หลังจากหนึ่งเดือนที่กลับมาพักร้อนที่ไทย พรุ่งนี้ก้อได้ฤกษ์บินกลับดูไบแล้วค่ะ
ตอนนี้ ตีสี่แล้ว ยังไม่ได้นอนเลย เพราะว่ายังแพ๊คกระเป๋าไม่เสร็จเลยค่ะ T_T
แบกของกลับไปได้แค่สามสิบโลเท่านั้น แต่กลับกลายเป็นว่า
เนื้อที่มากกว่าหนึ่งในสามของกระเป๋า มีแต่ของของชาวบ้าน -"-
อีตอนไปหาซื้อของที่เค้าฝากซื้อ นั่นก้อเซ็งไปหนนึงแล้วนะคะ
สรรหา จะเอาโน่นเอานี่ บางอย่างต้องถ่อไปซื้อให้ถึงสำเพ็ง
บางอย่าง หน้าตาเป็นไงไม่รู้ ก้อต้องไปตามหามาให้
เจเจร้อน ไม่ชอบเดิน ก้อต้องไปเดินฝ่าความร้อน แบกของเป็นอีบ้ากลับมาให้
ไม่เข้าใจเลยค่ะ ทำไมคนบางคนเค้าช่างไร้ซึ่งความเกรงใจขนาดนี้
ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี คำนี้ รู้จักกันมั่งมั้ยนะ
ฝากซื้อของทีนึง เขียนจดมาให้เป็นหน้ากระดาษเลย...
บางคนสนิทก้อไม่สนิท มาถึงก้อยื่นเงินให้ จะเอาโน่นเอานี่
ไอ่เราก้อนะ สันดานไม่ดี ปากหนัก ไม่รู้จักปฏิเสธ
บางคน โทรตามมาสั่งถึงไทยอีกนะ ซื้อโน่นมาด้วยนะ ซื้อนี่มาด้วยสิ
ถ้าคนละชิ้นจะไม่ว่าเลย นี่แม่มสั่งกัน คนละเจ็ดแปดอย่าง
ไอ่พวกบ้า... กรูแบกกลับไปได้แค่สามสิบโล เมิงจะเอาอะไรกันนักหนาฟะ T_T
เชื่อมั้ยคะ มีคนโทรมาฝากซื้อ Box Set นาเนียร์ฉบับแปลเป็นไทย ครบชุด
เราก้อนะ ไม่อยากจะด่า (ทั้งที่ในใจสรรเสริญไปเรียบร้อยแล้ว)
อุตส่าห์ตอบเลี่ยงไปสั้นๆ ว่า กระเป๋าเต็มแล้วล่ะ
มันยังหน้าด้านพูดกลับมาอีกว่า
เธอก้อถือขึ้นเครื่องสิ
อีเวน.... -"-
เมิงกลับมาถือเองเถอะ
..
เราผิดหรือเปล่าคะ ที่รู้สึกแบบนี้
เรานะ เวลาเห็นใครกลับไทย ก้อมีบ้างค่ะฝากของไปส่งให้แม่
แต่ไม่เคยเกินหนึ่งชิ้น แล้วก้อเลือกที่มันเบาๆ ตลอด
อย่างมาก น้ำหอมหนึ่งขวด
และเราก้อเคยฝากเพื่อนซื้อของกลับมาจากไทยแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
นั่นคือกูลิโกะโคลล่อนรสชอคโกแลตหนึ่งกล่อง
..
สมาชิกไกลบ้านท่านอื่นๆ
มีปัญหาเหมือนเรามั่งมั้ยคะ
หรือว่า อิชั้นใจแคบผิดมนุษย์มนาเค้าหรือเปล่าเนี่ย....
เฮ้อ...
จากคุณ :
นางมารนอกสังกัด
- [
2 เม.ย. 49 04:19:58
]