มีบางครั้งน่ะที่เกิดอารมณ์แบบนี้ขึ้นมา พอกลับเข้าสู่ภาวะปกติก็สำนึกผิดตัวเองขึ้นมาว่าคิดอย่างนั้นไปได้อย่างไรมันเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบ เบื่อหน่ายชีวิตมากตอนนี้แต่ก็คิดขึ้นได้ว่าเราเอาเขามาเลี้ยงเราก็ต้องดูแลให้ถึงที่สุด(ปลา) เวลามีปัญหาขึ้นกับตัวเองคิดที่จะทำลายตู้ปลาอย่างเดียว..คิดที่จะเททิ้งอย่างเดียวทั้งๆที่ปลาไม่ใช่สาเหตุ ที่จริงมันก็เป็นปัญหาอะไรไม่มากหรอก แค่คิดว่าไม่มีใครรักเราไม่มีใครสนใจเราทำไมเราต้องอยู่ตัวคนเดียวตามลำพังทั้งๆที่เราเคยอยู่ด้วยกัน เขากลับไม่สนใจเราตามเคย บางครั้งอยู่คนเดียวเงียบๆในห้อง รู้สึกหว่าเหว่มากไม่รู้จะไปคุยกับใคร คุยกับปลาคงจะไม่รู้เรื่อง ได้แต่ใช้มีดกรีดแขนใช้ความเจ็บปวดระบายอารมณ์ออกไปวันๆ ปัญหาทั้งหมดนี้มันคงเกิดจากตัวผมเองมั้งเข้ากับใครไม่ได้....ทั้งหมดนี้แค่อยากระบายความรู้สึกบางอย่างให้บางคนได้รับรู้เท่านั้นล่ะ
จากคุณ :
แมวหลังครัว
- [
12 ธ.ค. 47 18:47:18
]