ไม่คิดเลยว่าจะมีวันเหล่านี้เกิดขึ้นกับตัวเอง ดีใจที่สุด และ เสียใจที่สุด ภายใน 2 เดือน
เสาร์ที่ 7 ม.ค. รู้ผลว่าท้องได้ 5 สัปดาห์ ดีใจมาก เพราะไม่ได้คุมเลย 2 ปีกว่าที่แต่งงานมา คุยกับน้องสาวทุกจะทำอย่างนั้น อย่างนี้กับลูก แฟนก็ดีใจแต่เค้าจะกังวลมากเพราะเราก็จะ 40 แล้ว เค้ามาบอกตอนหลังว่า เค้าไม่อยากหวังมากเพราะเมื่อไม่เป็นดังหวังจะเสียใจทวีคูณ
พฤหัสที่ 2 มี.ค. ไปโรงพยาบาล พยาบาลเช็คความดัน เช็คหน้าอก พยาบาลถามยูไม่เจ็บหน้าอกเลยเหรอ เราก็บอกเมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนยังรู้สึกเจ็บแต่ตอนนี้ไม่เจ็บ เธอทำหน้าแปลกใจ เราก็แปลกใจว่ามีอะไรผิดปกติเหรอ หลังจากนั้นก็ไปอัลตร้าซาว์ดโดยสามีเข้าไปด้วย พอดูในจอภาพก็เห็นเป็นวงสีดำ ๆ เราก็คิดว่านั่นคือเด็ก แต่พยาบาลบอกว่า ไม่เห็นเด็ก เราก็ชี้ว่านี่คืออะไร เธอบอกว่านั่นคือถุงน้ำืัที่เด็กจะเติบโตอยู่ข้างใน แต่เธอไม่เห็นอะไรในนั้น เธอเห็นเราหน้าเสียมากเลยบอกว่าจะไปตามหมอมาเช็คอีกทีเพื่อความแน่ใจ เรามองหน้าสามีเห็นเค้ายืนก้มหน้าอยู่เราเลยพูดอะไรไม่ออก สักพักหมอก็เข้ามาและเป็นหมอคนไทยด้วย พอเช็คอีกทีผลก็เหมือนเดิม เราก็ถามหมอว่าไม่เห็นเลยเหรอค่ะ เค้ายังเล็กมั้ง หมอบอก 3 เดือนแล้วควรจะเห็นบ้าง เลยให้ตรวจฮอร์โมนโดยเจาะเลือดวันพฤหัสและวันเสาร์ เปรียบเทียบกันถ้าฮอร์โมนยังขึ้นอยู่แสดงว่าเด็กอยู่ ถ้าลง..หมดหวัง วันนั้นน้ำตาท่วม Sacramento
อังคารที่ 7 มี.ค. คุยกับคุณหมออีกที หมอบอกฮอร์โมนลงและยืนยันเกือบ 100% เด็กไม่อยู่แล้วถ้าไม่รอให้แท้งเอง ก็ควรจะเอาออกและขูดมดลูก และหมอแนะนำว่าควรทำเลยเพราะปลอดภัยกว่า สามีเราก็เชื่อหมอ เราก็เชื่อแต่ขอเวลาหมออีกวันและขออัลตราซาว์ดอีกครั้ง เผื่อมีสิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้น
พฤหัสที่ 9 มี.ค. ฟื้นจากยาสลบในห้องผ่าตัด รู้สึกเจ็บนิด ๆ เพราะหมอยังไม่เสร็จขบวนการ เห็นขาตัวเองแขวนต่องแต่ง แขนโดนตรึงทั้ง 2 ข้าง
จากที่เศร้า ๆ มาทั้งอาทิตย์ ก็เลยปลงได้ ชีวิตมีเกิดก็มีจาก และสามีก็บอกว่าเรามีกัน 2 คนก็เหมือนมีทั้งโลกอยู่กับเราไม่ใช่เหรอ...
จากคุณ :
ตกตะกอน 
- [
11 มี.ค. 49 05:09:20
]
วันที่ดีใจที่สุด และ เสียใจที่สุด
