เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๑๙ ธ.ค. เวลาประมาณสองทุ่ม
ลพบุรี: สวัสดีครับนาย... เท่งไม่กินอาหารมาสามวันแล้วครับ ไม่รู้ทำไงดี กลัวมันจะเป็นมากนะ เพราะตอนนี้ผอมลงไปเยอะ
กรุงเทพฯ: เหรอครับคุณเจริญ... เอางี้ แล้วผมจะโทรกลับไปอีกทีนะครับ
................................................................................................
กรุงเทพฯ: ฮัลโหล จิตเหรอ... ตอนนี้ยังอยู่อยุธยาหรือเปล่า(คือน้ากับแม่ผม ไปงานศพที่อยุธยาพอดีน่ะครับวันนั้น)
อยุธยา: อยู่ครับพี่ มีอะไรหรือเปล่า
กรุงเทพฯ: คืองี้ พี่วานจิต ให้ไปรับเท่งหน่อยได้ไหม๊ บ้านที่ลพบุรีน่ะ คุณเจริญเค้าโทรมาบอกเมื่อกี้ว่า มันไม่สบายมาก พี่จะเอามันกลับมา
อยุธยา: ได้ครับพี่ ไม่มีปัญหา แล้วผมจะจัดการให้ครับ
..................................................................................................
เวลาประมาณห้าทุ่มกว่าๆ วันเดียวกัน
ผมนั่งรอเท่งด้วยความกระวนกระวาย เพราะนึกคิดไปเองตามที่พ่อเล่าให้ฟัง ว่ามันไม่สบายมาก
ใจหนึ่งก็นึกโทษตัวเองว่า เมื่อวันเสาร์ไม่ได้ไปเยี่ยมมัน ถ้าไป คงจะเอามันกลับมาด้วยกันแล้ว เพราะตั้งแต่ผมเอาไปไว้ที่ลพบุรี ผมจะไปเยี่ยมเท่งทุกๆ สองสัปดาห์
สักพัก เสียงรถน้าผมวิ่งเข้ามา... ได้เวลาที่เราจะพบเท่งแล้ว
มันเป็นนาทีที่ดีใจและเสียใจปนเปกันไปแบบอธิบายไม่ถูก
คือเสียใจที่ผมไม่สามารถช่วยเหลือมันได้ตอนที่มันถูกเอาไปต่างจังหวัด
แต่ดีใจที่จะได้มันกลับมา และดูแลมันอีกครั้ง
เท่งผอมลงไปมาก และมีอาการไม่สบายอย่างชัดเจน
แต่ยังคงฝืนสังขารแสดงอาการดีใจที่ได้กลับบ้านเดิม และเจอผมและครอบครัว
................................................................................................
วันจันทร์ที่ ๒๐ ธ.ค.
ผมพาเท่งไปหาหมอที่ รพ.สัตว์เกษตร
หมอขอเจาะเลือดไปตรวจ เพราะสงสัยว่าจะติดเชื้อทางเลือด
การรักษาทำโดยฉีดยาฆ่าเชื้อและยาบำรุง ให้อย่างละหนึ่งเข็ม และนัดมาฟังผลเลือดวันศุกร์
...................................................................................................
วันศุกร์
น้ำหนักตัวดีขึ้นมากิโลฯครึ่ง เพราะกินอาหารได้แล้ว
ผลเลือดเท่งออกมา ไม่ได้เป็นโลหิตจาง
แต่หมอบอกว่า ตับน่าจะทำงานผิดปกติ อันเนื่องมากจาก
อาจจะไปกินสารพิษบางอย่างเข้าไป เช่นปุ๋ย ยาฆ่าแมลง ฯลฯ
การรักษาทำโดยให้ยาบำรุงตับมากิน ให้กินน้ำมากๆ และระวังอย่าให้กินเค็ม
...................................................................................................
ณ วันนี้ อาการดีขึ้นเรื่อยๆ
กินอาหารได้มากเหมือนเดิมก่อนไปอยู่ลพบุรี
อ้วนท้วนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
พฤติกรรมบางอย่างกลับมาเหมือนเดิม ประเภทอ้อนเจ้าของ
แต่ที่สำคัญ พฤติกรรมการกลัวเสียงดังดีขึ้นอย่างชัดเจน
เพราะเท่งไปอยู่ต่างจังหวัดเค้าจุดพลุกันตามวัดแบบดังมากๆ แต่อาศัยมีที่ให้วิ่งมาก เลยได้คลายเครียดบ้าง
...............................................................................................
คุณเจริญที่ดูแลเท่งตอนอยู่ที่ลพบุรี เล่าว่า
มีอยู่วันหนึ่งมีคนเข้าขับรถกระบะเข้าไปในที่ผม แล้วลงไปคุยด้วย
เท่งมันวิ่งขึ้นไปนอนบนรถเค้าเลย ประมาณว่าอยากกลับบ้านครับ
เช่นเดียวกับทุกครั้งที่ผมไปเยี่ยมเท่ง เท่งจะดีใจมากๆ และแสดงอาการอยากกลับบ้านอย่างแรง นึกถึงแล้วน้ำตาจะไหลทุกที
...................................................................................................
ก็ไม่มีอะไรมากครับ ก็เข้ามาบอกกล่าวเพื่อนๆ ในนี้ที่เคยอ่านเรื่องราวของเท่งว่า ตอนนี้มันได้กลับบ้านเรียบร้อยแล้ว
และถึงแม้มันหายดีแล้ว พ่อผมก็ไม่ส่งมันไปอยู่ต่างจังหวัดอีกแล้วล่ะครับ
แก้ไขเมื่อ 29 ธ.ค. 47 05:33:33
ชีวิตหมาไทยพันธุ์ทางนาม...เท่ง (กลับบ้านแล้วครับ)
