มอมแมมจ๋า หนูทำตัวน่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
ตอนเด็กๆ เคยมีหมาคนข้างบ้านมาแอบคลอดลูกที่ใต้ถุนบ้านค่ะ พอบอกเจ้าของ เค้าก็มาเอากลับไปเลี้ยงต่อที่บ้าน และหลังจากนั้นมา ก็มีแอบมาพาลูกกลับมาอีกหลายครั้งค่ะ และเจ้าของก็มาเอากลับไปทุกครั้ง ( เจ้าของเค้าขายของที่ตลาดค่ะ ไม่มีเวลาดูแล และที่เลี้ยงหมาก็แค่ให้อยู่เฝ้าบ้าน ) แต่สุดท้าย แม่หมาก็ยอมอยู่บ้านตัวเอง แต่มีลูกหมาอยู่ตัวหนึ่ง ที่แม่หมาแอบเอากลับมาไว้ที่บ้านเรา และก็แอบมาให้นมทุกวัน แล้วก็ห้ามไม่ให้ลูกร้องด้วยนะ เพราะกลัวคนรุ้แล้วเจ้าของจะมาเอากลับไปอีก
นานหลายวันเลยนะคะ กว่าจะรู้ว่า แม่หมาแอบเอาลูกมาไว้อีก คือกว่าจะรู้ลูกหมาก็โตพอวิ่งออกมาเล่นซนได้แล้ว แต่พอรู้แล้ว พ่อก็ลงความเห็นว่า แม่เค้ามาแอบคลอดลูกบ้านเรา ก็แสดงว่า เค้าเห็นว่าคลอดที่นี่เด็กๆปลอดภัยแน่ แล้วยิ่งเอาลูกมาซ่อนไว้ที่นี่ตัวเดียว แล้วแอบมาให้นม พากันอยู่เงียบๆ ก็แสดงว่า เค้าอยากจะให้ลูกเค้ามาเติบโตที่บ้านของเรา สุดท้ายเลยบอกเจ้าของหมา ว่า แม่เค้าเอาลูกมาไว้ที่บ้านเราตัวหนึ่ง ถ้ายกให้ บ้านเราจะเลี้ยงตัวนี้เอง
จากนั้นมา ตลอดชีวิตของแม่หมา ก็มีข้าวกินทุกมื้อไม่ต้องอดอยากแล้วค่ะ เพราะทุกมื้อที่พ่อให้อาหารลูกหมา พ่อจะบอกให้ไปเรียกแม่มากินด้วย แล้วคุณเธอก็จะวิ่งไปบ้านโน้น และพาแม่มากินข้าวที่บ้านเรา และพอลูกตัวอื่นโตแล้ว แม่หมาก็จะมานั่งๆนอนๆเล่นที่บ้านเราตลอดค่ะ กลับไปบ้านตัวเองก็ตอนกลางคืน ลูกตัวอื่นก็ไปมีชีวิตของเค้า แต่แม่เค้าจะผูกพันกับตัวที่เอามาฝากไว้บ้านเราเท่านั้น .....จัดว่าเป็นแม่ที่ลำเอียงนะเนี่ย
ช่วงเด็กๆ แม่เค้าพาพี่น้องมาเล่นที่บ้านเรานะคะ เพราะกลัวลูกที่บ้านเราจะเหงา แต่พอเล่นเสร็จ เธอก็พาลูกๆตัวอื่นกลับบ้านตัวเอง ถ้าลูกตัวนี้เดินตามพี่ๆ แม่หมาจะพาเดินกลับมาส่งที่บ้านเราทุกครั้ง และทำหน้าดุลูกทุกครั้งที่ลูกวิ่งตาม
ครอบครัวเราเฝ้าดูความสัมพันธุ์ระหว่างแม่ลูกด้วยความซาบซึ้งใจ แม่เค้ารักลูกจริงๆ ไม่มีทอดทิ้งกันเลยค่ะ ตอนลูกท้อง แม่ก็ท้องพร้อมๆกัน พอคลอดมา เธอให้ลูกกินนมยายค่ะ ...สงสัยจะรับไม่ได้ที่ตัวเองกลายเป็นแม่เร็วเกินไป ...ยายก็อุ้มชูเลี้ยงหลานให้วัยรุ่นใจแตกไปสิ ....ฮา
แต่ก็ถือว่าแม่เค้าตัดสินใจไม่ผิด ที่เอาลูกน้อยหนึ่งชีวิตมาฝากบ้านเราไว้ เพราะพ่อก็สอนลูกหมาไม่ให้ลืมบุญคุณของแม่ ที่ตัดสินใจเอาเค้ามาแอบไว้บ้านคนใจดี เพราะเราก็เลี้ยงดูให้อาหารตัวแม่เค้าตลอดชีวิตเหมือนกันค่ะ จะน่าสงสารก็ตอนที่แม่เค้าแก่แล้ว และลูกวิ่งไปตามแม่มากินอาหาร แต่หาแม่ไม่เจอ เป็นแบบนั้นอยู่หลายวันค่ะ จนเจ้าของเค้ามาบอกว่า ตัวแม่ตายไปหลายวันแล้ว
ช่วงที่หมาเริ่มโต เรามาเรียนต่อแล้วค่ะ แต่โทรกลับบ้านทีไร ต้องให้พ่อเล่าพฤติกรรมของหมาแม่ลูกให้ฟังตลอด และก็จะโทรกลับบ้านบ่อยๆ ก็เพราะอยากฟังเรื่องราวของหมาแม่ลูก ช่วงนั้นมัวแต่มุเรียน แต่ก็ไม่ถึงกับตัดขาดกับทางบ้านก็เพราะพวกเค้าละค่ะ
จากคุณ |
:
คุณนายดอกไม้
|
เขียนเมื่อ |
:
29 ก.ย. 55 21:37:06
|
|
|
|