ความคิดเห็นที่ 1 ต้นกำเนิดการกินเนื้อหมา นับเป็นเวลากว่า 100,000 ปีแล้ว ที่หมาได้พิสูจน์คุณค่าของตนเองให้แก่มวลมนุษยชาติได้รับรู้ว่า “หมาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์” สมควรอย่างยิ่งที่จะได้รับสถานภาพการปกป้องชีวิตอย่างดีและปลอดภัยที่สุด แต่เหตุเพราะใดมนุษย์กลุ่มหนึ่งกลับฆ่าเพื่อนที่ดีที่สุดของตัวเองได้อย่างไร้ความปรานี ไม่มีหลักฐานทางประวัติศาตร์ของประเทศเกาหลีว่าการกินหมาเป็นประเพณีหรือวัฒนธรรม รู้เพียงแต่ว่าคนเกาหลีใช้เนื้อหมาทำเป็นอาหารมาเป็นเวลานานมากแล้ว หากบอกว่าคนเกาหลีกินเนื้อหมามานานกว่าประเทศอื่นๆ ก็คงจะไม่ผิดนัก อีกทั้งไม่มีหลักฐานทางการแพทย์ใดๆ ว่าการกินหมามีประโยชน์ต่อสุขภาพ ความเป็นจริงก็คงเป็นแค่ความพิสดารและความเชื่อที่งมงายของมนุษย์กลุ่มหนึ่งเท่านั้นเอง สมัยก่อนตลาดโมราน ซึ่งอยู่ห่างจากกรุงโซล ประเทศเกาหลี เป็นแหล่งขายเนื้อหมาโดยเฉพาะ เพื่อนฉันนับร้อยตัว ทุกขนาด ทุกอายุ โดนกักขังอยู่ในกรงอย่างแออัดที่มีอุณหภูมิร้อนถึง 38 องศาเซลเซียส โดยปราศจากน้ำดื่ม เพื่อนตัวใหญ่ของฉันบางตัวโดนกักขังอยู่ในกรงเหล็กที่มีความสูงเพียง 40 เซนติเมตร เรียกว่ายืนไม่ได้เลย ต้องนอนเรียงกัน นอนทับกัน ตัวที่อยู่ล่างสุดก็แย่หน่อย เพราะหายใจไม่ออก บางตัวก็ขาดใจตายในกรงเหล็กก็มีเหมือนกัน แต่ด้วยสัญชาตญาณของความเป็นหมา เพื่อนฉันต่างพยายามผลัดกันเลียเพื่อนตัวอื่นๆ เพื่อทำให้ร่างกายได้รับความเย็น การทรมานมีหลายรูปแบบ เช่น ถ้าเป็นลูกหมา จะโดนเจาะเยื่อแก้วหูและหลอดเสียง เพื่อไม่ให้มีเสียงเมื่อโตขึ้น บ้างก็โดนหักแขนหรือขาเพื่อไม่ให้เคลื่อนไหวได้ บ้างก็โดนแขวนคอแล้วตีด้วยไม้กระบอง บ้างก็โดนช๊อตด้วยกระแสไฟฟ้า บ้างก็กินอาหารที่ผสมกรดกัมมะถัน บ้างก็โดนต้มทั้งเป็น หรือแม้กระทั่งแทงที่ต้นขาเพื่อให้เลือดไหลอย่างช้าๆ และถลกผิวหนังขณะที่ยังมีสติอยู่ เรียกได้ว่ากรรมวิธีการฆ่าทุกรูปแบบนั้น เป็นการฆ่าอย่างโหดร้ายป่าเถื่อนมากๆ เท่าที่ “สมองของมนุษย์” จะสรรหาสารพัดวิธีมาทรมานได้ เพียงเพราะความเชื่อที่งมงายของมนุษย์ที่ว่า “ยิ่งเจ็บปวดทรมานมากเท่าไหร่ รดชาดของเนื้อหมาก็จะอร่อยมากยิ่งขึ้นเท่านั้น” ฉันได้ยินมนุษย์พูดกันว่า “ถ้าให้พวกมันตายแบบง่ายๆ ไม่เจ็บปวดอะไรเลย ก็ไม่อร่อยสิ รสชาดก็คงจะไม่แตกต่างจากเนื้อหมู เนื้อไก่ เนื้อวัว ทั่วๆ ไป” จากคุณ : คุณเทอร์ - [ 27 ต.ค. 47 10:45:49 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หมาท่าแร่ สำหรับการกินหมาในประเทศไทยนั้น คนไทยเชื้อสายญวนกลุ่มหนึ่งที่อพยพมาตั้งถิ่นฐานในจังหวัดสกลนครเมื่อปีพ.ศ. 2427 มีค่านิยมในการกินเนื้อหมาในช่วงฤดูหนาว เพราะเชื่อกันว่าเนื้อหมาจะทำให้ร่างกายอบอุ่น แต่เมื่ออาหารการกินขาดแคลน หมาที่เคยเป็นสัตว์เลี้ยงประจำบ้าน ก็กลายมาเป็นอาหารการกินภายในครอบครอบครัวและทำขายกินภายในหมู่บ้าน จนถึงขั้นพัฒนาเป็นการค้าหมาข้ามชาติจนถึงทุกวันนี้ นับเป็นเวลากว่า 50 ปี ที่การฆ่าชำแหละหมาเพื่อการค้าเนื้อและหนังได้เกิดขึ้นในประเทศไทย บ้านท่าแร่ ถนนสายท่าแร่-ศรีสงคราม ตำบลท่าแร่ อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร ได้ชื่อว่าเป็นแหล่งศูนย์กลางการฆ่าชำแหละหมารายใหญ่ จนถึงกับได้ขนานนามว่าเป็น “เมืองกินหมา” ทั้งที่ความเป็นจริงคนสกลนครเพียงต้องการหนังของหมาเพื่อการส่งออกเท่านั้น ส่วนเรื่องการกินเนื้อหมานั้นเป็นเพียงผลพลอยได้ เดือนสิงหาคม พ.ศ. 2538 หนังสือพิมพ์ Sunday Express ของประเทศอังกฤษ ได้ลงข่าวเรื่องการฆ่าชำแหละหมาอย่างทารุณที่โรงฆ่าหมา จังหวัดสกลนคร และในเดือนกันยายนปีเดียวกันนั้นเอง สื่อมวลชนต่างประเทศอีกแห่งหนึ่งก็ได้เผยแพร่กระบวนการฆ่าชำแหละหมาอย่างทารุณ โดยการนำไปถ่ายทอดเป็นบทความและสารคดี ทั้งในทวีปยุโรปและทวีปอเมริกา จนมีการร้องร้องเรียนผ่านสถานทูตไทยในประเทศต่างๆ เป็นเหตุให้กระทรวงการต่างประเทศมีคำสั่งให้ตรวจสอบเรื่องการฆ่าหมาเพื่อการค้าในจังหวัดสกลนคร หลังจากนั้นเป็นต้นมา ข่าวคราวเรื่องการกินหมากลายเป็นประเด็นสำคัญที่ถกเถียงกันมาโดยตลอดจนถึงทุกวันนี้ แม้ว่าทางหน่วยงานที่เกี่ยวข้องพยายามที่จะหาทางยุติการการฆ่าชำแหละหมาเพื่อการค้าเนื้อและหนัง แต่ก็ไม่มีกฎหมายใดๆ สามารถเอาผิดอะไรกับกลุ่มพ่อค้าหมาและผู้มีอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังนี้ได้เลย ในทางตรงกันข้าม กลับดูเหมือนว่าอาชีพหรือธุรกิจนี้จะยังคงทำไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุด เพียงเพราะเหตุผลสั้นๆ ว่า “คือวัฒนธรรม” จากคุณ : คุณเทอร์ - [ 27 ต.ค. 47 10:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มือนี้ที่เลี้ยงดู มือนี้แหล่ะที่ฆ่าฉัน “พอเค้ารู้ว่าแม่ท้อง เค้าหาข้าวหาน้ำให้แม่กินมากเป็นพิเศษ เค้าบำรุงสุขภาพให้แม่เป็นอย่างดี เค้าพาแม่ไปหาหมอ วันที่ลูกออกจากท้องแม่ เค้านี่แหละ ใช้มือของเค้าอุ้มลูกขึ้นมาเช็ดตัวอย่างทะนุถนอม มือนี้แหล่ะ หาน้ำหานมให้ลูกกิน มือนี้แหล่ะดูแลลูกแทนแม่” แม่ฉันเล่าเรื่องราวดีๆ ของมนุษย์ให้ฉันฟัง แม่บอกด้วยว่ามนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐที่สุดในโลก “พอลูกโตขึ้น มือนี้แหล่ะ ที่คลุกข้าวให้ลูกกิน จูงลูกไปเดินเล่น ไปวิ่งเล่น มือนี้แหล่ะ ลูบหัวลูกด้วยความรักและเอ็นดู” แต่แม่จ๋า แม่คงไม่รู้หรอกว่า.... มือนี้แหล่ะ ที่ฆ่าลูก!! แม่เคยบอกว่า “ไม่มีใครรู้ว่าตัวเองจะตายเมื่อไหร่?” ฉันแย้งกับความคิดของแม่ เพราะฉันต้องนั่งรอความตายที่อยู่เบื้องหน้าด้วยความหวาดกลัว ฉันมองเห็นเพื่อนๆ ที่ตายไปทีละตัวอย่างทรมานต่อหน้าต่อตา ในขณะที่สายตาของมนุษย์กลับจ้องมองเพื่อนฉันด้วยความเปรมปรีดิ์ แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 47 10:52:44 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 47 10:52:44 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 47 10:48:20 จากคุณ : คุณเทอร์ - [ 27 ต.ค. 47 10:48:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ฉันเคยเป็นหมาบ้านที่มีเจ้าของเลี้ยงดูมาก่อน แต่แล้ววันหนึ่ง “หมาแลกครุ ใครมีหมา มาแลกครุกันเร็วพวกเรา” เสียงรถเร่ขับเข้ามาในหมู่บ้าน พร้อมกับเสียงมนุษย์ตะโกนประโยคนี้ซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่รู้จบ “เอาตัวนี้ให้เขาไปละกัน มันชอบวิ่งไล่กัดเป็ดไก่ของชาวบ้าน” มนุษย์ที่ฉันเรียกอย่างเต็มปากว่าเจ้าของ ยอมแลกฉันกับถังน้ำพลาสติกราคา 9 บาทเพียงใบเดียว เพียงเพราะฉันทำความเดือดร้อนให้งั้นหรือ? คนแลกหมาใช้บ่วงคล้องคอฉันและเหวี่ยงฉันเข้าไปในรถดั่งประหนึ่งว่าฉันเป็นเพียงสิ่งของชิ้นหนึ่ง ในขณะที่เจ้าของของฉันก็ไม่ได้แม้แต่สนใจฉันหรือห่วงความรู้สึกของฉันแม้แต่นิดเลย มนุษย์บางคนยอมให้คนแลกหมาเข้าไปอุ้มเพื่อนฉันจากในบ้านเองก็มี บ้างก็ส่งเพื่อนฉันถึงมือคนแลกหมา หรือมากไปกว่านั้นก็คือส่งเพื่อนฉันถึงรถคนแลกหมาเลย ฉันมองหน้าเพื่อนๆ ที่โดนกักขังอยู่ในรถเร่ “นี่กำลังเกิดอะไรขึ้นกับพวกเราหรือเนี่ย ใครก็ได้ ช่วยตอบฉันทีเถอะ?” เดิมทีนั้นอาชีพคนแลกหมาเรียกว่า “อาชีพคนแล่นหมา” เพราะความหมายของแล่นคือวิ่ง คนแล่นหมาก็คือมนุษย์ที่ประกอบอาชีพโดยการเอารถไปวิ่งเพื่อแลกหมา แต่ในปัจจุบันนี้มักจะเรียกกันว่า “ผู้ค้าหมา” ในอดีตนั้นรถเร่แลกหมาเป็นรถสามล้อเครื่อง แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป จากรถเร่ก็เปลี่ยนเป็นรถกระบะและรถหกล้อที่ดัดแปลงโดยต่อเติมกรงเหล็กเพิ่มเติม ส่วนสิ่งของแลกหมาจากเดิมทีเป็นโอ่งและไห ก็เปลี่ยนเป็นถังน้ำพลาสติกหรือที่เรียกกันว่า “ครุ” การตระเวนแลกหมาแรกเริ่มนั้นทำกันภายในจังหวัดสกลนครและจังหวัดใกล้เคียงในภาคอีสานเท่านั้น จนเมื่อต้นปีพ.ศ. 2541 การแลกหมาได้ขยายตัวไปตามชนบททั่วประเทศไทย ตั้งแต่ภาคเหนือ จังหวัดเชียงราย จนถึงภาคใต้ จังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยมีจุดศูนย์กลางอยู่ที่บ้านท่าแร่ จังหวัดสกลนคร ทำเป็นลักษณะกึ่งอุตสาหกรรม แรกเริ่มนั้นรถเร่ของจังหวัดสกลนครและจังหวัดใกล้เคียงมีเพียงประมาณ 50 คันเท่านั้น แต่หลังจากธุรกิจการค้าเนื้อหมาในประเทศเวียดนามได้ขยายตัวขึ้น ตัวเลขของจำนวนรถเร่จึงสูงขึ้นเกือบ 350 คัน ซึ่งบรรทุกหมาได้คันละ 70-100 ตัว ทำให้ราคาของหมาจากเดิมตัวละ 50 บาท สูงขึ้นเป็นตัวละ 150 บาท แต่ตัวเลขในปัจจุบัน หากเมื่อใดที่หมาโดนส่งข้ามถึงฝั่งลาว ราคาของหมาก็จะเพิ่มขึ้นเป็นตัวละ 500 บาท จากคุณ : คุณเทอร์ - [ 27 ต.ค. 47 10:50:13 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กี่ชีวิตแล้วที่ต้องสังเวย ในอดีตเพื่อนฉันที่เมืองไทยถูกฆ่าตายเดือนละประมาณ 30,000 ตัว การตระเวนรับหมาในแต่ละครั้งของผู้ค้าหมาจะใช้เวลา 3 วัน เพื่อนฉันจะโดนกักขังอย่างแออัดในกรงเล็กๆ โดยให้อดน้ำอดอาหารอย่างทรมาน เมื่อมาถึงโรงฆ่าที่บ้านท่าแร่ เพื่อนฉันบางตัวก็ตายแล้ว ส่วนเพื่อนฉันที่เหลืออยู่ในสภาพที่ป่วยปางตาย ก็ถูกมนุษย์นำไปกักขังรวมกันอยู่ในคอกไม้ที่ปิดทึบ ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกเป็นเวลาประมาณ 4-5 วัน โดยให้อดน้ำอดอาหารอีกเหมือนเคย เพราะมนุษย์ใจร้ายรู้ว่าวิธีนี้จะทำให้การฆ่าเป็นไปอย่างง่ายดาย บรรยากาศช่างเงียบและวังเวงเหลือเกิน ไม่มีแม้แต่เสียงเล็ดลอดของเพื่อนฉันออกมาจากในกรงเลย เพื่อนฉันอ่อนเพลียเพราะร่างกายสูญเสียน้ำ มีอาการตื่นตกใจกลัว เซื่องซึม หดหู่ หวาดระแวง เมื่อมนุษย์ใจร้ายเดินเข้ามาใกล้ๆ เพื่อนฉันได้แต่หมอบตัวลงด้วยความสั่นกลัว มนุษย์ใจร้าย 2 คน ดึงเพื่อนฉันออกจากคอกไม้และใช้ไม้ท่อนใหญ่ฟาดที่หัวเพื่อนฉันอย่างแรง เพื่อนฉันบางตัวที่ป่วยหนักก็จะตายทันที ในขณะที่เพื่อนฉันบางตัวก็กรีดเสียงร้องที่โหยหวนและล้มลง แต่เพื่อนฉันก็ยังกระดิกหางร้องขอชีวิตจากมนุษย์ใจร้าย แต่มนุษย์ใจร้ายกลับใช้ไม้ฟาดหัวอีกครั้งหนึ่งและก็เชือดคอ จนเพื่อนฉันขาดใจตาย เพื่อนฉันบางตัวโดนเชือกรัดคอและนำไปจุ่มในหม้อน้ำเดือดสุกๆ และท้ายสุดมนุษย์ใจร้ายก็จะทำการแยกเนื้อ หนัง และกระดูกออกจากกัน จากคุณ : คุณเทอร์ - [ 27 ต.ค. 47 10:50:57 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หมา 802 ตัว ฉันไม่รู้ว่ามีเพื่อนฉันกี่ตัวที่โดนฆ่าตายไปแล้วบ้าง ฉันอยากขอบคุณแทนเพื่อนฉัน 802 ตัว ที่ชุดเฉพาะกิจของกรมปศุสัตว์ได้ช่วยชีวิตเมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2546 ขณะที่ขบวนการค้าหมาข้ามชาติกำลังลำเลียงเพื่อนฉันลงเรือที่ฟาร์มหมาที่ตั้งอยู่ริมฝั่งแม้น้ำโขง บริเวณท่าต้นยาง ชายฝั่งโขง ตำบลบ้านแพง อำเภอบ้านแพง จังหวัดนครพนม เพื่อข้ามฝั่งโขงไปยังลาวและจะส่งต่อไปที่โรงชำแหละใหญ่ในเวียดนาม เพื่อนฉันทั้งหมดโดนกักขังอย่างแออัดอยู่ในกรงเหล็ก 72 กรง ตอนที่ชุดเฉพาะกิจฯไปช่วยเหลือนั้น เพื่อนฉัน 300 กว่าตัว ได้ถูกส่งลงเรือข้ามฝั่งโขงไปแล้ว หลังจากนั้น ชุดเฉพาะกิจฯได้พาเพื่อนฉัน 502 ตัว ไปพักอยู่ที่ด่านกักกันสัตว์ระหว่างประเทศ จังหวัดนครพนม ส่วนอีก 300 ตัว ไปพักอยู่ที่ด่านกักกันสัตว์ระหว่างประเทศ จังหวัดมุกดาหาร การโดนกักขังอย่างแออัดและอดน้ำอดอาหารเป็นเวลาหลายวัน ทำให้เพื่อนฉันอยู่ในสภาพที่อิดโรย ขาของเพื่อนฉันอ่อนเปลี้ยมาก ไม่มีแม้แต่แรงพยุงขาทั้ง 4 ให้ยืนขึ้นได้ เพื่อนฉันบางตัวเมื่อได้กินน้ำก็สำลักตาย จมูกของเพื่อนฉันบางตัวก็เป็นหนอง เพราะโดนทุบสันจมูกมา ปัจจุบันนี้ เพื่อนฉันที่ด่านฯจังหวัดนครพนม เหลืออยู่ประมาณ 347 ตัว ส่วนที่ด่านฯจังหวัดมุกดาหาร เหลืออยู่ประมาณ 100 กว่าตัว เพราะระยะแรกนั้นเพื่อนฉันบางตัวได้ล้มป่วยลงด้วยโรคไข้หัดและโรคลำไส้อักเสบ “เราจะเก็บหมาเหล่านี้ไว้ที่นี่เพื่อกักตรวจโรคและดูแลฟื้นฟูสุขภาพ โดยเริ่มจากการการให้วิตามินและยาปฏิชีวนะ เพื่อลดความเครียดและป้องกันโรคแทรกซ้อนแก่หมาทั้งหมดในช่วง 3 วันแรก ส่วนตัวไหนอ่อนเพลียมากให้ฉีดยาบำรุงและให้น้ำเกลือ ตัวไหนเป็นแม่หมาท้องแก่ ควรได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดที่สุด นอกจากนั้น ให้รักษาบาดแผล อาการท้องร่วง ปอดบวม ขาหัก รวมถึงทำทะเบียนประวัติ ฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า ฉีดยารักษาโรคผิวหนัง กำจัดพยาธิภายในและภายนอกด้วย และรีบทำเรื่องเปิดรับบริจาคอาหารให้หมาๆ พวกนี้อย่างเร่งด่วนที่สุด” เพื่อนฉันไม่ลืมเล่าความดีของชุดเฉพาะกิจฯให้ฉันฟัง จากคุณ : คุณเทอร์ - [ 27 ต.ค. 47 10:55:38 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หมาอีกหลายชีวิตที่ช่วยชีวิตไว้ได้ วันที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2547 ตำรวจตระเวนชายแดนสามารถช่วยชีวิตเพื่อนฉันได้อีก 420 ตัว ที่อำเภอท่าอุเทน จังหวัดนครพนม ขณะที่ผู้ค้าหมากำลังลำเลียงเพื่อนฉันลงเรือเพื่อข้ามไปส่งยังฝั่งโขง แต่เพื่อนฉัน 40 ตัว ได้ตายระหว่างการขนย้าย ส่วนอีก 380 ตัวที่เหลือ ได้ถูกส่งตัวมาพักอยู่ที่ด่านกักกันสัตว์ระหว่างประเทศ จังหวัดหนองคาย แต่เมื่อเวลาผ่านไปได้เพียง 1 อาทิตย์ เพื่อนฉันบางตัวได้ล้มป่วยเป็นไข้หวัดและลำไส้อักเสบ ส่งผลให้เพื่อนฉันตัวอื่นๆ ล้มตายไปตามๆ กัน ช่วงเวลา 2 เดือนนั้นนับว่าเป็นโชคดีของเพื่อนฉัน เพราะคุณป้าใจดีท่านหนึ่งที่มีภูมิลำเนาอยู่ที่จังหวัดอุดรธานีและเพื่อนๆ ได้นำอาหารมาเลี้ยงดูเพื่อนฉัน แต่หลังจากนั้นศาลมีคำสั่งให้คืนเพื่อนฉันให้แก่ผู้ค้าหมา แต่เนื่องจากในขณะที่เพื่อนฉันพักอยู่ที่ด่านฯนั้น ทางผู้ค้าหมาไม่ได้มาดูแลเรื่องอาหารเลย ทางด่านฯจึงขอร้องให้ผู้ค้าหมาจ่ายค่าอาหารประมาณ 30,000 กว่าบาท แต่ผู้ค้าหมาไม่อยากเสียเงินก้อนนั้น คุณป้าใจดีท่านนั้นจึงขอซื้อชีวิตเพื่อนฉัน 160 ตัวที่เหลือในราคา 7,000 กว่าบาท ซึ่งผู้ค้าหมายอมรับข้อตกลง ปัจจุบันนี้ เหลืออยู่ประมาณ 47 ตัว เนื่องจากบางตัวป่วย และบางตัวก็มีมนุษย์มาขอรับไปเลี้ยงดู วันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2547 หน่วยทหารเรือได้ช่วยชีวิตเพื่อนฉัน 115 ตัว ได้ที่อำเภอบ้านแพง จังหวัดสกลนคร แต่เพื่อนฉันได้จมน้ำตายไป 1 กรง ปัจจุบันนี้ เหลืออยู่ประมาณ 30 กว่าตัว เนื่องจากคอกหมาชำรุด ทำให้เพื่อนฉันตัวเล็กเล็ดลอดออกไปได้ และบางตัวก็ป่วย วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2547 ตำรวจภูธรได้ช่วยชีวิตเพื่อนฉัน 33 ตัว ที่อำเภอบ้านนาสวย รอยต่อจังหวัดอุดรธานี-หนองคาย เพื่อนฉันได้มาอยู่ที่ด่านกักกันสัตว์ระหว่างประเทศ จังหวัดหนองคาย แต่หลังจากนั้นเพียง 2 วัน ศาลมีคำสั่งให้ยกฟ้อง ผู้ค้าหมาโดนปรับ โทษฐานที่ไม่มีใบรับอนุญาตขนส่งหมา แต่มีสิทธิ์ที่จะนำหมากลับคืน เพราะว่าผู้ค้าหมาซื้อหมาเหล่านี้มาอย่างถูกต้อง ไม่ได้ขโมยมาจากใคร และล่าสุดคือเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา เพื่อนฉันจำนวน 200 ตัวได้รับการช่วยชีวิตจากจังหวัดนครสวรรค์ และนำมาพักอยู่ที่ด่านกักกันสัตว์ระหว่างประเทศ จังหวัดหนองคาย สรุปโดยสังเขป จำนวนเพื่อนฉันที่มนุษย์ใจดีช่วยชีวิตมาได้ตั้งแต่ปลายปีพ.ศ. 2646 จนถึงปัจจุบันนี้ รวมทั้งหมดประมาณ 3,000 กว่าตัว ซึ่งเพื่อนฉันบางกลุ่มได้เลี้ยงไว้ที่บ้านผู้ค้าหมา เนื่องจากพื้นที่ทางด่านกักกันสัตว์ระหว่างประเทศไม่เพียงพอ แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 47 10:57:15 จากคุณ : คุณเทอร์ - [ 27 ต.ค. 47 10:56:52 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อนาคตของเพื่อนฉันจะเป็นอย่างไร เพื่อนฉันที่พักอยู่ตามด่านกักกันสัตว์ระหว่างประเทศ ส่วนใหญ่ยังอยู่ในระหว่างการดำเนินคดี เช่น คดี 802 ตัว ก็ยังไม่สิ้นสุด เพราะผู้ค้าหมาพยายามสู้คดี เพราะหากชนะคดี ก็ไม่ต้องเสียค่าปรับและนำเพื่อนฉันกลับไปได้ เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงวันนี้ ผู้ค้าหมาโดนศาลเรียกไปให้การเพียงครั้งเดียวเท่านั้นเอง นอกจากนั้น ฉันรู้มาว่าหากผู้ค้าหมาโดนจับกุมระหว่างขนย้ายหมาบนทางหลวง สุดท้ายศาลก็จะมีคำสั่งยกฟ้องให้คืนหมาแก่ผู้ค้าหมา ยกเว้นเสียแต่ว่าผู้ค้าหมาจะไม่มารับเพื่อนฉันคืน แต่หากผู้ค้าหมาโดนจับกุมระหว่างการลำเลียงลงเรือข้ามฝั่งโขง ก็จะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย เพราะถือว่าเป็นการค้าหมาข้ามชาติ จากคุณ : คุณเทอร์ - [ 27 ต.ค. 47 10:57:30 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รถเร่มาถึงกรุงเทพมหานครแล้ว เมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ. 2547 ชายพม่า 2 คน ได้ขับรถเร่พร้อมด้วยหมา 3 ชีวิตที่แลกมาได้ ตระเวนอยู่แถวตลาดสำเหร่ ถนนตากสิน และหลังจากนั้นอีกเพียง 1 อาทิตย์ รถเร่อีกคันหนึ่งพร้อมด้วยหมาที่แลกมาได้ประมาณ 20 กว่าชีวิต ตระเวนอยู่แถวพุทธมณฑล ซึ่งทะเบียนรถเร่ทั้ง 2 คัน ระบุว่าเป็นของจังหวัดสกลนคร จากคุณ : คุณเทอร์ - [ 27 ต.ค. 47 10:58:01 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ความในใจของผู้เขียน “ตอนที่ผมเข้าไปช่วยหมา ผมเห็นหมาร้องไห้ น้ำตาไหล และเมื่อผมเอาหมาออกจากกรง หมาร้องไห้ มีอาการกลัว บางตัวผวา เห็นคนไม่ได้ เห็นคนแล้ววิ่งหนี ผมน้ำตาซึม” นี่คือคำพูดของเจ้าหน้าที่คนหนึ่งของชุดเฉพาะกิจของกรมปศุสัตว์กับการช่วยชีวิตหมา 802 ตัว สิ่งมีชีวิตที่ไม่อาจพูดภาษามนุษย์ได้ แต่มาใช้ชีวิตอยู่ในโลกใบเดียวกับมนุษย์ กาลเวลาทำให้พวกเขาเริ่มเข้าใจภาษามนุษย์ จริงอยู่ที่พวกเขาพูดภาษามนุษย์ไม่ได้ แต่ดวงตาพวกเขาบอกความรู้สึกในใจได้ ผู้เขียนมีโอกาสแวะไปเยี่ยมหมาที่ด่านกักกันสัตว์ระหว่างประเทศ จังหวัดหนองคายและจังหวัดนครพนม สัมผัสแรกที่พบพวกเขานั้น ผู้เขียนน้ำตาซึม เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกจริงๆ ดีใจที่พวกเขารอดชีวิตมาหรือเสียใจที่พวกเขาเกือบต้องตาย หมาคือสิ่งมีชีวิตสิ่งเดียวในโลกนี้ที่รักมนุษย์มากกว่ารักชีวิตของตนเอง พวกเขาเป็น “เพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์” เป็นสัตว์เลี้ยง ไม่ใช่สัตว์เศรษฐกิจ แต่เพราะเหตุผลอันใดในช่วงหลายปีที่ผ่านมา กลับมีคนไทยกลุ่มหนึ่งประกอบอาชีพการฆ่าชำแหละหมาเพื่อการค้าเนื้อและหนัง โดยไม่ได้คำนึงถึงเลยว่าการกระทำเช่นนี้ไม่ใช่วิสัยของคนไทยและผืนแผ่นดินไทยนี้คือ “เมืองพุทธ” อย่าลืมว่า เขาก็ชีวิต เราก็ชีวิต จากคุณ : คุณเทอร์ - [ 27 ต.ค. 47 10:58:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอขอบคุณ คุณโรเจอร์ โลหนันทน์ สมาคมพิทักษ์สัตว์ (ไทย) เจ้าหน้าที่กรมปศุสัตว์ประจำด่านกักกันสัตว์ระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้องทุกท่าน สื่อหนังสือพิมพ์และโทรทัศน์ จากคุณ : คุณเทอร์ - [ 27 ต.ค. 47 10:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่สนับสนุน หมาแลกกับถัง(ซังกะบ๊วย) ย้ำ "ไม่สนับสนุน" ทำไปได้ยังไงกัน จากคุณ : คนรักหมา. (คมกุหลาบ) - [ 27 ต.ค. 47 11:45:10 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณ ที่โลกนี้ยังมีคนอย่างคุณ ........ คุณเทอร์ .... จากคุณ : แม่น้องเบสท์ - [ 27 ต.ค. 47 11:48:06 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มาแลกแถวบ้านเมื่อไหร่ จดทะเบียนไว้แล้วเด๋วเจอกัน จากคุณ : Jorge - [ 27 ต.ค. 47 11:55:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอเพิ่มเติมนิดนึงค่ะ ไม่ว่ากันนะคะคุณเทอร์ สุดท้ายที่ต้องขอบคุณ คือ "เพื่อนที่ดีที่สุดของสุนัข" ที่ทุ่มเทกำลังกาย กำลังใจ และกำลังทรัพย์ เพื่อให้ "เพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์" เหล่านั้น ได้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น เท่าที่ตนเองจะสามารถทำได้ โดยเฉพาะ "เพื่อนที่ดีที่สุดของสุนัข" อย่างคุณเทอร์ จากคุณ : เจ้าของจำเป็น - [ 27 ต.ค. 47 11:58:32 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เขาก็ 1 ชีวิต 1 ลมหายใจ คนก็ 1 ชีวิต 1 ลมหายใจ กินหมู ไก่ กันแล้วยังไม่เพียงพออีกหรือ ? กินเพื่ออยู่ หรือเพียงเพื่อสนุกลิ้น......... จากคุณ : snow Cat - [ 27 ต.ค. 47 12:35:15 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณเทอร์ ค่ะ เรื่องรายละเอียดการรวบรวมรายชื่อทำพระราชบัญญัติ คุ้มครอง จะสามารถเอาแบบฟอร์มได้ทีไหนค่ะ จะได้เอาให้พี่ ๆ เพื่อน ๆ ช่วยกันลงรายละเอียดค่ะ จากคุณ : CAPELLA - [ 27 ต.ค. 47 12:37:08 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณเทอร์คะ แล้วสุนัขที่ช่วยไว้ที่ด่าน ถ้ามันชนะคดี แล้วมันได้สุนัขคืนหมดเลยหรือคะ แล้วมันจะมีวิธีเรียกร้องว่าให้มันจ่ายค่าอาหารที่ฝากไว้ตั้งหลายเดือน เรียกไปแพงๆ เลย มันจะได้ไม่มีปัญญาจ่าย เพราะไม่งั้น ก็เหมือนเลี้ยงสุนัขพวกนี้ไว้ ให้มันเอาไปฆ่าอยู่ดี มันฆ่าก็ฆ่าอย่างทรมาน ถ้าเป็นอย่างงั้นสู้ฉีดยาให้ม้นไปอย่างสงบจะดีกว่า ที่จะถูกตีหัว เชือดคอนะคะ จากคุณ : Jack&Pocky - [ 27 ต.ค. 47 13:09:44 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณค่ะ คุณเทอร์ สำหรับความเป็นคุณ และจิตใจของคุณ เชื่อว่าทั้งคนและหมาคงอยากบอกอย่างนี้กับคุณ สำหรับแบบฟอร์มสนับสนุนร่าง พ.ร.บ. ก็ print จากเว๊ปได้เลย www.thaianimallaw.com (ใครช่วยทำลิงค์ให้ด้วยนะจ๊ะ) จากคุณ : v.pok - [ 27 ต.ค. 47 13:24:43 ]

ความคิดเห็นที่ 20 http://www.thaianimallaw.com ลองอีกทีค่ะ... แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 47 13:41:35 จากคุณ : GofOrIt - [ 27 ต.ค. 47 13:40:23 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ถ้าไม่คิดว่าเป็นเพื่อน ก็อย่าคิดว่าเป็นอาหารเลย... ขอใหกำลังใจคุณเทอร์ ตลอดไปค่ะ... จากคุณ : โอ๋ (แม่ Big) - [ 27 ต.ค. 47 13:41:31 ]

ความคิดเห็นที่ 22 บทความ..เศร้าจังอ่ะ T___T ใครอย่าเอารูปมาลงนะ..ไม่กล้าดู..สงสาร... เป็นกำลังใจให้คุณเทอร์เสมอนะคะ... จากคุณ : Olee jan - [ 27 ต.ค. 47 13:46:47 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แบบฟอร์ม ก๊อปของ"น้องต๋าว"มา เอกสารร่วมลงชื่อค่ะ ใช้วิธีคัดลอกแบบฟอร์มนี้ส่งก็ได้ค่ะ ตามที่อยู่ด้านล่าง ข้าพเจ้า ..นามสกุล อายุ .ปี บัตรประจำตัวประชาชน/บัตรข้าราชการเลขที่ ที่อยู่ตามทะเบียนบ้าน เลขที่ หมู่บ้าน/ซอย ถนน ..ตำบล/แขวง อำเภอ/เขต . จังหวัด ..รหัสไปรษณีย์ ขอร่วมสนับสนุนร่างพระราชบัญญัติป้องกันการทารุณกรรมสัตว์ โดย สมาคมพิทักษ์สัตว์(ไทย) แนบเอกสาร สำเนาบัตรประชาชน และ สำเนาทะเบียนบ้าน พร้อมเซ็นลายมือรับรองสำเนาถูกต้องทั้ง 2 ฉบับ มาพร้อมกันนี้ ลงชื่อ . หมายเหตุสำคัญถึงผู้ร่วมลงชื่อ ในสำเนาบัตรประชาชน และ สำเนาทะเบียนบ้าน ให้เขียนทับตัวหนังสือ หรือ ส่วนหนึ่งส่วนใดของรูปถ่ายบัตรตัวโตๆว่า " รับรองสำเนาถูกต้อง - ใช้เพื่อสนับสนุนร่าง พรบ.ป้องกันการทารุณสัตว์เท่านั้น " เพื่อกันพวกมิฉาชีพ นำไปทำธุรกรรมใดๆค่ะ จัดส่งทางไปรษณีย์ไปที่นี่ สมาคมพิทักษ์สัตว์ (ไทย) 55/82 หมู่บ้านคลองจั่นวิลล่า 7 ถ.สุขาภิบาล 3 แขวง สะพานสูง เขตสะพานสูง กรุงเทพฯ 10240 โทรศัพท์ 0-2373-2886 โทรสาร 0-2373-2886 จากคุณ : วันนี้ดีจัง - [ 27 ต.ค. 47 14:19:18 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เห็นแล้วหล่ะค่ะ แบบฟอร์ม แล้วจะ print ไปให้คนอื่น ๆ ช่วย ๆ กัน จากคุณ : CAPELLA - [ 27 ต.ค. 47 15:41:09 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ใครไม่สะดวกปรินซ์แบบหนับหนุนร่างพรบ น้องต๋าวแฟกซ์ให้ แจ้งหลังไมค์ได้เลยค่ะ พี่นอร่าค่ะ เขียนได้ซึ้งจริงๆค่ะ น้องต๋าวเพิ่งรู้ว่าพวกค้าหมาลงมาถึงกทม แล้ว อยากถามว่าเราแจ้งจับพวกนี้ได้ไหมค่ะ ถูกกม.ไหม หรือ ต้องเตรียมอาวุธและบาทาสถานเดียว จากคุณ : น้องต๋าว (น้องต๋าว) - [ 27 ต.ค. 47 16:46:09 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เห็นว่าใกล้จะหมดเดือนแล้ว ถ้านำบทความของ dogazine ลงก็คงจะไม่มีปัญหาอะไรกับทางกองบก. และอีกอย่างอยากกระจายให้เพื่อนๆ ทุกๆ คน อ่านค่ะ กว่าจะเขียนบทความนี้เสร็จ เสียน้ำตาไปหลายรอบเลยค่ะ เพราะเห็นรูปโหดๆ ทั้งนั้น ขอบคุณทุกๆ คนอีกครั้งสำหรับกำลังใจที่มีมาให้โดยตลอด จากคุณ : คุณเทอร์ - [ 27 ต.ค. 47 16:49:50 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เศร้าค่ะพี่นอร่า ยิ่งวันนั้นเห็นในเรื่องจริงผ่านจอ นั่งดูไปร้องไห้ไป มันใช้เหล็กคล้องคอแล้วเหวี่ยง หมาก้อร้องอย่างเจ็บปวด มันทำได้ยังไง โหดร้ายที่สุด เมื่อไหร่พวกนี้จะหมดไปซะทีนะ จากคุณ : note & rate - [ 27 ต.ค. 47 20:17:33 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เฮ่อ...ร้องไห้เป็นรอบที่สามแล้วในรอบสัปดาห์ ตั้งแต่เรื่องจริงผ่านจอ ถอดรหัส มาถึงบทความของพี่นอร่า เอาใจช่วยเหมือนเดิมค่ะ และถ้ามีอะไรที่ช่วยกันได้ บอกเลยนะคะ ยินดีเสมอ จากคุณ : ผู้เสพขนมครก - [ 27 ต.ค. 47 21:56:06 ]

ความคิดเห็นที่ 29 โหวตให้แล้วค่ะ จากคุณ : แมวเหมียวพุงกาง - [ วันออกพรรษา 00:27:14 ]

ความคิดเห็นที่ 30 โหวดให้ด้วย ไม่อยากเสียน้ำตากับการกระทำของคนที่ไม่ใช่มนุษย์อีกแล้ว แค่นี้ไทยก็โดนตราหน้าทั้งประเทศแล้ว จากคุณ : Jingx - [ วันออกพรรษา 08:36:06 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอชื่นชมและขอบคุณที่ยังมีคนแบบคุณเทอร์อยู่ และร่วมต่อต้านผู้ค้า "หมาท่าแร่" เราขอเป็นกำลังใจให้และช่วยเหลือได้บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ จากคุณ : DOGHALL - [ วันออกพรรษา 20:45:26 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอเป็นกำลังใจให้คุณเทอร์นะคะ ขอให้คุณพระคุ้มครอง จากคุณ : หม่ามี๊เบน (สวนสวย) - [ วันออกพรรษา 22:14:46 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ส่งแบบฟอร์มสนับสนุน ร่างพรบ. ไปแล้วนะค่ะ *** ป.ล ร้องไห้ เหมือนกันค่ะ ตอนดูทางช่องitv และ ช่อง 7 เรื่องจริงผ่านจอ จากคุณ : zazimi - [ 29 ต.ค. 47 15:45:37 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ดีใจที่ทุกคนเห็นคุณค่าของเจ้าสี่ขาเหล่านี้ รู้ไหม.. กำลังใจเพื่อนๆ ทำให้คุณเทอร์มีแรงทำงานขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ รอดูอวสานของหมาท่าแร่กันเร็วๆ นี้นะคะ จากคุณ : คุณเทอร์ - [ 29 ต.ค. 47 17:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 36 มาแถวบ้านเราหน่อยไม่ได้ รับรองไม่รอด.. จากคุณ : นางสาวจริงใจ - [ 30 ต.ค. 47 16:04:10 A:203.107.203.123 X: TicketID:069450 ]