ได้เข้ามาแวะเวียนในห้องแม่บ้านอีกหนจนได้ วันนี้ ไม่มีอะไรมาก อยากเข้ามาเล่าเรื่องการผจญภัย เพื่อใช้ชีวิตอยู่ในบ้านเกิดของตัวเองค่ะ แหมม คุณพี่ และเพื่อน ๆ แม่บ้านหลาย ๆ ท่านอาจจะคิดว่า แค่กลับเมืองไทย จะมีเรื่องอะไรให้เล่านักหนา ก็บ้านเราเอง แต่หนูไม่ได้กลับคนเดียวอ่ะสิคะ ดันพ่วงคุณชายแจสกลับไปด้วยอีกคน
เราสองคนกลับมาเมืองไทยได้ 3 เดือนพอดี เมื่อวานนี้ สามีไปต่อวีซ่ามา ก็ได้จนถึงสิ้นปีนี้ เสียตังค์ไป 1800 บาท ใครเลยจะนึกว่า การกลับมาอยู่บ้านเกิดเมืองนอนของเรามันจะวุ่นวายขนาดนี้ หากเพื่อนแม่บ้านท่านใด คิดจะกลับมาอยู่เมืองไทย หนูก็อยากแชร์ประสบการณ์ด้วยสักนิดหนึ่งค่ะ
เรื่องแรกนะคะ เรื่องเอกสารต่าง ๆ ที่เราต้องช่วยสามีแทบทุกเรื่อง เพราะเค้าพูดไทยไม่ได้ ส่วนเจ้าหน้าที่ฝ่ายไทย (ยกเว้นที่กระทรวงการต่างประเทศ หรือสถานทูต) ก็ไม่เชี่ยวชาญภาษาอังกฤษ เพราะฉะนั้น เราต้องคอยอธิบายให้สามีตลอด ทุกเรื่อง ต้องอดทนมากค่ะ
เรื่องการเดินทาง สามีต้องพึ่งเรา เพราะจะนั่งแท็กซี่ตลอดกาลก็คงไม่ได้ จะไปรถเมล์ เราก็ไม่ค่อยรู้จักสายต่าง ๆ ตอนนี้ สามีเริ่มนั่งรถเมล์ และรถตู้เก่งขึ้นแล้วอ่ะค่ะ เรื่องการขับรถ ปัญหาสำคัญ คือ ป้ายบอกทาง บางทีเป็นภาษาไทย อ่านไม่ออก แล้วก็จะทางไม่ค่อยได้
เรื่องการจัดการต่าง ๆ ก็ต้องทำใจเลยนะคะ ว่าเราจะต้องเป็นหลักให้เค้า ตั้งแต่ซื้อรถ จัดการเรื่องที่อยู่ เพราะคนไทยส่วนใหญ่ ยังไม่ค่อยพูดอังกฤษ เราต้องเป็นล่าม และคอยอธิบายเรื่องต่าง ๆ ให้ แรก ๆ ขอบอกว่า เหนื่อยมาก เพราะเราก็ต้องทำงานด้วย เสาร์-อาทิตย์ก็จะยุ่งเรื่องบ้าน ติดแอร์ ซื้อเครื่องเรือน ซื้อรถ
เรื่องอาหารการกิน บางที คุณสามีเธออยากทานอาหารฝรั่งของเธอ ซึ่งแถวบ้านหากินยากมาก ต้องถ่อสังขารมาในเมือง แต่ก็ทำด้วยความรักค่ะ
ตอนนี้ มีแค่นี้ที่นึกออก แต่ยังไงอยู่เมืองไทย เราก็มีความสุขดีค่ะ ใกล้ชิดญาติพี่น้องอีกครั้งหนึ่ง แล้วก็มีคนที่เรารักมาก ๆ อยู่ใกล้ ๆ แค่นี้ก็พอแล้ว (แอบหวาน) แบบว่า นึกถึงที่ว่า Where my heart is my home.....
จากคุณ :
Ninie
- [
17 มี.ค. 49 19:25:34
]