เกสท์เฮาส์ราคาประหยัดในแบร์ลินนั้น ไม่มีพนักงานประจำมานั่งต้อนรับเหมือนบ้านเราหรอกนะฮะ หลายแห่งประตูปิดสนิท ถ้าเราจะติดต่อที่พักก็ต้องโทรไปตามเบอร์ที่เค้าปิดประกาศไว้ หากห้องว่างเจ้าของที่พัก ก็จะมาเปิดประตูให้เราเข้าไป ซึ่งบางครั้ง เจ้าของก็ไม่ได้พักอยู่ในตัวอาคารเดียวกัน ก็ต้องรอกันนิดนึง
เกย่ากะจะพาสามหนุ่มไปพักเกสท์เฮ้าส์เปิดใหม่ ซึ่งอยู่ไม่ไกล้ไม่ไกลจากหอพัก แค่เจ็ดคูหากั้นเท่านั้น แต่เมื่อเราเดินมาถึง ปรากฏวว่า ทั้งอาคารดับไฟมืดสนิท และเบอร์โทรติดต่อก็ไม่มี เอาไงดีละทีนี้ นายติ่งนั้นเริ่มพูดทำนองว่า หอเกย่าพักกันกี่คน มีที่ให้นอนไหม อย่างจงใจจะให้เกย่าชวนไปพักให้ได้นะฮะ เมินซะเถอะย่ะ ค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าอาหารเลี้ยงดู ชั้นจะไปเรียกเก็บจากไอ้จู๋ที่ไหน ถ้าให้ชาวหน้างกอย่างพวกนายมาพัก เกย่าเลยตัดบทว่า เกย่าพักห่างไปอีกสามสี่กิโลเมตรแน่ะ และแถวที่พักเกย่าน่ะ ไม่มีย่านราตรีเลยล่ะ พอได้ฟัง นายด้นก็ส่ายหัวกึกทันที เข้าแผนฮะ....
เกย่าคิดอยู่ครู่หนึ่งก็บอกว่า มีที่พักอีกที่นึง แต่เราต้องเดินไปอีกหน่อย ทั้งสามคนไม่มีทางเลือกก็ต้องเดินตามกันมาเป็นพรวน ระหว่างเดินเลียบทางเท้าไปเรื่อย ๆ นายต้นก็อุทานขึ้น
"Sex !!! "
ซึ่งพอเกย่าเห็นข้อความที่เขียนไว้หน้าประตูทางเข้าอาคารซึ่งติดฟิล์มมิดชิดนั้น ก็หัวเราะ เพราะชื่อเต็มของสถานที่ก็คือ Sex Kino หรือแปลเป็นไทยว่า โรงหนังเอ็กซ์ ซึ่งมีตัวหนังสือเด่นหราว่า Men only แถมด้วยธงชาติเจ็ดสี เล็กกระติ๊ด
"ข้างในเป็นอะไรน่ะ" นายด้นกระดี๊กระด๊าถาม ยังกะหมาเดือนสิบ
"โรงหนังเอ๊กซ์ฮะ เป็นร้านเซ็กซ์ชอปด้วย" เกย่าตอบ
"เข้าไปดูได้ป่ะ พี่ปุ่น พี่ติ่ง สนป่าว" นายด้นถามเกย่า และหันไปพยักเพยิดชวนเพื่อนร่วมทีม
" มันเขียนว่า Men only นะ " เกย่าพยายามจะชี้แจง
" ก็เค้าให้เข้าแต่ผู้ชายไง ข้างในคงจะมีหญิงบริการน่ะ" นายด้นแสดงภูมิรู้
เห็นปฏิกริยาของสามหนุ่มแล้ว เกย่าก็ให้เข้าใจว่า ไม่มีใครรู้ความหมายของสติกเกอร์ธงสีรุ้งตรงประตูแม้แต่คนเดียว สวยล่ะมรึงงงงงง !
" ผมว่าเราไปหาโรงแรมที่พักกันก่อนดีไหมฮะ โรงหนังนี่ไม่ได้หนีหายไปไหน เปิดทั้งคืนล่ะ เข้าห้องพัก ทานข้าวทานปลา อาบน้ำให้ตัวเบาสบาย แล้วค่อยมาจับไก่เยอรมันกันนะฮะ" เกย่าโน้มน้าว
ทั้งสามคนเห็นด้วย เกย่าจึงพาไปเกสท์เฮ้าส์อีกแห่งหนึ่งที่ตัวเองรู้จัก แต่ปรากฏว่า สามหนุ่มโชคร้าย ห้องพักเต็มหมด ทางเลือกสุดท้ายจึงเป็นเกสท์เฮ้าส์ของเกย์ที่อยู่ติดกันเท่านั้น เกย่าอิหลักอิเหลื่อ น้ำท่วมปาก ไม่กล้าบอกว่าเป็นเกสท์เฮ้าส์เกย์ ก็พาเข้าไปเฉย ๆ ข้างหน้านั้น จัดเป็นผับกึ่งบาร์ มีลูกค้าทั้งหญิงชาย (เกย์และเลสเบี้ยน) พอเข้าไปถึงเคาน์เตอร์ต้อนรับ นายติ่งก็อุทาน
"มีภาษาไทยด้วยอะ คนไทยท่าจะมาพักกันเยอะนะ"
ป้ายประกาศตรงผนังซึ่งบอกอัตราราคาห้องพักนั้น มีภาษาไทยติดหราอยู่ด้วยจริง ๆ ฮะ แสดงว่าเกสท์เฮ้าส์แห่งนี้ เป็นที่รู้จักกันดีของเหล่าผีเสื้อราตรีสีม่วงจากไทยแลนด์แดนสยาม
"ร้านสวยดี น่านั่ง แต่ห้องพักไม่รู้เป็นไง ขอเขาเปิดห้องให้ดูหน่อยเกย่า" นายด้นสั่งอีกแล้ว
เกย่าหันไปมองนายด้นอย่างงง ๆ เพราะไม่มีที่ไหนเค้าเปิดให้ดูห้องกันหรอก ดูไปเกิดเปลี่ยนใจไม่เอา ก็เสียธุรกิจแย่น่ะสิ แต่เกย่าก็ถามให้ เพราะขี้เกียจรำคาญ
แน่นอนคำตอบที่ได้มา คือ ไม่ให้ดูห้องนะจ๊ะ ถ้าจะพักก็ต้องจ่ายเงินเลย ห้องสามเตียง 130 ยูโร
"เอาเลยเหอะ พี่ติ่ง พี่ปุ่น ผมขี้เกียจเดินหาแล้ว แบกกระเป๋ามาทั้งวัน ปวดเมื่อยไปหมด เข้าห้องซดกาแฟร้อน ๆ อาบน้ำ กินข้าว แล้วจะได้ไปดูหนังกัน" น่านนน คึกจริง ๆ นายโคหนุ่ม
ทั้งสามตอบตกลง พนักงาน เดินนำเราไปยังห้องพัก ซึ่งอยู่อีกอาคารหนึ่ง ทางเข้าด้านหน้าปิดสนิทและมีรหัสให้กด พนักงานบอกว่า รหัสเป็นเลขอารบิกสี่ตัว 6969 กร๊ากกกก !
พนักงานนั้นหูตาแพรวพราวมากนะฮะ มองหน้าเกย่าและอีกสามหนุ่ม แบบ ชั้นรู้ทันนะ ว่าเธอมาทำอะไรกัน 4 คน foursome ใช่มั้ยล่าาา เกย่านึกสนุกบ้าจี้ไปด้วย เลยยิ้มให้พนักงานซะหวานหยดย้อย ทำนองว่า เธอจะมาจอยแจมด้วยก็ได้นะจ๊ะ
ผ่านประตูหน้าที่ต้องกดรหัสเข้าไป ก็ต้องเดินลอดผ่านสวนตรงกลาง ซึ่งรูปแบบอาคารในแบร์ลินจะเป็นแบบนี้กันเกือบหมดนะฮะ อาคารหน้า สวน และอาคารหลัง พอพนักงานไขเปิดประตูห้องให้เสร็จ ก็ยื่นกุญแจให้เกย่า มองตาลึกเข้ามาอย่างมีวาระซ่อนเร้น แล้วบอกว่า Viel Spass (ฟีล ช่ะป้าส) ขอให้หนุกหนานนะยะ ก่อนจะนวดนาด ส่ายก้นกลับออกไป
"พนักงานที่นี่ หวานจังนะ" พี่ติ่งพูดยิ้ม ๆ
ผ่านประตูเข้าไป เปิดไฟในห้องได้ เกย่าก็แทบกรี๊ดตาย ผนังห้องด้านหนึ่งนั้น มีรูปผู้ชายเปลือยรูปเบ้อเริ่ม ดีนะที่เอามือปิดไอ้นั่นเอาไว้ ในขณะที่อีกด้าน เป็นกระจกเงายาวขนานตลอดผนัง
ทั้งสามหนุ่มดูสภาพบรรยากาศแล้ว หันมาจ้องเกย่าเป็นตาเดียว แต่เกย่าก็ทำหน้าซื่อ ไม่รู้ไม่ชี้ฮะ ในเมื่อทั้งสามคนเอาแต่จ้องไม่พูดอะไร เกย่าจะไปปลุกไก่ให้ตื่นทำไมจริงไหมฮะ
"ดื่มอะไรไหม น้องเกย่า" นายติ่งเอ่ยขึ้น ทำท่าจะเปิดประตูตู้เย็นขนาดเล็กหัวเตียง
"ไม่ได้ ๆ พี่ติ่ง มันแพงนะ จ่ายกันบานเลย" นายด้นตะโกนเสียงหลง
"เอานี่ ๆ ผมมีน้ำที่ซื้อมา " นายด้นล้วงถุงหยิบเอาน้ำตัวเองมาให้
แต่สิ่งที่เกย่าทำก็คือ หยิบแก้วเปล่า ไปเปิดน้ำจากก๊อกดื่มเอา (อย่างที่เคยบอกไปแล้วนะฮะ น้ำประปาเยอรมัน คุณภาพชั้นหนึ่งของโลก)
"พี่ปุ่น เอาเม็ดมะม่วงหิมพานต์ที่แฟนพี่ให้มา ให้น้องเกย่าเค้ากินด้วยสิ" นายติ่งพูด
นายปุ่นนั้น มองหน้า นายติ่ง ทำนองแบบ มรึงอย่า สอ ใส่ เกือก ได้ไหม ก่อนจะบอกว่า อยู่ก้นกระเป๋ารื้อลำบาก -- โคตร-งก เลยอะ ขนาดขนมาจากไทยแลนด์นะเนี่ย เกย่าคิด
เกย่าบอกให้สามหนุ่มอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อย เดี๋ยวจะมารับไปโรงหนังเอ๊กซ์ที่ว่า นายปุ่นกับนายด้นทำหน้าโล่งอกที่เกย่า ขอตัวกลับไปห้องก่อน เพราะคงจะลำบากใจ ถ้าต้องเอาของที่ตนเองซื้อมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ตกระเดือกกินต่อหน้าเกย่าล่ะมั้ง จะแบ่งให้ก็กลัวตัวเองไม่อิ่มน่ะ
เกย่าก็เดินกลับห้องพักที่อยู่ห่างออกไปเพียงสี่ร้อยเมตร กลับมาถึงคุ้ยอาหารในครัวกินยังกะ ตายอดตายอยากมานาน จนเฟรดเดอริค รูมเมทเยี่ยมหน้าเข้ามาถามว่า ไปปีนเขาที่ไหนมา
"ภูเขาเกลือน่ะ" เกย่าตอบ
ได้เวลาดี 4 ทุ่มครึ่ง เกย่าก็ออกไปรับสามหนุ่มไทยตามที่ได้นัดหมายไว้ นายติ่งปฏิเสธที่จะไปด้วย บอกว่าอยากนอนดูทีวีดีกว่า (ทีวีที่นี่ มีช่องหนังอย่างว่าด้วยนะฮะ แต่ต้องจ่ายเงินเพิ่ม)
นายด้นอาบน้ำ ใส่โคโลญจน์มาซะหอมฟุ้ง ส่วนนายปุ่น ก็หวีผมที่ไม่ค่อยจะมีซะเรียบ แลดูคล้ายแพสาหร่ายยามน้ำทะเลลด เกย่าเอ่ยลานายติ่ง ก่อนจะพาสองหนุ่มต่างวัย เดินไปยัง Sex Kino เดินไปก็อธิบายไปด้วยว่า เกย่าไม่เคยเข้าไปนะฮะ และมีธุระต้องทำต่อ ขอแค่ไปส่งถึงหน้าประตูได้ไหม
"ต้องไปส่งถึงที่เค้าซื้อตั๋วสิ พูดไม่เป็น" นายด้นบอก
ทั้งสองคนนั้นดื่มย้อมใจก่อนมา กันเต็มคราบกันแล้วนะฮะ พูดมากเป็นต่อยหอยเลยล่ะ เมา ๆ น่ะดีแล้ว จะได้มองสากข้างในเป็นครก อิอิ
ผลักประตูอาคารเข้าไป เกย่าก็ตกใจนิดหน่อย เพราะมีรูปผู้ชายเซ็กซี่หราอยู่อีกแล้ว แต่บรรยากาศที่สลัว ๆ ก็ทำให้มองไม่ค่อยชัดเท่าไร เกย่าพยายามเบนความสนใจสองหนุ่ม ให้ตรงไปที่เคาน์เตอร์โดยเร็ว
คนละ 8 ยูโรฮะ เกย่าบอก หลังจากทักทายพนักงานขายตั๋ว นายด้นนั้นควักตังค์เร็วเป็นลิงกังทีเดียว แหมทีอย่างนี้ไม่อิดออดเหมือนตอนจะเข้าพิพิธภัณฑ์นะ นายปุ่น นั้น หันซ้าย หันขวา ถามเกย่าว่า ไม่เห็นมีผู้หญิงเลย
"เธออยู่ข้างในกันฮะ โรงหนังเค้าใหญ่เบ้อเริ่มเลยล่ะ พวกผู้หญิงยุโรปตะวันออกสวย ๆ เค้าไม่ออกมาเดินตรงหน้าล้อบบี้หรอก"
"ใช่ ๆ พี่ปุ่น มันอย่างนี้แหละ ธรรมดา ของดีต้อง เข้าไปสีถึงข้างใน" นายด้นพูดสองแง่สามง่าม
เกย่าบอกให้สองหนุ่ม ถอดเสื้อแจ๊กเกตฝากไว้ตรงราวด้านนอก อวยพรให้สุขสมอารมณ์หมายตามตั้งใจ อยากจะแซวว่าจะให้เกย่าออกบิลค่าไกด์ให้ด้วยไหม จะได้เอาไปเบิกที่เมืองไทยได้ แต่ก็หุบปากไว้ทัน
นายด้นหันมาหลิ่วตาให้เกย่า ก่อนจะบอกว่า ขอบใจที่พามา "ถึง" แบร์ลินซะที ก่อนจะกอดคอนายปุ่นผลักประตูเข้าไปข้างในสู่โซนหฤหรรษ์ เกย่ารีบสลายตัว วิ่งตับแล่บเปิดแน่บกลับบ้าน..........และไม่รับโทรศัพท์ห้าวันเต็ม........
อนึ่ง ทั้งสองคนจะถึงแบร์ลินกันไส้กี่ขด เกย่าก็ไม่อาจทราบได้จนถึงทุกวันนี้ฮ่ะ
ปล. เหตุการณ์ที่สามคนนี้ไปทานอาหาร แล้วคนอื่นออกตังค์ แต่กลับขอบิลกลับไปเบิกนั้น ไม่ได้เกิดกะเกย่านะฮะ แต่เป็นผู้โชคร้ายท่านอื่น.....
อวสานตอนที่ 16 ค่าาาาาาาาาาาาา
แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 49 18:19:07
แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 49 06:46:50
แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 49 03:35:05
แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 49 03:27:05
แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 49 02:28:14
แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 49 02:25:45
แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 49 02:19:29
แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 49 02:12:21
แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 49 02:09:50
แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 49 02:07:12
อยู่อย่างเกย์ไทยฯ ตอนที่ 16 เป็น "Gay Guide นำสามชายไทยแท้ ทัวร์แบร์ลิน"
แวะมาเยี่ยมครับ 
