ความคิดเห็นที่ 1 ลูกสาวคนนี้รักพ่อที่สุดในโลก ....................... ขอบคุณค่ะที่ให้บอกได้ในนี้ วันพ่อ..ก็คงไม่ได้บอกอะไรหรอกค่ะ กลับบ้านก็ไม่ได้กลับหรอกค่ะ คงหลังปีใหม่นู่น เมื่อก่อนตอนพ่อยังไม่เกษียณ ต้องมาราชการที่กรุงเทพฯปีละหลายๆครั้ง พ่อต้องมาหาลูก บอกดีแล้ว มาเจอลูกพร้อมกัน 3 คน หลังจากเกษียณ..นางกลับไปหาพ่อปีละ 2 ครั้ง น้องๆก็ผลัดกันกลับ ไม่เคยพร้อมหน้า คนอยู่ต่างประเทศยังกลับมาเจอพ่อแม่มากกว่านางอีก แต่พ่อก็ไม่เคยบ่น ไม่เคยว่าอะไร แม่ไม่สบาย พ่อก็ปิด--กลัวลูกจะเครียดไปด้วย พ่อมีปัญหากะผู้มีอิทธิพล พ่อก็ปิด กลัวลูกจะไปบู๊ด้วย พ่อมีปัญหาอะไร พ่อก็ปิด ไม่ยอมบอกกลัวลูกไม่สบายใจ แต่เวลาลูกมีปัญหาก็โทรไปพ่นๆๆๆๆให้พ่อฟัง พ่อก็นั่งฟังทางโทรศัพท์เป็นชั่วโมงก็ไม่บ่น เนี่ยะล่ะ..พ่อคน .... กระทู้เรียกน้ำตานะคะคุงคูลิฯ แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 47 12:18:53 จากคุณ : nang - [ 3 ธ.ค. 47 11:58:33 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ...สมัยเรียนเทคนิคช่วงก้าวสู่วัยรุ่น ผมมักจะทะเลาะกับพ่อบ่อยครัง บ้านผมแทบจะไม่ได้เข้ามานอน นอนบ้านเพื่อนเสียส่วนใหญ่ ครอบครัวผมพ่อแม่แยกทางกัน ผมอยู่กับพ่อ.... ตอนเด็กผมไม่ค่อยมีเวลาเที่ยวเท่าไหร่ ช่วยพ่อทำงานอย่างเดียว พอโตขึ้นไปใช้ชีวิตอยู่หอพัก ทำให้ความคิด ความห่างเหิน ทำให้ผมก้าวร้าวกับพ่อ พ่อส่งผมเรียนจนจบ ปวส. จนได้งานทำเป็นหลักแหล่ง พ่อผมก็ได้ตัดสินใจบวชที่วัดแห่งหนึ่งแถวลำปาง ก่อนบวช พ่อบอกผมว่า ไม่มีทรัพย์สิน มรดกอะไรให้เอง นอกจากที่ดิน ที่นา ที่สำคัญสุดความรู้ที่พ่อได้ส่งเสียเองเรียน เป็นทรัพย์อันประเสริฐสุด ที่ใช้ไม่มีวันหมด คิดถึงพ่อครับ ตั้งแต่ทำงาน ได้รู้คุณค่าของเงิน ว่ากว่าพ่อจะหามาได้ มันลำบากแค่ไหน กลับไปอดีตได้ ผมจะไม่เถียง ไม่แสดงกริยาก้าวร้าวต่อพ่อเลย พ่อครับปีหน้านี้ผมจะรับปริญญาแล้วพ่อ รักหลวงพ่อ จากคุณ : ศรเมฆา ฟ้าแว๊บๆ - [ 3 ธ.ค. 47 12:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ^ อ่านของ 2 คนข้างบนแล้วซึ้งเลย เราก็นับว่าโชคดีสินะเพราะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัวมาตลอด เลยดูเป็นความเคยชิน แต่ก็รักพ่อเสมอ จากคุณ : tabby girl - [ 3 ธ.ค. 47 13:09:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 น้ำตาซึมเลย...กับคห.ที่ 2 รักพ่อ...กับแม่(เดี๋ยวน้อยใจ)ที่สุด อย่างตอนนี้จบตรีมาสองปีแล้ว แต่ไม่ยอมทำงานหาเลี้ยงพ่อแม่สักที แต่พ่อแม่ก็ยังเข้าใจ ส่งเรียนต่อไป... ทุกอย่างที่พ่อกับแม่ทำเพื่อเราทั้งนั้นแหละ... จากคุณ : meawkika - [ 3 ธ.ค. 47 13:43:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านของคุณนางกะคุณศรแล้ว คิดถึงคุณพ่อที่บ้านมากๆ I love you Daddy จากคุณ : Clouseau - [ 3 ธ.ค. 47 13:52:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คิดถึงพ่อ เมื่อวันที่พ่ออยู่ เราไม่เคยบอกว่า รักท่านเลย แต่เราก็พยายามไม่ทำให้ท่านผิดหวัง หลาย ๆๆ ครั้ง ทำตัวไม่ดี ลูกคนนี้ ดื้อ ซน ไม่เชื่อฟัง ไม่ว่า ท่านจะไปอยู่ที่ไหน อยากบอกว่า รักพ่อ วันสุดท้าย ที่พ่อเจ็บ เราก็อยู่ รู้ว่า พ่อทรมานมากเพียงใด กับเนื้อร้ายนั้น วันนั้น เป็นวันที่ทำให้เราเสียใจมากที่สุดในชีวิต ร้องให้ จนไม่มีน้ำตา อยากบอกพ่อว่า ขอให้หนุเจ็บแทนได้ไหม จะไม่ขออะไรเลยในโลกนี้ ขอให้ท่านอยู่ แลกกับชีวิตเราก็ยอม แต่พ่อก็จากไปอย่างสงบ สี่ปีแล้วสินะ รักพ่อคะ จากคุณ : miaonz - [ 3 ธ.ค. 47 14:03:52 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย.... แต่ของเรา ...ไม่ได้อยู่กับพ่อเลยตั้งแต่เด็ก ไม่เคยรู้จักพ่อเลย.... พูดง่ายๆว่า ถ้าเดินสวนกันข้างนอก คงเป็นคนแปลกหน้า ของกันและกัน ตอนเด็กๆ ไม่ชอบวันพ่อเลย เพราะ ต้องมีการเอาดอกมะลิให้พ่อ.. เขียนเรียงความเกี่ยวกับพ่อ ไม่รู้จะเอาให้ใคร...หรือ เขียนอะไร ตอนเด็กๆ แม่บอกว่าพ่อเสียนานแล้ว แต่เพิ่งมารู้ตอนหลังว่า พ่อ เพิ่งเสียไปเมื่อ 8 หรือ 9 ปีนี่เอง เราเป็นลูกคนเดียวของแม่.... แต่มีพี่ๆ ที่ไม่เคยรู้จักกันอีก กี่คนไม่รู้ เฮ้อ... แหม ยังกะนิยาย ใครที่ยังมีคุณพ่ออยู่ ขอให้มีความสุขกับท่านให้มากๆ นะคะ จากคุณ : blueblues - [ 3 ธ.ค. 47 14:23:02 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หลวงพ่อสอนว่า การบวช หรือพามารดา บิดา เข้าสู่กระแสธรรม รักษาศีล ทำบุญ หรือปฏิบัติธรรม ถือเป็นการทดพระคุณอย่างดีที่สุด ตอนเมื่อจิตใกล้ดับ จะไขว่คว้าหาที่เกาะ บางคนทำบุญในชีวิตหลายอย่าง แต่ก่อนตายจิตไปกระดึกเรื่องที่ไม่ดี เพียงน้อยนิด ก็ทำให้ไปเกิดในทุกขติภพ การชวนท่านเข้าวัด ให้ท่านมีโอกาสปฏิบัติ รู้วิธีทำใจให้ใส นึกถึงบุญเรื่อยๆ ก็เพื่อให้ท่านสามารถจำอารมณ์กัมมัฏฐานได้ ยามมีเหตุุต้องใช้ ก็นำมาใช้ได้ทันท่วงที่ ชีวิตโลกหน้าไม่ลำบาก เท่ากับได้ตอบแทนพระคุณท่าน ถ้าท่านไม่มีชีวิตแล้วก็ใช้วิธีอุทิศบุญกุศลให้ จากเมื่อเราเองปฏิบัติ ตอนใจใส ก็อุทิศส่งบุญไปให้ ถ้าท่านอยู่ในภพที่รับได้ คือยังไม่ได้ไปเกิด แล้วอนุโมทนา จากคุณ : Tigerprog - [ 3 ธ.ค. 47 14:26:25 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อะนะ .. คล้าย ๆ คุณพี่ blueblues เลย คือเกิดมาก็อยู่กับแม่กับ ยายกับน้า ไม่เห็นหน้าพ่อเลยตอนเด็ก ๆ พอโตมาหน่อย ค่อยเห็นทีละน้อย ๆ เลยไม่ค่อยมีความผูกพันกับพ่อเท่าที่ควร วันนี้สำหรับเราจึงเป็น วันแม่วันที่สองของปี เพราะแม่ของ เราเป็นทั้งพ่อและแม่มาตั่งแต่เราจำความได้ ... จากคุณ : palermo - [ 3 ธ.ค. 47 15:39:09 ]

ความคิดเห็นที่ 10 กระทู้เรียกน้ำตาสุดๆ เลยอ้ะ อ่านของเพื่อนๆ แล้วน้ำตาซึม ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยรู้สึกว่าพ่อไม่รัก ไม่เคยรู้สึกว่าพ่อไม่ห่วง ไม่เคยรู้สึกว่าพ่อเราเท่น้อยหน้าพ่อคนอื่นๆ เลย ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยรู้สึกโกรธ งอน น้อยใจ หรือว่าเสียใจเพราะพ่อเลยแม้แต่ครั้งเดียว เรียกได้ว่า "พ่อเป็นฮีโร่ในใจเราเสมอ" แม้ว่าตอนเด็กๆ พ่อจะต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด เจอหน้ากันปีนึงไม่เกิน 5 ครั้ง แต่ไม่เคยรู้สึกว่าเป็นเด็กที่ขาดความรักความอบอุ่นจากพ่อเลย พ่อเองก็ไม่เคยพูดว่ารักเรา แต่ทุกครั้งที่เรามีน้ำตา เหนื่อยล้า หรือเศร้ามาจากไหน เราก็จะมีพ่อคอยปลอบใจเสมอ (รวมทั้งให้กะตังค์ด้วย หุ หุ หุ) ตอนนี้เริ่มทำงานแล้ว รู้เลยว่าพ่อเหนื่อยแค่ไหน   ทุกวันพอกลับจากทำงาน  พ่อจะไม่เคยพัก แต่จะทำงานบ้าน และหาซื้อกับข้าวไว้รอลูกสาว และแม่ของลูกสาวเสมอเลย ชีวิตนี้  ขอให้เจอคนดี ได้แค่เพียงครึ่งนึงของพ่อก็ดีใจแล้วค่ะ รักพ่อนะคะ ลูกนิก แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 47 16:19:42 จากคุณ : มะนิก - [ 3 ธ.ค. 47 16:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จากคุณ : ฝนโอ่ง - [ 3 ธ.ค. 47 17:57:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ก่อนนอน ครั้งยังวัยอ่อน เคียงหมอน พ่อนอนกล่อมขวัญ ได้ฟังนิทาน หัวใจเริงเริงสำราญ อยู่ทุกข์ยามเรื่อยมา ปลูกฝัง น้อมนำ พาให้ จวบวันก้าวไป ใฝ่หา หมดแรง พ่อทน หวังเพียง ชื่นชม สุข ทุกข์ ตรม ไม่อาทร เพียงสิ่งเดียวใจพ่อนั้นเป็นสุข ลูกสมใจปรารถนา ด้วยดวงใจมารยา สูงเกินค่าเอ่ยคำ... แต่วันนี้ใยหมองเศร้า เงียบเหงา..แม้เงาเคียงหมอน สิ้นแรง สิ้นลม สิ้นเคยชื่นชม ลูกทุกข์ตรม หมองเศร้า http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=1619 (ขออนุญาตไม่กิ๊ดดดดดดดดดดนะคะ) แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 47 19:51:24 จากคุณ : ` FLuFFybY~ KeLLy ^ - [ 3 ธ.ค. 47 19:50:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 พ่อจากไปสิบกว่าปีแล้ว วันพ่อปีนี้ก็ไม่ได้กราบเท้าพ่ออีกปีนึงแล้ว พ่อยังคงอยู่ใกล้ๆลูกเสมอ รักพ่อและคิดถึงพ่อจังค่ะ จากคุณ : lilien - [ 3 ธ.ค. 47 21:23:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ...รักป๊าเท่าฟ้า... จากคุณ : เมี๊ยวอะฮอย! - [ 3 ธ.ค. 47 21:49:10 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านไม่ไหว เจ็บตา จาร้องไห้ ไม่ได้เจอพ่อมาจะ 2 ปีแล้ว คิดถึงอ่ะ แบบพ่อดุน้า แต่เวลา ฮา นี่ ฮาสุดๆเลย เด็กๆ ไม่ชอบพ่อเท่าไหร่ พ่อชอบดุ ชอบตี ตีแรงๆด้วยนะ แบบคนมันดื้อ พ่อเราหัวโบราณมากๆ แต่ก้อทันสมัยนะ ฟังเพลงฟ้าหรั่ง พ่อดีขึ้นมามากๆๆๆ แต่ก่อน วันนึงอารมเปลี่ยน 10 รอบ เดี๋ยวนี้อารมมั่นคง รับผิดชอบบ้านมากขึ้น พ่อแชทเอมไม่เปน แม่แชทเปน เราเลยต้องโทรไปคุยกะพ่อบ่อยๆ ไม่งั้นแกน้อยใจเอา เราไม่สนิทกับพ่อเท่ากะแม่ แต่ว่าเรารักพ่อนะ เอาใจเขาทุกอย่าง อยากให้เขารักเรา ไม่ดุเรา เดี๋ยวส่งดีวีดีคอนเสิร์ต บีจีส์ ไปให้เน้อ จากคุณ : มินะของน้องมด - [ 4 ธ.ค. 47 01:52:26 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ความทรงจำบางครั้งใช่ว่าจะเจ็บปวดเสมอไปค่ะ ถ้าหากเราเลือกจำแต่สิ่งดีๆ สมัยเด็กดิชั้นมักสงสัยว่าทำไมเราถึงเป็นคนที่มี"แม่" เยอะจัง โหะๆๆๆ....เพื่อนๆงงล่ะจิ... ก็แบบป๋าหนูหล่ออ่ะ ปัญหาครั้งนั้น...ดิชั้นปล่อยให้กาลเวลาเป็นตัวแก้ไขและเลือกซึมซับแต่สิ่งดีๆ ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาตอบกระทู้ค่ะ เอิ่มมมม รักคูลิฯ อย่าลืมโหวตคูลิฯนะคะ 5555 ซื้อเสียงซะเรย จากคุณ : คูลิโกะจัง - [ 4 ธ.ค. 47 09:52:09 ]

ความคิดเห็นที่ 17 กระทู้โดนใจจังค่ะแม่นายโฟล์คขา มาช้าอย่าว่ากันนะ ก็เมื่อศุกร์ที่ 3 น่ะ ทำงานถึง 24 น.ต่อด้วยปาร์ตี้ถึง 8โมงเช้าวันที่ 5 เอิ๊กกกก....ตื่นมาบ่าย 3 ของวันพ่อ นึกถึงพ่อก่อนเลย(นึกมาทุกวันแร่ะ..วันนี้ยิ่งนึก...) ขอใช้เวทีนี้คุยกะพ่อหน่อยนะคะ พ่อคะ พ่อไม่เคยหายไปจากใจลูกเลยนะคะ ภาพของพ่อยังชัดเจนในใจลูกเสมอเลย จำได้ว่าพ่อป้อนข้าว พ่อขับมอเตอร์ไซค์ไปรับที่โรงเรียน พ่อพาไปตลาดสดเกือบทุกเช้า..พ่อสอนการบ้าน พ่อพาลูกไปท่องเที่ยวพร้อมแม่และพี่ๆเสมอ ไหนจะอ้อมกอดของพ่อ...คำสอนดีๆ จนลูกใกล้จะเรียนจบ พ่อบอกว่าพ่อรอวันที่ลูกรับปริญญาจากมือในหลวง แต่พ่อก็รอไม่ได้ ทั้งที่มันอีกแค่ 1 ปี..พ่อรู้ไหมว่าวันที่ลูกไปรับพ่อออกจาก รพ.หลังผ่าเนื้องอกน่ะ นึกว่าพ่อจะหาย แต่ลูกก็พบว่ามันเป็นวันโลกทลายเมื่อหมอเรียกลูกไปบอกว่าพ่อจะอยู่ได้ไม่นานแล้ว ขอให้ดูแลพ่อให้มีความสุขที่สุดในช่วงเวลาสั้นๆที่เหลืออยู่...และพ่อก็มีเวลาให้ลูกจากวันนั้นเพียงแค่ 2 เดือนครึ่ง ลูกไม่เจ็บปวดวันไหนในชีวิตเท่าวันที่เขาเอาพ่อใส่เตาเผา และลูกขึ้นไปยืนดูพ่อหน้าเตาเผาและเห็นพ่อนอนอยู่ในกองไฟ ...และวันที่ลูกเก็บกระดูกของพ่อ.. 15 ปีแล้วค่ะพ่อ อยากบอกพ่อว่าลูกถึงฝั่งที่พ่อหวังแล้ว เสียดายแต่ว่าพ่อไม่ได้อยู่ชื่นชมกับชีวิตของลูก..พ่อไม่ต้องห่วงแม่นะ พวกเราดูแลแม่อย่างดีมากๆ มรดกที่ยิ่งใหญ่อีกอย่างที่พ่อมอบให้ลูกคือ ความรักหมาและแมวอย่างแรง ภาพที่พ่ออุ้มเจ้าหง่าวแมวจรในตลาดกลับมาให้พวกเรา หรือวันที่พ่อซื้อเจ้าหมาม่อนเเละเหมยจากชาวเขาที่จ.ตากมาให้เราเมื่อลูกยังอยู่ป.2 น่ะ ลูกยังจำได้ และพ่อรู้ไหมว่าตั้งแต่วันนั้น บ้านเราไม่เคยขาดหมาแมว ..นั่นเป็นมรดกแห่งความรักความเมตตาที่พ่อมอบให้เราค่ะ ที่ใช้ไม่มีวันหมดจริงๆ ...รักพ่อเสมอค่ะ ขอบคุณแม่นายโฟล์คค่ะที่ให้เวทีคุยกะพ่อ...ที่ไม่ใช่แค่คุยในใจ จากคุณ : แมวโต๋เต๋ - [ 6 ธ.ค. 47 10:01:23 ]