จากเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาหลาย ๆ ครั้ง เราเองก็เป็นคนหนึ่งที่อ่าน แต่ไม่เสนอความคิดเห็นใด ๆ เพราะเราถือว่าเราไม่รู้แจ้งเห็นจริง จึงอยู่เฉย แต่สิ่งหนึ่งที่พึงสังเกตได้ กับทุกครั้งที่เกิดขึ้น คือ คำพูด ที่เริ่มต้นมักร้อนแรง ในเมื่อเหตุแห่งความจริงกันทั้งมวลยังไม่ชัดเจน ยังไม่รู้ว่าใครผิด ใครถูก เราพูดกันดี ๆ ภาษาดอกไม้ระรื่นหูน่าจะดีกว่าไหมคะ ไม่ว่าด้วยคำพูดแรง ๆ ทั้งสองฝ่าย ทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้อะไรเด่นชัด บางครั้ง ถ้อยคำรุนแรงมากเกิน คนที่โดนว่า คนที่ว่าไว้ หรือคนที่ผ่านมาเห็นมันก็ก่อให้เกิดความรู้สึกที่ไม่ดี มันก็เหมือนกับรั้วไม้กับตะปู ตอกลงไปแล้ว ต่อให้ถอนออกมา สิ่งที่เหลืออยู่บนรั้วไม้ ก็คือร่องรอย ของตะปู เฉกเช่นเดียวกับคำพูดคน พูดให้รัก พูดให้ร้าย ให้ฆ่ากันตาย ก็ยังทำได้เลย ถึงเราจะไม่เคยเห็นกัน หรือรู้จักกันก็ตามที แต่เราก็ควรจะถนอมน้ำใจด้วยวาจาซึ่งกันและกัน...
...แค่อยากจะบอกเฉย ๆ น่ะค่ะ ใครจะด่าเราว่าตั้งกระทู้รกก็ได้นะคะ เพียงแต่ เราอ่านแล้วเรายังรู้สึกไม่ดีกับถ้อยคำพูด ที่ไม่น่าฟังน่ะค่ะ คิดว่าหลายท่านคงอ่านเจอ อย่างน้อยที่สุด บุคคลที่จะพูดพาดพิงถึง ก็ควรจะให้เกียรติในกันและกัน... ถ้าพูดกันด้วยภาษาดอกไม้ กัน ปัญหาทุกอย่างมันก็คงจะจบลงด้วยดี... เหมือน ๆ กับที่สุนทรภู่ท่านกล่าวไว้แหละค่ะ ...
"อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย..."
ปล.แก้คำผิด ตก ค่ะ
แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 48 14:35:19
จากคุณ :
คิมหันต์เหมันตฤดู 
- [
10 ต.ค. 48 14:26:09
]
ขอโทษนะคะที่ต้องตั้งกระทู้... อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย ...
