ความคิดเห็นที่ 1 วันที่ 6 ตุลาคม 2547 ผมเพิ่งกลับมาจากไปรับโบ้ที่ รพ. วันพุธนี้ไปธุระช่วงเช้ามา พอใกล้เที่ยงก็เสร็จงาน เลยแวะไปเยี่ยมโบ้ คุยกับคุณหมอบอกเล่าว่าโบ้ตอนนี้หายดีเกือบทุกส่วนแล้วยกเว้นแผลที่กลางหัวซึ่งหนังยังไม่ประสานเท่านั้นเอง ผมไปถึงเห็นโบ้แสดงอาการเริงร่ามากวิ่งไปวิ่งมาตามเสียงเรียกของพี่เลี้ยง พี่เลี้ยงโบ้เล่าว่าโบ้หลังจากเข้ามานอนห้องแอร์ตั้งแต่เช้าแล้วก็จะไปเลือกขนมมากินเองจากชั้นที่โชว์ไว้ (หมดค่าขนมไปหลายตังเหมือนกัน) หลังจาก 2-3 วันแรกที่นอนซมเพราะเจ็บแผลอยู่ เดี๋ยวนี้โบ้เดินทักทายหมาป่วยตัวอื่นๆ ที่ถูกผูกไว้ตามมุมต่างๆ ไปทั่ว ที่สำคัญไปเที่ยวขู่เขาอีกด้วย (อาจจะบอกให้หลบหรือหลีกทางก็ได้) หรือไม่ก็เดินไปดมตามกรงหมาเด็กและแมว คุณหมอเกรงว่าอาจจะไปเผลอมีเรื่องกับตัวอื่นหรือไม่ก็ถูกแมวตบเอาก็เลยอยากให้กลับไปพักผ่อนที่บ้านจนกว่าจะหายดีเอง อีกเรื่องหนึ่งคือเจ้าเซฟซึ่งติดคนเอามากๆ เวลาผมเข้าไปอยู่ด้วยในกรงเลี้ยงหรือปล่อยให้ออกมาเล่นกับพี่ลิลลี่มักจะแทะขนมอย่างสบายใจ แต่พอดันก้นเข้าห้องนอนกลับร้องไห้ตามแบบเด็กๆ ทีนี้จะปล่อยให้อยู่ตามใจชอบแบบพี่ลิลลี่ เจ้าเซฟก็ซนเหลือเกิน จะไปงับใบชวนชมและต้นลั่นทมซึ่งผมปลูกไว้ในบ้าน ทีนี้ก็รู้อยู่ว่าใบชวนชมใบลั่นทมนั้นมีพิษแบบยางน่องซึ่งเป็นยามีพิษ ผมก็เลยต้องเฝ้าแทบไม่ให้คลาดสายตา กลางคืนก็ร้องจนเกรงว่าบ้านอื่นซึ่งเขาไม่ได้รักหมารักแมวจะตามมาว่าเอา คุณหมอแนะนำว่าให้พ่อกับลูกเขาเจอกันดีกว่า ผมก็เลยต้องไปรับโบ้มา ตอนไปรับก็ไม่ลำบากหรอกครับ ไปที่คิวสี่ล้อเล็ก ถามหารถคันที่สามารถไปรับหมาได้ (ไม่รังเกียจ)เพราะโบ้ตัวใหญ่และมักเดินไปทั่วผมเกรงว่าหากใส่รถที่ผมขับมาอย่างเซฟแล้วจะควบคุมไม่อยู่เวลาโบ้ตะกุยตะกายขาออกจากร้านคุณหมอและพี่เลี้ยงตามมาส่งถึงรถกันทุกคน(ช่วยยกตัวโบ้ขึ้นรถอีกต่างหาก) จริงอย่างที่ผมคิดโบ้เห่าเสียงดังและตะกุยตะกายไปตลอดทาง แต่รถเขาขับสุภาพไม่เร็วทำให้ผมสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ตลอดด้วยสายรั้งและสายจูงที่ติดมากับโบ้ พอมาถึงบ้านคนขับก็มาช่วยยกโบ้ลงจากรถ ลิลลี่แสดงอาการกลัวและแปลกใจ เซฟละล่ำละลักเข้ามาทักทายและเลียให้จนโบ้รำคาญ ส่วนคุณเฉินหลบไปหาที่นอนอีกมุมหนึ่งดูท่าทางจะกลัวความใหญ่โตของโบ้ หลังจากเดินสำรวจบ้านใหม่อยู่ระยะหนึ่ง (ฉี่&อึเรียบร้อยแล้ว) โบ้ก็บ่นออกมาเสียงดัง (เห่าเป็นระยะๆ) เข้าใจว่าบ่นที่ห้องนอนไม่มีแอร์แม้อากาศจะร่มและชื้นเนื่องจากฝนที่เพิ่งตกลงมาใหม่ๆ (แต่ก็เย็นสู้แอร์ที่รวมปัญญาไม่ได้) เซฟตามไปป้วนเปี้นยอยู่แถวพ่อโบ้อย่างดีใจก็เลยกลายเป็นตอนเย็นนี้พ่อโบ้ส่งเสียงแทนเซฟไป แต่เสียงโบ้ใหญ่คิดว่าคงไม่มีใครรำคาญและสนใจสักเท่าไรนักเพราะข้างบ้านผมก็เลี้ยงหมาฝูงใหญ่เหมือนกันครับ วันนี้ใกล้เวลาอาหารของหมาและแมวแล้วผมคงต้องขอลาไปทำงานก่อนนะครับ 'ดุลย์ ป.ล.- เมล์ตอนนี้ไม่ค่อยดีก็เลย Attach รูปมาไม่สะดวกครับ เอาไว้มีเวลาและส่งได้เมื่อไรจะรีบส่งรูปโบ้กับเซฟและคุณเฉินมาให้ดูครับ จากคุณ : Jannyfer - [ 8 ต.ค. 47 09:27:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วันพุธตอนหัวค่ำ ช่วงให้อาหารเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยครับ ผมรีบแจกอาหารอย่างเร็วไว้ตามมุมที่ห่างกัน เจ้าเซฟตาลีตาเหลือกวิ่งชนถังน้ำกินหก ผมก็เลยต้องให้ข้าวแล้วรีบออกไปเอาน้ำกินที่ก๊อกข้างนอก ปรากฏว่าเจ้าเซฟพอพ่อมาก็ดีใจ กร่างและซ่ามากวิ่งไปแย่งอาหารทุกกอง พ่อโบ้กินพลางขู่พลางและไล่เจ้าเซฟ พอไปถึงกองพี่เฉินคราวนี้ก็เป็นเรื่องสิครับ เพราะพี่เฉินไม่เอาเรื่องใครก็จริง แต่เรื่องกินไม่ได้แน่นอน ตีกันเสียงดังลั่น ผมวิ่งเข้ามาเจอเซฟนอนหงายแต่ก็ยังเถึยงพี่เฉินอยู่หงิงๆ ส่วนพ่อโบ้ไม่สนใจใครรีบกินเพื่อทำเวลาอย่างเดียวก็เลยปิดประตูคั่นส่งเจ้าเซฟไปกินข้าวคนเดียวอีกด้านหนึ่ง คุณเฉินหมดอารมณ์ กินข้าว 2-3 คำแล้วเลี่ยงไปหาที่นอน ส่วนโบ้นี่สุดยอดจริงๆ ครับ ข้าวมีกี่กองตามหาเจอหมดทั้งๆ ที่ตาไม่เห็น พอตามกวาดข้าวทุกกองลงท้องไปหมดแล้วก็เดินไปกินน้ำเสียเกือบครึ่งถัง หลังเหตุการณ์สงบทุกคนต่างแยกย้ายกันไปหาที่นอน คุณเฉินไม่ไว้ใจพ่อตัวยักษ์กับลูกสาวจอมแสบ ก็เลยไปหลบมุมนอนนอกห้องนอนผมสงสารเขาไปหากระสอบพลาสติกมาตัดเป็นแผ่นปูตามพื้นเพื่อกันความเย็นจากพื้นดินจะซึมผ่านกระเบื้องปูพื้นขึ้นมา ช่วง 4 ทุ่มไปถึงตี 2 พ่อโบ้เข้าไปยึดพื้นที่ในห้องนอนผลัดกันเลียแต่งตัวกันไปมา 2 ตัวพ่อ-ลูกคุยกันกระหนุงกระหนิงด้วยความคิดถึงที่ต้องห่างกันมาถึง 2 วัน จากคุณ : Jannyfer - [ 8 ต.ค. 47 09:30:20 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แต่พอเช้ากลายเป็นว่าพ่อโบ้ร้อนเนื่องจากห้องนอนบุมุ้งลวดแถมเปิดไฟสว่างทั้งคืนก็เลยออกมานอนตรงที่นอนนอกบ้านที่ผมปูไว้ให้คุณเฉิน นี่ก็ยังนอนสบายอยู่เลยครับ ทั้งพ่อทั้งลูก เมื่อคืนก็ปรึกษากันกับภรรยาว่าคงต้องให้โบ้กินอาหารแค่มื้อเดียวเพื่อลดน้ำหนักตามหมอบอกแต่ก็คงจะหลังจากยาหมดเสียก่อน เพราะยามีทั้งหมด 6 เม็ด ก่อนอาหาร 1 หลังอาหาร 5 ยาป้ายแผลอีก 1 หลอด ที่จะเป็นปัญหาตามไปด้วยคือคุณเฉินที่มีอาหารสำรองเป็นอาหารเม็ดต่อไปนี้ก็คงต้องงดเพราะโบ้กวาดเรียบในมื้อเดียวอีกเช่นกัน เซฟอาจจะต้อรออกมากินต่างหากข้างนอกตอนออกมาเล่นกับพี่ลิลลี่ได้ แต่คุณเฉินคงยากหน่อย แต่ก็ค่อยๆ หาวิธีเอาก็แล้วกันครับ ยุคก่อนผมใช้วิธีผูกหมา 4 ตัวไว้ตามจุดต่างกันพอกินข้าวเสร็จแล้วถึงปล่อย แต่โบ้แรงมากคงใช้วิธีผูกไม่ได้ กิจวัตรประจำวันผมอยู่กับเรื่องหมาและแมวมากครับ เช้าตื่นขึ้นมาหากอยู่บ้านไม่ออกไปใหนก็ต้องปล่อยแมวในบ้าน ในส่วนของหมาลิลลี่เป็นหมาสาวรุ่นขี้เล่นและขี้เหงาต้องออกไปวิ่งกวดกันรอบบ้านเพื่อออกกำลังสักวันละ 1-2 รอบ(ตอนนี้มีเจ้าเซฟมาทำหน้าที่แทนแล้วก็เลยค่อยยังชั่วหน่อย) กับดูแลหมา-แมวตัวอื่นๆ 'ดุลย์ จากคุณ : Jannyfer - [ 8 ต.ค. 47 09:41:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เข้ามาอ่านข่าวโบ้ค่ะ จากคุณ : ผู้สาวเมืองยศ - [ 8 ต.ค. 47 09:56:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชื่นใจจริงๆเลยค่ะ.... โบ้ กะเซฟ และคนใจดีทุกๆคน ทำให้ วันนี้ของโบ้... มีความสุขมากๆเลย จากคุณ : blueblues - [ 8 ต.ค. 47 09:58:35 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้วชื่นใจมาก ๆ ค่ะ ดีใจแทนโบ้กะเซฟนะค่ะ ที่เจอคนดี ๆ อย่างคุณ ดลย์ ขอบคุณคุณ ดลย์แทนเจ้าโบ้กะเซฟด้วยนะค่ะ จากคุณ : โมโม่&โจโจ้ - [ 8 ต.ค. 47 11:32:36 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ดีใจแทนโบ้กับเซฟด้วยค่ะ จากคุณ : แม่มะกรูด (makod3) - [ 8 ต.ค. 47 13:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ฟ้าหลังฝนของโบ้ สดชื่นจริงๆ จากคุณ : pyramidas - [ 8 ต.ค. 47 13:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พี่ดุลยืเป้นคนละเอียดอ่อน จริง ๆ เลยเนอะพี่แจน โบ้ กะ เซฟ โชคดีมาก ๆ ที่ได้อยู่กับครอบครัวนี้ เฮ้อ โล่งใจ จากคุณ : note & rate - [ 8 ต.ค. 47 13:44:01 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณนะคะ คุณดุลย์ สำหรับความเมตตาที่มีให้โบ้ กะ เซฟ และน้ำใจสำหรับคนในจตุจักร ที่รอคอยข่าวของ 2 พ่อลูก ขอบคุณอย่างที่สุดเลยค่ะ จากคุณ : v.pok - [ 8 ต.ค. 47 14:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โบ้ เซฟโชคดีมากๆ ที่ได้เจอ บ้านใหม่ที่ใจดี และเมตตาอย่างงี้ ดีใจจังที่ได้อ่านช่าวคราวของโบ้ค่ะ จากคุณ : yuki san - [ 8 ต.ค. 47 15:58:01 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุยกันมาหลายเรื่องแล้ว แต่ยังไม่ถึงเรื่องยาของโบ้สักที โบ้มียา 2 มื้อคือมื้อเช้าและมื้อเย็น โบ้ค่อนข้างกินยายากคือหากใช้ระบบของคน ยาหลังอาหารจะต้องกินหลังจากกินข้าวแล้วประมาณ 1/2 ถึง 1 ชั่วโมง โบ้ไม่มีอาการดื้อหรือดุร้ายเวลาป้อนยาแต่จะอมยาไว้ในปากแล้วแอบไปบ้วนทิ้งทีหลังทุกเม็ด ขนาดที่ป้อนเข้าไปเกือบถึงโคนลิ้นแล้วก็ยังเอาลิ้นดุนยาออกมาได้อีก อาการแบบนี้ผมเคยพบในแมวหลายๆ ตัว ตอนหลังมียากินครอบจักรวาลของแมวแบบใหม่ที่ชื่อ Vibravet ของ ไฟเซอร์ (ตามร้านทั่วๆ ไปค่อนข้างหายากเพราะมีราคาแพง) หลอดละ 200-300 บาท ยาจะมีลักษณะคล้ายๆ ยาสีฟัน แต่หลอดยารูปร่างแบบเดียวกับเข็มฉีดยาเลยครับพอฉีดเข้าปากแมวแล้วจะติดเหงือก ติดฟันไปหมดทำให้คายทิ้งไม่ได้ ก็เลยค่อยยังชั่วไปหน่อยสำหรับแมวในบ้าน รักษาได้ผลมาหลายตัวแล้วครับ ทีนี้พอให้ไปสัก 2 มื้อผมเลยเปลี่ยนวิธีการใหม่โดยคลุกปนไปกับข้าว แต่เอายาวางโปรยไว้ระดับบนของกองข้าวและหั่นให้เป็นเม็ดเล็กๆ ปรากฏว่าข้าวหมดและยาก็หมดเรียบร้อยครับ โบ้จะกินข้าวจำนวนมากและด้วยความรวดเร็ว ผมเลยมาจับสังเกตุได้ว่าหากใส่ยาไว้ในข้าวโบ้คงไม่ทันสังเกตุและกลิ่นอาหารรวมทั้งรสคงกลบกลิ่นและรสยาได้หมด ยาที่ทางรวมปัญญาให้มาส่วนใหญ่ก็จะเป็นยาแก้อักเสบ ยาฆ่าเชื้อ ยาบำรุงประสาท (ยาบำรุงประสาทสีเหมือนยาบำรุงสมองคนที่ชื่อนิวไวเพล็คเลยครับ) แล้วก็ยาป้ายในแผลเพื่อเรียกเนื้อ มีเรื่องตลกของโบ้กับเซฟเล็กน้อย ตอนกลางวันผมอยู่ในบ้าน ได้ยินเสียงโบ้กับเซฟขู่กันไปมา พอผมวิ่งไปดูปรากฏว่าโบ้กำลังแทะกระดูกเทียมอยู่คาบไว้ปลายหนึ่งในขณะที่อีกปลายหนึ่งเซฟกำลังทึ้งเพื่อแย่งมาเป็นของตัวเอง (ก่อนที่โบ้จะมาบ้านผมเคยให้เซฟเอาไว้แทะเล่นแก้เหงา 1 อัน) ก็เลยต้องไปเอาอีกแท่งหนึ่งมาให้เพื่อที่จะไม่ต้องแย่งกัน ทีนี้พอมี 2 อันก็เลยหมดสนุกวางทิ้งไว้กับพื้นโดยไม่สนใจเล่นกันอีกเลย เจ้าเซฟพอพ่อตัวเองมาตอนนี้ก็เลยชักซ่าใหญ่ พี่เฉินนั่งหลบมุมอยู่นอกชายคา เดินรี่เข้าไปขู่ไล่ ผมละกลัวพี่เฉินแกจะอัดเด็กหงายท้องจมดิน แต่พอผมส่งเสียงทั้งคู่ก็แยกกันแต่โดยดีนะครับ เจ้าเซฟนี่ร้ายกว่าพอผมหันหลังให้ก็ขู่พี่เฉินรอบใหม่ทันที สรุปตอนนี้ก็เลยต้องปิดประตูแยกโซนกันตอนผมไปธุระนอกบ้าน จะเปิดให้เจอกันก็ตอนกลางวันที่ผมอยู่บ้าน คุณเฉินแกเลือกห้องด้านที่ติดกอกล้วยเพราะ 2 พ่อ-ลูกยึดที่นอนอีกฝั่งไปแล้ว ระยะนี้ผมคงเล่าเรื่องเจ้าโบ้กับเซฟลูกสาวโบ้มาถึ่หน่อยตามสภาพเหตุการณ์แต่หากเขาสบายดีและแผลหายเป็นปกติแล้วก็คงมีเรื่องเล่าน้อยลงครับ นอกจากว่าเราจะมีเรื่องคุยกันเรื่องอื่นต่อไปอีก ..........ที่เล่ามาก็เพียงแต่หวังว่าบรรดาคนที่เคยดูแลโบ้มา ไม่ว่าจะเป็นพ่อค้า-แม่ค้าแถวๆ นั้น หรือคนที่คอยพยาบาลรักษาและช่วยเหลือโบ้ยามเจ็บป่วยจะได้ทราบเรื่องและหายห่วง ไม่ใช่ข่าวของโบ้หายเงียบไปเลยนะครับ จากคุณ : 'ดุลย์ - [ 8 ต.ค. 47 16:27:04 A:203.113.33.11 X: TicketID:075284 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณดุลย์คะ อยากให้รับกุ๊กกิ๊กไปอยู่ด้วยจังเลยค่ะ ช่วงนี้เป็นโรคซึมเศร้า ไม่ค่อยทานข้าวเลยค่ะ จากคุณ : คุณเทอร์ - [ 8 ต.ค. 47 16:41:31 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณเทอร์ครับ ตอนนี้ที่บ้านค่อนข้างมีปัญหามากอย่างที่เล่าไปครับ ผมพยายามให้โบ้ เซฟ และคุณเฉินมีที่เดิน ที่วิ่ง ที่ทำกิจกรรมได้กว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ ทีนี้หากมีตัวอื่นที่สภาพทางร่างกายปกติเข้ามาอยู่แล้ว เข้ากับเจ้าของพื้นที่เดิมไม่ได้ก็น่าสงสารเจ้าของบ้านเขานะครับ เพราะต้องกั้นพื้นที่ใหม่ให้แคบลงไปเรื่อยๆ นี่ยังโชคดีที่เซฟเข้ากับพี่ลิลลี่ได้ และมีปัญหากับคุณเฉินแค่เพียงเล็กน้อย แต่ยอมรับว่าเซฟกับโบ้ดูแลลำบากระดับหนึ่งทีเดียวครับ บางครั้งโบ้นอนขวางประตูและเซฟจ้องจะวิ่งออกนอกบ้านหมาผมต้องใช้วิธีปีนเข้าปีนออกรั้วแทน ก็เหนื่อยเอาการครับเพราะไม่ใช่เด็กแล้ว ทีนี้หากปัญหาเพิ่มมากถึง 3 จุด ผมคงดูแลไม่ใหวแน่ครับ ที่สำคัญสงสารหมาตัวเก่าครับ ทุกวันนี้เวลาเล่นกับเซฟนอกบ้านหมาก็ต้องกอดลิลลี่ไว้ด้วยเพราะเขาดูซึมเศร้าคิดมากเรื่องหมาใหม่ๆ ที่นำมาเพิ่มเหมือนกันครับ จากคุณ : 'ดุลย์ - [ 8 ต.ค. 47 17:00:12 A:203.113.33.11 X: TicketID:075284 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อีกอย่างหนึ่งเจ้าของพื้นที่นี้ไม่ได้มีแต่หมานะครับ จริงๆ แล้วอยากจะบอกว่าแมวค่อนข้างเป็นใหญ่ในพื้นที่นี้ (ตามมติของสุภาพสตรี) ซึ่งก็หมายความว่าหากมีอะไรกระทบกระเทือนแมวต้องพิจารณาเป็นมติด่วนที่สุดหรือวาระเร่งด่วนครับ ในกรณีนี้โบ้ไม่มีปัญหาเนื่องจากวิ่งไล่กวดแมวไม่ได้แล้ว ส่วนกรณีของเซฟอาจจะต้องส่งไปเข้าโรงเรียนฝึกมารยาท (ที่ดีต่อ) แมว คือบางวันต้องไปอยู่ท่ามกลางฝูงแมว (ใหญ่) บ้าง โดยมีคนดูแลอย่างใกล้ชิด เพราะฉะนั้น....คุณเทอร์คงมองเห็นปัญหานะครับ และ....ผมไม่อยากทำอะไรที่เป็นลักษณะเดินหน้า...ถอยหลังไปมาครับ จากคุณ : 'ดุลย์ - [ 8 ต.ค. 47 17:09:22 A:203.113.33.11 X: TicketID:075284 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เขาพบว่าปัญหาของสุนัขส่วนใหญ่โดยเฉพาะในสังคมเมืองมักมีปัญหาเรื่องความเครียดจากการถูกขังในกรงแคบๆ เป็นเวลานานๆ ทำให้เกิดอาการทางจิตประสาทรวมถึงปัญหาเรื่องกล้ามเนื้อตึง ทำให้สุนัขเห่าตลอดเวลา เป็นการรบกวนเพื่อนบ้าน http://www.manager.co.th/SMEs/ViewNews.aspx?NewsID=9470000062614 จากคุณ : 'ดุลย์ - [ 8 ต.ค. 47 17:27:08 A:203.113.33.11 X:203.150.217.114 TicketID:075284 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ดีใจกะโบ้มั่กๆๆ จากคุณ : ปลาทูน่าในบ่อปลาพยูน - [ 8 ต.ค. 47 18:13:12 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณเทอร์ครับ การรับแมวหรือหมาจากต่างถิ่นเข้าบ้านแต่ละตัวสำหรับผม ถือว่าไม่ใช่ปัญหาเล็กน้อยนะครับ เอาตัวอย่างง่ายๆ ที่ปัญหาของโบ้นี่แหละครับ บางเวลาโบ้มักจะส่งเสียงเหมือนหอนเป็นระยะๆ (บ่อยๆ) ผมแอบไปสังเกตุพฤติกรรมของเขา คิดว่าโบ้ไม่ได้ทำไปเพราะไม่สบาย เท่าที่เห็นโบ้เหมือนรู้สึกตัวดี บางครั้งผมส่งเสียงเรียก โบ้ก็หันมาตามทิศทางของเสียงและแสดงอาการสนใจ .....โบ้มักมีน้ำลายมากตามประสาหมาอ้วน.... ถ้าผมเดาไม่ผิดการหอนของเขาเหมือนกับการประกาศความเศร้าใจในชีวิต...ครับ! เขาสงสัยว่าอยู่ดีๆ ทำไมวันหนึ่งเขาถึงไม่เห็นอะไรเลย...นี่หมายถึงอะไร?...และจะเป็นอีกนานเท่าใด?...แต่หากข้อสันนิษฐานของผมผิดหมดนั่นหมายถึง........ 1. คุณเฉิน/ 2. ลิลลี่ /3. เซฟ /4. ชีวิตผมเอง และ...แมวอีกหลายสิบตัวในบ้าน เพราะเซฟมักคลุกคลีอยู่กับโบ้ เลียและเล่นกัดกันไปมา ในขณะที่ลิลลี่กับเซฟ และเซฟกับคุณเฉินก็มีสัมพันธ์ภาพต่อกัน ผมเองคลุกคลีกับทุกตัว แม้จะพยายามใช้ระบบแบบห้องปลอดเชื้อคือใช้ชุดเสื้อผ้าคนละชุดกันระหว่างดูแลหมาและแมว แต่ก็ไม่ได้ 100 เปอร์เซ็นต์ ผมเองไม่ค่อยห่วงชีวิตตัวเองมากนักหรอกครับ แต่บอกตามตรงว่าหากผมเป็นอะไรไป ภรรยาผมก็คงแบกรับภาระ แมว 20 กว่าตัวและหมา (ในบ้าน) อีก 4 ต่อไปลำพังคนเดียวไม่ใหว ยังไม่นับรวมหมานอกบ้านอีกประมาณ 10 กว่าชีวิตที่ผูกปิ่นโตอยู่กับเรานะครับ นี่คืออีกเหตุผลหนึ่งครับ ผมเองไม่อยากเลอเลิศเป็นถึงนักบุญ แต่ในอีกข้างหนึ่งก็คงไม่อยากให้ใครมองหน้าในฐานะคนใจดำ อยากเป็นคนธรรมดาๆ ที่มีความรักมากกว่า...ความเกลียด/รังเกียจ...เท่านั้นเองครับ จากคุณ : 'ดุลย์ - [ 8 ต.ค. 47 22:09:59 A:203.113.33.6 X:203.150.217.117 TicketID:075284 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แวะมาอ่านนะคะ คุณดุลย์....เข้ามาเขียนเองเลย ขอบคุณค่ะ.... จากคุณ : Jannyfer - [ 9 ต.ค. 47 01:29:02 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ดีใจกับโบ้และเซฟมากๆที่เค้าสุขสบายดี มีคุณดุลย์คอยดูแลดีมากๆ ขอบคุณคุณแจนที่เอามาขึ้นกระทู้ให้ทราบ จากคุณ : byrd (byrd_r) - [ 9 ต.ค. 47 02:03:26 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ดีใจค่ะ... โบ้ เเละหนูเซฟ โชคดีที่สุดแล้วค่ะ ที่ได้อยู่กับครอบครัวคุณดุลย์ จากคุณ : noo ma-toom - [ 9 ต.ค. 47 02:08:54 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ดีใจแทนโบ้กับเซฟด้วยค่ะ จากคุณ : หม่ามี๊เบน (สวนสวย) - [ 9 ต.ค. 47 21:43:05 ]

ความคิดเห็นที่ 23 โบ้วันเสาร์นี้ดูจะมีความสุขมากขึ้น ผมแทบไม่ได้ยินเสียงโบ้เห่าแบบบ่นหรือหอนครวญครางเลย เสียงที่ได้ยินออกมาจากบ้านหมาเป็นระยะ ถี่บ้าง ห่างบ้างคือเสียงร้องให้หงิงๆ ของเจ้าเซฟที่อยากออกมาวิ่งเล่นกับพี่ลิลลี่ แต่เนื่องจากวันนี้ผมมีงานบ้านต้องทำหลายอย่างก็เลยไม่ได้ปล่อยให้ออกมาเล่นกัน บางครั้งก็มีเสียงเจ้าเซฟขู่ไล่ที่คุณเฉินเหมือนกับจะไล่ให้ไปหาที่อยู่ใหม่ (เป็นอย่างนั้นจริงๆ ครับเพราะไม่ว่าคุณเฉินจะหลบมุมไปตรงใหนเจ้าเซฟก็จะเดินรี่ตามไปขู่ไล่ทุกครั้ง ทุกมุมไป) อยากปล่อยให้คุณเฉินแกตีเด็กซ่าสักเล็กน้อย แต่พอแอบเดินไปดูคุณเฉินก็ชะงักทุกทีที่เห็นผมแอบดู พอไม่ไปดูต่างฝ่ายก็ต่างหามุมสบายนอนกัน คนที่ไม่เอาเรื่อง ไม่สนใจใครเลยกลับเป็นพ่อโบ้ เวลาเช้าพ่อโบ้ก็จะเดินโยกตัวไปที่สวนกล้วยเพื่อรับไออุ่นแดด ส่วนกลางวันที่แดดจัดหากไม่นอนหน้าห้องนอนซึ่งมีหลังคายื่นออกมาและหันหน้าบ้าน(หมา)ไปทางทิศเหนือทำให้ ร่ม อากาศเย็นสบายและไม่มีแดดส่องตลอดวัน ก็จะเดินเข้าห้องนอนไปเอกเขนกแทะแท่งกระดูกเทียมเล่นจนกว่าจะหลับ แผลกลางหัวของโบ้ยังไม่ติดกันดี ในแผลยังเป็นโพรงขนาดพอสมควรแต่ลักษณะแผลสะอาดและไม่มีการติดเชื้อ โบ้ค่อนข้างว่าง่าย มักจะเดินเอาหัวมาขวิดขาไปมาแบบประจบตอนผมเข้าไปดูแลเขาในกรงและยอมให้ทำแผลแต่โดยดี แต่ก็อยู่ไม่นิ่งเวลาทำแผล (หากนึกภาพไม่ออกก็ลองจินตนาการเวลาตัดผมเด็กแทนก็แล้วกันครับ) เอากระดูกมาแทะเล่นบ้างหรือไม่ก็ลุกไปหาน้ำกิน หนักเข้ายืนฉี่กลางลานบ้าน ฯลฯ เวลาทำแผลโบ้ต้องส่งเซฟเข้าห้องนอนแล้วปิดประตูลงกลอน กั้นประตูให้คุณเฉินอยู่อีกฝั่งหนึ่ง (ผมเคยมีประสพการณ์ทำแผลแมวตัวหนึ่ง แล้วตัวอื่นวิ่งมากัดผมให้ปล่อยตัวที่ถูกทำแผลเนื่องจากเราขึงเขาไว้อยู่กับที่ไม่ให้ดิ้นหนีไปที่อื่น) บ้านหมาที่แห่งนี้คงไม่ใช่ที่สบายอย่างสุดๆ ของโบ้กับเซฟ แต่ผมคิดว่าน่าจะเป็นที่ที่ดีกว่าที่อยู่เดิมของเขาซึ่งตอนนี้มีแต่อันตรายและไม่เหมาะสมสำหรับโบ้กับเซฟอีกต่อไป ที่นี่มีบริเวณให้เดินเล่น อึ&ฉี่ อย่างสบายใจ มีน้ำกินตลอดเวลา มีอาหารครบมื้อตามต้องการ ที่สำคัญไม่มีใครตามมารังแกหรือรบกวนการพักผ่อน และปลอดภัยจากสัตว์อื่นพอสมควร รั้วเรียบสูงไม่ต่ำกว่า 1.20 เมตรรอบด้านทำให้สัตว์อื่นๆ ล่วงล้ำบริเวณมาได้ยาก มีห้องนอนสำหรับหลบฝนและหลบแดดร้อนตอนกลางวัน และมีที่รักษาพยาบาลยามเจ็บป่วย ผมว่าเท่านี้ชีวิตที่เหลือของโบ้และอีกหลายปีของเซฟคงจะมีความสุขพอสมควรแล้วนะครับ จากคุณ : 'ดุลย์ - [ 9 ต.ค. 47 23:03:28 A:203.113.32.12 X:203.150.217.114 TicketID:075284 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คุณดุลย์น่ารักจังค่ะ มารายงานข่าวโบ้กะเซฟให้ดูทุกวันเลย ขอให้คุณดุลย์และครอบครัวมีความสุขมากๆนะค่ะ จากคุณ : byrd (byrd_r) - [ 10 ต.ค. 47 00:21:15 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอขอบคุณสำหรับความหวังดีและทุกๆ คำอวยพรครับ แต่อยากกล่าวซ้ำอีกครั้งหนึ่งว่า ..........ที่เล่ามาก็เพียงแต่หวังว่าบรรดาคนที่เคยดูแลโบ้มา ไม่ว่าจะเป็นพ่อค้า-แม่ค้าแถวๆ นั้น หรือคนที่คอยพยาบาลรักษาและช่วยเหลือโบ้ยามเจ็บป่วยจะได้ทราบเรื่องและหายห่วง ไม่ใช่ข่าวของโบ้หายเงียบไปเลยนะครับ เท่านั้นเองครับ จากคุณ : 'ดุลย์ - [ 10 ต.ค. 47 00:29:30 A:203.113.32.12 X:203.150.217.114 TicketID:075284 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คุณดุลย์คะ ขอบคุณในความเมตตาที่คุณมีให้กับโบ้และเซฟ คุณเข้ามาให้ชีวิตใหม่กับเค้าจริงๆคะ ขอให้คุณและครอบครัวมีความสุขพบแต่สิ่งดีๆนะคะ ขอบคุณจริงๆคะ จากคุณ : Dosscha - [ 10 ต.ค. 47 01:11:15 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เพิ่งเข้ามาอ่าน ดีใจแทนโบ้และเซฟ ขอคุณพระคุ้มครองคุณดุลย์และภรรยาให้มีสุขภาพกายสุขภาพใจและสุขภาพทรัพย์ สมบูรณ์ตลอดไปนะคะ น่ารักจังเลย จากคุณ : แม่การบูร+(กานพลู)+กวางลุ้ง= (การพลู) - [ 10 ต.ค. 47 22:24:50 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เรื่องของโบ้และเซฟ ผมก็คงจะค่อยๆ เขียนมาน้อยลงๆ ไปเรื่อยๆ นะครับเพราะไม่อยากจะให้เป็นนิยายเรื่องยาวและจะได้เอาเวลาไปดูแลเขาทั้งสองแทนหากมีท่านใดสงสัยหรืออยากทราบความเป็นอยู่ของโบ้กับเซฟในเวลาข้างหน้าก็ฝากถามมาทางคุณ Janyfer หรือคุณวันนี้ดีจัง แทนและผมก็จะตอบผ่านท่านทั้ง 2 อีกทีหนึ่งครับ สรุปเรื่องของโบ้ตอนนี้ก็คือเขาสบายใจขึ้นมากแล้วครับ จากการสอบถามหาข้อมูลการดูแลจากหมอฟ้าที่ ร.พ. รวมปัญญา (ผมได้ข้อมูลมาว่าหมอฟ้าเคยเก็บลูกหมาตาบอดจากตลาดสดมาเลี้ยงที่บ้านถึง 2 ตัว) หมอฟ้าเล่าว่าหากเราจัดที่อยู่ที่มีพื้นที่และรูปแบบแน่นอนให้เขาอยู่อาศัยเขาจะปรับตัวได้เอง ซึ่งข้อมูลนี้ก็เป็นจริงสำหรับโบ้ โบ้จะมีอาการเดินชนผนังบ้างเล็กน้อยแต่ส่วนใหญ่เขาสามารถเดินไปห้องน้ำเอง หาน้ำกิน (มีถังน้ำกินขนาด 5-6 ลิตรวางอยู่ 2 จุด) เองได้ ซึ่งโบ้หิวน้ำบ่อยมากเนื่องจากความอ้วน แต่ก็เป็นผลดีต่อสุขภาพโดยรวมและการขับถ่าย โบ้ยังมีจมูกและประสาทหูที่ดีมาก สังเกตุจากการเดินไปหาของเล่นมากัดแทะเองได้ไม่ว่าเจ้าเซฟจะเอาไปทิ้งไว้มุมใหนก็ตามและเมื่อผมเอาอาหารใส่ถุงพลาสติกเดินมาส่งให้กินโบ้จะทำท่าเหมือนมองตามและเดินรี่เข้ามาที่ผมได้ทันทีอย่างไม่ลังเล(กำหนดทิศทางจากเสียงก๊อบแก๊บของถุงพสาติกและกลิ่นของอาหาร) ส่วนใหญ่แล้วโบ้จะหาที่นอนอยู่เงียบๆ ตามมุมสบายในเขตบ้านหมา เมื่อตื่นก็เดินเล่นหรือไม่ก็เอากระดูกเทียมมาขบแทะไปเรื่อยๆ อย่างสบายอารมณ์ เจ้าเซฟก็จะมากวนใจบ้างเป็นระยะๆ สังเกตุจากเสียงขู่ไล่แบบรำคาญของโบ้ หากผมเข้าไปทำแผลหรือดูแลความเป็นอยู่ของเขา เขาก็จะเดินมาหาพร้อมทั้งเอาสีข้างหรือหัวมาขวิดอย่างประจบ อีกกิริยาอาการที่โบ้มักทำบ่อยๆ เวลากินข้าวหมดกองก็คือการยืนคร่อมและฉี่ใส่ถุงข้าวด้วยการฉี่ปริมาณมากแบบต่อเนื่อง เสร็จแล้วก็จะเดินไปหาของเล่นมาแทะแทนการสีฟันหลังอาหาร ว่ากันตามจริงแล้วโบ้แทบไม่ยุ่งกับใครเลย กิน-พออิ่มแล้วก็นอนหลับ ผมไม่เคยเห็นที่อยู่เก่าของโบ้เขา แต่คิดเอาเองว่าที่นี่คงเงียบกว่ากันเยอะ ประสาททางผิวหนังของโบ้ก็ดีนะครับเพราะตอนเช้าเขาจะเดินไปหามุมที่แดดส่องได้เอง กลางวันนอนกลางแจ้งตรงที่แดดส่องไม่ถึงหรือไม่ก็ตามซอกเย็นๆ พอตกกลางคืนก็เดินเข้าไปนอนห้องนอนได้เอง (ห้องนอนตอนนี้รกยิ่งกว่าเดิมเพราะสองพ่อลูกฉีกกระดาษเล่นกันไว้เกลื่อนเลย) อยากจะเล่าถึงเจ้าเซฟบ้าง เซฟตอนนี้เป็นตัวยุ่งหรือจอมแสบของหมาหลายตัว เวลาผมเปิดประตูเข้าบ้านหมาเซฟจะวิ่งมาจุกอยู่ที่ประตูเพื่อสวนทางออกมาทำให้บางครั้งพ่อโบ้ก็พลอยสนใจไปด้วย (อาจจะนึกว่ากำลังจะมีกิจกรรมการกิน) พอพ่อโบ้เดินโยกตัวมาที่ประตูบ้างเจ้าเซฟก็เลยอาศัยหัวพ่อเป็นที่ต่อตัวเพื่อปีนกำแพงออกมาด้านนอกทำให้พ่อโบ้อารมณ์เสียทุกที (เนื่องจากถูกปีนหัว) เวลาเห็นผมก็จะรี่เข้าไปหาคุณเฉินเพื่อไล่ไม่ให้มาแข่งเสนอหน้า แต่หากไม่มีผมก็มักจะอยู่คนละมุมและเกรงคุณเฉินนิดๆ พี่ลิลลี่ตอนนี้ก็ชักรำคาญเจ้าตัวยุ่งหน่อยๆ เนื่องจากชอบชวนเล่นไม่เป็นเวลา พี่ลิลลี่มักชอบเล่นวิ่งไล่กวดกันเฉพาะตอนเช้าและตอนเย็น แต่กลางวันบางวันที่เจ้าเซฟออกมานอกบ้านหมา มักจะบุกเข้าไปถึงห้องนอนของพี่ลิลลี่ (ใต้ท้องรถ) ทำให้พี่ลิลลี่อารมณ์เสียเพราะถูกปลุก (นอนน้อยเดี๋ยวหน้าไม่เด้ง) และบุกรุกห้องนอนส่วนตัว เนื่องจากพี่ลิลลี่ชอบการนอนตอนกลางวันมาก (กลางคืนต้องตื่นมาตรวจความเรียบร้อยรอบตัวบ้าน) พอยอมออกไปวิ่งเล่นกันก็มักจะแย่งพี่ลิลลี่กินน้ำตอนพักรอบก่อนทุกที เดี๋ยวนี้เวลาเจ้าเซฟมาชวนเล่นก็มักจะเจออาการไว้ตัวของพี่ลิลลี่แม้ว่าพยายามจะประจบประแจง พี่ลิลลี่ก็มักจะนั่งดูเฉยๆ เสียเป็นส่วนใหญ่ และหลังจากส่งเซฟกลับเข้าห้องแล้วลิลลี่มักจะตามมาประจบจนผมต้องดึงตัวมากอดกันทุกวัน เซฟดูจะติดคนมากกว่าเรื่องอื่นๆ ตอนผมไปรับเซฟออกมาเล่นนอกบ้านหมาก็มักแวะเข้าไปดูพ่อโบ้นิดหน่อย เจ้าเซฟมักเถลือกถลนแซงขาผมออกไปก่อน พอหันกลับมาเห็นว่าผมอยู่ในบ้านหมากับพ่อโบ้ก็วิ่งกลับมาตะกายรั้วจะปีนกลับเข้ามาข้างใน ภรรยาผมเคยพูดเล่นๆ ต่อหน้าเจ้าเซฟว่าหากความประพฤติไม่ดีจะส่งกลับไปอยู่ที่สพานตากสิน เจ้าเซฟก็มักจะนั่งเอียงคอมอง ปล่อยลิ้นห้อยออกมาก แบบประจบเสมอ คิดว่าหากเซฟโตขึ้นอีกนิดและไม่ซนมากก็อาจจะอยู่กับพี่ลิลลี่ในตอนกลางวันและเฝ้าพ่อโบ้+อยู่คุยกับคุณเฉินตอนกลางคืนอย่างที่วางแผนไว้ได้ครับ จากคุณ : 'ดุลย์ - [ 11 ต.ค. 47 13:12:43 A:203.113.32.6 X:203.150.217.117 TicketID:075284 ]

ความคิดเห็นที่ 29 มีข่าวดีชิ้นเล็กๆ ครับ เย็นวันนี้ผมให้อาหารแมวและพอถึงคิวอาหารหมาก็เริ่มมืดพอดี ผมต้อนเจ้าเซฟเข้าไปกินข้าวในห้องนอนและปิดประตูลงกลอนเสียเพื่อไม่ให้คอยวิ่งไปกวนตัวอื่น ปิดประตูคั่นให้อาหารพ่อโบ้แล้วก็ข้ามกลับไปให้อาหารคุณเฉินอีกฝั่งหนึ่ง ทุกตัวกินข้าวหมดกองและต่างทำเวลากันอย่างรวดเร็ว พ่อโบ้พอกินข้าวหมดกองก็ยืนคร่อมถุงข้าวแล้วฉี่ใส่ถุงข้าว (หมาตัวผู้ที่ยังไม่ได้ตอนจะมีพฤติกรรมอย่างนี้เกือบทุกตัว) เสร็จแล้วก็เดินโยกตัวเลาะตามผนังไปทั่วบริเวณ ตอนแรกผมนึกว่าเขาหิวน้ำตามปกติที่จะต้องกินน้ำตามเป็นปริมาณมากเช่นกันเมื่อทานข้าวเสร็จ แต่พอยกถังน้ำตามไปเขาก็ไม่กินกลับเดินวนไปรอบบริเวณซึ่งค่อนข้างมืดเพราะผมปิดประตูคั่นรวมทั้งประตูห้องนอนทำให้แสงส่องไม่ถึงพื้นทางเดิน โบ้เดินเหมือนจะตามหาอะไรสักอย่าง พอเห็นว่าทุกตัวต่างกินข้าวหมดกองแล้วผมก็ตามเก็บถุงพลาสติกตามพื้นเพื่อกันโบ้เดินเหยียบหรือลื่นหกล้ม เปิดประตูห้องนอนหมา โบ้พอเห็นแสงไฟส่องสาดพื้นออกมาจากห้องนอนก็เดินตรงรี่เข้าไปเอนตัวลงนอนพักในห้องนอนหมาอย่างสบายใจ สิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจก็คือโบ้ทราบได้อย่างไรว่าประตูห้องนอนเปิด ซึ่งถ้าจะให้เดาก็คือตาข้างที่ยังเหลือของโบ้ไม่ได้บอดสนิทอาจจะพอเห็นลางๆ ทำให้สามารถแยกแยะความสว่างออกจากความมืดได้ ซึ่งผมคงจะต้องค่อยๆ สังเกตุดูอีกทีหนึ่ง แต่ถ้าจำไม่ผิดโบ้สามารถเดินผ่านประตูแคบได้ ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นจริงๆ ก็นับว่าโบ้ยังพอมีบุญช่วยอยู่บ้างนะครับ การที่ตายังสามารถแยกแยะได้ระดับหนึ่งทำให้โบ้ไม่ค่อยเดินชนผนัง แต่มักจะเดินเลียบเลาะผนังไปแทน ปัญหาอย่างเดียวที่โบ้มีอยู่ในขณะนี้คือโบ้มักกินจุทั้งน้ำและอาหารทำให้ฉี่บ่อยและฉี่ไม่เป็นที่หากเป็นบริเวณนอกห้องนอนก็ไม่เป็นปัญหาเพราะผมมักต่อสายยางมาฉีดล้างทำความสะอาดถึงบริเวณที่โบ้ฉี่ไว้ แต่พอโบ้ฉี่ไว้ในห้องนอนก็จะทำความสะอาดยากหน่อยเนื่องจากว่าพื้นห้องนอนไม่ถูกแดดทำให้แห้งช้าและหากพื้นเปียกชื้นมากๆ จะทำให้โบ้ไม่สบาย ได้แต่หวังว่าข้อสันนิษฐานของผมจะถูกต้อง เพราะมันจะเป็นผลดีกับโบ้ระดับหนึ่งทีเดียวนะครับ จากคุณ : 'ดุลย์ - [ 11 ต.ค. 47 21:35:19 A:203.113.32.14 X:203.150.217.118 TicketID:075284 ]