??
แม่นํ้าตาลไม่ตอบ ได้แต่ยืนนิ่งก้มหน้าคอตก......
วันรุ่งขึ้นมีคนเข้ามาที่ไซต์ก่อสร้าง หนูเห็นในมือของพวกเขาถือโซ่ และเชือกเส้นใหญ่ แม่นํ้าตาลตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด แม่ตะโกนบอกพวกหนูให้เข้าไปหลบใต้ถุงปูน ยังไม่ทันสิ้นเสียงแม่นํ้าตาล เชือกเส้นใหญ่ก็ถูกมัดอยู่ที่คอของแม่ แม่พยายามดิ้นให้หลุด พวกเราตกใจกันสุดชีวิต วิ่งหนีหัวซุกหัวซุน พวกเขาปรี่เข้ามาจับพี่ๆของหนู พี่ๆหนูร้องเสียงดังลั่น แม่นํ้าตาลพยายามสะบัดเชือกให้หลุดเพื่อเข้ามาปกป้องลูก
แต่อนิจาปมที่อยู่บนคอของแม่นํ้าตาลมันคือเงื่อนตายที่ไม่มีทางแกะออกได้ แม่นํ้าตาลถูกพาตัวขึ้นรถไปแล้ว พี่ๆของหนูถูกไล่จับไปจนหมด .....เหลือแต่หนูที่ยังคงซ่อนตัวอยู่ใต้ถุงปูน หนูมองแม่นํ้าตาลที่อยู่บนหลังรถกระบะ พี่ๆถูกลําเลียงขึ้นรถไปอยู่กับแม่นํ้าตาล แม่นํ้าตาลใช้จมูกแตะพี่ๆ พวกเขาส่งเสียงนับ 1 2 3 4 5 มีเสียงถามว่า แม่หมาหนึ่ง แล้วลูกอีกกี่ตัว ไม่มีคนตอบ...... แม่นํ้าตาลรู้ว่าหนูยังอยู่ใต้ถุงปูน แม่นํ้าตาลส่งสายตามาที่หนู พวกเขาเดินตรงมาที่ที่หนูซ่อนตัวอยู่ และเริ่มรื้อถุงปูน เพราะพวกเขารู้ว่าครอบครัวเราอาศัยอยู่ที่นี่ หนูพยายามเบียดกายเข้าไปในซอกที่ลึกที่สุด หนูกลัวจังค่ะแม่ หนูต้องทําอย่างไรคะแม่ แม่อยู่ตรงนั้นอยู่บนรถคันนั้น หนูอยู่ตรงนี้แม่มาช่วยหนูทีนะคะ หนูมองไปที่แม่นํ้าตาล แม่นํ้าตาลมองหน้าหนู แม่พูดอะไรนะคะ ไม่ค่ะแม่ แม่อย่าไป แม่อย่าทิ้งหนูไป ถ้าแม่และพี่ๆไม่อยู่แล้วหนูจะอยู่กับใคร หนูจะวิ่งออกมาแล้วนะคะ พวกเขาจะได้เห็นหนู พวกเขาจะได้จับหนูไปด้วยแล้วเราจะได้อยู่ด้วยกัน
เสียงแม่นํ้าตาลก้องเข้ามาในหู .........อย่าออกมานะลูก ซ่อนตัวให้ดี แม่หวังว่าหนูจะปลอดภัย ชาตินี้แม่คงไม่ได้เจอลูกน้อยของแม่อีกแล้ว ชาติหน้ามีจริงเราทั้งครอบครัวจะได้พบกันอีก แม่ขอให้ลูกของแม่เติบใหญ่อย่างมีความสุข ชาติหน้าฉันใดพวกเราขอไม่เกิดมาเป็นหมาจรจัดที่ต้องพลัดพรากจากกันอย่างนี้อีก.......
เสียงสตาร์ทรถดังกระหึ่ม ......หนูขอร้อง อย่าเอาแม่และพี่ๆของหนูไปเลยนะคะ ชีวิตนี้หนูมีแค่แม่นํ้าตาลและพี่ๆของหนูเท่านั้น ทําไมชีวิตของพวกเราถึงได้โชคร้ายนัก แม่ขาเพียงเพราะพวกเราเกิดมาเป็นหมาจรจัดที่ใครๆเขาก็รังเกียจใช่ไหมคะ พวกเราทําอะไรผิดถึงได้โดนกระทําแบบนี้ ผิดที่พวกเราเป็นหมาจรจัดใช่ไหมคะ ชีวิตพวกเรามันไม่มีค่าเลยใช่ไหมคะแม่
ยังไม่ทันหมดคําถามและคํารํ่าลา ......รถกระบะก็เคลื่อนตัวออกไปบนถนนใหญ่ โดยที่ยังมีสายตาของแม่นํ้าตาลที่ยังคงจ้องมองไปที่ใต้ถุงปูนถุงนั้น...........อย่างห่วงหาอาลัย
หนูน้อยได้แต่หวังว่าสายตาที่แม่นํ้าตาลมองมา คือคําสัญญาว่าแม่จะกลับมาหา มาอยู่กันเป็นครอบครัวดังเดิม โดยที่หนูน้อยไม่รู้เลยว่าสายตาที่แม่มองมาจนลับตา คือคําอําลาตลอดกาลจากแม่นํ้าตาลหมาจรจัดที่ไม่เป็นที่ต้องการของใครๆ แต่เป็นแม่หมาที่คอยให้ความรักและความห่วงใยลูกน้อยทั้ง 7ตัวอย่างหมดหัวใจ
แม่นํ้าตาลจากไปแล้ว พี่ๆจากไปแล้ว คงเหลือแต่หนูน้อยที่ยังคงซุกตัวอยู่ใต้ถุงปูนที่แม่นํ้าตาลเคยสอนไว้ว่า ที่นี่คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด หนูน้อยยังคงรอคอยแม่นํ้าตาลอย่างไม่รู้ชะตากรรม หนูน้อยได้แต่ภาวนาว่าคงจะเป็นวันนี้หรือวันพรุ่งนี้ ..........วันที่แม่นํ้าตาลจะกลับมา
ตอนนี้หนูน้อยอยู่ในความดูแลของคุณป้าที่เป็นคนงานก่อสร้างในไซต์นี้ สถานที่ก่อสร้างแห่งนี้อยู่ในซอยสุขุมวิท 85 เขตพระโขนง คุณป้าอยากให้เอาเรื่องของหนูน้อยตัวนี้มาบอกเล่าให้เพื่อนๆชาวพันทิปได้รับฟัง
หากสมาชิกท่านใดมีใจเมตตาอยากรับอุปการะแบ่งปันความรักให้กับ "หนูน้อย" กรุณาติดต่อ 087-331-4421นะคะ
.
| จากคุณ |
:
CIGGY 
|
| เขียนเมื่อ |
:
19 ก.ย. 55 19:27:27
|
|
|
| 
