ความคิดเห็นที่ 1 แล้ว Class society ต่างจาก Discrimination ยังไงครับ !?! อยากรู้จังเลยว่าที่ไหนในโลกไม่มีการแบ่งระดับชนชั้นทางสังคม ..... อิอิ จากคุณ : Coconut Dance - [ 24 ม.ค. 49 10:39:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาเสริม.. ต้องรู้จักวางตัวให้ดีด้วยค่ะ ไม่ว่าจะไปอยู่ไหนก็ไม่โดนดูหมิ่น แล้วก็เห็นด้วยที่บางครั้งอยู่เมืองไทย รู้สึกเหมือนเป็นพลเมืองชั้นสอง โดยเฉพาะตอนไปซื้อเครื่องสำอางค์ตาม counter แถวๆ Emporium -- BA กลายเป็นพลเมืองชั้นหนึ่ง ส่วนคนซื้อกลายเป็นพลเมืองชั้นสองไป จากคุณ : .. - [ 24 ม.ค. 49 10:50:05 A:58.10.128.2 X: TicketID:107062 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สรุปง่าย ๆ ว่าขอให้มีตังเยอะ ๆ อยู่ที่ไหนก็เป็นชั้นหนึ่งหมด จากคุณ : อืม - [ 24 ม.ค. 49 11:04:11 A:202.57.185.15 X: TicketID:101678 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ^ ^ ถูกต้องครับ เมื่อมั่งมีมากมายมิตรหมายมอง เมื่อมัวหมองมิตรมองเหมือนหมูหมา เมื่อไม่มีหมดมิตรมุ่งมองมา เมื่อมอดม้วยแม้หมูหมาไม่มามอง จากคุณ : praphrut608 - [ 24 ม.ค. 49 11:08:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ที่คุณอิสวายุพูดมา คือเรื่องสิทธิ์ เรื่องกฎหมาย แน่นอน เค้าจะ 'ต้อง' ปฏิบัติกับคุณเท่ากับคนอื่นถ้าไม่อยากถูกจับ แต่ถ้าไม่ใช่เรื่องที่ 'ต้อง' ทำล่ะคะ? ถ้าคุณไม่เก่งจริง ไม่รวยจริง ลองเดินเข้าไปใน country club คงรู้ (ขนาดเป็นยิวหรือคนดำในอเมริกาเองก้ยังถูกแบ่งเลย) คนไทยส่วนมากก็อยู่ในสังคมเล็ก ๆ ของตัวเอง แล้วก็หลอกตัวเองว่าเท่าเทียมกัน บ้างก็ปลอบสร้างกำแพงด้วยการทำเป็นว่าฉันไม่แคร์ คนอื่นคิดยังไงไม่สนใจ คิดว่าไม่ได้เป็นสังคมอเมริกาที่เดียว ทุกที่ก็เป็นอย่างนี้แหละ ในเมืองไทยถ้าคุณเก่งจริงก็ไม่มีใครดูถูกได้เหมือนกัน อย่างเรื่องการทรีตคนในสถานที่ราชการ หรือในร้านค้า อาจจะไม่เห็นชัดเจนการแบ่งชั้น การดูถูกชัดเจน เพราะคนที่อเมริกาจะเป็น professional กว่า เขาคิดว่าเขามีหน้าทีบริการ ส่วนข้าราชการเมืองไทยมักจะคิดว่าตัวเองเป็นเจ้านาย ชาวบ้านมาต้องกราบไหว้ แต่เดี๋ยวนี้ดีขึ้นมาก เมืองไทยกำลังพัฒนา อยู่อเมริกาต้องพิสูจน์ตัวเองมากกว่าในการที่จะให้คนยอมรับ ต้องทำตัว 'nice' กว่า อยู่เมืองไทยสบาย ๆ เป็นตัวของตัวเอง การที่แค่มานั่งตั้งคำถามว่าตัวเองรู้สึกเป็นชั้นหนึ่งชั้นสองหรือเปล่านี่ก็หมายถึงว่ารู้สึกแล้วล่ะ เพราะอยู่เมืองไทยคุณจะไม่มานั่งคิดแบบนั้น เราว่าคนที่ไปอยู่อเมริกา พอกลับเมืองไทยจะทนนั่นทนนี่ไม่ได้ ชอบโวย ชอบบ่น (complain) อะไร ๆ ที่เคยทนได้ ก็ทนไม่ได้ มีอัตตาสูงขึ้น นี่เป็นความเห็นส่วนตัวนะคะ ไม่ทราบว่าจะผิดประเด็นหรือเปล่า เราไม่เคยเชื่อ ในความเท่าเทียม จากคุณ : MickyM - [ 24 ม.ค. 49 11:30:24 A:61.90.100.197 X: TicketID:098315 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นด้วย กับความเห็นที่สองค่ะ ไปซื้อของในห้างหรูๆ เรานี่งง เลย ใครง้อ ใครเอ่ย มีเงิน นับเป็นพ่อ ยกมือท่วมหัว จากคุณ : cool2qoo - [ 24 ม.ค. 49 11:43:57 ]

ความคิดเห็นที่ 7 รู้สึกว่าเราแตกต่างจากเขาแค่รูปลักษณ์ภายนอก แต่เรื่อง treatment ไรต่อไรนี่ไม่เคยรู้สึกเลยว่าเป็นชั้นสอง นอกจากเจอฝรั่งถ่อย แต่อย่างนั้นก็ถือว่าเขามีปัญหา ไม่ใช่เรา คุณอิสฯนี่ภาษาไทยเก่งขึ้นมากเลยนะคะ เขียนได้ยาวเชียว อิอิอิ จากคุณ : PatPDX - [ 24 ม.ค. 49 11:51:21 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เราว่าคุณอิสวาสุตั้งกระทู้นี้เพราะมีคนเข้ามาถามบ่อยๆเรื่องกลัวมาเป็นพลเมืองชั้นสองของที่นี่มากกว่นะคะคุณ MickyM จากคุณ : Rive Gauche - [ 24 ม.ค. 49 11:54:03 ]

ความคิดเห็นที่ 9 Being a second class individual in the US? If that individual is not living illegally in this country plus some other things.... This country is a good place to live. These include 1. Having communicable spoken English. 2. Having money (+ health & dental insurance is preferable). 3. Having a secured job. 4. Having stamina to tolerate with limited numbers of foods. 5. Having common senses. 6. Ability to be lonely for a long time, and realizing that you can die lonely. 7. Having a love of watching TV or sports. These kills a lot of time when you feel bored. 8. Having a passion to excercise and flossing your teeth to prevent undesirable illnesses even though you are covered by your health insurance. 9. Having ability to stay in a right place all the time to prevent yourself from legal problems. 10. Taking good care of your own taxes well otherwise IRS will haunt your life until your last breath. 11. Being healthy all the time. 12. Having an ability to be nice with everyone all the times--- saying hi to everyone, giving smiles to everyone and listening to people who would like to have someone to talk with. If the individual has these, he/she will be doing fine without any troubles in this capitalism's society krub. :) Don't be serious na krub... Life can find their own ways... Myself? I choose to be in my country when I die krub... :) Even though I don't like many parts of being Thailand. But there are too many parts that I've addicted to. Being treated differently in my country? There is no problems to me krub... Because I know how to bluff!! Those who treat other differently have their own soft spots. Bluffing them is, to be honest, easy to me krub... :) จากคุณ : amatuer translator - [ 24 ม.ค. 49 12:27:36 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องอย่างนี้ถ้าไม่ตกลงกันว่าเรากำลังจะพูดถึงสังคมในระดับไหน ในขอบเขตแค่ไหน นี่พูดไปอาจจะทะเลาะกันไปคนละเรื่องเปล่าๆนะคะ คนจากต่างประเทศกัน หรือ คนแต่ละกลุ่ม มองระดับคุณค่าของคนในแต่ละจุดต่างจุดกัน บรรทัดฐานไม่เหมือนกัน ถ้าเราหลุุดเข้าไปผิดกลุ่มก็คงจะต้องรู้สึกว่ามีความไม่เท่าเทียมล่ะค่ะ ถ้าเราจน เข้าไปสถานที่ที่เค้าจัดว่าเป็นของกลุ่มคนรวย มีค่าใช้จ่ายสูง เขาก็คงคิดสงสัยว่าเรามาทำอะไรล่ะค่ะ แล้วถ้าคนกลุ่มนั้นมองความรวยของคนที่การแต่งตัว (และถ้าเขาไม่มีมารยาท) เราแต่งตัวปอนๆ เขาก็คงจะแสดงสีหน้าท่าทางออกมาให้เห็นว่า ชั้นคิดว่าเธอไม่คู่ควรกับสถานที่นี่นะ มีเงินจ่ายเหรอ อะไรทำนองนั้น แต่ถ้าเขามองตัวเลขในบัญชีเงินฝาก เรามีหลายๆหลักหน่อยเราจะแต่งตัวปอนขนาดไหน เขาก็ไม่แคร์หรอกค่ะ หรือถ้าเราเข้าไปในกลุ่มที่เขาเห็นว่าคนที่ประสบความสำเร็จในระดับหนึ่งคือการได้รับการศึกษาสูงๆมีปริญญา เราไม่มีปริญญา เค้าก็มองล่ะค่ะ ขณะที่อีกกลุ่มคนอาจจจะมองว่า ความสามารถ การรู้งาน การทำงานกับคนอื่นได้เป็นเรื่องใหญ่กว่า ไม่มีใบอะไรมารองรับก็ไม่เห็นเป็นไร นานาจิตตังค่ะ ส่วนตัวคิดว่าแค่ไปอยู่ให้ถูกกลุ่ม หรือทำใจซะว่าต่างคนก็ต่่างความคิดก็จะไม่คิดอะไรมาก อยู่ที่อเมริกานี่ ก็ไม่เห็นได้คิดอะไรมากเรื่องนี้ แนวความคิดมันตรงกันมั้งคะ ถ้ามึความสามารถที่จะดำเนินชึวิตที่นี่ได้ พูดจากันรู้เรื่อง มีความสามารถ เรียนได้ ทำงานกับเขาได้ ปฏิบัติตัวกับคนอื่นเหมือนเขาเป็นเพื่อนมนุษย์เหมือนเรา อยู่ในประเทศเค้าก็ทำตามกฏระเบียบที่บ้านเมืองเขากำหนด ไม่ได้คิดจะมาตั้งชนกลุ่มน้อยเกาะรัฐบาลกิน รู้วัฒนธรรมของเขา ก็ไม่เห็นว่าจะมีใครมาดูถูกหรือปฏิบัติกับเราแตกต่างกับคนอเมริกันตรงไหน จะรู้สึกว่าเราแตกต่างก็เพราะลักษณะภายนอกแล้วก็ภาษาไม่แข็งเท่าเค้าเท่านั้นเอง จากคุณ : Working Girl - [ 24 ม.ค. 49 13:43:57 A:138.88.175.153 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยกับความคิดเห็นที่ 2 ไม่ต้องแถว Emporium หรอกแค่ห้างธรรมดาคนซื้อก็เป็นพลเมืองชั้นสองแล้ว BA- เป็นพลเมืองชั้นหนึงไปเลย เคยโดนกับตัวมาแล้ว จากคุณ : -xxx- - [ 24 ม.ค. 49 14:05:20 A:58.10.137.71 X: TicketID:109218 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อืม ไม่ทราบว่าข้อปฏิบัติต่อไปนี้จะถือเป็น "พลเมืองชั้นสอง" ไหม 1. ถ้าคนจะสอนในมหาลัยอเมริกันได้ "ต้องเป็นพลเมืองอเมริกัน"  ถ้าไม่ใช่พลเมืองอเมริกัน และไม่ได้มาจากประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ (ไม่นับพวกอินเดีย สิงคโปร์)  ต้องสอบ SPEAK Test (นั่นคือ ใช้ สัญชาติเป็นเกณฑ์ตัดสิน  ลองคิดดูว่า ถ้าคุณเกิดที่เมกา แต่โตที่ไทย ได้สัญชาติเมกัน  ก็ไม่ต้องสอบพูด ทั้งๆ ที่คุณอาจจะมีภาษาแม่คือภาษาไทย และพูดอังกฤษไม่ได้เลย หรือได้น้อยมาก)  ในทางตรงข้าม ถึงแม้คุณจะภาษา เริ่ิดหรูขนาดไหน  จบโรงเรียนอินเตอร์มากี่โรงเรียน ที่บ้านคุยภาษาอังกฤษกับคุณพ่อ คุณแม่  ถ้าคุณไม่ใช่คนเมกัน เเล้วล่ะก็  ต้องสอบ 2.  การขอ fellowship หรือ scholarship บางอย่าง (และส่วนใหญ่) สงวนไว้กับ พลเมือง เช่น For US citizens and US nationals only (เช่น อเมริกันซามัว เปอร์โตริกัน เป็นต้น) 3.  ต้องเสียค่าเรียนแบบ out-of-state หรือ international rate 4.  ไม่มีสิทธิ์เป็นประธานาธิบดี (ถึงแม้เเปลงสัญชาติแล้วก็ตาม) 5.  ไม่มีสิทธิ์ทำงาน"อย่างถูกกฏหมาย" ถ้าคุณเป็นนักเรียน 6.  จะเป็นนักเรียนถือวีซา F 1 ต้องลงเรียน full time ลงเรียน part time ไม่ได้ นี่เป็นแ่ค่คร่าวๆที่ผมยกมา เกี่ยวกับว่าการถูกปฏิบัติที่ไม่เท่ากัน เนื่องด้วยเกณฑ์ที่มาจาก สัญชาติ เป็นหลัก  (นั่นคือ ถ้าคุณไม่มีสัญชาติเขา  คุณก็ไม่มีสิทธิ์เท่าพลเมืองเขา  ถ้าเข้ามาอยู่แบบ foreign student, tourist, etc ก็ต้องได้สิทธิ์น้อยกว่าคนของเขา) มากไปกว่านั้น ถ้าเราทำผิดกฏหมายเขา ในขณะที่เราอยู่ประเทศเขา  ก็ต้องขึ้นศาลของเขา (ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ขึ้นศาลเรา หรือ ศาลโลกไปเลย เพราะเราไม่ใช่ พลเมืองของเขา) อย่างนี้ คุณว่าเป็น "พลเมืองชั้นสอง" ไหมครับ จากคุณ : krisdauw (krisdauw) - [ 24 ม.ค. 49 16:51:23 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ทำการบ้านเสร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว (อ่านพันทิพย์แล้ว) 55555 ต้องรีบไปทำงาน แล้วค่อยกลับมาตอบ ผมพิมพ์ช้า จากคุณ : Isvasu - [ 24 ม.ค. 49 17:20:12 A:71.114.100.41 X: TicketID:105627 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เราคิดว่า คุณอิสวาสุพูดถึงเมื่อเรามีสัญชาติอเมริกันแล้วมากกว่าค่ะคุณ คห.12 เรื่องเป็นประธาณาธิบดีไม่ได้ เป็นเรื่องปกติ เพราะเป้นเรื่องความมั่นคงของชาติ ประเทศไทยก็คงไม่ยอมให้เสี่ยเจริญ(ซึ่งจริงๆแล้วมาจากสิงคโปร์) เป็นนายกแน่นอน ใช่ไหม เรื่องค่าเล่าเรียน...ถามว่าทำไมเขาจึงต้องให้เงินนักศีกษาที่ไม่ใช่ชาติเค้า? มันเป็นเรื่องลอจิคที่ ทุกประเทศต้องช่วยเหลือประเทศตัวเองก่อน  รวมทั้ง นักเรียนอเมริกันเองที่มาจากต่างรัฐ ก็ต้องจ่ายด้วยราคาต่างรัฐเช่นกันค่ะ ทุกวันนี้อเมริกา เหมือน ชามสลัดที่มีทุกชาติทุกภาษาอยู่ในประเทศเดียวกัน แน่นอนอาจจะมีกลุ่มอเมกันรุ่นเก่าที่ยังคิดว่า ต้องเป็นคนขาวเท่านัน้จึงจะทัดเทียมกับเขา แต่ด้วย กม.diclaimination  ทุกหน่วยงาน ต้องจัดให้มีคนเกือบทุกชาติร่วมทำงานด้วยซ้ำ  จะมีประเทศไหนที่รักษาความเป้นกลางขนาดนี้? โอเค ด้วนความรู้สึกมันอาจจะมีบ้าง แต่ด้วยแมนเนอร์ และกม.แล้ว อเมริกา มีการแบ่งชนชั้นด้านเชื้อชาติไม่มากค่ะ เราคิดว่า ถ้าเราไม่คิดว่า เราแปลกแยก เราก็ไม่แปลกแยก เหมือนกับที่คุณอยุ่เสมอว่า เราเป็นเอเชีย จะโดนคนเมกันดูถูก แต่จริงๆแล้ว อาจจะมีคนบางคนดูถูก แต่ บางคนไม่คิดด้วยซ้ำ ถ้าคุณกลัวจะเป็นพลเมืองชั้นสองมากนัก ก็อยู่ประเทศคุณสิ มันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่ามันมีการแบ่งแยกอยู่แล้ว  แม้แต่ประเทศไทยที่ทำกับพวก พม่า เขมรที่มาทำงานในประเทศเรา เราก็กดเค้าซะจมดิน สำหรับเรามาเรียน ไม่เคยคิดว่าโดนกดเป็นพลเมืองชั้นสองเลย อาจจะเป็นเพราะอยู่ในแคลิฟอเนียที่มีคนเอเชียเยอะมาก และ มีรายได้ที่ไม่ลำบาก ทำให้ชีวิตไม่ต้องไปขอร้องใครมากค่ะ จากคุณ : เกือกซ่าสีชมพู - [ 24 ม.ค. 49 17:48:43 ]

ความคิดเห็นที่ 15 พลเมืองชั้นสองในความรู้สึกเราคือคนที่ถูก discriminate ด้วยเหตุผลต่างๆ กันไปเช่น สีผิว เงินในกระเป๋า ถิ่นกำเนิด วิถีชีวิต ขึ้นอยู่ว่าหลงไปอยู่ในสังคมไหน ส่วนตัวเเล้ว รู้สึกว่าเป็นพลเมืองชั้นสามมาตลอด เพราะจะอยู่ที่นี่ให้ถูกกฎหมายก็ต้องจ่ายก่อน ตั้งเเต่สมัครเรียน ขอวีซ่าราคามหาโหด จะเดินทางไปไหน จะทำอะไรก็ต้องเปลี่ยนวีซ่า เเจ้งให้เจ้าของประเทศรู้ - ตอนเรียนจบ ต้องรอ OPT จะออกนอกประเทศไปไหนก็ไม่ได้ ทำงานก็ไม่ได้ - พอได้ OPT จะไปเที่ยวประเทศอื่นก็ต้องส่งเอกสารให้โรงเรียนเซ็นต์ เเล้วก็ต้องหางานเฉพาะบริษัทที่จะ sponsor H1-B ได้เท่านั้น - ตอนถือ H1-B จะเปลี่ยนงานก็ต้องจ่ายค่า H1-B สุดเเพงอีกรอบ - ตอนนี้ถือ H-4 คิดจะกลับไปทำงานอีก ก็ต้องจ่าย H1-B อีกรอบ คิดๆ เเล้วว่าอีกไม่กี่เดือนจะพาลูกกลับบ้าน ทำงานไม่กี่เดือน คงไม่คุ้มกับค่า H1-B เรียกได้ว่าการเปลี่ยนเเปลงในชีวิตทุกครั้ง ต้องใช้เเต่เงินก้อน - ต้องจ่ายภาษี medicare social security ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์ใช้ เเต่ถ้าเรื่องความเป็นอยู่ ก็เรียกว่าสบายเทียบเท่ากับพลเมืองชั้นหนึ่ง บริษัทที่เคยทำงานด้วยถามว่าอยากทำ green card มั้ย คิดไปคิดมา ก็ยังยืนยันว่าไม่อยากทำ ขอถามคุณเกือกซ่าสีชมพูค่ะ ว่ารายได้ที่ไม่ลำบากของคุณ เป็นรายได้ที่ถูกกฎหมาย 100% หรือเปล่าคะ เเล้วคุณเสียภาษีครบถ้วนหรือเปล่า เพราะอ่านความเห็นคุณเเล้วเหมือนว่าคุณมีเเต่ได้กับได้จริงๆ ค่ะ จากคุณ : lavender - [ 24 ม.ค. 49 22:18:55 A:24.99.101.99 X: TicketID:040456 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คนส่วนใหญ่นะครับจะมองแบบผิวเผินว่าปัญหาการแบ่งแยก discriminate ด้วยปัจจัยต่างๆ socio-economic, education, race, ethnic origin นั้น ไม่มี หรือมีอยู่น้อยใจปัจจุบัน แต่จริงๆ ยังหลงเหลืออยู่ที่เห็นชัดๆ ก็มาก เช่นเมื่อสองปีที่แล้ว ได้มีโอกาสช่วยอาจารย์ทำงานวิจัยเกี่ยวกับพลเมืองอเมริกันแปลงสัญชาติ เป็นคน กัมพูชา ผู้ซึ่งถูกกีดกันการเลื่อนตำแหน่งทางการงาน เนื่องจากพูดภาษาอังกฤษไม่ถูกแกรมมาร์ (แน่นอน เขาสื่อสารได้เข้าใจ แต่พูดผิดแกรมมาร์ และมี accent เยอะเท่านั้นเอง) คดีนี้ เขาฟ้องศาลว่าเป็นการ discriminate และจ้างอาจารย์ผมให้เป็น language expert ช่วยวิเคราะห์ว่าภาษาของเขานั้น สื่อสารได้ และไม่สมควรถูกกีดกัน และใน job description ก็ไม่ได้ระบุว่าต้องพูด เหมือนคนอเมริกัน มากไปกว่านั้น หลักฐานต่างๆที่มีการถูกแบ่งแยก ยังปรากฏให้เห็นแม้กระทั่งในการเรียน เช่น คุณลองสังเกตว่า วรรณคดี(อังกฤษ)ที่ได้รับการ"คัดสรร" ว่าเป็น วรรณคดีที่ "ต้องเรียน" กลายเป็นของ "คนขาว"แต่งทั้งหมด ไม่ว่าจะ Shakespeare, Milton, Jonathan Swift, etc และส่วนใหญ่จะเป็น "นักเขียนชาย" สิ่งนี้คือที่เค้าเรียกกันว่า literary canon คำถามคือว่า แล้วผู้แต่งผิวดำไปไหน แล้ววรรณคดีของชนพื้นเมืองดั้งเดิม (เช่น อินเดียนอเมริกัน) ไปไหน แล้ววรรณคดี Asian-American ไปไหน แน่นอน บางคอร์สใน college เปิดเป็นวรรณคดี"เฉพาะ" เชื้อชาติไปเลย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ที่เปิดเป็นคอร์สเฉพาะกิจนั้น ส่วนใหญ่อาจารย์ก็จะเป็นคนพวกนั้นเสียเอง หรือไม่ก็เพราะว่า เปิดเป็นคอร์ส "ทางเลือก" ครับ และวรรณคดีเหล่านี้ ก็ถือว่าเป็นวรรณคดีของพวกที่คนส่วนใหญ่เรียกว่า marginal group ครับ คือ พวกใกล้ๆจะตกขอบ นั่นเอง หรือ หนังในฮอลลีวูด ก็ตามที ถ้าจะกล่าวถึงพวก ผิวดำ หรือจะกล่าวถึงพวกเอเชียนอเมริกัน ส่วนใหญ่เราจะเห็นหนังเกี่ยวกับการตะเกียกตะกายต่อสู้เพื่ออยู่รอด เพราะว่าพวกนี้ในสังคมเมกันเป็นพวกที่ powerless ครับ หรืองานวิจัยทาง anthropology หรือ discourse analysis ก็วิจัยเกี่ยวกับการ racism, etc ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในปัจจุบันครับ ไม่ว่าจะเห็นชัดเจน (เช่น เป็น hate crime) หรือ เป็นแบบ subtle ก็ตามที ของพวกนี้บางที ไม่เห็นด้วยตาครับ เพราะมันอยู่ลึกลงไป เเละไม่แสดงอย่างเด่นชัด แต่มันก็อยู่ภายใต้จิตสำนึกของคนขาว (และมีตังค์) บางคนครับ ถึงแม้ผมจะไม่ได้เป็นคนดำ หรือไม่ได้เป็นคนอินเดียนเมกัน แต่ิสิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่รับรู้มาจากในการเรียน หรือประสบการณ์ตรงครับ หวังว่าคงตอบว่า พลเมืองชั้นสอง มีจริงหรือไม่ครับ (ถ้าจะให้ลองเปรียบเทียบ คงเหมือน คนชั้นสูงหรือกลางค่อนข้างสูงในกรุงเทพ (บางคน ย้ำนะครับ บางคน) ดูถูกคนอีสานที่เข้ามาทำงาน หรือคนต่างจังหวัดครับ ว่าบ้านนอก  ฯลฯ ลองอ่านงานวิจัยของ รศ ดร กฤษดาวรรณ หงส์ลดารมภ์ ดูเกี่ยวกับการสร้างตัวตน ของคนอีสาน โดยคนกรุงเทพ ครับ  ถ้าสนใจเดี๋ยวจะบอกชื่อ article อีกทีครับ แก้ไขเมื่อ 24 ม.ค. 49 23:29:48 จากคุณ : krisdauw (krisdauw) - [ 24 ม.ค. 49 23:26:59 ]

ความคิดเห็นที่ 17 "ต้องจ่ายภาษี medicare social security ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์ใช้" I don't intend to negatively argue with you na krub. As far as I know, every residence MUST pay medicare social security tax, because this tax is a social tax. That means everyone in the US society is responsible to pay this tax to maintain or improve the society. Who will be eligible for the benefits from the tax? This will be determined as a case by case basis. Even though a taxpayer is a white American. He/she may not get any benefits from the tax if he/she is not eligible. Well, I partly agree with K.krisdauw though. I accepted that the second class individuals do exist. Discriminations are a real-life situation in everywhere in this world. However, in one country, they always have their limited resources and opportunity. Its govenment surely allocates those chances to their citizens as their first priority. In this specific case, I don't think that can be deemed as discriminations. You raised some issues about education and its different costs between its citizens and the aliens. Well, before coming to the US for my graduate study, I accepted that there are differences in costs that I would incur. I understood that my parents and myself had never paid any taxes to the US government. So it's understandable that I should pay in a higher tuition rate than American citizens do. Furthermore, I also accepted than I had limited rights and benefits than American citizens have ( such as job opportunity). Anyway I did know that I had chances to have some jobs within my university which I am happy with that. Scholarships are always reserved for the US citizens. Why? Because, in the US, there are also a number of poor people.... So reserving these for these particular groups of people has nothing to do with discriminations either. When Thailand was struck with the economic crisis, Clinton (I believe) waived something for Thai students who were studying in the US in that time. These Thai students can legally get their jobs outside the schools. I think this is another example of American generosity when people are facing troubles na krub. There are less things we can do in other countries. It doesn't make much sense talking about this. I think how or what we can do in our own country is an issue which makes more sense to me. One important fact is I cannot choose where I was born, and, :-), I feel darn good about where it was. Best regards, A.T. แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 49 01:22:35 จากคุณ : amatuer translator - [ 25 ม.ค. 49 01:14:33 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีครับ คุณ amatuer translator อยากทราบว่า คุณเรียนจบที่ไหน แล้วเดี๋ยวนี้ทำงานอะไรเหรอครับ ผมเองตอนนี้กำลังเรียนตรีอยู่ที่เมกา แล้วหลังจากจบแล้วอยากทำงานต่อ แต่ไม่รู้ว่าจะได้งาน etc. หรือเปล่า จึงอยากขอคำแนะนำด้วยครับ จากคุณ : Swathi - [ 25 ม.ค. 49 06:04:33 ]

ความคิดเห็นที่ 19 Khun Krisdauw ครับ ผมอาจจะผิดหรือไม่ก็พูดไม่ชัดเจน คุณหวังมากกว่าที่ผมคิด คนที่ถือ Tourist Visa หรือ Student Visa มาเที่ยวและศึกษาในประเทศของเขา แล้วขอขนาดนั้น ไม่มากไปหน่อยหรือครับ แม้แต่คนของเขาเองก็มิใช่ว่าจะได้ทุกอย่างที่คุณกล่าว ถ้าคุณจะเป็นประธานาธิบดี คุณเป็นพลเมืองของเขาสัก 20 ปี พิสูจน์ให้เห็นว่าคุณรักประเทศเขาจริง คุณก็สมัครได้แล้ว ที่คุณกล่าว ผมไม่ถือว่าเป็นพลเมืิองชั้นสองครับ ทำให้ผมเดาว่าคุณ Krisdauw คงจบ PhDแลัว รอใบเขียวหรือไม่ก็รอ Citizenship บอกผมซครับว่าผิด คุณ PatPDX พิมพ์เสร็จแล้วซิครับ จึงดูว่าเร็ว จริงๆแล้วหลายทีจิ้มเอาการอยู่เหมือนกัน ขอบคุณสำหรับ DrYes.Webvena.com คุณ MickyM ผมเห็นด้วยกับคุณหลายเรื่อง นะครับ แต่ 1.ต้องทำตัว 'nice' กว่า อยู่เมืองไทย... ข้อนี้คงเหนื่อยนะครับ จะเอาใจฝรั่งให้เขายอมรับ ผมเองปกติครับ ไม่ได้ใช้ความพยายามอะไรเป็นพิเศษเลย Nice ตามปกติ แต่กลับไปบ้านนอกที่เมืองไทย ผมต้อง Nice เป็นพิเศษ ผมต้องระวัง ไม่ใช่เฉพาะพ่อแม่ กับชาวบ้าน ไอ้เท่งไอ้ทอง ผมก็ต้องระวัง ผมรู้สึกสุขใจที่จะได้รับพรจากเขาเหล่านั้นมากกว่าฝรั่ง Nice ให้เป็นนิสัยกับทุกคนทั้งที่เมืองไทยและอเมริกา น่าจะทำให้คุณเป็นสุขได้นะครับ 2.การที่แค่มานั่งตั้งคำถามว่าตัวเองรู้สึกเป็นชั้นหนึ่งชั้นสองหรือเปล่านี่ก็หมายถึงว่ารู้สึกแล้วล่ะ ด้วยความสัจจริง ผมไม่รู้สึกเช่นนั้น ที่ตั้งคำถามขึ้น ก้เพียงจะบอกคนที่เมืองไทยว่า ถ้าจะมาอเมริกา อย่าไปคิดเรือ่งการเป็นพลเมืองชั้นสอง หรือถูก Discrimination เหมือนสมัยก่อน มาได้มาเลย หรือที่เป็นประเภทองุ่นเปรี้ยวก็ลืมไปได้เลย 3. ที่คุณพูดว่า .... คนไทยส่วนมากก็อยู่ในสังคมเล็ก ๆ ของตัวเอง แล้วก็หลอกตัวเองว่าเท่าเทียมกัน บ้างก็ปลอบสร้างกำแพงด้วยการทำเป็นว่าฉันไม่แคร์ คนอื่นคิดยังไงไม่สนใจ คุณพูดได้ถูกเป๋ง ลงบนห้วผมพอดี เฉพาะส่วนแรกนะครับ ส่วนหลังผิดถนัด ผมไม่ต้องหลอกใครจริงๆและเชื่อว่าคนไทยส่วนใหญ่ก็คงรู้สึกเหมือนผม ที่จะไม่เท่าเทียมก็ไอ้ตรง Economic Class นั่นแหละ ผมคิดว่าคุณคงอยู่ทีมเดียวกับผมนะ ถ้าผมตั้งคำนิยามหรือ scope ขอวคำว่า พลเมืองชั้นสองให้รัดกุมกว่านี้ . สำหรับคนไทยที่จะมาอเมริกา และมาได้ มาเลยครับ ลืมเรื่องการเป็นพลเมืองชั้นสองไปได้เลย โอกาสยังมีเยอะ คิดว่าไม่น่าจะมีประเทศใดในโลกยกเว้นประเทศของตัวเองที่จะให้โอกาสเท่ากับอเมริกา จากคุณ : อิสวาสุ - [ 25 ม.ค. 49 06:24:14 A:71.114.100.41 X: TicketID:105627 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาเรียนอเมกา จนกว่า ทำงานอยู่เมืองไทยครับ จะเรียกประชาชนคนจน ว่า คนชั้นสองก็คงได้ อีกอย่างไม่มีที่ไหนเค้าสรรเสริญต่างชาติหรอกครับ (หรือว่ามี?) จากคุณ : TheLostSoul - [ 25 ม.ค. 49 07:38:37 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เห็นด้วยกับคุณอิสวาสุและคุณเกือกซ่าฯ ค่ะ ขอพูดในฐานะเป็นพลเมืองถาวรและอยู่อเมริกามาเกือบ 4 ปีแล้ว ไม่เคยมีความรู้สึกว่าเป็นพลเมืองชั้นสองของประเทศนี้เลย เพราะว่าเราก็มีสิทธิและเสรีภาพตามขอบเขตที่กฎหมายกำหนด...ทุกวันนี้ก็ได้เรียนหนังสือและจ่ายค่าเทอมก็ในอัตราของพลเมืองของรัฐแคลิฟอร์เนีย ($ 26 ต่อหน่วยกิต) ซึ่งก็มีอัตราเดียว (ไม่มีระบุว่าอเมริกันจ่ายเท่านี้ immigrants จ่ายราคานี้) แต่หากเป็นนักศึกษาต่างชาติหรือต่างรัฐก็จะเสียค่าเทอมในอัตราที่แตกต่างกันไป ส่วนเรื่องการทำงานนั้น ในอเมริกาบางอาชีพที่เกี่ยวกับความมั่นคงของประเทศเขาต้องสงวนไว้สำหรับคนอเมริกันเท่านั้น ก็เหมือนประเทศไทยเช่นกัน ในการรับสมัครบุคคลเข้ารับราชการเขาก็ระบุคุณสมบัติของผู้สมัครไว้ว่า "จะต้องมีสัญชาติไทย"... และคำว่า "พลเมือง" ในที่นี้ก็คือ "คนที่อยู่อาศัยถาวรอย่างถูกกฎหมายค่ะ".... ไม่นับรวมผู้ที่มาเรียน, มาเที่ยว, มาทำงาน, หรือมาอยู่อย่างผิดกฎหมายนะคะ... แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 49 14:29:06 จากคุณ : BMW (BlackmagicW) - [ 25 ม.ค. 49 14:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เข้าใจครับ ว่าคนที่ไม่ได้ สัญชาติ อเมริกัน นั้นมีสิทธิ์ ไม่เท่ากับคนอเมริกัน และเข้าใจครับว่า ประเทศส่วนใหญ่ในโลกนี้ก็เป็นเหมือนกัน แต่เรากำลังพูดกันว่า เคยรู้สึกเป็นพลเมืองชั้นสองบ้างไหม (นั่นคือ เคยรู้สึกเหมือนโดนเอาเปรียบ หรือไม่ยุติธรรมหรือไม่) ไม่ใช่หรือครับ มากไปกว่านั้น ไม่ได้หมายความว่า ข้ออ้างที่ว่า "สงวนไว้สำหรับความมั่นคงของประเทศ" หรือ "สงวนไว้สำหรับพลเมืองเท่านั้น" จะฟังขึ้น เพราะเท่าที่ฟังๆมา ข้ออ้างจะเป็นทำนอง "เดี๋ยวจะมาแย่งงานพลเมืองเเท้ๆทำ" "เพราะว่าคุณไม่ได้จ่ายภาษีให้รัฐนี้ นั่นคือไม่ได้เป็น resident ของรัฐนี้ คุณเลยต้องเสียค่าเล่าเรียน out of state" ซึ่งจริงๆ แล้ว ในกรณีันักศึกษาต่างชาติที่มาเรียนเกิน สามปี ในรัฐหนึ่งๆ และถ้าทำงานในมหาลัยอย่างถูกกฏหมาย ก็จ่ายภาษีเงินได้อยู่แล้วครับ ๖และ ถ้าอยู่สามปี ถ้าเป็นพลเมืองของเขา ก็ได้อัตราค่าเรียนเเบบ in-state ไปนานแล้ว๗ หรือ ค่าภาษีชนิดอื่นๆ เช่น ค่าต่อทะเบียนรถยนต์ ฯลฯ หรือ สำหรับคนที่ผ่อนบ้าน ก็จ่ายภาษีโรงเรือนเหมือนคนเมกันทั่วๆไปอยู่แล้ว สิ่งที่ต่างคือ สัญชาติ ที่ไม่มี แต่อย่างอื่นๆ ก็ได้ทำเหมือนเมกันชนทั่วไปเป็นส่วนใหญ่อยู่แล้ว (ทำตามกฏหมายเมการะบุ) เพราะฉะนั้นจุดนี้เองคือ ความไม่เท่าเทียมกัน (ทั้งๆที่ปฏิบัติตัวเหมือนคนเมกัน และอยู่ภายใต้กฏหมายเมกันเหมือนกัน) หรือ ถ้าคุณอิสวาสุ จะพูดถึง กรณีพลเมืองเมกัน เพียวๆ ก็ได้ครับ ผมก็คงต้องขอแย้งว่า คำพูดต่อไปนี้อย่างดีก็คงเป็นแค่การ simplification ของความป็นจริง "ตราบใดที่คุณมี่ฐานะดี การศึกษาดี แล้วคุณไม่ต้องกังวลว่าคุณจะอยู่ในฐานะอะไร" คุณไม่เคยได้ยิน stories or anecdote เกี่ยวกับ racial discrimination, ethnic discrimination, etc หรือครับ วันหยุด martin luther king ที่ผ่านมา ก็เป็นอนุสรณ์ได้ดี ถึงแม้ในปัจจุบัน การ discriminate จะลดลงอย่างมาก ก็ไม่ได้หมายความว่า "ไม่มี" แต่จะกลายเป็นสิ่งที่ subtle แทน งานวิจัยทางวิชาการเป็นพันๆชิ้น เกี่ยวกับการ discriminate (นั่นคือ การปฏิบัติต่อคนกลุ่มอื่นๆที่ไม่ใช่กลุ่มตัวเองอย่างแปลกแยก และถือว่าเขาเหล่านั้น เป็นกลุ่มที่ด้อยกว่า หรือ เป็นชั้นรอง) นั้น มีให้เห็นแบบไม่ขาดสาย ถ้าคุณลองไปอ่าน anthropology journals , language journals คุณก็จะรู้ว่ามันมีอยู่มากกว่าที่คุณคิด หรือแม้ในหนังสือพิมพ์ก็ลงกันให้เห็นทุกวี่ทุกวัน เช่น http://www.usatoday.com/money/workplace/2005-07-05-anti-arab-workplace_x.htm เป็นต้น หรือ กรณีที่ผู้หญิงต้องออกมาเรียกร้องสิทธิ์ที่ควรจะได้บางอย่าง (ไม่ใช่ในเมกาอย่างเดียว) หรือ พวกรักร่วมเพศก็ตาม ก็แสดงให้เห็นถึงความไม่เท่าเทียมกันทางกฏหมาย เป็นต้น ต้องยอมรับครับว่า บางครั้งการใช้ประสบการณ์ส่วนตัวเป็นเกณฑ์ เช่นพูดว่า อยู่มายี่สิบปี ไม่เคยเจอ อาจจะไม่ได้ represent ถึงสภาพความเป็นจริงที่เป็นอยู่ หรือ จริงๆแล้ว อยู่มายี่สิบปี อาจจะเจอ แต่เราไม่รู้สึก หรือ มองข้ามไปเองก็เป็นได้ หรือบางคนมาเป็นแม่บ้าน อยู่แต่บ้าน กับออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์หน้าบ้าน ก็คงจะหา discrimination ได้ยาก แต่การใช้ประสบการณ์ส่วนตัว มา generalise สภาพความจริงของสังคม ก็คงไม่ถือว่า representative นะครับ เพราะ sampling size น้อย(มากๆๆๆ)เกินไป เช่น กรณีตัวผมเอง ไม่เคยเจอกรณีการเป็นพลเมืองชั้นสอง เพราะว่า สิ่งแวดล้อมที่ผมอยู่ คือ มหาวิทยาลัย (ซึ่งถือว่ามีบรรยากาศทางวิชาการ ดังนั้นก็ปลอดภัย) กับบ้าน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า การ discriminate จะไม่มีนะครับ แต่ผมก็ไม่สามารถสรุปได้จากประสบการณ์ส่วนตัว ว่า การ discriminate ไม่มี เพราะการสรุปเอาอย่างนี้นั้นก็เหมือนกับกบอยู่ในกะลา คือ นึกว่า microcosm ที่ผมอยู่นั้น reflects the macrocos นั่นเองครับ จากคุณ : krisdauw (krisdauw) - [ 25 ม.ค. 49 16:41:04 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คุณ : TheLostSoul คุณพูดความจริง ผมรู้และเชื่อ แต่ผมอยากแนะนำคนที่ยังไม่มีช่องทางและโอกาสจำกัดอยู่นะครับ มาอเมริกาน่าจะดีกว่า เอาแรงสู้ก็พอไหว ผมมาอยู่นานกลับไปเมืองไทยต้องเจียมเนื้อเจียมตัว แต่ถึงกระนั้นถ้าจะให้เลือก ก็เหมือนเดิม คือมา จากคุณ : I - [ 26 ม.ค. 49 07:27:47 A:71.114.100.41 X: TicketID:105627 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คคห 2 คะ ไม่ต้องเมืองไทยหรอกคะ เมกาก็เป็น ขนาดไปซื้อประจำนะ แล้วก็ซื้อทีอย่างกะเหมามัน ซื้อเยอะกว่าฝรั่งบางคนอีก แต่ก็เป็นกับบางคนนะ พวกคอแดงไง โฮะๆๆ จากคุณ : เจอเหมือนกัน - [ 26 ม.ค. 49 10:18:27 A:24.158.167.62 X: TicketID:015649 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คนทุกคนไม่ว่าเชื้อชาติไหน สัญชาติอะไร ก็มีคุณค่าอยู่ในตัวของแต่ละคน อยู่ที่การวางตัวให้อยู่ในกฏระเบียบของชาตินั้นๆ ก็ถือได้ว่าเป็นพลเมืองดี จะชั้นหนึ่งชั้นสองก็คิดกันเอาเองทั้งนั้น ผมเองไม่เคยคิด ตราบใดที่มีความรู้ความสามารถทำการทำงานได้เคียงบ่าเคียงไหล่กับคนหลายเผ่าพันธุ์ในอเมริกาได้ ค่าของตัวเราก็เท่าเทียมกับคนอื่นๆ พยายามมองไปเบื้องล่างครับ ยังมีคนอเมริกันอีกมากมายที่ไม่มีโอกาสเท่าเราเลย ถ้าเอาแต่มองเบื้องสูง คุณก็จะดูต่ำอยู่วันยังค่ำแหละครับ.. จากคุณ : Thai Texas - [ 26 ม.ค. 49 21:38:28 ]