"พี่ยุทธ.........พี่ยุทธคร๊าบ......."
........(เงียบ.....ไม่มีเสียงตอบ )....
"ยุทธ..........ยุทธ.......อยู่มั้ย....."
........( ก็ยังเงียบ ).................
"ไอ้ยุทธ.......ไอ้ยุทธโว้ย........."
..........( ยังเงียบอยู่ )............
.........โมโห..............
"ไอ้เอี้ยยุทธโว้ย.........มรึงอยู่บ้านป่าววะเนี่ย......."
และแล้วก็มีเสียงตอบออกมา.....
"ใครวะ....มาฉาวอยู่หน้าบ้าน....."
"อ้าว......โตหรอกเหรอ.....นึกว่าใคร...."
"ไอ้ยุทธมันไม่อยู่หรอก มันชวนโหมวเด็กๆไปวิดลูกคลักในนาโน่น....."
"เดี๋ยวให้ไอ้บ่าวไปตามให้ นั่งรอที่นี่ก่อน"
เสียงป้านอง แม่ของพี่ยุทธ ตอบออกมาแว่วๆจากในบ้าน
"อ้อ....ป้านอง ไม่พรือเดี๋ยวผมไปหามันเอง......"
และผมก็เดินไปยังทุ่งนา จุดหมายก็คือกลุ่มคนที่มีชายวัยเกือบกลางคนกับเด็กๆอีกสามสี่คน
ที่กำลังจับปลาอยู่กลางทุ่งนาที่กำลังจะแห้งเมื่อย่ำเข้าสู่หน้าร้อน
"พี่ยุทธ.......ได้ปลาไรมั่งนิ....."
พี่ยุทธก็หันมาเมื่อได้ยินเสียงทัก
"อ้อ....โต......มาแต่ไหน....."
"ก็มาหาพี่นั่นแหละ" ผมตอบ
"ไซ่หล่าว....."
"จะมาขอ กล้วยผี สักกอ จะเอาไปมัดกับต้นม่วงที่บ้าน"
พี่ยุทธก็สวนออกมาทันควัน
"อือ....กรูนึกว่ามรึงจะชอบแต่กล้วยไม้ดอกใหญ่ๆสีสวยๆที่พวกในเมืองเค้าแปลงพันธุ์กัน เห็นซื้อมาเต็มบ้านไปหมด"
"แหะ...แหะ...ไม่ใช่พลันนั้นแหละพี่ กล้วยผีผมก็ชอบ เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ" ผมรีบตอบไปแบบหน้าเจื่อนๆ
"กะเอาแหระ ยังรุย เอามากมั้ย"
"ไม่ต้องกอใหญ่มากก็ได้พี่ กอนู้ก็ได้"
ผมชี้ไปยังกอที่อยู่ข้างๆนา
"มึ๊งอิเอาไปไซ่กอนั้น ให้มันอยู่บนต้นโหนดพลันนั้นแหละดีแล้ว"
แกพูดเสียงดัง
"เอ้า.....แล้วผมอิเอาจากไหนล่ะถ้าไม่แกะเอาจากต้นโหนด"
ผมก็พูดเสียงดังตอบกลับไป ด้วยความคิดที่ว่า เอ็งจะให้หรือไม่ให้ฟระ
"ไอ้ที่อยู่บนต้นโหนดก็ให้มันอยู่พลันนั้นแหละ อย่าไปเอามันออก"
"ตอนหาม้ายดอกก็ไม่มีคนสนใจ ไม่เห็นคุณค่า ตัดทุ่มเหม็ด พอตอนออกดอกก็มาชมกันว่าสวย"
" กรูเห็นมาหลายรายแล้ว มาแกะไปปลูกตอนออกดอก พอดอกเหี่ยวก็เลิกสนใจ ตายยกกอ"
พี่ยุทธพุดด้วยน้ำเสียงเรียบแต่เหมือนกับมีอะไรอยู่ในใจ
"เดี๋ยวกรูให้ไอ้บ่าวไปเอาให้ ประนู้เค้าตัดต้นโหนดเอาไปทำโครงหลังคา เห็นเค้าทิ้งใว้กอเติบ มรึงจะเอาไปทั้งหมดก็ได้"
"ทิ้งใว้พลันนั้นตายแน่"
"เออ เออ ถ้าพลันนั้นผมไปกับไอ้บ่าวกันหวา"
"ไปต๊ะ....."
"ขอบคุณมากครับพี่ยุทธ"
"เออ.........ถ้าเอาไปเลี้ยงแล้วตาย กรูไม่ให้แล้วนะ"
"แหะ....แหะ.......ครับพี่...."
และแล้วผมก็ได้ติดมือกลับบ้านไปกอใหญ่ๆ
พักใหญ่ๆหลังจากวันนั้น เจ้ากล้วยผีกอนั้นก็ออกดอกให้ผมได้ชื่นชม............
อย่าถามผมเรื่องชื่อทางวิทยาศาสตร์ สกุลไหน พันธุ์อะไร
ผมไม่ทราบครับ.......
แต่ที่แน่ๆ ก็เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ ถ้าเห็นต้นตาลก็ต้องเห็นกล้วยผี มีดอกให้ชมทุกปี
บางกอที่ใหญ่มากๆ พอออกดอกเยอะๆ เราก็เรียกกันว่า "ต้นตาลนุ่งกระโปรง"......
คำแปล.......
ฉาว.......................พูดเสียงดัง
โหมวเด็กๆ..............พวกเด็กๆ
วิดลูกคลัก..............จับปลาที่ติดโคลนอยู่ก่อนน้ำจะแห้ง
ไอ้บ่าว...................เด็กผู้ชาย(ไม่ใช่ชื่อ)
ไม่พรือ..................ไม่เป็นไร
มาแต่ไหน...............มาจากไหน
ไซ่หล่าว..................ทำไมอีก
ต้นม่วง....................ต้นมะม่วง
พลันนั้น...................แบบนั้น
กะเอาแหระ..............ก็เอาซิ
ยังรุย......................มีเยอะ
มึ๊งอิเอาไปไซ่............เอ็งจะเอาไปทำไม
ต้นโหนด...................ต้นตาล
ตัดทุ่มเหม็ด................ตัดทิ้งหมด
ประนู้........................ทางด้านโน้น
กอเติบ......................กอใหญ่
ไปต๊ะ.......................ไปเถอะ
...........................................................
เรื่องราวทั้งหมดก็คือที่มาของ "กล้วยผี" ของผมครับ
หรือที่เราๆรู้จักกันในนาม
"กะเรกะร่อน"
ข้อมูลการถ่ายภาพ.....
canon powershot G3
shutter speed 1/250 sec.
F number F 3.5
exposure -1 stop
iso speed iso 100
แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 48 01:35:19
กล้วยไม้นี้มีที่มา.........ด้วย.....
)