ความคิดเห็นที่ 1 Education should make a child happy and having fun suiting with his/her learning ability. Being taught a lot doesn't mean that that kind of education has a superior quality. A child should still be a child not a person with a darn heavy backpack filled with material which adults would like him/her to suck it up. จากคุณ : amatuer translator - [ วันเถลิงศก (15) 20:13:04 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนนี้ลูกชายอายุเท่าไรแล้วคะ? คือไม่ใช่แม่บ้านออสเตรเลียค่ะ แต่ถามเผื่อว่ามีแม่บ้านออสเตรเลียมา เขาจะได้พอทราบว่า เด็กอายุเท่าไรแล้ว เขาน่าจะมีข้อมูลวิธีหรือหลักสูตรการเรียนการสอน (คืออ่านเรื่องแล้ว ไม่มั่นใจว่า ตอนนี้ลูกชายคุณอายุที่ 4 ขวบหรือมากกว่า และไม่ทราบว่าเยียร์ไฟว์นี่ คือที่อายุเท่าไรน่ะค่ะ) อีกอย่าง คงจะคิดถึงลูกเหมือนกันหรือเปล่าคะเนี่ย ต้องอยู่แยกกัน จากคุณ : พธูไทย - [ วันเถลิงศก (15) 20:15:18 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ้าว... ตกลงว่าเป็นลูกสาว ไม่ใช่ลูกชาย หมายถึงว่า มีลูก 2 คน แล้วลูกชายเคยเรียนแล้วคุณแม่ไม่ค่อยชอบ พอมีลูกสาวเลยอยากส่งลูกสาวไปเมืองไทย เห็นด้วยกับคุณ amatuer translator ว่า แนวคิดในการเรียนรู้คือ "learn" กับ "play" ได้ออกมาเป็น "เพลิน" จะสนับสนุนการเรียนรู้ของเด็กอย่างดีที่สุด ทำให้ตัวเด็กเป็นผู้ที่อยากเรียนรู้เอง ไม่ใช่ครูอยากสอน แล้วให้เด็กเรียนตามที่สอน อันนี้เคยอ่านในหนังสือการเรียนรู้ของเด็กเล็ก ใครเขียนก็ไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว อ่านเอาไว้นานแล้ว แต่ยังไง รอแม่บ้านออสเตรเลียมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ละกันค่ะ จากคุณ : พธูไทย - [ วันเถลิงศก (15) 20:24:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 My son loves to go to school. He's now in first grade. Although expectation seems to be lower than it is in Thailand, but the teachers can be very flexible by adjusting teaching material suiting for the students individually. My son excels in linguistics, mathematics and science. The teacher assigns him to read books equivalent to third/fourth graders every week and gives him a math excercise which is relatively much difficult than his classmates. Class placement (skipping) is also feasible. When the teacher, parents and school administrators mutually agree that a child is capable of learning in a higher grade than his age, the child can skip a class and goes directly to classes where he belongs academically. Basically, the educational system seems to be more flexible that can be adjusted individually. จากคุณ : amatuer translator - [ วันเถลิงศก (15) 20:37:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ลูกชายอายุจะสิบเอ็ดแล้วค่ะ ก็ประมาณปอห้าไทยมั้งคะ ส่วนลูกสาวสี่ขวบพอดี คิดถึงมากเพราะไม่เคยจากกันตั้งแต่เกิด แต่อยากให้ได้ภาษาไทยบ้างคะ ก็ไม่ทราบว่าทำถูกหรือเปล่าเหมือนทรมานเด็กยังไงก็ไม่รู้ อีกอย่างกลัวลูกจะเป็นฝรั่งมากเกินไปน่ะค่ะ ลูกชายพยายามให้พูดครับ ก็ไม่ยอมพูด สอนจนเหนื่อยก็ได้แค่นั้นแหละคะ แล้วยังมาถามอีกว่าทำยังไงจะให้ลืมภาษาไทยเพราะเค้าบอกว่าสับสนมากเวลาที่ต้องคุยกับแม่ จากคุณ : แม่เบาปัญญา - [ วันเถลิงศก (15) 20:42:04 A:211.31.55.107 X: TicketID:118132 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ความคิดของเราเหมือนคุณamatuer translator นะคะ ลูกควรอยู่ใกล้พ่อแม่ ดีที่สุด เค้ายังเล็ก เราว่า ลูกเรียนที่ไหนมีความสุข ค่อยเป็นค่อยไปดีกว่า อย่างดิชั้น กระเตงลูกมา อเมริกา เพราะหนี ระบบ การศึกษาที่ กรุงเทพ ดีที่ เป็น citizen ตอนแรกๆ ก้อ เห่อ ตามชาวบ้าน เห็นเค้าว่า รร สาธิตในกรุงเทพ เค้าดัง รร ฝรั่ง ก้อวิชาการแน่น ลูกคงได้อะไรแยะ ทำไปทำมา ลูกต้องติว ต้องสอบ ต้องเรียนเสริมมาก เลยสงสาร และตัวเองก้อ จน ไม่มีปัญญาส่ง เรียน นานาชาติ รร ฝรั่ง ชายล้วนสาทร ก้อ ขอ เงินบริจาค หลักแสน เลยหอบลูก สามี มาอเมริกา เสียเลย ลูกแฮบปี้ กับ การเรียนมาก เพราะ ค่อยเป็นค่อยไป เรียนฟรี จิงๆ แอบดูการบ้านเค้า เค้าดูเหมือนง่าย แต่แอบแฝงการคิดแบบ creative thinking ไว้ ไม่เหมือน ที่ รร อนุบาล ที่ กทม ท่องเป็นนกแก้ว นกขุนทอง ลูกๆดิชั้น ก้อวันๆ ซนเหมือนลิง อาศัยอย่านอกลู่นอกทางมากไปก้อโอเค ค่ะ อย่าคิดมากเลยค่ะ เค้าเรียนทุกอย่างผ่านการเล่น และ สิ่งแวดล้อม อยู่กับ พ่อแม่ ดีที่สุด่ะ จากคุณ : แม่เมกา - [ วันเถลิงศก (15) 20:53:53 A:58.9.172.148 X: TicketID:113540 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ของคุณ amatuer translator ยังดีนะคะ แต่ที่ออสนี่ไม่ไหวคะ เมื่อไม่นานมานี้เค้าได้เอาเด็กมาทดสอบทั้งรร รัฐ รร แคททอลิค และรรเอกชน ผลออกมาคือเด็กส่วนมากอ่านหนังสือไม่ค่อยออก และคิดเลขไม่ค่อยเป็นต้องพึ่งเครื่องคิดเลข ทอนเงินไม่ได้ และยังได้จัดอันดับการศึกษาของออส ว่าล้าหลังเป็นอันดับท้ายๆ เปรียบเทียบกับอังกฤษ ยุโรป อเมริกา หรือแม้แต่เอเชียก็ยังจัดอยู่ในอันดับต้นๆ เช่น เกาหลี สิงคโปร์ เด็กจบไฮสคูลที่นี่ความรู้สู้เด็กไทยไม่ได้เลยคะ รู้แต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง เช่นเรื่องเซ๊กส์ ยาเสพติด เพราะมันอยู่ในหลักสูตรคะ จากคุณ : แม่เบาปัญญา - [ วันเถลิงศก (15) 21:03:06 A:211.31.55.107 X: TicketID:118132 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สงสารลูกสาวคุณจัง โตมาต้องคิดว่าแม่ไม่รักรึเปล่า เราว่าการเลี้ยงลูกเองนั้นสำคัญมาก เพราะความอบอุ่นที่ได้จากคนอื่น ยังไงก็ไม่เหมือนได้จากแม่ เราขอไม่ออกความเห็นเรื่องเรียนนะคะ แต่แม่เราบอกว่า  "เรียนไม่เก่งไม่เป็นไรแต่ขอให้เป็นคนดี" จากคุณ : thenimh - [ วันเถลิงศก (15) 21:31:31 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หนูยังเดะๆอยู่ ขอตอบในแง่ของเด็กละกันนะคะ ... อิอิ... คืองี้ จะบอกว่า เอาลูกคนเล็กก่อน ....คนนี้ที่เค้าไม่อยากไปเรียนโรงเรียนในไทยน่ะ ก็เพราะว่า อย่างแรกคือต้องจากคุณไง ไม่มีลูกที่ไหนในวัยอนุบาลอยากจากแม่หรอก อย่างที่สองก็คือ เค้าถูกเลี้ยงมาเป็นออสซี่ซะแล้ว คิดดู ถ้าสมมติว่าเราเป็นลูกครึ่งไทย-พม่า แล้วแม่เราบอกว่า จะส่งเราไปเรียนอนุบาลที่พม่า เราก็คงแบบ... "ทำไมหนูจะต้องไป...ไม่เอา...ไม่ไป..ที่ไหนก็ไม่รู้...ไม่คุ้นเคย....." คำถามนี้มันเป็นคนละเรื่องกับว่า ไปเรียนที่ไหนดีกว่ากัน สำหรับเราแล้ว การเรียนอนุบาลมันนานนักกว่าที่จะจำได้ว่า มันเรียนอะไรบ้าง แต่เท่าที่รู้ เค้าก็ไม่ได้สอนอะไรมากเท่าไหร่หรอกหนิคะ สอนแค่การอ่าน เขียน ภาษาไทย ก ข ค ง ... a b c d ...แล้วก็นับเลข 1 2 3 4 ... 1+2 = 3 ..เป็นต้น ดังนั้นสิ่งที่คุณต้องเลือกคือ: คุณอยากให้ลูกคุณพูดภาษาไทยได้รึเปล่า???? หรืออยากให้คล่องภาษาอังกฤษปรื๋อแบบเด็กฝรั่ง ??? เราฟังดู..คิดว่าคุณโดน influence เรื่องของภาษานี้มากกว่าคุณภาพการเรียนอีก จากการที่ลูกชายคุณบ่นว่า อยากลืมภาษาไทย โห..เป็นแม่ที่ไหนก็สมควรจะน้อยใจ   ลองคิดกลับกัน .....ถ้าส่งลูกชายกลับไปเรียนเมืองไทยตอนนี้ดีมั้ย ไหนๆ ก็แทบจะไม่ได้ภาษาไทยอยู่แล้ว  ส่งไปก็เหมือนไปบังคับให้ต้องเรียน  (มันไม่ลำบากอะไรมากหรอกค่ะ ก็เหมือนเด็กไทยถูกส่งไปเมืองนอกตอน 10 ขวบน่ะแหละ พักๆก็พูดได้แล้ว) แถมยังดัดนิสัยได้ด้วย จะได้ไม่เป็นฝรั่งมากจนเกินไป แล้วให้ลูกสาวอยู่ออสเตรเลียต่อ เพราะเค้ายังเด็กนัก และวัยนี้ไม่จำเป็นต้องเรียนอะไรที่เป็นวิชาการมากๆ ------------------------------------------ พูดถึงการศึกษาเมืองไทย เราชอบโรงเรียนสาธิตนะ ไม่รู้สิ เพราะเราก็ไม่เคยเรียนที่อื่น ก็เรียนโรงเรียนสาธิตมาโดยตลอด แต่จากการเปรียบเทียบจากการคุยกันกับเพื่อนที่จบจากที่อื่น เราพบว่า โรงเรียนสาธิตสอนอะไรกับเด็กหลายอย่าง คือไม่ได้ conservative เกินไป ปล่อยให้เด็กมีอิสระทางความคิด กล้าเถียงอาจารย์ได้ และเน้นให้เด็กฝึกทำกิจกรรมตั้งแต่เล็ก คือจะมีพวกชมรมให้อยู่ ในขณะเดียวกันก็มี discipline เช่น เด็กต้องส่งงานตรงเวลา ห้ามมาโรงเรียนสาย ต้องมีเวรทำความสะอาดห้องเรียน ต้องใช้คำพูดสุภาพกับเพื่อน (อย่างตอนป.1 เค้าจะสอนเลย ว่าพูดกับเพื่อนต้องใชคำว่าอะไรๆ คุยกับอาจารย์ต้องใช้คำว่าอะไร ไม่ใช่ปล่อยให้เด็กเรียกเพื่อนว่า "แก" "มรึง" ตามอย่างในทีวี) ที่สำคัญคือ วิชาการเค้าเก่งแต่ก็เรียนไม่เครียดเพราะเด็กเอาแต่ทำกิจกรรม (อิอิ)...ถ้าคุณจะส่งลูกมาเรียนเมืองไทยจริงๆ แนะนำว่าโรงเรียนสาธิตน่าจะเหมาะที่สุด เพราะมันกลางๆอยู่ระหว่าง ไท๊..ไทย..กับ ฝรั๊ง..ฝรั่ง น่ะค่ะ จากคุณ : shory - [ วันเถลิงศก (15) 21:47:08 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สภาพแวดล้อมก็มีส่วน แต่ที่แน่ๆ อยู่ที่ครูและคุณภาพโรงเรียน จากคุณ : ฮักเมาน้องหล้า - [ วันเถลิงศก (15) 21:53:31 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามาอ่านและเอากำลังใจช่วยด้วยคนครับ จากคุณ : Coconut Dance - [ วันเถลิงศก (15) 22:29:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอตอบในมุมมองเด็กไทยคนนึงนะคะ เราว่าเมืองไทยเรียนยาก ก็ใช่จะมีประโยชน์ ถ้าการศึกษาเมืองไทยดีขนาดนั้น ทำไมประเทศเรายังเป็นอย่างนี้อยู่ละคะ เราเห็นด้วยค่ะ ว่าเมืองไทยสอนเลขยาก แต่เราว่ายากเกินไปค่ะ ยากเพราะจะต้องไปสอบแข่งขัน พอจะสอบเข้า มัธยม มหาวิทยาลัย ก็ต้องไปติวจนหัวโต เสร็จแล้วก็ไม่ได้อะไร เรียนแต่ตำรา แต่ทักษะด้านอื่นไม่พัฒนาเลยค่ะ ส่งลูกไปอย่างนั้น ระวังลูกจะเกิดปมในใจนะคะ ยิ่งเด็กๆอยู่ ยังไม่เข้าใจเหตุผลคุณหรอกค่ะ ว่าส่งเค้าไปเพราะอะไร เดี๋ยวจะพาลเกลียดคุณได้ง่ายๆ จากคุณ : San Makyos - [ วันเถลิงศก (15) 22:48:48 ]

ความคิดเห็นที่ 13 น่าสงสารนะคะ เด็กเล็กๆต้องไปอยู่ไกลพ่อไกลแม่ แล้วต้องมาโศกเศร้าคิดถึงกัน เป็นดิฉันนี่ไม่เอาเด็ด เพราะตอนเล็กๆนี่เป็นเวลาเดียวที่เขาจะทำตัวใกล้ชิดคุณ โตขึ้นเขาก็จะห่างๆไป คุณไม่น่าจะห่วงเรื่อง academic อนุบาลเมืองนอกนี่ จะไม่คิดเรื่อง raising Einstein เขาจะแค่เตรียมเด็กให้พร้อมในเรื่อง motor skills, social skills,art ไรต่อไรนี่ก่อน พอให้เด็กสนุก และรักการเรียนรู้ พอเรียนชั้นโตๆขึ้นวิชาการก็ค่อยๆทะยอยมา ดิฉันว่าการเรียนการสอนที่เมืองไทยเวลานี้ดีกว่าสมัยดิฉันเยอะ แต่เท่าที่เห็นเทคนิคและความพรั่งพร้อมของ รร ในเมกานี่(ของ Aus ก็คงไม่ต่างกันมาก) ต้องยอมรับว่าของเขาดีกว่าไทยมาก ถ้าดิฉันเป็นคุณนี่จะเตรียมตัวไปเอาลูกกลับมา ASAP เลยค่ะ จากคุณ : PatPDX - [ วันเถลิงศก (15) 22:52:25 ]

ความคิดเห็นที่ 14 I understand your concern as a mother, but I believe it's still too early to evaluate your children's capability or academic interest at this age. In my opinion children will bloom best in environment where they are allowed to be themselves. Above all, education in Thailand doesn't guarantee your children will be well-cultured or academically exceptional. I'm sure there are many Thai mothers who share the same worries even though their children are educated in Thailand. Hope you'll be able to find a solution that makes both your children and you happy soon. จากคุณ : geeky-looking - [ วันเถลิงศก (15) 22:59:20 A:128.86.161.243 X: TicketID:072383 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เพิ่มเติม ### จะบอกว่า ถ้าคุณคิดว่า โรงเรียนไม่สอนอะไรลูกคุณ  คุณก็สอนเองสิคะ ??? เช่น ไม่มีความรู้รอบตัวอะไรเลย  ก็ให้เค้าอ่านหนังสือสิ ดูข่าวสิ ฯลฯ ลูกสาวบวกเลขไม่เป็น คูณเลข ก็สอนสิ เชื่อว่าคงไม่ยากเกินความสามารถของตัวคุณเอง จากคุณ : shory - [ วันเถลิงศก (15) 23:41:07 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เข้าใจว่าโรงเรียนที่คุณเจ้าของกระทู้ส่งลูกไปเรียนเป็นโรงเรียนแบบ play-based ทำไมไม่หาโรงเรียนที่เป็น academic-based ถ้าอยากให้ลูกเรียนวิชาการมากๆ หรือทำไมไม่สอนเองล่ะคะ เขาน่าจะมีหนังสือที่บอกว่าชั้นอนุบาลควรจะรู้อะไร แล้วชั้นป 1 จะรู้อะไร เราก็สอนเองก็ได้ จะเป็นพวกหนังสือคู่มือครูหรือคู่มือ home-schooling อย่าคิดว่าส่งลูกไปโรงเรียนแล้วก็หวังพึ่งครูทั้งหมด หรือว่าคุณคิดมากไปเอง เพราะ(ส่วนตัวแล้ว) คิดว่าคนเอเชียจะเอาจริงเอาจังมากกับเรื่องทางวิชาการ ดูจากแถวที่อยู่เนี่ยแหละค่ะ บอกมาเหอะว่าที่ไหนโรงเรียนดี คนเอเชียจะมาแย่งกันซื้อบ้าน เราว่าคุณเจ้าของกระทู้เอาลูกกลับมาอยู่ด้วยกันดีกว่าให้ลูกร้องไห้และตัวเองสงสัยสิ่งที่ทำลงไป เพราะว่าช่วงเวลานี้เป็นช่วงเดียวในชีวิตที่เขาเป็นของคุณนะคะ อีกหน่อยเขาก็มีเพื่อนมีชีวิตของเขาเอง ให้โอกาสตัวเองและให้ตัวเองได้เป็นแม่แบบให้ลูกดีกว่านะ จากคุณ : 94025 - [ วันเถลิงศก (15) 23:55:33 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สงสารลูกสาวคุณมากนะคะ   แกคงคิดในใจว่าหนูทำอะไรผิด แม่ถึงส่งหนูมาอยู่ไกล   ดิฉันเห็นด้วยกับ น้อง shory  ถ้าคุณมองว่าลูกขาดวิชาอะไร  คุณน่าจะเพิ่มให้แทน  ผลักปัญหาไปให้ โรงเรียนทั้งหมด (ไม่ว่าจะ ที่ออสฯ หรือเมืองไทย)    ไม่น่าเป็นทางแก้ปัญหานะคะ จากคุณ : miss_ginger(ยิ้มแป้น) - [ 16 เม.ย. 49 00:04:15 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมว่าคุณแม่ลองทำใจให้สบาย ปล่อยให้เด็กเขามีพัฒนาการตามแบบของเขา  บางทีความคาดหวังของพ่อแม่ มันจะทำให้กลายเป็นความเจ้ากี้เจ้าการมากเกินไป และจะทำให้มันไปขัดกับพัฒนาการทางอารมณ์ เช่นความรักความชอบที่จะเรียน จะทำ อะไรทำนองนี้ ผมเคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับโรงเรียนที่อังกฤษที่ชื่อSummerhill อยู่แถว Sulfolk เขาบรรยายปรัชญาโรงเรียนทำนองว่าเป็น the place where the children are allowed to be themselves! เขาไม่มีการบังคับเด็กให้เรียน เด็กจะเรียนเมื่ออยากเรียน และเรียนรู้ตามระดับที่ตนเองเรียนได้ โดยไม่สนเรื่องอายุ  เมื่อสิบปีมาแล้ว เขาอ้างผลว่า เด็กระดับเดียวกัน เด็กที่นั่น อาจจะคิดเลข เขียนเรียงความ หรืออ่านเอาเรื่องได้ไม่เก่งเท่าเด็กที่อื่น แต่ด้านความคิดสร้างสรรค์ และเรื่องอื่น ๆ เด็กที่นี่ beat the others hollow! ครับ ไม่คาดหวัง ไม่ยึดติด ไม่ตัดสินไปล่วงหน้าว่าอะไรดีเลว แล้วลองปล่อยให้ลูกคุณสนุกกับการเรียนก่อนสิครับ บางทีนิสัยอยากเรียนและคิดค้นด้วยตนเอง มันสำคัญมากกว่า สิ่งที่ครูยัดให้เด็กเล็ก ๆ เสียด้วยซ้ำ ผมเสนอมุมมองเล็ก ๆ ส่วนตัว คุณแม่ไปตัดสินใจเอาเองนะครับ จากคุณ : piangdin - [ 16 เม.ย. 49 00:05:37 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เคยให้ลูก (3ขวบกว่า )ไปเรียนอนุบาลที่เมืองไทย เหมือนกัน พอดีตอนนั้น กลับไปอยู่เมืองไทย หลายเดือน เลยส่งไปเรียน แต่เรียนได้ไม่นาน ก็ออก กลับมาเข้า คิงดี้ที่ออส  ตอนแรก ก็ตั้งใจว่า จะให้เรียนประถมที่เมืองไทย แต่รู้สึกว่า ลูกไม่ค่อยชอบไปโรงเรียน และมีปัญหา ตอนเย็น ต้องเคี่ยวเข็ญกันมากเรื่องทำการบ้าน ซึ่งมีทุกวัน ต้องคัดลายมือ หัดเขียนหนังสือ พอกลับมาเรียนที่ออส ก็แบบที่จขกท. ว่ามา   เคยถามครูที่สอนว่าทำไม ลูกไม่ค่อยมีการบ้านทำเลย  ครูเขาบอกว่าเพราะว่า เด็ก ทำงานที่โรงเรียน ทัน คือ ทำหมดแล้ว เลยไม่ต้องไปทำต่อที่บ้าน เขาว่า การบ้าน คือส่วนที่เด็ก ทำไม่ทัน ในห้องเรียน แล้ว ต้องไปทำต่อที่บ้าน   เนี่ยเป็นข้อมูล จากครู ของลูก คนหนึ่ง ที่เราเคยคุยด้วย เราเห็นด้วยกับความเห็น ของคุณ amatuer translator ลูกเราเอง เรียนข้ามชั้น ตอนนี้ ลูก อายุ ยัง ไม่ 18   เรียนอยู่ มหาลัย ปี2 คณะวิศวะตอน เข้า ได้ คะแนน 98 เปอร์เซ็นต์ ลูกเรียน โรงเรียน รัฐบาลมาตลอด ไม่เคยเรียนพิเศษ หรือต้องเรียนเพิ่มอะไรเลย ตอนเรียน ปี 11-12 ก็ ถามเขาเสมอ  อยากให้เขาไปเรียน พิเศษ  ที่ช่วยทำให้ ได้ คะแนน เข้ามหาลัย ได้มากขึ้น  แต่ เขาก็บอกไม่ต้อง  ไม่จำเป็น แถม ช่วงสอบ  ก็ยังดูรายการทีวี ที่เขาชอบ อยู่อย่างปกติ  เราเองก็อดเป็นหว่งที่ จะว่า ไม่ได้ คือ พรุ่งนี้มีสอบ คืนนี้ ยังนั่งดูทีวี ถึง 4ทุ่มกว่า เขาบอกว่า อ่านหนังสือมากๆ แล้วมันน่าเบื่อ ต้องพักบ้าง มีหลาน ที่เมืองไทย อายุมากกว่า ลูก ปีหนึ่ง เพิ่งจะเข้า มหาลัย (ที่ต้องเสีย ค่าเทอมแพง) ปีนี้ รายนี้ ต้องเรียนพิเศษ มาตั้งแต่ ม.4  ไปเรียนทุกวัน เสาร์-อาทิตย์ก็ไม่หยุด  (ก่อนเข้า ม.4 ก็เรียน กวดวิชา เผื่อเตรียมเข้า ม.4ด้วย) แต่ก็เข้า รร. ที่อยากจะเข้าไม่ได้ สรุปแล้ว อยากจะบอกจขกท ว่า การที่ให้เด็ก เรียนมากๆ ไม่ได้หมายความว่า เด็ก จะฉลาดขึ้นหรอก   ปล่อยเด็ก เรียนรู้ไปตามธรรมชาติ ของเขาจะดีกว่า  เด็กจะเก่ง จะฉลาด เขาจะเรียนรู้ได้ด้วยตัวเขาเอง จากคุณ : พุฒ - [ 16 เม.ย. 49 00:14:15 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาเล่าต่อ.. (อยากฟังไม่ฟังก็เล่าไปแล้วอ่ะ -*-) ตอนเด็กๆนะคะ พ่อแม่เราจะชอบให้อ่านหนังสือค่ะ พวกหนังสือสารานุกรมน่ะ นั่งเปิดตั้งแต่เด็กเลย ตอนเด็กๆยังอ่านไม่ค่อยออก แม่ก็อ่านให้ฟัง เราก็ดูรูปภาพ พวกสัตว์โลก ฯลฯ โตขึ้นมาหน่อย ประมาณ ป.2-3 ตอนนี้พ่อหัดให้ดูข่าว  บังคับดูข่าวตอนเวลาทานอาหารเย็นทุกวัน ดูไปเรื่อยๆ คุณก็จะซึมซับเรื่องราวเข้าไปเรื่อยๆ กระตุ้นให้คนสนใจโลกภายนอกมากขึ้น อย่างตอน ป.4 ....เกิดเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ ...เด็กๆคนอื่นไม่รู้เรื่อง รู้แต่โรงเรียนหยุด ดีใจ รู้แต่มีประท้วงกัน ไม่รู้ว่าประท้วงเพราะอะไร แต่เรากลับติดตามสถานการณ์ที่หน้าจอทีวีทุกวัน และจากที่ต้องบังคับให้ดู เรากลับขวนขวายหาดูเองแล้ว หลังจากนั้นพ่อก็ไม่ต้องบังคับให้อ่านหนังสือพิมพ์ ดูทีวี หรือนิตยสารค่ะ เพราะนิสัยที่ถูกฝึกมามันทำให้เราชินซะแล้ว ... พอเริ่มอ่านอะไรรู้เรื่อง สัก ม.1 เราก็บ้าอ่านหนังสือค่ะ พวกหนังสือที่ไม่เกี่ยวกับการเรียนนี่ ชอบนัก หุหุ ทั้งภาษาไทย ภาษาอังกฤษเลย (คืออันนี้เป็นการโดนบังคับทางอ้อม เนื่องจากหนังสือบางเล่ม ไม่มีแปลเป็นภาษาไทย ) ......อ้อ แล้วดูหนังก็มีประโยชน์นะคะ ...เราเริ่มดูหนังอย่างจริงจังตอน ม.2 ค่ะ - สารภาพว่าเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์หลายๆอย่าง เราก็รู้เอาจากภาพยนตร์นี่แหละ (แม้จะโดนฮอลีวู้ดบิดเบือนเล็กน้อย หุหุ) เช่น ดู Schidler's List เราก็มาสนใจสงครามโลกครั้งที่สอง ดู Indiana Jones เราก็มีสนใจ Holy Grail  ดู Elizabeth เราก็มาสนใจประวัติศาสตร์ยุคกลางของอังกฤษ..... อะไรเช่นนี้เป็นต้น  พอคุณเริ่มสนใจเรื่องอะไร คุณก็จะค้นคว้าไปเรื่อยๆ นี่แหละค่ะ คือการเรียนรู้นอกห้องเรียน นิสัยการเรียนรู้ด้วยตัวเองต้องฝึกแต่เด็กๆค่ะ ไม่ใช่มาฝึกเอาตอนเข้ามหาลัย ------------------------------------------ เชื่อเรา ถ้าจะส่ง ส่งลูกคนโตมาดีกว่าค่ะ  ให้เค้าได้เรียนรู้ชีวิตที่เมืองไทยจนถึงระดับ ม.ต้นค่ะ พอจบแล้วก็ค่อยมาเรียนต่อออสเตรเลียตอน ม.ปลายค่ะ เพราะการเรียนที่เมืองนอกอย่างเดียว มันก็ขาดอะไรๆไปเยอะเหมือนกันนะคะ  บางทีโลกทัศน์ฝรั่งก็แคบอย่างไม่น่าเชื่อเหมือนกัน ได้เรียนรู้หลายๆอย่าง จากหลายๆท้องที่ มักจะเป็นประโยชน์กว่านะคะ เป็นการเปิดกว้างทัศนวิสัยของคุณเอง จากคุณ : shory - [ 16 เม.ย. 49 00:29:45 ]

ความคิดเห็นที่ 21 น่าสงสารเด็กค่ะ เข้าใจว่าที่คุณทำเพราะรักลูก แต่เด็กเค้าต้องการความอบอุ่น ความรัก ตามวัยของเค้าค่ะ อายุแค่นี้เค้าไม่สามารถคิดได้หรอกว่าที่ต้องจากกันมาไกล ก็เพราะแม่รักเรา มันยังเร็วเกินไปค่ะ ถ้าเป็นดิฉัน ตอนลูกยังเด็ก ดิฉันจะสร้างความสัมพันธ์ที่ไกล้ชิดกับลูกที่สุด เพราะโตขั้น เค้าไม่อยู่กับเราแน่ๆ เรื่องเรียน คิดว่าลูกอ่อนอะไร หรืออยากให้ลูกได้อะไรเพิ่ม คุณสอนเองสิคะ เจียดเวลานิดหน่อย และถ้าเป็นไปได้ลองคุยกับคุณแม่ของเพื่อนๆลูกที่โรงเรียนว่าเค้าคิดเหมือนกันมั้ย ถ้ามันไม่เข้าท่าจริงๆ เวลามีประชุมผู้ปกครอง คุณก็คอมเพลนไป (เห็นที่แถวบ้านเค้าทำกันค่ะ ครูนี่ต้องแอคทีฟตลอดเวลา เพราะประชุมทีไรพ่อแม่นักเรียนเอาใหญ่เลย) หรือถ้ามีทางเลือกโรงเรียนที่ดีกว่า อาจจะย้ายลูกไปเรียนที่ใหม่ค่ะ จากคุณ : Daysie - [ 16 เม.ย. 49 00:31:29 ]

ความคิดเห็นที่ 22 #19 อา.. มาถึงประเด็นเรื่องเรียนพิเศษ จะบอกเอาไว้ก่อน ว่าเราไม่ใช่คนที่ต่อต้านการเรียนพิเศษ และไม่เห็นว่าการเรียนพิเศษจะเสียหายตรงไหน เพราะตอนเราเรียนพิเศษ เรารู้สึก "สนุกดี" อ่าว จริงๆนะ สนุกดีออก เรียนก็เข้าใจ ไม่น่าเบื่อเลยสักนิด แต่ตอนเรามาอยู่อังกฤษ เราไม่ต้องเรียนพิเศษ เพราะ 1. มันไม่มีให้เรียนน่ะสิ 2. ระบบการเรียนการสอบต่างกัน เข้าใจว่าออสเตรเลียก็คล้ายๆกับของอังกฤษ  คือ เน้นลึก ไม่เน้นกว้าง  เน้นแค่จุดๆเดียว หากคุณทำได้ก็สบาย ที่อังกฤษ(และคิดว่าออสเตรเลีย) ไม่บังคับให้คุณต้องเรียนอะไรที่คุณไม่อยากเรียน เช่น สมมติลูกคุณเกลียดวิทยาศาสตร์เอามากๆ เค้าก็ไม่ได้บังคับให้คุณต้องแตะต้องมันเลย  เมื่อลูกคุณแตะเฉพาะวิชาที่ตัวเองทำได้ (สมมติว่าเป็น วิชาประมาณสังคมศาสตร์ละกันนะ) เค้าก็จะทำได้ดี โดยที่ไม่ต้องเรียนพิเศษ แต่ถามว่า ผลมันจะต่างกันอย่างไร คุณภาพเด็กที่จบมา เราขอบอกว่าต่างค่ะ ข้อดีของระบบเรียนลึกๆแบบนี้ - หลายๆคนก็ทราบดีแล้ว ดังนั้นจะไม่ขอพูดซ้ำอีก ข้อเสียคือ - เท่าที่สังเกต เด็กฝรั่งที่ไม่ได้เรียนวิชาใดๆก็ตาม ตอนช่วง ม.ปลายเนี่ย ส่วนใหญ่แล้วจะไม่มีความรู้เรื่องนั้น "เลยยยยยยยยย" อารมณ์ประมาณ เราไปถามหมอว่า เพื่อนเราที่ป่วยเข้าโรงพยาบาล เค้าเป็นอะไร? หมอถามกลับว่า "เรียน Bio A-levels รึเปล่า?" (คือถ้าไม่เรียน เค้าจะได้ไม่ต้องอธิบาย) เราก็บอกว่า "ไม่ แต่อธิบายมาเถอะค่ะ" แล้วเค้าก็ไม่เห็นจะอธิบายอะไรยากไปกว่าความรู้ทั่วไปเชิงชีววิทยาเลยนะคะ แต่รู้สึกเด็กที่นี่ ถ้าไม่เรียนก็จะไม่รู้จริงๆ หรือเด็กที่ไม่เรียน History ก็ไม่รู้จัก Bill of Rights ซะด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร ทั้งๆที่เราเรียนเรื่องนี้ ในสังคม ม.ปลาย ที่เมืองไทย ..ตอนเรียนมหาลัย อาจารย์ในห้องถาม ว่ามันปีอะไร เราตอบได้ เค้าก็หาว่าเราเรียน History A-levels ..เราก็บอกว่า "ไม่ได้เรียน!" เค้าก็ "ไม่เชื่อ" -_-' ...ก็แล้วแต่นะคะ  เพราะแต่ละระบบ ก็มีข้อดีและข้อเสียที่แตกต่างกัน แต่เราไม่เคยคิดว่า วิชาฟิสิกส์ เคมี ชีวะ เลข ที่เรียนมาตอนอยู่เมืองไทยมันจะไร้ค่านะคะ ตรงกันข้าม...เราว่ามันมีประโยชน์มากทีเดียว และทำให้เรามองเห็นอะไรได้ในมุมที่กว้างขึ้น ...อย่างน้อยฟิสิกส์ก็ทำให้เราอ่าน Angels & Demons ได้สนุกขึ้น จากคุณ : shory - [ 16 เม.ย. 49 00:48:34 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอให้ความคิดเห็น ตามแนวการศึกษาของประเทศ Denmark ที่ดิฉันอยู่นะคะ เด็กเรียนอนุบาล เค้าจะไม่เน้นเรื่องการอ่าน เขียนคะ เน้นให้เด็กเข้าสังคม เรียนรู้อยู่ในสิ่งที่เด็กวัยนั้นสนใจ เริ่มจะabcก็ 7ขวบ หรือป1 นะคะ เพราะเค้าบอกว่าพอถึงเวลาความสนใจของเด็ก จะพาเด็กไปเอง แต่ไม่มีการบ้านเลย นี่แปลกคะ เพราะลูกคุณอยู่ประถมแล้ว ลองคุยกับอาจารย์ของลูกดูนะคะ เพราะอาจารย์เองก็อยากได้ข้อมูลจากผู้ปกครองเหมือนกัน จากคุณ : ชีวิตนิรันดร์ - [ 16 เม.ย. 49 00:59:45 A:85.81.6.33 X: TicketID:118343 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สำหรับผม ผมว่าเรียนที่ไหนก็ได้ ขอให้ได้อยู่กับพ่อ-แม่ ผมว่าตอนนี้ยังเด็กไปที่จะให้อยู่ห่างกันตอนนี้ จะทรมาณใจจะตายในการที่ส่งลูกเล็กๆ จากอ้อมอกไปอย่างนี้ ... โชคดีครับ จากคุณ : Tripple Jack - [ 16 เม.ย. 49 00:59:50 ]

ความคิดเห็นที่ 25 <มาจำชื่อคุณ Shory ชัด ก็ตอน Indiana Jones นี่เอง> สนับสนุนว่า นิสัยอยากเรียนรู้ด้วยตัวเองนั้น มีประโยชน์อย่างมาก ปลูกฝังให้ลูกแล้วมันเกิดผลงอกงาม ยาวและถาวร เป็นทุนสำหรับการเรียนไปได้ตลอดชีวิตครับ จากคุณ : piangdin - [ 16 เม.ย. 49 01:11:52 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ผิดครับ เพราะส่งมาเมืองไทย ระวังจะโง่กว่าเดิม ด้วยระบบการศึกษาที่ลุ่มๆดอนๆ เน้นท่องจำ และครูถูกเสมอ ห้ามเถียง หรือแสดงความคิดเห็น จากคุณ : praphrut608 - [ 16 เม.ย. 49 01:33:18 ]

ความคิดเห็นที่ 27 After coming back from a tennis practice, the comments become so huge and very interesting to read through. Thai educational system leads our children to obedience and full respect to adults and teachers. Self expression in an unorthodox fashion may be very close to commiting a crime. As a result, when they grow up, ability to discussion and demonstrating their thoughts/ideas become their major weakness. However these two are really essential for achievement in higher education.... to be a a life-long learner. Many examples have been already raised, you (as a parent) may have some ideas of how to cope with or compromise with your existing situations. Good luck krub... Your children are particularly precious to you, I understand... but they may not be able to choose a right education along with their life for them at this moment, it's your responsibility krub... จากคุณ : amatuer translator - [ 16 เม.ย. 49 02:07:36 ]

ความคิดเห็นที่ 28 Lastly, shory has perfectly described an ideal classroom. For me, a child can learn everywhere, teaching material can be anything, questions can come from anyone and everyone can be a teacher.... Buildings and walls are just a conventioal stereotypic form of schools.... Actually, all of knowledge which was already found and has not been found is all located outside those walls and buildings. It's in our children's minds and their curiosity to acquire and conquer it. จากคุณ : amatuer translator - [ 16 เม.ย. 49 02:18:06 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาอ่านเพราะกำลังตัดสินใจว่าให้ลูกเรียนที่ไหนดีเหมือนกัน ได้อะไรหลาย ๆ อย่างทำให้เราตัดสินใจว่าเด็กเล็กน่าจะอยู่กับพ่อแม่เค้าน่าจะมีความสุขกว่านะ คิดแล้วก็สงสารเด็กนะคะ เอาเค้ากลับมาอยู่กับคุณเถอะค่ะ จากคุณ : Louise Vuitton - [ 16 เม.ย. 49 04:41:03 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เมื่อกี้เพิ่งอ่านหนังสือก่อนนอนกับลูกชายอายุเกือบ 5 ขวบ เป็นเรื่องแม่หมาป่าที่ต้องเอาลูกตัวเองไปทิ้งให้คนเลี้ยงเพราะเลี้ยงเองไม่ได้ แล้วทั้งแม่หมาและลูกหมาก็ร้องหอนหากันทุกคืน เลยอธิบายให้ลูกชายฟังว่า เพราะมันคิดถึงกัน แล้วยกตัวอย่างว่า เช่นถ้ามาม็องเอาหนูไปอยู่กับคนอื่น หนูและมาม็องก็คงคิดถึงกัน ลูกตอบดิฉันว่า ไม่เอา ต้องอยู่ด้วยกัน ไม่ไปอยู่กับคนอื่น ไม่เกี่ยวกับหัวข้อกระทู้เลย แต่รู้สึกว่าลูกยังเล็ก ไม่เพียงแต่เราผู้ใหญ่ที่รู้สึกถึงการพลัดจาก ความคิดถึง เขาก็คงจะรู้สึกเหมือนกัน เห็นคุยกันเรื่องการเรียนที่เมืองไทย จริงๆ นะ ตอนสมัยตัวเองเป็นเด็กๆ ชอบไปโรงเรียนมา ถามตอนนี้ว่าที่ไทยดีไหม ก็ตอบว่าดีนะ และชอบด้วย เป็นโรงเรียนต่างจังหวัด คุณครูก็ดุ แต่ชอบ ดุก็ดุไป เราก็เถียงได้ ถูกลงโทษบ่อยๆ ด้วย แล้วก็มีการฝึกวินัยด้วย ไม่ใช่ไม่มี ถึงเป็นโรงเรียนวัดก็เถอะ มีการบ้านบ้าง แต่เสาร์-อาทิตย์ก็ไม่เคยต้องมานั่งทำ เพราะทำเสร็จแต่วันศุกร์แล้ว ได้เล่นกีฬา ไม่เคยต้องเรียนพิเศษ ช่วยแม่ขายของได้ด้วย นับว่าเป็นวัยเยาว์ที่ดี ที่น่าจดจำ จัดไว้ในความทรงจำที่ดีด้วย แต่พอมาถึงรุ่นหลานๆ ที่เห็นเขาเรียนแล้ว รู้สึกว่ามันมีอะไรที่เปลี่ยนไป ไม่รู้อะไร ทำไมไม่ค่อยจะสนใจเรียนกัน ต้องไปเรียนพิเศษกัน ก็โดยครูที่สอนนั่นแหละ เล่นกีฬาก้ไม่เล่น แต่ไปร้านเกมส์แทน คงโทษระบการศึกษาทั้งหมดไมได้ มันมีหลายอย่างเกี่ยวข้องด้วย ที่ตัวเองเชื่อมาก คือการเลี้ยงดูและการอบรมจากทางบ้าน ถ้าพื้นฐานดีที่บ้าน มันช่วยได้เยอะค่ะ นึกไม่ออกเหมือนกันว่า ตัวเองจะยอมส่งลูกตั้งแต่เด็กๆ ไปอยู่ที่อื่นหรือไม่ จากคุณ : พธูไทย - [ 16 เม.ย. 49 05:07:44 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ส่วนตัวคิดว่าสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเด็กเล็กวัยนี้ไม่ว่าจะเรียนที่ไหนคือการที่มีพ่อแม่หรือผู้ปกครองคอยเอาใจใส่ ช่วยสอนช่วยทำการบ้านอย่างใกล้ชิด ทำกิจกรรมเสริมการเรียนรู้ร่วมกันไม่ให้มันซีเรียส เด็กเล็ก ๆ ต้องการการเอาใจใส่มากกว่าความรู้ที่ผุ้ใหญ่พยายามจะยัดเหยียดให้ หากส่งเค้าไปเรียนแล้วเค้าบอกว่าไม่ชอบไม่อยากทำ อีกหน่อยจะกลายเป็นว่าเรากดดันเค้าซะเปล่า ๆ แทนที่จะสนุกสนานตามวัย เรียนรู้เพราะอยากเรียนรู้ กลับกลายเป็นว่าต้องมานั่งท่องตำราเพื่อความสบายใจของแม่แต่ท่องไปเข้าสมองบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ เป็นประโยชน์แก่ตัวเองหรือเปล่าก็ไม่รู้ หรือถ้าคุณอยากให้ลูกเรียนระบบที่เมืองไทย เป็นไปได้หรือไม่ว่าคุณไปอยู่กะเค้าด้วยซักระยะ ช่วยเค้าทำการบ้าน ช่วยสอนเค้า ทำให้เค้ารู้สึกอบอุ่นและสนุกขึ้นมาบ้าง เราก็มีลูกสาวอายุ 3 ขวบ กำลังจะพากลับไปเข้าอนุบาลที่เมืองไทยเหมือนกัน แต่เราจะไปกับเค้าด้วย ตอนนี้ก็ไป pre school ของที่นี่ เค้าก็ไม่ได้สอนวิชาการอะไรมากมาย มีแต่ art craft แล้วก็กิจกรรมเล่นเกมส์ต่าง ๆ แต่เราเห็นว่าลูกสนุกก็โอเค ลูกเราก็รู้จัก A-Z นับเลขเป็น ตอนนี้กะลังหัดเขียนเริ่มเขียนชื่อตัวเองได้แล้ว ทั้งหมดนี่ไม่ได้มาจากโรงเรียน แต่เราสอนเค้าเอง ไม่ได้สอนอย่างซีเรียส สอนไปเล่นไปให้เค้าสนุก เค้าก็รักที่จะนั่งอ่านนั้งเขียนเองโดยที่เราไม่ได้บังคับเลยแม้แต่น้อย จากคุณ : yay ! - [ 16 เม.ย. 49 05:18:06 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณมากเลยนะคะสำหรับคำตอบทุกๆข้อ อย่างน้อยก็ทำให้ดิฉันรู้สึกดีขึ้นมาก ว่าในอีกส่วนหนึ่งของโลกยังมีคนที่รับฟังและเข้าใจปัญหาของดิฉัน อ่านแล้วก็รู้สึกไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป ก็อยากจะกลับไปอยู่เป็นเพื่อนลูกสาวนะคะ แต่ลูกชายก็ยังอยู่คนเดียวไม่ได้เพราะดิฉันเลี้ยงลูกทั้งสองคนมาแบบสามคนแม่ลูกมาตลอด การตัดสินใจเลยจะผิดๆพลาดๆเสมอ คำตอบต่างๆให้ข้อคิดแก่ดิฉันมากคะ ขอบคุณจริงๆ คะทุกๆท่านที่เข้ามาตอบนะคะ จากคุณ : แม่เบาปัญญา - [ 16 เม.ย. 49 07:16:52 A:211.31.55.107 X: TicketID:118132 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สวัสดีค่ะ มาช้าไปหรือเปล่าเนี่ย แค่อยากจะออกความเห็นนิดหน่อยค่ะ อย่าแยกแม่ลูกเลยค่ะ สงสารเด็ก อีกอย่างโรงเรียนอนุบาลไม่น่าจะหวังอะไรมากอยู่แล้ว การเรียนการสอนมันต้องเข้ากับพัฒนาการของเด็กด้วย ช่วงพัฒนาการของเด็กตอนนั้นคือสอนให้เค้ารู้จักกฏระเบียบ การอยู่ร่วมสังคมกับผู้อื่นค่ะ ซึ่งความจริงแล้วมันอยู่ที่การเล่นของเด็กนั่นแหละค่ะ เค้าจะเรียนรู้ที่จะแบ่งปันหรืออะไรที่ไม่ใช่ของตัว จะเอามาใช้ไม่ได้ อะไรทำนองนี้ ส่วนวิชาการเอาแค่สะกดได้ ไม่ใช่จำเป็นคำๆก็พอค่ะ ส่วนวิชาความรู้จะเป็นในส่วนของเด็กโตหน่อย อย่างที่คุณ shory บอกค่ะ ขึ้นอยู่กับพ่อแม่เทรนยังไงด้วย เราเรียนโรงเรียนวัดตอนประถม ตอนมัธยมเรียนโรงเรียนไทย แต่ภาษาอังกฤษเราดีกว่าเด็กโรงเรียนราษฏร์หลายคนเพราะตอนเด็กๆ พ่อเทรนไว้ค่ะ อย่างปิดเทอมเนี่ย เค้าจะให้ท่องศัพท์(ง่ายๆ)วันละสิบตัว แล้วมาเล่นเกมส์ ชอบเพราะสนุกค่ะ ถ้าถูกหมดก็จะได้ตังค์กินขนม(เพราะปิดเทอมไม่ได้ไปโรงเรียนก้อไม่ได้ตังค์ไงคะ)อันนี้เป็นตัวอย่างง่ายๆค่ะ จากคุณ : ลูกแม่ดอกบัว - [ 16 เม.ย. 49 09:03:37 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เอาลูกกลับมาดีกว่าครับ อย่าไปห่วงเลยครับ เรื่องการเรียน ผมว่าคุณเครียดเรื่องการแข่งขันมากกว่า ระบบการศึกษาของไทย กับของที่โฯ้นมันต่างกันอะนะ สอนคนละแบบ คนละระบบ ถึงเวลาเรียรรู้จริงๆ เขาก็มีการสอนในระบบเขา เอาลูกกลับมาอยู่กับแม่และระบบเดิมดีกว่าครับ เด๋ยวเด็กจะมีปัญหาเรื่องการเข้ากันได้กับระะบเมืองนอกนะ จากคุณ : school - [ 16 เม.ย. 49 09:23:19 A:125.24.65.94 X: TicketID:107233 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ก็อยากจะกลับไปอยู่เป็นเพื่อนลูกสาวนะคะ แต่ลูกชายก็ยังอยู่คนเดียวไม่ได้เพราะดิฉันเลี้ยงลูกทั้งสองคนมาแบบสามคนแม่ลูกมาตลอด ^ ^ เลี้ยงมาแบบสามแม่ลูก? แต่คุณก็แยกลูกคนเล็กไปแล้วนี่คะ? คุณบอกลูกชายคุณอยู่คนเดียวไม่ได้ แล้วลูกสาวคุณละคะ? เด็กกว่าพี่ชายอีก.. ก็แค่รับคนเล็กกลับมา หรือไม่ก็ไปอยู่เมืองไทยหมดทั้งสามคนก็สิ้นเรื่อง จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 16 เม.ย. 49 09:42:24 ]

ความคิดเห็นที่ 36 โดยเฉพาะคุณน้อง shory เห็นภาพเลยคะ เพราะเคยเจอมากับตัวเองตอนคุยกับเด็กไฮสคูลข้างบ้าน เค้าถามว่าเรามาจากไหน เราก็บอกว่าไทยแลนด์ เค้าถามว่าที่ไหนนะมีด้วยเหรอ ชื่อประเทศประหลาดแบบนี้ เป็นเกาะหรือเปล่า แสดงว่าไม่เคยเรียนภูมิศาสตร์ แต่ถ้าถามเรื่องเกมส์รู้หมด สำหรับคุณ amatuer translator นะคะ การเรียนที่เมกาดีกว่าแน่นอน โดยเฉพาะเรื่องคอมพิวเตอร์ เค้าพัฒนาอยู่ตลอด แต่ที่นี่เค้าล้าหลังคะเคยเรียนเมื่อสิบปีที่แล้วยังไง หลักสูตรก็เหมือนเดิมไม่มีปรับปรุง คงเป็นเพราะคนออสซี่หัวแข็งไม่ยอมรับวัฒนธรรมจากซีกโลกด้านอื่นๆ ไม่ยอมรับว่าประเทศอื่นเค้าก้าวหน้ากว่าตัว แถมได้ยินข่าวว่าจะตัดงบประมาณด้านการศึกษา และด้านสาธารณสุขอีกด้วย สองอย่างนี้จำเป็นมากสำหรับประชากร แต่กลับดันเอาเงินไปสร้างคุกชั้นดีสำหรับไว้ดัดนิสัยพวกอาชญากร แถมยังเคยสร้างห้องฉีดยาเสพติดให้พวกติดยามาฉีดฟรีอีกด้วย ไม่ใช่ดิฉันจะหาเรื่องว่าประเทศที่ให้ที่ทำกิน ให้ที่อยู่อาศัยหรอกนะคะ แต่ว่ามันพิสดารมากในความคิดของคนออสซี่ ที่บางเรื่องสำคัญกลับไม่เห็นคุณค่าของการสร้างคนให้เป็นคน อีกเรื่องคือดิฉันไม่ได้ต้องการเลี้ยงลูกให้เป็น Einstein หรอกคะ เพราะเด็กที่จะเป็นอย่างนั้นได้ต้องเป็นมาแต่เกิดคงสอนกันไม่ได้ ถึงจะป้อนความรู้ให้มากแค่ไหน แต่ความสามารถในการเรียนรู้มันไม่เท่ากัน คือแค่ต้องการให้แกมีความรู้พอที่จะต่อสู้กับโลกของตลาดแรงงานซึ่งการแข่งขันมันมากขึ้นทุกวัน กว่าจะถึงรุ่นแกคงยากมากขึ้น เพื่อวันหนึ่งที่ไม่มีดิฉันแกจะได้เอาตัวรอดได้แค่นั้นเองคะ แค่กลัวว่าลูกจะโง่ไม่ได้หวังให้ลูกต้องเก่งนะคะ เพราะความโง่ไม่ทันคนมันนำมาซึ่งความยากลำบากและปัญหาต่างๆ มากมาย แล้วก็ไม่ได้ผลักภาระไปให้โรงเรียนด้วยคะ เพราะพยายามสอนอยู่หลายครั้งเหมือนกันแต่แกจำไม่ได้ ก็เลยคิดว่าคนที่เป็นครูบาอาจารย์น่าจะมีวิธีที่ดีกว่าเราอย่างน้อยท่านเรียนมาทางนี้ แล้วยังต้องมีหน้าที่ค้นหาความรู้ใหม่ๆ มานำเสนอแก่ลูกศิษย์ลูกหา ก็ย่อมต้องดีกว่าแม่ความรู้หางอึ่ง คืนอาจารย์ไปบางส่วน ที่วันๆ เอาแต่ทำงานงกๆ หาเงินผ่อนบ้าน ผ่อนรถ และอื่นๆ แล้วก็ยังต้องเป็นทั้งพ่อทั้งแม่ในประเทศที่ตัวใครตัวมันแบบนี้ มันก็ค่อนข้างยากอยู่คะ ก็เลยตัดสินใจอะไรที่ทำให้ตัวเองต้องมา guilty อยู่แบบนี้ เฮ้อ กลุ้มใจคะ ถ้าไม่ติดเรื่องรายได้ไม่พอกับรายจ่ายนะคะ คงกลับไปอยู่เมืองไทยทั้งสามคน ที่นี่เรียนฟรีก็จริงคะ แต่ค่ากิจกรรม เช่น ว่ายน้ำ ดนตรีกีฬา ก็คิดเป็นรายชั่วโมง เมืองไทยน่าจะถูกกว่ามั้งคะ เมื่ออาทิตย์ก่อนโทรไปหาลูกสาว เค้าถามเราคำแรกว่าคุณแม่ขาเมื่อไหร่แม่จะมารับ พูดภาษาไทยชัดมากและมีหางเสียง แบบเป็นคนละคนเลย ก็เลยคิดเข้าข้างตัวเองว่าได้ผลแฮะ แต่ลึกๆ ก็ยัง guilty อยู่ สับสนมาก ขอบคุณอีกครั้งคะที่เข้ามาตอบ จากคุณ : แม่เบาปัญญา - [ 16 เม.ย. 49 09:56:14 A:211.31.55.107 X: TicketID:118132 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ก๊อปมาฝากพี่ๆ ถ้าอยากอ่านเต็มๆก็ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?idปี ไม่ให้มีการบ้านด้วย เพราะการมีการบ้าน ถือเป็นเรื่องทารุณเด็กเสาร์-อาทิตย์นี่ห้ามพาเด็กไปเรียนพิเศษ และจะแปลกมาก-ถ้าตอนเย็นเด็กไปเรียนภาษาสวีดิชเพิ่ม ที่นั่นไม่มีเด็ดขาด "ด้วยความกังวัลเกี่ยวกับลูก ผมจะแอบสอนเลขหรือ ABC แต่ครูสั่งห้ามผู้ปกครองทุกคนเลยว่า อย่า-ไม่ให้สอน-ไม่ต้องยุ่ง เขาบอกว่า เด็กมีเวลาอีกตั้ง 10-15 ปี ให้เขาเล่นเท่าที่เขาอยากจะเล่น" นอกจากนี้ ที่โรงเรียน 'ของเด็กเล่น' ไม่มีพวก 'พลาสติก' เลย เพราะของเล่นของเขาก็คือ เขาไปเก็บก้อนหินตามป่ามากองๆ มีผ้าให้พับสองพับ เก้าอี้ไม้ ท่อนไม้ มีลูกสน ให้เด็กจินตนาการกันเอง "ตอนนี้ลูกคนโตของผมจบ ป.5 แล้ว ก็ยังไม่ได้เรียนอะไรเป็นเรื่องเป็นราวเลย ตอนนี้ก็ยังดีที่มีการให้อะไรมาทำที่บ้านบ้าง แต่เขาบอกว่า ไม่ใช่การบ้าน เพราะเขาสอนไม่ทัน เขาให้สัปดาห์ละ 1 แผ่น เลขบวกลบ มันยังไม่คูณหารเลย จบ ป.5 แล้ว มันบวกลบสัปดาห์ละแผ่นเอง เขากลัวว่า ให้มากกว่านี้ ผู้ปกครองจะประท้วง "แต่เป็นเรื่องมหัศจรรย์นะครับ เพราะแม้จะใช้เวลาคุยเรื่อง ก ไก่ ข ไข่ อยู่ปีหนึ่ง และ ป.1 ยังเรียนกันไม่ครบ ก ถึง ฮ แต่เชื่อมั้ยครับว่า พอปีที่ 2-3 เด็กอ่านได้ อ่านหนังสือได้คล่องและชอบอ่านหนังสือ" บุญส่งบอกว่า "เป็นไปตามพัฒนาการของเด็ก คือเด็กมีวุฒิภาวะพร้อมมากขึ้น จะสนใจเรียน พอถึงระดับมหาวิทยาลัยเด็กๆ เขาจะเรียนหนักกว่าเราเยอะ" จากคุณ : ลอกเขามาอีกแย้ว (THE_NGAK) - [ 16 เม.ย. 49 10:20:17 ]

ความคิดเห็นที่ 38 โถ..คุณ ลูกถามมาอย่างนี้แล้ว ยังจะใจแข็งอยู่ไปอีกกี่น้ำ สงสารเด็กนะคะ แต่ก็เห็นใจคุณ จากคุณ : PatPDX - [ 16 เม.ย. 49 11:03:09 ]

ความคิดเห็นที่ 39 Dear K. แม่เบาปัญญา, I wrote our experiences which we got from the US in my blog. Firstly I'm not intending to intimidate or brag about what I have.... Just would like to share with you as a person who has a different perspective based on true experiences. Simply, my wife and I would like to see our children growing by our own sights... Raising them to be Eintein has never come across our minds either.... Just very happy to see them happy with their lives, and that's more than enough for me as a dad. To visit my blog, you may click on my blog icon appeared after my name, then choose the Family Life group blog, and read from the bottom up.... Nice meeting you krub. A.T. จากคุณ : amatuer translator - [ 16 เม.ย. 49 11:16:21 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เอาลูกเรียนที่ไหนก็ได้ที่เขาจะมีครอบครัว โดยเฉพาะมีแม่ จิตใจเด็ก ความรู้สึกเด็กสำคัญที่สุด เพราะ สักวัน คุณอาจจะต้องเสียใจภายหลังค่ะ จากคุณ : ครูนางฟ้า - [ 16 เม.ย. 49 11:27:35 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อ่านไม่ได้คะ ต้องทำยังไงบ้างคะ ไอ้บล๊อกเนี่ยไม่ทราบจริงๆ คะ พอคลิกเข้าไป ก็ออกมาเป็นภาษาขอมมังคะ อยากอ่านคะ ช่วยตอบคนโง่ด้วยนะคะ ที่ออสเป็นแบบคุณลอกเขามาอีกแย้ว เหมือนกัน อาทิตย์ละแผ่น ตอนปิดเทอมไม่ต้องเรียนอะไร ไม่ต้องอ่านอะไร เด็กไฮสคูลที่นี่ว่างจัดเลยชวนกันขโมยของตามห้าง พอตำรวจจับไปวันเดียวปล่อยเพราะอายุน้อย กลายเป็นเรื่องตลกไปที่ทำชาวบ้านเขาเดือดร้อน เด็กไม่ค่อยต้องใช้สมอง การทำการบ้านเป็นการฝึกสมองทางหนึ่งไม่ได้ให้จนโงหัวไม่ขึ้นนะคะ แค่หวังว่าลูกจะมีอะไรทำตอนปิดเทอมบ้าง กับเสาร์อาทิตย์เล็กน้อย สมองจะได้พัฒนาบ้างไม่ใช่เอาแต่เล่นเกมส์ ดิฉันหาสมุดแบบฝึกหัดให้ทำวันละสองแผ่นตอนปิดเทอม ลูกชายบ่นแล้วกระแทกกระทั้นทำแบบเสียไม่ได้ โฮ ตอนสมัยที่ดิฉันเรียน ทำการบ้านเสร็จต้องมาถูบ้าน แบ่งงานกันระหว่างพี่น้อง ก็ผ่านมาได้ พ่อแม่สมัยนี้เป็นทาสลูกจริงๆคะ แล้วการเลี้ยงเด็กไม่ให้เสียคนก็ยากมากๆ ถึงพยายามจับจุดให้เค้ามีอะไรยึดคะ เช่น การเรียน กีฬา ไม่งั้นเค้าจะเขว้ง ช่วงเข้าวัยรุ่นดิฉันคงต้องรบกับปัญหาทีนเอจอีก จะบ้าตาย จากคุณ : แม่เบาปัญญา - [ 16 เม.ย. 49 11:28:23 A:211.31.55.107 X: TicketID:118132 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คุณแม่ฯครับ อย่างไทยรึญี่ปุ่นเนี่ยเค้าเรียกเรียนหนักไปครับ คุณคิดดูเอาแล้วกันนะ เรียนหนักกว่า รู้ทุกอย่างมากกว่า เรียนจนไม่มีเวลาพักผ่อน มันก็ได้เป็นแค่ขี้ข้าเค้าเองนะคุณ ผมเข้าใจว่าคนเป็นพ่อแม่มันห่วงกันทุกคน ผมเชื่อว่าพ่อแม่อยากให้สิ่งที่ดีที่สุดกับลูก เอางี้ตอนนี้ที่จีนมีหลักสูตร EMBA สอนเป็นผู้บริหาร ตั้งแต่อายุ 3ขวบ (ถูกตร้องแล้น 3ขวบจ๊วบๆ นี่แหละ) เชื่อผมเถอะว่า การที่ลูกอยู่กับพ่อแม่สำคัญที่สุดครับ บางอย่างของเค้าที่ดีคุณเก็บมาใช้ อะไรไม่ดีเราเพิ่มให้ ดีกว่าเอามาห่างกันแบบนี้ ไอ้ของเล่นกับก้อนหิน ท่อนไม้ ผมยังอยากทำตามเลย ถ้ามีลูก กว่าลูกผมจะได้แตะคอมนะ รอให้ขึ้นป.5 ก่อน เพราะถ้าคุณมาเห็นเด็กบ้านเราใช้คอมพิวเตอร์คุณจะซึ้ง ไอ้ที่ว่า 5-6 ขวบใช้คล่องหน่ะ มันเล่นแต่เกมครับ กว่าเด็กจะเข้าใจว่าคอมพิวเตอร์ไม่ได้เอาเล่นแต่เกม ต้องระดับพูดรู้เรื่องแล้วโน่น การเรียนไม่ต้องรีบครับ รีบแค่ไหนก็เป็นพนักงานกินเงินเดือน เหมือนกันหมด จากคุณ : Ace striker - [ 16 เม.ย. 49 12:14:48 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เข้ามาเห็นด้วยกับหลาย ๆ คนที่เชียร์ให้เด็กได้อยู่กับคุณแม่ค่ะ แล้วก็โหวดให้ด้วย เพราะต้องถือว่าเป็นกระทู้ที่ดีที่สุดตอนนี้ค่ะ จากคุณ : Noise219 - [ 16 เม.ย. 49 13:57:47 ]

ความคิดเห็นที่ 44 อ่านแล้วเข้าใจว่าคุณแม่เลี้ยงลูกด้วยตัวคนเดียวหรือเปล่า?? บางทีอาจเพราะคุณเหนื่อย สับสน และซีเรียสเกินไป ขาดที่ปรึกษาหรือเปล่า?? เราก็เคยได้ยินมาบ้างเรื่องคนออสซี่จะหัวรุนแรง ค่อนข้างบ้า แต่เราก็ไม่คิดว่าระบบการศึกษาที่ออสเตรเลียจะทำให้คนทั้งประเทศโง่นะค่ะ บางทีคุณแม่อยู่ที่อาจรับข้อมูลอะไรที่เลวร้ายของที่นั่นมากมายก็เลยทำให้กลัว(เกินไป) แต่จริงๆแล้วเด็กอยู่ที่ไหนก็เสียคนได้ มันมีหลายองค์ประกอบ สภาพแวดล้อมเป็นปัจจัยสำคัญ แต่ใช่ว่าเมืองไทยสภาพแวดล้อมจะดีมากมาย จะบอกว่าอาชญากรรม ยาเสพติดก็ไม่ด้อยไปกว่าใครเลย คืออันนี้เราไม่ได้ว่าเมืองไทยประเทศพ่อประเทศแม่เราน่ะ แต่ถ้าจะมองจุดเสียมันก็ไม่ใช่ประเทศที่น่าอยู่นักสำหรับเด็กตัวเล็กคนเดียว ขอฟันธงว่าสิ่งที่คุณทำมันผิดพลาดค่ะ เหมือนหลายๆความเห็น เด็กควรอยู่กับพ่อแม่ เด็กจะเสียพ่อแม่ยังดึงรั้งไว้ อยู่ห่างแบบนี้ใครจะปลอบ ใครจะเตือนและห้าม ไม่ต้องพูดเรื่องประเทศไหนดีกว่าประเทศไหนน่ะ ห่างแบบนี้เสี่ยงที่เด็กจะเสีย และมีปมด้อยอย่างแรง จากคุณ : airiko - [ 16 เม.ย. 49 14:07:52 A:222.164.122.116 X:202.156.6.53 TicketID:110131 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ดิฉันและครอบครัวก็อยู่ที่ออสเตรเลีย ลูกสาวคนโตเเพิ่งจะเข้า Prep. ไม่มีการบ้านคะ แต่เค้าจะได้หนังสือกลับมาจากโรงเรียนวันละเล่ม จะเริ่มจากเราอ่านให้เค้าฟัง เทอมนี้เค้าเริ่มเป็นคนอ่านให้เราฟังแล้วคะ จะมีบางที่เค้าติดขัด และหนังสือพวกนี้เป็น begining level บางทีเค้าก็จะได้คำที่ปรากฏขึ้นมาบ่อยๆ เวลาเราอ่านหนังสือ เช่น  if do it is อะไรพวกนี้ เค้าจะให้มาทีละ 12 คำ ให้เราเอาเล่นเกมส์กับลูก แล้วเค้าจะทดสอบ ถ้าเด็กรู้หมดแล้วทั้ง 12 คำ แรก เค้าก็จะให้มาอีกชุดคะ สำหรับการเรียนที่นี่ ทางโรงเรียนบอกไว้เลยว่า จะทำทำงานร่วมกันทั้งฝ่ายบ้านและฝ่ายโรงเรียน คุณจะทิ้งไว้ภาระไว้ให้โรงเรียนอย่างเดียวไม่ได้ ดิฉันชอบคะ อยากให้เค้ามีความสุขกับการเรียน ไม่ชอบเคี่ยวเข็ญ เพราะเราเองโดนมาตั้งแต่เด็ก ดิฉันอ่านหนังสือของชั้น ป 2 ตั้งแต่ยังไม่เข้่าโรงเรียน มันเป็นความกดดันอย่างหนึ่งของสังคมในสมัยนั้นคะ ตอนนี้ดิฉันกลับไปเรียนบัญชี เด็กๆ สมัยนี้ถ้าลืมเครื่องคิดเลขมาจากบ้านแล้วจบเลย นั่งเหวอไปเลยคะ สมัยดิฉันเรียนราม ขนาดสอบยังไม่ยอมให้เอาเครื่องคิดเลขเข้าไปในห้องสอบเลย ดิฉันว่ามันขาดความพอดีไปทั้งสองประเทศ อย่าคิดมากคะ คนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตคือคนที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก หลังไมล์มาคุยได้นะคะ อ๋อ ลูกดิฉันเรียนโรงเรียนรัฐบาลนะคะ ทำไมไม่ลองถามโรงเรียนเอกชนดูคะ เผื่อจะตอบคำถามของของคุณได้ จากคุณ : Mrs Polly - [ 16 เม.ย. 49 14:54:04 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ดูเหมือนเมืองไทยจะมีโรงเรียนดีๆ เยอะ ให้อะไรเยอะ ถึงแปะเจียแพงไง ก็แย่งกันเข้าจะเป็นจะตาย(จะตายน่ะ..ป้อกะแม่นะ T^T) อีกหน่อยคงเบสิกๆ นะที่เด็กอนุบาลบ้านเราจะสร้างเว็บเป็น ตีกอล์ฟคล่อง ไวโอลินก็พริ้ว สปีค morning กันไฟแล่บ มีรวมรุ่นกันตั้งแต่ตั้งไข่ ก็ดีนะได้สังคมไว้ใช้ได้ตอนโตอีกต่างหาก ป้อแม่หมัยนี้ข้าม shot กันไกลนะเคอะ ......แต่ถ้าเทียบกับที่บอกมานี่ เราว่าจะดึงไอ้ตัวธรรมชาติ unique ๆ ของเด็กออกมานะ เค้าจะได้กล้าแสดงออกแบ่บที่เค้าเป็นจริงๆ ของอย่างงี้ต้องเรื่อยๆ เหมือนเรียนภาษา อะไรฝาหรั่งเค้าไม่อัดไวยกรณ์ ท่องๆๆ แล้วยังพูดกันไม่ได้เหมียนเดิม  อึ่ม ถ้าเซลสมองงอก มีเครื่องจักรดี เบ็ดดี โตขึ้นจะจับปลาใหญ่ยักษ์แค่ไหนก็ หมูเรียกพี่ไปหมดอ่ะค่ะ เน้นลูกมีความสุขดี สมองงอกงามดีกว่านะคะ ^_^ อยากเรียนแบ่บนั้นบ้าง ป่านนี้คงรุ่งๆ แบ่บลุงไอน์ไปแร้นนะเนี่ย จากคุณ : cinnamo - [ 16 เม.ย. 49 23:35:28 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เลี้ยงลูกเองคนเดียวคะ ก็เลยประมาณว่าเหนื่อย เครียด และก็วิตกจริต ไม่มั่นใจว่าจะออกมา ดี หรือเปล่า ก็เลยถือคติ ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก แต่อ่านแล้วส่วนมากเลยไม่เห็นด้วยแสดงว่าดิฉันตัดสินใจผิดแน่ๆ ขอบคุณอีกครั้งนะคะสำหรับทุกท่านที่ช่วยเข้ามาให้ความคิดเห็น จากคุณ : แม่เบาปัญญา - [ 17 เม.ย. 49 08:06:08 A:211.31.55.107 X: TicketID:118132 ]

ความคิดเห็นที่ 48 คุณแม่เบาปัญญาคะ อ่านที่บอกว่า ลูกสาวตัวน้อย ถามว่า คุณแม่ขา เมื่อไหร่จะมารับ น้ำตาไหลทันทีค่ะ ตอนนี้ ก็ยังร้องอยู่ สงสารน้องมากๆค่ะ เพราะ เป็นประสบการณ์ตรงกับตัวเองตอนเด็กๆเลยค่ะ พ่อแม่ของงอแงต้องทำงานหนัก เลยต้องเอางอแงมาฝากกับคุณป้า ตัวแม่ อยู่อเมริกา พ่ออยู่ไทย แต่ลูกไม่ได้อยู่กับทั้งพ่อและแม่ ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงพ่อหรือแม่ ร้องไห้หนักมากๆ (ตอนนั้น ก็ ไม่เกินสี่ห้าขวบเหมือนกันค่ะ) อยู่จนโต จบป.หกเลย พ่อแม่ก็ให้เหตุผลเสมอว่า อยู่กับป้า ได้อยู่โรงเรียนดีดีนะลูก ได้เรียนสาธิต แต่ ตอนนั้น เหมือนเป็นเด็กมีปัญหามากเลยค่ะ ถึงแม้จะเรียนเก่งมากแค่ไหนก็ตาม (เรียนเก่งจริงๆนะคะ แหะๆ) แต่ เป็นเด็ก นักเรียนที่ครูทุกคนหมายหัวว่า ดื้อและรั้นมาก แล้วในใจก็คิดเสมอค่ะว่าพ่อแม่ไม่รักเราหรอก แต่ยังไงเราก็รักพ่อแม่เหลือเกิน ทำไม ทำไม ทำไม คำถามมากมายเลยค่ะ อย่าคิดว่า เด็กๆจะไม่คิด หรือคิดไม่เป็นนะคะ ตอนนั้น ก่อนนอนทุกคืน จะร้องไห้จนหลับทุกครั้งค่ะ... ก็ เล่าให้ฟังอะนะคะ ว่า เด็กๆจิตใจอ่อนไหวง่ายมากค่ะ อย่าให้ลูกไปอยู่ไกลๆเลยค่ะ งอแงประท้วงมากๆเลย... จากคุณ : งอแง (งอแงจะเอาของเล่น) - [ 17 เม.ย. 49 08:58:25 ]

ความคิดเห็นที่ 49 คุณน้องงอแงคะ ระหว่างหกเจ็ดปีนั้นคุณแม่กลับมาหาบ้างไหมคะ ที่ถามเพราะจะได้ใช้เป็นปัจจัยในการตัดสินใจคะ เพราะตอนแรกก็กะว่าจะให้ลูกสาวเรียนจนจบปอหก แล้วค่อยมาต่อไฮสคูลที่นี่พื้นฐานจะได้แน่น แล้วก็จะพยายามไปเยี่ยมบ่อยเท่าที่จะทำได้มันก็ไม่ได้ไกลมาก คือมีเงินพอค่าตั๋วก็จะไปบ่อยๆ หนะคะ และผลที่คุณน้องได้คือคุณกลายเป็นเด็กเรียนเก่ง และยังรักพ่อแม่มากกว่าเดิม คือลึกๆแล้วคิดว่าจะทำหน้าที่แม่ไม่ได้สมบูรณ์น่ะคะ เพราะดูจากลูกชายเลี้ยงมาตั้งแต่เกิดกลับรักพ่อมากกว่าเรา เหตุจากไม่ได้อยู่กับพ่อเลยเหมือนเป็นสิ่งที่ไขว่คว้าหาอยู่ตลอด แต่อยู่กับดิฉัน ดื้อมาก ไม่ตั้งใจเรียน และชอบกระแทกกระทั้นใส่ดิฉัน แต่ไม่พูดคำหยาบนะคะ เพียงแต่ชอบประชด แล้วก็ใช้คำพูดเหน็บแนมให้น้ำตาตกในอยู่บ่อยๆ ดิฉันก็เลยคิดว่าลูกคงไม่ได้รักเราเท่าไร ตัวเล็กก็เริ่มจะทำตามอย่างพี่ชาย ไม่ค่อยเชื่อฟัง ก็เลยตัดสินใจส่งไปคะ เพราะถ้าเค้าไม่ได้อยากอยู่กับเรา ก็เหมือนบังคับก็ไม่มีความสุขทั้งสองฝ่าย ดิฉันคิดว่าทำดีที่สุดแล้ว แต่ผลมันออกมาอย่างนี้ ไม่เคยคิดอยากจะทิ้งลูกแต่เมื่อการทุ่มเทของดิฉันมันไร้ความหมาย มันจึงต้องออกมาเป็นแบบนี้คะ หวังว่าทุกท่านคงเข้าใจดิฉันบ้างนะคะ ถ้าอยู่ไกลกันเค้าคงเห็นคุณค่าของเราบ้าง เค้าคงจะรักเราบ้าง ก็เท่านั้นแหละคะ จากคุณ : แม่เบาปัญญา - [ 17 เม.ย. 49 11:44:38 A:211.31.55.107 X: TicketID:118132 ]

ความคิดเห็นที่ 50 คุณ คุณแม่เบาปัญณาคะ ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่มีโอกาสได้ศึกษาในระบบของออส และก็โชคดีพอที่มีโอกาสได้เข้าไปทำงานในส่วนที่เกี่ยวข้องกับระบบการศึกษาที่นี่ สิ่งหนึ่งที่ดิฉันสังเกตเห็นเกี่ยวกับความแตกต่างของระบบการศึกษาในระดับอนุบาล หรือก่อนอนุบาลก็คือ ที่ออสจะเน้นในเรื่องของการกระตุ้นพัฒนาการ การเล่น และการเรียนรู้ที่จะเข้าสังคมของเด็ก เพราะฉะนั้น การเรียนในระดับอนุบาลที่นี่จึงดูเป็นแบบเล่นๆ ไม่จริงจังเมื่อเทียบกับประสบการณ์ของคุณแม่นะคะ แต่ความจริงแล้วการเรียนรู้แบบนี้จะมีความสำคัญมากในเรื่องของพัฒนาการขั้นพื้นฐาน เพราะว่าเด็กเล็กๆ เนี่ยะพัฒนาการส่วนใหญ่ที่จะโดดเด่น และมีความสำคัญก็จะเป็นเรื่องของกล้ามเนื้อทั้งมัดใหญ่ มัดเล็ก เรื่องของประสาทสัมผัส เรื่องของการสร้างสัมพันธ์ การเรียนรู้กฏระเบียบของสังคม การช่วยตัวเอง การเรียนรู้เรื่องคุณธรรม และจริยธรรมแบบง่ายๆ ในขณะที่การอ่าน การเขียน การคิดคำนวณ เด็กๆ สามารถที่จะเริ่มตอนื้เขาโตขึ้นมาหน่อยแล้วได้โดยที่ไม่ช้าเกินไปค่ะ เรื่องของพัฒนาการทางด้านร่างกาย และจิตใจเป็นเรื่องละเอียดอ่อนค่ะ เพราะว่าระยะเวลาที่เหมาะสมในการกระตุ้นพัฒนาการของมนุษย์เราจะมีช่วงเวลาจำกัด อยู่ช่วงนึงที่ว่าเมื่อกระตุ้นแล้วจะได้ผลดีที่สุด ถ้าผ่านช่วงเวลานั้นไปแล้ว ผลลัพธ์ที่ได้ก็อาจจะช้าลง และอาจไม่ได้ดีเท่าเพราะฉะนั้น คุณแม่สบายใจได้นะคะ ว่าการเล่น ที่โรงเรียนของลูกจะไม่เสียเปล่าค่ะ ในส่วนของการตัดสินใจว่าจะให้ลูกเรียนที่ไหนดี ฟังจากที่คุณเล่า ดิฉันคิดว่าเรื่องระบบการศึกษามันมีความสำคัญอยู่ในระดับหนึ่ง แต่สิ่งที่สำคัญมากกว่านั้นคือ ลูกมีความสุขกับการเรียนในระบบไหน แม้ว่าการเรียนในด้านวิชาการจะเป็นสิ่งที่สำคัญ แต่ความอบอุ่นใจ ความรู้สึกสบายใจของเด็กสำคัญยิ่งกว่า ในเรื่องของการเรียนรู้ของเด็ก เด็กที่มีความวิตกกังวลสูง จะไม่สามารถเรียนรู้ได้ดีเท่ากับเด็กที่มีความสุข และก็ผ่อนคลาย เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะเรียนที่ออสเตรเลีย หรือที่ประเทศไทย ถ้าลูกของคุณแม่ไม่สบายใจ ก็คงจะยากสำหรับเด็กนะคะ ที่จะต้องพยายาม cope ทั้งใจเรื่องของวัฒนธรรม สิ่งแวดล้อมที่แตกต่าง ไหนจะคิดถึงคุณแม่ ไหนจะเรื่องวิชาการที่ค่อนข้างจะหนักเมื่อเทียบกับระบบที่เขาเคยชิน เป็นความจริงอย่างหนึ่งว่า โรงเรียนที่ออสนั้นก็มีหลายระดับไม่แตกต่างจากเมืองไทย ถ้าคุณอยู่ในเมืองใหญ่ๆ ลองเลือกดูโรงเรียนที่ตรงกับความต้องการของคุณแม่ดูนะคะ แล้วก็ในส่วนของเรื่องลูกจะรักหรือไม่นั้น บางทีเด็กเขาก็คิดไม่เหมือนเราค่ะ สิ่งที่สำคัญก็คือว่า คุณแม่จะอธิบายให้ลูกเขามองในมุมเดียวกับคุณแม่ได้ไหม หรือบางครั้งอาจจะเป็นเรื่องง่ายกว่าถ้าคุณแม่เข้าใจในมุมของลูก ส่วนเรื่องของความเสื่อโทรมของระบบในออส หรือว่าความเสื่อมของวัยรุ่นและเด็กที่นี่ ดิฉันขอละเอาไว้นะคะ เพราะว่าไม่ว่าที่ไหนในโลกก็คงจะหลีกเลี่ยงความเสื่อมทางจริยธรรมเหล่านี้ไม่ได้ เพียงแต่ว่า เราสามารถที่จะเลือกอยู่ในส่วนที่ความเสี่ยงน้อยได้หรือไม่ ดิฉันมองว่า คนเป็นพ่อเป็นแม่ คงจะต้องเป็นคนสำคัญที่จะสร้างภูมิคุ้มกันความเสื่อมทางจริยธรรมให้กับลูกๆ ที่โรงเรียน ช่วยได้ไม่มากเท่าค่ะ เอาใจช่วยคุณแม่ค่ะ จากคุณ : Bluelonesome - [ 17 เม.ย. 49 14:07:14 A:61.47.117.164 X: TicketID:050151 ]

ความคิดเห็นที่ 51 http://www.nokkrob.org/index.php?&obj=forum.view(cat_id=open,id=720)&PHPSESSID=a2a9db2206c4123bd54d0abdd526d246 เอาข้อมูลมาเสริมให้คุณแม่ฯครับ จากคุณ : Ace striker - [ 17 เม.ย. 49 17:46:27 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ระบบการศึกษาไทยระดับอนุบาลและประถม มักจะเร่งเด็กให้เรียนไวกว่าพัฒนาการ ทั้งครูและผูปกครองมักจะยัดเยียดให้เด็กเรียนเยอะแยะมากมาย ทำให้เซลล์สมองในส่วนของความคิดสร้างสรรค์ไม่พัฒนาและสมองจะเริ่มล้าตอนโต ส่วนการศึกษาระดับอนุบาลและประถมในต่างประเทศมักจะเรียนแบบสบายๆไม่เร่งเด็ก แต่จะไปหนักขึ้นตอนช่วง ม.ปลายและมหาวิทยาลัย ซึ่งสอดคล้องกับพัฒนาการทางสมอง จากคุณ : snygg (Matthew_Larsson) - [ 17 เม.ย. 49 18:47:58 ]

ความคิดเห็นที่ 53 อย่างคคห.ที่ 52 ว่า เห็นเพื่อนเราส่งลูกเรียนพิเศษตั้งแต่อนุบาล อะไรจะขนาดนั้น เด็กวัยนี้อยู่ในวัยเรียนรู้ด้วยการเล่น และการทำกิจกรรมมากกว่าการมานั่งท่องตำรา ที่สำคัญความอบอุ่นในครอบครัวสำคัญที่สุด จากคุณ : yay ! - [ 18 เม.ย. 49 03:47:04 ]

ความคิดเห็นที่ 54 "ส่วนเรื่องของความเสื่อโทรมของระบบในออส หรือว่าความเสื่อมของวัยรุ่นและเด็กที่นี่" Umh, relatively, I believe that social/environmental problems in Thailand seem to be more serious and widespread: drug, violence, premarital sex, stress, traffic jam, pollution and much more. I can recall that there was methamphet for sale even in an elementary school by fellow students or school teachers.... That's absolutely horrific. Well, I accept that there are such social problems in the US or Australia, but the magnitude of the problems look to be less serious than it is in Thailand, don't you think? แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 49 05:55:52 จากคุณ : amatuer translator - [ 18 เม.ย. 49 05:52:24 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คือ เรื่องของงอแงค่อนข้างซับซ้อนอะค่ะ คุณแม่เบาปัญญา พ่อกับแม่ของงอแงแยกทางกัน งอแงเลยต้องมาอยู่กับพ่อที่ไทย พ่อที่ไทย แต่งงานใหม่กับแม่คนใหม่ แต่ งอแงรักและเคารพคุณแม่คนใหม่มากๆ ยิ่งกว่าคุณแม่แท้ๆด้วยค่ะ (เพราะเค้าเลี้ยงมาตั้งแต่จำความได้อะค่ะ) ปัญหาของงอแงก็คือว่า งอแงคิดถึงคุณแม่คนใหม่นี่แหละ ทั้งๆที่อยู่ในไทยด้วยกันแท้ๆ แต่แทบจะไม่ได้เจอกันเลย นานๆครั้ง คุณแม่จะไปเยี่ยมที่โรงเรียน ตอนเจอกัน ก็จะดีใจมากๆ ร่าเริงมากๆค่ะ คุย เล่าทุกอย่าง เท่าที่เป็นไปได้ แต่ แค่แม่หันหลังเดินกลับไป เหมือนหัวใจละลายอยู่ตรงนั้นเลยค่ะ แต่ คุณแม่ของงอแงไม่เคยรู้หรอกค่ะ ว่า งอแงร้องไห้มากๆๆแค่ไหน เพราะอยู่กับคุณแม่ เราคุยร่าเริง ใช่มั้ยคะ พอตอนที่เราเสียใจที่สุด เค้าไม่ได้เห็นไงคะ แล้ว ปัญหาที่เกิดก็คือ คุณแม่ จะคิดว่าเราไม่รัก เพราะ ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะแม่ไม่ใช่แม่แท้ๆ บลา บลา บลา... เวลาคุณแม่โทรมา เราก็คุยดี แต่พอวาง ก็ร้องไห้เหมือนจะขาดใจ เฮ้อ เขียนทีไรก็ร้องไห้ทุกที งอแงเกือบจะหลุดโค้งหลายทีแล้วค่ะ หมายถึงว่า เกือบฆ่าตัวตาย เกือบมีอะไรๆกับผู้ชาย เพราะไม่มีใครสนใจเราอยู่แล้ว เกือบๆๆ หลายอย่างค่ะ แต่ เพราะจิตใต้สำนึก มั้งคะ ถึงผ่านช่วงนั้นมาได้ เด็กสมัยนี้โตเร็วค่ะ เค้าจะคิดอะไรๆบ้าง เดายากนะคะ ต้องระวังที่สุด อะไรกระทบจิตใจนิดเดียวก็ไปแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้ งอแงเป็นครูอยู่ที่นี่ (อเมริกา) เห็นเด็กๆ พฤติกรรมของเค้า ก็เดาไปได้ถึงพ่อแม่เลยล่ะค่ะ ว่าเลี้ยงดูลูกมาแบบไหน เด็กบางคน พ่อแม่มาส่งที่โรงเรียน เค้าไม่รู้หรอกค่ะ ว่า พอเค้าหันหลังกลับไปแล้ว ลูกร้องไห้ โหยหา มากขนาดไหน พอทราบว่า ลูกแทบจะไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เลย ก็เข้าใจทันทีเลยค่ะ คงเป็นเพราะว่า ตัวเองผ่านมาเยอะมั้งคะ... ก็ เล่าสู่กันฟังนะคะ เรื่องระบบการศึกษาในออส ก็ไม่ทราบ ไม่มีข้อมูลเลย... มีอะไรก็ถามได้นะคะ ยินดีตอบเสมอค่ะ แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 49 09:27:08 จากคุณ : งอแง (งอแงจะเอาของเล่น) - [ 18 เม.ย. 49 09:23:26 ]

ความคิดเห็นที่ 56 หนูอยากลับไปหาแม่   ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แม่ไม่รักหนูเรอะ ทิ้งหนู้ทัมไหมมมมมมมมมมมมมม หนูอยากลับบ้าน   หาแม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : ดอกจานในแดนซากุระ - [ 19 เม.ย. 49 08:15:56 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ดิฉันอ่านทุกความเห็นซ้ำไปซ้ำมาเพื่อประกอบการตัดสินใจ อาทิตย์ที่ผ่านมานี่นอนไม่ค่อยหลับเลย เกิดเป็นคนเนี่ยสิ่งที่ยากที่สุดคือการตัดสินใจจริงๆ นะคะ ถ้าตัดสินใจถูกก็ดีไป แต่ถ้าผิดเราเองจะต้องเป็นผู้รับกับผลของมัน ใจนึงก็ทำไปเพราะอนาคตของลูก อีกใจก็ไม่แน่ใจว่าทำถูกหรือเปล่า นี่ถ้าไม่มีข้อเปรียบเทียบกับตอนที่ลูกชายเรียนมันก็คงตัดสินใจไม่ยากขนาดนี้ กลุ้ม คิดว่าส่งไปให้คนที่จะดูแลเค้าได้ดีที่สุด คือ คุณแม่เรา กับน้องสาวอีกคนช่วยดูอยู่ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แต่ไม่รู้เหมือนกันคะ สับสนมาก จากคุณ : แม่เบาปัญญา - [ 20 เม.ย. 49 19:17:57 A:211.31.54.106 X: TicketID:118132 ]

ความคิดเห็นที่ 58 คุณแม่ทิ้งลูก เพราะไม่รักแล้ว คุณแม่ รักพี่ชายมากกว่า สองประโยคนี่เท่านั้นที่เด็กจะสรุปได้ การบวกเลข เมื่อไหร่ก็บวกเป็น แม่กับน้องเลี้ยงจะเหมือนแม่ตัวเองมั้ย ใครๆก็ตอบถูก ไม่เหมือนแน่ๆ ไม่ได้อยากทำร้ายคุณแม่ แต่จะบอกว่า คุณไม่ได้มีเวลาอยู่เค้านานนัก อายุ 15 เค้าก็ออกจากความเป็นคุณแล้ว ถ้ามคุณไม่มีเวลาปลูกฝังความรัก และทำให้เค้าเข้าใจว่าในชึวิตนี้ไม่มีอะไรที่รักมากกว่าไป ครอบครัวและตัวเค้าเอง คุณจะไม่มีวันได้ความรักกลับมาอีกเลย แล้วเค้าอาจจะสอนตัวเองให้ไม่รักตัวเองด้วย ก็เพราะไม่มีใครรักเค้า แม่ตัวเองยังทิ้งมาเลย ตอนนี้คุณยังโชคดี ที่เค้ายังเรียกร้องอยากอยู่กับคุณ วันไหนที่เค้าตัดสินใจได้ว่าคุณไม่ต้องการแล้วเค้าก็ไม่ต้องการคุณแล้ว ใช้อะไรซื้อเค้าก็ไม่กลับมาแล้วค่ะ การเรียนเก่งทำให้ชีวิตมีความสุขเหรอค่ะ คุณเองน่าจะตอบได้ดีที่สุด จากคุณ : ทานปลา (ทานปลา) - [ 21 เม.ย. 49 20:03:41 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ขอบคุณมากๆๆ คะ คุณทานปลา ก็อย่างที่บอกนะคะว่ากลัวจะเลี้ยงออกมา ไม่ดี เพราะตัวเองก็อารมณ์ขึ้นๆลงๆ เลี้ยงลูกเองคนเดียวเลยเครียดด้วย แต่อ่านหลายๆรอบ สรุปแล้วคือดิฉันตัดสินใจผิด ขอบคุณอีกครั้งนะคะสำหรับทุกๆความเห็น จากคุณ : แม่เบาปัญญา - [ 21 เม.ย. 49 20:34:36 A:211.31.54.106 X: TicketID:118132 ]