ความคิดเห็นที่ 1 ขอถือโอกาสตอบเลยนะครับ เพราะว่าเมื่อวานนี้ผมเพิ่งสอนเรื่องนี้ในชั้นเรียนวากยสัมพันธ์ จริงๆ ในภาษาัอังกฤษ ไม่มี "กาล" หรือ tense ที่เรียกว่า present perfect เพราะว่า ภาษาอังกฤษ มีแค่ สอง tenses เท่านั้นคือ present tense กับ past tense ครับ The Perfect เป็นการนำเอา auxiliary HAVE ตามด้วย past participle มา เพื่อสื่อถึง "เหตุการณ์ในอดีต ที่มี ความสัมพันธ์ (current relevance) กับอีกเหตุการณ์ หนึ่ง (อาจจะในอดีต ปัจจุบัน หรือ อนาคต)" ถ้าถือจาก definition ข้างบน the perfect เป็นการเสนอ "มุมมองภายใน" ของผู้พูด (introspective) ว่าผู้พูดมิได้มองเหตุการณ์หนึ่งๆ เป็นแค่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและจบลงเท่านั้น แต่มองว่าเหตุการณ์นั้นมีความสัมพันธ์กับเหตุการณ์อีกเหตุการณ์หนึ่ง ในเชิงของผลลัพธ์ที่เห็นได้ด้วยตา หรือ ไม่ก็ตาม the perfect สามารถนำมารวมกับ present tense หรือ past tense หรือ auxiliary "will" ก็จะได้เป็น present perfect, past perfect, future perfect ตามลำดับครับ เช่น เมื่อ perfect เอามารวมกับ present tense (นั่นคือ present perfect) จะได้เป็น I've lived in Bangkok for 4 years VS I lived in Bangkok for 4 years. สิ่งที่เหมือนกัน คือ ทั้งคู่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต ทั้งสิ้น แต่สิ่งที่ต่างกันคือ present perfect (พร้อมด้วย adverb of time "for 4 years" ) บ่งว่าเหตุการณ์นี้อาจจะมีผลมาจนถึงปัจจุบัน (นั่นคือ น่าจะยังอยู่ใน กทม) ในขณะที่ past tense คือ เหตุการณ์ที่จบไปแล้ว You have put on some weight VS you put on some weight. ทั้งคู่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดในอดีตทั้งสิ้น (นั่นคือ น้ำหนักขึ้น เกิดมาช่วงนึงแล้ว) แต่ present perfect ผู้พูด เน้นถึงว่า รูปร่างของผู้ฟังได้อ้วนขึ้น และส่งผลเห็นชัดเจน (อาจจะทางสายตา หรือ เสื้อที่ใ่ส่คับเกินพอดี) ในขณะที่ past tense เป็นแค่การบรรยาย fact ว่า เหตุการณ์น้ำหนักขึ้น เกิดขึ้นแล้ว เสร็จไปแล้วในอดีต ไม่เกี่ยวเนื่องหรือส่งผลกับปัจจุบัน ดังนั้น เมื่อ present perfect มี relevance หรือความต่อเนื่องกับ present time แล้ว จึงไม่น่าแปลกใจที่จะเห็น adverb of time ที่เกี่ยวกับปัจจุบัน เช่น since, for, by now ปรากฏร่วมด้วย เช่น She has by now finished her homework. (ถ้าพูดว่า She by now finished her homework ด้วย past tense จะไม่ได้ เพราะขัดกับหลักที่ว่า past tense พูดถึงเหตุการในอดีตที่ไม่เกียวกับปัจจุบัน ซึ่งขัดกับ adverb of time "by now") หรือ เราจึงไม่เเปลกใจเลยว่า ทำไม เวลาใส่ specific past time reference ที่เป็น adverb ลงไปกับ present perfect จะใช้ไม่ได้ เช่น เราจะพูดไม่ได้ว่า I have failed the test yesterday เพราะว่า adverb of time ที่มีคำเป็นอดีต (yesterday) บ่งชัดอย่างนี้ ทำให้ความสัมพันธ์กับปัจจุบันของ present perfect ขาดลง ครับ ส่วนพวก past perfect ก็เป็นการพูดถึงเหตุการณ์หนึ่งที่เกิดในอดีต (เหมือน present perfect) แต่จุดต่างคือ เหตุการณ์นี้ ไปมีความสัมพันธ์กับเหตุการณ์ อีกอันหนึ่งในอดีตที่เกิดต่อมา (นั่นคือ past รวมกับ perfect นั่นเอง) ส่วน future perfect ก็อธิบายได้อย่างเดียวกันครับ แต่เปลี่ยนเหตุการณ์เป็น เหตุการณ์ในอนาคตเท่านั้น กับคำถามที่ว่าฝรั่งใช้มากน้อยแค่ไหนนั้น  ก็มากพอสมควรล่ะครับ  อย่างที่เรียนข้างต้น เรื่องนี้มันเกี่ยวกับ มุมมองของผู้พูดที่จะมองเหตุการณ์ว่ามองในลักษณะไหน  เช่น บางครั้งถาม have you had lunch :-)?  Did you have lunch :-)?  ความหมายก็คล้ายๆกัน ต่างกัน นิดหน่อย  อันแรกคือ เน้นว่า ได้รับอาหารมาหรือยัง (อาจจะกินอิ่มแล้ว หรือยังไม่ได้กินเลย ทำให้ท้องว่างซึ่งเป็นผลพวงที่ตามมา)   ส่วนอันที่สอง  แค่ถามว่า ได้เกิดเหตุการณ์การทานข้าวกลางวัน ขึ้นบ้างหรือยังครับ ถ้าถามว่าอันไหนใช้บ่อยกว่ากัน และใน style, register ไหน  ให้ลองไปค้น Longman's Contemporary English Grammar  by Douglas Biber, Susan Conrad, et al นะครับ เค้าจะมี graph แท่ง ทำไว้เลย แก้ไขเมื่อ 19 ม.ค. 49 13:36:50 จากคุณ : krisdauw (krisdauw) - [ 19 ม.ค. 49 13:28:52 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หลักๆ คือใช้บอกว่า เหตุการณ์เนี้ย เคยได้เกิดมาแล้วครับ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน (หรือตั้งแต่อดีตกว่า จนถึงจุดที่เราอ้างอิงถึง ถ้าเป็น past perfect) และผลของมันยังมีอยู่กับตอนนี้ ถ้ามันไม่มีผลอะไรกับตอนนี้ ก็ใช้ past ไปครับ หลักการแบบง่ายในการสังเกตคือ การใช้คำระบุเวลาครับ  perfect จะต้องไม่ใช้กับเหตการณ์ที่ระบุเวลาที่แน่นอนได้เด็ดขาด (อันนี้น่าจะเคยเรียนจากหนังสือเรียนทั่วไป) เช่น I have eaten it at two PM --> ผิด ต้องเป็น I ate it at two PM. สำหรับในแง่ของความหมาย  perfect จะเป็นการบอกว่าผลของเหตุการณ์นั้นจะต้องมีมายังปัจจุบันด้วย เช่นถ้าเราบอกว่า I ate it จะมีความหมายว่า กินไปทีนึง แต่ปัจจุบันนี้ เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ถ้าบอกว่า I have eaten it จะหมายความว่า เราได้กิน และผลของการกินยังทำให้เราอิ่มอยู่ด้วย หรือเรายังรู้สึกอร่อยติดปากอยู่เลย หรือถ้าบอกว่า I lost my pen จะเป็นการบอกเฉยๆว่า ทำปากกาหาย แต่ถ้าบอกว่า I have lost my pen จะเป็นการบอกว่า ปากกาหายไป และทำให้ตอนนี้ไม่มีปากกาใช้ (ผลของการหายส่งผลกับปัจจุบันนี้) อาจจะต่ออีกประโยคว่า Can I borrow your pen? อะไรแบบนี้ครับ ตัวอย่างครับ Mom: Where is the cake in the fridge? I: I ate it. [คือบอกว่า กินไปครั้งนึงในอดีต แต่ไม่ได้มีผลอะไรกับปัจจุบัน] แต่ Mom: Have you tried the cake in the fridge? I: Yes, I have.  I tasted really good. [คือผลของการกินเค๊กยังอยู่กับเรา เรายังประทับใจรสชาติของมันอยู่เลย] แต่ถ้าผลของมันไม่มีกับตอนปัจจุบันนี้แล้ว ก็เป็น past อะครับ เช่น Mom: Have you had lunch? I: Yeah.  But I had it at 11am and now I'm getting hungry again. แต่สำหรับอเมริกัน เดี๋ยวนี้เค้ามักจะใช้ past simple แทน perfect กันเยอะครับ บางทีก็อาจจะสับสนได้เพราะประโยคที่น่าจะส่งผลให้ปัจจุบัน กลับใช้ past simple แทน ไม่รู้ว่าช่วยให้เข้าใจได้รึเปล่า หรืออ่านแล้วยิ่งงงเพิ่มก็ไม่รู้นะครับ ยังไงถ้างงก็ถามมาอีกได้ครับ จากคุณ : บรึ๋ยศักดิ์ - [ 19 ม.ค. 49 13:33:20 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ปรมาจารย์ด้านไวยากรณ์มาเองเลย ขอบคุณทุกท่านแทน จขกท. ด้วยครับ จากคุณ : Coconut Dance - [ 19 ม.ค. 49 13:50:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 http://web2.uvcs.uvic.ca/elc/studyzone/330/grammar/upperf.htm จากคุณ : . - [ 19 ม.ค. 49 16:20:16 A:71.114.100.41 X: TicketID:105627 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณพี่ทั้ง 2 ท่านมากๆเลยครับ รวมถึงคุณ คคห. 4 ด้วยครับ ไปดูที่ link ที่ให้มาแล้ว จากคุณ : NorthHill - [ 19 ม.ค. 49 22:41:02 ]