วันนี้ไปสัมพาดมาค่ะ มะเช้าไปแต่เช้าเลยค่ะ จองคิวทางเน็ตไว้9.30 น.แต่ตื่นเต้นไปหน่อย เลยไปถึงซะ7.30 เลย ไปถึงก็ตึ้งตึงตึ่งตึ่ง ตะลึงๆ ๆ คนเยอะมากค่ะ คิวถึงสะพานลอยอย่างที่พี่ๆ บอกไว้ในเว็ปเลย พอ8.30 เค้าก็เรียกคิวของ9.30เข้าไป เค้าขอดูใบนัดที่ปริ๊นท์ออกมา หนูก็ไม่มี อ่ะ เพราะไม่ได้ปริ๊นซ์อออกมา คิดในใจซวยแว้วตรู โหย จะมาตายตั้งแต่ตอนแรกเลยหรือนี่จะโดนไล่กลับบ้านมั้ยน้อ แต่พอดีเค้ามีรายชื่อแสดงอยู่ สามารถเช็คได้ ก็เลยผ่านเข้าไปได้ หลังจากแสกนอะไรเรียบร้อยฝากข้าวฝากของกับคุณพี่การ์ดหน้าประตูเรียบร้อยก็เข้าไปซื้อซองไปรษณีย์ค่ะ แล้กว็เดินไปช่องเช็คเอกสาร โดนด่านิดหน่อย เรื่องเขียนที่อยู่ผิดไปบ้าง พอทำเนาค่ะ บอกเค้าว่าเราเลือกภาษาไทย ด้วยความด้อยในภาษาอังกิด
"เด๋วเข้าไปรอข้างในจนเค้าเรียกนัมเบอร์คุณนะคะ" ได้ยินคำนี้ ในใจหนูเริ่มระทึกอีกรอบละ ตึ๋งตึงตึ่งตึ่งตะลึงตึงตึ่งๆๆๆๆ อุ๊แม่เจ้า พอเปิดประตูเดินผ่านเข้าไปในห้องรอสัมพาดเท่านันแหล่ะค่ะ คนเยอะคับแน่นเป็นปลากระป๋อง ไม่มีที่นั่งเลย แต่หนูก็กัดฟันยืนรอมันตรงนั้นนั่นแหล่ะ ยืนย้วยไปย้วยมาอยู่แถวนั้นกะว่าคงไม่นานเท่าไหร่ล่ะมั้ง เห็นแต่ละคนคุยแป๊บเดียว ที่ไหนได้ล่ะคะ หนูเข้าไปในห้องนั้นตอนประมาณ9โมงเกือบครึ่ง แต่หนูรอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ 10โมงก็แล้ว 11โมงก็แล้ว มาได้สัมพาดตอนเลยเที่ยงมานิดนึงน่ะค่ะ รอมา3ชม. คุณพี่ฝรั่งช่อง11ก็เรียกเข้าไป แสกนนิ้วครั้งแรกก็ผิดมือ ด้วยความตื่นเต้น เสร็จแล้วก็คุยไม่ถึง3 นาทีค่ะ
"คุณจาปายหนายยยยย" แบบเค้าพูดไทยไม่ชัดน่ะค่ะ
"ไปนิวยอร์คค่ะ"
"ปายพักกับครายยยย"
"เพื่อนค่ะ เค้าเรียนอยู่ที่นู่น"
"คุณเป็นนักเขียนเหรออออออ"
"ค่ะ ใช่แว้ว"
"หนายยย เขียนอะไรเอามาดูหน่อย" รีบหยิบผลงานที่เตรียมมาให้เค้าไปดู2-3เล่ม เค้าหยิบไปดูแล้วก็ยิ้มๆ
"คุณจาไปทำงานที่นู่นเหรออออ"
"ป่าวค่ะ ไปเที่ยวเฉยๆๆๆๆ" พยักหน้า แล้วก็เซ็นยึกๆ สองที พร้อมยิ้มๆๆ
"ยินดีด้วยคราบบบ คุณได้วีซ่า"
"อะไรนะคะหนูได้วีซ่าหรอ"
"ช่ายคราบ คุณได้" โหยยยยยย....ดีใจสุดๆ เลยค่ะ สเตจเม้นท์อะไรเค้าก็ไม่ดูเลย รอนานแต่คุ้มค่า อยากจะขอขอบคุณพี่ๆ ทุกคนในห้องนี้ด้วยนะคะ ที่ให้ความรู้มาโดยตลอด แล้วก็ขอให้พี่ๆ เพื่อนๆ ทุกคนที่กำลังจาไปขอ ให้ได้วีซ่ากันถ้วนหน้านะคะ ขอบคุนจากใจจิงค่ะ
จากคุณ :
bookaaaaaaa
- [
4 ก.พ. 49 02:28:25
A:61.91.171.128 X:
]
ได้วีซ่าเมกาแล้วค่ะ ขอบคุณพี่ๆ หน้าไกลบ้านมาเลย
