ตอนนี้เราเรียนอยู่ที่ออสเตรเลีย แต่หมาเรากะลังป่วยหนัก พ่อแม่พาไปหาหมอ เค้าว่าเลือดมันเป็นไรซักอย่าง (เราเดาว่าน่าจะเลือดจาง) แล้วเกี่ยวกะตับด้วย เค้าไม่ได้บอกอะไรมาก แต่ที่แน่ๆอาการของมัน ตอนนี้ไม่ขยับเลย ผงกหัวได้อย่างเดียว อึ ฉี่ ตรงที่นอนเลย
ลองนึกดู ยอร์กเชียร์ตัวกะเปี๊ยก นอนอยู่ในตู้ชั้นวางทีวี ที่ประจำของมัน แต่นอนเฉยๆๆ ไม่ขยับเลย
เมื่อวานเราร้องไห้ทั้งวันเลย ช่วยไรมันไม่ได้เลย อยู่ก็ไกล เมื่อก่อนโทรไป พอพ่อแม่ยื่นโทรศัพท์ให้มัน มันจะเลียๆๆๆ แต่ตอนนี้มันทำได้แค่ผงกหัวขึ้นมาเฉยๆๆ เราหวังว่ามันคงรู้ว่าเราเป็นห่วงมันมากแค่ไหน
เพื่อนเราบอกว่า ทำไมหล่ะมันไปสบาย จะเสียใจทำไม เราก็เลยนึกว่า เออ ก็จริงนะ อยู่อย่างนี้มันก็ทรมาน แต่ที่เราเสียใจมากคือ เราอยู่ไกล และมันยังเด็กอยู่เลย ปีนี้มันจะสี่ขวบเท่านั้นเอง
หมาตัวแรกของเรา จะต้องจากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ เราอยากเพียงได้เห็นมันอีกครั้ง หมาตัวเล็กๆที่มักจะทำให้พวกเราหัวเราะ หมาตัวเล็กๆที่ฉลาดเกินตัว หมาตัวเล็กๆๆที่ชอบไล่เห่าแมว แต่พอเผชิญหน้ากลับกลัวแมวซะนี่
หมาตัวนี้แหละ พูดกะมันแล้วมันฟังเข้าใจทุกอย่าง เราจะลืมมันได้ยังไง พรุ่งนี้จะเปิดเทอมแล้ว เราจะเรียนรู้เรื่องได้ยังไง เราพยายามหาอะไรทำ เพื่อไม่ให้นึกถึง สวดมนต์แล้วขอพรให้มันด้วย
เราหวังว่า หมอที่รพ.เกษตร จะช่วยมันได้ ไอ้ตัวเล็กๆๆนี่แหละ เรารักเท่าชีวิตเราเลย ต่อไปใครจะทำให้เราหัวเราะ กลับไปสิ้นปีนี้ ใครจะวิ่งมาหาเราตอนเราเปิดประตูบ้าน จะมียาอะไรมั้ย ที่ช่วยมันได้ จะมีใครมั้ยที่รักษาชีวิตมันได้ เราได้แต่หวังให้มีปาฏิหารย์ เพราะเราทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากขอ และ รอ
การสูญเสียครั้งแรกในชีวิต เจ็บปวดอย่างนี้เองหรือ เราเข้าใจแล้ว เราจะทำอะไรเพื่อรักษาชีวิตมันไว้ได้บ้าง??? เราเสียใจ เสียใจมาก
แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 47 19:24:05
จากคุณ :
emily ka 
- [
11 ก.ค. 47 19:19:45
]
หมาน้อยของเรากำลังจะตาย :'(
){kind=small}
