เริ่มเรื่องเลยแล้วกัน... เรื่องนี้เซ็งเล็กน้อย ถึงปานกลาง... ก่อนอื่นขอแนะนำนักแสดงก่อน...
น้องหมา ชื่อเจ้าปุ๋ย... เคยประกาศหาบ้านไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่เวรกรรมและวาสนา บัดนี้ เจ้านี่ต้องอยู่ที่นี่......
- เมือวานเธอได้หายไป ไม่มาระริกระรี้เหมือนเคย.... (จริง ๆ มันก็ไม่ได้รักแจนอะไรนักหรอก แต่ไม่ค่อยมีใครเล่นกะมันเท่านั้นเอง มันคงเหงา) หาจนมืด... ฉันเดือดร้อน... ร้อนใจ... เวรกรรม ไปตกอยู่กับเพื่อนพันทิบ... ที่บังเอิยคุยกะแจนอยู่ตอนนั้นพอดี... 
- วันนี้ตั้งใจมาแต่เช้าก่อนเวลานิดหน่อย ก่อนพาหมีไปหาหมอจะได้หาเจ้าปุ๋ย... ปรากฏว่า หาไม่ยากเลย.... เจอนอนสลบเหมือบอยู่ ปลุก เขย่า ๆ ก็เอียง ๆ มอง ๆ แหม๋ มันน่าฆ่าทิ้งนัก.... โอเคเจอก็จบ...
- แต่เพื่อน ๆ คะ... หลังจากที่แจนพาหมีกลับมาแล้ว... เดินสำรวจประชากรตามปกติ... ตาก็มองไปเห็นอีก 1 ตัว หน้าตาท่าทางไม่คุ้น... สอบถามไปถามมา ไม่มีเจ้าของ... ก็คงเหมือนเคย... มาฝากคนแถวนี้เลี้ยงตลอดชีวิต เวรกรรมจริง ๆ คราวนี้มาแถมปลอกคอมาด้วยนะ... ร่างกายยังแจ่ม สวยงามอยู่เลย... น่ารักมาก ๆ ... แจนว่าถ้าเจอคนนั้นจะขอเงินค่าทำหมันเพิ่มอีกสักหน่อย..... (เพราะหมาตรงนี้ คิวเข้าทำหมัน อยู่ 4 ตัว มาอีกตัว ก็ 5 ตัว)
- มาถึงตอนระบายหน่อยเถอะ... มันหดหู่แค่ไหน เวลาเจอเรื่องอย่างนี้ สงสารมันมากเลย... หน้าตามันนะ โห... บรรยายไม่ได้เลย... มันวิ่งเหยาะ ๆ ตามคนโน้น คนนี้... เหมือนจะหาเจ้าของ เหมือนหาคนที่มันรู้จัก.... แจนมองเขา ใจจะสลายเลย... มันคงคล้าย ๆ คนอกหักอะนะ... แจนออกห่างออกมาหน่อยเพื่อมองดูเขา บางครั้งเขานอนคอยมองคนโน้นคนนี้ แล้วก็หอนออกมา... ยินเสียง เขาร้องก็...นะ... ตามประสาคนใจอ่อน... ทนมะด้ายยยยย...อยากรู้ว่าคนที่ปล่อยหมาออกมาอย่างนี้เขาไม่กลัวเวรกรรมจะทำกะเขาบ้างหรืออย่างไร ลูกทิ้ง ญาติไล่ บ้านโดนยึด เนี่ยจะรู้สึกอย่างไร
เออ......................
เขาคงไม่รู้สึกหรอก มาบ่นอยู่อย่างนี้เขาก็ไม่รู้เรื่อง...... ไม่รู้สึก
แก้ไขเมื่อ 05 ก.พ. 48 16:16:16
จากคุณ :
Jannyfer 
- [
5 ก.พ. 48 16:02:32
]
1 หมาหาย...กลับมา กลายเป็น 2 กะ 1 รักษาหมา
