PANTIP.COM : J12786879 ปีป๊อต....ลูกเป็ดขี้เหร่(86) [สุนัข]

ความคิดเห็นที่ 5

เศรษฐกิจที่ดํ่าดิ่งลงเหวของเมกาที่ลามไปทั่วโลกหนนี้ ทําให้เราคนค้าขายเล็กๆน้อยๆเข็ดขี้อ่อนขี้แก่ไปเลย เหวบ้าอะไรดันมีหลายชั้นให้กระแทก ธุรกิจเจ๊งบ๊งกันไปมากมาย
หลุมขี้ที่อีตาบุชทิ้งไว้ให้กับประเทศชาติใหญ่เบ้อเริ่มยิ่งกว่าหลุมอุกาบาตบนดวงจันทร์ แม่น้องไทล่ะอดเห็นใจโอบามาไม่ได้ที่ต้องมาตามกวาดล้างเช็ดขี้ที่ตามมาไม่จบไม่สิ้นซักที

ภายในปีแรกที่โอบามาขึ้นตําแหน่งประธานาธิบดี ทีมศก.ของเค้ารีบหาทางช่วยไม่ให้ประชาชนล้มละลาย โอบามาเคยพูดตลอดว่า การที่บริษัทการเงินมีผลกําไรเอาๆ หรือรวยบนความทุกข์ยากของประชาชนในสภาพเศรษฐกิจขณะนี้นั้นเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง ประมาณ 9 เดือนหลังจากขึ้นรับตําแหน่ง ผลงานเด็ดก้อโผล่ออกมา รัฐบาลโอบามาออกกฏหมายปิดช่องโหว่การรีดเลือดปูจากค่าธรรมเนียมต่างๆของบัตรเครดิต แถมมีไปเค้นให้ทางเครดิตการ์ดออกทางเลือกให้กับประชาชนเพื่อจะได้มีโอกาสจ่ายคืนหนี้ด้วยดอกเบี้ยตํ่าแค่ 4-5% แม่น้องไทจําเรื่องนี้ได้ดีเพราะว่า ช่วงนั้นมีพ่อแม่ของนักเรียนหลายรายที่เรียนอยู่กับเราวิ่งเอาบัตรเครดิตใหม่มาวางให้ชาร์จแทน หลายคนเล่าให้ฟังว่า เค้าเอาหนี้เก่าในใบเดิมไปรับข้อเสนอดอกตํ่าที่ว่านี่แหละ รัฐบาลโอบามาช่วยประชาชนจริงจังมาก คุณคิดดู บีบบริษัทเครดิตการ์ดให้ลดดอกลงให้ประชาชน ไม่ใช่แค่จุดสองจุดเป็นน้ารดผักชีซะเมื่อไหร่ นี่บีบให้ลดกันเรียกว่าสิบเปอร์เซนต์เห็นๆ ข้อแม้ของสิทธิของการได้ดอกตํ่านี้คือ ต้องแลกด้วยการหยุดใช้บัตรใบนั้นสร้างหนี้ใหม่ และหนี้อันนี้ต้องจ่ายตรงตามเวลา ห้ามผิดข้อสัญญาจ่ายหนี้เลย แล้วหนี้ก้อนนี้จะได้รับดอกเบี้ยตํ่าไปตลอดจนกว่าจะจ่ายหนี้หมด รัฐบาลโอบามาทำตรงนี้ดีมาก มันเป็นการเปิดทางให้ประชาชนคนธรรมดาได้มีโอกาสลืมตาอ้าปาก มีสิทธิ์ปลดหนี้สินกองโตออกจากตัวในระยะยาวโดยไม่เจอดอกเบี้ยบานทับซะก่อน

ช่วงนั้นไทกับทะเลยังเล็กอยู่ บางทีแม่น้องไทนั่งรำพึงเรื่องการบ้านการเมืองกับพ่อน้องไทด้วยความกลุ้มใจ **ชั้นว่าศก. ตกตำหนนี้มันเขี้ยวสาหัสจริงๆนายู ว่าไหม ชั้นเห็นมันวิ่งไปมาอยู่แค่สองเกียร์ เกียร์ถดกับเกียร์ถอย ดูแล้วเครียดจริงๆ ต่อไปชีวิตชั้นจะเหมือนรุ่นปู่ย่าตายายของยูที่เย็บผ้าไม่ดูสีด้ายป่าววะ** กะโหลก

เศรษฐกิจตกตำของอเมริกามีเกิดมาแล้วหลายหน แต่ตามตำราว่ากันว่า ถ้าไม่นับศก. ตกต่าหนไอ้เปรตบุชนี้แล้ว หนที่นับว่าตีคู่สูสีกันเป็นหนที่ร้ายแรงมากที่สุดของเมกา ก้อต้องรุ่นตกต่าปี 1928 ปีนั้นเริ่มต้นด้วยการที่ตลาดหุ้นพังทลายก่อนแล้วตามมาด้วยภัยแล้งที่ซ้าเติมประเทศชาติเข้ามาติดๆกันอีกห้าหกปี เป็นช่วงก่อนที่อเมริกาจะเข้าสู่สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ปู่ย่าตายายของพ่อน้องไทเป็นคนเมกันรุ่นที่กำลังเป็นหนุ่มสาวในช่วงนั้นพอดี เค้าซึมซับความแร้นแค้นอดอยากหนนั้นแบบฝังหัว ฟังมาว่าผู้คนไม่มีงานทำ ไม่มีจะกินเยอะมาก แม่น้องไททันได้รู้จักคุ้นเคยกับย่ายายของพ่อน้องไทอยู่เกือบสิบปีเพราะเค้าอายุยืนกัน กว่าจะได้ท่องไปในสังสารวัฏก้อร่วมร้อยขวบ แม่น้องไทเลยได้ทันเห็นพฤติกรรมที่เรียกว่า โรคศก.ตกตํ่า (Depression Syndrome) โรคนี้มีจริงนา เป็นโรคทางจิตชนิดหนึ่ง คุณเอ๊ย ตระหนี่เรียกพี่! แทบไม่เคยทิ้งข้าวของอะไรเลย ใช้ทุกอย่างจนอณูสุดท้าย คิดดูแล้วกัน ขวดแยมที่เราๆตักออกมาป้ายขนมปังปิ้งกินจนหมดแล้ว เตรียมจะทิ้งลงถังขยะแล้วน่ะ ย่าของพ่อน้องไทสามารถแคะต่อได้อีกหนึ่งอาทิตย์อย่างสบายๆ เราไม่รู้ว่าเค้าแคะอะไร เรียกว่าคุณสมบัติพิเศษข้อนี้ตีคู่สูสีมากับตำนานของตระกูลคนจีนบ้านเราที่อากงอาม่าแขวนปลาเค็มไว้กลางโต๊ะให้นั่งมองเอา แล้วพุ้ยข้าวต้มเปล่านั่นแหละ ลูกหลานฝรั่งมันเองนั่งนินทาบรรพบุรุษว่า เป็นรุ่นเย็บผ้าไม่ดูสีด้าย คือ สักแต่ว่าเป็นด้าย สีอะไรก้อชั่ง เย็บผ้าได้ก้อเป็นพอ

จากคุณ : เขียวอ่อน

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 11:10:08