ความคิดเห็นที่ 1 มาตอบคนแรกเลย  แต่ว่าประสบการณ์ยังน้อยมาก เพราะลูกกำลังจะจบอนุบาลหนึ่งอีกไม่กี่วันเอง... เท่าที่ผ่านมาหนึ่งปี ไม่ถูกเพื่อนแกล้งนะคะ ใช้ชีวิตเหมือนเด็กๆ ที่นี่ทั่วไปตามปกติ  เด็กเล็กๆ ไม่มีอคติ เวลาเขาเล่นด้วยกัน เขาเล่นเพราะเขาอย่างเล่นด้วย ยังไม่คิดซับซ้อน  ว่าคนนี้แม่เป็นไทย ฉันไม่เล่นด้วย  เด็กๆ ในสังคมอนุบาล ตามประสบการณ์ของ ตัวเองที่เจอ คิดว่าไม่มีปัญหาค่ะ  เด็กเล็กไม่มีอคติ มีแต่แม่เด็กบางคน ที่มีอคติค่ะ   ไม่ทราบว่า  ในสังคมเด็กที่โตขึ้นกว่านี้จะเป็นยังไง  อันนี้ก็รอฟัง พี่ๆ ที่มีลูกวัยประถม มัธยมมาเล่าเหมือนกันค่ะ จากคุณ : วดี - [ 14 มี.ค. 49 07:10:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คุณ sakura o saku ไม่ต้องห่วงค่ะ เรื่องการแกล้งกัน เคยได้ยินมาค่ะ แต่ลูกครึ่งไทย หรือลูกครึ่งเอเชียด้วยกัน นี่ ปัญหาโดนแกล้งแบบว่า ดูถูกหรือเพราะว่าเป็นลูกครึ่งนี่ น่าจะมีบ้างแต่คงน้อยมากค่ะ เพราะว่า เท่าๆที่รู้จักกับเพื่อนๆพี่ๆแม่บ้านหลายคน ไม่มีปํญหานะคะ ลูกดิฉันตอนนี้จะขึ้น ป. สอง แล้วค่ะ ที่ผ่านมาไม่มีปัญหาโดนแกล้งอย่างว่าค่ะ แต่โดนแกล้งแบบเด็กๆแกล้งกันนี่ มีค่ะ ไม่ใช่ว่าแกล้งลูกดิฉันคนเดียว เขาก็แกล้งกันเป็นปกติของเด็กๆค่ะ ส่วนลูกครึ่งญี่ปุ่นยุโรป คือ ผมทอง หรือไม่ก็ลูกครึ่งคนผิวดำ มักจะเจอปัญหานี้ แต่ว่าไม่ใช่ว่าทุกคนค่ะ คงแล้วแต่โรงเรียนแล้วแต่สิ่งแวดล้อมด้วยค่ะ และที่สำคัญ ฐานะและบทบาทของคุณพ่อคุณแม่ก็สำคัญค่ะ  เช่น ถ้า คุณแม่เคยเป็นโสเภณี แล้วทีนี้ เด็กหรือพ่อแม่ของใครสักคนทราบ ก็จะถูกรังเกียจและถูกรังแกได้ อันนี้ได้ยินจากเพื่อนที่ ทำงาน NGO ค่ะ หรือไม่ คือภาพพจน์ของผู้หญิงไทยไม่ค่อยดีนัก อาจจะถูกรังเกียจโดยปริยายทั้งๆที่ไม่เคยทำงานอย่างว่า กรณีนี้ก็มีบ้าง แล้วแต่ว่าจะเจอคนญี่ปุ่นที่มีวิสัยทัศน์ หรือว่ามองโลกกว้างหรือแคบ แค่ไหน เอาเป็นว่า ถ้าคุณแม่ให้ลูกเข้าโรงเรียนก็พยามแสดงให้เห็นว่า คุณแม่คนไทย ไม่ต่างจากแม่บ้านท่านอื่นและพร้อมที่จะนำวัฒนธรรมหรือสิ่งดีๆงามของไทยไปเผยแพร่ คือลบล้างภาพลักษณ์ที่แย่ๆ ของคนไทย ให้หมดไป น่าจะดีนะคะ จริงๆแล้วเรื่องโรงเรียน เรื่องสังคม ปัจจุบันนี้ ความคิดเห็นส่วนตัวแล้ว ไม่กล้าที่จะบอกว่า ญี่ปุ่นดีกว่าหรือไทยดีกว่า เอาเป็นว่า มีจุดเด่นจุดด้อย กันทั้งสองประเทศ ดิฉันชอบ การเรียนการสอน และเนื้อหาตำหรับตำราเรียนของญี่ปุ่น ค่ะ เด็กเข้าใจง่าย และมีกิจกรรมที่โรงเรียนหลากหลายสนุกค่ะ  เนื้อหาความรู้ก็แน่น สอดคล้องกับการใช้ชีวิตอยู่ในประเทศญี่ปุ่น ช่วงวัย อนุบาล ประถม ปัญหาของเด็กค่อนข้างมีน้อย แต่ช่วงมัธยมต้น มัธยมปลาย นี่น่าเป็นห่วง ถ้าติดตามข่าวสาร หรือดูหนัง ดูละครที่เกี่ยวกับเด็กวัยนี้แล้ว จะเห็นภาพของสังคมของเด็กวัยรุ่นวัยเรียนกลุ่มนี้สะท้อนออกมาได้อย่างชัด ละครกับชีวิตจริง มันจะมีส่วนคล้ายกัน แต่ว่าบางทีชีวิตจริงเป็นมากกว่าละคร หรือชีวิตจริงไม่ได้เป็นเหมือนในละครก็มี ดิฉันอ่านจากหนังสือการ์ตูน เล่มหนึ่ง ชื่อ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ตอนนี้ยังมีวางขายอยู่ร้านหนังสือค่ะ ก็จะเป็นหนังสือที่เล่าถึง ปัญหา อิจิเมรุ จากเพื่อนของเด็กวัย มัธยมนี่แหละค่ะ แต่ไม่ต้องคิดมากค่ะ ไม่ใช่ว่า จะมีปัญหาทุกโรงเรียนหรือไม่ใช่ว่าเด็กๆทุกคนจะเจอรังแก แล้วแต่สังคมแล้วแต่โรงเรียนค่ะ ลองนึกถึงโรงเรียนที่ไทยสิคะ เด็กยกพวกตีกัน เด็กวัยรุ่น นักศึกษาขายตัว มีให้เกลื่อน แต่ไม่ใช่ว่า ส่วนใหญ่ใช่ไหมคะ เจ้าของกระทู้ไม่ต้องคิดมากนะคะ ถ้าต้องพาลูกย้ายไปเรียนไทยนี่คงลำบาก นะคะ แล้วไปเรียนที่ไทยเรียนโรงเรียนของไทย หรือเรียนโรงเรียนของญี่ปุ่น หรือเรียนโรงเรียนอินเตอร์  ดิฉันคิดว่ามันก็ไม่ต่างกันมากกับเรียนที่ญี่ปุ่น และอาจจะยุ่งยาก มากกว่าค่ะ   การดูแลเอาใจใส่และดูแลลูก เข้าใจลูกในแต่ละวัย และค่อยๆติดตาม ข่างสารความเป็นไปของสังคมที่เราอยู่ ไม่ว่า อยู่ไทย หรอือยู่ญี่ปุ่น ก็ น่าจะผ่านพ้นไปด้วยดีค่ะ แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 49 07:40:55 จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 14 มี.ค. 49 07:38:33 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามาตอบในฐานะแม่ของเด็กวัยสิบขวบและห้าขวบนะคะ  เมื่อก่อนครอบครัวเราอยู่ออสเตรเลีย  ลูก ๆ ก็เรียนโรงเรียนรัฐบาลรวมกับพวกเด็ก ๆ ผมสีทอง  ก็ไม่มีปัญหาในการแกล้งกันหรืออะไรทั้งนั้น  แต่พวกเด็กผมทองซะอีกขอบเขม่นกัน มีชกกันด้วย  ผู้ปกครองก็ให้เกียรติเราดี  แต่ก็มีบางคนมีท่าทางไม่ชอบคนเอเชียนิดหน่อย  แต่ดิฉันไม่เอาความรู้สึกของคนอื่นมาเป็นอารมณ์  สรุปว่าลูก ๆ ไม่มีปัญหากับเพื่อน ๆ ในโรงเรียน พอย้ายมาที่โตเกียว สามีเป็นครูสอนนานาชาติ  ลูก ๆ เลยได้เรียนโรงเรียนกับพ่อ  ก็ไม่มีปัญหาในการคบเพื่อน  ถือว่าเป็นโชคดีของลูก ๆ  มีบ้างที่เด็กลูกครึ่งบางคนซ่าสุด ๆ แต่ก็อยู่ในขอบเขตที่ทางโรงเรียนควบคุมได้ แต่ที่โรงเรียนของหลานสาวที่เมืองไทย  เธอเล่าให้ดิฉันฟังว่าเพื่อนเธอขโมยมือถือเธอไปเพราะเขม่นกัน  หลังเลิกเรียนพวกเธอ ๆ ทั้งหลายก็นัดไปตบกันนอกโรงเรียน   เห็นมั้ยคะว่า ไม่จริงเสมอไปที่ลูกครึ่งจะโดนกลั่นแกล้งจากเพื่อน  พวกชาติเดียวกันแท้ ๆ ยังทำกันได้ขนาดนี้  วันก่อนดิฉันปั่นจักรยานไปตลาด ผ่านโรงเรียนรัฐบาลแถวบ้าน  เจอเด็กประถมชายชกกันซะกลิ้งเลยข้าง ๆ ประตูโรงเรียน  มีเพื่อน ๆ ยืนเชียร์ตรึ๊ม  ครูก็ไม่รู้หายไปไหนผู้ปกครองบางคนเห็นก็เฉ้ยยย  ไม่ห้ามด้วยคงคิดว่าไม่ใช่ลูกตัวเอง  เฮ้อออ  ดิฉันว่าทางป้องกันคือสอนลูกว่าเพื่อนแบบไหนควรคบ แบบไหนไม่ควร  และดูแลลูกอย่างใกล้ชิดจะดีที่สุด จากคุณ : CK@fort. - [ 14 มี.ค. 49 07:43:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ของเราก็มีประสบการณ์แต่ยังน้อยเพราะลุกเพิ่งอยุ่อนุบาลแค่2ปีแต่ปีแรกๆไม่มีปัญหาอะไรเลยรวมทั้งพ่อแม่ของเด้กๆที่เป็นคนญปพอเขารู้ว่าเราเป้นต่งาชาติจะให้ความช่วยเหลือเราดีพอลุกขึ้นอนุบาล2เราต้องย้ายร.รให้ลูกเพราะว่าพ่อต้องย้ายมาอีกเมืองหนึ่งซึงลูกต้องมาปรับตัวเข้ากับเพื่อนใหม่ๆตอนแรกๆเราก็ห่วงกลัวลุกปรับตัวไม่ได้หรือโดนแกล้งแต่ว่าไม่มีผ่านไปอีก1ปีลุกจะขึ้นอ.3อีกไม่กี่วันแล้ว1ปีผ่านมาลูกยังไม่โดนแกล้งแต่ว่าเด็กจะเล่นกันตามประสาเขาจะไม่รู้นะว่าแม่คนไทยหรือคนญปส่วนแม่ๆของเด็กๆทีนี่เรายังไม่เคยเจอที่มีอคติกับต่างชาตินะเพราะเจอกันก้จะคุยกันแล้วมีบางคนเวลาไปเดินห้างจะมาทักเราแล้วบอกว่าเป็นแม่เด้กคนนี้นะเป็นเพื่อนลูกเรานะลุกเราชอบเล่นกับลูกเขาแนะนำเสร็จบางคนเรายังไม่รู้จักเลยว่าแม่เพื่อนลูกเราคนใหนแต่เราก็ได้ตอบไปว่าค่ะอ๋อคนนี้หรือประมาณนั้นแล้วกลับมาจะบอกลูกว่าเจอแม่เพื่อนคนลูกคนนี้นะลูกจะบอกว่าคนนี้เล่นด้วยคนนี้เป็นอย่างไรก็ยังถือว่าโชคดีนะ แต่ว่าตอนนี้ยังห่วงเรื่องประถมแต่ก้จะพยายาม มีเพื่อนที่เมืองไทยที่ลูกเป็นลูกครึ่งแล้วไปเรียนร.รญปในไทยเห็นเพื่อนเล่าว่าเด้กที่มีพ่อแม่เป็นคนญปชอบแกล้งเด้กๆที่เป็นลูกครึ่งแล้วชอบดูถูกเด็กๆที่มีแม่เป็นคนไทยแล้วเด้กกลับมาบอกแม่ว่าถูกเพื่อนแกล้งทุกวันเลยแล้วแม่บอกว่าถ้าคนใหนแกล้งถามไปเลยว่ามีแม่คนไทยมันผิดตรงใหนเห็นเพื่อนเล่าให้ฟังว่าใหม่ๆเด้กคนนี้จะกลัวพอแม่บอกลูกไม่ต้องกลัวไม่ต้องอดทนเด็กคนนี้พอเพื่อนแกล้งมากๆเลยชกเพื่อนไปครั้งหนึ่งเพื่อนที่เคยแกล้งตอนนี้เลยไม่กล้าเด็กคนนี้เลยเข้มแข็งขึ้นจะไม่กลัวเพื่อนเลยแล้วไม่มีโดนแกล้งอีกเลย คุณเจ้าของกระทู้ยังไม่ต้องคิดมากนะ จากคุณ : ฮารุกะ (ฮารุกะ) - [ 14 มี.ค. 49 08:35:01 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จำได้ว่าเคยมีกระทู้ประมาณนี้ และเราก็เคยเขียนตอนไปหนหนึ่งแล้วสักกระทู้นึง แต่หาไม่เจอแล้วค่ะ เราควรเชื่อมั่นในศักยภาพของลูกเราก่อน เพราะถ้าขนาดพ่อแม่ไม่มั่นใจว่าลูกจะสู้ปัญหาได้แล้วจะสอนลูกให้มั่นใจได้อย่างไรใช่ไหมค่ะ สอนให้ลูกมีความมั่นใจตั้งแต่อยู่ในบ้าน ที่นี้พอออกนอกบ้าน ต่อให้เจอกับอะไรเขาก็จะรับได้ พูดง่าย ๆ ว่า สอนให้ลูกค่อนไปทาง active ดีกว่าสอนให้แบบ  passive   ส่วนปัญหานั้น คิดว่า ไม่ว่าสังคมประเทศไหน ๆ ก็พบปัญหาได้ คงหนีไม่พ้น จากคุณ : il y a - [ 14 มี.ค. 49 11:08:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณทุกคำแนะนำค่ะ  สงสัยตัวเองจะคิดมากไป  ห่วงมากเกินเองน่ะค่ะ    ถ้ามีลูกจริงๆก็คงจะลองอยู่ที่นี่ค่ะ  ถ้ามีปัญหาก็ค่อยคิดอีกที   ขอบคุณค่ะ จากคุณ : sakura o saku - [ 14 มี.ค. 49 14:36:00 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ยังไม่มีลูกอย่าไปคิดมากเลยค่ะ เดี๋ยวจะทำให้อยู่ไม่มีความสุข แต่รู้ไว้ได้ก็ดีค่ะ ถ้าคิดมากกังวลเดี๋ยวจะเหมือนข่าวที่ผู้หญิงคนจีนฆ่าเด็กนะ ทำใจให้สบาย ทำลูกให้ได้ก่อนนะคะ ต่อนี้ไปอากาศจะอุ่นขึ้น เหมาะสำหรับทำ โคะโดะโมะ มากค่ะ พยายามนะคะ จากคุณ : เอาใจช่วย - [ 15 มี.ค. 49 11:19:57 A:125.52.182.128 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณค่ะ (^_^) จากคุณ : sakura o saku - [ 15 มี.ค. 49 12:38:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนนี้ยังไม่มีลูกก็เลยยังไม่กังวลสักเท่าไหร่ค่ะ แต่ขอเข้ามาอ่านเตรียมการไว้ก่อนดีกว่า จากคุณ : รักสีส้มอมเปรี้ยว - [ 15 มี.ค. 49 19:55:10 ]