ก่อนอื่นต้องขออภัยเพื่อนๆ พี่ๆ และน้องๆ ทุกๆท่านด้วยครับ ที่พึ่งเข้ามาโพสกระทู้นี้ และขออภัยที่กระทู้นี้ ไม่เกี่ยวกับเรื่องกล้วยไม้เลย
หลังจากงานศพคุณยายของผมได้ผ่านไปครบ 7 วัน เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาจากการสูญเสียคุณยายของผมในครั้งนี้ ทำให้ผมมองย้อนช่วงเวลากลับไปในวัยเด็ก เนื่องจากอยู่กับคุณยายมาตั้งแต่เล็กๆ คุณยายเคยพาหลานไปซื้อขนม เวลาหลานขี้เกียจเดิน ไม่ไหวท่านก็ให้หลานขี่คอ จับหลานอาบน้ำขัดขี้ไคล เนื่องจากผมชอบไปเล่นในแอ่งโคลนเพื่อวิดปลา พาไปวัดทุกๆ วันพระ พาหลานไปดูลิเก ไปปิดทองงานวัดเขาบางพระทุกปีเป็นประจำ ไปงานลอยกระทงที่เกาะลอย เข้าไปในสวนเก็บมะพร้าว เก็บมะม่วง มะเฟือง ไปขุดมันมือเสือ มันนก กลอย แล้วก็หัวบุก ที่ริมไร่ หน้าแล้งก็พาไป วิดปลาในนา เก็บลูกลำเลียงป่ากิน ปีนไปเก็บสาละมัน หรือคอแลน ลูกมะหาด ให้หลานกิน เก็บผักพื้นบ้าน ผักสมสิบ ใบชะมวง ผักบุ้ง ผักแว่น ต้นบอนชนิดไหนกินได้ สอนวิธีหาปลา จับปูในทะเลโดยใช้กระปิ สอนวิธีดูพืชพันธุ์สมุนไพรต่าง อันไหนมะขามป้อม อันไหนต้นชุมเห็ด ต้นโมกมัน ทางไหลบัวหลวง เปลือกมังคุด วิธีรักษาโดยภูมิปัญญาท้องถิ่น
สิ่งต่างเหล่านี้ได้ซึมซัมอยู่ในตัวของผมโดยไม่รู้ตัว ซึ่งผมเองก็ภูมิใจที่จะบอกใครว่า ผมเป็นเด็กบ้านนอก เคยเลี้ยงควายอยู่กลางทุ่ง เวลานั่งบนหลังควาย จะเกี่ยงกันนั่งทางก้น เนื่องจากหางมันจะปัดแมลง แล้วมาโดนเจ็บมาก ซึ่งผมคิดว่าหลายๆ ท่านที่เคยอาศัยหรือเคยใช้ชีวิตอยู่ในต่างจังหวัด คงรับรู้ช่วงชีวิตแบบเด็กบ้านนอกแบบผมได้เป็นอย่างดี ซึ่งช่วงเวลาในวัยเด็กเหล่านั้น เป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากที่สุด ซึ่งเป็นช่วงที่ไม่สามารถหาได้อีกแล้วในปัจจุบัน ถึงแม้ว่าช่วงที่ผมโตแล้ว ผมมักจะขับรถพาคุณยายไปไหนมาไหนด้วยเสมอแทบทุกอาทิตย์ที่ผมกลับบ้าน
แต่มีสิ่งที่ ที่นึงที่คุณยายเคยบอกว่าอยากไปมาก แล้วก็ไม่เคยไปสักทีคือจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งตอนเย็นช่วงเวลาอาหารเย็น ก่อนที่คุณยายจะเสียในคืนนั้น ผมยังบอกว่า ยายทานข้าวเยอะๆ นะ จะได้มีแรงเดิน แล้วผมจะพาไปเที่ยวเชียงใหม่ ไปไหว้พระธาตุ ซึ่งผมเองก็กำลังวางแผนว่าจะพาคุณยายไปเที่ยวเชียงใหม่ในเดือนหน้า หลังจากที่ผลัดมาหลายปี ซึ่งทำให้ผมรู้สึกว่า ตอนเรายังเด็กๆ คุณยายไม่เคยเกี่ยงเวลาหลาน ร้องจะเอาอะไร หรือไปไหน แต่เมื่อคุณยายเปรยว่าอยากไป แต่ผมมักจะบอกว่า ยังไม่มีเวลามันไกลนะ ซึ่งคุณยายเอง ก็ไม่ได้ว่าอะไร จนกระทั่งท่านได้เสียไปแล้ว ซึ่งสิ่งเรานี้ผมอยากจะแชร์ความรู้สึกนึกคิดว่า ในช่วงเวลาที่บุพการีของเรา ท่านยังมีชีวิตอยู่ เราได้แสดงความรักเอาใจใส่ท่าน ได้เท่ากับครึ่งนึงที่ท่านเคยให้กับเราหรือยัง อย่าอายที่จะทำในช่วงเวลาที่ท่านมีชีวิตอยู่ เพราะเมื่อท่านเสียไปแล้ว เราจะเสียใจ เหมือนอย่างที่ผมเป็นอยู่ในขณะนี้ ซึ่งการแสดงความรักความกตัญญูต่อบุพการีนี้ คนไทยส่วนมากมักจะอาย แต่ผมขอบอกว่า ให้ลองทำดูเถอะครับ ดีกว่าตอนที่ท่านได้จากไปแล้ว เราอยากจะทำ แต่ไม่สามารถทำอะไรหรือแก้ไขอะไรได้แล้ว ซึ่งผมไม่อยากให้ความรู้สึกเสียใจ เกิดขึ้นกับทุกท่านที่อ่าน ซึ่งผมก็ทราบว่า มีหลายท่านที่มีความรู้สึกเช่นเดียวกับผม เวลาสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไปแล้ว แล้วก็เคยคิดอยากจะทำเช่นเดียวกัน ซึ่งผมไม่อยากให้ คำที่ว่า "กว่าจะรู้คุณค่า ก็ต่อเมื่อสูญเสียมันไป" เกิดขึ้นครับ
แล้วจากการสูญเสียในครั้งนี้ ทำให้ผมตระหนักว่า น้ำใจของเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ในเว๊ปบอร์ดแห่งนี้ ไม่เคยเหือดแห้งไปไหน แม้ว่าบางครั้งไม่เข้าใจกันไปบ้าง ความคิดเห็นขัดแย้งกันบ้าง
แต่พวกเราเสมือนเป็นกลุ่มคน ครอบครัวที่รักกล้วยไม้ แม้ว่ามีนักวิชาการหลายคน บอกว่า ในสังคมไซเบอร์ เปรียบเสมือน สังคมที่ไม่มีจริง แต่สำหรับในเรือนกล้วยไม้แห่งนี้ ผมว่า
สังคมไซเบอร์ ของเราแห่งนี้ เป็นสังคมที่มีอยู่จริง เราแค่อาศัยเทคโนโลยี ในการติดต่อสื่อสารในการแลกเปลี่ยนความรู้ สนทนา รวมกลุ่มเพื่อนๆ ทำกิจกรรม ในเวลาที่ทุกท่านว่างเว้นจากการทำงาน ซึ่งผมเองก็รับรู้ความรู้สึกนั้นได้เป็นอย่างดี จากเหตุการณ์ในครั้งนี้ ถึงแม้ว่าผมจะสูญเสียคุณยาย แต่ผมก็ได้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ กลับมา อีกมากมาย เปรียบเสมือนเป็นญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อแม้ว่ามีหลายท่าน ไม่เคยผมหน้าค่าตา กันมาก่อน บางท่านอยู่ไกลถึงคนละภาค ก็ยังมีน้ำใจส่งผ่านสัญญาณดิจิตอลมาให้
ขอบพระคุณ ทวดสีชังมากครับ ในการช่วยเป็นเจ้าภาพในงาน แล้วก็รวมรวมเพื่อนๆพี่ๆ น้องๆ ซึ่งชาวบ้านแถวนั้นก็งงว่า อะไรคือเรือนกล้วยไม้ แล้วก็ขอบคุณสำหรับปลาหมึกแล้วก็กุ้งครับที่นำมาทำข้าวต้มเลี้ยงแขกครับ
ขอบพระคุณปู่ Crazy Man กับน้าหน่อย ที่ขับรถมาตั้งไกลเพื่อมางานนี้โดยเฉพาะ
ขอบพระคุณพี่พีแพท/เหลืองจันท์ ที่ขับรถมาจากไกล แล้วยังอุตสาห์นำส้มแล้วก็หรีด จากสวนวังเกษตรมาช่วยงานอีก
ขอบพระคุณป้า Sun Flower, พี่ 180/Kg , ลุงหนวด พี่ KD เจ้าปีศาจ น้องเอ๋ เอื้องน้อย redpig69 โกโก้/น้องกาญ
ขอบพระคุณ nui-p ที่แม้จะอยู่ไกล ก็ยังส่งกำลังใจมาให้ ขอบคุณมากครับ
ขอบพระคุณคุณแมงเม่า ลิงเล คุณโบตั๋น ปาปิลัน ครับ
ขอบพระคุณ ปุ้ม คัทลียา โอ ต้น/otonil หมูกลิ้ง itee แซนเดอเรียน่า Pic-s อิลลา น้าโหด สำเภางาม Cafe`tea TKM บานาน่า taika บ้านค่าย เปี๊ยกน้อย แมวเหมียวชอบกล้วยไม้ schwinn fernbabylove กาฝากไร้ใบ wichitarjam อินถวา modelunicorn บานกู๊ก K-United Bigmom เสือจุ่น Oatz นชา PIC tee.ku51 เมฆ Darth Zomo palmisrty Intaneer_dionia snowboy ปุ้มปุ้ย ศิระศิลา
แล้วก็ขอบพระคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ในเรือนกล้วยไม้ทุกท่านครับ
ถึงแม้ว่าผมไม่ได้เอ่ยนามในที่นี้
แก้ไขเมื่อ 08 พ.ย. 47 14:10:55
แก้ไขเมื่อ 08 พ.ย. 47 12:05:00
แก้ไขเมื่อ 08 พ.ย. 47 12:02:04
แก้ไขเมื่อ 08 พ.ย. 47 11:58:01
จากคุณ :
Amder 
- [
8 พ.ย. 47 11:54:19
]
มากล่าวขอบคุณทุกท่านครับ แล้วก็อยากจะแชร์ความคิดความรู้สึก จากการสูญเสียคุณยาย
