ความคิดเห็นที่ 1 คุณแม่ค่ะ เป็นคนทั้งผลักทั้งดันเรื่องการศึกษาตั้งแต่เล็กจนโต คุณแม่เกิดในครอบครัวยากจนมาก พ่อแม่ของคุณแม่พูดเสมอว่ามีอย่างเดียวที่ให้ลูกได้คือการศึกษา คุณแม่และพี่น้องของท่านเลยค่อนข้างขยันเรียนและจบมาเป็นอาจารย์กันส่วนมาก บางคนเรียนเก่งถึงขนาดได้ทุนหลวงไปเรียนถึงอังกฤษ ด้วยความที่แม่เป็นอาจารย์และเห็นความสำคัญของการศึกษามาก เราเลยได้มีโอกาสเข้าโรงเรียนดีๆของรัฐ ได้มีโอกาสเรียนพิเศษเท่าที่คุณแม่จะผลักดันได้ คุณแม่อีกนั่นแหละที่เก็บเงินส่งลูกต่อนอก แต่ลูกสองคนเงินจะไปพอได้อย่างไรก็คุณแม่อีกนั่นแหละทำให้เรามีโอกาสได้ทุนเรียนต่อนอก ถ้าคุณแม่ไม่ได้เป็นอย่างที่ท่านเป็น...อย่าว่าแต่โอกาสเรียนต่อเมืองนอกเลย เราคงไม่ได้มีโอกาสเรียนโรงเรียนดีๆหรือเอ็นท์ติดแน่ๆเพราะตัวเราโดยนิสัยแล้วเป็นคนที่ไม่ค่อยทะเยอทะยาน พอใจอะไรง่ายๆ หากท่านไม่ได้ทั้งผลักทั้งดันก็คงไม่มีวันนี้ นอกเรื่องนิด ความในใจนี้ท่านไม่เคยได้ยินจากปากเราเลย คิดว่าท่านคงทราบ แต่เขินๆยังไงไม่รู้ที่จะบอกขอบคุณแม่ ส่วนมากก็ได้แต่เข้าไปกอด ไปอ้อนตามปกติ จากคุณ : yuy - [ 12 มี.ค. 49 21:34:04 A:58.160.200.159 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 เพื่อนสนิทครับ จากคุณ : Coconut Dance - [ 12 มี.ค. 49 23:18:13 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่เคยฝันว่ายากไปเที่ยว หรืออยากไปทำงานต่างประเทศทั้งนั้น เฉยๆ เพราะอยู่เมืองไทย ทุกอย่างก้อโอเคแล้ว แต่โอกาสมันเข้ามาพร้อมกับเงินก้อนโตมาก ก้อเลยตัดสินใจไปทำงานที่โน่น แล้วก้อดีมากค่ะ หมายถึงว่าตัวเองจุดประกายตัวเองค่ะ จากคุณ : CYN - [ 12 มี.ค. 49 23:43:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คุณพ่อครับ พ่อเคยไปดูงานที่ออสเตรเลีย มีโอกาสได้ไปกะพ่อ แต่จำอะไรไม่ได้เลยเพราะตอนนั้นเด็กมากๆ และไม่มีหลักฐานอะไรเหลือให้ผมเห็นเลย หายไปหมดตอนย้ายบ้านนอกจาก ของเล่น หุ่นมือนกกระตั้วสีขาว หมาป่า ตุ่นปากเป็ด ตุ๊กตาจิงโจ้ และหมีโคอาล่า ...เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษพ่อใยทำไมทำรูปหาย จบ ป.ตรี ปุ๊บ ดั้นด้นไปเองซะเลย ไปซะไกลเลย ที่แรกคือ เม็กซิโกครับ จากคุณ : sailom isara - [ 13 มี.ค. 49 00:34:27 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คุณพ่อ อิอิอิ เสียดายท่านไม่ทันได้เห็น อะครับ จากคุณ : บีไอจี - [ 13 มี.ค. 49 00:40:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ถูกผลักให้มาเรียน... ไม่ได้ มีใคร จุดประกายอะไร เลยเฉยๆ ไม่ตื่นเต้นอะไรกับการมาเรียนต่างแดน.. จนบัดนี้ก็ยังเฉยๆ ...ชินซะแล้ว มากกว่า จากคุณ : JidNince - [ 13 มี.ค. 49 01:46:39 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จากการมาเที่ยวอังกฤษ ตอน ม.4 และชอบมากๆๆๆ และก็เลยอยากได้ทุนมาเรียนต่ออังกฤษ แบบไม่ได้มาจากบุคคลโดยตรงอ่ะ แต่ชอบสถานที่ บรรยากาศมากกว่า ก่อนหน้านั้นก็เคยไปอเมริกามาแล้ว แต่ก็เฉยๆ ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ..ไปฝรั่งเศส อิตาลี ก็ไม่ค่อยชอบ แต่ตอนนี้ชอบเบลเยี่ยมด้วย อิอิ ^^'' สรุป บรรยากาศมาก่อน (อ้าว).. แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 49 02:59:26 จากคุณ : shory - [ 13 มี.ค. 49 02:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เมี่อตอนเด็กๆอยู่เมีองไทย เคยดูหนังทีวีเรี่อง West Point (โรงเรียนทหารที่อเมริกา)  รบเร้าพ่อเอง  ว่าอยากจะไปเรียนที่อเมริกา  พ่อกลัวเรามาก เลยส่งไปดัดสันดานในโรงเรียนทหารเสียหลายปี เหอ เหอ (แง แง) จากคุณ : เลิศพิสิฐ - [ 13 มี.ค. 49 02:23:00 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สามีค่ะพี่  ถ้าหากไม่มีคนนี้นะคะก็คงทำงานขึ้นเหนือล่องใต้แบบที่ตัวเองชอบต่อไป  ไม่เคยนึกอยากไปอยู่ต่างประเทศเลย  เห็นจากในหนังสือแล้วก็ในหนังก็รู้สึกว่าสวยดี แต่ไม่เคยมีความคิดอยากจะไปเลย คิดว่าตัวเองคงเหมาะจะอยู่ที่เมืองไทยมากกว่า แต่เมื่อต้องเลือกจริงๆ เลยตัดสินใจมาค่ะเพราะอยากอยู่กับแฟน  อยากมีครอบครัว รถด่วนขบวนสุดท้ายค่ะพลาดแล้วพลาดเลย   ใครว่าอยู่เมืองนอกสบาย แต่อยู่ไปอยู่มาก็มันส์ดีเหมือนกัน แฮ่ๆๆ จากคุณ : น้องหมาบีเกิ้ล - [ 13 มี.ค. 49 02:59:27 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คงเป็นเพื่อนหล่ะค่ะ ตั้งแต่สมัยเด็กมากๆ ม 1 แต่ตอนนั้นจะมีความรู้สึกว่าการไปเมืองนอกเป็นไรที่ยิ่งใหญ่ แล้วเพื่อนข้างบ้านคุณแม่เค้าก็ส่งไปเรียนเมืองนอก เราก็อยากไปบ้าง ก็ไปบอกคุณแม่ค่ะ แบบอิจฉาแบบเด็กๆ บอกว่าอยากไปเมืองนอกแบบเค้าจัง คุณแม่ก็บอกว่าถ้าลูกอยากไป ก็ต้องพยายามตั้งใจเรียน ก็เป็นจุดเริ่มต้นมาแต่นั้นค่ะ ยังจำได้ถึงทุกวันนี้หล่ะค่ะ แต่พอโตขึ้นมา มันก็ไม่ใช่แค่ตามเพื่อนแล้วหล่ะค่ะ มันเป็นเรื่องของสังคม ความทันสมัยของการศึกษา ที่แตกต่างอ่ะค่ะ จากคุณ : I'PSA - [ 13 มี.ค. 49 03:57:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 พี่ชายครับ จากคุณ : thetorque - [ 13 มี.ค. 49 04:19:16 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นคนชอบผจญภัยแต่เด็กค่ะ แล้วชอบคุยกะคนโน้นคนนี้ไปทั่วทั้งไทยทั้งอังกฤษ แบบเรียนภาษาอังกฤษที่บ้านกะครูเมกันตั้งแต่เด็กๆ แล้วก้อชอบไปเล่นกะลูกๆครู โตมาก้อได้เรียนแต่พวกภาษา(ฝรั่งเศส เยอรมัน ญี่ปุ่น) เลยอยากมาดูเมืองเจ้าของภาษาต่างๆดูบ้างอ่ะค่ะ เลยสอบทุนไปญี่ปุ่น แต่ที่บ้านไม่ให้ไปเพราะยังเด็กไป พอเรียนป.ตรีจบ ก้องอแงว่าหนูโตละนะ เมื่อไหร่จะได้ไปเรียน คุณพ่อเลยออกทุนส่วนตัวให้ค่ะ เพราะขอทุนไปฝรั่งเศส แต่ไม่ผ่านอ่ะ -*- เออ คนที่จุดประกายให้อยากมาฝรั่งเศสคงเป็นอาจารย์ที่สอนน่ะค่ะ แกเป็นคนมันส์ ฮาๆ ชอบเล่าเรื่องสมัยที่ไปเรียนให้ฟัง เลยอยากมาลองดูบ้างอ่ะ จากคุณ : ทะเลเหงา - [ 13 มี.ค. 49 04:27:01 A:83.45.153.44 X: TicketID:107177 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณพ่อค่ะ คุณพ่อเรียนต่างประเทศมาตลอด หิ้วลูกสาวไปด้วยตั้งแต่ยังเด็ก พอโตมา คุณพ่อก็จับส่งเรียนมัธยมต่างประเทศ จนกระทั่งมีโอกาสตัดสินใจเอง ก็เลือกออกนอกแผ่นดินเกิดเพื่อหาประสบการณ์ค่ะ จากคุณ : กิ - [ 13 มี.ค. 49 04:43:23 A:80.136.174.174 X: TicketID:115459 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตอบอย่างไม่อายค่ะว่าเป็นหนังสือ "สกุลไทย" เมื่อประมาณ 30 กว่าปีมาแล้ว เห็นรูปประเทศออสเตรเลียตอนที่เขาทำหอโอเปร่าเสร็จใหม่เราเห็นรูปในหนังสือแล้วบอกกับแม่ว่า แม่โตขึ้นหนูจะไปเที่ยวประเทศนี้ให้ได้ เล่นเอาแม่มองนอกแว่นเลยตอนนั้นเพราะว่าครอบครัวอยู่ในฐานะปานกลาง แต่แม่พูดว่าถ้าเรียนหนังสือดี ๆ เก่ง ๆ ก็ต้องได้ไป และเราก็ได้ไปเที่ยวออสเตรเลียจริงๆ แต่เมื่อ 5 ปีมาแล้วนี้เอง อย่างนี้เขาเรียกได้ว่าฝันที่เป็นจริง จากคุณ : Kun Toom - [ 13 มี.ค. 49 05:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 15 Micky Mouse ดิ เห็นเจ้าหนูนี่แล้วก็คิดถึงสวนสนุก Disneyland อยากไป ได้ไป ไปกี่ครั้งๆก็ไม่เคยเบื่อ จากคุณ : PatPDX - [ 13 มี.ค. 49 06:00:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่อยากบอกเลยค่ะ ว่าคือ ท่านชายกลาง จากเรื่องบ้านทรายทอง ตอนนั้นเป็นเด็กนะ ดูละครกับอาผ่อ(ยาย) อาผ่อจะชอบพจมานมาก ก็จะคุยกัน แกจะเล่าว่า ชายกลางมีการศึกษาสูงไปเรียนต่อเมืองนอก พอถามว่า เมืองนอกคือที่ไหน อาผ่อบอกว่านอกประเทศไทย ก็ยังงง อยู่ ป. 4 นะ ต่างจังหวัด พับถุงขายเป็นงานอดิเรก หาเงินกินขนมตอนปิดเทอมน่ะ ในละครนั้น ชายกลางกลับมาเจอพจมาน เอ้า รักกัน ส่วนตอนต่อไปของเรื่อง ทุกคนก็ทราบดี ดิฉันดูตั้งแต่ตอนที่ยังเป็นบ้านทรายทองเวอร์ชั่นแรก ตอนนั้นอยู่ ป. 4 ตอนนั้นยังบอกอาผ่อว่า จะไปเรียนต่อต่างประเทศแบบชายกลาง แล้วจะจบกลับมาเป็นครูที่เมืองไทย อาผ่อบอกว่า นี่มันจะไปต่างประเทศไม่คิดถึงยายคนเลี้ยงเลยหรือ ก็อยากไปต่างประเทศ โดยไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดีเหมือนกัน แต่จะไป หลายปีต่อมา ทำงานมหาวิทยาลัย แล้วก็คิดว่าอยากไปเรียนต่อต่างประเทศ โครงการอยู่ในหัวภายในข้ามคืน เขียนจดหมายอยู่ 3 วัน 3 คืน เพื่อสมัครเรียน ก็สมัครไป 2 ที่ที่อเมริกา ได้ตอบรับทั้ง 2 ที่ แต่ไม่มีทุนเรียน เพราะไม่รอทุนค่ะ คิวยาวเกิน ก็ได้ไปเรียนในที่สุด จบแล้วกลับไปทำงานใช้ทุนเรียบร้อย ถึงตอนนี้ก็คิดว่า คนแรกที่ทำให้รู้จักต่างประเทศ และคิดว่ามีความฝันว่าอยากไปเรียน คือ ท่านชายกลาง อย่างแน่นอน จากคุณ : พธูไทย - [ 13 มี.ค. 49 06:05:30 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้มาอยู่ต่างประเทศ พอดีฟลุ๊คถูกหวยนะค่ะ จากคุณ : ตั๊กแตนตัวติ๊ด - [ 13 มี.ค. 49 08:22:56 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ถ้าเรื่องแรงบันดาลใจในการศึกษา ก็ต้องตอบว่าพ่อแม่ เพราะพ่อกับแม่เคยบอกว่า พ่อกับแม่เป็นคนยากจน ไม่มีสมบัติใดจะมอบให้ลูกเลย นอกจากการศึกษา... และจะส่งเสียลูกให้เรียนให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้... แต่ถ้าถามเรื่องการอยากไปเรียนต่างประเทศ น่าจะเป็น ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา เพราะเคยดูทีวีหนนึง แกพูดทำนองว่า แกไปเรียนปริญญาเอก แล้วมันตื้อ คิดวิทยานิพนธ์ไม่ออก วันนึงแกไปเดินเล่นบนภูเขา แล้วลองนั่งสมาธิ แล้วแกก็คิดออก ...เรียนจบ ได้ด็อกเตอร์ ผมก็เกิดความอยากรู้ว่า ไอ้การเรียนปริญญาเอก มันต้องขนาดนั้นเลยรึ ต้องไปนั่งสมาธิบนยอดเขาอะไรแบบนั้นเลยเหรอ แล้วอย่างเราจะพอไหวมั๊ยเนี่ย ซึ่งตอนนี้ผมก็ค้นพบแล้วว่า ดร.อาจอง แกเพ้อเจ้องมงายของแกไปเอง จากคุณ : ช่างไฟ - [ 13 มี.ค. 49 09:27:52 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นคุณนอง ในเรื่องทางรัก ค่ะ ฮี่ๆ สารภาพว่าไม่ได้อยากมาเรียน อยากมาเที่ยวมากกว่า แล้วก็อยากอยู่ไกลๆ พ่อแม่ด้วย จากคุณ : pastakravitz - [ 13 มี.ค. 49 10:44:54 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คล้าย shory ที่มาอังกฤษตอนเด็กๆแล้วชอบ กลับบ้านไปเลยไปขอแม่มาอยู่เมืองนอกแต่ตอนนั้นไม่มีตังค์เลยอด จากนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรเลย มาตอนม.ปลายอีกทีไปสมัครสอบโครงการแลกเปลี่ยนกับเพื่อนเล่นๆ พอได้ปุ๊บแม่ผลักออกนอกประเทศทันที จากวันนั้นมาถึงตอนนี้ก็ไปๆมาๆประเทศนู้นประเทศนี้ได้แปดปีแล้ว ทั้งทำงานทั้งเรียน ล่าสุดก็ไม่ได้กลับบ้านมาเกินสองปีแล้วครับ ตอนนี้แม่ถามอย่างเดียวว่าเมื่อไหร่จะยอมกลับบ้านซักที ฮ่าๆๆ จากคุณ : urbanologist - [ 13 มี.ค. 49 12:16:56 ]

ความคิดเห็นที่ 21 พี่หมิวค่ะ ... อิอิอิ จิงๆนะ แบบดูพี่หมิวเล่นละครยามเมื่อลมพัดหวน ก้อเลยเป็นสาเหตุให้เลือกอังกฤษเป็นที่แรกที่ไปเรียนค่ะ ปล ... แต่ตอนนี้ไหงย้ายมาแคนาดาได้ ก้อไม่รุ้ ลมตีกลับแน่ๆ แหะๆ จากคุณ : tweety (tweetyball) - [ 13 มี.ค. 49 12:29:05 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เมื่อตอนเป็นเด็ก (บ้านนอก) หน้าหนาวนั่งผิงไฟ  อยู่รอบๆ กองไฟกับที่บ้าน ก็จะมีผู้ใหญ่มานั่งล้อมวงคุยกัน ด้วยความที่เราหนาวมาก ก็เลยยื่นเท้าเข้าไปใกล้ๆ กองไฟ มียายคนหนึ่ง แกแก่แล้วหล่ะ  แกมองเห็นเท้าเราก็ พูดขึ้นว่า " อีเด็กคนนี้มีขี้แมงวันที่ ตี-น โตขึ้น จะได้ไปอเมริกา " สมัยก่อนคนแก่ไม่รู้จักชื่อประเทศต่างๆ เท่าไร คงจะรู้จักแต่อเมริกาที่ดังๆ เรากลัวยายคนนั้นจะเสียชื่อหมอดูก็เลยพยายามหาทางค่ะ ตอนนี้อยู่ canada ใกล้อเมริกาแล้วค่ะ คงมีโอกาสได้ไป อิอิอิ ต้องขอบคุณยายคนนั้น ที่ทำให้เราถนอมไฝที่เท้าไว้ ไม่ให้รองเท้ามันแทะออกไปก่อน เลยได้มาสมใจ จากคุณ : ~ ShiriN ~ - [ 13 มี.ค. 49 13:30:04 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หลักๆ เลย คือ คุณพ่อ คะ เนื่องจากคุณพ่อในอดีตนั้นค่อนมีฐานะลำบากมาก แต่โชคดีได้รับการช่วยเหลือจากคุณลุงซึ่งมีตำแหน่งใหญ่โตในบริษัทน้ำมันข้ามชาติ จึงได้เข้าไปทำงานในตำแหน่งผู้จัดการสาขา ตอนนั้นพ่อบอกว่า อ่านภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่องเลย เป็นความรู้สึกที่แย่ที่สุด สมัยก่อน (40 ปีก่อน) บริษัทน้ำมันมีแต่พวกฝรั่งหรือไม่ก็นักเรียนนอก แต่ละคนพูดกันเป็นไฟ เวลานายห้างมาทีก็เอ่อไปเลย พ่อก็ไม่ยอมแพ้ เอาหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษมาอ่านทุกวัน อ่านไม่ออกก็ช่างมัน แล้วก็มาเทียบกับหนังสือพิมพ์ไทย พ่อบอกนานวันเข้า จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ในที่สุดพ่อก็อ่านออก เข้าใจ แต่พูดไม่ได้ เวลานายห้างมาก็งงๆ แต่ฟังแล้วเข้าใจ สุดท้ายก็เลยพยายามลองพูดดูบ้าง แต่โชคร้าย คุณลุงย้ายครอบครัวทั้งหมดไปอยู่ออสเตรเลีย ทำให้คุณพ่อถูกลอยแพ ระหว่างนั้นได้พบกับคุณแม่ ซึ่งเป็นคนที่เรียนเก่งสุดๆ อยากเป็นหมอ แต่ว่า ด้วยความเป็นคนจีน ลูกสาวเค้าจะไม่ให้เป็นหมอ (งงเหมือนกันมีงี้ด้วย) แม่ก็เลยหนีเข้ากรุง (โห เปรี้ยวซ้า คุณแม่สิงห์ฯ ) มาอยู่โรงเจ มาจ๊ะเอ๋กับป๊ะป๋าตอนที่เรียนจบทำงานเป็นเลขาให้นายฝรั่ง แล้วก็ happy ending ซะที่ไหนล่ะคะ.... วันแต่งงานต้องแต่ง 3 หน เพราะว่าญาติเยอะ หลายสาย และพ่อเป็นคนมอญ แม่เป็นจีน ญาติไม่ถูกกันอีก จอร์จจจจจ....... ซ้ำไม่พอวันแต่งยังเป็นวันประกาศเคอร์ฟิว ห้ามออกจากบ้านกลางดึก แต่งานเลิกดึกต้องนั่งรถมอเตอร์ไซด์ใส่ชุดเจ้าสาวไปกินข้าวต้มตอนเที่ยงคืนเพราะหิวมากๆ (พ่อกับแม่บอกทุลักทุเลสุดๆ ) จากนั้นก็สู้ด้วยกันเรื่อยมา จนมาถึงทุกวันนี้คะ ลูก 3 จบโท 1 จบ ตรี 2 (สิงห์คนเล็ก) เอ้า.... ไปไกลแล้วคะ พ่อกับแม่จะกริ้วไหมเนี่ย เล่นตีแผ่ประวัติซะขนาดนั้น พ่อบอกว่า พ่อท่องมาตลอดชีวิต ถ้ามีลูกจะต้องให้เค้าได้เรียนหนังสือสูงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาษาอังกฤษ แล้วก็สอนมาตั้งแต่เด็ก แต่ว่า ทั้งบ้าน มีสิงห์ฯ คนเดียวที่ชอบภาษาอังกฤษง่าคะ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เลยกลายเป็นเหมือนความหวังของครอบครัวไปเลย .... พ่อกับแม่ชอบเศร้าเวลาที่บอกว่า เสียดายเศรษฐกิจไม่ดีเหมือนเมื่อก่อน (รุ่นพี่ทั้งสอง ได้ไปเที่ยว ไปเรียนเมืองนอกทั้งคู่) เลยไม่ได้ส่งลูกไปสักที อยากให้ไปออสเตรเลีย มันก็ผ่าอยากไปญี่ปุ่น อเมริกา อังกฤษ ซะอย่างนั้น (ตอนพี่สาวไปอเมริกา พี่ชายไปอังกฤษนิ ) -_-" (คืออยู่กับญาติแล้วเขินง่าท่าน ขอไปอยู่คนเดียวดีกว่านะคะ)   ดังนั้น!!! หาทุนต่อไปคะ สู้ต่อไป จีบัน !!! จากคุณ : สิงห์ใต้เงาจันทร์ (ise...) - [ 13 มี.ค. 49 16:24:49 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตอนเด็กๆตั้งใจว่าโตขึ้นจะทำงานโรงพยาบาล แต่วันหนึ่งเมื่อายุ 16 อาโทรมาหาแม่แล้วถามว่าจะให้ลูกไปไหนระหว่างสวีเดนกับอเมริกา? แต่ต้องมีทุนประมาณสองแสนนะ สุดท้ายก็ได้มาสูดอากาศแถวๆเทพีเสรีภาพตั้งหนึ่งปี วันสุดท้ายก็เสียอกเสียใจไม่อยากกลับเมืองไทย ซะงั้น แต่ก็กลับมาเรียนต่อจนจบ ผ่านไปประมาณ 6 ปีถึงได้กลับไปยืนที่เดิมอีกช่วงหนึ่งสั้นๆในตอนซัมเมอร์ หลังจากนั้นเป็นต้นมา ใฝที่ฝ่าเท้าเม็ดนั้น (เหมือนของ ~ ShiriN ~) ก็ช่วยให้เรากระดื๊บๆเดินทางไปเมืองนอกพอเป็นกระสาย เช่น ลาวเวียงจันทร์ ลาวใต้ เวียดนามฮอยอัน(ฉันรักเธอ) ล่าสุด ก็ ปักกิ่งขนมหวานกรอบชอบจริงๆ จากคุณ : GSK - [ 13 มี.ค. 49 19:40:20 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ตัวเองฝันเองครับ ผมอยากไปเมืองนอก อยากเรียนเมืองนอกด้วย ใครๆก็ฝันกันได้อ่ะนะ แต่มันก็เป็นไปได้ยากนะสำหรับผม  เพราะถึงแม้พ่อผมจะจบ ตปท. แต่เค้าไม่เห็นด้วย คัดค้าน ไม่สนับสนุนเลย ทั้งๆที่เค้าสามารถสนับสนุนได้ สำหรับผมคนที่เปิดและให้โอกาสผม ก็เลยสำคัญมาก ต้องกราบขอบคุณ คุณลุงของผม ผมคิดเสมอเลยเวลาผมขี้เกียจเรียนว่า ลุงผมเนี่ยแหละไว้ใจ เชื่อใจ ช่วยให้มาอยู่ มาเรียนเมืองนอก จะทำให้เค้าผิดหวังไม่ได้เด็ดขาด เลยกัดฟันเรียนมาจนจบเนี่ยหล่ะ แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 49 20:07:27 จากคุณ : _OM_ - [ 13 มี.ค. 49 19:47:27 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แรงผลักดันเหรอ.. ครอบครัวค่ะ ตอนเด็กตั้งแต่จำความได้ ก็จะถูทิ้งให้อยู่กับพี่เลี้ยงเป็นประจำ ที่บ้านหายไปบ่อยมาก และก็ในความรู้สึกเด็กคือนานมากๆ ตอนเด็กที่จำได้คือที่บ้านไป โรมาเนีย ก็ไม่เข้าใจหรอก ตอนนั้น สามสี่ขวบ โรมาเนียคืออะไร หลังจากนั้น ก็หายไปอีก บอกว่า หายไป ญี่ปุ่นๆ เด็กก็ไม่เข้าใจว่า ญี่ปุ่นคืออะไร... เป็นอย่างนี้ทุกปี.. พ่อแม่หาย ไม่เข้าใจว่าทำไมไปด้วยไม่ได้... เป็นการจุดประกายเล็กๆว่า อยากไปด้วยแต่ไม่ร้หรอกว่า เมืองนอกมันคืออะไร.. ครั้งแรกที่ได้เดินทางออกนอกประเทศ ครั้งแรกและด้วยตนเอง คือ ไปเรียนต่อที่ นิวซีแลนด์ ตอนอายุ 13 ปี อยู่มาได้ สอง ปี กลับมาไทย พูดภาษาไทยไม่ชัดไปเลย ตอนเด็กไม่ชอบมากๆ ไปเมืองนอกอยากอยู่ไทย แต่ก็โดนผลักไสไล่ส่งไปอยู่อเมริกาอีก คงเพราะ อยากให้เราได้เรียนสูงๆ จะได้มีภาษาในการติดตัวไว้... สุดท้าย ไปไม่รอด กลับมาเรียนที่ไทย.. อย่าผลักไสหนูไปไหนอีกเลย วันวันแทบจะไม่ได้เห็นหน้ากันอยู่แล้ว เห็นหน้าพี่เลี้ยงกับหมาที่บ้านเยอะกว่า แม่อีก แต่ตอนนี้โตแล้วล่ะ อายุ 20 แล้ว เรียนที่ไทยเนี่ยล่ะ ม.อัสสัมชัญ สอบ gcse เข้า ถ้ามีโอกาสก็อยากไปเรียนเมืองนอกอีก รุ้แล้วล่ะที่แม่พยายามทำทุกอย่างให้ก็เพื่ออนาคตที่ดีของลูกเอง แม้บางครั้งจะคิดไปเองว่า ไม่อยากให้เราอยู่ใกล้ๆเหรอ แต่ทั้งนั้น สิ่งที่แม่ทำก็เพื่อตัวเราเองทั้งนั้น รักแม่ค่ะ.................. จากคุณ : giang_au - [ 13 มี.ค. 49 20:30:03 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านของคุณสิงห์แล้วขำขำดีค่ะ แต่งงเหมือนกันว่าทำไม... ผู้หญิงเรียนหมอไม่ได้เหรอ..... จากคุณ : giang_au - [ 13 มี.ค. 49 20:35:12 ]

ความคิดเห็นที่ 28 An Ox-Bridge alumnus and Uncle Sam. จากคุณ : amatuer translator - [ 13 มี.ค. 49 20:52:25 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ giang_au... ตอนแรกสิงห์ฯ ฟังแล้วก็งงเหมือนกันคะ ทำไมไม่ให้เรียน แต่แม่เค้าเล่าให้ฟังว่า สมัยก่อนนั้น ผู้หญิงจีนเค้าอยากให้เรียนอาชีวะ หรือไม่งั้นก็พาณิชย์ หรือไม่ก็บัญชี (จะได้ทำมาค้าขาย ช่วยสามีประมาณนั้น)  ไม่ต้องรู้มากหรอก หมอจะเป็นไปทำไม (^^" ) คุณแม่สอบหมอผ่าน แต่ไม่ให้ไปเรียน เลยงอนหนีออกจากบ้านมาอยู่เมืองกรุงซะงั้น ^^" จากคุณ : สิงห์ใต้เงาจันทร์ (ise...) - [ 13 มี.ค. 49 22:32:22 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ดร.สุรินทร์  พิศสุวรรณ ค่ะ สมัยที่ท่านเป็น รมต.กระทรวงการต่างประเทศ ตอนนั้นหนูยังเด็กสักประมาณ ม.4 มั้งคะ ได้ดูทีวีตอนที่ท่านไปร่วมประชุมกับผู้นำประเทศและให้สัมภาษณ์กับสำนักข่าว CNN หูยยยย พูดคล่องปรื๋อเลยค่ะ(ตอนนั้นหนูก็ฟังไม่รู้เรื่องว่าพูดว่าอะไร) นึกอย่างเดียวว่า คนนี้เก่ง ตัวดำๆทำไมเก่งจัง หลังจากนั้นก็พากเพียรเรียนภาษามาตลอดและอยากไปอเมริกา ไปใช้ภาษา และเก่งเหมือนคุณสุรินทร์ สุดท้ายก็ได้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นสมใจอยากค่ะ ทุกวันนี้ได้เจอตัวจริงท่านหลายหน เมื่อท่านใช้บริการเครื่องบินไปลงที่จ.นครศรีธรรมราช แต่ไม่เคยได้บอกความในใจท่านสักทีค่ะ เขินด้วย อีกอย่างเมื่อท่านขึ้นมาก็ของีบหลับอย่างเดียว จะให้ทานให้ดื่มอะไรก็ไม่เอาเลยสักอย่าง  ก็ได้แต่เก็บฮีโร่ไว้ในใจคนเดียวค่ะ จากคุณ : งามสรรพ - [ 13 มี.ค. 49 22:57:07 ]

ความคิดเห็นที่ 31 แรงบันดาลใจคือผู้ชายค่ะ พอดีหลังจบ ป ตรีแฟนได้ทุนเรียนเอกที่เยอรมัน แต่ไอ้เราน่ะตอนเรียน ป ตรีขี้เกียจโครต เกรดก็น้อยเท่าหอยมด โอกาสจะได้ทุนก็จิ๋วหลิ๋ว พอๆกะโอกาสที่นายกจะลาออก แต่ทำงัยดี เพิ่งรักกันใหม่ๆด้วย ชั้นจะตามเธอไปให้ได้ที่รักจ๋า เลยไปชุบตัวเรียนโทและขยันเป็น 13.28 เท่าของ ป ตรี แล้วก็สอบชิงทุนไปต่างประเทศได้้ จากคุณ : Meawism - [ 13 มี.ค. 49 23:39:56 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เป็นกำลังใจให้คุณสิงห์ฯ นะคะ สู้ต่อไปค่ะ เราเองก็จะพยายามเหมือนกัน เริ่มมาก็นอกเรื่องซะแล้ว..ขออภัยนะคะ แต่อดไม่ได้ที่จะให้กำลังใจคนที่มีความฝันเหมือนๆกันค่ะ สำหรับเรา..มันมีแรงผลักจากหลายๆด้านค่ะ ตอนลืมตาดูโลก ก็อยู่ในช่วงที่คุณตาไปอบรมหลักสูตรวิศวกรรม(ของกองทัพเรือ)ที่ Netherland กับ England..สัก 3- 4ขวบ น้าชายคนเล็กก็ได้เข้าทำงานที่กระทรวงบัวแก้ว จำได้ว่าครั้งแรกที่น้าบินไปสวิสฯ ได้ของฝากเป็นช็อกโกแลตแสนอร่อย ทานแล้วก็จำไว้ว่า อืมม์..นี่นะ มาจากเมืองนอก  จากนั้นมา..น้าเราก็บินไปโน่น มานี่ พร้อมกับมีของฝากติดไม้ติดมือมาให้เรื่อยๆ  (เป็นเด็กที่เห็นแก่ของกิน ของเล่นมาก ^^") ก็เลยประทับใจ และรู้สึกว่าน้าเราเก่งจัง เป็นฮีโร่ต้นแบบทั้งในเรื่องการเรียน ความขยัน อดทน..ทำทุกอย่างแบบเต็มที่ เคยตั้งใจว่า อยากเป็นนักการทูตฯ บ้าง อยากไปประจำอยู่ประเทศโน้น นี้ ได้เห็นบ้านเมืองอื่นๆ เขา..ถึงแม้ว่าทุกวันนี้ จะเรียนมาคนละสายกันแล้วก็ตาม แต่ความใฝ่ฝันที่อยากจะไปเมืองนอกกับเค้าสักครั้งในชีวิต ก็ไม่เคยหายไป..ทุกครั้งที่รู้สึกท้อ ก็หยิบเอาเซ็ทโปสการ์ดที่น้าชายเคยซื้อมาฝากคุณแม่ออกมาดูรูปภาพ แล้วก็บอกตัวเองว่า สักวันหนึ่ง เราจะสะพายกล้องไปเก็บภาพนั้นด้วยมือของเราเอง ^________^ ตอนนี้ก็อยู่ในระหว่างการพัฒนาตัวเองให้พร้อมสำหรับการก้าวไปทำความฝันให้เป็นจริงค่ะ..สู้ต่อไป ทาเคชิ+ฮิเดโกะ!!!! จากคุณ : LaveN lily - [ 14 มี.ค. 49 01:02:52 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอขอบคุณเพื่อนสมาชิกทุกคนที่สละเวลามาแบ่งปันเล่า เรื่องราวบางช่วงความรู้สึก..รำลึกถึงแรงบันดาลใจในชีวิต ไม่ว่าผู้จุดประกายความคิดให้ก้าวหน้านั้น จะเป็นใครคนใด พ่อ แม่ พี่ๆ ญาติสนิท มิตรสหาย ครู คนรัก คนรู้จัก หรือ สื่อต่างๆ เช่นโทรทัศน์ หนังสือฯ หรือแม้แต่ตัวละครเอก สัญลักษณ์ การ์ตูน ธรรมชาติ สุนทรียภาพ ศิลปะ วัตถุ แม้กระทั่งแรงผลักดันจากความฝันของตนเอง อะไรก็ตาม ไม่ว่าจะเริ่มต้นจากที่ไหน สิ่งที่เรามีอยู่ร่วมกันในวันนี้ ก็คือ เส้นทางชีวิต (ที่เลือกทำให้ดีได้) ของคนไทยใน ต่างประเทศ แต่ละคนมีสิทธิจะปลูกสร้างพืชพันธุ์ไม้ดอก เก็บเกี่ยวผล หว่านโปรยเกสร และฝังรากให้ลึกเรื้อยต่อไป ขอเพียงสิ่งที่ปลูกสร้างนั้น มี บางสิ่งบางอย่างให้ภาคภูมิใจ ว่าเรามาจากแผ่นดินผืนเดียวกัน และมีจิตเอื้ออาทรต่อกัน รักษาแรงบันดาลใจที่ยิ่งใหญ่นั้นไว้..ก้าวไปด้วยรอยยิ้ม                             แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 49 21:19:51 แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 49 06:26:38 จากคุณ : กริชนาคราช - [ 14 มี.ค. 49 06:24:09 ]

ความคิดเห็นที่ 34 น้องคนหนึ่งที่พันทิบนี่แหละ ทำให้ผมอยากไป เรียนเมืองนอก อ่ะ .... ชอบเทอ ตรงที่เป็นคนตอบคำถามหรือตอบปัญหาด้วยความเต็มใจ ขวนขวาย กระวีกระวาด ฯลฯ อ่านแต่ละความเห็นแล้ว...บ่งบอกถึงผู้ทรงภูมิเลยละ อยากเห็นหน้าจัง..จะเป็นไงเฮ้อ จากคุณ : ว่าที่เด็กนอกก - [ 14 มี.ค. 49 11:03:08 A:203.153.163.95 X: TicketID:117073 ]

ความคิดเห็นที่ 35 :) กระทู้นี้ทำให้นึกถึงตอนเป็นเด็กจังเลย ... อยากมาเมืองนอก อยากมาเมืองนอก แต่ไม่รู้ เพราะอะไร ... สวยดีมั้ง ... ชอบเดินทางมั้ง น่าจะเป็นเพราะชอบเดินทาง ... แค่เมืองไทย เล็กเกินไปแล้ว ... ไม่พอ ไม่พอให้ใจได้เสพแล้ว ... ชีวิต เล็กๆ ชีวิตนึง ก่อนหลับตาไปตลอดกาล ไม่อยากรำพันว่า เสียดาย... รู้งี้ ...  ก้อขอไป ให้พอใจ จากคุณ : PaLLMtOgO - [ 14 มี.ค. 49 13:53:51 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ถ้าแค่ไปเที่ยวธรรมดา ขอตอบว่าหนังต่างประเทศ ถ้าไปใช้ชีวิตอยู่เลย ขอตอบว่าแฟน ถ้าเป็นไปได้ อยากใช้ชีวิตอยู่เมืองไทยมากที่สุด จากคุณ : mighty panda - [ 14 มี.ค. 49 17:26:46 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณ คุณ LaveN lily  มากนะคะสำหรับกำลังใจ ขอให้ประสบความสำเร็จเช่นกันคะ สู้ต่อไป+++ ไอ้มดแดง (เริ่มมีหลายตัวละครแล้วแฮะ ^^" ) พี่กริชฯ ขอบคุณสำหรับกลอนเพราะๆ ค่า จากคุณ : สิงห์ใต้เงาจันทร์ (ise...) - [ 14 มี.ค. 49 22:10:42 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ชอบเวปนี้ของพันทิพมาก ๆ อ่านแล้วได้อะไรหลาย ๆ อย่าง อย่างน้อยก็เป็นประสบการณ์ของคนที่อยู่เมืองไทย ที่ไม่มีโอกาสได้ไปอยู่เมืองนอกเหมือนเพื่อนๆ (แอบอิจฉาเล็ก ๆ) ได้แต่ไปเที่ยวบางประเทศก็แค่นั้น ซึ่งมันไม่ลึกซื้งเหมือนคนที่ได้ไปอยู่ ไปสัมผัสชีวิตจริง ๆ ในต่างแดน อยากไปอยู่สักเดือน สองเดือน ไปเรียนรู้วัฒนธรรม ไปเรียนรู้ชีวิต ความเป็นอยู่ของคนต่างชาติ ต่างศาสนา อาหารการกิน แต่ไปแค่สิงคโปร์ 4 วัน ก็เล่นม่าม่าซะทุกคืนแล้วนิ นี่ก็จะได้ไปเที่ยวเยอรมัน 7 วัน ยังสงสัยอยู่ว่าจะกินม่าม่าทั้ง 7 คืนเลยหรือเปล่า ใครอยู่แถบยุโรปช่วยแนะนำหน่อยซิคะว่า เราควรแต่งกายอย่างไรดี ในอุณหภูมิที่หนาวขนาดนี้ อยู่เมืองไทยเปิดแอร์ 25 องศาเซลเซียสก็ห่มผ้าซะหนาเลยนิ รักทุก ๆ คนที่ได้เปิดหู เปิดตา ให้ประสบการณ์ในต่างแดน โดยไม่ต้องเสียตังค์ไปนะคะ จากคุณ : เชอร์รี่ - [ 14 มี.ค. 49 22:46:40 A:203.151.128.48 X:202.21.144.7 ]

ความคิดเห็นที่ 39 แวะเข้ามาอีกครั้ง อ่านกลอนของพี่กริชฯ แล้วมีกำลังใจดีๆ ขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ..ขอบคุณมากนะคะสำหรับกระทู้นี้ และบทกลอนค่ะ คุณสิงห์ฯคงสบายดีนะคะ.. วันไหนถึงฝั่งฝันแล้วแวะมาส่งข่าวคราวกันบ้างค่ะ ขอเชียร์สุดใจเหมือนเดิม ^_^ คุณเชอร์รี..เหมือนเราเลยค่ะ เปิดแอร์ 25 ก็หนาวจะแย่แล้ว  ยังขำตัวเองไม่หาย..ถ้าไปเมืองนอกจริงๆ เห็นทีต้องใส่เสื้อผ้าหนาๆ จนตัวกลมแน่เลย ^^" จากคุณ : LaveN lily - [ 14 มี.ค. 49 23:27:34 ]

ความคิดเห็นที่ 40 หลายคนในห้องไกลบ้านโชคดีจังเลยนะครับ ได้ไปเรียนเมืองนอก จบกลับมาแล้วช่วยใช้ความรู้ที่ได้เรียนมา เอามาพัฒนาเมืองไทยบ้างนะครับ ให้เมืองไทยเจริญ แล้วคนอื่นๆ จะได้มีโอกาสไปเรียนเมืองนอก เหมือนกับคนในห้องนี้บ้าง  ผมไม่มีโอกาสเลยครับ ทางบ้านยากจน จบ ป ตรีที่เมืองไทยก็หรูแล้วครับ :) จากคุณ : chicken kebab - [ 15 มี.ค. 49 06:57:25 ]

ความคิดเห็นที่ 41 คุณพ่อค่ะ สมัยเราอยู่ประถม  พ่อได้ทุนไปเรียนที่ญี่ปุ่นกับออสเตรเลีย แม่และลูกๆไม่ได้ไปด้วย  แต่ความรู้สึกตอนนั้นเกี่ยวกับการได้ไปเรียนต่างประเทศมันเจ๋งมาก ดูรูปที่พ่อถ่ายมาก็น่าตื่นตาตื่นใจดี  เลยอยากไปบ้างี จากคุณ : frappuccino - [ 16 มี.ค. 49 06:19:51 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คนที่แอบปลื้มค่ะ จากคุณ : จริงๆนะ - [ 23 มี.ค. 49 01:38:51 A:203.155.117.15 X: TicketID:060367 ]